Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 listopada 2024 r., wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w odniesieniu do kosztów działalności badawczo-rozwojowej określonej w art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które zgodnie z art. 18d ust 1-3 tejże ustawy, zdaniem Spółki mieszczą się w zamkniętym katalogu „kosztów kwalifikowanych”, będzie miało zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 18d ust. 5, który mówi, że „Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym”.  

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka prowadzi działalność podstawową polegającą na produkcji i sprzedaży urządzeń (…). Spółka wyodrębnia dodatkowo w Krajowym Rejestrze Sądowym w zakresie prowadzonej pozostałej działalności, działalność sklasyfikowaną pod numerem PKD (klasyfikacja 2007): 72.19.Z - Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych.

Spółka uzyskała interpretację indywidualną z dnia 6 lutego 2019 r. o sygn. (...), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, iż w przypadku prowadzenia przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej spełniającej warunki wskazane w art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), Spółka ma prawo korzystać z ulgi badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT z tytułu kosztów, które stanowią element kalkulacji wynagrodzenia za usługi badawczo-rozwojowe świadczone na rzecz podmiotu powiązanego Z Inc. z siedzibą w USA, który został ustanowiony w Grupie X właścicielem praw do własności intelektualnej, w tym do znaków towarowych, wzorów, patentów (które zawierają wynalazki dotyczące takich produktów) i aplikacji do ich rejestracji w różnych krajach, a także do dzieł chronionych prawem autorskim. W takim przypadku nie dochodzi bowiem do zwrotu kosztów, co jest przesłanką negatywną kwalifikowania kosztów do ulgi badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, gdyż działalność badawczo-rozwojowa prowadzona przez Spółkę przynosi wymierne korzyści dla Wnioskodawcy, z jednej strony stanowiąc podstawę do osiągnięcia przychodów w postaci wynagrodzenia za świadczoną na rzecz właściciela praw do własności intelektualnej usługę, jednocześnie zabezpieczając podstawowe źródło przychodów: gwarantując stały popyt na urządzenia (…) na rynkach globalnych poprzez zapewnienie konkurencyjności i innowacyjności wyrobów Spółki. Ponadto, poniesione koszty działalności badawczo-rozwojowej pokrywane są każdorazowo ze środków własnych Spółki, a więc ich ciężar ekonomiczny spoczywa na Wnioskodawcy.

Ze względu na to, że w 2024 r., zmieniony został model fakturowania świadczonych przez Spółkę usług badawczo-rozwojowych na rzecz podmiotów powiązanych, Spółka, mając na uwadze modyfikację stanu faktycznego, zdecydowała się na ponowne wystąpienie z wnioskiem o interpretację podatkową w odniesieniu do aktualnego stanu faktycznego.

Od 2024 r., Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową (dalej: „działalność B+R”), poprzez wydzielone w swojej strukturze organizacyjnej Działy Badań i Rozwoju (dalej: „Działy B+R”) o charakterze globalnym i regionalnym. Działalność B+R wykonywana przez Spółkę zapewnia innowacyjność produkowanych wyrobów, pozwala na dopasowanie się do rynku, gwarantując popyt na urządzenia (…) marki X zarówno na rynku polskim, jak i globalnym.

Działalność B+R jest realizowana przez Spółkę w działach: Global R&D Technology („Dział Technology”), R&D Industry („Dział Industry”) oraz R&D Laboratorium („Dział Laboratorium”).

Działy te ściśle współpracują ze sobą prowadząc działania twórcze, wykonywane w sposób ciągły i systematyczny. Prace te mają na celu zwiększanie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań poprzez opracowywanie prototypów, projektów pilotażowych, demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych elementów składowych urządzeń (…).

Dział Technology prowadzi prace badawczo-rozwojowe nad nowymi rozwiązaniami niezbędnymi przy tworzeniu produktów końcowych pod marką X. Dział ten tworzy elementy składowe urządzeń (…), które są wykorzystywane zarówno przez Spółkę w Polsce, jak i jednostki produkcyjne należące do grupy kapitałowej X (dalej jako: „Grupa”) na całym świecie. Dział ten projektuje rozwiązania składowych elementów urządzeń, definiuje architekturę i technologię oraz opracowuje metody ich testowania. Prace nie kończą się rozpoczęciem produkcji konkretnego wyrobu, ale zazwyczaj stanowią główne rozwiązanie dla całej rodziny wyrobów w danej technologii.

Dział Industry prowadzi prace B+R w zakresie tworzenia nowych urządzeń (…), na podstawie definicji urządzenia odpowiadającej zapotrzebowaniu na rynku. Dział Industry ściśle współpracuje z Działem Technology, korzystając z wcześniej opracowanych przez ten dział koncepcji elementów składowych urządzenia. Celem prac Działu Industry są prace rozwojowe, których ostatecznym efektem jest wprowadzenie urządzenia do produkcji seryjnej.

Dział Laboratorium odpowiada za badania właściwości produktów, a przez to poszukuje nowej wiedzy i umiejętności w celu wdrażania nowych rozwiązań pod kątem (…). Dodatkowo, Dział Laboratorium prowadzi badania CE, które mają na celu potwierdzenie, że produkty spełniają wymogi Unii Europejskiej dotyczące zdrowia, bezpieczeństwa i ochrony środowiska. Badania Działu Laboratorium prowadzone są m.in. we współpracy z jednostką naukową oraz w ścisłej współpracy z pozostałymi Działami B+R, ponieważ ich wyniki mogą mieć wpływ na prowadzone prace B+R, a w szczególności prace rozwojowe pozostałych Działów B+R w zakresie tworzenia nowych lub ulepszonych produktów i rozwiązań technologicznych.

Prace badawczo-rozwojowe w Grupie są prowadzone przez działy B+R podmiotów należących do Grupy, które mają charakter działów regionalnych lub działów globalnych.

Podmiotem, odpowiedzialnym za nadzór i koordynowanie prac wykonywanych przez globalne działy B+R, w tym Globalny Dział Technology zlokalizowany w Polsce, jest Y z siedzibą w USA („Y”). Podmiot ten został dedykowany do koordynowania i nadzoru nad pracami związanymi z rozwojem nowych i ulepszonych produktów pod marką X.

W strukturze Grupy ustanowiono także podmiot - Z Inc („Z”) z siedzibą w USA, który jest właścicielem praw do własności intelektualnej, w tym do znaków towarowych, wzorów, patentów (które zawierają wynalazki dotyczące takich produktów) i aplikacji do ich rejestracji w różnych krajach, a także do dzieł chronionych prawem autorskim.

Dział Technology zlokalizowany w Polsce, prowadzi prace nad poszczególnymi elementami urządzeń (…), które służą opracowaniu nowych rozwiązań niezbędnych przy tworzeniu produktów końcowych pod marką X zarówno w Polsce jak i na całym świecie. W związku z powyższym, że nadzór nad Działem Technology w Polsce odbywa się za pośrednictwem Y, podmiot ten został ustanowiony jako odbiorca usług Działu Technology, gdzie koszty Globalnych Działów B+R Grupy X są kumulowane. Na podstawie umowy pomiędzy Spółką a Y, Wnioskodawca świadczy usługę „R&D Global” za wynagrodzeniem na rzecz Y.

Natomiast, prace Działów Industry oraz Laboratorium są nakierowane na stworzenie nowych produktów, wykorzystując wcześniej opracowane przez Dział Technology elementy składowe, a także za dopuszczenie ich do produkcji i obrotu. Ponieważ jak wskazano powyżej, to Z jest właścicielem praw własności intelektualnej w Grupie, dlatego prace B+R Działów Industry oraz Laboratorium są świadczone na rzecz tego podmiotu.

Wynagrodzenia za usługi B+R świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Y oraz Z stanowią przedmioty odrębnych umów. Wynagrodzenia są kalkulowane w oparciu o metodę koszt plus marża, gdzie bazę kosztową stanowią składniki kosztowe zgromadzone na wyodrębnionych przez Spółkę centrach kosztowych przypisanych do poszczególnych działów B+R w systemie finansowo- księgowym ERP SAP. Wśród kosztów ujmowanych w bazie kosztowej znajdują się także koszty, które stanowią koszty kwalifikowane działalności B+R, określone w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT. Zgodnie z odpowiednimi umowami, Spółka jako usługodawca świadcząc usługi B+R, wystawia faktury za świadczone usługi w okresach miesięcznych na rzecz Y oraz Z.

Spółka kwalifikuje przychody z tytułu świadczonych usług B+R na rzecz Y oraz Z jako przychody podatkowe.

Jednocześnie, Spółka dokonuje na rzecz Z - właściciela praw do własności intelektualnej, opłat licencyjnych, które gwarantują Spółce prawo do produkcji i sprzedaży urządzeń i materiałów (…) na rzecz podmiotów na całym świecie wykorzystując przy tym znaki towarowe, technologię, informacje techniczne, know-how i prawa własności intelektualnej udostępnione przez Z. Koszty te są zakwalifikowane jako koszty sprzedaży w rachunku wyników Spółki.

Podsumowując, w Spółce funkcjonują trzy Działy B+R, których koszy obciążają koszty działalności Wnioskodawcy. W związku z faktem, że w Grupie X został ustanowiony podmiot, który jest właścicielem praw do własności intelektualnej to, na podstawie umowy pomiędzy Spółką a właścicielem tych praw, Spółka świadczy „usługę B+R” za wynagrodzeniem w zakresie działalności Działu Industry i Laboratorium, których efektem końcowym jest wprowadzenie urządzeń do produkcji seryjnej. Jednocześnie Spółka jest obciążana kosztami licencji za użytkowanie praw do własności intelektualnej celem wyprodukowania i sprzedaży urządzeń i materiałów (…). Ciężar ekonomiczny kosztów spoczywa na Wnioskodawcy, gdyż zarówno poniesione koszty działalności badawczo-rozwojowej jak i opłat licencyjnych pokrywane są każdorazowo ze środków własnych Spółki.

Ponadto, z uwagi na charakter globalny prac wykonywanych przez Dział Technology, Spółka świadczy „usługę B+R Global” za wynagrodzeniem w zakresie prowadzonych prac nad poszczególnymi elementami urządzeń (…), które służą opracowaniu nowych rozwiązań niezbędnych przy tworzeniu produktów końcowych pod marką X zarówno w Polsce jak i na całym świecie. Odbiorcą tych usług jest Y, który to podmiot nadzoruje bezpośrednio prace wykonywane przez Dział Technology w Polsce. Ostatecznie jednak koszty B+R Y pokrywa również Z.

Spółka w całości traktuje koszty prowadzonej działalności B+R lokalnie jako koszty uzyskania przychodów, jednocześnie kwalifikując przychód z tytułu świadczonych usług jako przychody podatkowy. Dodatkowym kosztem podatkowym są opłaty licencyjne.

Pytanie

Czy w odniesieniu do kosztów działalności badawczo-rozwojowej określonej w art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które zgodnie z art. 18d ust. 1-3 tejże ustawy, zdaniem Spółki mieszczą się w zamkniętym katalogu „kosztów kwalifikowanych”, będzie miało zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 18d ust. 5, który mówi, że „Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym”?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, zawarte w art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, zastrzeżenie, że koszty kwalifikowane określone w art. 18d ustawy o CIT, stanowiące podstawę do zastosowana ulgi B+R, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, nie ma zastosowania w przytoczonym powyżej stanie faktycznym.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (dalej jako: „koszty kwalifikowane”). Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Z kolei, zgodnie z art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W ocenie Spółki, zastrzeżenie zdefiniowane w art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, który stanowi, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócone, w omawianym przypadku nie ma zastosowania. Należy bowiem rozróżnić sytuację zwrotu kosztów od przypadku kalkulowania wynagrodzenia za świadczoną usługę badawczo-rozwojową zgodnie z metodą opartą na kosztach poniesionych przez usługodawcę.

Wnioskodawca ponosi szereg kosztów związanych z prowadzoną przez siebie działalnością badawczo-rozwojową, które mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych sprecyzowanym w art. 18d ust. 2-3, Spółka ponosi koszty m.in.:

–koszty wynagrodzeń wraz z narzutem składek z tytułu ubezpieczeń społecznych pracowników zatrudnionych w Dziale B+R w oparciu o umowy o pracę, umowy zlecenie   i umowy o dzieło;

–koszty nabycia materiałów i surowców oraz koszty zużycia materiałów i surowców własnych bezpośrednio związanych z działalnością B+R;

–koszty nabycia sprzętu specjalistycznego niebędącego środkami trwałymi;

–koszty odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R.

Koszty te w całości rozpoznawane są jako koszty uzyskania przychodów, gdyż są one ponoszone w celu osiągnięcia przychodów ze źródeł przychodów oraz w celu zachowania albo zabezpieczenie źródła przychodów. Reasumując, działalność badawczo-rozwojowa prowadzona przez Spółkę przynosi wymierne korzyści, z jednej strony stanowiąc podstawę do osiągnięcia przychodów w postaci wynagrodzenia za świadczoną na rzecz Y oraz właściciela praw do własności intelektualnej usługę, jednocześnie zabezpieczając podstawowe źródło przychodów: gwarantując stały popyt na urządzenia (…) na rynkach globalnych poprzez zapewnienie konkurencyjności i innowacyjności wyrobów Spółki.

Spółka stoi na stanowisku, że zastrzeżenie zdefiniowane w art. 18d ust. 5, które stanowi, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócone, w omawianym przypadku nie ma zastosowania. Koszty te bowiem zostały pokryte ze środków własnych Spółki, a więc ich ciężar ekonomiczny spoczywa na Wnioskodawcy.

Ustawa o CIT, ani żaden inny akt prawny w zakresie prawa podatkowego nie zawiera definicji „kosztów zwróconych”. Innymi słowy z przepisów podatkowych nie wynika, jakie czynności powodują, że koszty uznaje się za zwrócone. Organy podatkowe i sądy administracyjne nie dokonały jednoznacznego zdefiniowania powyższego zwrotu w świetle art. 18d ust. 5 ustawy o CIT. Niemniej, podobny zwrot znajduje się w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, który stanowi, że nie uważa się za przychody „zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów”. W zakresie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, orzecznictwo organów podatkowych i sądów administracyjnych jest znacznie bogatsze.

W ramach ustawy o CIT, znaczenie pojęcie „zwrot wydatków” powinno być jednolicie rozumiane i interpretowane. Zatem, stanowiska i argumentacja organów podatkowych i sądów administracyjnych, odnoszące się do sformułowania „zwróconych innych wydatków”, zawartego w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, powinny znaleźć analogiczne zastosowanie przy sformułowaniu „zwróconych kosztów kwalifikowanych”, o których mowa w art. 18d ust. 5 ustawy o CIT.

Zasada równoznaczności równokształtnych wyrażeń tekstu prawnego, została wyrażona na mocy § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2001 r. w sprawie zasad techniki (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 283), zgodnie z którym do oznaczenia jednakowych pojęć używa się jednakowych określeń, a różnych pojęć nie oznacza się tymi samymi określeniami.

Konieczność jednoznacznego definiowania takich samych pojęć, występujących w treści danej ustawy, wynika również z domniemania racjonalności ustawodawcy, który używając kilkukrotnie danego wyrażenia, chce mu w każdym przypadku nadać równoznaczną treść, gdyż gdyby chciał nadać wyrażeniu odmienne znaczenie, posłużyłby się innym doborem słów.

Również Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w wyroku z dnia 8 stycznia 2009 r. (sygn. II FSK 794/08) wskazał, że „Używanemu w obrębie jednego aktu prawnego zwrotowi (pojęciu) nie należy nadawać odmiennych znaczeń.”.

Powyższe stanowisko NSA bez żadnych modyfikacji zostało szeroko przyjęte przez sądy administracyjne i organy podatkowe m.in. w następujących wyrokach i interpretacjach indywidualnych:

       – wyroku NSA z dnia 18 maja 2022 r., sygn. akt II FSK 2467/19;

       – wyroku NSA z dnia 14 października 2021 r., sygn. akt II FSK 240/19;

       – wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 10 października 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 762/18 (orzeczenie prawomocne).

W związku z tym, Spółka stoi na stanowisku, że w ramach omawianej ustawy znaczenie pojęć „zwrot kosztów ” czy „zwrot wydatków” powinno być jednolite, a tym samym powinno być ono rozumiane i interpretowane w taki sam sposób na gruncie wyżej przytoczonych przepisów.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych i sądów administracyjnych, aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „zwróconych innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, konieczne jest by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak przykładowo: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 26 stycznia 2022, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.470.2021.3.MK).

Zatem „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam, wydatek który został poniesiony (por. wyrok NSA z 11 marca 2020 r., sygn. II FSK 829/18 oraz wyrok NSA z dnia 18 maja 2022 r., sygn. II FSK 2467/19). Zwróconym innym wydatkiem nie jest bowiem „uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku lecz nie stanowi jego zwrotu” (Wyrok NSA z 14 października 2021 r., sygn. II FSK 240/19).

W przypadku prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Spółkę, Wnioskodawca świadczy odrębne usługi badawczo-rozwojowe na rzecz podmiotów z Grupy, natomiast Spółka nie otrzymuje zwrotu poniesionych kosztów w formie dotacji czy refakturowania ich na odbiorców usług.

Dochodzi tu bowiem do zapłaty wynagrodzenia, którego podstawą są skumulowane koszy działów badawczo-rozwojowych, przypisane do centrów kosztowych wydzielonych w systemie księgowo-finansowym Spółki. Tym samym, zdaniem Spółki przyjęty przez nią sposób obliczania wynagrodzenia w oparciu o poniesione koszty nie spełnia definicji zwrotu kosztów zawartej w powyższym przepisie. Metoda kalkulacji wynagrodzenia koszt plus, jest jedną z metod obliczania wynagrodzenia przez podmioty gospodarcze w zawieranych między sobą transakcjach.

Jakakolwiek komercjalizacja wyników prac B+R wiąże się bowiem z uzyskaniem częściowej bądź całościowej rekompensaty wcześniej poniesionych wydatków na prowadzenie działalności B+R, jednak w takich przypadkach należności z tego tytułu stanowią przychody w podatku dochodowym i nie są uważane jako jakikolwiek zwrot wydatków wcześniej poniesionych na działalność badawczo-rozwojową.

W analizowanym przypadku występuje zatem, sytuacja, gdzie Spółka ponosi w całości ciężar ekonomiczny kosztów Działów B+R. Natomiast osiągnięte przychody z tytułu realizowanych przez Spółkę Usług B+R na rzecz Spółki Y i Z wykazuje się odrębnie od kosztów poniesionych przez te Działy.

Wnioskodawca nie dostrzega tożsamości kosztów poniesionych z osiągniętymi przychodami, zatem nie uznaje, że są one zwrócone. Koszty poniesione stanowią jedynie podstawę kalkulacji wynagrodzenia za wykonaną na rzecz Y i Z usługę. Dodatkowo, wartość usługi jest wyższa o ustaloną marżę oraz o ewentualne narzuty kosztów ogólnych, a więc wysokość przychodu nie odpowiada jednoznacznie wysokości kosztów poniesionych.

Ponadto, wysokość kosztów Działów B+R zgromadzonych na odrębnym centrum kosztowym w systemie ewidencyjnym, będących podstawą kalkulacji nie odpowiada wysokości kosztów kwalifikowanych. Innymi słowy, nie wszystkie koszty Działów B+R stanowiące koszty uzyskania przychodów Spółki mogą być zaliczone jako koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ustawy 2-3 ustawy o CIT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w analogicznych stanach faktycznych.

W interpretacji indywidualnej z 30 września 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.483.2022.2.IM Organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, w którym wnioskodawca wskazał, że „w przypadku prac prowadzonych przez Spółkę, która odsprzedaje uzyskane wyniki prac podmiotom powiązanym (...), dochodzi tu do zapłaty wynagrodzenia, które jest skalkulowane przez uwzględnienie kosztów bezpośrednich z narzutami, pozostałych kosztów jak koszty ogólnego zarządu czy administracyjne oraz marży jako składowej ceny. Tym samym, zdaniem Spółki przyjęty przez nią sposób obliczania wynagrodzenia w oparciu o poniesione koszty nie spełnia definicji zwrotu kosztów zawartej w powyższym przepisie.”

Podobnie stanowisko Organ wyraził w wydanych w odniesieniu do podatników kalkulujących wynagrodzenie z tytułu realizowanej działalności B+R na podstawie metody koszt plus marża w następujących interpretacjach podatkowych:

-w interpretacji indywidualnej z 19 czerwca 2023 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.208.2023.2.JMS,

-w interpretacji indywidualnej z 27 października 2020 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.308.2020.1.JS oraz

-w interpretacji indywidualnej z 11 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.672.2021.1.IM.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku uzyskiwania wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług B+R, kalkulowanego na podstawie metody koszt plus marża, jako że wynagrodzenie kalkulowane na podstawie metody koszt plus nie stanowi dla Spółki zwrotu kosztów, o którym mowa w art. 18d ust. 5 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.