Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 października 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:
- czy w sytuacji, gdy wyrokiem sądu wystawione faktury zostały uznane za nienależne Spółka może anulować faktury VAT i dokonać na tej podstawie korekty przychodów i deklaracji CIT, jeśli Kontrahent odesłał faktury bez księgowania i Spółka posiada oryginały i kopie wystawionych faktur,
- w jakim okresie Spółka może dokonać korekty przychodów i podatku dochodowego - w miesiącach powstania obowiązku podatkowego, czy w dacie uzyskania wyroku stwierdzającego, że naliczone i zafakturowane opłaty są nienależne.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
A. Sp. z o.o. (dalej zwana Spółką) jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności Spółki jest handel – (…).
Spółka zawarła z Kontrahentem Umowę o współpracy, w ramach której Kontrahentowi przekazano urządzenia dozujące do bezpłatnego użytkowania pod warunkiem zakupu przez Kontrahenta określonej w umowie ilości wkładów wyłącznie w Spółce.
Umowa o współpracy, której integralną część stanowił załącznik określający Ogólne warunki współpracy ponadto przewidywała, że Kontrahent będzie zobowiązany do wniesienia miesięcznej opłaty za użytkowanie urządzeń w wysokości 10 % wartości przekładanych urządzeń w następujących przypadkach:
a)w przypadku każdorazowego uzupełnienia urządzeń innymi wkładami niż wkłady dostarczone przez Spółkę,
b)w przypadku każdorazowego podłączenia do urządzeń innego produktu niż wkład dostarczony przez Spółkę,
c)w przypadku naruszenia przez Spółkę zobowiązania do realizacji w trakcie 2 kolejnych okresów kwartalnych liczonych od dnia przekazania urządzeń wymaganych obrotów kwartalnych określonych w zawartej umowie.
Z uwagi na to, że Kontrahent nie wywiązał się ze swoich umownych zobowiązań Spółka naliczyła Kontrahentowi przewidziane w umowie opłaty i wystawiła w okresie 04/2022 do 07/2022 Kontrahentowi faktury tytułem „opłata zgodnie z umową”.
Kontrahent uznał, że faktury wystawione są niezasadnie i odesłał Spółce oryginały faktur wraz z pismem informując, że odsyła faktury bez ich księgowania.
Spółka złożyła do Sądu Okręgowego Wydz. Gospodarczy pozew w celu uzyskania nakazu zapłaty dla wystawionych faktur. W dniu (…) kwietnia 2023 r. Spółka uzyskała nakaz zapłaty. Sąd w postępowaniu upominawczym nakazał Kontrahentowi zapłatę całości zobowiązania (naliczonych opłat) wraz z odsetkami.
Kontrahent wniósł do wskazanego nakazu zapłaty sprzeciw, zaskarżając powyższy nakaz i wniósł do sądu o oddalenie powództwa w całości.
W dniu (…) grudnia 2023 r. Kontrahent otrzymał korzystny dla siebie wyrok, sąd oddalił roszczenia Spółki w całości. Naliczone przez Spółkę opłaty zostały uznane za bezzasadne, tym samym wystawione faktury VAT stały się bezpodstawne.
Spółka rozliczyła w deklaracjach VAT za okres 04/2022, 06/2022 i 07/2022 VAT należny z tytułu wystawionych faktur i zapłaciła go.
Od wystawionych faktur naliczony został i odprowadzony podatek dochodowy CIT.
Spółka nie dokonała w księgach odpisu aktualizującego należności z tytułu wystawionych faktur.
Spółka nie skorzystała z ulgi na złe długi na podstawie art. 89a ust. 1 i ust. 1a ustawy o VAT oraz nie skorzystała z ulgi za złe długi na art. 18f ust. 1 ustawy o CIT.
Pytania (w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych)
1.Czy w sytuacji, gdy wyrokiem sądu wystawione faktury zostały uznane za nienależne Spółka może anulować faktury VAT i dokonać na tej podstawie korekty przychodów i deklaracji CIT, jeśli Kontrahent odesłał faktury bez księgowania i Spółka posiada oryginały i kopie wystawionych faktur?
(pytanie oznaczone we wniosku nr 3)
2.W jakim okresie Spółka może dokonać korekty przychodów i podatku dochodowego - w miesiącach powstania obowiązku podatkowego, czy w dacie uzyskania wyroku stwierdzającego, że naliczone i zafakturowane opłaty są nienależne?
(pytanie oznaczone we wniosku nr 4)
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad 1
Spółka uważa, że w opisanej sytuacji może anulować faktury VAT i dokonać na tej podstawie korekty deklaracji CIT - (korekty przychodów i korekty podatku dochodowego).
W przedstawionej sytuacji (wyrokiem sądu wystawione faktury zostały uznane za nienależne, a Kontrahent odesłał faktury bez księgowania i Spółka posiada oryginały i kopie wystawionych faktur).
Organy podatkowe akceptują możliwość anulowania faktury, w przypadku spełnienia określonych warunków: gdy wystawiona faktura nie została jeszcze wprowadzona do „obrotu prawnego” - jest tak w sytuacji, gdy przedsiębiorca wystawiający fakturę posiada oba egzemplarze faktury i żadnego z nich nie przekazał kontrahentowi. W praktyce jest to możliwe także wtedy, gdy kontrahent zdąży otrzymać już fakturę, jednak odeśle ją lub odda wystawcy bez przekazywania jej do biura rachunkowego i bez księgowania. Taka faktura także może zostać uznana za niewprowadzoną do obrotu prawnego.
Faktura taka de facto dokumentuje czynność niedokonaną, a zatem zdarzenia, które nie doszły jeszcze do skutku. Tylko spełnienie dwóch wymienionych wyżej warunków, czyli brak dokonania transakcji, która tworzyłaby obowiązek podatkowy, oraz brak wprowadzenia faktury do obrotu prawnego, pozwalają na anulowanie faktury.
Zdaniem Spółki, transakcja unieważniona może być podstawą do anulowania faktury. Wyrokiem sądu została unieważniona podstawa do wystawienia faktur - sąd oddalił roszczenie w całości, nie zgodził się z twierdzeniem Spółki, że naliczone i zafakturowane opłaty są jej należne. Faktury nie zostały też zapłacone przez kontrahenta, zatem w opisanej sytuacji w ogóle nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu.
Nie zachodzą w tym przypadku podstawy do korygowania błędów na fakturze poprzez wystawienie faktury VAT korygującej, ponieważ nie powstał w żaden sposób obowiązek podatkowy, a zatem faktury takie można anulować i na tej podstawie dokonać korekty deklaracji CIT i wysokości wykazanych w niej przychodów.
Ad 2
Spółka stoi na stanowisku, że może dokonać korekty przychodów i podatku dochodowego - w miesiącach powstania obowiązku podatkowego, ponieważ - zgodnie z argumentacją sądu - Spółka w ogóle nie miała podstaw do naliczenia opłat, a zatem wystawione faktury były nienależne i nie istniała podstawa (zdarzenie gospodarcze), które powodowałoby powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym osób prawnych przychodami podatkowymi w CIT są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, różnice kursowe czy wartość nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie otrzymanych rzeczy, praw lub innych świadczeń.
Za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów i udzielonych bonifikat.
Przychód powstaje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, w tym częściowego wykonania usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności. W przedstawionej sytuacji - zdaniem Spółki, nie powstał przychód (w dniu wystawienia faktury), bo wyrokiem sądu została unieważniona podstawa do wystawienia faktur. Faktury nie zostały też zapłacone przez kontrahenta.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):
Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Według art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:
Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Przepis powyższy wskazuje również, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Zasadnicze znaczenie ma zatem ustalenie pojęcia „kwota należna” – znaczenie tego pojęcia w zasadzie determinuje rozumienie przychodu z działalności gospodarczej. W przepisach podatkowych brak jest definicji pojęcia „kwota należna”. Konieczne jest zatem odwołanie się w tym zakresie do wykładni językowej. W myśl słownika języka polskiego – „należny” to „przysługujący, należący się komuś”. Z kolei czasownik „należeć się” oznacza tyle, co „przysługiwać komuś, stanowić dług, powinność, zapłatę”. „Kwoty należne” są to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakie stanowi działalność gospodarcza i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano.
W świetle powyższego stwierdzić należy, iż aby w ogóle możliwym było uznanie należności za przychód z prowadzonej działalności gospodarczej przychód ten musi stanowić przychód należny w tej działalności. Przy czym, termin „kwota należna”, o której mowa w art. 12 ust. 3 ustawy CIT, jest tożsamy z pojęciem „wymagalne świadczenie” (wierzytelność). Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia. Dodatkowo, przychodem są wyłącznie takie przysporzenia majątkowe, które mają konkretny wymiar finansowy, są ostateczne (nie podlegają zwrotowi) a więc stanowią definitywny przyrost majątku podatnika.
Kwestie związane z momentem powstania przychodu uregulowane zostały w art. 12 ust. 3a-3h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Stosownie do art. 12 ust. 3a ustawy CIT:
Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
1) wystawienia faktury albo
2) uregulowania należności.
Przytoczony przepis w odniesieniu do podmiotów uzyskujących przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ustanawia generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadzają zapisy art. 12 ust. 3c-3g ww. ustawy.
Z wyżej przytoczonych przepisów wynika generalna zasada, iż przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w przypadku świadczenia usług powstaje w dniu wykonania usługi. Wyjątek od tej zasady stanowi:
- wystawienie faktury w terminie wcześniejszym niż faktyczne wykonanie usługi - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury,
- uregulowanie należności przed wykonaniem usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.
Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia:
- czy w sytuacji, gdy wyrokiem sądu wystawione faktury zostały uznane za nienależne Spółka może anulować faktury VAT i dokonać na tej podstawie korekty przychodów i deklaracji CIT, jeśli Kontrahent odesłał faktury bez księgowania i Spółka posiada oryginały i kopie wystawionych faktur,
- w jakim okresie Spółka może dokonać korekty przychodów i podatku dochodowego - w miesiącach powstania obowiązku podatkowego, czy w dacie uzyskania wyroku stwierdzającego, że naliczone i zafakturowane opłaty są nienależne.
Zasady ogólne dokonywania korekt przychodów zostały zawarte w art. 12 ust. 3j-3m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
I tak stosownie do art. 12 ust. 3j ustawy o CIT:
Jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.
W myśl art. 12 ust. 3k ustawy o CIT:
Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.
Natomiast stosownie do art. 12 ust. 3l pkt 1 ustawy o CIT:
Przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do:
1) korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.
Jednakże wskazać należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku nie mamy do czynienia z korektą, o której mowa w art. 12 ust. 3j-3k ustawy o CIT ponieważ na mocy wyroku Sądu wykazany przez Państwa przychód z opłat został uznany za bezzasadny, a wystawione faktury dokumentujące to zdarzenie gospodarcze stały się bezpodstawne, a więc zostały błędnie wykazane jako przychód należny.
Odnosząc się do możliwości anulowania faktur, zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym nie regulują kwestii dot. anulowania faktur, dlatego zasadnym w tym względzie będzie odwołanie się do interpretacji indywidualnej z 6 grudnia 2024 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.598.2024.4.KO wydanej dla Państwa w zakresie podatku od towarów i usług, w której wskazano:
Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur.
W praktyce jednak – w drodze wyjątku – jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, że anulowanie faktur powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego. Anulowanie faktury dotyczy tylko tych przypadków, gdy faktura dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.
Anulowanie faktury powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności. Ponadto, podatnik powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych. W przypadku anulowania faktury sprzedawca (wystawca faktury) winien posiadać w swojej dokumentacji zarówno kopię, jak i oryginał dokumentu sprzedaży z dokonaną na nich adnotacją unieważniającą fakturę, która uniemożliwi ich powtórne wydanie i wykorzystanie. Zatem, anulowanie faktury dotyczy tylko tych przypadków, gdy faktura dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.
Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że anulowanie faktury może nastąpić po spełnieniu łącznie dwóch przesłanek:
-faktura nie została wprowadzona do obrotu prawnego,
-faktura dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.
Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.
W rozpatrywanej sprawie wyrokiem sądu oddalone zostały roszczenia Państwa w całości. Naliczone przez Państwa opłaty zostały uznane za bezzasadne. Tym samym wystawione faktury VAT stały się bezpodstawne.
Jak wskazali Państwo Kontrahent uznał, że faktury wystawione są niezasadnie i odesłał Państwu oryginały faktur wraz z pismem informując, że odsyła faktury bez ich księgowania.
Należy więc uznać, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z fakturami, które nie zostały wprowadzone do obiegu prawnego (wystawione faktury wróciły do Państwa i nie zostały ujęte w ewidencjach kontrahenta) oraz w ocenie sądu nie dokumentują one faktycznie wykonanych zdarzeń gospodarczych. Zatem mają Państwo prawo do anulowania tych faktur, poprzez opatrzenie obu egzemplarzy faktury odpowiednią adnotacją o przyczynie i okolicznościach ich anulowania i pozostawieniu ich w dokumentacji podatkowej. Na tej podstawie mają Państwo prawo do skorygowania podstawy opodatkowania oraz należnego podatku VAT w miesiącach wystawienia faktur. Jak już wyżej wskazano nie doszło do dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, a zatem obowiązek podatkowy nie powstał.
Odnosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdzić należy, że skoro na mocy wyroku Sądu wykazany przez Państwa przychód z opłat został uznany za bezzasadny, a wystawione faktury dokumentujące to zdarzenie gospodarcze stały się bezpodstawne, to nie doszło do powstania przychodu należnego.
Zatem zdarzenie ma charakter pierwotny, czyli istniało już w momencie nieprawidłowego rozpoznawania przychodu należnego. W konsekwencji należy skorygować błędnie wykazany przychód za okres w którym został wykazany, a tym samym należy również skorygować zeznanie podatkowe CIT-8 za okres, w którym był on błędnie wykazany. Zgodnie bowiem z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej:
jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
W świetle powyższego Państwa stanowisko do pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Ocena prawna Państwa stanowiska w zakresie podatku od towarów i usług zostanie/została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).