Czy opłaty za media dotyczące nieruchomości nr 2 na której zostanie ustanowiona służebność mieszkania w związku z umową o dożywocie na nieruchomości nr 1, a które będę ponoszone w całości przez Spółkę z o.o. będą dla spółki wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu w świetle art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 września 2024 r., wpłynął Państwa wniosek z 12 września 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy opłaty za media dotyczące nieruchomości nr 2 na której zostanie ustanowiona służebność mieszkania w związku z umową o dożywocie na nieruchomości nr 1, a które będę ponoszone w całości przez Spółkę z o.o. będą dla spółki wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu w świetle art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z o.o. – (…) zamierza nabyć od osób fizycznych (dalej „dożywotników”) - małżonków będących we wspólności majątkowej małżeńskiej, nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym (dalej „nieruchomość nr 1”) tytułem umowy o dożywocie w rozumieniu art. 908 k.c. Umowa zostanie sporządzona u notariusza. Nieruchomość nr 1 jest własnością osób fizycznych (dożywotników) – A. oraz jego małżonki B.

Wspólnikami Sp. z o.o. są: C. (ojciec) oraz A. (syn) z udziałem w spółce 51,26%. Osoby, które wchodzą w skład organów Sp. z o.o. to: C. - Prezes Zarządu, A. - członek zarządu, B. - członek zarządu.

Zawierając umowę o dożywocie - Sp. z o.o. zobowiązuje się do dostarczania zbywcom (osobom fizycznym) nieruchomości nr 1 wyżywienia, ubrania, mieszkania (poprzez ustanowienie dożywotniej służebności mieszkania obciążającej inną nieruchomość), światła i opału, zapewnienia im odpowiedniej pomocy i pielęgnowania w chorobie oraz sprawienia każdemu z nich, własnym kosztem, pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

W wykonaniu zobowiązania wynikającego z planowanej umowy o dożywocie do dostarczenia mieszkania = Sp. z o.o. - zamierza ustanowić na rzecz dożywotników - osób fizycznych, dożywotnią służebność mieszkania, obciążającą jednak nie nieruchomość nr 1 nabytą od dożywotników - osób fizycznych umową o dożywocie a inną nieruchomość również zabudowaną budynkiem mieszkalnym (dalej „nieruchomość nr 2”), której Sp. z o.o. jest już właścicielem.

Pytanie (dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych)

Czy opłaty za media dotyczące nieruchomości nr 2 na której zostanie ustanowiona służebność mieszkania w związku z umową o dożywocie na nieruchomości nr 1, a które będę ponoszone w całości przez Spółkę z o.o. będą dla spółki wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu w świetle art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Opłaty za media dotyczące nieruchomości nr 2 na której zostanie ustanowiona służebność mieszkania w związku z umową o dożywocie na nieruchomości nr 1, a które będę ponoszone w całości przez Spółkę z o.o. będą dla spółki wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu w świetle art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „updop”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 updop wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Jak już wskazano powyżej, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Ustawodawca nie definiuje jednak, co należy rozumieć pod pojęciami „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Wątpliwości Państwa budzi kwestia dotycząca ustalenia, czy opłaty za media dotyczące nieruchomości nr 2 na której zostanie ustanowiona służebność mieszkania w związku z umową o dożywocie na nieruchomości nr 1, a które będę ponoszone w całości przez Spółkę z o.o. będą dla spółki wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu w świetle art. 16 updop.

Z wniosku Państwa wynika, że w wykonaniu zobowiązania wynikającego z planowanej umowy o dożywocie do dostarczenia mieszkania = Sp. z o.o. - zamierza ustanowić na rzecz dożywotników - osób fizycznych, dożywotnią służebność mieszkania, obciążającą jednak nie nieruchomość nr 1 nabytą od dożywotników - osób fizycznych umową o dożywocie a inną nieruchomość również zabudowaną budynkiem mieszkalnym (dalej „nieruchomość nr 2”), której Sp. z o.o. jest już właścicielem.

Zatem, należy zauważyć, że opłaty za media dotyczące nieruchomości nr 2 na której zostanie ustanowiona służebność mieszkania w związku z umową o dożywocie na nieruchomości nr 1, nie będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki.

Z uwagi na powyższe, opłaty za media dotyczące nieruchomości nr 2 na której zostanie ustanowiona służebność mieszkania w związku z umową o dożywocie na nieruchomości nr 1, a które będę ponoszone w całości przez Spółkę z o.o. będą dla spółki wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 updop.

Stanowisko państwa należało uznać więc za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

-Ponadto nadmienić należy, że w zakresie podatku od czynności cywilno-prawnych oraz spadków i darowizn zostanie/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

-Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

-Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).