Czy w celu zastosowania mechanizmu bezpiecznej przystani przewidzianego w art. 11g Ustawy o CIT Wnioskodawca będzie zobowiązany do weryfikacji, czy uregulowany w art. 11g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT limit 20 000 000 zł łącznego poziomu zobowiązań lub należności w trakcie roku podatkowego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczonego odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek, nie został przekroczony w odniesieniu do pożyczek udzielonych przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Wnioskodawcę od podmiotów powiązanych Czy w celu mechanizmu bezpiecznej przystani przewidzianego w art. 11g Ustawy o CIT Wnioskodawca będzie zobowiązany do weryfikacji, czy uregulowany w art. 11g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT limit 20 000 000 zł łącznego poziomu zobowiązań lub należności w trakcie roku podatkowego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczonego odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek, nie został przekroczony również w odniesieniu do pożyczek udzielonych przez Akcjonariusza na rzecz podmiotów z nim powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Akcjonariusza od podmiotów powiązanych

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w celu zastosowania przez Wnioskodawcę mechanizmu bezpiecznej przystani przewidzianego w art. 11g Ustawy o CIT w zakresie pożyczki udzielonej Akcjonariuszowi, Wnioskodawca będzie zobowiązany do weryfikacji, czy uregulowany w art. 11g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT limit 20 000 000 zł łącznego poziomu zobowiązań lub należności w trakcie roku podatkowego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczonego odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek, nie został przekroczony w odniesieniu do pożyczek:

1. udzielonych przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Wnioskodawcę od podmiotów powiązanych,

2. udzielonych przez Akcjonariusza na rzecz podmiotów z nim powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Akcjonariusza od podmiotów powiązanych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 września 2024 r. (wpływ tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X S.A. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca” lub „Pożyczkodawca”) jest spółką akcyjną, z kapitałem zakładowym w wysokości (…) mln zł. Przedmiotem deklarowanej przez Spółkę działalności w odniesieniu do PKD jest m.in. (…). Działalność finansowa, w tym udzielanie pożyczek, nie mieści się w zakresie przedmiotu działalności prowadzonej przez Spółkę.

Spółka ma siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce.

Wnioskodawca może w przyszłości udzielić pożyczkę na rzecz jej jednego z akcjonariuszy tj. H (dalej: „Akcjonariusz”), który jest podmiotem z siedzibą w (…). Akcjonariusz w dniu (…) r. nabył akcje stanowiące (…)% kapitału Spółki. Spółka oraz Akcjonariusz są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 poz. 2805 z późn. zm. dalej: Ustawa o CIT). Jedynym wspólnikiem Akcjonariusza jest Pan N.N, który jednocześnie pełni rolę (…).

W zakresie tej pożyczki, Spółka chciałaby skorzystać z mechanizmu bezpiecznej przystani (safe harbour) przewidzianego w art. 11g Ustawy o CIT. W związku z tym, przedmiotowa pożyczka ma w założeniu spełniać wymogi zawarte w wyżej wymienionym przepisie tj.:

 1. oprocentowanie pożyczki w ujęciu rocznym na dzień zawarcia umowy jest ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnym na dzień zawarcia tej umowy;

 2. nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;

 3. pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat;

 4. w trakcie roku podatkowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż

20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty;

 5. pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Niemniej, w powyższym zdarzeniu przyszłym, Spółka powzięła wątpliwości w związku

z brzmieniem art. 11g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT.

Pytania

 1. Czy w celu zastosowania przez Wnioskodawcę mechanizmu bezpiecznej przystani przewidzianego w art. 11g Ustawy o CIT w zakresie pożyczki udzielonej Akcjonariuszowi, Wnioskodawca będzie zobowiązany do weryfikacji, czy uregulowany w art. 11g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT limit 20 000 000 zł łącznego poziomu zobowiązań lub należności w trakcie roku podatkowego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczonego odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek, nie został przekroczony w odniesieniu do pożyczek udzielonych przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Wnioskodawcę od podmiotów powiązanych?

 2. Czy w celu zastosowania przez Wnioskodawcę mechanizmu bezpiecznej przystani przewidzianego w art. 11g Ustawy o CIT w zakresie pożyczki udzielonej Akcjonariuszowi, Wnioskodawca będzie zobowiązany do weryfikacji, czy uregulowany w art. 11g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT limit 20 000 000 zł łącznego poziomu zobowiązań lub należności w trakcie roku podatkowego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczonego odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek, nie został przekroczony również w odniesieniu do pożyczek udzielonych przez Akcjonariusza na rzecz podmiotów z nim powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Akcjonariusza od podmiotów powiązanych?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w celu zastosowania mechanizmu bezpiecznej przystani przewidzianego w art. 11g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) w zakresie pożyczki udzielonej Akcjonariuszowi, Wnioskodawca będzie zobowiązany do weryfikacji, czy uregulowany w art. 11g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT limit 20 000 000 zł łącznego poziomu zobowiązań lub należności w trakcie roku podatkowego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczonego odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek, nie został przekroczony w odniesieniu do pożyczek udzielonych przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów z nim powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Wnioskodawcę od podmiotów powiązanych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w celu zastosowania mechanizmu bezpiecznej przystani przewidzianego w art. 11g Ustawy o CIT w zakresie pożyczki udzielonej Akcjonariuszowi, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do weryfikacji, czy uregulowany w art. 11g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT limit 20 000 000 zł łącznego poziomu zobowiązań lub należności w trakcie roku podatkowego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczonego odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek, nie został przekroczony również w odniesieniu do pożyczek udzielonych przez Akcjonariusza na rzecz podmiotów z nim powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Akcjonariusza od podmiotów powiązanych.

Wspólne uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

W myśl art. 11c ust. 1 Ustawy o CIT, podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Zgodnie natomiast z ust. 2 powołanego przepisu, jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Stosownie do treści art. 11d ust. 1 Ustawy o CIT, ceny transferowe weryfikuje się, stosując metodę najbardziej odpowiednią w danych okolicznościach, wybraną spośród następujących metod:

1. porównywalnej ceny niekontrolowanej;

2. ceny odprzedaży;

3. koszt plus;

4. marży transakcyjnej netto;

5. podziału zysku.

Jednocześnie w art. 11g ust. 1 Ustawy o CIT wskazano, że w przypadku transakcji kontrolowanej dotyczącej pożyczki, organ podatkowy odstępuje od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości oprocentowania tej pożyczki, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

 1) oprocentowanie pożyczki w ujęciu rocznym na dzień zawarcia umowy jest ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnym na dzień zawarcia tej umowy;

 2) nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;

 3) pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat;

 4) w trakcie roku podatkowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż

20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty;

 5) pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Wnioskodawca ma wątpliwości w jaki sposób interpretować warunek, który został wskazany w art. 11g ust. 1 pkt 4 tj. limit 20 000 000 zł łącznego poziomu zobowiązań lub należności w trakcie roku podatkowego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczonego odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek.

Bowiem, zgodnie z treścią tego przepisu tj. „W przypadku transakcji kontrolowanej dotyczącej pożyczki organ podatkowy odstępuje od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości oprocentowania tej pożyczki, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: (...) w trakcie roku podatkowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż 20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty”.

Jak wynika z powyższego, ustawodawca w pierwszym zdaniu tego przepisu posługuje się pojęciem „podatnika”, wobec którego organ odstępuje od określenia dochodu (straty) w zakresie wysokości oprocentowania tej pożyczki. Następnie, w punkcie 4 ww. przepisu, ustawodawca wskazuje na poziom zobowiązań/należności „podmiotu powiązanego” z tytułu pożyczek udzielonych podmiotom powiązanym lub otrzymanych od podmiotów powiązanych. Tak więc, ustawodawca w ramach jednego przepisu, posługuje się zarówno pojęciem „podatnika” jak i „podmiotu powiązanego”, które nie są pojęciami o tożsamym znaczeniu.

W związku z tym, Wnioskodawca zastanawia się, czy powyższy przepis należy interpretować w ten sposób, że przesłanka braku przekroczenia limitu 20 000 000 zł łącznego poziomu zobowiązań lub należności w trakcie roku podatkowego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczonego odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek:

   - powinna być weryfikowana wyłącznie w zakresie pożyczek udzielonych przez Spółkę na rzecz jej podmiotów powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Spółkę od jej podmiotów powiązanych, która to Spółka w niniejszym zdarzeniu przyszłym będzie pożyczkodawcą i jako podatnik będzie chciała skorzystać z instytucji bezpiecznej przystani;

   - powinna być weryfikowana również w zakresie pożyczek udzielonych/otrzymanych przez Akcjonariusza na od/na rzecz podmiotów powiązanych z Akcjonariuszem.

W ocenie Wnioskodawcy, limit zawarty w art. 11g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT odnosi się do kwoty pożyczek, które zostały udzielone przez Spółkę na rzecz podmiotów powiązanych lub pożyczek, które zostały przez Spółkę otrzymane od podmiotów powiązanych. Dlatego też, kwoty pożyczek udzielonych lub otrzymanych przez Akcjonariusza na rzecz/od podmiotów powiązanych z Akcjonariuszem, który jest podmiotem z siedzibą w (…), z perspektywy zastosowania instytucji safe harbour przez Spółkę nie będą miały żadnego znaczenia i nie powinny być dodatkowo weryfikowane przez Spółkę.

Za taką oceną przemawiają ogólne zasady dotyczące instytucji safe harbour, która jest preferencją dla podatnika i może wystąpić np. tylko w odniesieniu do jednej ze stron transakcji kontrolowanej. W Wytycznych OECD z zakresu cen transferowych dla przedsiębiorstw multinarodowych i administracji podatkowych (ang. OECD Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations, dalej: „Wytyczne”, https://www.oecd.org/en/publications/oecd-transfer-pricing-guidelines-for-multinational-enterprises-and-tax-administrations-2022_0e655865-en.html), wprost wskazuje się na to, że to podatnik musi spełnić określone kryteria, aby móc korzystać z instytucji safe harbour oraz że ta instytucja z zasady ma charakter jednostronny.

Wynika to z punktu 4.105 Wytycznych (Strona 205 Wytycznych), w których wskazano:

„Providing certainty to eligible taxpayers that the price charged or paid on qualifying controlled transactions will be accepted by the tax administrations that have adopted the safe harbour with a limited audit or without an audit beyond ensuring the taxpayer has met the eligibility conditions of, and complied with, the safe harbour provisions.”

Również w punkcie 4.108 Wytycznych (Strona 206 Wytycznych) odniesiono się do tej kwestii:

“Another advantage provided by a safe harbour is the certainty that the taxpayer’s transfer prices will be accepted by the tax administration providing the safe harbour, provided they have met the eligibility conditions of, and complied with, the safe harbour provisions. The tax administration would accept, with limited or no scrutiny, transfer prices within the safe harbour parameters. Taxpayers could be provided with relevant parameters which would provide a transfer price deemed appropriate by the tax administration for the qualifying transaction.”

Tak więc, to podatnik (w tym przypadku Wnioskodawca) musi spełnić określone warunki do zastosowania instytucji safe harbour i to w stosunku do podatnika (Wnioskodawcy) organy podatkowe będą dokonywały weryfikacji, czy wskazane w przepisach warunki zostały rzeczywiście spełnione.

Jednocześnie, w punkcie 4.115 Wytycznych (Strony 208-209 Wytycznych) wskazano, że instytucje safe harbour mają charakter jednostronny (obejmują swoim działaniem wyłącznie podatników danego państwa), co powoduje, że druga strona transakcji z innego państwa (w tym przypadku Akcjonariusz) z takiego zabezpieczenia nie skorzysta. Powoduje to ryzyko, że zastosowana cena może zostać zakwestionowana przez organy podatkowe z obcej jurysdykcji (pomimo zastosowania safe harbour w Polsce). Jak stwierdzono w Wytycznych:

“If the safe harbour causes taxpayers to report income above arm’s length levels, it would work to the benefit of the tax administration providing the safe harbour, as more taxable income would be reported by such domestic taxpayers. On the other hand, the safe harbour may lead to less taxable income being reported in the tax jurisdiction of the foreign associated enterprise that is the other party to the transaction. The other tax administrations may then challenge prices derived from the application of a safe harbour, with the result that the taxpayer would face the prospect of double taxation. Accordingly, any administrative benefits gained by the tax administration of the safe harbour jurisdiction would potentially be obtained at the expense of other jurisdictions which, in order to protect their own tax base, would have to determine systematically whether the prices or results permitted under the safe harbour are consistent with what would be obtained by the application of their own transfer pricing rules. The administrative burden saved by the jurisdiction offering the safe harbour would therefore be shifted to the foreign jurisdictions”.

Skoro instytucja safe harbour ma charakter jednostronny, to oczywistym jest, że weryfikacja warunków do jej zastosowania będzie odbywała się wyłącznie w stosunku do podatnika, który tą instytucję chce zastosować. Bowiem, przeprowadzenie weryfikacji wobec podmiotu powiązanego z siedzibą zagranicą, który nie jest polskim podatnikiem i nie obejmują go przepisy Ustawy o CIT (i tym samym nie może zastosować instytucji safe harbour na podstawie Ustawy o CIT) nie miałoby żadnego sensu.

Co więcej, odnosząc się do zasady domniemania racjonalności ustawodawcy, w ocenie Spółki ustawodawca, gdyby chciał, aby powyższa weryfikacja została dokonana dla obu stron transakcji, to taki obowiązek zostałby jasno sformułowany w treści ww. przepisu. W tym kontekście należy wskazać na art. 11n pkt 1 Ustawy o CIT, w którym mowa jest „obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 11k ust. 1, nie ma zastosowania do transakcji kontrolowanych zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki”.

Z powyższego przepisu wynika więc, że podatnik, aby mógł zostać zwolniony z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, musi zweryfikować, czy zarówno on jak i druga strona transakcji spełniają określone warunki, które zostały wymienione w Ustawie o CIT. Tym samym, wolą ustawodawcy było wprowadzenie warunków dla obu stron transakcji.

Natomiast w omawianym art. 11g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT nie ma takiego sformułowania, co przemawia za tym, że wolą ustawodawcy było wprowadzenie weryfikacja warunków wyłącznie w odniesieniu podatnika, który z instytucji safe harbour chce skorzystać.

Reasumując, zdaniem Spółki, przesłanka braku przekroczenia limitu 20 000 000 zł łącznego poziomu zobowiązań lub należności w trakcie roku podatkowego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczonego odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek, powinna być weryfikowana wyłącznie w zakresie pożyczek udzielonych przez Spółkę na rzecz jej podmiotów powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Spółkę od jej podmiotów powiązanych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 11g ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W przypadku transakcji kontrolowanej dotyczącej pożyczki organ podatkowy odstępuje od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości oprocentowania tej pożyczki, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

 1) oprocentowanie pożyczki w ujęciu rocznym na dzień zawarcia umowy jest ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnym na dzień zawarcia tej umowy;

 2) nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;

 3) pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat;

 4) w trakcie roku podatkowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż 20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty;

 5) pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu wskazać należy, że od dnia 1 stycznia 2019 r. ustawodawca wprowadził przepisy o tzw. bezpiecznej przystani (ang. safe harbour). Mogą z nich skorzystać m.in. podmioty powiązane zawierające umowę pożyczki pod określonym warunkami. Zastosowanie uproszczeń typu safe harbour jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem podatnika. W przypadku nieskorzystania przez podatnika z tego rozwiązania mają zastosowanie ogólne zasady weryfikacji wysokości ceny transferowej, zgodnie z zasadą ceny rynkowej.

Aby móc zastosować uproszczenie safe harbour do kontrolowanej transakcji pożyczki podatnik musi spełnić łącznie wszystkie warunki z art. 11g ust. 1 ustawy CIT.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy w celu zastosowania mechanizmu bezpiecznej przystani przewidzianego w art. 11g ustawy o CIT w zakresie pożyczki udzielonej Akcjonariuszowi, Wnioskodawca będzie zobowiązany do weryfikacji, czy uregulowany w art. 11g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT limit 20 000 000 zł łącznego poziomu zobowiązań lub należności w trakcie roku podatkowego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczonego odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek, nie został przekroczony w odniesieniu do pożyczek:

- udzielonych przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Wnioskodawcę od podmiotów powiązanych,

- udzielonych przez Akcjonariusza na rzecz podmiotów z nim powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Akcjonariusza od podmiotów powiązanych.

W Państwa opinii Wnioskodawca będzie zobowiązany do weryfikacji warunku, o którym mowa w art. 11g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT w odniesieniu do pożyczek udzielonych przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów z nim powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Wnioskodawcę od podmiotów powiązanych, natomiast Spółka nie będzie zobowiązana do weryfikacji, tego warunku w odniesieniu do pożyczek udzielonych przez Akcjonariusza na rzecz podmiotów z nim powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Akcjonariusza od podmiotów powiązanych.

Z takim stanowiskiem należy się zgodzić.

Nie budzi żadnych wątpliwości konieczność weryfikacji warunku z art. 11g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT w odniesieniu do pożyczek udzielonych przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów z nim powiązanych lub pożyczek otrzymanych przez Wnioskodawcę od podmiotów powiązanych, bowiem wynika ona z literalnego brzmienia przepisu.

Ustawodawca jako jeden z warunków skorzystania z przepisów o tzw. bezpiecznej przystani (ang. safe harbour) przewidział konieczność, aby w trakcie roku podatkowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosił nie więcej niż 20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Jednak warunku tego nie należy rozumieć w sposób taki, aby również to pożyczki podmiotu powiązanego (w analizowanej sprawie Akcjonariusza, któremu Spółka udziela pożyczki) nie przekraczały w roku podatkowym limitu 20 000 000 zł lub jego równowartości.

Jak słusznie Państwo wskazują instytucja safe harbor jest preferencją jednostronną, to znaczy, że jedna strona transakcji może korzystać z tych przepisów, na co wskazuje zdanie wstępne przepisu art. 11g ust. 1 ustawy o CIT, gdzie wyraźnie wskazano, że organ podatkowy odstępuje od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości oprocentowania pożyczki. Zatem to podatnik (strona transakcji), która chce skorzystać z preferencji zobowiązana jest do spełnienia warunków wskazanych w przepisie, natomiast gdy warunek odnosi się do danej strony transakcji jest to wyraźnie wskazane w treści przepisu jak to ma miejsce w pkt 5, gdzie ustawodawca sformułował warunek dla pożyczkodawcy. Natomiast pkt 4 tego przepisu odnosi się do poziomu zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego, jednak warunek ten odnosi się do strony umowy pożyczki, która zamierza korzystać z safe harbour, a nie do obu stron transakcji.

Zatem kwoty pożyczek udzielonych lub otrzymanych przez Akcjonariusza na rzecz/od podmiotów powiązanych z Akcjonariuszem, który jest podmiotem z siedzibą w (…), z perspektywy zastosowania instytucji safe harbour przez Spółkę nie podlegały pod kątem spełnienia warunku, o którym mowa w art. 11g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).