Czy wynagrodzenie, które Wnioskodawca uiszcza/będzie uiszczał na rzecz Dostawcy za Oprogramowanie mieści się w zakresie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym samym czy zapłata wynagrodzenia powoduje powstania obowiązku poboru podatku u źródła od wypłacanych należności z tytułu nabycia prawa do korzystania z Oprogramowania.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy wynagrodzenie, które Wnioskodawca uiszcza/będzie uiszczał na rzecz Dostawcy za Oprogramowanie mieści się w zakresie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym samym czy zapłata wynagrodzenia powoduje powstania obowiązku poboru podatku u źródła od wypłacanych należności z tytułu nabycia prawa do korzystania z Oprogramowania.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 listopada 2024 r. (wpływ tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

A sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „A” lub „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą (…). Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Polski i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP.

Spółka operuje w ramach międzynarodowej grupy kapitałowej B wcześniej (...) i jest obecna na polskim rynku od ponad (…) lat. Wnioskodawca specjalizuje się w wytwarzaniu (…). Ponadto, Spółka podejmuje także prace związane z (…) wyrobów.

W celu umożliwienia efektywnej produkcji i świadczenia usług oraz w ramach codziennego funkcjonowania, Spółka w ramach swojej działalności nabywa i wykorzystuje m.in. programy, aplikacje i systemy informatyczne dla komputerów i innych urządzeń (dalej zbiorczo jako: „Oprogramowanie”). Jest to zasadniczo oprogramowanie wykorzystywane w codziennej działalności firmy, pozwalające na tworzenie dokumentów, prezentacji, harmonogramów czy też usprawniające komunikację osób korzystających z Oprogramowania, w tym umożliwiające skuteczną koordynację prowadzonych działań w ramach Spółki poprzez korzystanie z poczty email oraz prowadzenie wideokonferencji.

Oprogramowanie (…) oraz inne, spółka zakupuje od niemieckiego dostawcy spółki (...) (zwanego również „C”, „Dostawca”).

Spółka dokonuje zakup licencji, która w jej ocenie stanowi tzw. Licencje użytkownika końcowego - ang. end-user license, dających Spółce prawo do korzystania z określonych aplikacji, programów wyłącznie zgodnie z ich funkcją i przeznaczeniem. Licencje nie mają charakteru licencji wyłącznej. A Spółka korzysta z Oprogramowania wyłącznie dla własnych potrzeb i do czerpania korzyści z wyników pracy przy wykorzystaniu wskazanego oprogramowania. Spółka nie nabywa prawa do dalszego udostępniania, odsprzedaży, dystrybucji Licencji i udzielania sublicencji podmiotom trzecim jak również praw do wprowadzania jakichkolwiek zmian lub modyfikacji w Oprogramowaniu.

W praktyce, nabycie prawa do korzystania z Oprogramowania na podstawie licencji użytkownika końcowego może następować także za pośrednictwem innego niż licencjodawca (czy właściciel Oprogramowania) podmiotu. W takim przypadku w transakcję zaangażowany jest pośrednik lub przedstawiciel.

C, jako pośrednik, realizuje sprzedaż oprogramowania w ramach następujących modeli współpracy:

1.Sprzedaż oprogramowania w chmurze w oparciu o rozwiązanie Software-as-a-service (z angielskiego oznacza: „oprogramowanie jako usługa”, dalej: „SaaS”). W takim modelu oprogramowanie zainstalowane jest w środowisku sprzętowo-systemowym producenta oprogramowania oraz udostępniane na żądanie odbiorcy za pośrednictwem Internetu. Natomiast pracownicy A występują w roli użytkowników końcowych aplikacji bez konieczności angażowania własnej infrastruktury i urządzeń oraz martwienia się o wdrożenie i konserwację. Wnioskodawca w zamian za opłatę subskrypcyjną uzyskuje wyłącznie prawo do wykorzystania Oprogramowania dla własnych potrzeb w ściśle określonym zakresie (umowa ta nie przenosi autorskich praw majątkowych do Oprogramowania, ani praw do infrastruktury dostawcy i producenta oprogramowania). W ocenie Wnioskodawcy, zakupiona licencja na Oprogramowanie, stanowi tzw. licencje użytkownika końcowego-ang. end-user license. I spełnia przesłanki dla tego typu licencji tzn. nie ma charakteru licencji wyłącznej, spółka korzysta z Oprogramowania wyłącznie dla własnych potrzeb i do czerpania korzyści z wyników pracy przy wykorzystaniu wskazanego oprogramowania. Spółka nie nabywa prawa do dalszego udostępniania odsprzedaży, dystrybucji Licencji i udzielania sublicencji podmiotom trzecim jak również praw do wprowadzania jakichkolwiek zmian lub modyfikacji w Oprogramowaniu. Umowa w ramach modelu subskrypcyjnego z zasady ma charakter terminowy, w którym Wnioskodawca nabywa prawo do korzystania z usługi przez określony okres czasu. Rozliczenia odbywają się w cyklu miesięcznym i są kalkulowane w oparciu o ilość zakupionych dostępów do aplikacji. Intencją Spółki nie jest również zakup powierzchni dyskowej.

2.Sprzedaż oprogramowania hostowanego. W takiej sytuacji Wnioskodawca jest zobowiązany do przeprowadzenia wymagających instalacji określonego oprogramowania, pracownicy A w dalszym ciągu występują jedynie w roli użytkowników końcowych. W ramach powyższego modelu sprzedaży Spółka otrzymuje ograniczone, niewyłączne prawo do korzystania z oprogramowania na określonej liczbie stanowisk, wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jako użytkownik końcowy. W ramach nabytych licencji „end-user” nie dochodzi do nabycia przez Spółkę praw do dalszej licencji, sublicencji, sprzedaży czy też innej formy rozpowszechniania oprogramowania. Wnioskodawca nie jest również uprawniony do wprowadzania zmian lub modyfikacji w oprogramowaniu objętym licencją.

Wymienione powyżej metody nabycia, mają wspólny mianownik, który jest istotny z punktu widzenia wniosku. Wnioskodawca co do zasady nie jest upoważniony do dalszej odsprzedaży ani do udzielania dalszych sublicencji bądź do odpłatnego udostępniania Oprogramowania podmiotom trzecim. Wnioskodawca nie może równie ingerować w kod źródłowy Oprogramowania. Ponadto, na podstawie licencji na Wnioskodawcę nie są przenoszone majątkowe prawa autorskie do Oprogramowania (ani prawa pokrewne lub o podobnym charakterze).

W przypadku opisanym powyżej, Oprogramowanie jest nabywane przez Spółkę od podmiotu niepowiązanego, będącego niemieckim rezydentem podatkowym. Dodatkowo, Spółka A jest w posiadaniu aktualnego certyfikatu rezydencji.

Jednocześnie, Spółka nie wyklucza zawierania analogicznych transakcji do opisanych w niniejszym stanie faktycznym oraz opisie zdarzenia przyszłego wniosku, również z innymi podmiotami nie posiadającymi siedziby prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dodatkowo, Wnioskodawca nie wyklucza, iż w przyszłości będzie stroną transakcji w ramach, których nabędzie prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach licencji użytkownika końcowego, w modelu sprzedaży, który nie został powyżej opisany.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy wypłata wynagrodzenia na rzecz zagranicznego Dostawcy z tytułu nabycia praw do korzystania z Oprogramowania opisanego w niniejszym stanie faktycznym, będzie podlegać w Rzeczypospolitej Polskiej tzw. podatkowi u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo dane podmiotu zagranicznego.  

Pytanie

Czy wynagrodzenie, które Wnioskodawca uiszcza/będzie uiszczał na rzecz Dostawcy za Oprogramowanie mieści się w zakresie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, tym samym czy zapłata wynagrodzenia powoduje powstania obowiązku poboru podatku u źródła od wypłacanych należności z tytułu nabycia prawa do korzystania z Oprogramowania?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie, które Wnioskodawca uiszcza/będzie uiszczał na rzecz Dostawcy za Oprogramowanie nie mieści się w zakresie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, tj. zapłata wynagrodzenia nie powoduje powstania obowiązku poboru podatku u źródła od wypłacanych należności licencyjnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1)wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6)niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Jednocześnie, zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4. W przepisie tym, wyrażona została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Tytuły należności których wypłata rodzi po stronie wypłacającego (polskiego rezydenta podatkowego) obowiązek poboru podatku zostały wskazane w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, i zaliczamy do nich przychody:

1)z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2)z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- gdzie podatek, ustala się w wysokości 20% przychodów;

3)z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4)uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- gdzie podatek, ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Tym samym od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy. Ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT, zwany „podatkiem u źródła” lub też „WHT” (od angielskiego Withholding Tax).

Zgodnie z art. 21 ustawy o CIT, w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej. Jak wynika z powołanego powyżej artykułu, podatek dochodowy w wysokości 20% ustala się m.in. od przychodów z praw autorskich uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Ta kategoria co do zasady utożsamiana jest z Oprogramowaniem.

Dokonując analizy istnienia obowiązku pobrania podatku u źródła przy zakupie licencji użytkownika końcowego, należy odnieść się do przepisów określających zakres praw autorskich.

Art. 1 ust. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 z późn. zm., dalej: „ustawa o prawie autorskim”), definiuje prawo autorskie jako każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim wyraźnie stwierdza, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy nie stanowią inaczej.

W praktyce zatem przyjmuje się, że w świetle art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, należności za prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego, jako należności licencyjne, mieszczą się w kategorii przychodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, od których, co do zasady (tj.: o ile nie znajdzie zastosowanie wyłączenie na podstawie umowy międzynarodowej albo zwolnienie na gruncie ustawy o CIT), pobiera się podatek u źródła w Polsce.

W tym kontekście należy zwrócić uwagę na istotę tzw. licencji użytkownika końcowego (ang. end-user license), przedmiot zakupu Wnioskodawcy, która obejmuje prawa do korzystania z egzemplarza danego dzieła/utworu/programu (zgodnie z postanowieniami art. 75 ustawy o prawie autorskim), a nie przeniesienie praw majątkowych związanych z modyfikowaniem, rozpowszechnianiem, powielaniem, publicznym udostępnianiem dzieła jak zostało wskazane w art. 74 ust. 4 pkt 1 i pkt 3 ustawy o prawie autorskim.

Zastosowane w nazwie „licencja użytkownika końcowego” słowo „użytkownik” (user) odpowiada zatem treści umowy. Której istotą jest korzystanie z egzemplarza dzieła - stosując określenie upraszczające - dla własnych potrzeb użytkownika. Użytkownik końcowy nie korzysta z praw do utworu, a zatem nie przysługują mu uprawnienia przynależne właścicielowi praw autorskich oraz delegowane na mocy licencji licencjobiorcy. Stosownie do art. 52 ustawy o prawie autorskim, o ile umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do tegoż utworu.

Zatem, dla uznania danego przychodu za przychód z praw autorskich w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT istotne jest, czy dana transakcja powoduje przeniesienie praw autorskich do oprogramowania.

W ocenie Wnioskodawcy, uiszczane wynagrodzenie dla zagranicznego Dostawcy za zakup prawa do korzystania z Oprogramowania, nie stanowi zapłaty z tytułu innych świadczeń o podobnym charakterze do tych, które zostały wskazane przez Ustawodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Dodatkowo w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: „UPO”).

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 UPO: Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3: Określenie „należności licencyjne” oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Mając powyższe na uwadze oraz odnosząc się do definicji należności licencyjnych zawartej w ww. umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy podkreślić, że Państwa-Strony tej umowy posłużyły się sformułowaniami obejmującymi całość chronionych praw autorskich na gruncie polskiej ustawy. Intencją Państw - Stron Umowy było objęcie zakresem wszelkich dochodów uzyskiwanych w związku z korzystaniem z jakiegokolwiek dzieła czy utworu chronionego prawem autorskim na gruncie prawa krajowego. Dochód z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych należy traktować jako należności licencyjne, albowiem program komputerowy stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

Interpretując przepisy zawarte w ww. UPO należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD w tym Polskę, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. Zgodnie z pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne), wyraźnie stwierdza, że program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak „należność licencyjną”, której opodatkowanie powinno być rozpatrywane na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego. Natomiast w pkt 14 do art. 12 Komentarza Modelowej Konwencji wskazano, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Zgodnie z przytoczonym punktem Komentarza wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.

Podsumowując, Spółka nabywa od niemieckiego Dostawcy licencje na wykorzystanie na użytek własny Oprogramowania (tzw. licencje użytkownika końcowego). W ramach licencji nie nastąpi przeniesienie na Spółkę jakiekolwiek majątkowych praw autorskich do ww. Oprogramowania, Spółka nie będzie miała prawa do udzielania do rozporządzania tymi licencjami czy też dokonywania zmian w Oprogramowaniu.

Zatem jak wcześniej wskazano zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w pkt 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Wobec powyższego płatności dokonywane na rzecz Dostawcy z siedzibą w Niemczech nie stanowią należności licencyjnych. Oznacza to, że dokonując wypłaty takich należności, Spółka nie będzie zobowiązania do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wyłącznie transakcji z podmiotem wymienionym we wniosku, dla którego dane w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami zostały przez Państwa wskazane.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.