Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty z tytułu kar umownych, które ponosi Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, które są związane z niezawinionymi przez Spółkę opóźnieniami w realizacji usług, stanowią wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób i będą tym samym podlegały opodatkowaniu estońskim CIT po stronie Wnioskodawcy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w obszarze (…). Spółka korzysta z rozliczenia podatku dochodowego w mechanizmie ryczałtu od dochodów spółek (dalej: „estoński CIT”). Wspólnikami Spółki (dalej: „Wspólnicy”) są wyłącznie osoby fizyczne. Na moment przejścia na estoński CIT, Spółka spełniała i w dalszym ciągu spełnia warunki skorzystania z rozliczenia estońskim CIT, określone w art. 28j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”). Ponadto do Spółki nie znajdują zastosowania wyłączenia wskazane w art. 28k ustawy o CIT.

Przedsiębiorstwo B. w C. S.A. (dalej: „Zamawiający”), podmiot niepowiązany ze Spółką, na podstawie umowy nr (…) z dnia (…). (dalej: „Umowa”) zleciło Spółce wyminę (…).

Spółka zobowiązała się wykonać prace w terminie 4 miesięcy od daty podpisania Umowy. Za dzień wykonania Umowy Zamawiający i Spółka uznali dzień podpisania przez Zamawiającego protokołu odbioru końcowego z klauzulą „bez zastrzeżeń”. Protokół odbioru końcowego robót został podpisany (…).

W Umowie wskazano, że Spółka zapłaci Zamawiającemu kary umowne m.in. za opóźnienia w wykonaniu zobowiązań w toku realizacji Umowy - w wysokości 0,5 % wynagrodzenia ryczałtowego netto za każdy dzień opóźnienia.

Wnioskiem o przedłużenie prac (…) z dnia (…). Spółka zwróciła się do Zamawiającego z prośbą o przedłużenie terminu na wymianę (…). Spółka uzasadniała swój wniosek faktem, że firma dostarczająca towary Spółce omyłkowo nie uwzględniła jednej pozycji w zamówieniu.

Mimo wniosku Spółki i złożonych wyjaśnień na podstawie noty księgowej nr (…) z dnia (…). Zamawiający wyliczył karę umowną związaną z opóźnieniem (…) dni w wysokości (…) zł (dalej: „koszty z tytułu kar umownych”).

Pytanie

Czy koszty z tytułu kar umownych, które ponosi Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, które są związane z niezawinionymi przez Spółkę opóźnieniami w realizacji usług, stanowią wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i będą tym samym podlegały opodatkowaniu estońskim CIT po stronie Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, koszty kar umownych, które są związane z niezawinionymi przez Spółkę opóźnieniami w realizacji Umowy, nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: „ustawa o CIT”) i nie będą podlegały opodatkowaniu estońskim CIT po stronie Spółki.

Na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT: opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą). W myśl natomiast art. 28n ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o CIT: podstawę opodatkowania ryczałtem stanowi suma dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą ustalona w miesiącu, w którym wykonano świadczenie lub dokonano wypłaty lub wydatku.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji legalnej wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, aby ustalić jakie kategorie wydatków mieszczą się w zakresie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, należy odwołać się do znaczenia, jakie posiada niniejsze pojęcie w języku powszechnym. Słownik języka polskiego PWN definiuje przymiotnik „związanych” jako „mający związek, coś wspólnego, z kimś, z czymś”. A contrario „niezwiązany” należy rozumieć jako „niemający związku, czegoś wspólnego z czymś, z kimś”. W świetle powyższego „wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą” powinien być rozumiany jako wydatek poniesiony przez Spółkę na cele, których nie da się w żaden sposób powiązać z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Koszty z tytułu kar umownych zostały poniesione przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i są związane z niezawinionymi przez Spółkę opóźnieniami w świadczeniu usług. Zdaniem Spółki, kosztom z tytułu kar umownych nie można odmówić związku z prowadzoną działalnością, ponieważ bez niej w ogóle by nie wystąpiły. Koszty z tytułu kar umownych są więc nieodłącznym elementem prowadzonej działalności gospodarczej, są wydatkami ponoszonymi w toku podstawowej działalności gospodarczej Spółki. W ocenie Spółki, koszty z tytułu kar umownych są ponoszone ściśle w związku i dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej Spółki. Wydatki te stanowią bowiem immanentny koszt związany z działalnością Spółki, która cechuje się wysokim ryzykiem opóźnień.

Kara umowna na wypadek zawinionego opóźnienia w realizacji świadczenia usług jest standardową instytucją prawną ukierunkowaną na dyscyplinowanie wykonawcy w dotrzymaniu terminów przewidzianym umową jak również innych istotnych parametrów jakościowych zamawianej usługi. Uwzględniając proporcje stawki kary umownej do wynagrodzenia Spółka przyjmuje, że kara umowna jest stałym elementem relacji prawnej. Spółka wskazuje, że w każdej działalności gospodarczej konieczne jest ponoszenie ryzyka biznesowego, którego nie sposób całkowicie uniknąć, a którego konsekwencją mogą być kary umowne. Prowadzenie działalności gospodarczej nie jest możliwe poprzez całościowe zaplanowanie z góry wszystkich elementów, w szczególności w branży, w której działalność gospodarczą prowadzi Spółka, w której wiele zależne jest od podmiotów trzecich. Ważne natomiast jest to, by z obiektywnego porównania wysokości potencjalnych kar umownych z wysokością potencjalnych przychodów, wynikał gospodarczy, finansowy sens takiej operacji. Chodzi zatem o racjonalne rozstrzygnięcie czy dany wydatek może obiektywnie przyczynić się realizacji pożądanego celu (osiągnięcia przychodu), co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty.

Koszty z tytułu kar umownych poniesione przez Spółkę w związku z wykonywaną przez nią działalnością gospodarczą są elementem ziszczenia się normalnego ryzyka gospodarczego typowego dla branży, w której działa Spółka. Spółka prowadząc swoją działalność gospodarczą nie dąży celowo do zaistnienia sytuacji, które wywoływałyby obowiązek kontraktualny zapłaty takich kwot, niemniej nie sposób ich w zupełności wyeliminować. Należy zauważyć, że bez poniesienia ryzyka ze strony Spółki, a ryzyko to objawia się właśnie w postaci konieczności poniesienia kosztów z tytułu kar umownych, Spółka nie byłaby w stanie osiągać swoich przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki, które mają związek z działalnością, nie muszą nawet mieć związku z uzyskaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów, jednakże wydatki z tytułu kar umownych, co do zasady są związane z uzyskiwaniem przychodów oraz zabezpieczeniem źródła przychodów - sama Umowa została zawarta w celu uzyskania przychodów i niewątpliwie, jest związana z działalnością gospodarczą. Wydatki wynikające Umowy, powinny być uznane za związane działalnością gospodarczą. Z pewnością bowiem wydatki takie nie są związane ze sferą inną niż działalność gospodarcza prowadzona przez Spółkę.

W Przewodniku do ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 r. (dalej: „Przewodnik”) jednoznacznie wskazano, że „pojęcie „wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą” nie jest tożsame z pojęciem „wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów”, jednak należy zwrócić uwagę na podobieństwo, jakie może je cechować. Podobieństw pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą a wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu, należy upatrywać przede wszystkim w celu ich poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Te cele powinny realizować wydatki związane z działalnością gospodarczą. Należy bowiem zwrócić uwagę, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter”, (przewodnik, str. 41 pkt 64).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zdaniem Ministerstwa Finansów, aby wydatki mogły zostać uznane za związane z działalnością gospodarczą to powinny zostać poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Oznacza to, że ujęcie danego wydatku w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie będzie równoznaczne z uznaniem go za wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w estońskim CIT. Jak bowiem wynika z treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Sposób sformułowania przytoczonego przepisu w jasny sposób wskazuje, iż kosztami uzyskania przychodów mogą być tylko wydatki poniesione w konkretnym celu (osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), z wyjątkiem wydatków enumeratywnie wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Powyższe oznacza, że wydatki zawarte w tym przepisie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów (lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła), tylko, że - z różnych względów - ustawodawca zdecydował się na ich wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów (także w wyroku NSA z 15 stycznia 2020 r. sygn. akt II FSK 477/18, czy interpretacji indywidualnej z 1 lutego 2022 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.585.2021.1.DP).

Mając na uwadze powyższe sam fakt, że wydatki sankcyjne zostały wykluczone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT nie stanowi jeszcze o tym, iż należy odmówić im związku z działalnością gospodarczą, trudno bowiem znaleźć branżę działalności gospodarczej, w której tego rodzaju wydatki się nie pojawiają, gdyż jest normalne iż strony transakcji chcą się w ten sposób zabezpieczyć. Celem poniesienia omawianych wydatków ze strony Spółki była potrzeba wywiązania się z Umowy z kontrahentem oraz doprowadzenia Umowy do końca, celem możliwości uzyskania przychodu z tytułu jego pełnej realizacji.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki nie budzi wątpliwości, że koszty kar umownych, które ponosi Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością, które są związane z niezawinionymi przez Spółkę opóźnieniami, są ponoszone w związku z działalnością gospodarczą Spółki. W konsekwencji kosztów z tytułu kar umownych nie można również uznać za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym nie będą one podlegały opodatkowaniu estońskim CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, stosownie do zadanego pytania wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku, jest wyłącznie kwestia ustalenia, czy kary umowne, o których mowa we wniosku stanowią dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu Ryczałtem od dochodów spółek. W związku z czym inne nieobjęte pytaniem kwestie wynikające z prezentowanego przez Państwa stanowiska nie są przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

W katalogu dochodów do opodatkowania w systemie ryczałtu ustawodawca w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT wymienił również dochód z  tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków.

Dochody niezwiązane z działalnością gospodarczą mogą częściowo pokrywać się z dochodami stanowiącymi ukryte zyski. W przypadku jednak wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z podmiotem na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji.

Z przepisów ustawy o CIT nie wynika wprost jakiego rodzaju wydatki mogą być uznane za dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ustawodawca nie zdecydował się na sformułowanie w przepisie definicji ani nawet przykładowego katalogu tego rodzaju wydatków.

Przepisy Rozdziału 6b ustawy o CIT nie zawierają definicji legalnej wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, aby ustalić jakie kategorie wydatków oraz kosztów mieszczą się w zakresie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, należy odwołać się do znaczenia, jakie posiada niniejsze pojęcie w języku powszechnym. W tym aspekcie warto odnotować, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter. Zatem za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą możną uznać m.in. takie wydatki i koszty, które nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ryczałt od dochodów spółek będący alternatywną formą opodatkowania dedykowaną podatnikom podatku CIT, nie posługuje się takimi pojęciami jak koszty uzyskania przychodów czy koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek dokonuje wyliczenia oraz zapłaty podatku w oparciu o przepisy Rozdziału 6b ustawy o CIT.

Stosownie do art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

W myśl art. 28t ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Powyższe przepisy świadczą o wysokim stopniu podobieństwa obu przedmiotów opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Potwierdza to również treść Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek z dnia 23 grudnia 2021 r. str. 41 poz. 63, w którym znajduje się informacja, że: „Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków. Przykłady mogą częściowo pokrywać się z tymi, które dotyczą dochodów z tytułu ukrytych zysków (…). Jednak w przypadku wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z podmiotem na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji”.

Powyższy fragment Przewodnika wskazuje, że ustawodawca wprowadzając przepisy o ryczałcie od dochodów spółek zakładał, że niektóre kategorie wydatków i kosztów mogą być rozpatrywane zarówno z perspektywy ukrytych zysków jak i wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Sposób kwalifikacji dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą uzależniony jest od indywidualnego stanu faktycznego, w jakim pozostaje spółka. W ocenie wydatków kwalifikujących się do tego rodzaju dochodów można się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wynikającą z praktyki podmiotu jak również bogatego orzecznictwa sądowo-administracyjnego. Wprawdzie pojęcie „wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą” nie jest tożsame z pojęciem „wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów”, jednak należy zwrócić uwagę na podobieństwo, jakie może je cechować. Podobieństwa pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą a wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu, należy upatrywać przede wszystkim w celu ich poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Te same cele powinny realizować wydatki związane z działalnością gospodarczą. Należy bowiem zwrócić uwagę, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter.

W związku z powyższym koszty, które nie służą realizacji podstawowego celu prowadzonej działalności gospodarczej jakim jest osiąganie zysków, lecz są efektem ubocznym działań zmierzających do osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, mogą być uznane za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy wydatki z tytułu kar umownych, które ponosi Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, które są związane z niezawinionymi przez Spółkę opóźnieniami w realizacji usług, stanowią wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i będą tym samym podlegały opodatkowaniu estońskim CIT po stronie Wnioskodawcy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika m.in., że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca został obciążony karą umowną z tytułu nieterminowego wykonania usługi na rzecz Zamawiającego. W Umowie z Zamawiającym wskazano bowiem, że Spółka zapłaci Zamawiającemu kary umowne m.in. za opóźnienia w wykonaniu zobowiązań w toku realizacji Umowy - w wysokości 0,5 % wynagrodzenia ryczałtowego netto za każdy dzień opóźnienia. Co prawda Wnioskodawca wystąpił do Zamawiającego z prośbą o przedłużenie terminu wykonania usługi, wyjaśniając przy tym, że do uchybienia terminu doszło nie z jego winy, lecz Zamawiający obciążył Spółkę karą.

Mając na uwadze powyższe, w odniesieniu do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT wynika, że opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą).

Ponadto, ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą”. W Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 roku wskazano, że: „Za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą będą uznane publicznoprawne wydatki o charakterze sankcyjnym, np. kary, grzywny czy odsetki od nieterminowego uregulowania zobowiązania podatkowego. Takie wydatki oprócz tego, że mają charakter sankcyjny, nie są również poniesione w celu osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów jak również ich ponoszenie nie jest podstawą prowadzenia działalności gospodarczej”. Jako przykład wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (Przykład 29, s. 42) w Przewodniku wskazano jednocześnie wydatki związane z opłatą kar, grzywien orzeczonych w postępowaniu karnym, poniesione przez spółkę produkującą buty. W odniesieniu do tego typu wydatków w przytoczonym przykładzie wskazano, że ze względu m.in. na ich sankcyjny charakter oraz brak związku z istotą działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.

W odniesieniu zatem do ww. kosztów z tytułu kar umownych, zapłaconych Zamawiającemu, za opóźnienia w wykonaniu zobowiązań w toku realizacji Umowy, wskazać należy, że wskazują one na związek z istotą prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej.

Powyższe kary umowne nie stanowią „publicznoprawnych wydatków o charakterze sankcyjnym”, o których mowa w Przewodniku. Wynikają one bowiem ze stosunków cywilnoprawnych łączących Państwa Spółkę z kontrahentem (zamawiającym) i są efektem zawartej umowy/uzgodnienia związanych z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą, w zakresie realizacji usługi. Jednocześnie, w przeciwieństwie do wydatków wskazanych w przykładzie z Przewodnika, wydatki będące przedmiotem wniosku nie są karami/grzywnami orzeczonymi w postępowaniu karnym i wykazują związek z istotą Państwa działalności gospodarczej w obszarze zakładania (…). Jednocześnie, jak wskazali Państwo, Spółka pomimo podjęcia działań mających na celu wyjaśnienie Zamawiającemu powodu opóźnień została obciążona Karą umowną. Celem poniesienia omawianego wydatku ze strony Spółki była przy tym potrzeba wywiązania się z Umowy z kontrahentem oraz doprowadzenia Umowy do końca, celem możliwości uzyskania przychodu z tytułu jego pełnej realizacji.

Powyższe dodatkowo zatem potwierdza zasadność poniesienia przez Państwa kosztów z tytułu kar umownych wskazanych we wniosku i związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji należy uznać, że w Państwa przypadku wydatki z tytułu Kar umownych płaconych przez Spółkę nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, wobec czego nie podlegają opodatkowaniu Ryczałtem od dochodów spółek po Państwa stronie.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych i wyroku sądu administracyjnego, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).