Interpretacja indywidualna – stanowisko  w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 września 2024 r., za pośrednictwem systemu ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy:

-   przy kalkulacji wysokości przysługującego Spółce zwolnienia od podatku CIT, o którym mowa wart. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, w ramach uzyskanej DoW 1, Spółka może/będzie mogła zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia

pomocą, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, wymienione w stanie faktycznym nakłady na wybudowanie nowego Magazynu surowców oraz modernizację części magazynowej zlokalizowanej w Hali, przy założeniu spełnienia kryteriów określonych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, związanych z uznaniem danych kosztów za wydatki kwalifikowane;

-   przy kalkulacji wysokości przysługującego Spółce zwolnienia od podatku CIT, o którym mowa wart. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, w ramach uzyskanej DoW 1, Spółka może/będzie mogła zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, wymienione w stanie faktycznym nakłady poniesione na modernizację Hali w zakresie części socjalnej i biurowej, przy założeniu spełnienia kryteriów określonych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, związanych z uznaniem danych kosztów za wydatki kwalifikowane.

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”),  jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”). Dominującym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych (…), Wnioskodawca nieustannie poszerza zasięg swojej działalności, zdobywając nowe rynki zagraniczne (…).

Obecnie, Spółka prowadzi działalność gospodarczą w dwóch lokalizacjach: w (…), gdzie znajduje się jej główna siedziba, dział handlowy, dział marketingu, księgowość oraz w (…), gdzie prowadzona jest działalność produkcyjna (dalej: „Zakład”).

W grudniu 2021 r. (...) Specjalna Strefa Ekonomiczna (dalej: „SSE”) wydała na rzecz Wnioskodawcy Decyzję o wsparciu nr (…) na nową inwestycję Spółki, polegającą na zwiększeniu zdolności produkcyjnych istniejącego Zakładu (dalej: „Decyzja 1”, „DoW 1”).

Na mocy DoW 1 Spółce udzielono wsparcia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie nieruchomości położonych w (…).

Decyzja 1 obejmuje swoim zakresem działalność gospodarczą sklasyfikowaną w oparciu o następujące grupowania PKWiU (Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wy (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676):

(…).

W ramach inwestycji objętej DoW 1 zaplanowano rozbudowę parku maszynowego poprzez nabycie nowych maszyn wtryskowych oraz zakup licznych form (umożliwiających produkcję dotychczasowych wyrobów na większa skalę, jak również potencjalne rozszerzenie z asortymentu Spółki), a także nabycie wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych, w tym maszyn, które w zamierzeniu mają stanowić wartość dodaną w ramach wszystkich ciągów technologicznych (dalej: „Inwestycja”).

W trakcie realizacji Inwestycji Spółka podjęła decyzję o konieczności rozbudowy istniejącej powierzchni magazynowej. W związku z tym Wnioskodawca realizuje budowę nowoczesnego magazynu do składowania surowców (dalej: „Magazyn surowców”) oraz prowadzi modernizację istniejącej hali, zlokalizowanej na terenie objętym Decyzją 1 (dalej: „Hala”), na potrzeby zwiększenia powierzchni do składowania półfabrykatów.

Magazyn surowców został posadowiony na nieruchomości nr (…) (wskazanej w DoW 1) i zostanie wyposażony w niezbędne instalacje (m. in. elektryczna, ppoż). Jego powierzchnia wyniesie 687 m². Spółka realizuje również modernizację istniejącej hali, zlokalizowanej na terenie objętym Decyzją 1 (dalej: „Hala”) na potrzeby zwiększenia powierzchni do składowania półfabrykatów. Wnioskodawca wykonuje prace związane z przebudową Hali zarówno pod kątem wydzielenia części magazynowej (ok. 1200 m²), jak również z przeznaczeniem na pomieszczenia socjalne (ok. 600 m²) i biurowe (ok. 600 m²). Część socjalna będzie obejmować przestrzeń przewidzianą przepisami prawa pracy lub BHP, tj. m.in.: szatnie, toalety czy miejsca do spożywania posiłków, natomiast w przestrzeni biurowej znajdą się pomieszczenia przeznaczone w szczególności dla kadry produkcyjnej.

Przedmiotowe działania mają na celu zaspokojenie potrzeb wynikających ze zwiększonych mocy produkcyjnych oraz modyfikacji procesów logistycznych obejmujących przepływ ludzi, surowców i półfabrykatów. Obecna przestrzeń magazynowa jest niewystarczająca w kontekście sukcesywnego zwiększenia zdolności produkcyjnej Zakładu, dlatego też ulepszenie tej części infrastruktury jest niezbędne, aby zapewnić odpowiednie warunki pracy dla kadry produkcyjnej oraz wspierać dalszy rozwój działalności gospodarczej Spółki.

Zarówno nowy Magazyn surowców jak i zmodernizowana Hala, będą pozostawały w ścisłym technicznym oraz funkcjonalnym związku z całością Zakładu jak wskazana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym. Część Inwestycji dotycząca powierzchni socjalno-biurowych będzie pełnić funkcję wspierającą wobec obiektów produkcyjnych i magazynowych i jest niezbędna do prawidłowej realizacji procesów w przedmiotowym obszarze, a także do zapewnienia kadrze produkcyjnej odpowiednich warunków pracy.

Powierzchnie socjalno-biurowe będą wykorzystywane na rzecz całokształtu działalności Zakładu, w tym w szczególności będą służyć pracownikom zaangażowanym w działalność produkcyjną obejmującą m.in.: organizację produkcji, nadzór techniczny, utrzymanie ruchu, kontrolę jakości, projektowanie wyrobów, jak i pracownikom działu magazynowego. Dzięki temu zapewnione zostaną optymalne warunki pracy, co wpłynie na efektywność operacyjną i bezpieczeństwo wszystkich procesów realizowanych w Zakładzie.

Bez wymienionych powyżej elementów składających się na proces produkcyjny Spółka nie mogłaby prowadzić swojej działalności produkcyjnej ani zwiększać zdolności produkcyjnych. Przykładowo, bez działań związanych z planowaniem produkcji i nadzorem technicznym nie byłoby możliwe realizowanie bieżącej produkcji w Spółce. Podobnie, bez innych działów zajmujących się formalną obsługą produkcji, nie jest możliwe prawidłowe funkcjonowanie Zakładu.

Wydatki związane z budową nowego Magazynu surowców oraz z modernizacją Hali (w zakresie przestrzeni magazynowej oraz socjalno-biurowej) zostaną w całości poniesione w terminie realizacji Inwestycji wskazanym w wydanej Decyzji 1. Nowe oraz zmodernizowane aktywa zostaną również zaliczone do składników majątku Spółki oraz do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na podstawie dokumentów OT w terminie realizacji Inwestycji wskazanym w wydanej Decyzji 1.

Spółka zaznacza, że prowadzi już działalność gospodarczą w Zakładzie na terenie określonym w Decyzji 1 i w zakresie wskazanych w niej wyrobów określonych zgodnie z klasyfikacją PKWiU. W związku z otrzymaną Decyzją 1, Spółka rozpoczęła już korzystanie ze wsparcia z tytułu poniesionych nakładów inwestycyjnych.

W związku z dalszym dynamicznym rozwojem oraz w celu dostosowania do zmieniających się warunków rynkowych oraz utrzymania konkurencyjnej pozycji wobec innych podmiotów w maju 2024 r. na rzecz Wnioskodawcy została wydana przez SSE kolejna Decyzja o wsparciu nr (…) na realizację nowej inwestycji Spółki, polegającej na zwiększeniu zdolności produkcyjnych istniejącego Zakładu (dalej: „Decyzja 2”, „DoW 2”).

Pytania

1. Czy przy kalkulacji wysokości przysługującego Spółce zwolnienia od podatku CIT, o którym mowa wart. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, w ramach uzyskanej DoW 1, Spółka może/będzie mogła zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, wymienione w stanie faktycznym nakłady na wybudowanie nowego Magazynu surowców oraz modernizację części magazynowej zlokalizowanej w Hali, przy założeniu spełnienia kryteriów określonych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, związanych z uznaniem danych kosztów za wydatki kwalifikowane (stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe)?

2. Czy przy kalkulacji wysokości przysługującego Spółce zwolnienia od podatku CIT, o którym mowa wart. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, w ramach uzyskanej DoW 1, Spółka może/będzie mogła zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, wymienione w stanie faktycznym nakłady poniesione na modernizację Hali w zakresie części socjalnej i biurowej, przy założeniu spełnienia kryteriów określonych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, związanych z uznaniem danych kosztów za wydatki kwalifikowane (stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, przy kalkulacji wysokości przysługującego zwolnienia od podatku CIT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, w ramach uzyskanej Decyzji 1, może/będzie mogła zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, wymienione w stanie faktycznym wydatki na:

1)wybudowanie nowego Magazynu surowców oraz modernizację części magazynowej w posiadanej Hali,

2)modernizację Hali w zakresie części socjalnej i biurowej,

przy założeniu spełnienia kryteriów określonych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, związanych z uznaniem danych kosztów za wydatki kwalifikowane.

Uzasadnienie do stanowiska Wnioskodawcy.

Przepisy ogólne.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy o WNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku CIT, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku CIT, albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w Ustawie o WNI, i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przepis art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT wskazuje natomiast, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Definicja nowej inwestycji została określona w art. 2 pkt 1 Ustawy o WNI, zgodnie z którym nowa inwestycja to:

1)inwestycja w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu, lub

2)nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa.

Powyższa definicja koresponduje z brzmieniem definicji inwestycji początkowej na gruncie art. 2 pkt 49 Rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r., uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. U. UE. L. z 2014 r. Nr 187, str. 1 ze zm., dalej: „GBER”) zgodnie z którą (w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania DoW 1):

49) „inwestycja początkowa” oznacza:

a)inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu poprzez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu; lub

b)nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez inwestora niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, na gruncie GBER (rozporządzenia wspólnotowego bezpośrednio obowiązującego) projekt inwestycyjny Wnioskodawcy powinien zostać uznany za inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z rozbudową istniejącego zakładu.

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o WNI, decyzję o wsparciu wydaje się na realizację nowej inwestycji, która spełnia kryteria:

a)ilościowe,

b)jakościowe.

Jednocześnie, zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o WNI, kryteria ilościowe oznaczają minimalne koszty inwestycji uzależnione od poziomu bezrobocia w powiecie, w którym ma być realizowana nowa inwestycja, szczegółowo określone w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 2; w przypadku gdy inwestycja jest położona w więcej niż jednym powiecie, poziom bezrobocia ustala się na podstawie tego powiatu, w którym znajdzie się większa część terenu, na którym zostanie zlokalizowana nowa inwestycja.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy o WNI, przez koszty kwalifikowane nowej inwestycji rozumie się poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu:

a)koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji, z wyłączeniem kosztów poniesionych na samochody osobowe, środki transportu lotniczego, tabor pływający oraz inne składniki majątku służące głównie celom osobistym przedsiębiorcy, a w przypadku przedsiębiorcy będącego spółką handlową - głównie celom osobistym jej wspólnika albo akcjonariusza, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, lub

b)dwuletnie koszty pracy poniesione przez przedsiębiorcę na tworzenie określonej liczby nowych miejsc pracy, przez określony czas, w związku z realizacją nowej inwestycji, jakie mogą być uwzględnione przy określaniu maksymalnej pomocy publicznej.

Jednocześnie, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia WNI, maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7.

Z kolei, na podstawie § 8 ust. 7 Rozporządzenia WNI, maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji, jakie są uwzględniane przy określeniu maksymalnej wysokości pomocy publicznej, nie może przekroczyć kosztów kwalifikowanych nowej

inwestycji, do których poniesienia w określonym terminie przedsiębiorca jest zobowiązany zgodnie z decyzją o wsparciu.

Katalog kosztów kwalifikowanych został wymieniony enumeratywnie w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI. Zgodnie z tą regulacją, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

a)kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

b)ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

c)kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

d)ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

e)kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

f)ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku, gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie realizacji inwestycji, a w przypadku kosztów określonych w pkt e) - poniesione wyłącznie w okresie 5 lat w przypadku dużych przedsiębiorców, albo 3 lat w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców, liczonych od dnia zakończenia nowej inwestycji.

Tym samym, po dokonaniu analizy wskazanych powyżej przepisów Rozporządzenia WNI (obowiązującego na dzień wydania Decyzji 1) wynika, że wydatek poniesiony przez przedsiębiorcę będzie stanowił koszt kwalifikowany pod warunkiem spełnienia (łącznie) następujących warunków:

1) musi należeć do jednej z kategorii wymienionych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI,

2) musi zostać poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu (a więc po jej wydaniu i przed określonym w niej terminem zakończenia inwestycji),

3)musi zostać poniesiony „w danej lokalizacji” (a więc dla zakładu, dla którego wydano decyzję, a nie np. dla drugiego, zlokalizowanego w innym miejscu),

4)musi być związany (funkcjonalnie) z nową inwestycją.

W konsekwencji, niezbędne jest więc, aby poniesione wydatki, które mają zostać uznane za koszty kwalifikowane, były „związane z nową inwestycją”.

Z literalnego brzmienia wskazanych przepisów wynika, że wszystkie wydatki wskazane w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, są kosztami kwalifikowanymi przy założeniu, że spełniają powyżej wskazane warunki pozwalające uznać, że są ponoszone w związku z realizacją nowej inwestycji. Z tego względu wszystkie wydatki mieszczące się w katalogu wskazanym w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, które zostały poniesione w ramach jej realizacji, stanowią koszty kwalifikowane, zwiększające wartość realizowanej inwestycji w rozumieniu przepisów Rozporządzenia WNI.

Powyższe potwierdzają również przepisy Ustawy o CIT. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z wskazanym wyżej art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, zwolnieniu podlegają dochody z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu. Jednocześnie, w art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT doprecyzowano, że zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu. Ze wskazanych przepisów jednoznacznie wynika, że relewantnymi prawnie kryteriami zwolnienia jest miejsce uzyskiwania dochodów oraz to, aby dochody były uzyskane z realizacji nowej inwestycji. Nie ma znaczenia ich ścisły, bezpośredni związek (lub nawet jakikolwiek związek) z działalnością produkcyjną.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania oznaczonego numerem 1.

Jak podkreślono już w stanie faktycznym, nowy Magazyn surowców powstanie z myślą składowania surowców do produkcji. Z kolei, część magazynowa zlokalizowana w Hali, przeznaczona będzie do składowania gotowych półproduktów. Obie części magazynowe będą zatem funkcjonalnie związane z nową Inwestycją i będą służyć przechowywaniu środków wykorzystywanych w procesie produkcyjnym w Zakładzie.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawne, wedle Wnioskodawcy wydatki wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym „mieszczące się” rodzajowo w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, w tym poniesione na budowę Magazynu surowców oraz modernizację Hali w części odpowiadającej powierzchni magazynowej, będą podlegać zaliczeniu do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu przepisów Rozporządzenia WNI, tj.:

1.Będą się mieścić w katalogu wydatków wskazanym w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI - zostaną nabyte/wytworzone we własnym zakresie i zostaną zaliczone, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku Spółki oraz do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;

2.Zostaną poniesione w okresie ważności Decyzji 1 - wydatki na budowę i modernizację powierzchni magazynowych zostaną poniesione w okresie realizacji Inwestycji wskazanym w DoW 1;

3.Zostaną usytuowane w lokalizacji, która została wskazana w Decyzji 1 - modernizowana Hala wraz z nowym Magazynem surowców, będą zlokalizowane na działce objętej DoW 1 tj.: 151/6 ;

4.Będą związane funkcjonalnie z nową Inwestycją objętą Decyzją 1 oraz działalnością prowadzoną w jej ramach - Magazyn surowców wraz z częścią magazynową zlokalizowaną w Hali będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności objętej DoW 1, tj. do składowania surowców i półfabrykatów niezbędnych do realizacji procesów produkcyjnych w Zakładzie.

Tym samym, wytworzone i zmodernizowane w ramach Inwestycji aktywa związane ze zwiększeniem dotychczasowej przestrzeni magazynowej pozostawać będą w funkcjonalnym i lokalizacyjnym związku z działalnością prowadzoną przez Spółkę na terenie wskazanym w DoW 1, przyczyniając się do zwiększenia możliwości produkcyjnych realizowanych z Zakładzie w zakresie działalności określonej w DoW 1.

Zdaniem Spółki, istotnym jest zwrócenie uwagi, że poniesienie przedmiotowych wydatków jest niezbędnym elementem Inwestycji realizowanej przez Spółkę, gdyż przedmiotowa infrastruktura magazynowa jest tworzona przede wszystkim ze względu na zapotrzebowanie Zakładu Spółki i będzie wykorzystywana do prowadzenia głównej działalności Spółki - produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych - jako element wspomagający proces produkcyjny (a nawet umożliwiający w ogóle jego prowadzenie) w tym zakresie, konsekwentnie będą to środki trwałe towarzyszące tym, wykorzystywanym bezpośrednio do celów produkcyjnych. Spółka podkreśla bowiem, że oceniając wpływ Inwestycji na zwiększenie zdolności produkcyjnych, nie można ograniczać się jedynie do samej infrastruktury związanej bezpośrednio z produkcją (maszyny produkcyjne, czy też hale produkcyjne), ale należy brać pod uwagę wszystkie elementy składowe Inwestycji, bez których zwiększenie mocy produkcyjnych nie byłoby możliwe. Działalność produkcyjna nie ogranicza się wyłącznie do hali produkcyjnej, na której usytuowane zostały maszyny produkcyjne, ale również do działalności związanej z planowaniem produkcji, rozwojem produktów czy organizacja kwestii logistyczno-magazynowych. Funkcje te mają kluczowy wpływ na funkcjonowanie działalności produkcyjnej.

Stanowisko wojewódzkich sądów administracyjnych w kwestii „kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji”, o których mowa w art. 2 pkt 7 Ustawy o WNI, oraz ich szczegółowego katalogu określonego w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI konsekwentnie potwierdza, że „(...) w rezultacie literalnej wykładni ww. przepisów nie istnieje żadna, wynikająca z nich zależność pomiędzy możliwością zaliczenia wydatku wskazanego w § 8 ust. 1 rozporządzenia do kosztów kwalifikowanych, a wpływem dokonanych wydatków na zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacją produkcji albo zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego. Występowanie cech pozwalających na definiowanie danej inwestycji podmiotu jako nowej inwestycji w rozumieniu do art. 2 ust. 1 pkt a Ustawy o WNI, przesądzone zostało przez sam fakt wydania decyzji o wsparciu” (cytat z uzasadnień wyroków WSA w Gorzowie Wlkp. z 13 października 2022 r., sygn. I SA/Go 210/22, podobnie wyroki sądów: w Warszawie z 19 stycznia 2021 r., sygn. Akt III SA/Wa 1706/20 oraz z 16 marca 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1683/20, w Poznaniu z 15 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Po 518/21, w Bydgoszczy z 10 maja 2022 r., sygn. akt I SA/Bd 185/22).

Podobny pogląd zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim, w wyroku z dnia 13 października 2022 r., sygn. I SA/Go 209/22, gdzie skład orzekający potwierdził, że: „Rozumowanie lege non distinguente nie pozwala czynić żadnego rozróżnienia pomiędzy tymi kosztami - wszystkie one kwalifikują się do objęcia pomocą regionalną. (...) Natomiast upatrując wydatków kwalifikowanych tylko tam, gdzie ściśle służą one działalności produkcyjnej należałoby zidentyfikować narzędzie prawnej, jednoznacznej selekcji kosztów, które celowi temu służą, co zdaniem sądów byłoby nader niemożliwe. Mające w tego rodzaju sprawach zastosowanie regulacje nie wskazują sposobu rozwiązania dylematu, jaki pojawiłby się, gdyby zaaprobować zalecaną przez organ interpretacyjny koncepcję promującą konieczny podział kosztów na służące bezpośrednio celom produkcji i te, które służą celom innym, nieprodukcyjnym. Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie powyższe stanowisko aprobuje”.

Na kwalifikowalność wydatków ponoszonych na budowę części magazynowej Zakładu wskazuje również stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażone w wydanych interpretacji indywidualnych m.in.:

• z dnia 31 grudnia 2021, sygn.: 0111-KDIB1-3.4010.462.2021.4.IZ, gdzie organ potwierdził, że: „(...) wydatki poniesione przez Spółkę komandytową na nabycie w ramach nowej inwestycji dwóch kontenerów w części, w której służą one za magazyn narzędzi i mierników niezbędnych do produkcji, stanowią stanowisko pracy przeznaczone do wykonywania zadań przez kierowników produkcji i antykorozji, mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane nowej inwestycji, bowiem ich nabycie wywierać będzie wpływ na proces produkcji w nowej inwestycji”;

• z dnia 2 kwietnia 2021 r., sygn.: 0111-KDIB1-3.4010.54.2021.1.MBD, w której organ przyznał, że: „W świetle powyższego wydatki poniesione przez Spółkę na budowę hali magazynowo-produkcyjnej oraz jej dostosowanie do potrzeb prowadzonej działalności, w tym koszty m.in.: budowy hali; wyposażenia hali magazynowej w regały wysokiego składowania; (...) mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane nowej inwestycji, albowiem ich wytworzenie wywierać będzie wpływ na proces produkcji w nowej inwestycji”.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania oznaczonego numerem 2.

Utworzenie odpowiedniego zaplecza socjalno-biurowego w Hali przeznaczonej na potrzeby magazynowania półfabrykatów, jest również niezbędne do prawidłowego funkcjonowania Spółki w związku z realizacją Inwestycji. Modernizacja Hali w zakresie stworzenia przestrzeni socjalnej, jest konieczna z uwagi na powszechnie obowiązujące normy, do których spełnienia są zobowiązane zakłady pracy. Każdy pracodawca (a więc również Spółka) jest zobowiązany do zapewnienia dostępu do pomieszczeń socjalnych, przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeksu pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm., dalej: „KP”) i rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm., dalej: „Rozporządzenie BHP”). Zgodnie z § 29 ust. 1 załącznika nr 3 Rozporządzenia BHP, pracodawca zatrudniający powyżej dwudziestu pracowników na jednej zmianie powinien zapewnić pracownikom pomieszczenie do spożywania posiłków. Stosownie do § 3, cytowanego aktu prawnego, szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami i ustępy powinny być urządzone oddzielnie dla kobiet i mężczyzn. Idąc dalej, zgodnie z § 1 załącznika nr 3 Rozporządzenia BHP, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom pomieszczenia higienicznosanitarne, których rodzaj, ilość i wielkość powinny być dostosowane do liczby zatrudnionych pracowników, stosowanych technologii i rodzajów pracy oraz warunków, w jakich ta praca jest wykonywana.

W związku z tym, można stwierdzić, że bez odpowiedniej części socjalnej, część produkcyjna nie mogłaby funkcjonować prawidłowo, ponieważ niedostateczne spełnienie wymogów higieniczno-sanitarnych narzucałoby ograniczenia w funkcjonowaniu i organizacji procesu produkcyjnego. Z kolei, przestrzeń przeznaczona na biura będzie przeznaczona w szczególności na potrzeby kadry produkcyjnej Zakładu, w zakresie: organizacji procesów produkcyjnych, nadzoru technicznego, utrzymania ruchu, kontroli jakości czy projektowania wyrobów. W związku z tym Spółka podkreśla, że modernizacja Hali, w której zostaną zlokalizowane biura dla pracowników produkcyjnych oraz infrastruktura socjalna, są ściśle związane ze zwiększeniem mocy produkcyjnych Zakładu. Należy bowiem zauważyć, co zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, że rozbudowa Zakładu o dodatkowe powierzchnie socjalno-biurowe jest niezbędna z punktu widzenia jego dalszego funkcjonowania z uwagi na konieczność modyfikacji procesów logistycznych obejmujących przepływ ludzi, surowców, półfabrykatów i produktów.

Stanowisko w zakresie możliwości kwalifikowania wydatków dotyczących infrastruktury socjalno-biurowej potwierdzone zostało w wyrokach sądów administracyjnych, w tym m.in.:

-   w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 22 listopada 2023 r., sygn. I SA/Lu 472/23, gdzie skład orzekający zgodził się ze stanowiskiem skarżącej, która podniosła, że „inwestycja w budynek przeznaczony dla zaplecza biurowo-administracyjnego nie stanowi celu samej inwestycji i gdyby nie przedsięwzięcia, których głównym celem jest zwiększenie zdolności produkcyjnych, spółka w ogóle nie ponosiłaby wydatków na budowę i wyposażenie przestrzeni biurowej, socjalnej, administracyjnej oraz na zagospodarowanie przestrzeni. Co więcej, potrzeba budowy i wyposażenia budynku wynika wprost z faktu, że skarżąca zamierza zwiększyć, dzięki realizacji przedsięwzięcia moce produkcyjne i w konsekwencji przewiduje, że zwiększy się aktywność obszarów pomocniczych takich jak: część logistyczno-magazynowa z uwagi na większy wolumen produkcji i konieczność planowania i dokonywania częstszych dostaw wyrobów gotowych do kontrahentów, odbiór większej ilości surowców i materiałów itp., a także biurowo-administracyjno-socjalna, z uwagi na planowane zwiększenie zatrudnienia w związku z realizacją inwestycji. To wskazuje, jak zaznaczyła skarżąca, że prace związane z częścią biurową, administracyjną i socjalną, wyposażeniem biurowym oraz zagospodarowaniem przestrzeni są ściśle związane z realizowaną Inwestycją mającą na celu zwiększenie mocy produkcyjnych jej zakładu”;

-   w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 26 października 2023 r., sygn. I SA/Sz 392/23, w którym sąd stwierdził, „(...) że każdy wydatek - lege non distinguente - określony w art. 2 pkt 7 u.w.n.i. oraz w § 8 ust. 1 rozporządzenia z 2018 r., § 8 ust. 1 rozporządzenia z 2023 r. stanowi koszt/ kwalifikowany objęty wsparciem przewidzianym dla nowej inwestycji. Koszt ten jest integralnie powiązany z przedmiotowym zakresem nowej inwestycji objętej decyzją o wsparciu. Jednocześnie, z treści tych unormowań nie wynika, aby przeznaczenie wydatków na same czynności produkcyjne bądź na zaplecze administracyjno-socjalne miało być kryterium zaliczenia wydatków do kosztów kwalifikowanych bądź wykluczenia z kategorii kosztów kwalifikowanych. Należy również zgodzić się ze spółką w tej mierze, że - racjonalnie rzecz oceniając - bez wątpienia nowa inwestycja w zakresie produkcji wymaga adekwatnego zaplecza administracyjnego, socjalnego. Obie te składowe nowej inwestycji tworzą integralną całość w tym znaczeniu, że rozwój w sferze produkcji jest wykluczony bez adekwatnego zaplecza administracyjnego, socjalnego. Prawo zakazuje prowadzenia przedsiębiorstwa bez takiego zaplecza. Z kolei, rozbudowa takiego zaplecza ma uzasadnienie tylko o tyle, o ile intensyfikuje się produkcja prowadzona w przedsiębiorstwie. Należy zatem dojść do wniosku, w myśl którego nowa inwestycja w sferze produkcji zawiera w sobie składową w postaci niezbędnego, adekwatnego zaplecza administracyjnego, socjalnego”;

-   w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 15 czerwca 2022 r., sygn. I SA/Go 150/22, w którym skład sędziowski wyraził pogląd, iż: „Odnosząc się do twierdzenia organu, że wydatek na budowę części biurowo administracyjnej nie ma bezpośredniego związku z nowa inwestycją, należy wskazać, że skarżąca spółka we wniosku podała, że do części administracyjnej zostaną przeniesione funkcje związane bezpośrednio z produkcją, takie jak planowanie produkcji, dział badawczo-rozwojowy zajmujący się rozwojem produktów Spółki, logistyka oraz niezbędne do prawidłowego funkcjonowania działalności produkcyjnej zaplecze biurowo-administracyjne w postaci działu kadrowego, finansowego i obsługi administracyjnej. W konsekwencji w nowo wybudowanym budynku (poza samą cześć produkcyjną) umieszczone zostaną pomieszczenia niezbędne do realizacji podstawowych procesów produkcyjnych Spółki, wymagających przestrzeni biurowych. Bez tych działów Spółka nie byłaby w stanie realizować działalności produkcyjnej oraz zwiększyć swoich zdolności produkcyjnych i są one bezpośrednio związane z procesami produkcyjnymi. Ponadto, brak podstaw do różnicowania katalogu wydatków inwestycyjnych, które jednocześnie mogą stanowić koszt kwalifikowany inwestycji”.

-   w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 22 maja 2022 r., sygn. I SA/Bd 185/22 gdzie skład orzekający stwierdził, iż: „Zdaniem Sądu, wydatki na część biuro-socjalną kontenerów są ściśle związane z realizowaną inwestycją, której celem jest zwiększenie zdolności produkcyjnych spółki. Nie ma obiektywnej możliwości prowadzenia działalności produkcyjnej, bez ponoszenia nakładów na Część biuro-socjalną. Ponosząc nakłady w tej części pracodawca realizuje także obowiązki wynikające z przepisów prawa pracy. Proces produkcyjny nie może odbywać się wbrew tym przepisom. W rezultacie, w realiach rozpatrywanej sprawy brak jest podstaw do różnicowania katalogu wydatków inwestycyjnych, które jednocześnie mogą stanowić koszty kwalifikowane inwestycji. Nie ma więc racji organ, gdy twierdzi, że wydatki związane z nabyciem kontenerów w „części służącej jako biuro-socjalna” nie stanowią kosztów kwalifikowanych, ponieważ pozostają bez wpływu na proces produkcji”.

Potwierdzenie stanowiska zbieżnego ze stanowiskiem Wnioskodawcy można odnaleźć także w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 1 czerwca 2023 r., sygn.: 0111-KDIB1-3.4010.206.2023.1.AN, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż: „Należy podkreślić, że aby wydatek mógł zostać uznany za koszt kwalifikowany, powinien mieć ścisły związek z realizacją inwestycji, z której dochód podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT. Natomiast, pozostałe wydatki związane z budową Budynku, modernizacją istniejącego budynku socjalno-administracyjnego oraz budową biur w hali lub przylegających do hali produkcyjnej pełniących funkcje związane z produkcją, (np. biura dla pracowników organizujących procesy produkcyjne Zakładu, nadzoru technicznego produkcji, utrzymania ruchu, czy działu jakości, konstrukcji wyrobów i magazynu), spełniają warunki pozwalające na zaliczenie ich do kosztów kwalifikowanych, bowiem ich budowa wywierać będzie wpływ na proces produkcji nowej inwestycji”.

Mając na uwadze powyższe, ze względu na przeznaczenie w całości do celów prowadzenia działalności wskazanej w Decyzji 1 oraz spełnienie pozostałych warunków przewidzianych w Rozporządzeniu WNI, w ocenie Wnioskodawcy wskazane w niniejszym wniosku nakłady inwestycyjne spełniają wszystkie przesłanki uznania ich za koszty kwalifikowane nowej Inwestycji, będącej podstawą dla uzyskania pomocy publicznej. Tym samym, przedmiotowe wydatki stanowią/będą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu Rozporządzenia WNI i wpłyną na kwotę zwolnienia przysługującego Spółce zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 7459, dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „updop”),

Na podstawie art. 17 ust. 4 updop,

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI,

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o WNI,

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o WNI,:

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych. Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1713 ze zm., dalej: „rozporządzenie o WNI”). Jak wynika z tego przepisu, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

Z kolei w § 10 rozporządzenia, określono w szczegółach sposób kalkulacji przysługującego limitu pomocy publicznej (§ 10 ust. 3 rozporządzenia).

Zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia:

Nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia tym samym wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji.

Również kosztem kwalifikowanym nie są wydatki związane z nabyciem posiadanych, przed wydaniem decyzji o wsparciu, aktywów, jeżeli nowa inwestycja realizowana jest z uwzględnieniem posiadanych przez podatnika aktywów w zakresie istnienia ścisłych powiązań istniejącej inwestycji i nowej inwestycji.

Zatem, prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych.

Natomiast, uznanie poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane jest uzależnione od tego, czy dane koszty będą miały wpływ na proces produkcji (usług) przedsiębiorstwa, w sposób konkretyzujący nową inwestycję.

Analizując powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że określają one następujące warunki, aby dany wydatek będący kosztem związanym z nabyciem środków trwałych zakwalifikować do objęcia pomocą, wydatek ten musi:

-    stanowić koszty inwestycji,

-    zostać poniesiony na terenie określonym w decyzji o wsparciu,

-    być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu,

-    środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie muszą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznane za taki środek lub wartość, oraz utrzymane co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W okolicznościach przedstawionych we wniosku nie sposób w pełni zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że wszystkie poniesione przez Państwa wydatki w ramach posiadanej DoW 1, mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych inwestycji, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia.

Zgadzam się, że wydatki związane z budową Magazynu surowców oraz modernizacją Hali w części odpowiadającej powierzchni magazynowej w Hali, podlegają/będą podlegać zaliczeniu do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu przepisów § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI. Jak sami Państwo wskazali we wniosku, obecna przestrzeń magazynowa jest niewystarczająca w kontekście sukcesywnego zwiększenia zdolności produkcyjnej Zakładu, dlatego też ulepszenie tej części infrastruktury jest niezbędne, aby zapewnić odpowiednie warunki pracy dla kadry produkcyjnej oraz wspierać dalszy rozwój działalności gospodarczej Spółki.

Zarówno nowy Magazyn surowców jak i zmodernizowana Hala, będą pozostawały w ścisłym technicznym oraz funkcjonalnym związku z całością Zakładu jak wskazana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 dotyczące ustalenia, czy przy kalkulacji wysokości przysługującego Spółce zwolnienia od podatku CIT, o którym mowa wart. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, w ramach uzyskanej DoW 1, Spółka może/będzie mogła zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, wymienione w stanie faktycznym nakłady na wybudowanie nowego Magazynu surowców oraz modernizację części magazynowej zlokalizowanej w Hali, przy założeniu spełnienia kryteriów określonych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, związanych z uznaniem danych kosztów za wydatki kwalifikowane (stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe), uznaję za prawidłowe.

Nie mogę natomiast w pełni zgodzić się z Państwa stanowiskiem w zakresie pytania nr 2.

Zaliczeniu do kosztów kwalifikowanych w myśl § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, będą podlegały wyłącznie wydatki na modernizację Hali w części dotyczącej powierzchni biurowej dla kadry produkcyjnej.

Natomiast, nakłady poniesione na modernizację Hali w zakresie części socjalnej, obejmujące m.in.: szatnie, toalety czy miejsca do spożywania posiłków, w istocie pozostają bez wpływu na proces produkcji w ramach nowej inwestycji. Pomieszczenia te służą innym celom niż właściwy proces produkcji w przedsiębiorstwie. Jak wskazali Państwo we wniosku, część Inwestycji dotycząca powierzchni socjalno-biurowych będzie pełnić funkcję wspierającą wobec obiektów produkcyjnych.

Przyjęte przez Organ stanowisko potwierdza treść przykładów zawartych w Objaśnieniach podatkowych z 6 marca 2020 r. (przykłady nr 3, 11 i 13) w których wskazano, że za koszt kwalifikowany należy uznać koszty poniesione w związku z uruchomieniem nowych linii produkcyjnych w dotychczas zajmowanym budynku administracyjnym, co jest równoznaczne ze zwiększeniem zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa. Tym samym, za koszt kwalifikowany nowej inwestycji nie sposób uznać wydatków poniesionych na wybudowanie m.in. zaplecza biurowo-administracyjnego, gdyż taka inwestycja nie przyczynia się do wzrostu zdolności produkcyjnych.

Zaplecze administracyjno-biurowe każdego przedsiębiorstwa służy innym celom niż właściwy proces produkcji w przedsiębiorstwie.

W przykładzie nr 11 ww. Objaśnień wskazano, że „Uznanie poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane jest uzależnione od tego, czy dane koszty będą miały wpływ na działalność produkcyjną przedsiębiorstwa. Za koszty kwalifikowane należy uznać koszty poniesione w  związku z uruchomieniem nowych linii produkcyjnych w dotychczas zajmowanym budynku administracyjnym, co jest równoznaczne ze zwiększeniem zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa. Nie można uznać kosztów wybudowania nowego budynku administracyjnego jako kosztów kwalifikowanych, gdyż ta inwestycja nie przyczynia się do  wzrostu zdolności produkcyjnych”.

„Z uwagi na fakt, iż decyzja o wsparciu nie dotyczy działalności gastronomicznej, wydatki poniesione na budowę stołówki nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, a tym samym nie będą mogły zostać uwzględnione przez Spółkę w kalkulacji wysokości limitu przysługującej jej pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Budowa stołówki nie spełni również definicji nowej inwestycji, jeśli wykorzystywana będzie dla celów pracowniczych, gdyż pozostaje bez wpływu na proces produkcji przedsiębiorstwa”. (przykład nr 13 ww. Objaśnień)

W ww. Objaśnieniach wskazano także, że: „Nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia tym samym wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji”.

Zatem, jeżeli w ramach nowej inwestycji Spółka poniesie wydatki, które nie powodują zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsięwzięcia, dywersyfikacji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, wydatek taki nie może zostać ujęty jako koszt kwalifikowany nowej inwestycji, gdyż nie spełnia definicji nowej inwestycji.

Należy podkreślić, że aby wydatek mógł zostać uznany za koszt kwalifikowany, powinien mieć ścisły związek z realizacją inwestycji, z której dochód podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 dotyczące ustalenia, czy przy kalkulacji wysokości przysługującego Spółce zwolnienia od podatku CIT, o którym mowa wart. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, w ramach uzyskanej DoW 1, Spółka może/będzie mogła zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, wymienione w stanie faktycznym nakłady poniesione na modernizację Hali w zakresie części socjalnej i biurowej, przy założeniu spełnienia kryteriów określonych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, związanych z uznaniem danych kosztów za wydatki kwalifikowane (stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe):

-w zakresie zaliczenia do kosztów kwalifikujących wydatków na modernizację Hali, w części dotyczącej powierzchni biurowej dla kadry produkcyjnej, jest prawidłowe;

-w pozostałym zakresie, jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

-   W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzamy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

-   Odnosząc się do powołanych wyroków, należy zauważyć, że orzeczenia sądowe wydawane są w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego. Powołane orzeczenia nie są źródłem prawa i nie mogą stanowić podstawy prawnej działań organów administracji. Organy administracji są związane oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania wyrażonymi w orzeczeniu sądu administracyjnego, jednakże to związanie istnieje tylko w ramach tej sprawy, która była rozpoznawana przez sąd administracyjny – zgodnie z art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

-   Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

-   Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).