Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 27 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 11 czerwca 2024 r. sygn. akt I SA/Gl 1239/23;

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Inwestycja stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ww. ustawy, Spółka ma prawo nie uwzględniać kosztów finansowania dłużnego poniesionych na wybudowanie elektrociepłowni przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy w przedstawionym stanie faktycznym Inwestycja stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ww. ustawy, Spółka ma prawo nie uwzględniać kosztów finansowania dłużnego poniesionych na wybudowanie elektrociepłowni przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego;

- w przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania oznaczonego numerem 1 za nieprawidłowe, czy mając na uwadze przepisy art. 15c ust. 1 w zw. z ust. 14 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r., Spółka ma obowiązek wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekroczy sumę kwoty 3.000.000 zł i 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej czyli tzw. podatkowego EBITDA.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca posiada siedzibę w Polsce i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od całości swoich dochodów.

W 2015 r. Wnioskodawca podjął decyzję o budowie nowej elektrociepłowni w (…) (dalej: „Inwestycja”), która miała zastąpić (…), tj. elektrociepłownię w (…) oraz zespół elektrociepłowni w (…). Budowa nowej elektrociepłowni trwała w latach (…). Inwestycja została przyjęta do eksploatacji w (…).

Realizacja Inwestycji była finansowana m.in. z pożyczek wewnątrzgrupowych. Natomiast, działalność operacyjna Spółki związana z późniejszą eksploatacją i utrzymaniem elektrociepłowni finansowana jest ze środków własnych.

Wybudowana przez Spółkę nowa elektrociepłownia produkuje ciepło dla mieszkańców (…) (dystrybuowane poprzez lokalne spółki ciepłownicze) a produkowana energia elektryczna dostarczana jest do krajowej sieci elektroenergetycznej.

Zrealizowana Inwestycja jest kluczowym aktywem Wnioskodawcy (…). Elektrociepłownia wykorzystuje (…).

Warto zauważyć, że w związku ze zużyciem (…) do produkcji ciepła i energii, Inwestycja wpisuje się w tzw. gospodarkę o obiegu zamkniętym i jest (…). Jednocześnie Inwestycja znacząco przyczyniła się do zredukowania emisji pyłów, tlenku siarki i tlenków azotu wywierając pozytywny wpływ na środowisko.

W związku z finansowaniem Inwestycji, Spółka poniosła tzw. koszty finansowania dłużnego w rozumieniu regulacji art. 15c ust. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), tj. koszty związane z pozyskaniem środków finansowych na realizację tej Inwestycji (odsetki związane z zaciągniętymi pożyczkami).

Dodatkowo, Spółka wskazuje, że:

1)wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

2)Inwestycja, znajduje się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

3)koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

4)dochody z Inwestycji osiągane są w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Pytania

1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym Inwestycja stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT i tym samym na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, Spółka ma prawo nie uwzględniać kosztów finansowania dłużnego poniesionych na wybudowanie elektrociepłowni przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego?

2.W przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania oznaczonego numerem 1 za nieprawidłowe, czy mając na uwadze przepisy art. 15c ust. 1 w zw. z ust. 14 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r., Spółka ma obowiązek wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekroczy sumę kwoty 3.000.000 zł i 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej czyli tzw. podatkowego EBITDA?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Spółki, realizacja Inwestycji opisanej w stanie faktycznym stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) i w rezultacie, przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego, Wnioskodawca jest uprawniony do nieuwzględniania kosztów finansowania dłużnego wynikających z pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W myśl zaś art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Jak wskazała Spółka w stanie faktycznym, Inwestycja została zrealizowana w Polsce, Spółka podlega opodatkowaniu w Polsce od całości dochodów uzyskiwanych w związku z Inwestycją, a koszty finansowania dłużnego poniesione w związku z realizacją Inwestycji są wykazywane dla celów podatkowych w całości w Polsce. W konsekwencji, należy uznać, iż przesłanki z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT zostały spełnione.

Jednocześnie zgodnie z art. 15c ust. 10 ustawy o CIT, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.

Wobec powyższego, koszty finansowania dłużnego poniesione przez Spółkę na wybudowanie Inwestycji należy zaliczyć jako koszty finansowania dłużnego wynikające z pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej.

Dodatkowo, zdaniem Spółki, Inwestycja spełniała warunki uznania jej za znaczący składnik aktywów w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o CIT, z uwagi na główny cel jej realizacji - stworzenie obiektu, który produkować będzie w trybie kogeneracji energię elektryczną i ciepło wykorzystując węgiel i stawiając przy tym na dywersyfikację paliw i źródeł energii. Przede wszystkim zaznaczyć należy, iż Spółka zakłada wieloletnie funkcjonowanie elektrociepłowni.

Odnosząc się zaś do przesłanki ogólnego interesu publicznego należy odwołać się do Dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiająca przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz. U. UE. L. z 2016 r. Nr 193, str. 1 ze zm.; dalej: „Dyrektywa”). Zgodnie z art. 4 Dyrektywy, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż ani przepisy Dyrektywy, ani przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia ogólnego interesu publicznego, a zatem, w takiej sytuacji, odwołać należy się do ogólnych zasad wykładni językowej.

I tak, zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN pojęcie „infrastruktury” należy rozumieć, jako urządzenia i instytucje usługowe niezbędne do należytego funkcjonowania społeczeństwa i produkcyjnych działów gospodarki.

Natomiast pojęcie „publiczny” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN należy rozumieć między innymi:

- dotyczący całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości;

- dostępny lub przeznaczony dla wszystkich.

Zatem, poprzez pojęcie projektu w zakresie infrastruktury publicznej należy rozumieć projekt, który dotyczy infrastruktury dotyczącej całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości, niezbędnej do należytego funkcjonowania społeczeństwa i produkcyjnych działów gospodarki. W rezultacie, odnosząc się do spełnienia kryterium ogólnego interesu publicznego przez przedmiotową Inwestycję należy wskazać, że:

- celem budowy elektrociepłowni była i jest produkcja energii elektrycznej i ciepła, które następnie dostarczane do finalnego odbiorcy zaspokajają jedną z podstawowych potrzeb społecznych;

- elektrociepłownia przyczyniła się do redukcji nienadających się do recyklingu odpadów, które trafiają na składowiska. Co więcej, zastosowanie wysokosprawnej technologii pozytywnie wpływa na jakość powietrza w regionie (...) i realizuje z powodzeniem założenia pakietu klimatycznego.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, Inwestycja wykorzystywana do produkcji energii elektrycznej i ciepła spełnia przesłanki uznania jej za projekt będący w ogólnym interesie publicznym, a w konsekwencji Wnioskodawca przy kalkulacji limitowania kosztów uzyskania przychodów z tytułu finansowania dłużnego (o którym mowa w art. 15c ustawy o CIT) nie powinien uwzględniać wartości wynikających z pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji.

Stanowisko takie zostało potwierdzone w wyrokach sądów administracyjnych, między innymi w:

- wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. akt II FSK 1615/20;

- wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 stycznia 2023 r., sygn. akt III SA/Wa 1577/22;

- wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 września 2022 r., sygn. akt II FSK 10/20;

- wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 4 kwietnia 2022 r., sygn. akt I SA/Kr 428/22;

- wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 502/21;

- wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 sierpnia 2020 r., sygn. akt I SA/Gl 775/20.

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, iż wszystkie przesłanki z art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT są spełnione w analizowanym stanie faktycznym - a zatem ograniczenia wynikające z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT nie powinny znaleźć zastosowania w odniesieniu do kosztów finansowania dłużnego wynikających z pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji.

Ad. 2

W sytuacji uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe i uznanie, iż elektrociepłownia w (…) wykorzystywana do produkcji energii elektrycznej i ciepła nie spełnia przesłanek uznania jej za projekt będący w ogólnym interesie publicznym, a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest uprawniony przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego do nieuwzględniania wartości wynikających z pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji, wówczas w ocenie Wnioskodawcy zasadnym jest zastosowanie przepisów art. 15c ust. 1 oraz ust. 14 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., w taki sposób, że wyłączeniu z kosztów podatkowych podlegają koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza sumę 3.000.000 zł oraz 30% tzw. podatkowego EBITDA.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1 są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, czyli tzw. podatkowego EBITDA.

Jednocześnie art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT mówi, iż przepisu ust. 1 nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3.000.000 zł.

Wskazać należy, że analizowane przepisy stanowią implementację przepisów Dyrektywy. Stosownie do art. 4 ust. 1 Dyrektywy nadwyżka kosztów finansowania zewnętrznego podlega odliczeniu w okresie rozliczeniowym, w którym koszty te zostały poniesione, jedynie do wysokości 30% wyniku finansowego podatnika przed uwzględnieniem odsetek, opodatkowania, deprecjacji i amortyzacji (EBITDA). Z kolei art. 4 ust. 3 lit. a Dyrektywy stanowi, że w drodze odstępstwa od ust. 1 podatnik może zostać uprawniony do odliczenia nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego do maksymalnej kwoty 3.000.000 euro. Jak wynika z przytoczonych przepisów, zasadą ma być możliwość odliczenia jedynie 30% nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego, jednak w drodze wyjątku od tej zasady państwa członkowskie mogą jednak pozwolić podatnikowi odliczyć nadwyżkę kosztów finansowania zewnętrznego do maksymalnej kwoty 3.000.000 euro. Podkreślenia wymaga fakt, iż państwa członkowskiego mają wybór co do sposobu implementacji. Jak wynika z uregulowania pomieszczonego w art. 15c ust. 14 ustawy o CIT, Polska skorzystała z takiej możliwości.

Dodatkowo, należy zwrócić uwagę, że kwotowy limit wyłączenia wynikający z art. 4 ust. 3 lit. a Dyrektywy wynosił w przeliczeniu na polski złoty ponad 13.000.000. Zatem taka konstrukcja przepisu art. 15c ustawie o CIT, która powoduje, że limit wyłączenia kalkulowany będzie jako suma kwoty 3.000.000 zł powiększona o 30% nadwyżki kosztów finansowania dłużnego - powoduje, że limit mieści się w celu zakładanym przez Dyrektywę.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki przepisy art. 15c ust. 1 w zw. z art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT należy rozumieć w ten sposób, że wysokość limitu kosztów finansowania dłużnego, powyżej którego podlegają one wyłączeniu z kosztów podatkowych powinna być kalkulowana jako suma dwóch składników: kwoty 3.000.000 zł oraz równowartości 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, czyli tzw. podatkowego EBITDA.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko, znajduje potwierdzenie w linii orzecznictwa sądów administracyjnych, między innymi w:

- wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2023 r., sygn. akt II FSK 1112/22;

- wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 października 2022 r., sygn. akt II FSK 108/20;

- wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2022 r., sygn. akt II FSK 1558/19;

- wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2021 r., sygn. akt II FSK 390/19;

- wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2021 r., sygn. akt II FSK 977/21.

Reasumując, w sytuacji uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, Spółka powinna zastosować przepisy art. 15c ust. 1 oraz ust. 14 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. które należy interpretować w taki sposób, że wyłączeniu z kosztów podatkowych podlegają koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza łącznie sumę 3.000.000 zł oraz 30% tzw. podatkowego EBITDA.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 19 lipca 2023 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-1.4010.343.2023.1.MF, w której uznałem za nieprawidłowe Państwa stanowisko w zakresie ustalenia:

- czy w przedstawionym stanie faktycznym Inwestycja stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT i tym samym na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, Spółka ma prawo nie uwzględniać kosztów finansowania dłużnego poniesionych na wybudowanie elektrociepłowni przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego;

- w przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania oznaczonego numerem 1 za nieprawidłowe, czy mając na uwadze przepisy art. 15c ust. 1 w zw. z ust. 14 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r., Spółka ma obowiązek wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekroczy sumę kwoty 3.000.000 zł i 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej czyli tzw. podatkowego EBITDA.

Interpretację doręczono Państwu 2 sierpnia 2023 r.

Skarga na interpretację indywidualną

31 sierpnia 2023 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Skarga wpłynęła do mnie tego samego dnia.

Wnieśli Państwo o:

- uchylenie interpretacji w całości,

- rozpoznanie skargi na rozprawie,

- zasądzenie na rzecz Skarżącej od Organu kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 11 czerwca 2024 r., sygn. akt I SA/Gl 1239/23.

Po ponownej analizie sprawy odstąpiłem od wniesienia skargi kasacyjnej od tego wyroku.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 13 września 2024 r. i wpłynął do mnie 16 października 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku  

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w ww. wyroku,

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Inwestycja stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT i tym samym na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, Spółka ma prawo nie uwzględniać kosztów finansowania dłużnego poniesionych na wybudowanie elektrociepłowni przy wyliczaniu limitu kosztów finansowania dłużnego – jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do pytania nr 2 wskazać należy, że jest to pytanie warunkowe na które odpowiedzi oczekiwali Państwo w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1.

Wskazać należy, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 11 czerwca 2024 r., sygn. akt I SA/Gl 1239/23.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w  przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że nie są one wiążące dla organu podatkowego. Orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osadzonych w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko w tych sprawach wydane rozstrzygnięcia są wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym: