Interpretacja indywidualna z dnia 25 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.516.2024.1.BD
Temat interpretacji
Ustalenie obowiązku poboru podatku u źródła za okres 2019-2024 oraz konieczności naliczania podatku u źródła za lata ubiegłe w związku z funkcjonowaniem Oddziału Spółki w Niemczech
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy obowiązku poboru podatku u źródła za okres 2019-2024 oraz konieczności naliczania podatku u źródła za lata ubiegłe.
Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 14 listopada 2024 r. (wpływ 21 listopada 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
S.A. (Centrala) z siedzibą w Polsce, wynajmuje od swojego Oddziału w Niemczech samochody osobowe. Wynajem aut jest na okres powyżej 30 dni, na czas nieokreślony między Oddziałem w Niemczech, a Centralą w Polsce zawarta jest umowa za najem samochodów osobowych. Wynajmowane samochody wykorzystywane są przez zarząd Spółki, który na co dzień pracuje w Centrali w Polsce. Nie występuje stan, w którym samochody były wykorzystywane przez niemiecki oddział.
Wynajmowane samochody od swojego Oddziału w Niemczech są od 2015 r.
Uzyskał Wnioskodawca certyfikat rezydencji podatkowej od swojego Oddziału w Niemczech w roku 2024. Za wcześniejsze lata nie posiada certyfikatów.
Dotychczas wynajem aut osobowych Wnioskodawca rozliczał wewnętrznie poprzez noty obciążeniowe wystawiane przez Oddział w Niemczech i nie potrącał podatku u źródła.
W uzupełnieniu wniosku wskazaliście Państwo, że:
Zgodnie z art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 5 umowy zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku Oddział Spółki w Niemczech nie jest Zakładem, ponieważ nie posiada osobowości prawnej. Stanowi on wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę poza jego siedzibą, bez możliwości prowadzenia jej samodzielnie we własnym imieniu i na własny rachunek.
Pytania
1.Czy w tym przypadku między Oddziałem w Niemczech a S.A. (Centrala) wystąpi podatek u źródła za okres 2019-2024?
2.Jeśli Wnioskodawca posiada tylko i wyłącznie certyfikat rezydencji z roku 2024, to czy musi naliczać podatek „u źródła” za lata ubiegłe?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad 1.
S.A. (Centrala) posiada Oddział w Niemczech ((…), adres: (…)) w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami. Niemniej jednak na podstawie stanu faktycznego trzeba stwierdzić, że należności za korzystanie z samochodów nie są związane z działalnością Oddziału w Niemczech.
Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami obejmuje w pojęciu należności licencyjnych, należność za korzystanie z urządzenia przemysłowego. Samochód jest uznawany za urządzenie przemysłowe. Nie ma zatem możliwości „wyłączyć” podatku u źródła uznając, że przychody niemieckiego nierezydenta nie stanowią należności licencyjnych tylko stanowią zyski przedsiębiorstwa.
Państwa zdaniem, należności za samochody należy opodatkować podatkiem u źródła, gdyż powstają w Polsce, są opłacane przez osobę mającą siedzibę w Polsce, Oddział nie może być uznany za osobę oraz należności te nie są związane z działalnością Oddziału w Niemczech.
Ad 2.
W ocenie Wnioskodawcy, w zakresie zadanego we wniosku pytania numer 2 Spółka nie powinna potrącać podatku u źródła. Samochody osobowe wynajmowane od Oddziału i wykorzystywane w siedzibie firmy w Polsce pomimo, iż uważane są za należności licencyjne (urządzenia przemysłowe), to Oddział Spółki posiada jedynie samodzielność organizacyjną, natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia samodzielnie działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek. Działalność prowadzona przez Oddział stanowi jedynie część działalności gospodarczej jednostki macierzystej. Nie jest, więc odrębnym Zakładem w myśl art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a zagranicznym Oddziałem stanowiącym jedynie „część składową spółki”. Zatem zarówno Spółkę, jak i jej Oddział uznaje się za jednego i tego samego podatnika.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”):
Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 updop:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
W myśl art. 3 ust. 5 updop:
Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.
W przepisach tych, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.
W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 updop.
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 updop:
Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)
- ustala się w wysokości 20% przychodów.
Stąd, co do zasady, przychody wymienione w art. 21 ust. 1 updop podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła).
Przy czym, stosownie do art. 21 ust. 2 updop:
Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
W myśl art. 26 ust. 1 updop:
Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.
Państwa wątpliwości w rozpatrywanej sprawie budzi kwestia ustalenia, czy pomiędzy Spółką a Jej Oddziałem w Niemczech wystąpi obowiązek poboru podatku u źródła oraz czy podatek ten powinien być naliczany również za lata 2019-2024.
Oddział Spółki w Niemczech nie posiada odrębnej osobowości (podmiotowości) prawnej, a źródłem jego aktywności jest osobowość prawna jednostki macierzystej.
Oddział nie jest zatem odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz stanowi jej część. Spółka i jej Oddział zagraniczny, poprzez który prowadzi ona działalność na terytorium innego państwa, są traktowane jako jeden podmiot. Oddział nie ma możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona przez Oddział działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy. Oddział zagraniczny występuje pod tą samą firmą co przedsiębiorca polski (Centrala), zaś wszystkie rodzące skutki prawne czynności prawne dokonywane przez Oddział muszą mieć umocowanie w woli odpowiednich organów przedsiębiorcy polskiego (Centrali).
Jak wskazali Państwo w uzupełnieniu opisu stanu faktycznego, Oddział w Niemczech nie stanowi zakładu na podstawie art. 4a pkt 11 updop i art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90).
Wzajemne rozliczenia pomiędzy Centralą a Oddziałem (czyli pomiędzy polską Spółką macierzystą i jej Oddziałem) dokonywane są w ramach jednego podmiotu i są neutralne podatkowo.
Instytucja oddziału jest więc jedynie formą działania Spółki polskiej w Niemczech, a nie jest odrębnym od niej podmiotem podatkowym. Oddział stanowi jedynie wyodrębnioną organizacyjnie część Spółki.
Zestawiając wyżej przytoczone regulacje dotyczące opodatkowania podatkiem u źródła oraz przepisy odnoszące się do statusu prawnego i podatkowego Oddziału, należy stwierdzić, że przepisy art. 21 ust. 1 i art. 26 updop, nie mają i nie będą mieć zastosowania w odniesieniu do wypłaty należności za najem samochodów osobowych dokonywanego przez Wnioskodawcę (Centralę) na rzecz Oddziału. Oddział jest i będzie wewnętrzną jednostką wydzieloną w strukturze Spółki polskiej, a nie samodzielnym podmiotem.
W konsekwencji, płatności z tytułu wynajmu samochodu pomiędzy Centralą (Wnioskodawcą) i jej Oddziałem w Niemczech należy traktować jako przepływy w ramach jednego podmiotu, tj. transfery o charakterze wewnętrznym, które nie prowadzą i nie mogą prowadzić do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 26 ust. 1 updop. Rozliczenia pomiędzy Oddziałem a Centralą są neutralne podatkowo z perspektywy podatku u źródła. Zatem takie płatności nie będą stanowić należności generujących po stronie Centrali powstanie obowiązków płatnika podatku u źródła na podstawie art. 26 updop za lata 2019-2024 r.
W świetle powyższego nieprawidłowe jest Państwa stanowisko wskazujące, że należności za najem samochodów należy opodatkować podatkiem u źródła. Jak wskazano powyżej, rozliczenia te są dokonywane w ramach jednego podmiotu i stanowią wewnętrzne płatności dokonywane pomiędzy Spółką i Jej Oddziałem w Niemczech. Spółka nie ma obowiązku poboru podatku u źródła.
Zatem, Państwa stanowisko do pytania nr 1 jest nieprawidłowe.
Jak wskazano powyżej rozliczenia pomiędzy Oddziałem a Centralą są neutralne podatkowo z punktu widzenia konieczności pobierania podatku u źródła. Zatem, w sytuacji regulowania należności za wynajem samochodów przez polską Spółkę od zagranicznego Oddziału nie powstaje obowiązek potrącenia podatku źródła również za lata ubiegłe.
W świetle powyższego Państwa stanowisko wskazujące, że Spółka nie powinna potrącać podatku u źródła za lata ubiegłe jest prawidłowe.
Zatem, Państwa stanowisko do pytania nr 2 jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.