Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej 

24 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy nakłady finansowe opisane we wniosku ponoszone przez Spółkę na mocy aneksu podpisanego z Wynajmującym (zarówno bezpośrednio ponoszone jak i refakturowane przez Wynajmującego na Spółkę) będą stanowiły w Spółce inwestycje w obcy środek trwały i amortyzowane 10 lat.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 9 grudnia 2024 r. (wpływ do  organu 11 grudnia 2024  r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym. Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej (dalej: Wnioskodawczyni lub Spółka), która podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od  osób prawnych od całości osiąganych dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od  towarów i usług, (dalej: Ustawa VAT). Przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest działalność w zakresie sprzedaży samochodów marki (…) zarówno nowych jak i  używanych zarówno na rzecz osób fizycznych jak i przedsiębiorców.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w kilku miejscach m.in. w (…) i  (…). Działalność jest prowadzona na zabudowanych nieruchomościach, które są własnością jednego ze wspólników spółki komandytowej. Wnioskodawczyni kojarzona jest przez klientów z miejscem prowadzonej działalności, która ma wiele walorów z punktu widzenia biznesowego a szczególnie istotna jest lokalizacja. Nieruchomości są wynajmowane przez Spółkę od Wspólnika- dalej Wynajmującego od wielu lat. Warto podkreślić, iż miejsce prowadzenia działalności ma istotne znaczenie dla typu działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Jednocześnie Wnioskodawczyni jako sprzedawca samochodów światowego producenta musi spełniać określone standardy narzucone dla sprzedawców zrzeszonych w sieci, do której przynależy. Te standardy dotyczą m.in. zasad sprzedaży ale też miejsca, w którym samochody są sprzedawane. Spółka jest autoryzowaną stacją dealerską i  jest zobowiązana umową zawartą z importerem do spełniania ustalanych przez importera samochodów tzw. standardów obiektowych dla stacji dealerskich sieci.

W związku z rozwojem Spółki, celem spełnienia nałożonych na Spółkę wymogów w taki sposób, aby kontynuować działalność gospodarczą jako autoryzowana stacja dealerska, Wnioskodawczyni zamierza poczynić nakłady finansowe na budynki, znajdujące się na wynajmowanych nieruchomościach, dzięki czemu Spółka cześć standardów wdroży w życie. Wdrożenie zmian budowalnych na wynajmowanych nieruchomościach wymagać będzie jednak dużych nakładów finansowych i rozłożone będzie w czasie. Ze względu na usprawnienie procesu budowlanego całość pozwoleń i zgód o charakterze administracyjnym uzyska Wynajmujący, jednak o ile będzie to prawnie dopuszczalne Spółka nie wyklucza, iż  sama także (za zgodą i wiedzą wspólnika) uzyska stosowne pozwolenia lub zgody organów. Ze względu na szacowane, wysokie wydatki, strony uzgodniły, iż cześć nakładów poniesie Wynajmujący-właściciel nieruchomości a część Spółka. W tym celu do obecnie obowiązującej umowy najmu, podpisany będzie aneks.

Poniżej wskazano szczegółowy zakres prac budowlanych jaki prowadzony będzie na nieruchomości:

• Nieruchomość A (…) roboty budowlane polegające na rozbudowie budynku salonu numer 1 o przygotowalnię pojazdów (myjnię), rozbudowę budynku serwisowo- magazynowego polegającą na wzmocnieniu stropu oraz dobudowaniu rampy podjazdowej dla samochodów oraz budowie budynku portierni z magazynem na odpady.
• Nieruchomość B (…) roboty budowlane polegające na rozbudowie budynku salonu w części dotyczącej wydawania i uzbrajania pojazdów oraz części biurowej, budowa budynku stacji kontroli pojazdów, budowa wiaty dla aut używanych.

Zgodnie z ustaleniami nakłady na rozbudowę i inne wydatki związane z procesem budowalnym poniesione do stanu zamkniętego budynków (ściany, posadzki, elektryka) poniesie Wynajmujący, tak samo jak nakłady na wybudowanie budynków lub budowli. Wynajmujący poniesie nakłady na budowę budynków lub budowli do momentu, aż środek trwały będzie kompletny i zdatny do korzystania i wpisany do ewidencji środków trwałych u  Wynajmującego. Natomiast nakłady na wykończenie budynków i budowli, jak również niektóre koszty rozbudowy/przebudowy w budynkach już istniejących poniesie Spółka. Jak wskazano będą to przede wszystkim prace wewnątrz budynku o charakterze wykończeniowym. Spółka będzie posiadała zezwolenie uzyskane od Wynajmującego na planowane prace budowlane. Natomiast jeżeli wydatki poniesione przez Wynajmującego przekroczą szacowny budżet, mogą zostać refakturowane na Spółkę w wysokości ustalonej przez strony. Te koszty mogą dotyczyć w szczególności niektórych ulepszeń.

Budynki wykorzystywane przez Spółkę mają charakter niemieszkalny. Planowane działania obejmować będą prace, o wartości przekraczającej 10.000 zł.

Po stronie Wnioskodawczyni powstała wątpliwość w zakresie sposobu amortyzowania planowanych wydatków budowlanych i wyliczania odpisów amortyzacyjnych w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Uzupełnienie

Na pytanie czy roboty budowlane polegające na rozbudowaniu budynków salonu będą powiększać wartość środków trwałych oraz wartość użytkową obiektów, które Państwo wynajmują, odpowiedzieli Państwo, że co do zasady roboty budowlane polegające na rozbudowaniu budynków salonu będą powiększać wartość środków trwałych oraz wartość użytkową obiektów.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo również, że wydatki poniesione na wykończenie budynków i budowli spowodują wzrost wartości użytkowej obiektów w stosunku do ich wartości z dnia przyjęcia do używania, mierzonej w szczególności okresem używania i  kosztami eksploatacji.

Na pytanie jakie dokładnie nakłady poniesie Spółka na wykończenie budynków i budowli oraz niektóre koszty rozbudowy/przebudowy w budynkach już istniejących zarówno w  Nieruchomości A jaki i Nieruchomości B - proszę wymienić, odpowiedzieli Państwo:

Nieruchomość A

• Nakłady na wyrównanie ściany frontowej elewacji- co zwiększy powierzchnię użytkową budynku o 25 m2.
• Nakłady na przeniesienie drzwi wejściowych do salonu, co wiąże się z zabudowaniem oknami istniejących drzwi i zamontowaniem drzwi w innym miejscu ściany frontowej. Nakłady na wykończenie wnętrz budynku serwisowo-magazynowego, myjni i  budynku portierni w  postaci położenia gładzi, farb ogniotrwałych, podłóg z gresu, rozprowadzenia instalacji elektrycznej.

Nieruchomość B

• Nakłady na wykończenie wnętrz budynku stacji (...), budynku portierni w postaci położenia specjalnych tynków, farb, podłóg z gresu, rozprowadzenia instalacji elektrycznej, ułożenie płytek i montaż armatury łazienkowej w nowopowstałych łazienkach.

Na pytanie, czy nakłady na wykończenie budynków i budowli oraz niektóre koszty rozbudowy/przebudowy w budynkach już istniejących będą wiązały się z wprowadzeniem nowych, wcześniej nieistniejących elementów takich jak klimatyzacja, wentylacja, itp. Proszę wymienić i opisać, które ze wskazanych w odpowiedzi na pytanie nr 3 wezwania nakładów będą elementami nowymi w które będą przez Państwa wyposażone wynajmowane obiekty, odpowiedzieli Państwo:

Odpowiedzi na powyższe pytanie udzielono już w ramach udzielania informacji na pytanie nr 3 powyżej. Dodatkowo nakłady dotyczyć będą położenia podłóg z gresu, rozprowadzenia instalacji elektrycznej, montażu drzwi, rolet zasłaniających dach będących przedłużeniem frontowej elewacji w nieruchomości A. W przypadku wentylacji i klimatyzacji - będzie to niezależna instalacja z własną jednostką centralną. W przypadku rolety zasłaniającej dach będzie to wydłużenie elewacji budynku, wizualnie stanowiące całość.

Wskazali Państwo również,  że w związku z wykonaniem wentylacji i klimatyzacji, zabudową drzwi wejściowych, dobudową rolet zasłaniających dach będzie miała miejsce w przypadku:

Wentylacja i klimatyzacja - będzie to wymiana ww. elementów

Wymiana instalacji elektrycznej - będzie to wymiana ww. elementów

Okna- będzie to wymiana ww. elementów

Drzwi - będzie to zmiana ich umiejscowienia

Rolety zasłaniające dach - będzie to nowy element

W istniejących budynkach zostaną zainstalowane nowe środki trwałe, będące wyposażeniem budynku serwisowo- magazynowego, wydawalni, myjni (podnośniki, platforma obrotowa do  prezentacji samochodów, myjka kecher do myjni, urządzenia potrzebne do diagnostyki samochodowej) . Będą to odrębne środki trwałe nie będące trwale związane z budynkiem, Zostaną zamontowane nieistniejące dotychczas drzwi wejściowe i roleta zasłaniająca dach - trwale związane z budynkiem.

Zostanie wyrównana ściana frontowa budynku salonu w nieruchomości A. W przypadku wentylacji i klimatyzacji - będzie to niezależna instalacja z własną jednostką centralną.

 Pytanie

Czy nakłady finansowe opisane we wniosku ponoszone przez Spółkę na mocy aneksu podpisanego z Wynajmującym (zarówno bezpośrednio ponoszone jak i refakturowane przez Wynajmującego na Spółkę) będą stanowiły w Spółce inwestycje w obcy środek trwały i  amortyzowane 10 lat?

 Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyłączeniem grupy wydatków, których zgodnie z art.  16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest więc pierwszej kolejności poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanymi w ustawie o CIT, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

W przedmiotowej sprawie planowane wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i mają przyczynić się do zwiększenia przychodów w przyszłości. Zdaniem Wnioskodawczyni planowane wydatki stanowić będą inwestycje w obcym środku trwałym i  mogą zostać amortyzowane przez okres 10 lat przez Spółkę. Dotyczy to zarówno wydatków bezpośrednio ponoszonych przez Spółkę jak i refakturowanych przez Wynajmującego na Spółkę.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądowego poprzez "inwestycje w obcych środkach trwałych" należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak przez niego wykorzystywany, na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.). Przykładem nakładów o charakterze ulepszającym obcy środek trwały jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy użyczenia, obcych budynków do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika. Taka sytuacja ma miejsce w stanie faktycznym opisanym we wniosku, Wnioskodawczyni chciałaby dostosować budynek do obecnych potrzeb biznesowych.

Stąd zdaniem Wnioskodawczyni ma ona prawo do rozliczania całości poniesionych nakładów opisanych we wniosku jako inwestycji w obcym środków trwałym, które podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tej inwestycji przez okres 10 lat. Wartość początkowa będzie sumą wszystkich poniesionych wydatków poniesionych przez Spółkę zarówno bezpośrednio jak i  refakturowanych przez Wynajmującego zgodnie z ustaleniami poczynionymi w aneksie.

Amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub  wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do  używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty,

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do  używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w  art. 17a pkt 1 ustawy o CIT zwane środkami trwałymi.

Do środków trwałych na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 zaliczane są także tzw. używane inwestycje w obcych środkach trwałych. Dotyczy to sytuacji gdy w prowadzonej działalności gospodarczej dochodzi do wykorzystywania obcych składników majątku i wówczas wydatki poniesione na te składniki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Jak wynika bowiem z powołanego wyżej art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT w zw. z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, wydatki na wytworzenie inwestycji w  obcym środku trwałym mogą stanowić koszt uzyskania przychodów nie inaczej niż poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają - niezależnie od przewidywanego okresu używania - przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Z inwestycją w obcym środku trwałym mamy do czynienia, jeżeli poniesione nakłady:

• wiązały się z ulepszeniem budynku (niebędącego własnością podatnika) poprzez przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację,
• spowodowały wzrost wartości użytkowej tego obiektu w stosunku do jego wartości z dnia przyjęcia do używania (przy czym wzrost wartości użytkowej może być mierzony m.in.  okresem używania albo zdolnością wytwórczą) oraz
• przekraczały - w danym roku podatkowym - wartość 10.000 zł.

Wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się wyłącznie na podstawie ceny nabycia albo kosztu wytworzenia, skorygowanych o wysokość różnic kursowych, naliczonych do dnia przekazania do używania inwestycji w obcym środku trwałym.

Ustawa o CIT definiuje cenę nabycia jako kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a  w  szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz cła i podatku akcyzowego w  przypadku ich importu. Na podstawie art. 16j ust. 4 ustawy o CIT podatnicy mogą indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych. Jednak, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub  budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. W konsekwencji inwestycja w  obcym środku trwałym (będącym budowlą) powinna być amortyzowana według rocznej stawki 10%.

Warunkiem dokonywania przez podatnika odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od inwestycji w obcych środkach trwałych jest ujęcie poniesionych nakładów inwestycyjnych w prowadzonej przez niego ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i  prawnych.

Spółka ujmie poniesione nakłady inwestycyjne w ewidencji środków trwałych.

Z kolei podstawą ujęcia danej inwestycji w ewidencji środków trwałych jest dysponowanie przez podatnika odpowiednim tytułem prawnym do obcego środka trwałego, np. umową najmu, dzierżawy, itp. oraz poniesienie kosztów inwestycji. Taka umowa także został zawarta przez Spółkę.

Pojęcie inwestycji w obcym środku trwałym jest konstrukcją prawną powołaną wyłącznie wyżej cytowanym przepisem ustawy o CIT w celu rozłożonego w czasie obciążania kosztów podatkowych podatnika z tytułu poniesionych przez niego nakładów o charakterze inwestycyjnym na obcy środek trwały, o ile te nakłady służą działalności gospodarczej podatnika. Zatem prawo do amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym służy wyłącznie podatnikowi, który poniósł nakłady uzasadnione potrzebami własnej działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub  może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w  przyszłości i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze zróżnicowany charakter ww. kategorii kosztów ustawodawca zróżnicował zasady ich potrącalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Natomiast, art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

Stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

Przepisy ustawy o CIT regulują również w sposób odmienny moment zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz nabycie wartości niematerialnych i prawnych. Z uwagi na to, że składniki takie są wykorzystywane przez podatników w dłuższym okresie, wydatki poniesione na ich nabycie lub wytworzenie zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę zużycia tych składników majątku.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Zgodnie natomiast z art. 16a ust. 2 ustawy o CIT:

Treść powyższych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

W rozpatrywanej sprawie z racji charakteru opisanych Państwa wydatków zasadne jest dokonanie ich oceny pod kątem zarówno art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak i art. 16a ust. 2 pkt 1, ponieważ kwestią istotną będzie ustalenie, czy ww. wydatki nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym.

Ustawodawca nie sprecyzował pojęcia inwestycji w obcych środkach trwałych. W literaturze przedmiotu wyraża się pogląd, że inwestycja w obcych środkach trwałych polega na poniesieniu wydatków na ulepszenie, przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację czy modernizację środka trwałego, niestanowiącego własności podatnika i niezaliczanego do majątku podatnika.

Inwestycje w obcym środku trwałym to nakłady poniesione na obcy środek trwały, który nie jest własnością podatnika, ale jest użytkowany na podstawie zawartej umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze.

Amortyzacji w obcym środku trwałym dokonuje się na takich samych zasadach, jak właściciel tego środka trwałego, czyli co do zasady, zgodnie z art. 16i updop, w myśl którego:

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 16d ust. 2 ww. ustawy:

Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

W myśl art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Stosowanie do art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

W myśl art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia ulepszenia. Biorąc jednakże pod uwagę linię orzeczniczą w tym zakresie stwierdzić należy, że ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania. O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Zatem, wydatki na ulepszenie środków trwałych, w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Jeżeli nie zostanie spełniony co najmniej jeden z powyższych warunków, wówczas nie mamy do czynienia z ulepszeniem środka trwałego i nie zachodzi obowiązek zwiększania wartości początkowej. Zatem, nakładami na ulepszenie środków trwałych należy uznać takie wydatki, w wyniku poniesienia których nastąpi rozszerzenie funkcjonalności lub wydajności tych środków trwałych, jako skutek przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę ich cech użytkowych.

Odnosząc się natomiast do pojęcia remontu należy zwrócić uwagę, że przepisy podatkowe nie zawierają jego definicji. W konsekwencji, przy ustaleniu zakresu znaczeniowego remontu należy oprzeć się na definicji sformułowanej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725)

Zgodnie z art. 3 ust. 8 tej ustawy,

Remont ma zatem na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

W sytuacji, gdy głównym celem prac budowlanych dokonywanych jest odtworzenie wartości użytkowej środka trwałego, wówczas należy przyjąć, że mamy do czynienia z wydatkami na remont, które stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Natomiast, o ile celem prac budowlanych jest modernizacja środka trwałego, wówczas następuje ulepszenie składnika majątku, a w konsekwencji, jego wartość początkową należy zwiększyć o wartość dokonanych prac.

Należy podkreślić, że dla celów podatkowych inaczej będą traktowane wydatki kwalifikowane jako remontowe, a inaczej wydatki związane z modernizacją środka trwałego.

Podatnik może odrębnie traktować wydatki o charakterze remontowym i ulepszeniowym ponoszone w ramach jednego zadania inwestycyjnego, jako że decydujące znaczenie dla kwalifikacji podatkowej ma tutaj ocena danego wydatku, a nie całego projektu. Ustawa o  CIT, posługuje się przy tym pojęciem wydatku, a nie procesu, czy zadania inwestycyjnego (na który składa się więcej rodzajów wydatków). Ani art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, ani żaden inny przepis tej ustawy nie wyklucza, przy jednoczesnym prowadzeniu w danym obiekcie różnych prac budowlanych, możliwości uznania części z nich jako prac remontowych, a części jako prac modernizacyjnych. Dla właściwej kwalifikacji podatkowej niezbędna jest ocena charakteru poszczególnych wydatków.

W kontekście powyższego, stwierdzić należy, że nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały będzie stanowił o jego ulepszeniu. Istotny jest bowiem charakter poniesionych wydatków. Wydatki o charakterze odtworzeniowym, przywracające jedynie pierwotną wartość użytkową danego środka trwałego, których poniesienie nie spowoduje wzrostu wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, nie skutkują jego ulepszeniem. Różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podjęcia, czy rozszerzenia działalności w drodze przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy nakłady finansowe opisane we wniosku ponoszone przez Spółkę na mocy aneksu podpisanego z Wynajmującym (zarówno bezpośrednio ponoszone jak i refakturowane przez Wynajmującego na Spółkę) będą stanowiły w Spółce inwestycje w obcy środek trwały i amortyzowane 10 lat.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. Przedmiotem Państwa działalności jest działalność w zakresie sprzedaży samochodów marki (…) zarówno nowych jak i używanych zarówno na rzecz osób fizycznych jak i  przedsiębiorców. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w kilku miejscach m.in. w (…) i (…). Działalność jest prowadzona na zabudowanych nieruchomościach, które są własnością jednego ze wspólników spółki komandytowej.

W związku z rozwojem Spółki, celem spełnienia nałożonych na Spółkę wymogów w taki sposób, aby kontynuować działalność gospodarczą jako autoryzowana stacja dealerska, zamierzają Państwo poczynić nakłady finansowe na budynki, znajdujące się na wynajmowanych nieruchomościach, dzięki czemu Spółka cześć standardów wdroży w życie. Wdrożenie zmian budowalnych na wynajmowanych nieruchomościach wymagać będzie jednak dużych nakładów finansowych i rozłożone będzie w czasie. Ze względu na szacowane, wysokie wydatki, strony uzgodniły, iż cześć nakładów poniesie Wynajmujący-właściciel nieruchomości a część Spółka. W tym celu do obecnie obowiązującej umowy najmu, podpisany będzie aneks.

Spółka wskazała, że zakres prac budowlanych jaki prowadzony będzie na nieruchomości będzie obejmował:

• Nieruchomość A (…) roboty budowlane polegające na rozbudowie budynku salonu numer 1 o przygotowalnię pojazdów (myjnię), rozbudowę budynku serwisowo- magazynowego polegającą na wzmocnieniu stropu oraz dobudowaniu rampy podjazdowej dla samochodów oraz budowie budynku portierni z magazynem na odpady.
• Nieruchomość B (…) roboty budowlane polegające na rozbudowie budynku salonu w części dotyczącej wydawania i uzbrajania pojazdów oraz części biurowej, budowa budynku stacji kontroli pojazdów, budowa wiaty dla aut używanych.
• W uzupełnieniu wniosku doprecyzowali Państwo jakie dokładnie nakłady poniesie Spółka na wykończenie budynków i budowli oraz niektóre koszty rozbudowy/przebudowy w budynkach już istniejących.
• Nieruchomość A
• Nakłady na wyrównanie ściany frontowej elewacji- co zwiększy powierzchnię użytkową budynku o 25 m2.
• Nakłady na przeniesienie drzwi wejściowych do salonu, co wiąże się z zabudowaniem oknami istniejących drzwi i zamontowaniem drzwi w innym miejscu ściany frontowej.
• Nakłady na wykończenie wnętrz budynku serwisowo-magazynowego, myjni i budynku portierni w  postaci położenia gładzi, farb ogniotrwałych, podłóg z gresu, rozprowadzenia instalacji elektrycznej.

Nieruchomość B

• Nakłady na wykończenie wnętrz budynku stacji SKP, budynku portierni w postaci położenia specjalnych tynków, farb, podłóg z gresu, rozprowadzenia instalacji elektrycznej, ułożenie płytek i montaż armatury łazienkowej w nowopowstałych łazienkach.

Dodatkowo nakłady dotyczyć będą położenia podłóg z gresu, rozprowadzenia instalacji elektrycznej, montażu drzwi, rolet zasłaniających dach będących przedłużeniem frontowej elewacji w nieruchomości A. W przypadku wentylacji i klimatyzacji - będzie to niezależna instalacja z własną jednostką centralną. W przypadku rolety zasłaniającej dach będzie to wydłużenie elewacji budynku, wizualnie stanowiące całość.

Wskazali Państwo również,  że w związku z wykonaniem wentylacji i klimatyzacji, zabudową drzwi wejściowych, dobudową rolet zasłaniających dach będzie miała miejsce w przypadku:

Wentylacja i klimatyzacja - będzie to wymiana ww. elementów

Wymiana instalacji elektrycznej - będzie to wymiana ww. elementów

Okna- będzie to wymiana ww. elementów

Drzwi - będzie to zmiana ich umiejscowienia

Rolety zasłaniające dach - będzie to nowy element

W istniejących budynkach zostaną zainstalowane nowe środki trwałe, będące wyposażeniem budynku serwisowo- magazynowego, wydawalni, myjni (podnośniki, platforma obrotowa do  prezentacji samochodów, myjka kecher do myjni, urządzenia potrzebne do diagnostyki samochodowej). Będą to odrębne środki trwałe nie będące trwale związane z budynkiem, Zostaną zamontowane nieistniejące dotychczas drzwi wejściowe i roleta zasłaniająca dach - trwale związane z budynkiem.

Zgodnie z ustaleniami nakłady na rozbudowę i inne wydatki związane z procesem budowalnym poniesione do stanu zamkniętego budynków (ściany, posadzki, elektryka, dobudowa rolety zasłaniającej dach) poniesie Wynajmujący, tak samo jak nakłady na wybudowanie budynków lub budowli. Wynajmujący poniesie nakłady na budowę budynków lub budowli do momentu, aż środek trwały będzie kompletny i zdatny do korzystania i  wpisany do ewidencji środków trwałych u  Wynajmującego. Natomiast nakłady na wykończenie budynków i budowli, jak również niektóre koszty rozbudowy/przebudowy w  budynkach już istniejących poniesie Spółka. Jak wskazano będą to przede wszystkim prace wewnątrz budynku o charakterze wykończeniowym. Spółka będzie posiadała zezwolenie uzyskane od Wynajmującego na planowane prace budowlane. Natomiast jeżeli wydatki poniesione przez Wynajmującego przekroczą szacowny budżet, mogą zostać refakturowane na Spółkę w wysokości ustalonej przez strony. Te koszty mogą dotyczyć w szczególności niektórych ulepszeń. Budynki wykorzystywane przez Spółkę mają charakter niemieszkalny. Planowane działania obejmować będą prace, o wartości przekraczającej 10.000 zł.

Co do zasady roboty budowlane polegające na rozbudowaniu budynków salonu będą powiększać wartość środków trwałych oraz wartość użytkową obiektów. Wydatki poniesione na wykończenie budynków i budowli spowodują wzrost wartości użytkowej obiektów w stosunku do ich wartości z dnia przyjęcia do używania, mierzonej w szczególności okresem używania i  kosztami eksploatacji.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia należy wskazać, że prace dotyczące wymiany na nowe:

• wentylacji,
• klimatyzacji,
• instalacji elektrycznej,
• okien

będą miały charakter odtworzeniowy i należy potraktować je jako remont środka trwałego z  uwagi na fakt, że będzie to wymiana istniejących już elementów na nowe. Tym samym wydatki związane z ww. pracami mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4e-4d ustawy o CIT, tj. w momencie poniesienia.

Z kolei prace, które polegały na rozbudowie i modernizacji wskazanych we wniosku Nieruchomości 1 i 2 dotyczące:

• wyrównania ściany frontowej elewacji (zwiększające powierzchnię użytkową budynku o 25 m2),
• przeniesienia drzwi wejściowych do salonu (związane z zabudowaniem oknami istniejących drzwi i  zamontowaniem drzwi w innym miejscu ściany frontowej),
• wykończenia wnętrz budynku serwisowo-magazynowego, myjni i budynku portierni w  postaci położenia gładzi, farb ogniotrwałych, podłóg z gresu, rozprowadzenia instalacji elektrycznej,
• wykończenia wnętrz budynku stacji (...), budynku portierni w  postaci położenia specjalnych tynków, farb, podłóg z gresu, rozprowadzenia instalacji elektrycznej, ułożenie płytek i montaż armatury łazienkowej w  nowopowstałych łazienkach
• dobudowy rolet zasłaniających dach
• zmiany umiejscowienia drzwi

nie mogą zostać potraktowane jako remont środka trwałego, gdyż nie mają charakteru odtworzeniowego. W związku z tym, uznać należy, że wskazane wydatki mają charakter ulepszenia. Wskazane wyżej wydatki spowodowały wzrost wartości użytkowej środka trwałego, którego dotyczą.

Tym samym przedmiotowe wydatki będą stanowiły dla Państwa inwestycję w obcym środku trwałym, którą należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Tak samo należy potraktować wydatki którymi obciąży Państwa Spółkę wynajmujący poniesionymi przez niego na proces budowalny związany z wybudowaniem/rozbudową budynków/budowli.

Powyższe inwestycje w obcym środku trwałym mogą Państw zgodnie z art. 16j ust. 4 ustawy o CIT amortyzować przez 10 lat.

Z kolei zainstalowane wyposażenie budynku serwisowo- magazynowego, wydawalni, myjni (podnośniki, platforma obrotowa do  prezentacji samochodów, myjka kecher do myjni, urządzenia potrzebne do diagnostyki samochodowej), jak Państwo wskazują będą odrębnymi środkami trwałymi, nie będącymi trwale związanymi z budynkiem.

Tym samym na podstawie art. 15 ust. 6 z związku z art. 16a ust. 1 ww. ustawy będą mogli Państwo zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych środków trwałych, w sytuacji, gdy wartość ww. środka trwałego przekroczy 10 tys. zł. W sytuacji, gdy wartość początkowa ww. środka trwałego będzie równa lub niższa niż 10 000 zł, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1 ustawy o CIT, mogą dokonywać Państwo odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art.  16h–16m ustawy o CIT albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka albo w miesiącu następnym. Mogą Państwo nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ww. środków trwałych w  sytuacji, gdy wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g ustawy o CIT nie przekracza 10 000 zł, wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Tym samym, Państwa stanowisko należy uznać w części za prawidłowe i w części za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w  dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w  przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we  wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że powyższa interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem pytań w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych postawionych przez Państwa we wniosku. Treść pytań wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i  zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;

  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

  Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j.  Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).tp