Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

19 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- Czy Spółka oraz odpowiednio Wspólnicy są uprawnieni do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. za nieprzedawnione lata podatkowe tj. 2018-2024;

- Czy po przeprowadzonej korekcie stawek amortyzacyjnych Wspólnicy powinni skorygować zeznania CIT-8 za lata 2018-2020, a Spółka za lata 2021-2023;

- Czy Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0% dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r.;

- Czy nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych;

- Czy odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych) będą stanowić odpowiednio dla Spółki i Wspólników koszty uzyskania przychodu;

- Czy w momencie sprzedaży bądź likwidacji wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. środków trwałych Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi);

- Czy Spółka będzie mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego ich podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu stawek amortyzacyjnych (i wyższego od 0% rocznie) w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.

Z uwagi na braki formalne wniosku, wezwaliśmy Państwa, pismem z 31 października 2024 r., o ich uzupełnienie. Wezwanie zostało odebrane 14 listopada 2024 r., uzupełnienie do ww. wniosku wpłynęło 20 listopada 2024 r.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

(A) sp. z o.o. sp.k. (dalej: Spółka)

(…)

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania: (dalej : Wspólnik)

(B) sp. z o.o.

(…)

3)Zainteresowany niebędący stroną postępowania: (dalej : Wspólnik)

(C) GmbH (...)

(…)

Opis zdarzenia przyszłego

(A) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej jako: Spółka) jest polskim rezydentem, a od (...) 2021 r. podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W latach 2018-2020 podatek dochodowy związany z działalnością Spółki rozliczali wspólnicy spółki, tj. (B) Sp. z o.o. oraz (C) GmbH (...) (dalej jako Wspólnicy). Jako osoby prawne Wspólnicy rozliczali podatek dochodowy od osób prawnych.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w (...). Zajmuje się produkcją narzędzi i form oraz elementów (w tym łączonych z metalu i tworzyw sztucznych, (...)). W ramach procesów produkcyjnych Spółka wykorzystuje techniki tłoczenia i formowania najbardziej (...) a także możliwość obróbki wszelkich stosowanych tworzyw (...).

Od (...) 2004 r. Spółka działa w (...) Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Spółka posiada dwa zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (...) SSE:

-Zezwolenie nr (…) z (…) 2004 r.

-Zezwolenie nr (…) z (…) 2014 r.

W zezwoleniach nie ma daty ich obowiązywania, tak więc są one ważne (obowiązują) do czasu istnienia SSE (chyba że limit dopuszczalnej pomocy zostanie wykorzystany szybciej) – obecnie, na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z (...) 2008 r. w sprawie (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (...) SSE działa do (...) 2026 roku. Spółka rozważa wygaszenie Zezwolenia z 2014 r.

W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie (...) SSE na podstawie Zezwoleń Spółka korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako Ustawa o CIT). Zwolnienie stanowi dla Spółki pomoc publiczną udzielaną jej zgodnie z przepisami ustawy o CIT oraz aktów prawnych dotyczących funkcjonowania przedsiębiorców w specjalnych strefach ekonomicznych.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wprowadzała do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej jako Ewidencja) środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne związane z prowadzeniem tej działalności, podlegające amortyzacji. Dla celów podatkowych Spółka zasadniczo dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową, zachowując limity stawek amortyzacyjnych wynikające z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o CIT (dalej jako Wykaz).

Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych w stosunku do stawek wynikających z Wykazu. Obniżenie dotyczyłoby środków trwałych wykorzystywanych w działalności strefowej, tj. w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym, wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.

Obniżone stawki amortyzacyjne będą wyższe od lub równe 0,1%. Obniżone stawki Spółka planuje zastosować dla okresów przeszłych, z uwzględnieniem okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych, tj. do końca 2024 r. Spółka ma możliwość skorygowania rozliczeń amortyzacji za okres 2018-2024. Obniżenie stawek nastąpiłoby za cały rok podatkowy objęty taką zmianą i skutkowało korektą zeznań CIT-8 za dany rok.

W latach 2018-2020 r. korekty deklaracji CIT-8 będą dokonywać Wspólnicy, natomiast w latach 2021-2024 Spółka. Rok podatkowy Spółki i Wspólników jest równy rokowi kalendarzowemu.

W przyszłości Spółka nie wyklucza również dalszej modyfikacji obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych poprzez ich podwyższanie lub dalsze obniżanie.

Spółka rozważa również w przyszłości sprzedaż lub likwidację niektórych środków trwałych wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. amortyzowanych metodą liniową, co do których stosowane będą obniżone stawki amortyzacyjne.

Dla przedmiotowych ŚT może ulec zmianie również okres ich amortyzacji dla celów bilansowych/rachunkowych ze skutkiem od kolejnych okresów obrachunkowych.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka wraz ze Wspólnikami podjęła decyzję o złożeniu wspólnego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie dalej postawionych pytań. Spółka występuje jako zainteresowany wskazany przez pozostałych zainteresowanych, Wspólników, jako strona postępowania.

Pytania

1)Czy Spółka oraz odpowiednio Wspólnicy są uprawnieni do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. za nieprzedawnione lata podatkowe tj. 2018-2024?

2)Czy po przeprowadzonej korekcie stawek amortyzacyjnych Wspólnicy powinni skorygować zeznania CIT-8 za lata 2018-2020, a Spółka za lata 2021-2023?

3)Czy Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0% dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r.?

4)Czy nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych?

5)Czy odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych) będą stanowić odpowiednio dla Spółki i Wspólników koszty uzyskania przychodu?

6)Czy w momencie sprzedaży bądź likwidacji wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. środków trwałych Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi)?

7)Czy Spółka będzie mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego ich podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu stawek amortyzacyjnych (i wyższego od 0% rocznie) w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Spółka oraz odpowiednio Wspólnicy są uprawnieni do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. za nieprzedawnione lata podatkowe tj. 2018-2024.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o CIT.

Do końca 2020 r. Spółka nie była podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych – podatek ten rozliczali Wspólnicy. Jednakże to Spółka była zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych, na podstawie których ustalała odpowiednie koszty i przychody przypadające na Wspólników. Zatem to w jej księgach musi zostać przeprowadzona korekta.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są co do zasady odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Przywołanego przepisu nie stosuje się jednak do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym – w okresie korzystania z takiego zwolnienia, o czym stanowi art. 16i ust. 8 ustawy o CIT.

Ponadto na podstawie art. 2 pkt 15 ustawy z 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2020 r., poz. 2123; dalej: „ustawa zmieniająca”), z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2021 r. został wprowadzony art. 16i ust. 8 ustawy o CIT. Zgodnie z nim obniżenie stawek amortyzacyjnych nie dotyczy środków trwałych, które są wykorzystywane w działalności prowadzonej na terenie specjalnych stref ekonomicznych na podstawie zezwolenia (a także działalności prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu), gdyż dochody z takiej działalności podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej przepisy art. 16i ust. 8 w brzmieniu nadanym tą ustawą zmieniającą, stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego ograniczenie wynikające z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT, nie znajdzie zastosowania, gdyż Spółka planuje dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.

Ad 2

Zdaniem Spółki po przeprowadzonej korekcie stawek amortyzacyjnych Wspólnicy powinni skorygować zeznania CIT-8 za lata 2018-2020, a Spółka za lata 2021-2023.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT zmiany stawek dokonuje się od pierwszego miesiąca roku podatkowego. Przepis ten określa wyłącznie okres, jakiego dotyczy zmiana stawki, a nie moment w czasie, w którym takiej zmiany należy dokonać. Nie odnosi się on do momentu, w którym podatnik jest uprawniony do zmiany stawek amortyzacyjnych, tj. w którym momencie można wprowadzić zmianę stawek w księgach podatkowych podatnika, ani do tego czy zmiany tej można dokonać wyłącznie w odniesieniu do przyszłych okresów rozliczeniowych.

Ustawodawca w przepisach dotyczących amortyzacji w żaden sposób nie odnosi się do „okresów”, czyli przedziałów czasu, w których taka zmiana mogłaby zostać dokonana. Z tych powodów przedmiotowej zmiany można dokonać zarówno „na bieżąco” – korygując stawki w odniesieniu do przyszłych okresów, jak i „wstecz” – za okresy wcześniejsze, z uwzględnieniem terminu przedawnienia. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w wyroku WSA w Opolu z 20 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Op 299/23.

Wskazać tu można także na wyrok z 3 lutego 2022 r., sygn. II FSK 1413/19, w którym NSA orzekł: „Powyższe stanowisko zgodne jest z art. 81 § 1 OrdPU, który dopuszcza możliwość dokonania korekty uprzedniego samoobliczenia podatku przez podatnika. Dopiero wyraźnie uregulowany w ustawie podatkowej wyjątek wyłącza uprawnienie dokonania takiej korekty, przy czym granicą prawa do dokonania korekty deklaracji jest przedawnienie zobowiązania podatkowego. W art. 16i ust. 5 PDOPrU nie uregulowano wprost ani zakazu dokonywania korekty deklaracji podatkowej (z uwagi na zmianę stawki amortyzacji dokonaną „wstecz”), ani bezpośredniego zakazu dokonywania zmian stawek amortyzacji za lata wcześniejsze. Gdyby ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie takiego zakazu, to powinien uczynić to w sposób niebudzący wątpliwości w ustawie. Tego rodzaju ograniczeń podatnik ani organ podatkowy nie mogą domniemywać”.

Mając powyższe na uwadze, dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. Spółka jest uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych wstecznie. Powyższe da uprawnienie Wspólnikom do korekty deklaracji CIT-8 za lata 2018-2020, a Spółce do korekty deklaracji CIT-8 za lata 2021-2023 oraz przeprowadzenia korekty rozliczeń w 2024 r.

Ad 3

Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0% dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r.

Obniżenie stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT będzie mogło zostać dokonane do dowolnej wysokości wyższej niż 0%, tj. nawet do poziomu 0,1% rocznie.

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy o CIT podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie ustawy o CIT minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego można obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu.

Ponadto w uzasadnieniu do projektu nowelizacji ustawy o CIT, z dnia 27 lipca 2002 r., w zakresie zmian w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT wskazano: „Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie (...) podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania”.

Przyjąć można zatem, że intencją ustawodawcy było umożliwienie podatnikom elastycznej modyfikacji stawek amortyzacyjnych, w zależności od ich wyboru.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone wielokrotnie w wydawanych interpretacjach indywidualnych m.in. w:

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB1-3.4010.39.2022.1.PC, wydanej 22 marca 2022 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.70.2021.1.MZA z 13 kwietnia 2021 r.,

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0114-KDIP2-1.4010.487.2019.1.KS z 21 stycznia 2020 r.

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB2-3.4010.260.2019.1.KK wydanej 16 sierpnia 2019 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.94.2019.1.MM z 26 kwietnia 2019 r.,

w której organ wskazał, że: „Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka Komandytowa jest uprawniona do czasowego obniżania stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności do dowolnego poziomu (w tym również do 0%), począwszy od miesiąca, w którym te środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych albo od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, jest zatem prawidłowe. ”

Reasumując, Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0% dla ŚT wykorzystywanych w ramach Działalności strefowej, wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r.

Ad 4

W ocenie Spółki nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie (przy założeniu, że nie będą wyższe niż stawki określone w Wykazie i będą wyższe od 0%).

Przepisy ustawy ustawy o CIT nie wskazują na konieczność występowania związku pomiędzy określaną przez podatnika obniżoną stawką amortyzacyjną a okresem ekonomicznej użyteczności środka trwałego, dla którego stawka amortyzacyjna jest obniżana. Przyjąć zatem należy, że stawki amortyzacyjne mogą być kształtowane według uznania podatnika, jednak na poziomie nie wyższym, niż wynikałoby to z Wykazu, niezależnie od okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie m.in. w:

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB1-3.4010.39.2022.1.PC wydanej 22 marca 2022 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „stawki amortyzacyjne mogą być obniżane według uznania podatnika, niezależnie od okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego”;

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB2-3.4010.261.2019.1.k.k., z 16 sierpnia 2019 r., w której organ podatkowy uznał za prawidłowe w całości następujące stanowisko wnioskodawcy: „W konsekwencji, nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie (przy założeniu, że nie będą wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ustawy o p.d.o.p.)”;

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB1-3.4010.418.2018.1.MBD, wydanej 18 września 2018 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której, organ podatkowy potwierdził następujące stanowisko wnioskodawcy: „W konsekwencji, (...) stawki amortyzacyjne mogą być obniżane według (...) uznania, niezależnie od okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego”;

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB1-1.4010.252.2018.1.BK, z 23 sierpnia 2018 r., w której organ podatkowy potwierdził, że: „W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych.”

Ad 5

Odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych) będą stanowić odpowiednio dla Spółki i Wspólników koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Należy pokreślić, że zakładane przyszłe obniżanie stawek amortyzacyjnych oraz ich ewentualne późniejsze podwyższenie będzie przeprowadzane zgodnie z powołanymi powyżej przepisami ustawy o CIT, w konsekwencji, dokonywane odpisy amortyzacyjne, bez względu na zastosowaną dla ich kalkulacji w danym roku podatkowym stawkę amortyzacyjną (zgodną z przepisami), stanowią oraz będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodu w okresie, za który dokonywany jest odpis. Bez znaczenia pozostanie przy tym poziom, czy rodzaj przychodów generowanych w okresie stosowania stawek obniżonych czy stawek podstawowych z Wykazu.

Powyższe stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB1-3.4010.39.2022.1.PC, wydanej 22 marca 2022 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB2-3.4010.262.2019.1.k.k., z 16 sierpnia 2019 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB1-1.4010.253.2018.1.BK, wydanej 23 sierpnia 2018 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Ad 6

W momencie sprzedaży bądź likwidacji wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. środków trwałych Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawa o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

-nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

-nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

-ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Powyższe oznacza, że do kosztów uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych zalicza się wydatki na ich nabycie lub wytworzenie, pomniejszone o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Powyższe ma również zastosowanie do możliwości ujęcia kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy likwidacja nie jest związana z utratą przez te środki przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju prowadzonej działalności.

Powyższe stanowisko znalazło swoje odzwierciedlenie m.in. w:

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB1-3.4010.39.2022.1.PC, wydanej 22 marca 2022 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB1-1.4010.254.2018.1.BK, wydanej 23 sierpnia 2018 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Ad 7

W odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. Spółka będzie mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub ich dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu (i wyższego od 0% rocznie).

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie, stanowiącymi górną ich granicę, a wartością ustaloną na najniższym poziome.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Spółki stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych

Powyższe stanowisko znalazło odzwierciedlenie m.in. w:

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB1-3.4010.39.2022.1.PC, wydanej 22 marca 2022 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Spółka mogła i będzie mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych”;

-interpretacji indywidualnej, Znak: 0114-KDIP2-1.4010.487.2019.1.KS z 21 stycznia 2020 r., w treści której organ stwierdził, że: „Wnioskodawca będzie mógł dokonywać dalszych zmian, tj. ponownie obniżać lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji jednak do wysokości nie wyższej niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo – skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a - 16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Przy czym wysokość dokonywanych podatkowo odpisów amortyzacyjnych ma istotne znaczenie dla powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym wywiera wpływ na wysokość płaconego podatku, zaliczek na podatek dochodowy, czy też straty podatkowej.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16f ust. 3 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT:

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16i ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie zaś do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT:

Przy czym zgodnie z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT:

Powołane przepisy art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT, nie zabraniają odpowiednio podwyższenia czy obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zwiększenia/zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zwiększenia/zmniejszenia począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT, pomimo że nie została ograniczona przez Ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Zatem, ww. przepisy umożliwiły podatnikom podwyższenie/obniżenie stawek amortyzacyjnych, nie określając przy tym szczegółowych zasad tego procesu, za wyjątkiem określenia terminów, w których może do tych zmian dojść (czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego) oraz w przypadku stosowania dla tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych metodą liniową.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT, ustawodawca jasno określił, kiedy może nastąpić modyfikacja stawki z Wykazu, stwierdzając, że zmiany stawki w odniesieniu do:

a)Środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji – dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;

b)Środków pozostających już w ewidencji – dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zasady zawarte w art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT nie oznaczają, że zmiany stawki amortyzacji można dokonać „wstecz”. Wyrażenie „następny”, zdaniem Organu, oznacza każdy następny rok podatkowy po obecnym. Tak więc podwyższenia/obniżenia stawek amortyzacji środków trwałych, które zostały wprowadzone do ewidencji we wcześniejszym okresie można dokonać tylko na początku każdego roku po bieżącym.

Podatnicy mogą w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania.

Nie można jednak uznać, że art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, zezwala na modyfikowanie odpisów amortyzacyjnych (a więc w konsekwencji wysokości kosztów podatkowych) za okresy wcześniejsze. Analogiczne zasady należy przyjąć do podwyższenia stawek amortyzacyjnych. Podatnicy nie są uprawnieni do modyfikowania kosztów uzyskania przychodów w dowolnym dla siebie momencie i za dowolny okres w przeszłości według własnego uznania, bez wyraźnej przyczyny powodującej korektę. Taką przyczyną może być m.in. błąd rachunkowy, oczywista omyłka czy też błędnie stosowane stawki amortyzacji.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w (…) Specjalnej Strefie Ekonomicznej i posiadają Państwo dwa zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w tej strefie.

W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie (…) SSE na podstawie zezwoleń Spółka korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Zwolnienie stanowi dla Spółki pomoc publiczną udzielaną jej zgodnie z przepisami ustawy o CIT oraz aktów prawnych dotyczących funkcjonowania przedsiębiorców w specjalnych strefach ekonomicznych.

Państwa wątpliwość w pierwszej kolejności dotyczy kwestii ustalenia czy Spółka oraz odpowiednio Wspólnicy są uprawnieni do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. za nieprzedawnione lata podatkowe tj. 2018-2024? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności zauważyć należy, że w opisanej we wniosku sytuacji nie znajdzie zastosowania określone w art. 16i ust. 8 ustawy o CIT wyłączenie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych środków trwałych wykorzystywanych w działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, bowiem jak wynika z wniosku, Państwa wątpliwości dotyczą środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przed 1 stycznia 2021 r.

W myśl bowiem przepisu art. 14 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2123) wprowadzającej ww. wymienione wyłączenie:

Zaznaczyć jednakże należy, iż jak dowiedziono powyżej, wykładnia przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie daje podstaw do dokonania modyfikacji stawki amortyzacyjnej „wstecz”, a więc podjęcia przez podatnika decyzji w tym zakresie, w miesiącu innym niż pierwszy miesiąc każdego roku podatkowego.

W konsekwencji, skoro planują Państwo obniżenie stawek amortyzacyjnych środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., za wymienione lata podatkowe tj. 2018-2024, Państwa stanowisko w tym zakresie uznać należy za nieprawidłowe.

Biorąc powyższe pod uwagę, jak również okoliczność, że pozostałe zawarte we wniosku pytania (pytania 2-7) dotyczą obniżonych wstecznie odpisów amortyzacyjnych, bądź odpisów będących przedmiotem dalszego obniżania, bezprzedmiotowe jest odnoszenie się do tych pytań i dokonywanie w tym zakresie oceny Państwa stanowiska.

W opisie sprawy, wyraźnie wskazano, że „Obniżone stawki Spółka planuje zastosować dla okresów przeszłych, z uwzględnieniem okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych, tj. do końca 2024 r.”, jak również, że „w przyszłości Spółka nie wyklucza również dalszej modyfikacji obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych poprzez ich podwyższanie lub dalsze obniżanie. Spółka rozważa również w przyszłości sprzedaż lub likwidację niektórych środków trwałych wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. amortyzowanych metodą liniową, co do których stosowane będą obniżone stawki amortyzacyjne. (…).”

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

(A) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).