Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej 

24 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy nakłady finansowe opisane we wniosku ponoszone przez Spółkę na mocy aneksu podpisanego z Wynajmującym (zarówno bezpośrednio ponoszone jak i refakturowane przez Wynajmującego na Spółkę) będą stanowiły w Spółce wydatki na remont elewacji i remont wnętrza w jednym z budynków i tym samym będą uznawane za koszty uzyskania przychodów rozliczane na bieżąco przez Spółkę.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 9 grudnia 2024 r. (wpływ do  organu 11 grudnia 2024  r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym. Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej (dalej: Wnioskodawczyni), która podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (dalej: Ustawa VAT). Przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest działalność w zakresie sprzedaży samochodów marki (…) zarówno nowych jak i używanych zarówno na rzecz osób fizycznych jak i przedsiębiorców. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w kilku miejscach m.in. w (…) i (…). Działalność jest prowadzona na zabudowanych nieruchomościach, które są własnością jednego ze wspólników spółki komandytowej. Wnioskodawczyni kojarzona jest przez klientów z miejscem prowadzonej działalności, która ma wiele walorów z punktu widzenia biznesowego a szczególnie istotna jest lokalizacja. Nieruchomości są wynajmowane przez Spółkę od Wspólnika- dalej zwanego Wynajmującym, od wielu lat. Warto podkreślić, iż  miejsce prowadzenia działalności ma istotne znaczenie dla typu działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Jednocześnie Wnioskodawczyni jako sprzedawca samochodów światowego producenta musi spełniać określone standardy narzucone dla sprzedawców samochodów zrzeszonych w sieci, do której przynależy. Te standardy dotyczą m.in. zasad sprzedaży ale też miejsca, w którym samochody są sprzedawane. Spółka jest autoryzowaną stacją dealerską i jest zobowiązana umową zawartą z importerem samochodów do  spełniania ustalanych przez importera standardów tzw. standardów obiektowych dla stacji dealerskich sieci. Projekt remontu musi zostać zaakceptowany przez importera samochodów. Wygląd stacji zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz narzuca importer.

W związku z rozwojem Spółki, celem spełnienia nałożonych na Spółkę wymogów w taki sposób, aby kontynuować działalność gospodarczą jako autoryzowana stacja dealerska, Wnioskodawczyni zamierza poczynić nakłady finansowe na budynki, znajdujące się na wynajmowanych nieruchomościach, dzięki czemu Spółka cześć standardów wdroży w życie. Wdrożenie zmian budowalnych na wynajmowanych nieruchomościach wymagać będzie jednak dużych nakładów finansowych i rozłożone będzie w czasie. Ze względu na usprawnienie procesu budowlanego całość pozwoleń i zgód o charakterze administracyjnym uzyska Wynajmujący, jednak o ile będzie to prawnie dopuszczalne Spółka nie wyklucza, iż  sama także (za zgodą i wiedzą wspólnika) uzyska stosowne pozwolenia lub zgody organów. Ze względu na szacowane, wysokie wydatki, strony uzgodniły, iż cześć nakładów poniesie Wynajmujący-właściciel nieruchomości a część Spółka. W tym celu do obecnie obowiązującej umowy najmu, podpisany będzie aneks.

Prace będą prowadzone m.in. na nieruchomości będącej salonem i na tym budynku zmieniona będzie elewacja oraz zostanie przeprowadzony remont tego salonu, a wydatki z  tego tytułu ma ponieść Spółka i zdaniem Wnioskodawczyni te prace powinny być kwalifikowane jako remont elewacji oraz prace remontowe wewnątrz budynku i zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W ramach remontu salonu planowane są następujące prace:

• wymiana instalacji elektrycznych
• renowacja instalacji teletechnicznych,
• wymiana opraw oświetleniowych,
• wymiana bramy wjazdowej,
• demontaż istniejących elementów wykończeniowych oraz sufitu i ścianek działowych w salonie samochodowym,
• zmiana aranżacji pomieszczeń za pomocą nowych ścian gipsowo-kartonowych, ścianek szklanych i fasad,
• remont łazienek,
• dostosowanie instalacji elektrycznych i teletechnicznych do zmienionej aranżacji pomieszczeń, wykonanie wentylacji i klimatyzacji,
• dostosowanie instalacji oświetlenia do nowej aranżacji,
• wymiana istniejących i montaż nowych drzwi wewnętrznych,

Remont elewacji polegać ma na: wymianie elewacji, wymianie okien, zabudowanie drzwi wejściowych, dobudowanie rolet zasłaniających dach.

Budynki wykorzystywane przez Spółkę mają charakter niemieszkalny. Planowane działania obejmować będą prace, o wartości przekraczającej 10.000 zł.

Po stronie Wnioskodawczyni powstała wątpliwość w zakresie sposobu ujęcia w kosztach podatkowych wydatków budowlanych w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Uzupełnienie

Prace w ramach remontu salonu polegające na demontażu ścianek działowych i zmianie aranżacji pomieszczeń za pomocą nowych ścian gipsowo-kartonowych nie będą powiększać wartości początkowej nieruchomości Wynajmującego.

Wydatki poniesione na zmianę aranżacji za pomocą nowych ścian gipsowo- kartonowych nie spowodują wzrostu wartości użytkowej obiektu w stosunku do jego wartości z dnia przyjęcia do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, i kosztami eksploatacji.

Nowe ścianki gipsowo-kartonowe zostały postawione w znakomitej większości w miejscu zdemontowanych ścianek działowych.

W przypadku wentylacji i klimatyzacji - będzie to niezależna instalacja z własną jednostką centralną. W przypadku rolety zasłaniającej dach będzie to wydłużenie elewacji budynku, wizualnie stanowiące całość.

Elementy (wentylacja, klimatyzacja,) nie będą elementami stałymi budynku. Będzie natomiast roleta zasłaniająca dach.

Ww. elementy (wentylacja, klimatyzacja) nie będą trwale połączone i przypisane do budynku i będzie możliwość ich wymontowania bez uszczerbku dla nich i budynku w sposób pozwalający na ponowne zainstalowanie w innym miejscu. Także w przypadku rolety zasłaniającej dach będzie możliwość jej wymontowania bez uszczerbku dla niej i budynku w  sposób pozwalający na ponowne zainstalowanie w innym miejscu.

W związku z wykonaniem wentylacji i klimatyzacji, zabudową drzwi wejściowych, dobudową rolet zasłaniających dach będzie miała miejsce wymiana w przypadku:

Wentylacja i klimatyzacja - będzie to wymiana ww. elementów

Wymiana instalacji elektrycznej - będzie to wymiana ww. elementów

Okna- będzie to wymiana ww. elementów

Drzwi - będzie to zmiana ich umiejscowienia

Rolety zasłaniające dach - będzie to nowy element

Pytanie

Czy nakłady finansowe opisane we wniosku ponoszone przez Spółkę na mocy aneksu podpisanego ze Wynajmującym (zarówno bezpośrednio ponoszone jak i refakturowane przez Wynajmującego na Spółkę) będą stanowiły w Spółce wydatki na remont elewacji i  remont wnętrza w jednym z budynków i tym samym będą uznawane za koszty uzyskania przychodów rozliczane na bieżąco przez Spółkę?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyłączeniem grupy wydatków, których zgodnie z  art.  16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest więc w pierwszej kolejności poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanymi w ustawie o CIT, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

W przedmiotowej sprawie planowane wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i mają przyczynić się do zwiększenia przychodów w przyszłości. Zdaniem Wnioskodawczyni planowane wydatki stanowić będą (i dotyczy to zarówno wydatków bezpośrednio ponoszonych przez Spółkę jak i refakturowanych przez Wynajmującego na Spółkę) bieżące koszty podatkowe w Spółce.

Wydatki na zmianę części elewacji w nieruchomości oraz remont salonu będą traktowane jako wydatki na remont.

W ramach remontu salonu planowane są następujące prace:

• wymiana instalacji elektrycznych,
• renowacja instalacji teletechnicznych,
• wymiana opraw oświetleniowych,
• wymiana bramy wjazdowej,
• demontaż istniejących elementów wykończeniowych oraz sufitu i ścianek działowych w salonie samochodowym,
• zmiana aranżacji pomieszczeń za pomocą nowych ścian gipsowo-kartonowych, ścianek szklanych i fasad,
• remont łazienek,
• dostosowanie instalacji elektrycznych i teletechnicznych do zmienionej aranżacji pomieszczeń, wykonanie wentylacji i klimatyzacji,
• dostosowanie instalacji oświetlenia do nowej aranżacji,
• wymiana istniejących i montaż nowych drzwi wewnętrznych, Remont elewacji polegać ma na: wymianie elewacji, wymianie okien, zabudowanie drzwi wejściowych, dobudowanie rolet zasłaniających dach.

Wygląd stacji zarówno zewnątrz jak wewnątrz narzuca importer samochodów. Jest to zgodne z umową, w której określone zostały wymogi dla Autoryzowanej Stacji Dealerskiej. Projekt remontu musi zostać zaakceptowany przez importera.

Na gruncie podatkowym inny skutek wywołuje remont, który nie jest ulepszeniem. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego w odniesieniu do niego należy stosować definicję sformułowaną w przepisach Prawa budowlanego. Są to wszelkiego rodzaju prace o charakterze odtworzeniowym i przywracającym pierwotną zdolność użytkową środka trwałego.

Jednocześnie niezależnie od wielkości poniesionego wydatku będą to koszty księgowane na bieżąco, a nie poprzez odpisy amortyzacyjne. Takie stanowisko potwierdzają również wyroki sądu.

Przykładowo WSA w Gliwicach w wyroku z 28 stycznia 2015 roku (I SA/GI 847/14) wyraźnie wskazał, że wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych - można uznać za remont. Natomiast przez ulepszenie należy rozumieć unowocześnienie (modernizację) środka trwałego, które podnosi zarówno jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych. Z tego względu Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż zmiana elewacji jak i prace remontowe wewnątrz salonu powinny być kwalifikowana jako remont i rozliczane na bieżąco w kosztach podatkowych Spółki.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 16g ust. 13 ustawy CIT jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz doktrynie wykształciła się jednolita linia interpretacyjna określająca kryteria, które odróżniają ulepszenie środka trwałego od  remontu środka trwałego.

W wyroku WSA w Gdańsku z 13 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 722/08, Sąd wskazał, że: "Z powyższych unormowań wynika, że nakłady poniesione przez podatnika na ulepszenie środka trwałego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, lecz powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie, w przypadku wydatków poniesionych w celu przywrócenia pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, wydatki takie jako wydatki poniesione na cele remontowe stanowią dla podatnika koszt podatkowy w dacie ich poniesienia. Zwrócenia uwagi wymaga to, że różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych, a drugie prowadzą do przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych. Remontem określić należy więc wszelkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, przy zachowaniu niezmiennej funkcjonalności i przeznaczenia infrastruktury. Natomiast przez ulepszenie należy rozumieć unowocześnienie (modernizację) środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych. Ulepszenie środka trwałego może być dokonane poprzez jego:

• przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny, - rozbudowę, polegającą na powiększeniu (rozszerzeniu) składników majątkowych, - rekonstrukcję, czyli odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
• adaptację, czyli przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony, albo nadanie mu nowych cech użytkowych,
• modernizację, która sprowadza się do unowocześnienia środków trwałych.

Z powyższego wynika, że kwalifikacji nakładów do kategorii remontu bądź ulepszenia należy dokonywać przy uwzględnieniu wpływu poniesionych wydatków na środki trwałe, a więc tego, czy poczynione wydatki prowadzą jedynie do odtworzenia pierwotnej substancji środka trwałego, czy też powodują zwiększenie jego wartości".

Zdaniem Spółki prace polegające na zmianie istniejącej elewacji na nową należy kwalifikować jako prace o charakterze odtworzeniowym, tak samo jak prace remontowe wewnątrz budynku.

Z kolei jak wskazał WSA w Warszawie z dnia 13 grudnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 477/17 istotą remontu jest jedynie wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i  użytkowy środka trwałego, nie zwiększających jego wartości początkowej, stanowiącej cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego, powiększoną o koszty jego ulepszenia. Wydatki na remont mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonanych prac, nie jest zwiększenie wartości technicznej, użytkowej, a  konsekwencji - wartości początkowej środka trwałego, stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Na temat różnicy między remontem a ulepszeniem wypowiadał się również Naczelny Sąd Administracyjny. I tak, w wyroku z dnia 6 listopada 2020 r., sygn.  akt II FSK 1740/18 NSA wskazał, że przez remont należy rozumieć wykonywanie w  istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Remont nie wiąże się więc w  żaden sposób z wykonaniem nowych części obiektu, ewentualnie z budową nowego obiektu, jak i jego odbudową.

Spółka uważa, że uzasadnionym jest przyjęcie, iż Prace remontowe nie mają charakteru ulepszenia i mogą być kwalifikowane co najwyżej jako remont a w pewnym zakresie jako prace aranżacyjne nie mające charakteru ulepszenia. Prace mają charakter odtwórczy i  reorganizacyjny a ich celem będzie przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i  dostosowanie budynku do obowiązujących na rynku standardów Planowane prace remontowe można podzielić na działania typowo remontowe, związane z przywróceniem stanu technicznego środka trwałego zgodnie z obecnie obowiązującymi standardami, oraz na te mające na celu reorganizację przestrzeni handlowej, w celu dostosowania salonu do  standardów importera, obowiązujących wszystkich dealerów.

Ulepszenia środka trwałego nie stanowią prace nie związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją środka trwałego oraz prac nie zwiększających jego wartości użytkowej. Do ulepszenia środa trwałego nie można zatem zaliczyć prac o  charakterze remontowym zachowujących funkcję środka trwałego i nie wpływających na zwiększenie jego wartości użytkowej.

W ramach prac o charakterze remontowym jak wskazano już w opisie stanu faktycznego planuje się : w zakresie remontu elewacji wymianę okien, zabudowanie drzwi wejściowych, wymianę drzwi wejściowych docelowych, dobudowanie rolet zasłaniających dach, w salonie - wymianę i zmianę usytuowania niektórych elementów salonu (np. ścianek, drzwi, łazienki, oświetlenia), malowania powierzchni, wymiany różnego rodzaju instalacji oraz przeprowadzenia zmian w rozdzielni elektrycznej. Wszystkie te działania mają na celu przywrócenie stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, nie zmieniając jego charakteru i funkcji, oraz dostosowanie do obecnie obowiązujących standardów prowadzenia działalności handlowej w zakresie sprzedaży samochodów. Prace te są uzasadnione zużyciem budynku w trakcie jego eksploatacji, koniecznością dostosowywania do obecnie obowiązujących standardów właściwych dla obiektów handlowych tego typu.

Opisane zmiany nie prowadzą do rozbudowy lub rekonstrukcji salonu. Dlatego w opisanym stanie faktycznym powinna zdaniem Wnioskodawczyni znaleźć zastosowanie konkluzja przedstawiona w interpretacji z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-188/14/AP, w  której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach przyznał rację wnioskodawcy podnoszącemu, że: "prace nie będą przebudową, gdyż w wyniku ich wykonania nie nastąpi zmiana struktury wewnętrznej. Nie będą również rozbudową (nadbudową), gdyż wszystkie prace związane z przebudową strychu zostaną, zaliczone jako koszty ulepszeń podlegające amortyzacji. Prace te nie stanowią również rekonstrukcji, gdyż nie obejmują one ponownej budowy obiektu lub jego części".

W ocenie Spółki, prace wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego mają na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego. Prace te mają na celu zachowanie sprawności technicznej i estetycznej budynku Wnioskodawczyni. W ocenie Spółki, wymiana elewacji czy prace remontowe nie unowocześnia istniejącego środka trwałego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub  może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w  przyszłości i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze zróżnicowany charakter ww. kategorii kosztów ustawodawca zróżnicował zasady ich potrącalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Natomiast, art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

Stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

Przepisy ustawy o CIT regulują również w sposób odmienny moment zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz nabycie wartości niematerialnych i prawnych. Z uwagi na to, że składniki takie są wykorzystywane przez podatników w dłuższym okresie, wydatki poniesione na ich nabycie lub wytworzenie zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę zużycia tych składników majątku.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Zgodnie natomiast z art. 16a ust. 2 updop:

Treść powyższych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Ustawodawca nie sprecyzował pojęcia inwestycji w obcych środkach trwałych. W literaturze przedmiotu wyraża się pogląd, że inwestycja w obcych środkach trwałych polega na poniesieniu wydatków na ulepszenie, przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację czy modernizację środka trwałego, niestanowiącego własności podatnika i niezaliczanego do majątku podatnika.

Inwestycje w obcym środku trwałym to nakłady poniesione na obcy środek trwały, który nie jest własnością podatnika, ale jest użytkowany na podstawie zawartej umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze.

Amortyzacji w obcym środku trwałym dokonuje się na takich samych zasadach, jak właściciel tego środka trwałego, czyli co do zasady, zgodnie z art. 16i updop, w myśl którego:

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 16d ust. 2 ww. ustawy:

Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

W myśl art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia ulepszenia. Biorąc jednakże pod uwagę linię orzeczniczą w tym zakresie stwierdzić należy, że ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania. O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub  technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Zatem, wydatki na ulepszenie środków trwałych, w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Jeżeli nie zostanie spełniony co najmniej jeden z powyższych warunków, wówczas nie mamy do czynienia z ulepszeniem środka trwałego i nie zachodzi obowiązek zwiększania wartości początkowej. Zatem, nakładami na ulepszenie środków trwałych należy uznać takie wydatki, w wyniku poniesienia których nastąpi rozszerzenie funkcjonalności lub wydajności tych środków trwałych, jako skutek przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę ich cech użytkowych.

Odnosząc się natomiast do pojęcia remontu należy zwrócić uwagę, że przepisy podatkowe nie zawierają jego definicji. W konsekwencji, przy ustaleniu zakresu znaczeniowego remontu należy oprzeć się na definicji sformułowanej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725)

Zgodnie z art. 3 ust. 8 tej ustawy,

Remont ma zatem na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

W sytuacji, gdy głównym celem prac budowlanych dokonywanych jest odtworzenie wartości użytkowej środka trwałego, wówczas należy przyjąć, że mamy do czynienia z wydatkami na remont, które stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Natomiast, o ile celem prac budowlanych jest modernizacja środka trwałego, wówczas następuje ulepszenie składnika majątku, a w konsekwencji, jego wartość początkową należy zwiększyć o wartość dokonanych prac.

Należy podkreślić, że dla celów podatkowych inaczej będą traktowane wydatki kwalifikowane jako remontowe, a inaczej wydatki związane z modernizacją środka trwałego.

Podatnik może odrębnie traktować wydatki o charakterze remontowym i ulepszeniowym ponoszone w ramach jednego zadania inwestycyjnego, jako że decydujące znaczenie dla kwalifikacji podatkowej ma tutaj ocena danego wydatku, a nie całego projektu. Ustawa o  CIT, posługuje się przy tym pojęciem wydatku, a nie procesu, czy zadania inwestycyjnego (na który składa się więcej rodzajów wydatków). Ani art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, ani żaden inny przepis tej ustawy nie wyklucza, przy jednoczesnym prowadzeniu w danym obiekcie różnych prac budowlanych, możliwości uznania części z nich jako prac remontowych, a części jako prac modernizacyjnych. Dla właściwej kwalifikacji podatkowej niezbędna jest ocena charakteru poszczególnych wydatków.

W kontekście powyższego, stwierdzić należy, że nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały będzie stanowił o jego ulepszeniu. Istotny jest bowiem charakter poniesionych wydatków. Wydatki o charakterze odtworzeniowym, przywracające jedynie pierwotną wartość użytkową danego środka trwałego, których poniesienie nie spowoduje wzrostu wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, nie skutkują jego ulepszeniem. Różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podjęcia, czy rozszerzenia działalności w drodze przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy nakłady finansowe opisane we wniosku ponoszone przez Spółkę na mocy aneksu podpisanego z Wynajmującym (zarówno bezpośrednio ponoszone jak i refakturowane przez Wynajmującego na Spółkę) będą stanowiły w Spółce wydatki na remont elewacji i remont wnętrza w jednym z budynków i  tym samym będą uznawane za koszty uzyskania przychodów rozliczane na bieżąco przez Spółkę.

Przedmiotem Państwa działalności jest działalność w zakresie sprzedaży samochodów marki (...) zarówno nowych jak i  używanych zarówno na rzecz osób fizycznych jak i  przedsiębiorców. Prowadzą Państwo działalność gospodarczą w kilku miejscach m.in. w  (…) i (…). Działalność jest prowadzona na zabudowanych nieruchomościach, które są własnością jednego ze wspólników spółki komandytowej. Nieruchomości są wynajmowane przez Spółkę od Wspólnika- dalej zwanego Wynajmującym, od wielu lat. W  związku z rozwojem Spółki, celem spełnienia nałożonych na Spółkę wymogów w taki sposób, aby kontynuować działalność gospodarczą jako autoryzowana stacja dealerska, zamierzają Państwo poczynić nakłady finansowe na budynki, znajdujące się na wynajmowanych nieruchomościach, dzięki czemu Spółka część standardów wdroży w życie. Wdrożenie zmian budowalnych na wynajmowanych nieruchomościach wymagać będzie jednak dużych nakładów finansowych i rozłożone będzie w czasie. Ze względu na szacowane, wysokie wydatki, strony uzgodniły, iż część nakładów poniesie Wynajmujący-właściciel nieruchomości a część Spółka. W tym celu do obecnie obowiązującej umowy najmu, podpisany będzie aneks. Prace będą prowadzone m.in. na nieruchomości będącej salonem i  na tym budynku zmieniona będzie elewacja oraz zostanie przeprowadzony remont tego salonu, a wydatki z  tego tytułu ma ponieść Spółka i zdaniem Wnioskodawczyni te prace powinny być kwalifikowane jako remont elewacji oraz prace remontowe wewnątrz budynku i zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W ramach remontu salonu planowane są następujące prace:

• wymiana instalacji elektrycznych
• renowacja instalacji teletechnicznych,
• wymiana opraw oświetleniowych,
• wymiana bramy wjazdowej,
• demontaż istniejących elementów wykończeniowych oraz sufitu i ścianek działowych w salonie samochodowym,
• zmiana aranżacji pomieszczeń za pomocą nowych ścian gipsowo-kartonowych, ścianek szklanych i fasad,
• remont łazienek,
• dostosowanie instalacji elektrycznych i teletechnicznych do zmienionej aranżacji pomieszczeń, wykonanie wentylacji i klimatyzacji,
• dostosowanie instalacji oświetlenia do nowej aranżacji,
• wymiana istniejących i montaż nowych drzwi wewnętrznych,

Remont elewacji polegać ma na: wymianie elewacji, wymianie okien, zabudowanie drzwi wejściowych, dobudowanie rolet zasłaniających dach. Budynki wykorzystywane przez Spółkę mają charakter niemieszkalny. Planowane działania obejmować będą prace, o wartości przekraczającej 10.000 zł.

Prace w ramach remontu salonu polegające na demontażu ścianek działowych i zmianie aranżacji pomieszczeń za pomocą nowych ścian gipsowo-kartonowych nie będą powiększać wartości początkowej nieruchomości Wynajmującego.

Wydatki poniesione na zmianę aranżacji za pomocą nowych ścian gipsowo- kartonowych nie spowodują wzrostu wartości użytkowej obiektu w stosunku do jego wartości z dnia przyjęcia do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, i kosztami eksploatacji.

Nowe ścianki gipsowo-kartonowe zostały postawione w znakomitej większości w miejscu zdemontowanych ścianek działowych.

W przypadku wentylacji i klimatyzacji - będzie to niezależna instalacja z własną jednostką centralną. W przypadku rolety zasłaniającej dach będzie to wydłużenie elewacji budynku, wizualnie stanowiące całość.

Elementy (wentylacja, klimatyzacja,) nie będą elementami stałymi budynku. Będzie natomiast roleta zasłaniająca dach.

Ww. elementy (wentylacja, klimatyzacja) nie będą trwale połączone i przypisane do budynku i będzie możliwość ich wymontowania bez uszczerbku dla nich i budynku w sposób pozwalający na ponowne zainstalowanie w innym miejscu. Także w przypadku rolety zasłaniającej dach będzie możliwość jej wymontowania bez uszczerbku dla niej i budynku w sposób pozwalający na ponowne zainstalowanie w innym miejscu.

W związku z wykonaniem wentylacji i klimatyzacji, zabudową drzwi wejściowych, dobudową rolet zasłaniających dach będzie miała miejsce wymiana w przypadku:

Wentylacja i klimatyzacja - będzie to wymiana ww. elementów

Wymiana instalacji elektrycznej - będzie to wymiana ww. elementów

Okna- będzie to wymiana ww. elementów

Drzwi - będzie to zmiana ich umiejscowienia

Rolety zasłaniające dach - będzie to nowy element

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia należy wskazać, że prace dotyczące:

• wymiany instalacji elektrycznych,
• renowacji instalacji teletechnicznych,
• wymiany opraw oświetleniowych,
• wymiany elewacji,
• wymiany bramy wjazdowej,
• demontażu istniejących elementów wykończeniowych oraz sufitu i ścianek działowych w salonie samochodowym, (jak Państwo wskazali prace w ramach remontu salonu polegające na demontażu ścianek działowych i zmianie aranżacji pomieszczeń za pomocą nowych ścian gipsowo-kartonowych nie będą powiększać wartości początkowej nieruchomości Wynajmującego),
• zmiany aranżacji pomieszczeń za pomocą nowych ścian gipsowo-kartonowych, ścianek szklanych i fasad (jak Państwo wskazali wydatki poniesione na zmianę aranżacji za pomocą nowych ścian gipsowo- kartonowych nie spowodują wzrostu wartości użytkowej obiektu w stosunku do jego wartości z dnia przyjęcia do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, i kosztami eksploatacji. Nowe ścianki gipsowo-kartonowe zostały postawione w większości w miejscu zdemontowanych ścianek działowych),
• remontu łazienek,
• dostosowaniu instalacji elektrycznych i teletechnicznych do zmienionej aranżacji pomieszczeń, wykonanie wentylacji i klimatyzacji,
• dostosowaniu instalacji oświetlenia do nowej aranżacji,
• wymiany wentylacji, klimatyzacji (jak Państwo wskazali nie będą one trwale połączone i przypisane do budynku i będzie możliwość ich wymontowania bez uszczerbku dla nich i budynku w sposób pozwalający na ponowne zainstalowanie w  innym miejscu, będzie to niezależna instalacja z własną jednostką centralną oraz, że będzie to wymiana ww. elementów),
• wymiana okien.

będą miały charakter odtworzeniowy i należy potraktować je jako remont środka trwałego z  uwagi na fakt, że będzie to wymiana istniejących już elementów na nowe. Tym samym wydatki związane z ww. pracami mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4e-4d ustawy o CIT, tj. w momencie poniesienia.

W nawiązaniu do zadanego pytania we wniosku zauważyć należy, że wydatki na remont elewacji i remont wnętrza przełożą się na osiąganie przychodów z działalności gospodarczej, natomiast nie można ich przypisać w sposób bezpośredni do uzyskanego konkretnego przychodu.

Przedstawione ww. wydatki powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu jako tzw.  koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami), o których mowa w  art. 15 ust. 4d-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji koszty te powinny zostać rozliczone na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4d-4e ustawy o   CIT.

Z kolei prace, które polegały na:

• dobudowie rolet zasłaniających dach (jak Państwo wskazali będzie to nowy i stały element budynku)
• zmianie umiejscowienia drzwi i montaż nowych drzwi

nie mogą zostać potraktowane jako remont środka trwałego, gdyż nie mają charakteru odtworzeniowego. W związku z tym, uznać należy, że wskazane wydatki mają charakter ulepszenia. Wskazane wyżej wydatki spowodowały wzrost wartości użytkowej środka trwałego, którego dotyczą.

Tym samym przedmiotowe wydatki będą stanowiły dla Państwa inwestycję w obcym środku trwałym, którą należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Tak samo należy potraktować wydatki którymi obciąży Państwa Spółkę wynajmujący w  zależności od tego, które z ww. wydatków poniesie wynajmujący i którymi Państwa obciąży.

Tym samym, Państwa stanowisko należy uznać w części za prawidłowe i w części za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w  dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w  przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we  wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądowych, wskazać należy, że zostały one wydane w  indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Zostały wydane w  określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że powyższa interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem pytań w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych postawionych przez Państwa we wniosku. Treść pytań wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i  zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z  30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j.  Dz. U. z  2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).