Wydanie interpretacji indywidualnej - dotyczy w jaki sposób zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki tytułem ustanawiania służebności, stanowiące pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek, z 10 września 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, w jaki sposób należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez Spółkę wydatki tytułem ustanawiania służebności na czas nieoznaczony - stanowiące dla Spółki koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie):

1)w przypadku służebności ustanawianych odpłatnie, gdy Spółka ponosi jednorazowo koszt zapłaty wynagrodzenia za ustanowienie służebności oraz inne koszty związane z ustanowieniem służebności (np. opłaty notarialne);

2)w przypadku służebności ustanawianych nieodpłatnie, gdy Spółka ponosi jednorazowo koszty związane z ustanowieniem służebności inne niż wynagrodzenie (np. opłaty notarialne).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

(…) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Spółką reprezentującą Wnioskodawcę jest (…).

Podstawowym przedmiotem działalności spółek wchodzących w skład (…) jest prowadzenie działalności w zakresie: (…)

W skład (…) wchodzi m.in. (…) (dalej: „Spółka”). Spółka prowadzi podstawową działalność w zakresie świadczenia usług (…).

Spółka ponosi wydatki tytułem ustanawiania służebności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki te stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Służebności są ustanawiane na czas oznaczony oraz na czas nieoznaczony.

Wśród służebności ustanawianych na rzecz Spółki mogą znajdować się m.in.:

-służebność drogi koniecznej - ustanawiana na podstawie art. 145 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”)

-służebność gruntowa - ustanawiana na podstawie art. 285 i n. Kodeksu cywilnego,

-służebność przesyłu - ustanawiana na podstawie art. 305¹ i n. Kodeksu cywilnego.

Ustanawianie służebności następuje odpłatnie oraz nieodpłatnie:

1)w przypadku służebności ustanawianych odpłatnie na czas nieoznaczony Spółka ponosi jednorazowo koszt zapłaty wynagrodzenia za ustanowienie służebności oraz inne koszty związane z ustanowieniem służebności (np. opłaty notarialne);

2)w przypadku służebności ustanawianych nieodpłatnie na czas nieoznaczony Spółka ponosi jednorazowo koszty związane z ustanowieniem służebności inne niż wynagrodzenie (np. opłaty notarialne).

Spółka dla celów bilansowych ustanawiane służebności zalicza do aktywów niematerialnych i ujmuje w koszty za pośrednictwem odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej oraz przepisami ustawy z dnia 29 września 2009 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.).

W świetle powyższego, Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków związanych z ustanawianiem służebności.

Pytanie

W jaki sposób należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez Spółkę wydatki tytułem ustanawiania służebności na czas nieoznaczony - stanowiące dla Spółki koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie):

1)w przypadku służebności ustanawianych odpłatnie, gdy Spółka ponosi jednorazowo koszt zapłaty wynagrodzenia za ustanowienie służebności oraz inne koszty związane z ustanowieniem służebności (np. opłaty notarialne);

2)w przypadku służebności ustanawianych nieodpłatnie, gdy Spółka ponosi jednorazowo koszty związane z ustanowieniem służebności inne niż wynagrodzenie (np. opłaty notarialne)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę wydatki tytułem ustanawiania służebności na czas nieoznaczony - stanowiące dla Spółki koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) - zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d (z uwzględnieniem zdania drugiego tego przepisu) i ust. 4e ustawy o CIT (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.), podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych stosownie do przyjętego w Spółce ujęcia przedmiotowego wydatku w księgach rachunkowych, a zatem poprzez odpisy amortyzacyjne.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Jednocześnie w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei według art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższych przepisów wynika, że koszty, które pozostają w innym niż bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w roku ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT. Dla celów podatkowych momentem poniesienia kosztów pośrednich, będzie moment ujęcia kosztów w księgach rachunkowych.

W świetle tych przepisów, ponoszone wydatki związane z ustanawianiem służebności na czas nieoznaczony Spółka kwalifikuje do kosztów pośrednich, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Biorąc powyższe pod uwagę, skoro moment potrącenia ww. wydatków stanowiących koszty pośrednie, uzależniony został od ujęcia tych kosztów w księgach rachunkowych, aktywacja przedmiotowego kosztu uzyskania przychodu dla celów podatkowych, powinna się odbywać tak samo jak dla celów bilansowych.

Jeżeli zatem Spółka ujmuje w księgach rachunkowych wydatki na ustanawianie służebności jako aktywa niematerialne i rozlicza poprzez odpisy amortyzacyjne, to - pomimo, iż służebności na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych nie stanowią wartości niematerialnej i prawnej lub środków trwałych - to powinna wydatek ten w tym samym czasie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

W konsekwencji, ponoszone przez Spółkę wydatki, związane z ustanawianiem służebności - stanowiące dla Spółki koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) - zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d (z uwzględnieniem zdania drugiego tego przepisu) i 4e ustawy o CIT podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów stosownie do przyjętego w Spółce ujęcia przedmiotowego wydatku w księgach rachunkowych, a zatem poprzez odpisy amortyzacyjne.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko potwierdzają organy podatkowe, przykładowo w:

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 czerwca 2018 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.182.2018.2.ZK,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 listopada 2012 r., znak BPBI/2/423-1007/12/MS,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 9 marca 2012 r., znak IPTPB3/423-320/11-2/KJ,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 grudnia 2010 r., znak IPPB3/423-616/10-2/JG.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę wydatki tytułem ustanawiania służebności na czas nieoznaczony - stanowiące dla Spółki koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) - zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d (z uwzględnieniem zdania drugiego tego przepisu) i ust. 4e ustawy o CIT, podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych stosownie do przyjętego w Spółce ujęcia przedmiotowego wydatku w księgach rachunkowych, a zatem poprzez odpisy amortyzacyjne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

Z niniejszej regulacji wynika, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny, a więc bezzwrotny,- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,

- został właściwie udokumentowany.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty uzyskania przychodu można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – art. 15 ust. 4d-4e ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Spółka ponosi wydatki tytułem ustanawiania służebności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki te stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) (okoliczność ta została przyjęta jako opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i nie podlegała interpretacji).

W tym miejscu wskazać należy, iż moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

Z powyższych przepisów wynika, iż koszty, które pozostają w innym niż bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w roku ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ww. ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, Państwo dla celów bilansowych ustanawiane służebności zaliczają do aktywów niematerialnych i ujmują w koszty za pośrednictwem odpisów amortyzacyjnych.

Ustawodawca w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, definiując termin poniesienia kosztu odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o CIT, jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu jako kosztu ujętego w księgach rachunkowości.

Uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych należy jednakże podkreślić, że art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, odnosi się do pojęcia kosztu zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 tej ustawy, a więc pojęcia kosztu w znaczeniu ustawy podatkowej.

Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa, o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (zob. wyroki NSA: z 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1237/13; z 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1071/13; z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 414/10). Kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych są tylko te koszty, które zostały wyraźnie określone w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć, ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z 4 lutego 1994 r. sygn. akt U 2/90).

Podsumowując, dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT jest, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, bez względu na sposób ujęcia tego kosztu dla celów rachunkowych (bilansowych), tj. bez względu na to, czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym czy też nie.

Tym samym, koszty o których mowa we wniosku jako koszty pośrednie powinny być potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli jednak koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d, ust. 4e ustawy o CIT w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT).

W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pośrednie koszty uzyskania przychodów podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ponadto, należy zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem.

W świetle powyższego należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych (tj. ujęcie danego wydatku „jako koszt” w księgach rachunkowych - ujęcie wydatku na koncie kosztowym) nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

O tym jednak, czy w istocie dany wydatek z uwagi na swój charakter nie może zostać przyporządkowany do długości okresu, którego dotyczy, decydować będą przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby prawa bilansowego.

Zatem, wydatki tytułem ustanawiania służebności na czas nieoznaczony należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia w jaki sposób należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez Spółkę wydatki tytułem ustanawiania służebności na czas nieoznaczony - stanowiące dla Spółki koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie):

- w przypadku służebności ustanawianych odpłatnie, gdy Spółka ponosi jednorazowo koszt zapłaty wynagrodzenia za ustanowienie służebności oraz inne koszty związane z ustanowieniem służebności (np. opłaty notarialne),

- w przypadku służebności ustanawianych nieodpłatnie, gdy Spółka ponosi jednorazowo koszty związane z ustanowieniem służebności inne niż wynagrodzenie (np. opłaty notarialne)

– jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Podkreślić jednocześnie należy, że odmienne rozstrzygnięcia dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

Jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować.

Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ interpretacyjny skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska we wszystkich innych sprawach bez względu na to, czy stanowisko to byłoby słuszne, czy też nie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).