Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w okolicznościach przedstawionych we wniosku można uznać, że działając jako płatnik dochowujecie Państwo należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 zdanie trzecie ustawy o CIT:

-w sytuacji gdy łączna kwota wypłacanych w danym roku podatkowym należności na rzecz Y z tytułów określonych w art. 22 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT nie przekroczy kwoty 2 mln zł – jest prawidłowe,

-w sytuacji gdy łączna kwota wypłacanych w danym roku podatkowym należności na rzecz Y z ww. tytułów przekroczy kwotę 2 mln zł – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej               

21 sierpnia 2024 r. za pośrednictwem operatora pocztowego wpłynął Państwa wniosek z 19 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku można uznać, że Wnioskodawca działając jako płatnik dochowuje należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 zdanie trzecie ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwania Organu – 23 października, 5 listopada  oraz 5 grudnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X Sp. z o. o. (dalej: „Wnioskodawca" lub „Spółka" lub „X") jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (…).

Jedynym udziałowcem Spółki (100% udziałów) jest (…) z siedzibą we Francji (dalej: Y).

Przeważająca działalność gospodarcza Wnioskodawcy (PKD) (…)

Przedmiotem pozostałej działalności gospodarczej są: (…)

W ramach zarządzania płynnością finansową Spółka zawarła z Y umowę zatytułowaną „Umowa zarządzania środkami finansowymi grupy", której tłumaczenie dokonane przez tłumacza przysięgłego stanowi załącznik do przedmiotowego wniosku.

Zgodnie z treścią tej umowy Y (oznaczona w umowie jako „Spółka Centralizująca) świadczy usługi zarządzania środkami pieniężnymi polegające na tym, że Spółka (oznaczona w umowie jako „Uczestnik") może wpłacać nadwyżki środków pieniężnych do Spółki Centralizującej lub pożyczać środki na finansowanie swoich potrzeb gotówkowych od Spółki Centralizującej (Art. 1.1. akapit pierwszy).

W celu realizacji umowy, pomiędzy stronami umowy został ustanowiony rachunek bieżący (Art. 2 lit. a) - zwany również w innej części tłumaczenia umowy „międzyzakładowym rachunkiem bieżącym". Rachunek bieżący rejestruje przelewy realizowane między stronami umowy (Art. 2 lit. b akapit drugi). Zgodnie z art. 2 pkt b) akapit pierwszy umowy Spółka („Uczestnik") prowadzi własne rachunki bankowe, na których są rejestrowane jej „osobiste wpływy i wydatki". Zgodnie z treścią art. 2 pkt d) umowy na koniec dnia saldo „międzyzakładowego rachunku bieżącego" stanowi „krótkoterminowy depozyt gotówkowy" Uczestnika na rzecz Spółki Centralizującej lub „krótkoterminową zaliczkę gotówkową". Spółka Centralizująca (Y) oblicza odsetki (stosując warunki rynkowe) należne Uczestnikowi (Spółka) od jego „depozytów gotówkowych" oraz odsetki należne Spółce Centralizującej od jego „zaliczek gotówkowych" (art. 2 lit. d) akapit trzeci umowy).

W ramach zawartej inter partes umowy dochodzi de facto do udzielania pożyczek ze środków Y na rzecz Spółki albo do udzielania ze środków własnych pożyczek przez Spółkę na rzecz Y. W ramach umowy dochodzi do dwutorowego przelewu środków finansowych pomiędzy dwoma podmiotami.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, z tytułu uzyskiwania przez nich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów m.in. z odsetek ustala się w wysokości 20% tych przychodów (tzw. podatek u źródła).

Spółka wykonując obowiązki płatnika, o których mowa w art. 26 ust. 1 udpdop nie pobiera tego podatku. Z uwagi na okoliczność, że do wypłaty należności odsetkowych dochodzi na rzecz podmiotu powiązanego, Spółka przy wykonywaniu swoich obowiązków ma na uwadze treść przepisu art. 26 ust. 2e updop.

Podstawą niepobrania podatku w tym przypadku może być zarówno treść przepisu art. 21 ust. 3 updop będącego implementacją Dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich albo art. 11 umowy pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z 20 czerwca 1975 r. (Dz.U. z 1977 r., poz. 5, dalej: „umowa polsko-francuska"), zgodnie z treścią którego odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 zdanie trzecie updop, przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

Niezależnie zatem od podstawy prawnej zwolnienia (art. 21 ust. 3 updop czy art. 11 umowy polsko-francuskiej) płatnik, przy zastosowaniu stawki preferencyjnej (innej niż ustawowa), zwolnienia lub niepobrania podatku jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

W tym celu Spółka ma wdrożoną procedurę należytej staranności (dalej: procedura), w ramach której dokonuje weryfikacji podatnika, w szczególności pod kątem prowadzenia przez podatnika rzeczywistej działalności gospodarczej oraz posiadania statusu beneficjenta rzeczywistego (nie tylko w zakresie wymaganym przez przepisy updop, w tym art. 28b ust. 4a updop).

Przy opracowaniu, redakcji i wdrożeniu procedury Spółka wzięła pod uwagę rekomendacje zamieszczone zarówno w projekcie objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r. dotyczące zasad poboru przez płatników podatku u źródła: (https://www.gov.pl/web/finanse/

konsultacje-podatkowe- w-sprawie-obiasnien-doprzepisow-w-zakresie-zasad-poboru-podatku-u-zrodla - dostęp na dzień redakcji procedury) oraz dokonała jej weryfikacji z uwagi na opublikowany projekt objaśnień podatkowych z dnia 25 września 2023 r. dotyczący zasad poboru przez płatników podatku u źródła (zamieszczony na stronie www.gov.pl).

W ramach tej procedury, w przypadku odsetek wypłacanych na rzecz Y w wykonaniu zawartej umowy, o której mowa w opisie stanu faktycznego Spółka - jako płatnik, posiada w wykonaniu treści art. 26 ust. 1 zdanie trzecie updop następujące dokumenty oraz podejmuje następujące czynności:

- certyfikat rezydencji Y,

- odpis KRS potwierdzający, że Y jest jedynym (100%) udziałowcem Wnioskodawcy,

- oświadczenie podatnika, że jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności,

- oświadczenie podatnika, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju swojej siedziby a należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;

- zaświadczenie o wpisie Y do rejestru przedsiębiorców przez Greffe du Tribunal de Commercede Cahors N° de gestion 1994B00123, (w załączeniu do wniosku)

- dokumentacja cen transferowych na poziomie grupy tzw. master file - dokumentację grupową sporządzoną przez Y.

Kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 updop w trakcie rok podatkowego na rzecz Y (podmiotu powiązanego), może przekroczyć łącznie kwotę 2 000 000 złotych.

Mając na uwadze:

- brak legalnej definicji należytej staranności;

- wątpliwości interpretacyjne dotyczące pojęcia należytej staranności;

- brak obiektywnego wzorca zachowania, na którym może oprzeć się płatnik

- stanowisko prezentowane w wydawanych interpretacjach indywidualnych

Spółka powzięła wątpliwości, czy posiadanie ww. dowodów jest wystarczające dla uznania, że dochowuje należytej staranności.

Spółka w celu dochowania należytej staranności, w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego (odsetek wypłacanych na rzecz Y) posiada wyżej wymienione dokumenty oraz podejmuje wyżej wymienione czynności niezależnie od kwoty wypłacanej w ciągu roku należności.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku z 23 października 2024 r. wskazali Państwo, że:  

1)Dokumenty otrzymane od Y (certyfikat rezydencji) oraz oświadczenie dotyczące posiadania statusu rzeczywistego właściciela (w załączeniu do niniejszego pisma) podlegają weryfikacji pod kątem ich autentyczności (na stronach urzędów jurysdykcji podatkowej kontrahenta), w oficjalnych rejestrach. Przy weryfikacji statusu Y (tzw. spółka-matka - znany na całym świecie koncern), kierując się zasadami logiki i zasadami doświadczenia życiowego Wnioskodawca dokonuje oceny prawdziwości przesłanych dokumentów z wykorzystaniem wdrożonych procedur weryfikacji kontrahenta (tzw. procedura WHT oraz procedura należytej staranności) oraz dostępnych narzędzi informatycznych (SIS-ID - wdrożony przez Wnioskodawcę system weryfikacji i identyfikacji danych bankowych kontrahentów stosowany przy ocenie ryzyka i dokonywaniu transferu środków pieniężnych). Weryfikacja obejmuje tzw. weryfikację miękką (sprawdzenie oraz generowanie informacji/dokumentów powszechnie dostępnych) oraz tzw. weryfikację twardą (stosowanie odpowiednich procedur bezpieczeństwa w zakresie zwierania transakcji i wzajemnych rozliczeń - stanowiących wykonanie m.in. ww. procedur). W tym zakresie Wnioskodawca kierując się szeroko pojętą zasadą ostrożności procesowej podejmuje działania znacznie wykraczające poza te wymagane przez przepisy. Organy podatkowe i sądy administracyjne wielokrotnie wskazują, że do płatności do 2 mln zł i powyżej tej kwoty stosuje się dwa różne reżimy prawne (vide m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z l4 czerwca 2022 r.  (sygn. akt II FSK 373/22), z 25 maja 2023 r. (sygn. akt II FSK 2937/20) czy z 23 stycznia 2024 r. (sygn. akt II FSK 480/21).

2)Spółka bada, czy łączna kwota wypłacanych należności z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 updop wypłacanych w roku podatkowym płatnika na rzecz podmiotu powiązanego przekracza kwotę 2 mln złotych.

3)W przypadku wypłaty należności odsetkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop Spółka dokonuje sprawdzenia wszystkich przesłanek, o których mowa w art. 21 ust. 3-9 updop. Z kolei podstawą zwolnienia dla należności dywidendowych, o których mowa w art. 22 updop (nie będących do zasady przedmiotem wniosku), dla których podstawą zwolnienia są inne przepisy, tj. art. 22 ust. 4-4a.

4)Spółka nie złożyła oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a updop (WH-OSC) i nie podjęła decyzji, czy takie oświadczenie zostanie złożone w przyszłości w sytuacji przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2e ustawy.

5)W przypadku wypłaty należności odsetkowych i stosowania zwolnienia na mocy przepisów szczególnych (art. 21 ust. 3 updop) lub stawek preferencyjnych, stosowanie do treści umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Spółka analizuje, czy są spełnione przesłanki do ich zastosowania oraz dysponuje/będzie dysponować dokumentami, o których mowa w tych regulacjach. Sposób weryfikacji kontrahentów został przedstawiony w odpowiedzi na pytanie nr 2. i znajduje swoje doprecyzowanie w wykonaniu wdrożonych procedur.

6)Przy wypłacie należności odsetkowych na rzecz Y Wnioskodawca ma na uwadze treść art. 22c updop (tzw. klauzulę sztuczności). Spółka jest Spółką zależną względem Y i wykonuje określone funkcje/cele gospodarcze. Jest to struktura własnościowa, która ma swoje przyczyny ekonomiczne i uzasadnienie gospodarcze. Sposób działania spółek (Wnioskodawcy oraz Y) nie jest sztuczny i motywy podejmowanych działań mają uzasadnienie wyłącznie ekonomiczne (produkcja i handel ogólnoświatowy produktów branży spożywczej).

Z kolei w uzupełnieniu wniosku z 5 listopada 2024 r. wskazali Państwo, że należności odsetkowe będące przedmiotem wniosku są wypłacane od grudnia 2023 r.

Pytanie

Czy mając na uwadze okoliczności przedstawione w opisie stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego), w szczególności w zakresie zgromadzenia, w tym pozyskania od podatnika przez płatnika (Wnioskodawcę) wymienionych w opisie dokumentów w ramach wdrożonej procedury, można uznać, że Wnioskodawca działając jako płatnik dochowuje należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 zdanie trzecie updop?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, posiadanie przez Państwa (płatnika) wskazanych dokumentów oraz podjęcie wskazanych w opisie stanu faktycznego czynności w celu weryfikacji podatnika pozwala na uznanie, że dochowuje należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 zdanie trzecie updop.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 updop - za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez tych podatników uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów, (tzw. podatek u źródła).

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 2 updop, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające

osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 2e updop, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1)z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2)bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Obowiązki płatnika, wypłacającego nierezydentom należności, o których mowa w art. 21 updop określa art. 26 tej ustawy, z którego wynika, że obowiązki te są zróżnicowane z uwagi na wysokość kwot tych należności. Ustawodawca uwzględnia w przepisach okoliczność, że dokonując wypłat na przestrzeni roku podatkowego płatnik nie zawsze na początku roku jest w stanie ocenić, czy wypłaty przekroczą łącznie limit z art. 26 ust. 1 updop.

Od zasady określonej w art. 26 ust. 2e updop przewidziano wyjątki. Jednym z nich jest czynność, jaką może dokonać płatnik w oparciu o treść art. 26 ust. 7a updop, zgodnie z którym ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

1)posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2)po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

Z przepisu tego wynika jednoznacznie, że:

-odnosi się on do sytuacji opisanych w art. 26 ust. 2e, a zatem do poboru podatku od nadwyżki należności ponad 2.000.000 zł;

-pozwala na odstąpienie od tej nadwyżki od poboru podatku na podstawie przepisów prawa krajowego i zastosowania zasad opodatkowania uwzględniających postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub przepisów szczególnych;

-płatnik musi dokonać weryfikacji, o której mowa w ust. 1, jednak zakres tej weryfikacji zakreślono szerzej, wskazując dodatkowe okoliczności, które płatnik powinien sprawdzić przez odesłanie do art. 28b ust. 4 pkt 4-6 updop.

Z kolei w art. 28b ust. 4 pkt 4-6 u.p.d.o.p. wymienia się:

-oświadczenie podatnika, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa m.in. w art. 22 ust. 4 pkt 4;

-oświadczenie podatnika, że w odniesieniu do czynności, w związku z którą składany jest wniosek o zwrot podatku, podatnik jest podmiotem, na którym ciąży obowiązek podatkowy, a także oświadczenie podatnika, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności - w przypadku, o którym mowa                  w ust. 2 pkt 1;

-oświadczenie podatnika, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby podatnika dla celów podatkowych, z którą wiąże się uzyskany przychód - w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, gdy należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przepis art. 24a ust. 18 stosuje się odpowiednio.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca wprowadził niejednoznaczne standardy należytej staranności, w odniesieniu do płatności realizowanych w ciągu roku podatkowego na rzecz jednego podatnika, nieprzekraczających kwoty 2 min zł, oraz przekraczających tę kwotę.

W orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Warszawie z 9 lipca 2020 r., sygn. III SA/Wa 2264/19) można spotkać się z poglądem, że w stosunku do płatności nieprzekraczających kwoty 2 mln zł płatnik nie ma obowiązku szczegółowej weryfikacji przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6 updop. Weryfikacja ta powinna być przeprowadzona dla celów złożenia oświadczenia o zaniechaniu poboru podatku u źródła, które ma zastosowanie dla płatności przekraczających próg 2 mln zł. Jednocześnie obowiązku przeprowadzania szczegółowej analizy substratu majątkowo-osobowego podatnika nie przewiduje art. 26 ust. 1 updop, a zatem w stosunku do wypłat nieprzekraczających ww. kwoty płatnik nie ma obowiązku analizowania, czy odbiorca należności prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą.

Jednocześnie - z czym zgadza się Wnioskodawca - w tymże wyrok WSA uznał, że korzystanie z preferencji wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie powinno być dokonywane w oderwaniu od celu ich obowiązywania. W konsekwencji brak przewidzianej wprost klauzuli beneficial owner w treści umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (tak jak to ma miejsce w przypadku umowy polsko- francuskiej) nie stoi na przeszkodzie odmowie zastosowania preferencji podatkowej z uwagi na zwalczanie praktyki nadużywania tych umów m.in. przez podmioty pośredniczące, niebędące rzeczywistymi właścicielami otrzymywanych należności. Stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zostało podtrzymane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 maja 2023 r. (sygn. akt II FSK 2772/20).

W innym wyroku z 16 lutego 2023 r. (sygn. akt II FSK 1840/20) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nałożenie na płatnika w każdym przypadku wypłaty należności podlegających opodatkowaniu u źródła obowiązku ustalenia wskazanych w art. 28b ust. 4 pkt 4-6 updop okoliczności byłoby niewspółmierne do celu, jaki miałby być w ten sposób osiągnięty. W tym przypadku ustawodawca ustanowił bowiem środek chroniący należycie interes fiskalny państwa, stosując jako zasadę pobór przez płatnika podatku od należności przekraczających określoną w ustawie kwotę.

W wyroku NSA z dnia 14 czerwca 2022 r., (sygn. akt II FSK 373/22) sąd uznał, że „zasada proporcjonalności musi być uwzględniana przede wszystkim przy ingerencji prawodawcy w sferę praw i wolności jednostki” oraz, że „nałożenie na podatnika w każdym przypadku wypłaty należności, o których mowa w art. 21 u.p.d.o.p. obowiązku ustalenia wskazanych w art. 28b ust. 4 pkt 4-6 u.p.d.o.p. okoliczności byłoby zatem niewspółmierne do celu, jaki miałby w ten sposób być osiągnięty. W tym przypadku ustawodawca znalazł środek chroniący należycie interes fiskalny państwa, stosując jako zasadę pobór przez płatnika podatku od należności przekraczających określoną w ustawie kwotę. Nakładając w każdym wypadku obowiązek szczegółowej weryfikacji podatnika przez płatnika, pod rygorem jego odpowiedzialności za niepobrany podatek, na podstawie art. 30 § 1 o.p., ustawodawca nałożyłby na niego obowiązki nieadekwatne i nadmierne do osiągnięcia celu. Ustawodawca zdawał sobie z tego sprawę, ustanawiając granicę, do której zastosowanie przez płatnika zasad opodatkowania wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie wymaga szczególnych działań, a jedynie należytej staranności, jaka od płatnika zawsze jest wymagana.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie stanowiska

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów;

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Na podstawie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Po przekroczeniu kwoty 2 000 000 zł płatnik dokonując wypłaty należności na rzecz nierezydenta jest zobowiązany zatem do poboru zryczałtowanego podatku (podatku u źródła) w wysokości 20% od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 26 ust. 2e pkt 2 ustawy o CIT)

Stosownie natomiast do treści art. 26 ust. 1f ustawy o CIT:

W przypadku należności z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, jeżeli łączna kwota należności, wypłacona z tych tytułów temu podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym, nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania od tej spółki lub jej zagranicznego zakładu sporządzonego na piśmie oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4. W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, sporządzone na piśmie oświadczenie powinno wskazywać, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności.

Ustawodawca w regulacjach ustawy o CIT przewidział mechanizmy, dzięki którym nawet w sytuacji przekroczenia progu kwotowego obligującego do pobrania podatku u źródła (wypłaty w kwocie 2 000 000 zł na rzecz jednego podatnika w roku podatkowym), płatnik uprawniony jest do zastosowania preferencyjnego opodatkowania podatkiem u źródła w momencie wypłaty należności.

W myśl bowiem art. 26 ust. 7a ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.):

Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

1) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Należy zauważyć, że art. 26 ust. 7a ustawy o CIT w powołanym przez Państwa we własnym stanowisku brzmieniu, obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., odwoływał się do art. 28b ust. 4 ustawy o CIT. W Państwa sprawie ma jednak zastosowanie ww. przepis w aktualnie obowiązującym brzmieniu (w którym brak jest powyższego odwołania), ponieważ jak wynika z opisu sprawy, należności odsetkowe na rzecz Y wypłacane są przez Państwa od grudnia 2023 r.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 2g ustawy o CIT:

Jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym przekracza kwotę, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami mogą nie pobrać podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosować stawkę wynikającą z takiej umowy bądź zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, na podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b.

Jak bowiem stanowi art. 26b ust. 1 ustawy o CIT:

Organ podatkowy na wniosek złożony przez podatnika, płatnika lub podmiot dokonujący wypłaty należności za pośrednictwem podmiotów prowadzących rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze wydaje opinię o stosowaniu przez płatnika zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, od wypłacanych na rzecz podatnika należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1, lub stosowaniu stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobraniu podatku zgodnie z taką umową (opinia o stosowaniu preferencji), jeżeli we wniosku zostało wykazane spełnienie warunków określonych w art. 21 ust. 3-9 lub w art. 22 ust. 4-6 albo warunków zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z powyższych przepisów wynika, że zastosowanie zwolnienia lub preferencyjnej stawki wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w sytuacji przekroczenia progu kwotowego obligującego do pobrania podatku u źródła (wypłaty w kwocie 2 000 000 zł na rzecz jednego podatnika w roku podatkowym) możliwe jest także na podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu preferencji uzyskanej przez płatnika, o której mowa w art. 26b.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in. , że w ramach zarządzania płynnością finansową zawarliście z Y z siedzibą we Francji (jedynym Państwa udziałowcem) umowę zatytułowaną „Umowa zarządzania środkami finansowymi grupy”. W ramach zawartej umowy dochodzi do udzielania pożyczek ze środków Y na rzecz Spółki albo do udzielania ze środków własnych pożyczek przez Spółkę na rzecz Y. W ramach umowy dochodzi do dwutorowego przelewu środków finansowych pomiędzy dwoma podmiotami. Spółka wykonując obowiązki płatnika, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, nie pobiera zryczałtowanego podatku od wypłacanych na rzecz Y należności odsetkowych, o którym mowa jest w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Z uwagi na okoliczność, że do wypłaty należności odsetkowych dochodzi na rzecz podmiotu powiązanego, Spółka przy wykonywaniu swoich obowiązków ma na uwadze treść przepisu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. Podstawą niepobrania podatku jest zarówno treść przepisu art. 21 ust. 3 ustawy o CIT oraz art. 11 umowy polsko-francuskiej. Kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT w trakcie rok podatkowego na rzecz Y (podmiotu powiązanego), może przekroczyć łącznie kwotę 2 000 000 zł. Nie złożyliście Państwo oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a updop (WH-OSC) i nie podjęliście decyzji, czy takie oświadczenie zostanie złożone w przyszłości, w sytuacji przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2e ustawy.

Niezależnie od podstawy prawnej zwolnienia, wdrożyliście Państwo procedurę należytej staranności, w ramach której dokonujecie weryfikacji podatnika, w szczególności pod kątem prowadzenia przez podatnika rzeczywistej działalności gospodarczej oraz posiadania statusu beneficjenta rzeczywistego.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy w sytuacji, w której będziecie dysponować:

- certyfikatem rezydencji Y,

- odpisem KRS potwierdzającym, że Y jest jedynym (100%) udziałowcem Wnioskodawcy,

- oświadczeniem podatnika, że jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności,

- oświadczeniem podatnika, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju swojej siedziby a należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;

- zaświadczeniem o wpisie Y do rejestru przedsiębiorców);

- dokumentacją cen transferowych na poziomie grupy tzw. master file - dokumentację grupową sporządzoną przez Y.

oraz podejmiecie wskazane we wniosku działania, można uznać, że działając jako płatnik dochowujecie należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 zdanie trzecie ustawy o CIT.

W tym miejscu wskazać należy, że weryfikacja zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna się odbywać z należytą starannością. Obowiązek dochowania należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT spoczywa na płatniku, który dokonując wypłaty nie pobiera podatku u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę. Należy podkreślić, że należyta staranność w weryfikacji warunków niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź obniżonej stawki podatku wymagana jest po stronie płatnika bez względu na to, czy suma wypłat należności na rzecz jednego podatnika przekroczy w danym roku podatkowym kwotę 2.000.000 zł. Wniosek taki wynika z literalnego brzmienia art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Dokonując weryfikacji należytej staranności należy odnosić się do aspektów istotnych z punktu widzenia stosowania danej preferencji podatkowej. W szczególności dotyczy to:

1.weryfikacji statusu kontrahenta jako podatnika (rzeczywistego właściciela) w stosunku do otrzymanej należności, w tym poprzez pryzmat prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej przez ten podmiot;

2.weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności;

3.weryfikacji otrzymanych dokumentów pod kątem ich zgodności ze stanem faktycznym (w tym na podstawie informacji dostępnych publicznie).

Oceniając czy należyta staranność została w określonym przypadku dochowana, należy uwzględniać także powszechnie dostępne informacje na temat statusu odbiorców należności. Źródłem takich informacji może być m.in. prasa branżowa, doniesienia mediowe, publikowane doniesienia o lokowaniu przez daną grupę kapitałową spółek zależnych w państwach o korzystnym reżimie prawnym itd. Szczególną uwagę płatników powinny zwrócić informacje o tworzonych strukturach optymalizacyjnych. Wzmożona czujność płatników powinna także zostać zachowana w przypadku dokonywania płatności określonego rodzaju do charakterystycznych jurysdykcji podatkowych (np. wypłata odsetek do państwa, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zakłada pobierania w Polsce podatku u źródła). W każdym przypadku konieczne jest udokumentowanie (dla celów dowodowych) przez płatnika, że dochował on należytej staranności przy weryfikacji, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Potwierdzeniem dochowania należytej staranności może być np. dysponowanie raportem sporządzonym przez niezależnego audytora, w zakresie działalności odbiorcy płatności (badanie dokumentów oraz faktycznej substancji biznesowej).

Treść art. 26 ust. 1 ustawy o CIT wyraźnie stanowi, że obowiązek płatnika przy wypłacie należności określonych w art. 21 i 22 ustawy o CIT z zastosowaniem preferencji podatkowych, sprowadza się nie tylko do „uzyskania” od podatnika certyfikatu rezydencji ale także weryfikacji warunków zwolnienia z opodatkowania wypłacanych należności lub zastosowania preferencyjnej stawki. Podkreślenia wymaga, że weryfikacja ta musi być dokonana z zachowaniem należytej staranności.

Zasadnym jest twierdzenie, że na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w każdym przypadku stosowania zasad wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zwolnień z ustawy o CIT, konieczne będzie weryfikowanie statusu kontrahenta/nierezydenta i wykazywanie, że w stosunku do danych należności jest on m.in. ich rzeczywistym właścicielem oraz że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby podatnika dla celów podatkowych.

Weryfikacja taka powinna być elementem całościowej oceny, która może pozwolić na ocenę czy wypłata należności nie jest np. dokonywana w ramach sztucznej struktury i czy jest możliwe zastosowanie preferencji podatkowej wynikającej z umowy UPO.

Jako płatnik, który chce zastosować zwolnienie z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT i nie dokonywać poboru podatku u źródła, zobowiązani Państwo zatem jesteście do przeprowadzenia pełnej weryfikacji warunków umożliwiających skorzystanie z tego zwolnienia/niepobrania podatku, zachowując przy tym należytą staranność. To oznacza w przedmiotowej sprawie, że jako płatnik macie obowiązek weryfikować czy uzyskująca dochody z tytułu odsetek francuska spółka spełnia wszystkie warunki do skorzystania z możliwości niepobrania podatku źródła. W ramach należytej staranności nie można ograniczać się jedynie do weryfikacji warunków zastosowania niepobrania podatku ale konieczna jest weryfikacja okoliczności i warunków uzasadniających możliwość niepobrania podatku u źródła, która (jak wskazano wcześniej) winna również obejmować weryfikację statusu beneficjenta rzeczywistego wypłacanych należności.

Należy przy tym podkreślić, że w przypadku podmiotów powiązanych należy oczekiwać wyższych standardów działania, także z uwagi na łatwiejszy dostęp do wszelkiego rodzaju informacji o innych podmiotach z grupy.

Uwzględniając powyższe, skoro dokonując wypłaty odsetek na rzecz francuskiej Spółki Y, z zastosowaniem preferencji podatkowej wynikającej z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT, nie tylko pozyskujecie Państwo jako płatnik wskazane we wniosku dokumenty, tj.

- certyfikat rezydencji Y,

- odpis KRS potwierdzający, że Y jest jedynym (100%) udziałowcem Wnioskodawcy,

- oświadczenie podatnika, że jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności,

- oświadczenie podatnika, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju swojej siedziby a należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;

- zaświadczenie o wpisie Y do rejestru przedsiębiorców,

- dokumentacja cen transferowych na poziomie grupy tzw. master file - dokumentację grupową sporządzoną przez Y.

ale również:

- dokonujecie weryfikacji spełnienia wszystkich przesłanek, o których mowa jest w art. 21 ust. 3-9 ustawy o CIT,

- weryfikujecie autentyczność otrzymanych od Y dokumentów,

- dokonujecie oceny prawidłowości otrzymanych dokumentów z wykorzystaniem wdrożonych procedur weryfikacji kontrahenta (tzw. procedura WHT oraz procedura należytej staranności) oraz dostępnych narzędzi informatycznych (SIS-ID - wdrożony przez Wnioskodawcę system weryfikacji i identyfikacji danych bankowych kontrahentów stosowany przy ocenie ryzyka i dokonywaniu transferu środków pieniężnych). Weryfikacja obejmuje tzw. weryfikację miękką (sprawdzenie oraz generowanie informacji/dokumentów powszechnie dostępnych) oraz tzw. weryfikację twardą (stosowanie odpowiednich procedur bezpieczeństwa w zakresie zwierania transakcji i wzajemnych rozliczeń - stanowiących wykonanie m.in. ww. procedur),

- macie Państwo na uwadze treść art. 22c ustawy o CIT, tj. tzw. klauzulę sztuczności. (W Państwa ocenie, sposób działania Spółki oraz Y nie jest sztuczny i motywy podejmowanych działań mają uzasadnienie wyłącznie ekonomiczne (produkcja i handel ogólnoświatowy produktów branży spożywczej). Jesteście Spółką zależną względem Y i wykonuje określone funkcje/cele gospodarcze. Jest to struktura własnościowa, która ma swoje przyczyny ekonomiczne i uzasadnienie gospodarcze.)

to uznać należ, że działając jako płatnik dochowujecie należytej staranności, o której mowa jest w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Dotyczyć to może jedynie sytuacji gdy łączna kwota wypłacanych przez Państwa w danym roku podatkowym należności na rzecz Y z tytułów określonych w art. 22 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT nie przekroczy kwoty  2 mln zł.

Zatem Państwa stanowisko zgodnie z którym, w opisanych we wniosku okolicznościach dochowujecie należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 zdanie trzecie ustawy o CIT – w sytuacji gdy łączna kwota należności wypłacanych na rzecz Y w roku podatkowym nie przekroczyła/przekroczy kwoty 2 000 000 mln zł – jest prawidłowe.

Nie można jednak zgodzić się z Państwem, że należyta staranność, o której mowa jest w art. 26 ust. 1 pkt ustawy o CIT została/zostanie przez Państwa dochowana w sytuacji gdy kwota wypłacanych przez Państwa w danym roku podatkowym należności na rzecz Y z tytułów określonych w art. 22 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT przekroczy kwotę 2 mln zł.

Zauważyć należy, że powołany wyżej art. 26 ust. 7a ustawy o CIT wyraźnie wskazuje, że niestosowanie przepisu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a więc zastosowanie zwolnienia lub preferencji wynikającej ze stosownej umowy o unikaniu podwójnego, w sytuacji gdy łączna kwota należności wypłacanych na rzecz jednego podatnika w roku podatkowym przekroczy kwotę 2 000 000 mln zł, jest możliwe jeśli płatnik złoży oświadczenie, że:

1)posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2)po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z wniosku wynika natomiast, że nie złożyliście Państwo oświadczenia, o którym mowa w powyższym przepisie (WH-OSC) i nie podjęliście decyzji, czy takie oświadczenie zostanie złożone w przyszłości, w sytuacji przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2e ustawy. o CIT. Ponadto z wniosku nie wynika, że uzyskaliście Państwo opinię o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT.

Trudno zatem mówić o dochowaniu przez Państwa należytej staranności, o której mowa jest w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w sytuacji zastosowania przez Państwa jako płatnika zwolnienia z podatku u źródła wypłacanych na rzecz Y odsetek, bez spełnienia warunków zastosowania tego zwolnienia, wyraźnie wskazanych w przepisach ustawy o CIT.

Złożenie oświadczenia wskazanego w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT jest bowiem nie tylko warunkiem zastosowanie przez Państwa zwolnienia z podatku u źródła, w sytuacji gdy łączna kwota należności wypłacanych na rzecz Y w roku podatkowym przekroczy kwotę 2 000 000 mln zł ale także elementem weryfikacji warunków zastosowania w tym przypadku stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, której należy dokonać w ramach należytej staranności.

Uwzględniając powyższe, Państwa stanowisko zgodnie z którym w opisanych we wniosku okolicznościach dochowujecie należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 zdanie trzecie ustawy o CIT – w sytuacji gdy łączna kwota należności wypłacanych przez Państwa na rzecz Y w roku podatkowym przekroczyła/przekroczy kwotę 2 000 000 mln zł – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz  zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać dodatkowo należy, że Organ podatkowy wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) załączonych do wniosku dokumentów źródłowych. W konsekwencji załączone do wniosku dokumenty nie mogą być przedmiotem analizy, a niniejszą interpretację indywidualną oparto wyłącznie o informacje wynikające z opisu sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z  dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o  postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).