Możliwość obniżenia stawek amortyzacji dla wybranych środków trwałych od 1 stycznia 2024 roku do wysokości 0% oraz ustalenie, czy Spółka jest uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych za lata 2018-2023 i złożenia korekty zeznania CIT-8 za każdy rok objęty zmianą.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy:

-możliwości obniżenia stawek amortyzacji dla wybranych środków trwałych od 1 stycznia 2024 roku;

-ustalenia, czy Spółka ma prawo do obniżenia stawek amortyzacji wybranych środków trwałych do wysokości 0%;

-ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych za lata 2018-2023 i złożenia korekty zeznania CIT-8 za każdy rok objęty zmianą.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 19 listopada 2024 r. (wpływ 19 listopada 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego  

Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”, „Wnioskodawca”), posiada siedzibę na terytorium Polski i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „p.d.o.p.”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji (…) na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”), na podstawie trzech Zezwoleń nr (…), korzystając ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( dalej: „ustawa o CIT”).

W związku z działalnością prowadzoną na terenie SSE oraz objętą zakresem posiadanych Zezwoleń (dalej: „Działalność strefowa”) Spółka korzysta ze środków trwałych (dalej: „ŚT”). W ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja”) wykorzystywanych w Działalności strefowej znajdują się zarówno środki trwałe wprowadzone do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., jak również po 1 stycznia 2021 r. W stosunku do środków trwałych i wartości niematerialnych obecnie ujętych w Ewidencji dla celów podatkowych Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową. W związku z otrzymanym Zezwoleniem, Spółce przyznano limit pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, z którego może korzystać do końca funkcjonowania SSE, czyli zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia (…) zmieniającym rozporządzenie w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej do końca 2026 r.

W celu zwiększenia wykorzystania przyznanej pomocy, Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacyjnych dla wybranych ŚT w stosunku do stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Obniżenie dotyczyłoby ŚT wykorzystywanych w Działalności strefowej, tj. w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym do przyznanego limitu, wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. Obniżone stawki Spółka planuje zastosować dla okresów przeszłych, z uwzględnieniem okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych, czyli za lata 2018-2023 oraz dla roku bieżącego, tj. 2024 ze skutkiem zastosowania obniżonych stawek amortyzacji począwszy od pierwszego miesiąca bieżącego roku podatkowego tj. od 1 stycznia 2024 r. Obniżenie stawek nastąpiłoby za cały rok podatkowy objęty taką zmianą. Obniżenie stawek amortyzacji za dany rok z lat poprzednich będzie skutkowało korektą zeznania CIT-8 za dany rok. Rok podatkowy Spółki jest taki sam jak rok kalendarzowy.

Pytania

1.Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka jest uprawniona do obniżenia stawek amortyzacji dla wybranych środków trwałych tj. wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. przy podjęciu decyzji w trakcie bieżącego roku podatkowego (2024 rok) ze skutkiem zastosowania obniżonych stawek amortyzacji począwszy od pierwszego miesiąca bieżącego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia 2024 roku?

2.Czy w przedstawionych okolicznościach Spółka ma prawo do obniżenia stawek amortyzacji wybranych środków trwałych do wysokości 0%?

3.Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, za lata podatkowe 2018-2023, Spółka jest uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych tj. wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. i złożenia w związku z tym odpowiedniej korekty zeznania CIT-8 za każdy rok objęty tą zmianą?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku (od osób prawnych) są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1604), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Na podstawie powyższego, należy stwierdzić, że przepisy jednoznacznie stanowią, że podatnik może obniżyć stawki amortyzacyjne określone w Wykazie stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych. Ważnym elementem przytoczonej podstawy prawnej jest fakt, że zmiana stawki amortyzacyjnej może zostać dokonana:

- począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji,

albo

- od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Mając to na uwadze, należy stwierdzić, że Spółka ma możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych na początku każdego roku podatkowego, co w przedstawionym stanie rzeczy, oznacza możliwość zastosowania obniżonych stawek od 1 stycznia 2024 roku.

Należy także podkreślić, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wprowadzony do ewidencji, aż do momentu, gdy suma odpisów amortyzacyjnych zrówna się z wartością początkową tego składnika. Jednakże, zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, Spółka może zmieniać stawki amortyzacyjne, w tym przypadku obniżać je, również w trakcie trwającego roku podatkowego, z tym zastrzeżeniem, że zmiana ta musi dotyczyć całego roku podatkowego i może zostać zastosowana od początku danego roku, tj. od 1 stycznia.

W praktyce oznacza to, że Spółka, planując obniżenie stawek amortyzacyjnych, ma możliwość wprowadzenia tej zmiany od początku roku 2024, nawet jeśli decyzja o obniżeniu stawek została podjęta w trakcie tego roku. Oznacza to, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od stycznia 2024 roku mogą być naliczane według obniżonych stawek, przy czym obniżenie to musi być uwzględnione dla całego roku podatkowego.

Dodatkowo, w przypadku działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, jak ma to miejsce w przypadku Spółki, istotne jest, aby amortyzacja środków trwałych była prowadzona zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, który przewiduje zwolnienie dochodów uzyskanych w ramach działalności strefowej. W związku z tym, Spółka może optymalizować swoją działalność poprzez odpowiednie ustalanie stawek amortyzacyjnych, co wpływa na zwiększenie kwoty pomocy publicznej, z której korzysta w formie zwolnienia z podatku dochodowego.

Stanowisko Spółki odnajduje także szerokie potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in.:

w Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 grudnia 2022 r. (sygn. akt I SA/Gl 1288/22):

„W ocenie Sądu zasadnie twierdzi Skarżąca, że wobec nieprecyzyjnej redakcji ww. przepisu należy uznać, że jego brzmienie pozwala podatnikom podatku dochodowego na zmianę stawek amortyzacyjnych w odniesieniu zarówno do przyszłych, jak i przeszłych rozliczeń podatkowych. Oznacza to, że dokonana w zaskarżonej interpretacji wykładnia art. 16i ust. 5 PDOPrU, wbrew jego twierdzeniom, jest przede wszystkim sprzeczna z wykładnią gramatyczną tego przepisu. Językowe znaczenie powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że podatnicy mogą obniżyć stosowane stawki zaczynając od miesiąca (rozliczenia za ten miesiąc) - rozumianego jako punkt w czasie - w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ich ewidencji lub od pierwszego miesiąca któregokolwiek z następnych lat podatkowych”.

oraz

w Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2024 r. (sygn. akt II FSK 708/21):

„Zgodnie z art. 16i ust. 5 PDOPrU podatnicy mogą obniżać podane w stosownym wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Powyższy problem prawny był już przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego, który jednolicie przyjmuje, że wobec nieprecyzyjnej redakcji ww. przepisu należy uznać, że jego brzmienie pozwala podatnikom podatku dochodowego na zmianę stawek amortyzacyjnych w odniesieniu zarówno do przyszłych, jak i przeszłych rozliczeń podatkowych (...)”.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że jest uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych w trakcie bieżącego roku podatkowego (2024), ze skutkiem ich zastosowania od 1 stycznia 2024 roku. Przepisy, w tym w szczególności art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie nakładają ograniczeń co do momentu podjęcia decyzji o obniżeniu stawek amortyzacyjnych w trakcie trwającego roku podatkowego, o ile zmiana ta obejmuje cały rok. Oznacza to, że Spółka może podjąć decyzję o obniżeniu stawek w dowolnym momencie w 2024 roku, pod warunkiem, że zmienione stawki będą stosowane od początku roku podatkowego, czyli od 1 stycznia 2024 roku.

Ad 2.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Nawiązując do powyższego oraz przywołanych przepisów, należy zaznaczyć, że podatnicy mają prawo obniżać stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych. Ustawodawca nie precyzuje minimalnej wysokości tych stawek ani nie wprowadza wyraźnego zakazu zastosowania stawki 0%. Tego rodzaju swoboda decyzyjna powinna być rozumiana w ten sposób, że organ prawodawczy daje podatnikowi pewną elastyczność w podejmowaniu decyzji dotyczących amortyzacji środków trwałych. Ustawodawca zapewnia swobodę podatnikom w ustalaniu stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dostosowanie amortyzacji do rzeczywistej sytuacji gospodarczej oraz potrzeb przedsiębiorstwa. W związku z tym, jeżeli Spółka uzna, że doszło do zmiany warunków wykorzystywania danego środka trwałego, to obniżenie stawki amortyzacyjnej do 0% jest zgodne z celem i logiką przepisu.

Odnosząc się bezpośrednio do pytania, Spółka stoi na stanowisku, że dla środków trwałych, w przypadku których dopuszczono możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, przepisy nie określają minimalnego poziomu. Oznacza to, że stawka amortyzacyjna może zostać obniżona do dowolnej wysokości, w tym nawet do 0%. Zdaniem Spółki, brak precyzyjnego wskazania minimalnej stawki w przepisach daje możliwość jej obniżenia do poziomu 0%, co zapewnia elastyczność w dostosowywaniu amortyzacji do aktualnych potrzeb i specyfiki użytkowania środków trwałych.

Stanowisko Spółki odnajduje potwierdzenie m.in.:

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 stycznia 2019 r. (sygn. akt 0111-KDIB1-3.4010.587.2018.1.MBD);

„Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 updop, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (z ww. zastrzeżeniem dot. stawki wynikającej z Wykazu)”.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 stycznia 2020 r. (sygn. akt 0111-KDIB2-3.4010.260.2019.1.KK);

„(...) obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o PDOPrU, mogło/może zostać dokonane do dowolnej wysokości (...)”.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 kwietnia 2019 r. (sygn. akt 0111-KDIB1-2.4010.94.2019.1.MM);

„Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka Komandytowa jest uprawniona do czasowego obniżania stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności do dowolnego poziomu (w tym również do 0%), począwszy od miesiąca, w którym te środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych albo od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, jest zatem prawidłowe”.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 kwietnia 2021 r. (sygn. akt 0111-KDIB1-2.4010.70.2021.1.MZA);

„Ustawodawca nie przewiduje (...) żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, przy założeniu, że będą one nie wyższe niż to wynika z art. 16i Ustawy o PDOPrU”.

Reasumując, Spółka przyjmuje, że ma prawo do obniżenia stawek amortyzacji wybranych środków trwałych do poziomu 0%.

Ad 3.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 16i ust. 4 ustawy o CIT, podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 16 ust. 8 ustawy o CIT, przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia. Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (przepisy przejściowe), przepisy art. 22i ust. 8 i art. 22j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 16i ust. 8 i art. 16j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r.

Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej z dnia 29 sierpnia 1997 r. (dalej: Ordynacja Podatkowa), zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Biorąc powyższe, zdaniem Spółki, ma ona prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych wybranych środków trwałych za lata przeszłe, z uwzględnieniem odpowiednich przepisów dotyczących ograniczeń amortyzacji, jak również regulacji przejściowych oraz ograniczeń wynikających z przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Wobec tego prawidłowe jest stanowisko, że Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacji wybranych środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. za poszczególne lata podatkowe w okresie 2018-2023 oraz złożyć związane z tym korekty deklaracji CIT-8 za odpowiednie lata. Spółka ma prawo obniżyć stawki amortyzacyjne począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca kolejnych lat podatkowych.

W ocenie Spółki podatnik ma prawo do zmiany stawki amortyzacji środków trwałych od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji lub od każdego pierwszego miesiąca roku podatkowego następującego po roku, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji. Ustawodawca nie wskazał ograniczenia dotyczącego zamkniętych już lat podatkowych.

Stanowisko Spółki jest zbieżne ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku II FSK 1413/19 z dnia 3 lutego 2022 r. wskazał, że wobec nieprecyzyjnej redakcji art. 16i ust. 5 ustawy o CIT:

„(...) należy uznać, że jego brzmienie pozwala podatnikom podatku dochodowego na zmianę stawek amortyzacyjnych w odniesieniu zarówno do przyszłych, jak i przeszłych rozliczeń podatkowych. W konsekwencji wykładnia art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. zaprezentowana przez organ w zaskarżonej interpretacji jest przede wszystkim sprzeczna z wykładnią gramatyczną tego przepisu. Z językowego znaczenia ww. regulacji wynika, że podatnicy mogą obniżyć stosowane stawki zaczynając od miesiąca (rozliczenia za ten miesiąc) - rozumianego jako punkt w czasie - w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ich ewidencji lub od pierwszego miesiąca któregokolwiek z następnych lat podatkowych”.

„Dopiero wyraźnie uregulowany w ustawie podatkowej wyjątek wyłącza uprawnienie dokonania takiej korekty, przy czym granicą prawa do dokonania korekty deklaracji jest przedawnienie zobowiązania podatkowego. W art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. nie uregulowano wprost ani zakazu dokonywania korekty deklaracji podatkowej (z uwagi na zmianę stawki amortyzacji dokonaną „wstecz”), ani bezpośredniego zakazu dokonywania zmian stawek amortyzacji za lata wcześniejsze. Gdyby ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie takiego zakazu, to powinien uczynić to w sposób niebudzący wątpliwości w ustawie. Tego rodzaju ograniczeń podatnik ani organ podatkowy nie mogą domniemywać”.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, za lata podatkowe 2018-2023, Spółka jest uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. oraz do złożenia związanych z tym korekt zeznania CIT-8 za każdy rok objęty tą zmianą.

Zdaniem Spółki, zmiany stawek amortyzacyjnych można dokonać zarówno „na bieżąco” – korygując stawki w odniesieniu do przyszłych okresów, jak i „wstecz” - za okresy wcześniejsze, z uwzględnieniem terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Spółka ma prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych za lata 2018-2023 oraz do złożenia korekt deklaracji CIT-8 za te lata.

Jednocześnie, na podstawie przepisów, zmiany stawek amortyzacyjnych nie mogą być dokonane w odniesieniu do środków trwałych wykorzystywanych w działalności, której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym (np. działalność w specjalnej strefie ekonomicznej), w okresie korzystania ze zwolnienia. Jednak ograniczenie to dotyczy wyłącznie środków trwałych wprowadzonych do ewidencji po 31 grudnia 2020 r. Zatem Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do środków trwałych wykorzystywanych w działalności strefowej, które zostały wprowadzone do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.

Podsumowując, Spółka jest uprawniona do dokonania zmiany stawek amortyzacyjnych za lata 2018-2023 oraz złożenia stosownych korekt zeznań podatkowych, przy czym należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązań podatkowych oraz ograniczenia wynikające z działalności strefowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Treść powołanych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16f ust. 3 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT:

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16i ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT:

Przy czym zgodnie z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT:

Powołane przepisy art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT, nie zabraniają odpowiednio podwyższenia czy obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zwiększenia/zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zwiększenia/zmniejszenia począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Zatem, ww. przepisy umożliwiły podatnikom podwyższenie/obniżenie stawek amortyzacyjnych, nie określając przy tym szczegółowych zasad tego procesu, za wyjątkiem określenia terminów, w których może do tych zmian dojść (czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego) oraz w przypadku stosowania dla tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych metodą liniową.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT, ustawodawca jasno określił, kiedy może nastąpić modyfikacja stawki z Wykazu, stwierdzając, że zmiany stawki w odniesieniu do:

a)środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji – dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;

b)środków pozostających już w ewidencji – dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zasady zawarte w art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT nie oznaczają, że zmiany stawki amortyzacji można dokonać „wstecz”. Wyrażenie „następny”, zdaniem organu, oznacza każdy następny rok podatkowy po obecnym. Tak więc podwyższenia/obniżenia stawek amortyzacji środków trwałych, które zostały wprowadzone do ewidencji we wcześniejszym okresie można dokonać tylko na początku każdego roku po bieżącym.

Wskazuje na to także treść uzasadnienia projektu ustawy z 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (druk sejmowy nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.) „zgodnie z założeniami pakietu „Przede wszystkim przedsiębiorczość” zmieniono również Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, ograniczając liczbę pozycji Wykazu. Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania”.

W uzasadnieniu projektu ustawy nowelizującej wskazano zatem na możliwość zaplanowania obniżonych stawek amortyzacji dla celów podatkowych w okresie ponoszenia strat, a tym samym wpływania na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania. Nie można jednak uznać, że art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, zezwala na modyfikowanie odpisów amortyzacyjnych (a więc w konsekwencji wysokości kosztów podatkowych) za okresy wcześniejsze. Analogiczne zasady należy przyjąć do podwyższenia stawek amortyzacyjnych. Podatnicy nie są uprawnieni do modyfikowania kosztów uzyskania przychodów w dowolnym dla siebie momencie i za dowolny okres w przeszłości według własnego uznania, bez wyraźnej przyczyny powodującej korektę. Taką przyczyną może być m.in. błąd rachunkowy, oczywista omyłka czy też błędnie stosowane stawki amortyzacji.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do obniżenia stawek amortyzacji dla wybranych środków trwałych, tj. wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. przy podjęciu decyzji w trakcie bieżącego roku podatkowego ze skutkiem zastosowania obniżonych stawek amortyzacji począwszy od pierwszego miesiąca bieżącego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia 2024 roku.

Wskazać należy, iż zastosowanie obniżonych stawek amortyzacyjnych dla całego roku 2024, czyli z mocą od 1 stycznia 2024 r. traktowane będzie jako działanie wstecz, ponieważ decyzja w tej sprawie zapadnie w trakcie roku 2024. Z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT jednoznacznie wynika, że zmiany stawek amortyzacyjnych mogą Państwo dokonać począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, przy czym przez słowo „następny” należy rozumieć każdy następny po obecnym (bieżącym) roku podatkowym. Nie mogą zatem Państwo podjąć decyzji dotyczącej modyfikacji stawki amortyzacyjnej ze skutkiem wstecz, ponieważ jak wynika z wyżej powołanego przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnik może dokonać zmiany od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Kolejne obniżenie/podwyższenie stawki amortyzacyjnej dla tych konkretnych środków trwałych będzie możliwe jak wynika z przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

Tym samym stanowisko Państwa wskazujące, że Spółka jest uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych w trakcie bieżącego roku podatkowego - 2024, ze skutkiem ich zastosowania od 1 stycznia 2024 roku jest nieprawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, nie można również zgodzić się z Państwem, że Spółka jest uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych za lata podatkowe 2018-2023 i złożenia w związku z tym odpowiedniej korekty zeznania CIT-8.

Jak już wskazano w rozumieniu art. 16i ust. 4 i ust. 5 omawianej ustawy, zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ustawodawca stworzył więc możliwość obniżenia/podwyższenia stawek określonych w Wykazie, a decyzję w tym zakresie pozostawił podatnikowi. Jednocześnie brzmienie art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT, nie pozostawia wątpliwości co do momentu, w którym może nastąpić modyfikacja stawki z Wykazu – jest to (w odniesieniu do środków będących już w ewidencji) – pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. Zmiana stawki nie może być więc dokonana „wstecz”. Gdyby istniała taka możliwość przepis art. 16i ust. 4 i ust. 5 musiałby mieć brzmienie: „zmiany stawki można dokonać „wstecz” lub w trakcie roku podatkowego ze skutkiem począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego”.

Literalna wykładnia przepisu art. 16i ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT, nie daje podstaw do dokonania modyfikacji stawki amortyzacyjnej, a więc podjęcia przez podatnika decyzji w tym zakresie, w miesiącu innym niż pierwszy miesiąc każdego roku podatkowego.

W świetle powyższego, nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem wskazującym, że Spółka będzie uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych za lata podatkowe 2018-2023 i złożenia w związku z tym odpowiedniej korekty zeznania CIT-8.

Zatem, Państwa stanowisko do pytań nr 1 i 3  jest nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do ustalenia, czy Spółka ma prawo do obniżenia stawek amortyzacji wybranych środków trwałych do wysokości 0% należy wskazać na regulacje w tym zakresie.

Z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT wynika, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powołany przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Zatem ww. przepis umożliwił podatnikom obniżanie lub podwyższanie uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, nie określając przy tym szczegółowych zasad tego procesu, za wyjątkiem określenia terminów, w których może do tych zmian dojść (czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego) oraz w przypadku stosowania dla tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych metodą liniową.

Z powyższego wynika, że wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacyjnej uprzednio obniżonej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (z ww. zastrzeżeniem dot. stawki wynikającej z Wykazu oraz terminów, w których może dojść do tych zmian).

Tym samym, prawidłowe jest Państwa stanowisko wskazujące, że Spółka ma prawo do obniżenia stawek amortyzacji wybranych środków trwałych do poziomu 0% jest prawidłowe.

Zatem, Państwa stanowisko do pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.