1) Czy Opłata Programowa należna Bankowi od Spółki za świadczenie przez Bank Usługi, stanowi zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 1 Umowy Polsko-Austriackiej i w konsekwencji nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, którego podatnikiem byłby Bank, a płatnikiem Spółka? 2) Czy płatności otrzymane przez Spółkę od Dłużników z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Spółkę do Banku w wykonaniu Umowy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych u źródła w Polsce, którego podatnikiem byłby Bank, a płatnikiem byłaby Spółka?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

12 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 11 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy:

 1) Opłata Programowa należna Bankowi od Spółki za świadczenie przez Bank Usługi, stanowi zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 1 Umowy Polsko-Austriackiej i w konsekwencji nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, którego podatnikiem byłby Bank, a płatnikiem Spółka;

 2) płatności otrzymane przez Spółkę od Dłużników z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Spółkę do Banku w wykonaniu Umowy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych u źródła w Polsce, którego podatnikiem byłby Bank, a płatnikiem byłaby Spółka.

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1) Zainteresowany będący stroną postępowania:

- A SP. Z O.O. (dalej: Wnioskodawca, Spółka)

(…)

2) Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

- XYZ (dalej: BANK)

(…)

Opis zdarzenia przyszłego

Bank z siedzibą w A. jest bankiem działającym na podstawie przepisów prawa bankowego obowiązującego w Austrii (dalej jako „Bank”). Bank jest austriackim rezydentem podatkowym i podlega w Austrii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego. Bank posiada oddział w Polsce, jednak zdarzenie przyszłe, którego dotyczy wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego, nie dotyczy działalności oddziału Banku w Polsce. Oddział Banku w Polsce nie będzie w żaden sposób zaangażowany w zdarzenie przyszłe będące przedmiotem wniosku. W szczególności, oddział Banku w Polsce nie będzie stroną stosunku prawnego będącego przedmiotem wniosku ani nie będzie w tym stosunku prawnym pełnić jakichkolwiek funkcji. Oddział Banku w Polsce nie będzie ani stroną Umowy, ani w ramach tej Umowy nie będzie pełnić żadnych funkcji. Nie będzie świadczyć Usługi na podstawie Umowy ani nie będzie w jakikolwiek sposób zaangażowany w świadczenie Usługi przez Bank.

Bank jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Austrii. Bank nie jest zarejestrowany w Polsce dla celów polskiego podatku od towarów i usług.

A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka”) posiada siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Spółka jest producentem produktów (…), które są przedmiotem dostaw Spółki na rzecz jej klientów.

Bank zamierza zawrzeć ze spółkami z Grupy X, mającymi siedzibę w różnych krajach Unii Europejskiej, umowę. Jednym z podmiotów, które przystąpią do umowy z Bankiem będzie Spółka, która jest członkiem Grupy X. Pomiędzy Spółką oraz Bankiem nie zachodzą jakiekolwiek powiązania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Umowa, która zostanie zawarta pomiędzy Bankiem i Spółką (i jednocześnie ze spółkami z Grupy X mającymi siedzibę w innych krajach niż Polska)(dalej jako: „Umowa”) będzie mieć charakter umowy ramowej i będzie zawierać następujące, kluczowe uregulowania:

  a) Spółka jest uprawniona do składania Bankowi nieodwołalnej oferty sprzedaży pakietu indywidualnie określonych wierzytelności Spółki z tytułu dostaw Spółki na rzecz jej klientów. Wierzytelności będą wynikać z faktur VAT, które Spółka wystawi w związku z dokonanymi dostawami na rzecz jej klientów (dalej jako: „Wierzytelności”). Oferty te będą składane przez Spółkę Bankowi za pomocą poczty elektronicznej lub w inny sposób wykorzystujący połączenie elektroniczne. Oferty te będą przygotowane w formie przewidzianej postanowieniami umowy;

  b) Bank po otrzymaniu oferty od Spółki, ma prawo, ale nie obowiązek, przyjąć ofertę w całości lub w części, co oznacza, że Bank może nabyć wszystkie Wierzytelności wchodzące w skład pakietu lub tylko niektóre z tych Wierzytelności;

  c) jeśli Bank zdecyduje o zakupie Wierzytelności, Spółka dokona odpłatnego przelewu Wierzytelności na rzecz Banku w zamian za określoną cenę. Przelew będzie wykonany w następstwie sprzedaży Wierzytelności w rozumieniu polskiego prawa cywilnego;

  d) Bank nabywa każdą pojedynczą Wierzytelność wchodzącą w skład pakietu zaoferowanego przez Spółkę za cenę, która określona jest jako pozostająca do spłaty kwota nominalna takiej Wierzytelności (jest to kwota wierzytelności wynikająca z faktury, wraz z podatkiem od towarów i usług, która nie została jeszcze uregulowana przez klienta Spółki będącego nabywcą wskazanym na fakturze wystawionej przez Spółkę, z której wynika Wierzytelność)(dalej jako: „Nominał Wierzytelności”), pomniejszoną o kwotę pomniejszenia skalkulowaną zgodnie z formułą zdefiniowaną w Umowie (dalej jako: „Kwota Pomniejszenia”), której wysokość odzwierciedla, w szczególności, ryzyko wad prawnych nabytych przez Bank Wierzytelności od Spółki (ale nie ryzyko niewywiązania się Dłużników z płatności zakupionych przez Bank Wierzytelności, gdyż to ryzyko w całości przechodzi na Bank);

  e) Wierzytelności, które Spółka będzie zbywać do Banku będą wyłącznie własnymi wierzytelnościami Spółki w stosunku do jej klientów (dalej jako: „Dłużnicy”) wynikającymi z faktur wystawianych przez Spółkę z tytułu dostaw na rzecz Dłużników. Z wyjątkiem pierwszego zakupu, do którego kwalifikować się będą także wierzytelności przeterminowane do 30 dni, Wierzytelności, które Spółka będzie sprzedawać Bankowi, nie będą należnościami przeterminowanymi (czyli takimi, których termin uregulowania już minął) ani wierzytelnościami spornymi. Nie będą istniały przesłanki do uznania tych Wierzytelności za zagrożone nieściągalnością. Wierzytelności nie będą zatem tzw. wierzytelnościami trudnymi;

   f) Dłużnicy nie są podmiotami powiązanymi, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do Spółki ani w stosunku do Banku;

  g) po sprzedaży Wierzytelności przez Spółkę na rzecz Banku, Spółka będzie pełnić na rzecz Banku, w odniesieniu do każdej Wierzytelności zakupionej przez Bank od Spółki, rolę podmiotu odpowiedzialnego za uzyskanie od Dłużników płatności Wierzytelności. Spółka jest upoważniona przez Bank do pozwania Dłużników, w przypadku gdy będą zalegać ze spłatami Wierzytelności, przed dowolnym sądem w dowolnej jurysdykcji, we własnym imieniu i na własny koszt, ale na rachunek Banku. Spółka jest zobowiązana do poinformowania Dłużników o konieczności spłacania Wierzytelności wyłącznie na specjalnie przeznaczony w tym celu rachunek bankowy należący do Spółki. Spółka będzie przekazywać do Banku wszystkie kwoty zapłacone przez Dłużników na wspomniany rachunek bankowy Spółki, który na podstawie umowy jest uprawniony do ich otrzymania. Umowa nie przewiduje wynagrodzenia na rzecz Spółki z tytułu pełnienia przez Spółkę opisanych funkcji na rzecz Banku;

  h) Spółka jest zobowiązana do uiszczania na rzecz Banku wynagrodzenia (dalej jako: „Opłata Programowa”) w wysokości i w terminach określonych w umowie;

   i) w przypadku, gdy Dłużnik terminowo reguluje swoje zobowiązania wynikające z Wierzytelności, część Kwoty Pomniejszenia, która została potrącona przy zakupie takich Wierzytelności jest przez Bank okresowo zwracana Spółce. W związku z tym, na dzień sprzedaży przez Spółkę Wierzytelności do Banku, cena zakupu Wierzytelności przez Bank jest zawsze niższa od Nominału Wierzytelności;

   j) jednakże, jeżeli nabyta Wierzytelność zostanie przez Dłużnika uregulowana i nie będzie posiadała wad i w konsekwencji Bank zapłaci zwrot odpowiedniej części Kwoty Pomniejszenia, może zaistnieć sytuacja, w której efektywna cena nabycia Wierzytelności ostatecznie zapłacona przez Bank będzie równa Kwocie Nominalnej Wierzytelności. Jednak w związku z okresowymi zwrotami przez Bank na rzecz Spółki części Kwoty Pomniejszenia, cena zakupu Wierzytelności przez Bank nigdy nie będzie wyższa do Nominału Wierzytelności.

Z perspektywy gospodarczej Spółki, przystąpienie do Umowy i jej wejście w życie skutkować będzie otrzymywaniem od Banku, przed upływem terminu płatności faktur, z których wynikają Wierzytelności (czyli przed datami wymagalności Wierzytelności), kwot odpowiadających Nominałowi Wierzytelności, pomniejszonych o Opłatę Programową (która może podlegać w określonych warunkach zwrotowi). Tym samym, Spółka uzyskuje od Banku bieżące finansowanie swojej działalności i jednocześnie nie ponosi ryzyka opóźnień w spłatach Wierzytelności przez Dłużników oraz niespłacania przez Dłużników Wierzytelności w części lub w całości. Innymi słowy, celem przystąpienia przez Spółkę do Umowy nie będzie zbywanie przez Spółkę Wierzytelności poprzez ich sprzedaż na rzecz Banku oraz prowadzenie przez Bank windykacji (windykacja będzie prowadzona przez Spółkę działającą we własnym imieniu ale na rachunek Kupującego), lecz wdrożenie szczególnego instrumentu pozwalającego na uzyskanie przez Spółkę środków finansowych przed datami wymagalności Wierzytelności oraz wyzbycie się ryzyka w postaci opóźnień w płatnościach Wierzytelności przez Dłużników oraz niespłacania przez Dłużników Wierzytelności w części lub w całości, które to ryzyko przejdzie na Bank.

Jak wynika z powyższego, Bank na podstawie Umowy, będzie świadczyć na rzecz Spółki usługę, w ramach której Bank udzieli Spółce finansowania w postaci zapłacenia ceny za Wierzytelności zakupione od Spółki oraz przejmie od Spółki ryzyko opóźnień w spłatach Wierzytelności przez Dłużników oraz niespłacania przez Dłużników Wierzytelności w części lub w całości (dalej jako: „Usługa”), w zamian za Opłatę Programową, która będzie uiszczana przez Spółkę na rzecz Banku w wysokości i w terminach określonych w Umowie.

Należy podkreślić, że przystąpienie przez Spółkę do Umowy, jak i realizacja przez Bank Usługi na rzecz Spółki, nie ma na celu osiągnięcia jakichkolwiek korzyści podatkowych, a podyktowana jest wyłącznie opisanymi przesłankami gospodarczymi.

Pytania

 1. Czy Opłata Programowa należna Bankowi od Spółki za świadczenie przez Bank Usługi, stanowi zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 1 Umowy Polsko-Austriackiej i w konsekwencji nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, którego podatnikiem byłby Bank, a płatnikiem Spółka?

 2. Czy płatności otrzymane przez Spółkę od Dłużników z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Spółkę do Banku w wykonaniu Umowy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych u źródła w Polsce, którego podatnikiem byłby Bank, a płatnikiem byłaby Spółka?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „Ustawa o CIT”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochód osiągany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z art. 3 ust. 3 Ustawy CIT, uważa się w szczególności:

 1) dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

 2) dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

 3) dochody (przychody) z papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

 4) dochody (przychody) z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) dochody (przychody) z – przyp. Organu - tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

 5) dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

Za dochody te uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy CIT, chyba że stanowią dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1- 4 Ustawy CIT.

 6) dochody (przychody) z niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a Ustawy CIT.

Przepisy art. 3 ust. 3 oraz art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zważywszy na fakt, że Bank z tytułu świadczenia Usługi na rzecz Spółki i uzyskujący przychody z tytułu Opłaty Programowej, która będzie płacona przez Spółkę do Banku za Usługę w terminach i kwotach określonych w Umowie, ma swoją siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Republiki Austrii (posiada austriacką rezydencję podatkową), to do przychodów Banku z tytułu Opłaty Programowej, zastosowanie znajdą postanowienia umowy z dnia 13 stycznia 2004 r między Rzeczpospolitą Polską i Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszenia zysku, podpisanej przez Rzeczpospolitą Polską i Republikę Austrii w dniu 7 czerwca 2017 r. (Dz.U. 2005 Nr 224 poz. 1921, dalej jako: „Umowa Polsko-Austriacka”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy Polsko-Austriackiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, oddział, który Bank posiada w Polsce nie będzie w żaden sposób zaangażowany w zdarzenie przyszłe będące przedmiotem wniosku. W szczególności oddział Banku w Polsce nie będzie stroną stosunku prawnego będącego przedmiotem wniosku ani nie będzie w tym stosunku prawnym pełnić jakichkolwiek funkcji. Oddział Banku w Polsce nie będzie ani stroną Umowy, ani w ramach tej Umowy nie będzie pełnić żadnych funkcji. Nie będzie świadczyć Usługi na podstawie Umowy ani nie będzie w jakikolwiek sposób zaangażowany w świadczenie Usługi przez Bank.

Oznacza to, że drugie zdanie powołanego przepisu nie będzie mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie. Prowadzi to do wniosku, że dochody generowane przez Bank w związku ze świadczeniem przez Bank Usługi na podstawie Umowy i kwalifikowane jako zyski przedsiębiorstwa będą podlegały opodatkowaniu jedynie w kraju jego rezydencji, czyli w Republice Austrii.

Stosownie do art. 7 ust. 7 Umowy Polsko-Austriackiej, jeżeli w zyskach przedsiębiorstwa mieszczą się dochody lub przychody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

Odrębne zasady opodatkowania zostały uregulowane w Umowie Polsko-Austriackiej, między innymi, w odniesieniu do dochodów z majątku nieruchomego (art. 6), dywidend (art. 10), odsetek (art. 11), należności licencyjnych (art. 12), zysków z przeniesienia własności majątku (art. 13).

Umowa Polsko-Austriacka zawiera również ogólne uregulowanie w art. 22, zgodnie z którym, w przypadku, gdy dana kategoria dochodów nie jest uregulowana w żadnym innym przepisie Umowy Polsko-Austriackiej, wówczas, co do zasady, dochody takie podlegają opodatkowaniu wyłącznie w kraju rezydencji podmiotu uzyskującego te dochody.

Zatem, zgodnie z postanowieniami Umowy Polsko-Austriackiej oraz art. 21 ust. 1 i 2 oraz 22 ust. 1 w zw. z art. 22a Ustawy o CIT, zyski przedsiębiorstwa podmiotu będącego rezydentem podatkowym w Republice Austrii, których nie uzyskuje w Polsce za pomocą swojego zakładu posiadanego w Polsce mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce (w tym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych pobieranym u źródła) jedynie wówczas, gdy zyski te stanowią jeden ze wskazanych w Umowie Polsko-Austriackiej typów dochodów (np. odsetki, dywidendy, czy należności licencyjne).

Wynagrodzenie należne Bankowi od Spółki w postaci Opłaty Programowej za realizowaną na rzecz Spółki Usługę nie stanowi wypłaty odsetek, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT oraz art. 11 Umowy Polsko-Austriackiej. Wskazane wynagrodzenie nie będzie stanowiło także dywidend, czy innego rodzaju dochodów (przychodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce, o których mowa w art. 22 ust. 1 Ustawy CIT oraz art. 10 Umowy Polsko-Austriackiej. Wreszcie, Opłata Programowa należna Bankowi nie będą stanowić opłat za należności licencyjne lub opłat za usługi wskazane w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT oraz art. 12 Umowy Polsko-Austriackiej.

Biorąc powyższe pod uwagę, Opłata Programowa należna Bankowi od Spółki za świadczenie przez Bank Usługi, stanowi zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 1 Umowy Polsko-Austriackiej i w konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, którego podatnikiem byłby Bank, zatem Spółka nie będzie miała obowiązku poboru w Polsce zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych u źródła od Opłat Programowych przekazywanych przez Spółkę do Banku, co oznacza, że Spółka nie będzie płatnikiem w rozumieniu art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

Płatności przekazywane przez Spółkę do Banku w wykonaniu Umowy, które to płatności Spółka będzie otrzymywać od Dłużników z tytułu płatności Wierzytelności, nie mieszczą się w katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT i, w konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła od tych płatności.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT, opodatkowaniu w Polsce (według stawki podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 20%) podlegają następujące przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 (podatników podlegających w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu):

   1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

    2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

W przypadku omawianych dochodów uzyskiwanych przez podmioty podlegające w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu - nierezydentów (w przypadku przychodów z tytułu dywidend, również uzyskiwanych przez podmioty podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu - rezydentów), które opodatkowane są w sposób zryczałtowany, obowiązek zapłaty podatku realizowany jest za pośrednictwem płatnika. Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, są, co do zasady, obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od tych wypłat.

Z uwagi na powyższe regulacje, celem ustalenia, czy Spółka będzie miała obowiązek pobierać podatek dochodowy od osób prawnych u źródła (jako płatnik na podstawie wspominanego art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT) od płatności uzyskiwanych przez Spółkę od Dłużników i przekazywanych do Banku w wykonaniu Umowy, konieczne jest ustalenie, czy płatności te mieszczą się w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka na podstawie Umowy będzie odpowiedzialna za ściąganie należności z Wierzytelności przeniesionych odpłatnie przez Spółkę na Bank i za przekazywanie do Banku środków uzyskanych ze spłat Wierzytelności przez Dłużników. Zatem dochody uzyskiwane przez Bank z tytułu spłat Wierzytelności stanowić będą z punktu widzenia Banku dochody uzyskane z tytułu działalności przedsiębiorstwa prowadzonego przez Bank.

Ustawa o CIT nie definiuje zastosowanego w art. 21 ust. 1 pkt 1 sformułowania „należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego”. Dlatego też, ze względu na brak samodzielnej definicji tego pojęcia w Ustawie o CIT, zasadne jest odwołanie się do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku („Komentarz OECD”). Odwołanie takie jest uzasadnione zważywszy również na fakt, iż Modelowa Konwencja OECD stanowiła wzór dla większości umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę, które to umowy także zawierają regulacje dotyczące opodatkowania należności licencyjnych podatkiem u źródła.

Posiłkując się zatem Komentarzem OECD dotyczącym definicji należności licencyjnych, należy dojść do wniosku, iż o wypłacie „należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego” można mówić tylko w takim przypadku, gdy podmiot wypłaca wynagrodzenie za dzierżawę lub za korzystanie z określonego urządzenia. Tymczasem, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, nie będzie w niej występował jakikolwiek element związany z udzieleniem przez Bank na rzecz Spółki prawa do korzystania z jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, za które to prawo Spółka dokonywałaby jakichkolwiek płatności do Banku. W ramach Umowy, Spółka sprzeda do Banku Wierzytelności, za co Bank zapłaci Spółce określoną cenę. Na podstawie Umowy, Spółka będzie przekazywać do Banku środki pieniężne otrzymane od Dłużników. Środki te przekazywane będą zatem do Banku w wykonaniu obowiązków Spółki wynikających z Umowy, a nie za użytkowanie jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego przez Spółkę.

Biorąc pod uwagę powyższą analizę, płatności przekazywane przez Spółkę do Banku, pochodzące ze spłat Wierzytelności dokonywanych przez Dłużników, nie będą się kwalifikować do żadnej z kategorii płatności wskazanych w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT. Płatności te nie będą także stanowić dywidendy lub innych dochodów (przychodów) z udziału w zyskach osób prawnych wskazanych w art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, ponieważ Usługa nie będzie w żadnym razie powiązana z jakimkolwiek prawem Banku do udziału w zyskach Spółki.

Omawiane płatności powinny być uznane za dochód uzyskany przez Bank z działalności gospodarczej (działalności przedsiębiorstwa), który nie jest kwalifikowany do dochodów wskazanych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT. W konsekwencji, nie będzie on podlegał opodatkowaniu w Polsce, zatem Spółka nie będzie miała obowiązku poboru w Polsce zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych u źródła od przedmiotowych płatności przekazywanych przez Spółkę do Banku, co oznacza, że Spółka nie będzie płatnikiem w rozumieniu art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, oddział, który Bank posiada w Polsce nie będzie w żaden sposób zaangażowany w zdarzenie przyszłe będące przedmiotem wniosku. W szczególności, oddział Banku w Polsce nie będzie stroną stosunku prawnego będącego przedmiotem wniosku ani nie będzie w tym stosunku prawnym pełnić jakichkolwiek funkcji. Oddział Banku w Polsce nie będzie ani stroną Umowy, ani w ramach tej Umowy nie będzie pełnić żadnych funkcji. Nie będzie świadczyć Usługi na podstawie Umowy ani nie będzie w jakikolwiek sposób zaangażowany w świadczenie Usługi przez Bank.

Odpowiadając zatem na pytanie drugie, płatności otrzymane przez Spółkę od Dłużników z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Spółkę do Banku w wykonaniu Umowy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych u źródła w Polsce, którego podatnikiem byłby Bank, a płatnikiem byłaby Spółka.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazać jedynie należy, że powołali Państwo niepełną treść art. 26 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.), nie ma to jednak wypływu na wydane rozstrzygnięcie. Art. 26 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że:

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A SP. Z O.O. (Zainteresowany będący stroną postępowania –  art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.