Dotyczy ustalenia, czy wydatki dotyczące umowy leasingu samochodu osobowego, której Wnioskodawca stał się stroną wskutek umowy cesji, poniesione przed wydłużeniem okresu leasingu, podlegają ograniczeniu w rozpoznaniu kosztów uzyskaniu przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wydatki dotyczące umowy leasingu samochodu osobowego, której Wnioskodawca stał się stroną wskutek umowy cesji, poniesione przed wydłużeniem okresu leasingu, podlegają ograniczeniu w rozpoznaniu kosztów uzyskaniu przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu (…), X - zwany dalej: „Leasingodawcą” - zawarł z osobą fizyczną prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą - zwaną dalej „Leasingobiorcą” - umowę leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 709⁽¹⁾ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2023 r. poz. 1610) - zwana dalej: „k.c.” - którego przedmiotem był samochód osobowy o wartości (…) PLN (bez podatku od towarów i usług).

Na podstawie umowy leasingu Leasingobiorca był obowiązany do płatności umówionej liczby rat w okresie leasingu trwającego od dnia 2 sierpnia 2018 r. do dnia 2 czerwca 2023  r., po zakończeniu którego był uprawniony do wykupu pojazdu.

Zgodnie z umową cesji z dnia (…) 2021 r. Leasingobiorca dokonał cesji jego praw i obowiązków wynikających z umowy leasingu na rzecz cesjonariusza w postaci Wnioskodawcy.

Po dokonaniu cesji Wnioskodawca wykorzystywał samochód osobowy będący przedmiotem leasingu do celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, ponosząc z tego tytułu wydatki.

W dniu (…) 2023 r. Wnioskodawca dokonał zmiany umowy leasingu polegającej na wydłużeniu okresu leasingu do dnia (…) 2024 r., co wpłynęło na wysokość miesięcznych rat leasingu oraz ceny wykupu.

Pytanie

Czy wydatki dotyczące umowy leasingu samochodu osobowego, której Wnioskodawca stał się stroną wskutek umowy cesji, poniesione przed wydłużeniem okresu leasingu, podlegają ograniczeniu w rozpoznaniu kosztów uzyskaniu przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 poz. 2805 ze zm.)?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, wydatki dotyczące umowy leasingu samochodu osobowego, której Wnioskodawca stał się stroną wskutek umowy cesji, poniesione przed wydłużeniem okresu leasingu, nie podlegają ograniczeniu w rozpoznaniu kosztów uzyskaniu przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805) - zwanej dalej: „u.p.d.o.p.”

Uzasadnienie:

Według art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p. umowa leasingu oznacza umowę nazwaną w k.c., a także każdą inną umowę, na mocy której jedna strona (tzw. finansujący) oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie (tzw. korzystającemu), podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do art. 509 k.c. i nast. oraz art. 519 k.c. i nast. nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca wskutek cesji praw i obowiązków wynikających z umowy leasingu stał się stroną umowy, o której mowa w powyższym przepisie, w roli korzystającego.

Zgodnie z art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p., opłaty ustalone w umowie leasingu ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy leasingu samochodu osobowego są przychodem finansującego i odpowiednio kosztem uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3, jeżeli:

1)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

2)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 u.p.d.o.p. stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 17b ust. 2-3 u.p.d.o.p. w przypadku gdy finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie art. 6, przepisów o specjalnych sferach ekonomicznych, art. 23 i art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178) do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h. W przypadku finansującego będącego spółką niebędącą osobą prawną ograniczenia te dotyczą także wspólników tych spółek.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 49a u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów nie są wydatki dotyczące samochodu osobowego wynikające z umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego (vide art. 17 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p.) w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji w jakiej kwota 150.000 PLN pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Na mocy art. 2 pkt 6 w zw. z art. 17 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 2159) - zwanej dalej: „ustawą zmieniającą” - przepis ustanawiający ograniczenie prawa podatników podatku dochodowego od osób prawnych do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków dotyczących m.in. umowy leasingu samochodu osobowego obowiązuje od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 8 ustawy zmieniającej, do umów leasingu, najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczących samochodu osobowego zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r. zastosowanie ma wcześniejsze brzmienie przepisów ustaw zmienianych, które nie przewidywały danego ograniczenia (ust. 1). Jedynie do umów zmienionych lub odnowionych po dniu 31 grudnia 2018 r. stosuje się to ograniczenie (ust. 2).

Zastąpienie dotychczasowego korzystającego innym korzystającym w wyniku umowy cesji powoduje, że jeden podmiot wstępuje w stosunek leasingu w miejsce drugiego podmiotu. Oznacza to, że cesja wywołuje zmianę podmiotu będącego stroną umowy, natomiast jej treść pozostaje bez zmian. W konsekwencji umowa ta nie może być uznana za zmienioną w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy zmieniającej.

Tym samym modyfikacja stron umowy leasingu samochodu osobowego zawartej przed dniem 1 stycznia 2019 r. nie obliguje do stosowania przepisów obowiązujących od tego dnia, w tym ograniczenia odnoszącego się do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy pogląd wielokrotnie był prezentowany w orzecznictwie, w tym wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 stycznia 2024 r. (sygn. akt II FSK 477/21), z dnia 12 lipca 2023 r. (sygn. akt II FSK 123/21), z dnia 5 kwietnia 2023 r. (sygn. akt II FSK 2700/20) i z dnia 10 marca 2022 r. (sygn. akt II FSK 1310/20), a także wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 16690/20), wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 28 października 2020 r. (sygn. akt I SA/Bk 591/20) oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 lutego 2020 r. (sygn. akt I SA/Gl 1186/19).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Z powyższego wynika zatem, że aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą podmiotu.

Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 17a pkt 1 ustawa o CIT:

Zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy o CIT (w przypadku tzw. leasingu operacyjnego):

Od 1 stycznia 2019 r. zmieniły się zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów opłat wynikających z umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy i innej o podobnym charakterze dotyczącej samochodu osobowego.

W myśl art. 2 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2159, dalej: „ustawa zmieniająca”), w art. 16 w ust. 1 po pkt 49 dodaje się pkt 49a.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT:

Na podstawie powołanego przepisu, do umów leasingu dotyczących samochodu osobowego zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r. stosuje się dotychczasowe, tj. obowiązujące do dnia 31 grudnia 2018 r., przepisy regulujące zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z opłatami za korzystanie z samochodów używanych na podstawie umowy leasingu. Nowe regulacje, tj. obwiązujące od dnia 1 stycznia 2019 r. znajdują zastosowanie do umów leasingu zmienionych lub odnowionych po dniu 31 grudnia 2018 r.

Przepisy przejściowe mają na celu ochronę praw nabytych. Za chronione prawo nabyte w tym przypadku należy uznać możliwość zaliczenia po 1 stycznia 2019 r. w poczet kosztów uzyskania przychodów rat leasingowych na zasadach dotychczasowych obowiązujących w dniu jej zawarcia.

Wskazać należy, żeby zaistniał skutek w postaci utraty prawa do stosowania dotychczasowych przepisów, tj. przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2018 r., zmiana umowy musi mieć charakter istotnej zmiany treści stosunku prawnego łączącego strony. Istotne znaczenie ma również wpływ dokonanej zmiany umowy leasingu na skutki podatkowe związane z rozliczeniem umowy leasingu, co w szczególności wiąże się z rozliczaniem kosztów uzyskania przychodów.

Celem wprowadzonych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT zmian jest ujednolicenie zasad podatkowego rozliczania przez podatników wykorzystywania w prowadzonej działalności samochodów osobowych, niezależnie od rodzaju umowy na podstawie której podatnik korzysta z takiego samochodu. W przepisie tym, zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy nowelizującej, zakłada się wprowadzenie limitu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów opłat z tytułu używania samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy oraz innej umowy o podobnym charakterze. Przed wprowadzeniem ww. przepisu korzystanie przez podatników z tych form wykorzystywania samochodów osobowych stanowiło preferencję w stosunku do zakupu samochodu osobowego. Preferencja ta miała charakter wielopłaszczyznowy. Nie ograniczała się bowiem jedynie do szybszego rozliczenia kosztu „nabycia” samochodu przez przedsiębiorcę. Korzyść ta związana była również z możliwością pełnego podatkowego rozliczenia takich kosztów. Po stronie leasingobiorcy/najemcy nie obowiązywał bowiem w tym zakresie limit odnoszący się do wartości samochodu osobowego. Sytuacja taka prowadziła do tego, że jako samochody „firmowe” powszechnie wykorzystywane były samochody luksusowe, których charakterystyka niejednokrotnie przekraczała faktyczne potrzeby przedsiębiorcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Charakterystyka ta predysponuje taki pojazd do wykorzystywania zasadniczo również do celów prywatnych.

Należy zauważyć, że ustawodawca – uchwalając niniejsze zmiany – w art. 8 ust. 1 ustawy zmieniającej wskazał, że w przypadku umów leasingu zawartych przed 1 stycznia 2019 r. podatnik będzie mógł rozliczać leasing na zasadach obowiązujących do końca 2018 r., chyba że umowa taka została zmieniona lub odnowiona po 31 grudnia 2018 r.

Analizując wyjątek określony w art. 8 ust. 2 ustawy zmieniającej, w pierwszej kolejności należy ustalić, kiedy dochodzi do zmiany lub odnowienia umowy leasingu, najmu, dzierżawy itp. Należy zauważyć, że dopuszczalne jest dokonywanie zmian treści umowy (leasingu, najmu, dzierżawy itp.) niewpływających na możliwość stosowania zasady określonej w art. 8 ust. 1 ustawy zmieniającej. Innymi słowy, nie każda zmiana treści umowy pociąga za sobą utratę prawa do stosowania korzystniejszej, dotychczasowej regulacji. Jak wskazano powyżej, aby zaistniał skutek w postaci utraty prawa do stosowania dotychczasowych przepisów, zmiana umowy musi być istotna, niewynikająca z treści samej umowy. Taką istotną zmianą będzie np. zmiana przedmiotu umowy leasingu, zmiana wysokości opłat leasingowych, czy też zmiana korzystającego.

Z uwagi na cel wprowadzenia omawianego przepisu należy dodać, że istotną okolicznością dla oceny tego, czy w danej sytuacji zmiana umowy powinna zostać zakwalifikowana jako zmiana skutkująca koniecznością stosowania nowych regulacji jest to, czy taka zmiana umowy wpływa na skutki podatkowe związane z rozliczeniem umowy leasingu, najmu, dzierżawy itp. (w stosunku do stanu przed zmianą umowy). W szczególności jest tu istotny wpływ takiej zmiany na wysokość możliwych do zaliczenia przez podatnika kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż w dniu (…) X - zwany dalej: „Leasingodawcą” - zawarł z osobą fizyczną prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą - zwaną dalej „Leasingobiorcą” - umowę leasingu operacyjnego - którego przedmiotem był samochód osobowy o wartości (…) PLN (bez podatku od towarów i usług). Na podstawie umowy leasingu Leasingobiorca był obowiązany do płatności umówionej liczby rat w okresie leasingu trwającego od dnia 2 sierpnia 2018 r. do dnia 2 czerwca 2023  r., po zakończeniu którego był uprawniony do wykupu pojazdu. Zgodnie z umową cesji z dnia (…) 2021 r. Leasingobiorca dokonał cesji jego praw i obowiązków wynikających z umowy leasingu na rzecz cesjonariusza w postaci Wnioskodawcy.

Państwa wątpliwości zgłoszone w niniejszej sprawie dotyczą ustalenia, czy wydatki dotyczące umowy leasingu samochodu osobowego, której stali się Państwo stroną wskutek umowy cesji, poniesione przed wydłużeniem okresu leasingu, podlegają ograniczeniu w rozpoznaniu kosztów uzyskaniu przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy zauważyć, że umowa cesji, w wyniku której zmienia się korzystający jest czynnością zależną od woli stron umowy i nie można potraktować jej jako zmiany o charakterze obiektywnym. Dodatkowo, zmiana taka może powodować korzyści podatkowe, w postaci chociażby możliwości stosowania korzystniejszych dla podatników przepisów w brzmieniu obowiązującym do końca 2018 r. w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów opłat leasingowych.

Zatem, w przypadku opisanej przez Państwa umowy cesji leasingu operacyjnego dokonanej (…) 2021 r., a więc po 31 grudnia 2018 r., znajdzie zastosowanie przepis art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy zmieniającej. Będziecie Państwo więc zobowiązani stosować limit, o którym mowa w powyższym przepisie, w odniesieniu do ponoszonych opłat dotyczących przedmiotowej umowy leasingu, na zasadach obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. Zatem zobowiązani jesteście Państwo do stosowania ograniczeń wynikających z tego przepisu.

W konsekwencji, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy wydatki dotyczące umowy leasingu samochodu osobowego, której stali się Państwo stroną wskutek umowy cesji, poniesione przed wydłużeniem okresu leasingu, podlegają ograniczeniu w rozpoznaniu kosztów uzyskaniu przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.  W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).