Dotyczy ustalenia, czy Spółka korzystając z ulgi badawczo-rozwojowej może w pierwszej kolejności rozliczyć koszty kwalifikowane wygenerowane chronologicznie najwcześniej

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek, z 16 września 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka dokonując w danym roku odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT może odliczyć w pierwszej kolejności koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT zdanie drugie, tj. Aktywo B+R wygenerowane chronologicznie najwcześniej (koszty kwalifikowane nieodliczone w latach wcześniejszych na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

(…) (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność związaną z (…). Spółka oferuje swoje usługi w zakresie (…).

Spółka realizuje i będzie realizować w przyszłości działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT (dalej: „Działalność B+R”, „działalność badawczo-rozwojowa”), z tytułu której ponosi koszty kwalifikowane wymienione w art. 18d ust. 2 pkt 1-1a Ustawy o CIT (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.). Na tej podstawie Spółka skorzystała za rok podatkowy 2023, jak również zamierza skorzystać za inne lata podatkowe, z ulgi badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 18d-e Ustawy o CIT (dalej: „Ulga B+R”).

Spółka złożyła w lipcu 2024 roku korektę zeznania CIT-8 za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r., w której uwzględniła odliczenie z tytułu Ulgi B+R. Suma kosztów kwalifikowanych przewyższyła kwotę uzyskanego w 2023 r. dochodu. Spółka przewiduje, że analogiczna sytuacja może wystąpić w odniesieniu do kolejnych lat podatkowych. Spółka będzie zatem dysponować wysokością kosztów kwalifikowanych do Ulgi B+R pozostających do odliczenia w latach kolejnych, zgodnie z art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT (dalej: „Aktywo B+R”). Spółka przewiduje również w odniesieniu do wcześniejszych lat podatkowych że może wystąpić analogiczna sytuacja (w przypadku dokonania korekty rozliczenia CIT).

Spółka wskazuje ponadto, iż:

•        prowadzona przez Spółkę Działalność B+R nie stanowiła, nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a Ustawy o CIT,

•        w ewidencji rachunkowej, o której mowa w art. 9 ust. 1b Ustawy o CIT, Spółka wyodrębniła i/lub wyodrębni w przyszłości koszty Działalności B+R,

•        w przypadku gdy Spółka uzyskiwała przychody z zysków kapitałowych, w rozumieniu art. 7b Ustawy o CIT, i w latach następnych będzie uzyskiwać takie przychody, to odliczeń z tytułu ulgi B+R Spółka zamierza dokonywać tak, iż kwota odliczenia w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych,

•        Spółka nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia lub decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji,

•        Spółka zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 5 i 5a Ustawy o CIT,

•        Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R zgodnie z limitami wskazanymi w art. 18d ust. 7 Ustawy o CIT,

•        Spółka nie posiadała i nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, ani nie jest jednostką naukową,

•        Spółka zamierza odliczyć poniesione w ramach prowadzonej Działalności B+R koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT w zeznaniu za rok podatkowy, w którym koszty te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 Ustawy o CIT.

Wniosek ma na celu potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy wskazanego w zaprezentowanych pytaniach odnoszących się do opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego na gruncie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2022 r.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka dokonując w danym roku odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT może odliczyć w pierwszej kolejności koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT zdanie drugie, tj. Aktywo B+R wygenerowane chronologicznie najwcześniej (koszty kwalifikowane nieodliczone w latach wcześniejszych na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT).

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka dokonując w danym roku odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT może odliczyć w pierwszej kolejności koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT zdanie drugie, tj. Aktywo B+R wygenerowane chronologicznie najwcześniej (koszty kwalifikowane nieodliczone w latach wcześniejszych na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT).

Przepisy dot. Ulgi B+R

Zgodnie z art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe w rozumieniu art. 4a pkt 27 Ustawy o CIT oznaczają:

•badania podstawowe - prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

•badania aplikacyjne - prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast, w myśl art. 4a pkt 28 Ustawy o CIT przez prace rozwojowe należy rozumieć jako działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Ustawa o CIT w art. 4a pkt 27-28 stosuje odwołanie wprost do przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 742 z późn. zm.), tj. do art. 4 ust. 2-3.

Zgodnie z art. 18d Ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1a Ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu.

Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1.

Stanowisko Wnioskodawcy

W świetle treści art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, w sytuacji gdy kwota przysługującego podatnikowi odliczenia przewyższa wielkość dochodu podatnika, odliczenia dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Postanowienia art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT (ani innego przepisu zawartego w Ustawie o CIT), nie określają w jakiej wysokości podatnik jest zobowiązany do dokonania przysługującego mu odliczenia w którymś lub w każdym roku z sześciu kolejno następujące po sobie lat podatkowych następujących po roku, w którym nabył on prawo do skorzystania z odliczenia w ramach Ulgi B+R, ale nie mógł z niego skorzystać (w całości). Przepisy nie określają również, w jakiej kolejności należy dokonywać takich odliczeń w sytuacji, gdy podatnikowi w tym samym roku podatkowym będzie przysługiwało prawo do odliczenia kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych w różnych latach podatkowych, np. w roku bieżącym i w latach wcześniejszych.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy zatem przyjąć, że jeżeli w danym roku podatkowym podatnikowi przysługuje na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, prawo do odliczenia w ramach Ulgi B+R kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych w różnych latach podatkowych, to może on zdecydować w jakiej kolejności - w odniesieniu do wydatków z którego roku - dokona odliczeń (takie stanowisko przedstawiono również w publikacji „Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz” pod red. K. Gila, A. Obońskiej, A. Wacławczyka i A. Walter, Warszawa 2019).

Podobne zasady dotyczą odliczania strat podatkowych na podstawie art. 7 ust. 5 pkt 1 Ustawy o CIT. Przepisy te określają jedynie maksymalną kwotę straty z danego źródła przychodu, którą można odliczyć od dochodów uzyskanych w danym roku podatkowym, oraz w okres, w którym możliwe jest odliczenie. Żaden przepis nie określa jednak, jaką kolejność odliczania straty należy zastosować, gdy podatnik posiada prawo do pomniejszenia dochodu o starty z różnych lat podatkowych. W takiej sytuacji podatnik jest zobligowany do odliczania strat w odpowiednich proporcjach lub wysokościach, bez wskazywania jednoznacznej kolejności - od najwcześniejszych do najpóźniejszych, lub odwrotnie (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 września 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.329.2018.1.AM).

Prawidłowość stosowania metody FIFO potwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w przypadku kosztów finansowania dłużnego, które zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 15c ust. 1 Ustawy o CIT, a które to podlegają zaliczeniu do takich kosztów w ciągu następnych pięciu lat podatkowych w oparciu o ust. 18 tego artykułu (interpretacja indywidualna z dnia 18 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.39.2020.2.PB).

Mając powyższe na uwadze, metoda odliczania kosztów B+R zaproponowana przez Wnioskodawcę w treści pytania - tj. według zasady FIFO, czyli od kosztów najwcześniejszych - jest w jego opinii zgodna z art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT. Podejście takie umożliwia podatnikowi skorzystanie z Ulgi B+R nawet wtedy, gdy nie uzyskał on wystarczającego dochodu w roku poniesienia tych kosztów.

Przyjęcie odmiennego podejścia, np. zgodnie z którym w pierwszej kolejności należałoby dokonywać odliczenia w odniesieniu do kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych najpóźniej, mogłoby całkowicie uniemożliwić zastosowanie art. 18d ust. 8 zdanie drugie Ustawy o CIT. Taka sytuacja miałby miejsce w przypadku ponoszenia takich wydatków regularnie, w kolejnych latach podatkowych, przy jednoczesnym braku osiągania dochodów w wysokości pozwalającej na dokonywanie odliczenia w ramach ulgi B+R na bieżąco, w latach ponoszenia kosztów. Trudno uzasadnić takie praktyczne ograniczenie stosowania ulgi B+R, jako instrumentu mającego zachęcać przedsiębiorców do inwestowania w prace nad innowacyjnymi i nowatorskimi rozwiązaniami, w sytuacji, gdy koszty kwalifikujące się do odliczenia w ramach tej ulgi są ponoszone regularnie i to w wysokości niepozwalającej na dokonywanie odliczeń na bieżąco.

Prawidłowość stanowiska Spółki została potwierdzona w jednej z interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, tj. w interpretacji z dnia 5 lutego 2021 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.519.2020.1.APO), w której Organ stwierdził, iż: „(...) należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w sytuacji, gdy w 2020 r. Spółka będzie miała prawo do odliczenia na podstawie art. 18d u.p.d.o.p. (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w tym artykule) Kosztów B+R poniesionych w 2020 r. oraz w latach poprzednich, tj. w 2019 r., wskazanego odliczenia może ona dokonać począwszy od kosztów poniesionych najwcześniej, tj. na zasadzie FIFO”.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka dokonując w danym roku odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT może odliczyć w pierwszej kolejności koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT zdanie drugie, tj. Aktywo B+R wygenerowane chronologicznie najwcześniej (koszty kwalifikowane nieodliczone w latach wcześniejszych na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

Katalog kosztów uznawanych za koszty kwalifikowane został przedstawiony w art. 18d ust. 2- 3a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT,

W myśl art. 18d ust. 9 ustawy o CIT,

Stosownie do art. 18e ustawy o CIT,

Jak wynika z art. 9 ust. 1b ustawy o CIT,

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku CIT przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1.podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,

2.koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT,

3.koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT,

4.ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o CIT,

5.podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględnione w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów,

6.w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,

7.podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

8.kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawy o CIT,

9.koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa, wskazać należy, że w przypadku gdy podatnik poniósł stratę ze swojej działalności albo osiągnął dochód niższy niż przysługujące odliczenie z tytułu ulgi B+R, ma prawo przenieść na kolejne 6 lat koszty kwalifikowane w celu ich późniejszego uwzględnienia w zeznaniu rocznym, obniżając tym podstawę opodatkowania.

„Kwota przysługujących odliczeń”, o której mowa w treści przepisu art. 18d ust. 8, oznacza całkowitą kwotę odliczeń przysługujących podatnikowi w danym roku - wynikającą zarówno z kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych w roku bieżącym, jak i w latach poprzednich (ale nieodliczonych w ramach ulgi B+R ze względu na nieosiągnięcie dochodu w odpowiedniej wysokości).

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o CIT nie regulują kwestii kolejności dokonywania odliczeń kosztów kwalifikowanych, które nie zostały odliczone w roku ich poniesienia z uwagi na wystąpienie straty albo nieosiągnięcie przez podatnika dochodów w wystarczającej wysokości.

Ustawodawca pozostawił podatnikowi dowolność w powyższej kwestii, z zachowaniem warunku, że odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Zasadnym zatem jest przyjęcie, że jeżeli w danym roku podatkowym podatnikowi przysługuje na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, prawo do odliczeń kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych zarówno w danym roku jak i latach poprzednich to może on podjąć decyzję o kolejności dokonywania tych odliczeń, przy spełnieniu wymagań, o których mowa w tym przepisie, w szczególności 6-letniego limitu czasowego.

Należy mieć na względzie, że przewidziany przez ustawodawcę okres sześciu lat podatkowych odnosi się do wyodrębnionych za dany rok kosztów kwalifikowanych.

Należy jednak pamiętać, że nieskorzystanie z prawa do odliczenia ulgi B+R w ciągu sześciu kolejnych lat podatkowych następujących po roku, w którym prawo to zostało nabyte, będzie oznaczało utratę prawa do ulgi B+R. Będzie to miało miejsce np. w sytuacji, gdy podatnik będzie ponosił stratę podatkową przez cały okres posiadania prawa do ulgi B+R lub gdy osiągnie dochody jedynie z zysków kapitałowych, w przypadku których odliczenie ulgi B+R nie przysługuje.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka dokonując w danym roku odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT, może odliczyć w pierwszej kolejności koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT zdanie drugie, tj. Aktywo B+R wygenerowane chronologicznie najwcześniej (koszty kwalifikowane nieodliczone w latach wcześniejszych na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT), jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, gdyż to pytanie wyznacza zakres interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).