Zaliczenie do kosztów podatkowych wydatków na nabycie garniturów i garsonek dla pracowników i wspólników.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wskazanych we wniosku wydatków, w części dotyczącej:

-komplementariuszy – jest nieprawidłowe,

-pracowników Spółki – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 września 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki na zakup garniturów i garsonek dla pracowników i komplementariuszy spółki komandytowo – akcyjnej, a następnie trwałe umieszczenie na nich znaku towarowego Spółki w widocznym miejscu, stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. zwanej dalej „Ustawą o CIT”. Wnioskodawca, zwany dalej również „Spółką” bądź „Kancelarią”, prowadzi działalność w formie spółki komandytowo-akcyjnej pod firmą (...) spółka komandytowo-akcyjna. W skład spółki wchodzi dwóch komplementariuszy, będących osobami fizycznymi wykonującymi zawód adwokata. Wymienieni komplementariusze są równocześnie akcjonariuszami Spółki. Kancelaria zatrudnia także pracowników na podstawie umowy o pracę, a także prowadzi współpracę na podstawie umowy zlecenia.

Zakres prowadzonej działalności obejmuje usługi prawnicze oraz księgowe. Działalność Spółki opiera się na udzielaniu wsparcia prawno-księgowego dla podmiotów gospodarczych. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest sklasyfikowana w ramach kodów Polskiej Klasyfikacji Działalności:

-69.10.Z. - działalność prawnicza

-69.20.Z. - działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności oferuje następujące usługi:

-stała obsługa prawna przedsiębiorców,

-stała obsługa księgowa przedsiębiorców,

-udzielenie porad prawnych,

-prowadzenie spotkań z przedsiębiorcami z zakresu tematyki podatkowo-prawnej,

-doradztwo podatkowe,

-reprezentacja klienta przed sądami i organami administracji publicznej.

Kancelaria zajmuje się przede wszystkim obsługą klienta biznesowego. W ramach działalności Spółki komplementariusze oraz pracownicy odbywają spotkania biznesowe oraz eksperckie, a także biorą udział w konferencjach dla przedsiębiorców.

Prowadzenie profesjonalnej obsługi prawnej klientów biznesowych wymaga eleganckiej prezencji, co wiąże się koniecznością noszenia przez przedstawicieli Wnioskodawcy stroju odpowiedniego do okoliczności. Spółka ukształtowała także swój znak towarowy oraz firmę, które są używane na wszelkich dokumentach sporządzanych przez Kancelarię, a także witrynie internetowej. W obsłudze prawnej przedsiębiorców posiadanie charakterystycznego oraz zapadającego w pamięć logotypu stanowi nieodłączny element budowania marki oraz zwiększania rozpoznawalności, co przekłada się na nawiązywanie kolejnych relacji biznesowych, tym samym skutkując zwiększeniem obrotów Spółki oraz umożliwiając jej rozwój.

Wnioskodawca planuje dokonać wydatku w postaci zakupu garniturów męskich, garniturów damskich oraz garsonek w popularnych sklepach odzieżowych, oferujących na rynku gotowe ubrania (ang. ready to wear) po cenach nieodbiegających od przeciętnych cen odzieży eleganckiej. Następnie zostaną one trwale oznaczone znakiem towarowym Spółki poprzez wszycie w widocznym miejscu z przodu marynarki logotypu Wnioskodawcy.

Umieszczenie trwałego, rzucającego się w oczy znaku koloru złotego, powoduje utratę przez odzież charakteru odzieży osobistej. Logotyp Kancelarii (...) jest używany przez Spółkę powszechnie w działalności gospodarczej do oznaczania akt, na papierze firmowym, biletach wizytowych oraz witrynie internetowej. Słowna część znaku zawiera w sobie charakterystyczną część firmy przedsiębiorstwa. Wymieniony logotyp został także zastrzeżony w Urzędzie Patentowym RP jako znak towarowy słowno-graficzny. Spółka w swoich materiałach reklamowych oraz promocyjnych posługuje się zarejestrowanym znakiem o jednolitej kolorystyce.

Z uwagi na sprecyzowany profil działalności Spółki i fakt, że Kancelaria działa głównie na terenie rynku (...), znak towarowy (...) stał się znakiem rozpoznawalnym i jednoznacznie kojarzonym z Kancelarią i świadczonymi przez nią usługami, szczególnie w środowisku biznesowym, które jest główną grupą docelową Spółki. Wspomniane wyżej stroje robocze będą używane przez komplementariuszy oraz pracowników Wnioskodawcy podczas świadczenia pomocy prawnej oraz prowadzenia spotkań biznesowych zarówno dla aktualnych, jak i potencjalnych klientów Kancelarii.

Zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie stroju z logotypem, spowoduje zwiększenie popularności marki, a także poczucia profesjonalizmu świadczonych przez Spółkę usług, co powinno przełożyć się na wzrost liczby klientów zainteresowanych skorzystaniem z usług świadczonych przez Wnioskodawcę. W związku z tym, poniesienie wydatku w postaci zakupu garniturów i garsonek, ma na celu zapewnienie Wnioskodawcy dalszego uzyskiwania przychodów, a także ich zwiększenie.

Pytanie

Czy wydatki na zakup garniturów i garsonek, a następnie trwałe umieszczenie na nich znaku towarowego Spółki w widocznym miejscu stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na zakup stroju biznesowego ze stałym oznaczeniem znaku towarowego Wnioskodawcy, spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności Spółki na rynku, propagowania jej usług i poprawienia jej wizerunku, co w efekcie może wpływać na zwiększenie przychodów, a tym samym pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki związane z zakupem garniturów i garsonek oraz z wykonaniem na nich logo jako znaku identyfikującego znak towarowy Wnioskodawcy, powinny zostać uznane jako koszt uzyskania przychodu z uwagi na pozbawienie odzieży charakteru osobistego i wykorzystanie odzieży wyłącznie w związku z działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i osiąga przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodu, a także dla zabezpieczenia lub zachowania jego źródła, z wyjątkiem wydatków określonych w art. 16. ust. 1 ustawy o CIT. Kryterium uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu stanowi istnienie ciągu przyczynowo – skutkowego pomiędzy wydatkiem, a powstaniem albo zwiększeniem przychodu lub też powstaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu, na co wskazuje NSA w wyroku z dnia 16.10.2012 r. (sygn. akt II FSK 430/11).

Wydatek musi zostać także poniesiony przez podatnika definitywnie, co oznacza, że nie został mu nigdy w żaden sposób zwrócony. Poniesienie przez podatnika wydatku musi ponadto zostać udokumentowane w należyty sposób. O tym co jest celowe i potrzebne w działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, na co wskazuje Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 21 lutego 2019 r. (sygn. akt 0113-KDIPT2-1.4011.41.2019.1.RK).

W ocenie Wnioskodawcy wydatek na zakup garniturów oraz garsonek, a następnie naszycie nań znaku towarowego wnioskodawcy nie stanowi kosztu reprezentacji, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, a koszt dozwolonego informowania (reklamy) o usługach świadczonych przez Spółkę. Reprezentacja bowiem w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT dotyczy działań zmierzających do kształtowania czy rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, jest w związku z tym promocją w ujęciu podmiotowym. Natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz oferowanych przez niego towarów i usług. Reklama odnosi się do nabycia usług w sposób bezpośredni, a nie pośredni jak reprezentacja, która ma na celu stworzenie dobrego wizerunku przedsiębiorcy (por. interpretacja indywidualna z dnia 21 lutego 2019 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.41.2019.1.RK).

Reklama jest więc promocją w ujęciu przedmiotowym i ma bezpośredni związek z powstaniem i zwiększeniem przychodu dla podatnika, którego usługi są reklamowane. Celem reklamy jest przede wszystkim rozpowszechnianie wiedzy o usługach świadczonych przez podatnika, nakierowane na zwiększenie nań popytu. W tym miejscu warto nadmienić, że w dniu (...) 2023 roku Naczelna Rada Adwokacka przyjęła uchwałę, która zniosła zakaz reklamy. Na mocy przywołanej uchwały Adwokaci mogą informować o świadczonej pomocy prawnej, przy czym nie mogą naruszać godności zawodu. W związku z tym, należy stwierdzić, że nie ma przeciwskazań, żeby Wnioskodawca reklamował się poprzez prezentację logo, naszytego na przodzie marynarki.

Wydatki poniesione przez podatnika stanowią koszt uzyskania przychodu jedynie wtedy, gdy zostaną poniesione wyłącznie na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej. Oznacza to, że nie mogą mieć charakteru osobistego, gdyż wtedy nie stanowiłyby kosztu niezbędnego do powstania, zwiększenia bądź zachowania przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy poniesienie przez niego wydatku na zakup garniturów i garsonek, a następnie oznaczenie ich poprzez wszycie znaku towarowego Wnioskodawcy w przedniej części marynarki, a więc w widocznym miejscu, spełnia warunki stawiane wydatkom mogącym być uznanymi za koszty uzyskania przychodu, w rozumieniu art. 15 ustawy o CIT. Pomiędzy zakupem garniturów i garsonek z umieszonym na trwałe logo tj. strojem roboczym, a uzyskaniem przychodu przez Wnioskodawcę istnieje bezpośredni ciąg przyczynowo – skutkowy.

Rodzaj odzieży, która ma zostać zakupiona jako strój roboczy wynika ze specyfiki działalności Wnioskodawcy. Świadczy on bowiem usługi prawnicze oraz księgowe, co ze swej natury wymaga noszenia przez niego stroju licującego z powagą wykonywanego zawodu. Zarówno komplementariusze jak i pracownicy spółki muszą swoim wyglądem budować profesjonalny wizerunek wymagany przez klientów. Umieszczenie logo w widocznym miejscu, jak planuje Wnioskodawca, spełnia wymogi oznakowania odzieży roboczej, a więc wyłączenia jej z użytku osobistego, na co wskazuje Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2022 r. (sygn. 0115-KDIT3.4011.219.2022.1.JS).

Oznaczenie odzieży roboczej logotypem, stanowiącym zarejestrowany znak towarowy przedsiębiorstwa, zdaniem Wnioskodawcy nie stanowi reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, lecz spełnia funkcje reklamowe. Bowiem gdy komplementariusze oraz pracownicy Wnioskodawcy będą nosić odzież z oznaczeniem logo Spółki, podczas spotkań z klientami, czy też przy udzielaniu porad prawnych, to w oczach klientów pojawi się nowe skojarzenie, łączące logo Wnioskodawcy, z usługami prawnymi i księgowymi świadczonymi przez Wnioskodawcę, co przełoży się na skorzystanie z większej ilości usług, a także potencjalnie związanie się ze Spółką stałych klientów, co będzie skutkować zachowaniem oraz zwiększeniem źródła przychodu, o którym mowa w art. 15 ustawy o CIT.

Ponadto osoby ze środowiska biznesowego uczestniczące w spotkaniach z przedstawicielami Wnioskodawcy, widząc logo Spółki, z dużo większym prawdopodobieństwem zapamiętają jej nazwę, co potencjalnie przełoży się na szansę polecenia usług Wnioskodawcy przedsiębiorcom, którzy nie mieli okazji uczestniczyć w spotkaniach z przedstawicielami Wnioskodawcy, a szukają usług pokrywających się z profilem działalności Spółki. Zdaniem Wnioskodawcy wymienione skutki, wprost przekładają się na zwiększenie przychodu i stanowią sedno czynności reklamowych.

Niniejsze stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach wydanych przez Dyrektora KIS:

-sygn. 0114-KDIP3-1.4011.235.2017.2.IF,

-sygn. ILPB1/415-457/13-3/IM,

-sygn. 0115-KDIT3.4011.219.2022.1.JS,

-sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.41.2019.1.RK.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek na zakup i oznaczenie trwałe odzieży roboczej jest celowe, bowiem zmierza bezpośrednio do zwiększenia przychodu Wnioskodawcy, a także zachowania jego źródła, na co wskazuje się w powyższej argumentacji. Zatem opisany wyżej wydatek powinien zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie wskazuję, że w podobnym stanie faktycznym uznano stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe Pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej – Interpretacja Indywidualna z dnia 21 lutego 2019 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.41.2019.1.RK).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w części dotyczącej:

-komplementariuszy – jest nieprawidłowe,

-pracowników Spółki – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, ze zm.),

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-    został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-    jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-    pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-    poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-    został właściwie udokumentowany,

-    nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym planują Państwo dokonać wydatku w postaci zakupu garniturów męskich, garniturów damskich oraz garsonek po cenach nieodbiegających od przeciętnych cen odzieży eleganckiej. Następnie zostaną one trwale oznaczone znakiem towarowym Spółki poprzez wszycie w widocznym miejscu – z przodu marynarki – Państwa logotypu.

Wspomniane wyżej stroje robocze będą używane przez komplementariuszy oraz pracowników Wnioskodawcy podczas świadczenia pomocy prawnej oraz prowadzenia spotkań biznesowych zarówno dla aktualnych, jak i potencjalnych klientów Kancelarii. Elegancki strój oznaczony logo Spółki spowoduje zwiększenie popularności marki, a także poczucia profesjonalizmu świadczonych przez Spółkę usług, a to z kolei, powinno przełożyć się na wzrost liczby klientów zainteresowanych skorzystaniem z Państwa usług.

Prowadzą Państwo działalność w formie spółki komandytowo-akcyjnej, w której akcjonariuszami, a więc organem stanowiącym spółki, są wymienieni we wniosku komplementariusze.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT

W myśl art. 16 ust 1 pkt 38a ustawy o CIT

Wskazać należy, że treść art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT dotyczy spółek wskazanych w przywołanym przepisie art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, w których funkcjonują organy wymienione w treści art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT.

Z powyższego przepisu wynika konieczność wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki komandytowo-akcyjnej, z jednym tylko wyjątkiem – wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Regulacje ustawy bezpośrednio wskazują, że wydatki poniesione na rzecz osób wchodzących w skład organów stanowiących m.in. spółki komandytowo-akcyjnej, w przypadku której organem takim jest walne zgromadzenie akcjonariuszy – z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji – nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji, wydatki na zakup odzieży dla komplementariuszy będących jednocześnie akcjonariuszami Spółki nie będą mogły być zaliczone do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym w tej części należy uznać Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Ocena prawna kosztów zakupu opisanych strojów służbowych dla pracowników wymaga powiązania ich z celem reklamy bądź reprezentacji.

Reprezentację należy rozumieć jako występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa). Zgodnie z ugruntowanym poglądem, koszty reklamy zalicza się do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów.

Okolicznościami nie bez znaczenia dla kwalifikacji prawnej przedmiotowych kosztów będą również jakość i cena jednostkowa odzieży wydawanej pracownikom. O ile bowiem koszt zakupu eleganckich, jednorodnych strojów „firmowych” o standardowej jakości, wykorzystywanych przez pracowników firmy podczas świadczenia pomocy prawnej, może stanowić racjonalnie uzasadniony wydatek reklamowy, o tyle koszt nabycia ekskluzywnej odzieży, której wykorzystywanie wiąże się z okazałością, wytwornością w reprezentowaniu Spółki w celu wywołania jak najlepszego wrażenia na Jej partnerach w oficjalnych kontaktach handlowych będzie stanowił wydatek na reprezentację, wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z godnie z którym:

Wyposażenie pracowników w opisane stroje służbowe może mieć realny wpływ na decyzje klientów – kształtować popyt na usługi oferowane przez Wnioskodawcę, przyczyniając się do powstawania przychodów, zatem wydatki na nabycie przedmiotowej odzieży mają cechy wydatków reklamowych.

Podsumowując, w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę, wydatki na zakup garniturów i garsonek dla pracowników, opatrzonych logo firmy – jako koszty reklamy – można uznać za koszty uzyskania przychodów. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem, żeby wykorzystywanie tej odzieży przez pracowników miało wiązać się z okazałością, wytwornością w reprezentowaniu Spółki.

W tej części Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

-    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).