Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych  jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia czy realizacja przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT jest uprawniony przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego do nieuwzględniania kosztów finansowania dłużnego, wynikających z pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania budowy farmy wiatrowej.

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy CIT i prowadzi działalność na podstawie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne. Wnioskodawca jest częścią grupy kapitałowej A., która prowadzi działalność w zakresie budowy i eksploatacji farm wiatrowych oraz farm solarnych.

Wnioskodawca ponosi koszty, które podlegały limitowaniu zgodnie z art. 15c ustawy CIT oraz ponosi te koszty obecnie. Inwestycja jest finansowana przez Wnioskodawcę ze środków pochodzących z pożyczek (kredytów) zawieranych zarówno z podmiotami niepowiązanymi, jak i powiązanymi z Wnioskodawcą z siedzibą w Polsce oraz Unii Europejskiej.

W związku z powyższym Wnioskodawca ponosi koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, wynikające z pożyczek (kredytów) zaciągniętych na realizację elektrowni wiatrowej w szczególności koszty odsetek od pożyczek (kredytów) oraz inne koszty związane z korzystaniem ze środków finansowych z tego tytułu. Wnioskodawca nie wyklucza w przyszłości pozyskania kolejnych środków finansowania zewnętrznego z pożyczek oraz kredytów od podmiotów z siedzibą w Polsce lub Unii Europejskiej z przeznaczeniem na budowę elektrowni wiatrowej lub solarnej.

Obecnie inwestycja została zrealizowana i Wnioskodawca eksploatuje elektrownie wiatrową, która przynosi Wnioskodawcy przychody wynikające ze sprzedaży energii elektrycznej. Farma wiatrowa składała się z: 1) turbin wiatrowych, 2) infrastruktury technicznej, w skład której będzie wchodzić: a) infrastruktura drogowa (zjazdy, drogi wewnętrzne, place montażowe); b) GPO (stacja transformatorowa); c) linie kablowe.

Wnioskodawca podkreśla, że:

1.jako wykonawca projektu inwestycyjnego farmy wiatrowej lub solarnej podlega opodatkowaniu w Polsce;

2.aktywa, których projekt dotyczy, będą znajdowały się całości w Polsce;

3.koszty finansowania zewnętrznego będą wykazywane dla celów podatkowych w państwie Unii Europejskiej;

4.dochody z funkcjonowania farmy wiatrowej i solarnej będą osiągane w całości w Polsce.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych („ustawa MFW’), przez morską farmę wiatrową należy rozumieć - instalację stanowiącą wyodrębniony zespół urządzeń służących do wytwarzania energii, w skład którego wchodzi jedna lub więcej morskich turbin wiatrowych, sieć średniego napięcia wraz ze stacjami elektroenergetycznymi zlokalizowanymi na morzu, z wyłączeniem urządzeń po stronie górnego napięcia transformatora lub transformatorów znajdujących się na tej stacji. Wnioskodawca wskazuje, że powyższe farmy wiatrowe nie spełniają definicji morskiej farmy wiatrowej wskazanej w art. 3 pkt 3 ustawy MFW.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym realizacja przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT jest uprawniony przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego do nieuwzględniania kosztów finansowania dłużnego, wynikających z pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania budowy farmy wiatrowej?

Państwa stanowisko w sprawie

W opisanym stanie faktycznym realizacja przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy z 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej „ustawa CIT”) i w konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego do nieuwzględniania kosztów finansowania dłużnego, wynikających z pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania budowy farmy wiatrowej lub farmy solarnej.

Zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy CIT, przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1)wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

2)aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

3)koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

4)dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Na podstawie z art. 15c ust. 10 ustawy CIT, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym. Pojęcie infrastruktury publicznej zostało zdefiniowane w ustawie CIT w sposób niejednoznaczny.

Powyższe regulacje zostały wprost implementowane z Dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z 12 lipca 2016 r. ustanawiająca przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (dalej: „Dyrektywa ATAD”).

Zgodnie z art. 4 ust. 4 pkt b) Dyrektywy ATAD, której implementacja jest podstawą zmian w przepisach, państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu stosowania ust. 1 nadwyżkę kosztów finansowania zewnętrznego poniesionych na pożyczki wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku, gdy wykonawca projektu, koszty finansowania zewnętrznego, aktywa oraz dochody znajdują się w całości w Unii. Na użytek akapitu pierwszego lit. b, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym.

W przypadku, gdy zastosowanie ma akapit pierwszy lit. b, ewentualny dochód wynikający z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wyłącza się z EBITDA podatnika, a wszelkie wyłączone nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego nie są wliczane do nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego grupy względem stron trzecich, o których mowa w ust. 5 lit. b. Tak więc, Dyrektywa ATAD za projekt z zakresu infrastruktury publicznej uznaje projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym (zob. art. 4 ust. 4 Dyrektywy ATAD).

Należy zauważyć, że wytworzona w elektrowni wiatrowej energia elektryczna będzie mogła zasilać lokalne gospodarstwa domowe. Tym samym, elektrownia wiatrowa zapewniając ciągłość i bezpieczeństwo w dostawie energii elektrycznej zaspokaja podstawowe potrzeby społeczeństwa oraz gospodarki w dostępie do energii. Jednocześnie, nie ulega wątpliwości, że energia elektryczna jest towarem niezbędnym dla życia każdego człowieka i gospodarczego rozwoju kraju. Ponadto, za publicznym charakterem inwestycji przemawia również fakt, że zapewnienie dostępu do energii jest co do zasady obowiązkiem publicznym każdego państwa. Powyższe względy przemawiają za uznaniem, że inwestycja mająca na celu wybudowanie elektrowni wiatrowej lub solarnej spełnia definicję infrastruktury publicznej rozumianej jako zbiór instytucji, obiektów czy urządzeń stanowiących podstawę do właściwego funkcjonowania oraz rozwoju danego systemu gospodarczego (por. wyrok WSA w Warszawie z 23 października 2019 r. sygn. III SA/Wa 459/19).

Podobne orzeczenia wydał WSA w Gdańsku w dniu 22 czerwca 2021 r. sygn. I SA/Gd 502/21 oraz w dniu 13 lipca 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 503/21: „Rację ma skarżąca wskazując, że realizowane przedsięwzięcie w zakresie budowy elektrowni niezależnie od rodzaju wytwarzanej energii ma istotne znaczenie z punktu widzenia polityki energetycznej każdego kraju w zakresie rozbudowy infrastruktury wytwórczej energii elektrycznej, kształtowania krajowej strategii energetycznej oraz zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego z uwzględnieniem wpływu na środowisko”. Jednocześnie, zapewnianie źródła dostaw energii elektrycznej pochodzących z jej odnawialnych źródeł wpisuje się w pojęcie ogólnego interesu publicznego także z uwagi na ochronę środowiska naturalnego. Odnawialne źródła energii stanowią bowiem alternatywę dla elektrowni cieplnych opartych na węglu kamiennym oraz brunatnym, dlatego inwestycja w odnawialne źródła energii pozwala na zwiększenie ilości energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych i ograniczenie energii pochodzącej ze spalania paliw kopalnych emitujących gazy cieplarniane. Obecnie trwająca transformacja energetyczna, której celem jest zwiększanie udziału energii z odnawialnych źródeł w ogólnym bilansie energetycznym kraju, jest podyktowana względami środowiskowymi mającymi swoje prawne umocowanie w prawodawstwie Unii Europejskiej.

W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (2009/28/ WE) w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE), Polska została zobowiązana do osiągnięcia 15% łącznego udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto do roku 2020. Zobowiązanie to zostało następnie wpisane do Polityki energetycznej Polski do 2030 r. oraz do Krajowego planu działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych.

Ustawodawca dostrzegając istotną rolę energii odnawialnej oraz w celu wypełnienia zobowiązań nałożonych na poziomie unijnym, wprowadził dla przedsiębiorców planujących inwestycje w ekologiczne źródła energii aukcyjny system wsparcia. Udostępnione w ten sposób wsparcie ma służyć wygenerowaniu nowego potencjału mocy wytwórczych z odnawialnych źródeł energii w systemie elektroenergetycznym kraju.

Podsumowując, realizacja przedmiotowej inwestycji spełnia podstawowe kryteria określone w art. 15c ust. 8 ustawy CIT, z uwagi na następujące okoliczności:

1)Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski;

2)aktywa, których dotyczy projekt znajdują się na 

3)terytorium Polski;

4)koszty finansowania zewnętrznego będą w całości wykazywane dla celów podatkowe] w Polsce lub innym państwie Unii Europejskiej;

5)dochody osiągane w całości z projektu będą opodatkowane w Polsce lub w państwie Unii Europejskiej.

Końcowo, Wnioskodawca zauważa, że poprzez farmę wiatrową oraz farmę solarną Wnioskodawca rozumie zarówno części elektrowni wiatrowej/solarnej służące do generowania energii (turbinę wiatrową lub panele solarne) jak i całą infrastrukturę towarzyszącą (urządzenia przesyłowe, infrastrukturę drogową jak i pozostałe) niezbędną do funkcjonowania elektrowni wiatrowej lub solarnej.

Analogiczne stanowisko zostało przyjęte przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w następujących interpretacjach:

• z 17 września 2024 roku wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0111-KDIB1-1.4010.507.2022.11.MF,
• z 16 września 2024 roku wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0111-KDIB1-3.4010.558.2022.12.JKU,
• z 17 września 2024 roku wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0111- KDIB1-3.4010.562.2022.12.MBD,
• z 17 września 2024 roku wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0111-KDIB1-3.4010.576.2022.11.AN,
• z 17 września 2024 roku wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0111-KDIB1-1.4010.511.2022.11.SH,
• z 17 września 2024 roku [winno być: 16 października 2024 r. - przyp. organu] wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0111-KDIB1-1.4010.510.2022.12.SH,
• (…).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z  dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30  sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.