Możliwość uznania Kosztu Finansowego Weksla i Kosztów Prowizji za koszty uzyskania przychodów oraz ustalenie momentu zaliczenia tych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania Kosztu Finansowego Weksla i Kosztów Prowizji za koszty uzyskania przychodów oraz ustalenia momentu zaliczenia tych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest czynnym podatnikiem VAT oraz polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest spółką deweloperską i w ramach swojej podstawowej działalności realizuje inwestycje mieszkaniowe (dla klientów indywidualnych i instytucjonalnych). Spółka realizuje także inwestycje drogowe niezbędne do obsłużenia realizowanych inwestycji mieszkaniowych i komercyjnych, których konieczność wynika z obowiązujących przepisów prawa. Wnioskodawca nie jest spółką celową powołaną do jednego konkretnego projektu.

Spółka wskazuje, że wniosek dotyczy inwestycji mieszkaniowych lub komercyjnych, sprzedawanych na rzecz finalnych klientów i przekazywanych po wybudowaniu inwestycji (dalej: „inwestycja”, „przedsięwzięcie deweloperskie”). Realizacja każdej inwestycji składa się m.in. z następujących etapów ramowych:

•przygotowanie zakupu gruntu lub prawa użytkowania wieczystego,

•nabycie własności gruntu lub też prawa wieczystego użytkowania gruntu,

•przygotowanie inwestycji (tj. sporządzenie projektów, analiz i opracowań technicznych, uzgodnień, pozyskanie niezbędnych pozwoleń i decyzji),

•przygotowanie terenu inwestycyjnego (rozbiórki, wycinki drzew, remediacja, grodzenie, przekładki),

•sprzedaż inwestycji w oparciu o umowy deweloperskie lub przedwstępne umowy sprzedaży,

•pozyskanie (zabezpieczenie) finansowania,

•etap budowy (zwarcie umowy o roboty budowlane z generalnym wykonawcą oraz ewentualnie z innymi wykonawcami),

•przekazywanie inwestycji klientom,

•przeniesienie prawa własności wraz z udziałem w gruncie oraz częściach wspólnych inwestycji na finalnych klientów.

Specyfika działalności deweloperskiej polega na tym, że poszczególne inwestycje realizowane są w długim okresie, a poszczególne wskazane powyżej etapy mogą być realizowane w rozpiętości nawet kilku lat. Oznacza to, iż w ramach prowadzonego przedsięwzięcia deweloperskiego Spółka ponosi szereg kosztów, przychody zaś zostaną osiągnięte dopiero w momencie przeniesienia prawa własności wraz z udziałem w gruncie oraz częściach wspólnych na finalnych klientów. Spółka, w celu przygotowania inwestycji, zaczyna ponosić wydatki związane z daną inwestycją jeszcze przed nabyciem gruntu i sukcesywnie ponosi je aż do momentu zakończenia inwestycji – jednocześnie Spółka dokonuje odpowiedniej klasyfikacji tych wydatków na koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, które są potrącane, zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., oraz koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, które są potrącane zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p.

W związku z realizacją przedsięwzięć deweloperskich Spółka ponosi m.in. koszty nabycia gruntu (prawa własności lub prawa wieczystego użytkowania) oraz przygotowania działki pod konkretną inwestycję, a także koszty finansowania konkretnej inwestycji, do których należą m.in. koszty pozyskania i obsługi kredytu bankowego lub dedykowanej pożyczki dla celów finansowania konkretnej inwestycji, odsetki od kredytów bankowych lub dedykowanej pożyczki, koszty emisji i obsługi weksli dotyczących obsługi finasowania konkretnej inwestycji.

W celu realizacji przedsięwzięć deweloperskich Spółka m.in. zaciąga oraz planuje zaciągać pożyczki, w tym od podmiotów powiązanych, na sfinansowanie nabycia prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (dalej jako: „pożyczka”). Z umowy pożyczki wynika/będzie wynikało m.in.:

1.   Pożyczkodawca udziela pożyczkobiorcy pożyczki na potrzeby sfinansowania transakcji nabycia prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonych w umowie pożyczki.

2.   Pożyczka wypłacona będzie przez pożyczkodawcę jednorazowo do określonego w umowie pożyczki dnia przelewem na konto pożyczkobiorcy.

3.   Pożyczka będzie spłacona przez pożyczkobiorcę najpóźniej do dnia określonego w umowie. Z reguły termin spłaty określany jest w terminie 1 do 2 lat od dnia udzielenia pożyczki i zależy od planowanych przepływów pieniężnych konkretnej inwestycji.

4.   Strony dopuszczają możliwość spłaty pożyczki w każdym czasie za pomocą wręczenia pożyczkodawcy weksla własnego, przy czym zastrzegają, że termin wykupu weksla nie będzie późniejszy niż termin spłaty pożyczki określony w umowie pożyczki.

5.   Kwota wekslowa (suma wekslowa) obejmie kwotę wynagrodzenia pożyczkodawcy za wyrażenie zgody na spłatę pożyczki za pomocą wręczenia pożyczkodawcy weksla własnego z określonym terminem wykupu.

Tym samym Wnioskodawca wskazuje, że suma wekslowa (wysokość zobowiązania zawartego w wekslu) będzie wyższa niż kwota zobowiązania z tytułu pożyczki, gdyż dodatkowo obejmie kwotę wynagrodzenia pożyczkodawcy za wyrażenie zgody na spłatę pożyczki za pomocą wręczenia pożyczkodawcy weksla własnego z określonym terminem wykupu (Koszt Finansowy Weksla). Kwota dodatkowego wynagrodzenia wynika z wartości pieniądza w czasie i jest kosztem finansowym wynikającym z odroczonego terminu wykupu weksla.

Z reguły Wnioskodawca korzysta z możliwości spłaty pożyczki poprzez wręczenie weksla własnego po tym jak zostanie znaleziony Bank, który wyrazi zgodę na indosowanie i dyskontowanie weksla.

W piśmie do Banku Wnioskodawca wskazuje, że pożyczka będzie spłacona za pomocą wręczenia pożyczkodawcy weksla własnego z określonym terminem wykupu i zdyskontowania weksla, który to weksel w tym samym dniu zostanie przekazany przez pożyczkodawcę do dyskonta przez Bank.

W konsekwencji kwota weksla jest określana przez Bank w taki sposób, żeby kwota wypłacona przez Bank pożyczkodawcy po jego dyskoncie była równa kwocie udzielonej pożyczki.

W związku z powyższym Koszt Finansowy Weksla jest kalkulowany w taki sposób, żeby kwota wypłacona przez Bank pożyczkodawcy po jego dyskoncie była równa kwocie udzielonej pożyczki.

W związku z chęcią skorzystania z możliwości spłaty pożyczki poprzez wręczenie weksla własnego Wnioskodawca ponosi ponadto koszty z tytułu prowizji przygotowawczej za przyjęcie przez Bank wystawionego przez Wnioskodawcę weksla do dyskonta (Koszty Prowizji).

Zarówno wydatki tytułem Kosztu Finansowego Weksla jak i Koszty Prowizji są ponoszone przez Wnioskodawcę, efektywnie obciążają majątek Spółki i będą przez Wnioskodawcę należycie dokumentowane.

Końcowo Wnioskodawca podkreśla, że prowadzi szczegółową alokację wydatków do realizowanych konkretnych inwestycji w oparciu o indywidualny biznes plan dla każdej inwestycji, który umożliwia w praktyce przełożenie wpływu kosztów poniesionych w związku z realizacją konkretnej inwestycji na cenę sprzedaży danej inwestycji. Tym samym Wnioskodawca wskazuje, że jest w stanie powiązać i przypisać koszty: Koszt Finansowy Weksla oraz Koszty Prowizji do przychodów z realizacji przedsięwzięć deweloperskich.

Pytania

1.   Czy Koszt Finansowy Weksla stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy?

2.   W przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 1, Wnioskodawca prosi o odpowiedź czy koszt, o którym mowa w punkcie 1 stanowi koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami z realizacji przedsięwzięć deweloperskich?

3.   Czy Koszty Prowizji stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy?

4.   W przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 3, Wnioskodawca prosi o odpowiedź czy koszt, o którym mowa w punkcie 3 stanowi koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami z realizacji przedsięwzięć deweloperskich?

Państwa stanowisko w sprawie

1.W ocenie Wnioskodawcy, Koszt Finansowy Weksla stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

2.W ocenie Wnioskodawcy, Koszt Finansowy Weksla stanowi koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami z realizacji przedsięwzięć deweloperskich.

3.W ocenie Wnioskodawcy, Koszty Prowizji stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

4.W ocenie Wnioskodawcy Koszty Prowizji stanowią koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami z realizacji przedsięwzięć deweloperskich.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

W zakresie pytania nr 1.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód rozumiany, co do zasady, jako nadwyżka sumy przychodów nad sumą kosztów uzyskania tych przychodów.

Dla prawidłowego ustalenia dochodu dla celów podatkowych kluczowym jest zatem prawidłowe określenie kosztów uzyskania przychodów, tj. określenie, które z kosztów poniesionych przez podatnika mogą zostać zakwalifikowane jako koszty podatkowe, a tym samym mogą efektywnie obniżać przychody podatkowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”), „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

W świetle powyższych regulacji oraz wykładni prawa dokonywanej przez organy podatkowe i sądy administracyjne, należy wskazać, że kosztem uzyskania przychodów będzie jedynie taki koszt, który łącznie spełnia poniższe warunki:

a)został poniesiony przez podatnika,

b)jest definitywny (rzeczywisty),

c)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

d)poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

e)został właściwie udokumentowany,

f)nie znajduje się w grupie wydatków, o której mowa w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Co do zasady, wszystkie poniesione przez podatników koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są bowiem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, Koszt Finansowy Weksla spełnia wszystkie wymienione powyżej przesłanki. Koszt ten skutkuje zmniejszeniem majątku Spółki, jak również jest nierozerwalnie związany z podstawową działalnością Spółki, a jego poniesienie jest związane z możliwością uzyskania przychodu z realizacji przedsięwzięć deweloperskich. W związku z realizacją przedsięwzięć deweloperskich Spółka ponosi m.in. koszty nabycia gruntu (prawa własności lub prawa wieczystego użytkowania) oraz przygotowania działki pod konkretną inwestycję, a także koszty finansowania konkretnej inwestycji. W szczególności w celu pozyskania finansowania prowadzonych inwestycji Wnioskodawca zaciąga pożyczki oraz wystawia weksle własne.

Podstawową przesłanką, która pozwala na zakwalifikowanie kosztu/wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jego faktyczne poniesienie przez podatnika. W przedstawionym opisie stanu faktycznego [i zdarzenia przyszłego – przyp. organu] spełnienie powyższej przesłanki nie powinno budzić wątpliwości, bowiem w terminie wykupu weksla, Wnioskodawca jest obowiązany do zapłaty całej kwoty wynikającej z sumy wekslowej, w tym obejmującej Koszt Finansowy Weksla.

Definitywność kosztu.

Przesłanka definitywności uznawana jest za spełnioną, jeśli dany wydatek efektywnie obciąża majątek podatnika (tj. następuje zmniejszenie aktywów/zasobów finansowych). Poniesienie kosztu z majątku podatnika oznacza, iż pokryty jest on co do zasady z zasobów majątkowych podatnika w sposób ostateczny. Istotnym jest zatem, by dany wydatek został rzeczywiście poniesiony, a jednocześnie wartość kosztu nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona. Mając na względzie powyższe, w analizowanym stanie faktycznym [i zdarzeniu przyszłym – przyp. organu] warunek definitywności niewątpliwie zostanie spełniony. Wnioskodawca dokonując zapłaty sumy wekslowej, w tym obejmującej Koszt Finansowy Weksla, efektywnie zrealizuje wypłatę środków pieniężnych skutkując zmniejszeniem zasobów finansowych Spółki, a tym samym skutkując uszczupleniem jego majątku.

Związek z prowadzoną działalnością i celowość poniesienia kosztu.

Nie powinno budzić wątpliwości, że poniesiony koszt – Koszt Finansowy Weksla – jest związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest realizacja inwestycji mieszkaniowych (dla klientów indywidualnych oraz funduszy prowadzących działalność związaną z wynajmem mieszkań), oraz inwestycji komercyjnych. W związku z realizacją przedsięwzięć deweloperskich Spółka ponosi m.in. koszty nabycia gruntu (prawa własności lub prawa wieczystego użytkowania) oraz przygotowania działki pod konkretną inwestycję, a także koszty finansowania konkretnej inwestycji. W szczególności w celu pozyskania finansowania prowadzonych inwestycji Wnioskodawca zaciąga pożyczki oraz wystawia weksle własne, tym samym przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z całokształtem działalności gospodarczej Spółki i osiąganymi przychodami z tej działalności.

Udokumentowanie poniesienia kosztu.

Wnioskodawca dokonując zapłaty sumy wekslowej będzie dysponował odpowiednim dokumentem, np. potwierdzeniami przelewu. Warunek ten należy więc uznać za spełniony.

Brak zastosowania wyłączeń z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z przywołanym art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., dany koszt nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu, jeżeli można go zakwalifikować do którejkolwiek z kategorii kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera katalog pozycji, które wykluczają możliwość uznania danego kosztu/wydatku za koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, żadna z wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. pozycji nie odnosi się do Kosztu Finansowego Weksla.

W ocenie Wnioskodawcy nie znajdzie w szczególności zastosowania wyłączenie z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a u.p.d.o.p, zgodnie z którym do kosztów podatkowych nie zalicza się wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej (...). Przedmiotowy wydatek – Koszt Finansowy Weksla – nie jest wydatkiem na spłatę pożyczki, lecz stanowi kwotę wynagrodzenia pożyczkodawcy za wyrażenie zgody na spłatę pożyczki za pomocą wręczenia pożyczkodawcy weksla własnego z określonym terminem wykupu i został skalkulowany w taki sposób, żeby kwota wypłacona przez Bank pożyczkodawcy po jego dyskoncie była równa kwocie udzielonej pożyczki.

W ocenie Wnioskodawcy, Koszt Finansowy Weksla spełnia wszystkie przesłanki uznania za koszt podatkowy. Koszt ten skutkuje zmniejszeniem majątku Spółki, jak również jest nierozerwalnie związany z podstawową działalnością Spółki, a jego poniesienie jest związane z możliwością uzyskania przychodu z realizacji przedsięwzięć deweloperskich. W związku z realizacją przedsięwzięć deweloperskich Spółka ponosi m.in. koszty nabycia gruntu (prawa własności lub prawa wieczystego użytkowania) oraz przygotowania działki pod konkretną inwestycję, a także koszty finansowania konkretnej inwestycji. W szczególności w celu pozyskania finansowania prowadzonych inwestycji Wnioskodawca zaciąga pożyczki oraz wystawia weksle własne, tym samym przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z całokształtem działalności gospodarczej Spółki i osiąganymi przychodami z tej działalności.

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy Koszt Finansowy Weksla może stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

W zakresie pytania nr 2.

Dla ustalenia momentu zaliczenia kosztów w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien ustalić w jaki sposób są one powiązane z osiąganymi przychodami. Na gruncie u.p.d.o.p., w oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, koszty uzyskania przychodów można podzielić na:

•koszty bezpośrednio związane z przychodem – potrącalne zasadniczo w roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody;

•tzw. koszty pośrednio związane z przychodem – potrącalne w dacie poniesienia.

Na mocy art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z art. 15 ust. 4b u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1)   sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2)   złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast w oparciu o art. 15 ust. 4c u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zgodnie z kolei z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Na mocy art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Pojęcie kosztów bezpośrednich i pośrednich nie zostało jednak zdefiniowane dla potrzeb u.p.d.o.p., dlatego o uznaniu danego kosztu za bezpośredni lub pośredni przesądza w praktyce analiza konkretnego stanu faktycznego.

Brak definicji kosztów bezpośrednich i pośrednich związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane (podobnie interpretacja indywidualna z dnia 14 grudnia 2021 r., Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB1-1.4010.505.2021.2.BS).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Zgodnie z ogólnie przyjętą zasadą, potwierdzaną również w orzecznictwie sądów administracyjnych, jeśli istnieje możliwość powiązania danego kosztu z przychodem osiąganym przez podatnika i jest możliwe ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nim przychód, to należy uznać go za koszt bezpośredni. Przykładowo, NSA w wyroku z 11 kwietnia 2012 r. o sygn. akt II FSK 924/11 wskazał, że: „(...) jeśli koszt uzyskania przychodów można powiązać z osiąganym przychodem, czyli pozostaje on w widocznym związku z konkretnym przychodem, to taki koszt jest potrącany w roku, w którym przychód związany z danym kosztem wystąpił albo powinien wystąpić. Wydatki, które mają niewątpliwie wpływ na osiąganie przychodów, z uwagi na swą ogólną przydatność, jednakże nie można ich powiązać z konkretnym przychodem, są kosztami pośrednimi. Nie można wówczas ustalić, w którym roku wystąpi przychód uzasadniający potrącenie tego kosztu w danym roku podatkowym”.

Pozostałe, racjonalne i uzasadnione koszty, które mają wpływ na osiąganie przychodów, ale nie jest możliwe ich powiązanie z konkretnym przychodem, powinny być natomiast uznane za koszty pośrednie. Do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Koszt Finansowy Weksla stanowi koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami, gdyż:

•przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nim przychód),

•warunkuje uzyskanie przyszłego przychodu, tzn. jest konieczny w celu uzyskania danego przychodu, a bez jego poniesienia przyszłe przychody nie mogłyby zostać uzyskane,

•nie jest jedynie pośrednio związany z danym źródłem przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy, Koszt Finansowy Weksla stanowi koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami. Wnioskodawca prowadzi szczegółową alokację wydatków do realizowanych konkretnych inwestycji w oparciu o indywidualny biznes plan dla każdej inwestycji, który umożliwia w praktyce przełożenie wpływu kosztów poniesionych w związku z realizacją konkretnej inwestycji na cenę sprzedaży danej inwestycji. Wnioskodawca jest w stanie powiązać i przypisać Koszt Finansowy Weksla do przychodów z realizacji konkretnych przedsięwzięć deweloperskich. Koszty te nie byłyby ponoszone, gdyby nie realizacja konkretnej inwestycji deweloperskiej zmierzającej do uzyskania przychodów ze sprzedaży określonych lokali, miejsc postojowych i powierzchni przynależnych.

Sprzedaż inwestycji mieszkalnych lub komercyjnych skutkuje uzyskaniem przychodu z tego tytułu, jest bezpośrednią konsekwencją zrealizowania projektu deweloperskiego (konkretnej inwestycji deweloperskiej). Koszty „wytworzenia” towarów handlowych, jakimi są dla Wnioskodawcy wybudowane inwestycje mieszkalne lub komercyjne (w tym również Koszt Finansowy Weksla), stanowią tym samym koszty bezpośrednio związane z przychodami z tytułu ich sprzedaży.

W zakresie pytania nr 3.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód, rozumiany, co do zasady, jako nadwyżka sumy przychodów nad sumą kosztów uzyskania tych przychodów.

Dla prawidłowego ustalenia dochodu dla celów podatkowych kluczowym jest zatem prawidłowe określenie kosztów uzyskania przychodów, tj. określenie, które z kosztów poniesionych przez podatnika mogą zostać zakwalifikowane jako koszty podatkowe, a tym samym mogą efektywnie obniżać przychody podatkowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 u.p.d.o.p., „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

W świetle powyższych regulacji oraz wykładni prawa dokonywanej przez organy podatkowe i sądy administracyjne, należy wskazać, że kosztem uzyskania przychodów będzie jedynie taki koszt, który łącznie spełnia poniższe warunki:

a)został poniesiony przez podatnika,

b)jest definitywny (rzeczywisty),

c)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

d)poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

e)został właściwie udokumentowany,

f)nie znajduje się w grupie wydatków, o której mowa w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Co do zasady, wszystkie poniesione przez podatników koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są bowiem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, Koszty Prowizji stanowią koszt uzyskania przychodu, gdyż spełniają wszystkie wymienione powyżej przesłanki. Koszty te skutkują zmniejszeniem majątku Spółki, jak również są nierozerwalnie związane z podstawową działalnością Spółki, a ich poniesienie jest związane z możliwością uzyskania przychodu z realizacji przedsięwzięć deweloperskich. W związku z realizacją przedsięwzięć deweloperskich Spółka ponosi m.in. koszty nabycia gruntu (prawa własności lub prawa wieczystego użytkowania) oraz przygotowania działki pod konkretną inwestycje a także koszty finansowania konkretnej inwestycji. W szczególności w celu pozyskania finansowania prowadzonych inwestycji Wnioskodawca zaciąga pożyczki oraz wystawia weksle własne.

Poniesienie kosztu.

Podstawową przesłanką, która pozwala na zakwalifikowanie kosztu/wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jego faktyczne poniesienie przez podatnika. W przedstawionym opisie stanu faktycznego [i zdarzenia przyszłego – przyp. organu] spełnienie powyższej przesłanki nie powinno budzić wątpliwości bowiem Wnioskodawca będzie obowiązany do zapłaty Kosztu Prowizji.

Definitywność kosztu.

Przesłanka definitywności uznawana jest za spełnioną, jeśli dany wydatek efektywnie obciąża majątek podatnika (tj. następuje zmniejszenie aktywów/zasobów finansowych). Poniesienie kosztu z majątku podatnika oznacza, iż pokryty jest on co do zasady z zasobów majątkowych podatnika w sposób ostateczny. Istotnym jest zatem, by dany wydatek został rzeczywiście poniesiony, a jednocześnie wartość kosztu nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona. Mając na względzie powyższe, w analizowanym stanie faktycznym [i zdarzeniu przyszłym – przyp. organu] warunek definitywności niewątpliwie zostanie spełniony. Wnioskodawca dokonując zapłaty Kosztu Prowizji efektywnie zrealizuje wypłatę środków pieniężnych skutkując zmniejszeniem zasobów finansowych Spółki, a tym samym skutkując uszczupleniem jego majątku.

Związek z prowadzoną działalnością i celowość poniesienia kosztu.

Nie powinno budzić wątpliwości, że poniesione Koszty Prowizji są związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest realizacji inwestycji mieszkaniowych (dla klientów indywidualnych oraz funduszy prowadzących działalność związaną z wynajmem mieszkań).W związku z realizacją przedsięwzięć deweloperskich Spółka ponosi m.in. koszty nabycia gruntu (prawa własności lub prawa wieczystego użytkowania) oraz przygotowania działki pod konkretną inwestycję, a także koszty finansowania konkretnej inwestycji. W szczególności w celu pozyskania finansowania prowadzonych inwestycji Wnioskodawca zaciąga pożyczki oraz wystawia weksle własne, tym samym przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z całokształtem działalności gospodarczej Spółki i osiąganymi przychodami z tej działalności.

Udokumentowanie poniesienia kosztu.

Wnioskodawca dokonując zapłaty Kosztów Prowizji dysponuje odpowiednim dokumentem np. potwierdzeniami przelewu. Warunek ten należy więc uznać za spełniony.

Brak zastosowania wyłączeń z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z przywołanym art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., dany koszt nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu jeżeli można go zakwalifikować do którejkolwiek z kategorii kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera katalog pozycji, które wykluczają możliwość uznania danego kosztu/wydatku za koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, żadna z wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. pozycji nie odnosi się Kosztów Prowizji.

W ocenie Wnioskodawcy, Koszty Prowizji spełniają wszystkie przesłanki uznania za koszt podatkowy. Koszty te skutkują zmniejszeniem majątku Spółki, jak również są nierozerwalnie związane z podstawową działalnością Spółki, a ich poniesienie jest związane z możliwością uzyskania przychodu z realizacji przedsięwzięć deweloperskich. W związku z realizacją przedsięwzięć deweloperskich Spółka ponosi m.in. koszty nabycia gruntu (prawa własności lub prawa wieczystego użytkowania) oraz przygotowania działki pod konkretną inwestycję, a także koszty finansowania konkretnej inwestycji. W szczególności w celu pozyskania finansowania prowadzonych inwestycji Wnioskodawca zaciąga pożyczki oraz wystawia weksle własne. Tym samym przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z całokształtem działalności gospodarczej Spółki i osiąganymi przychodami z tej działalności.

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy Koszty Prowizji mogą stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

W zakresie pytania nr 4.

Dla ustalenia momentu zaliczenia kosztów w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien ustalić w jaki sposób są one powiązane z osiąganymi przychodami. Na gruncie u.p.d.o.p., w oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, koszty uzyskania przychodów można podzielić na:

•koszty bezpośrednio związane z przychodem – potrącalne zasadniczo w roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody;

•tzw. koszty pośrednio związane z przychodem – potrącalne w dacie poniesienia.

Na mocy art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z art. 15 ust. 4b u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1)   sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2)   złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast w oparciu o art. 15 ust. 4c u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zgodnie z kolei z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Na mocy art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Pojęcie kosztów bezpośrednich i pośrednich nie zostało jednak zdefiniowane dla potrzeb u.p.d.o.p., dlatego o uznaniu danego kosztu za bezpośredni lub pośredni przesądza w praktyce analiza konkretnego stanu faktycznego.

Brak definicji kosztów bezpośrednich i pośrednich związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane (podobnie interpretacja indywidualna z dnia 14 grudnia 2021 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB1-1.4010.505.2021.2.BS).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Zgodnie z ogólnie przyjętą zasadą, potwierdzaną również w orzecznictwie sądów administracyjnych, jeśli istnieje możliwość powiązania danego kosztu z przychodem osiąganym przez podatnika i jest możliwe ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nim przychód, to należy uznać go za koszt bezpośredni. Przykładowo, NSA w wyroku z 11 kwietnia 2012 r. o sygn. akt II FSK 924/11 wskazał, że: „(...) jeśli koszt uzyskania przychodów można powiązać z osiąganym przychodem, czyli pozostaje on w widocznym związku z konkretnym przychodem, to taki koszt jest potrącany w roku, w którym przychód związany z danym kosztem wystąpił albo powinien wystąpić. Wydatki, które mają niewątpliwie wpływ na osiąganie przychodów, z uwagi na swą ogólną przydatność, jednakże nie można ich powiązać z konkretnym przychodem, są kosztami pośrednimi. Nie można wówczas ustalić, w którym roku wystąpi przychód uzasadniający potrącenie tego kosztu w danym roku podatkowym”.

Pozostałe, racjonalne i uzasadnione koszty, które mają wpływ na osiąganie przychodów, ale nie jest możliwe ich powiązanie z konkretnym przychodem, powinny być natomiast uznane za koszty pośrednie. Do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Koszt Prowizji stanowi koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami, gdyż:

•przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nim przychód),

•warunkuje uzyskanie przyszłego przychodu, tzn. jest konieczny w celu uzyskania danego przychodu, a bez jego poniesienia przyszłe przychody nie mogłyby zostać uzyskane,

•nie jest jedynie pośrednio związany z danym źródłem przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy, Koszty Prowizji stanowią koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami. Wnioskodawca prowadzi szczegółową alokację wydatków do realizowanych konkretnych inwestycji w oparciu o indywidualny biznes plan dla każdej inwestycji, który umożliwia w praktyce przełożenie wpływu kosztów poniesionych w związku z realizacją konkretnej inwestycji na cenę sprzedaży danej inwestycji. Wnioskodawca jest w stanie powiązać i przypisać Koszty Prowizji do przychodów z realizacji konkretnych przedsięwzięć deweloperskich. Koszty te nie byłyby ponoszone, gdyby nie realizacja konkretnej inwestycji deweloperskiej zmierzającej do uzyskania przychodów ze sprzedaży określonych lokali, miejsc postojowych i powierzchni przynależnych.

Sprzedaż inwestycji mieszkalnych lub komercyjnych skutkuje uzyskaniem przychodu z tego tytułu, jest bezpośrednią konsekwencją zrealizowania projektu deweloperskiego (konkretnej inwestycji deweloperskiej). Koszty „wytworzenia” towarów handlowych, jakimi są dla Wnioskodawcy wybudowane inwestycje mieszkalne lub komercyjne (w tym Koszty Prowizji), stanowią tym samym koszty bezpośrednio związane z przychodami z tytułu ich sprzedaży.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Odnosząc się do przywołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanego przez Państwa wyroku zaznaczyć należy, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.