Spłata pożyczek a różnice kursowe oraz inne przychody/koszty uzyskania przychodów. - Interpretacja - null
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Spłata pożyczek a różnice kursowe oraz inne przychody/koszty uzyskania przychodów.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:
-czy dokonanie z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło EUR - spowodowało powstanie podatkowych różnic kursowych, zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy CIT, w przypadku, gdy wypłata kapitału Pożyczki nastąpiła na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR,
-jakie kursy przeliczeniowe należało zastosować do ustalania podatkowych różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy CIT, powstałych w związku dokonaniem z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło EUR, w przypadku, gdy wypłata kapitału Pożyczki nastąpiła na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR,
-czy dokonanie z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło PLN - spowodowało powstanie podatkowych różnic kursowych, zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy CIT, w przypadku, gdy otrzymanie kapitału Pożyczki nastąpiło na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR,
-czy dokonanie z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło PLN - spowodowało powstanie przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 10 lit. a) lub kosztu uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit a) ustawy CIT, w przypadku, gdy wypłata kapitału Pożyczki nastąpiła na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 października 2024 r. (wpływ tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca (dalej także jako „Podatnik” lub „Spółka”) posiada siedzibę w Polsce, jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy CIT oraz zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów usług.
Główny przedmiot działalności Podatnika stanowi wytwarzanie energii odnawialnej.
W chwili obecnej Spółka rozpoczęła budowę (…) (dalej jako „Inwestycja”), opartego na technologii (…).
Wspólnikiem Spółki (dalej jako „Wspólnik” lub „Pożyczkodawca”) jest podmiot będący rezydentem podatkowym innego kraju z siedzibą na terenie Unii Europejskiej.
W związku z realizacją Inwestycji, Podatnik zaciągnął od Wspólnika pożyczkę (dalej jako „Pożyczka”) na podstawie umowy pożyczki (dalej jako „Umowa”).
Środki pieniężne otrzymane od Pożyczkodawcy, Spółka przeznacza na sfinansowanie Inwestycji, a w szczególności na nabycie towarów i usług niezbędnych do realizacji tego zadania.
WALUTA POŻYCZKI
Walutę rozliczeniową Pożyczki stanowi waluta obca, tj. Euro (dalej jako „EUR”). Oznacza to, że w Umowie kwota otrzymanej Pożyczki (kapitału) została wyrażona w EUR, zaś stan zadłużenia Spółki (kapitał oraz odsetki) z tytułu Pożyczki również jest określony w EUR.
WYPŁATA POŻYCZKI
Kapitał Pożyczki wpłynął na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w polskim banku (dalej jako „Bank”) w walucie EUR. Wpływ ww. kapitału nastąpił w formie przelewu bankowego (dalej jako „Przelew”). Walutę Przelewu stanowiło EUR.
SPŁATA POŻYCZKI
Do chwili złożenia niniejszego wniosku, Spółka dokonała częściowej spłaty kapitału Pożyczki wraz z odsetkami. Ww. częściowa spłata została dokonana w trzech ratach:
- z rachunku prowadzonego EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR,
- z rachunku prowadzonego w złotówkach (dalej „PLN”), zaś walutę Przelewu stanowiło EUR, przy czym Bank dokonał przewalutowania kwoty ww. Przelewu,
- z rachunku prowadzonego w PLN, zaś walutę Przelewu stanowiły PLN.
Podatnik wyjaśnia, że w Umowie nie określono waluty rachunku bankowego, z którego dokonywana jest spłata kapitału Pożyczki oraz nie wskazano Waluty przelewu realizującego spłatę Pożyczki. Warunki na jakich dokonywana jest spłata kapitału Pożyczki wraz z odsetkami dostosowana jest każdorazowo do potrzeb Pożyczkodawcy, tj. od tego czy potrzebuje on otrzymać spłatę Pożyczki w EUR, czy w PLN.
Oznacza to, że również w przyszłości w zakresie Pożyczki uzyskanej na rachunek walutowy Spółki prowadzony w EUR, mogą następować spłaty zarówno z rachunku bankowego Podatnika prowadzonego w EUR albo z rachunku bankowego prowadzonego w PLN w formie Przelewu, którego walutę stanowić będzie EUR albo z rachunku bankowego prowadzonego w PLN w formie Przelewu, którego walutę stanowić będzie PLN.
METODA WYCENY ROZCHODU ŚRODKÓW PIENIĘŻNYCH
Dzięki zastosowaniu metody wyceny rozchodu pieniądza w ramach danej Pożyczki (np. FIFO), w przypadku spłaty raty kapitału Pożyczki, Spółka jest w stanie powiązać spłacaną ratę kapitału z określoną transzą kapitału wypłaconego jej z tytułu otrzymanej Pożyczki.
METODA USTALANIA RÓŻNIC KURSOWYCH
Spółka ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a w związku z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy CIT (winno być: art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).
Pytania
1.Czy dokonanie z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło EUR - spowodowało powstanie podatkowych różnic kursowych, zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy CIT, w przypadku, gdy wypłata kapitału Pożyczki nastąpiła na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
2.Jakie kursy przeliczeniowe należało zastosować do ustalania podatkowych różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy CIT, powstałych w związku dokonaniem z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło EUR, w przypadku, gdy wypłata kapitału Pożyczki nastąpiła na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
3.Czy dokonanie z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło PLN - spowodowało powstanie podatkowych różnic kursowych, zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy CIT, w przypadku, gdy otrzymanie kapitału Pożyczki nastąpiło na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)
4.Czy dokonanie z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło PLN - spowodowało powstanie przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 10 lit. a lub kosztu uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy CIT, w przypadku, gdy wypłata kapitału Pożyczki nastąpiła na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)
Państwa stanowisko w sprawie
Ad 1.
W ocenie Wnioskodawcy - spłata Pożyczki w ww. okolicznościach spowodowała powstanie podatkowych różnic kursowych odnośnie do kapitału Pożyczki zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy CIT.
Spółka stoi na stanowisku, że gdy Pożyczka została spłacona w ww. warunkach - doszło w istocie do sprzedaży przez Bank na rzecz Spółki waluty obcej (EUR) po kursie wskazanym przez Bank. Oznacza to, że rachunek złotówkowy Podatnika został obciążony wartością środków walutowych przelanych przez Bank na rachunek bankowy Pożyczkodawcy. Tym samym spłata Pożyczki następuje w rzeczywistości w walucie obcej.
Ww. rozumowanie jest zgodne z oceną administracji skarbowej wyrażoną w interpretacji z dnia 16 czerwca 2014r., nr IPPB5/423-272/14-2/IŚ.
Ad 2.
W ocenie Wnioskodawcy - do ustalania podatkowych różnic kursowych, o których mowa art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy CIT powstałych w związku z dokonaniem z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło EUR, gdy wypłata kapitału Pożyczki nastąpiła na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR, należało zastosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania kapitału Pożyczki oraz kurs faktycznie zastosowany przez Bank do przewalutowania środków pieniężnych w PLN na EUR w zakresie spłaty kapitału Pożyczki.
Spółka stoi na stanowisku, że w omawianej sytuacji miał miejsce:
- „pozostały przypadek” określony w zdaniu drugim art. 15a ust. 4 ustawy CIT, w zakresie otrzymania kapitału Pożyczki, gdyż w związku z wpływem środków pieniężnych na rachunek bankowy Podatnika, Bank nie dokonał przewalutowania tych środków,
- „kupno waluty” określone w zdaniu pierwszym art. 15a ust. 4 ustawy CIT, w zakresie spłaty kapitału Pożyczki, gdyż w związku ze spłatą kapitału Pożyczki przez Podatnika, w istocie doszło do kupna przez Spółkę od Banku waluty obcej (EUR) po kursie faktycznym wskazanym przez Bank. Oznacza to, że w omawianym przypadku, na potrzeby ustalania wartości podatkowych różnic kursowych, Spółka powinna dokonać przeliczenia wartości kapitału Pożyczki z EUR na PLN według:
- średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wpływu kapitału Pożyczki na rachunek bankowy Spółki,
- kursu faktycznie zastosowanego przez Banku do sprzedaży EUR na rzecz Podatnika w związku ze spłatą kapitału Pożyczki.
Ad 3.
W ocenie Wnioskodawcy - spłata Pożyczki w ww. okolicznościach nie spowodowała powstania podatkowych różnic kursowych zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy CIT, gdyż Pożyczka taka nie ma charakteru pożyczki walutowej w rozumieniu ww. przepisu.
Spółka stoi na stanowisku, że warunkiem konstytutywnym dla powstania podatkowych różnic kursowych z tytułu otrzymanych pożyczek jest dokonanie przez Pożyczkobiorcę spłaty pożyczki z jego rachunku EUR lub z rachunku PLN Pożyczkobiorcy poprzez Przelew EUR. W omawianym przypadku doszło, jednakże do spłaty Pożyczki z rachunku PLN Spółki, bez przeliczenia złotówek na walutę obcą (Przelew złotówkowy) przez bank Podatnika.
Powyższy tok rozumowania znajduje potwierdzenie w interpretacji z dnia 21 lipca 2021r., nr 0111-KDIB1-2.4010.196.2021.2.BD oraz z dnia 15 czerwca 2023r., nr 0114-KDIP2-2.4010.207.2023.1.PK.
Ad 4.
W ocenie Wnioskodawcy spłata Pożyczki w ww. okolicznościach nie spowodowała powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 10 lit. a lub kosztu uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit a ustawy CIT.
Ww. przepisy znajdują zastosowanie do tzw. pożyczki denominowanej, która zakłada otrzymanie i spłatę pożyczki w złotówkach. Jakkolwiek w omawianym przypadku spłata Pożyczki istotnie została dokonana w PLN, lecz Pożyczka została otrzymana w EUR.
Powyższe tok rozumowania znajduje potwierdzenie w interpretacji z dnia 21 lipca 2021r., nr 0111-KDIB1-2.4010.196.2021.2.BD oraz dnia 14 kwietnia 2023r., nr 0114-KDIP2-2.4010.83.2023.1.AP.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.
Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):
Podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:
1) art. 15a, albo
2) przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.
Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o CIT:
Różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.
Powstanie dodatnich oraz ujemnych różnic kursowych zostało uregulowane odpowiednio w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o CIT.
W myśl art. 15a ust. 2 ustawy o CIT:
Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
W świetle art. 15a ust. 3 ustawy o CIT:
Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
Zgodnie z art. 15a ust. 4 ustawy o CIT:
Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
Stosownie do art. 15a ust. 6 ww. ustawy:
Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.
Z wniosku wynika, że Spółka ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o CIT.
W rozpatrywanej sprawie istotne znaczenie ma norma z art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, które to przepisy odwołują się wprost do rozliczenia różnic kursowych związanych z otrzymaną pożyczką i jej późniejszym zwrotem i powstałymi w tym czasie różnicami kursowymi.
Przytoczone powyżej przepisy wyraźnie wiążą moment ustalania różnic kursowych po stronie pożyczkobiorcy z dniem dokonania spłaty pożyczki (odpowiednio spłaty kapitałowej raty pożyczki). Są to faktycznie zrealizowane różnice kursowe.
Z przywołanego wcześniej art. 15a ust. 4 ustawy o CIT wynika, że jeżeli podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty - tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
Należy jednak zwrócić uwagę, że w niektórych przypadkach, mimo że podatnik nie dysponuje walutą obcą, może dojść do powstania podatkowych różnic kursowych z tytułu spłaty pożyczki. Taka sytuacja może wystąpić np., gdy to bank podatnika przeliczy przychodzącą od pożyczkodawcy walutę na złotówki i dopiero wtedy uzna złotówkowy rachunek bankowy podatnika (przy spełnieniu pozostałych dwóch ww. przesłanek dla powstania różnic kursowych).
W przypadku regulowania płatności wyrażonych w walucie obcej, za pośrednictwem konta złotówkowego bank, z którego usług korzysta podatnik, w momencie realizacji transakcji dokonuje w istocie zakupu od pożyczkodawcy (w przypadku udzielenia pożyczki), bądź sprzedaży podatnikowi (w przypadku spłaty pożyczki) waluty obcej, po wskazanym przez bank kursie. W wyniku tak przeprowadzonych transakcji, podatnik otrzymuje na konto złotówkowe wartość wpłaconej przez pożyczkodawcę waluty obcej, bądź też jego rachunek zostaje obciążony wartością środków walutowych przelanych przez bank na konto pożyczkodawcy. Zatem otrzymanie i spłata pożyczki, mimo iż podatnik dysponuje jedynie złotówkami, następuje w rzeczywistości w walucie obcej.
Ad 1. i Ad 2.
Państwa wątpliwości sformułowane w pytaniu oznaczonym nr 1 i nr 2 dotyczą ustalenia, czy dokonanie z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło EUR - spowodowało powstanie podatkowych różnic kursowych w przypadku, gdy wypłata kapitału Pożyczki nastąpiła na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR oraz jakie kursy przeliczeniowe należało zastosować do ustalania podatkowych różnic kursowych powstałych w związku dokonaniem z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło EUR, w przypadku, gdy wypłata kapitału Pożyczki nastąpiła na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR.
Jak już wyżej wskazano, w przypadku regulowania płatności wyrażonych w walucie obcej za pośrednictwem konta złotówkowego bank, z którego usług korzysta Spółka, w momencie realizacji transakcji dokonuje w istocie sprzedaży Spółce waluty EUR, po wskazanym przez ten bank kursie (dochodzi do przeliczenia/przewalutowania spłaty pożyczki na walutę EUR po kursie faktycznie zastosowanym). Jednocześnie rachunek złotówkowy Spółki zostaje obciążony wartością środków EUR przelanych na konto pożyczkodawcy. To uprawnia do stwierdzenia, że spłata pożyczki w istocie nastąpiła w walucie obcej (pożyczkodawca otrzymał nie złotówki, lecz EUR).
W przypadku wypłaty pożyczki w EUR i jej spłaty w PLN z dyspozycją przelewu w EUR - różnice kursowe powstaną pomiędzy wartością pożyczki przeliczoną na PLN po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków EUR na rachunek walutowy Spółki (tj. poprzedzającego dzień otrzymania pożyczki) a wartością środków EUR nabytych od banku w celu spłaty pożyczki, przeliczoną po kursie wskazanym przez ten bank (kursie faktycznie zastosowanym), czyli równowartością kwoty jaką obciążono rachunek złotówkowy Spółki z tytułu nabycia środków EUR przelanych na konto pożyczkodawcy.
Zatem Państwa stanowisko dotyczące pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i nr 2 należało uznać za prawidłowe.
Ad 3.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących ustalenia, czy dokonanie z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło PLN - spowodowało powstanie podatkowych różnic kursowych, w przypadku, gdy otrzymanie kapitału Pożyczki nastąpiło na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR należy zauważyć, że aby powstały różnice kursowe przy spłacie pożyczki - ustalone na podstawie art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:
-pożyczkę otrzymano w walucie obcej,
-spłata pożyczki jest zrealizowana w walucie obcej,
-powstaną różnice pomiędzy przeliczoną na polską walutę wartością pożyczki w dniu jej otrzymania oraz w dniu jej uregulowania.
Niespełnienie któregoś z ww. warunków skutkuje tym, że nie powstają różnice kursowe dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.
Nie są więc uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. zobowiązanie pożyczkowe czy należność pożyczkowa wyrażone są w walucie obcej (przy czym przez wyrażone w walucie obcej należy tu rozumieć, że realizowane są w takiej walucie) a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie - zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotówkach a zapłata dokonywana jest w walucie obcej. Inaczej rzecz ujmując, podatkowe różnice kursowe mogą powstać wyłącznie wówczas, gdy płatności związane z daną transakcją dokonywane są w wartościach pieniężnych ujętych w walutach obcych (por. Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz pod red. J. Marciniuka, Warszawa 2004, s. 200).
W związku z powyższym dokonanie spłaty kapitału Pożyczki otrzymanej w EUR z rachunku Spółki prowadzonego w PLN w formie Przelewu, którego walutę stanowiło PLN – nie powoduje powstania podatkowych różnic kursowych.
Tym samym Państwa stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.
Ad 4.
Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy dokonanie z rachunku Spółki prowadzonego w PLN, spłaty kapitału Pożyczki w formie Przelewu, którego walutę stanowiło PLN - spowodowało powstanie przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 10 lit. a lub kosztu uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy CIT, w przypadku, gdy wypłata kapitału Pożyczki nastąpiła na rachunek bankowy Podatnika prowadzony w EUR, zaś walutę Przelewu stanowiło EUR.
W myśl art. 12 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT:
Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności przychody osiągnięte w związku ze zwrotem lub otrzymaniem pożyczki (kredytu), jeżeli pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, w przypadku gdy:
a) pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości wyższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwróconego kapitału a kwotą udzielonej pożyczki (kredytu),
b) pożyczkobiorca (kredytobiorca) zwraca tytułem spłaty pożyczki (kredytu) środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o CIT:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków:
a) na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:
- pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
- pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
Z powyższych przepisów wynika m.in., że różnica pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) z klauzulą waloryzacyjną, a kwotą tej pożyczki z dnia zwrotu stanowi odpowiednio przychód lub koszt podatkowy, analogicznie jak różnice kursowe z tytułu spłaty pożyczek walutowych. Przychodem i kosztem podatkowym są więc różnice związane ze zwrotem pożyczki, gdy pożyczka była waloryzowana kursem waluty. Przychodem dla pożyczkobiorcy jest różnica między kwotą otrzymanej pożyczki, a kwotą zwróconego kapitału, gdy zwróci środki pieniężne w wysokości niższej od kwoty otrzymanej pożyczki. Z kolei, kosztem uzyskania przychodu dla pożyczkobiorcy jest różnica między kwotą zwróconego kapitału, a kwotą pożyczki, gdy zwróci kwotę kapitału przewyższającą kwotę otrzymanej pożyczki.
Klauzula waloryzacyjna w ujęciu słownikowym najogólniej oznacza zastrzeżenie umowne, przez które strony umawiają się, że wykonanie zobowiązania nastąpi poprzez spełnienie świadczenia (najczęściej pieniężnego) w rozmiarze lub ilości wynikających z określonego miernika. Przelicznikiem może być cena innego towaru, kurs obcej waluty, złota czy innych surowców. Waloryzacja umowna ma na celu zabezpieczenie obu stron kontraktu przed ryzykiem zmiany wartości świadczenia umownego (najczęściej pieniądza krajowego).
W przypadku klauzul walutowych miernikiem wartości świadczenia pieniężnego jest wybrana przez strony waluta obca. Jednocześnie typowy kredyt waloryzowany kursem waluty obcej to taki kredyt, który kredytobiorca musi spłacić w złotych polskich, ale dających równowartość kwoty w walucie, w której kredyt taki będzie denominowany. Inaczej ujmując, kredyt z klauzulą waloryzacyjną jest kredytem zaciągniętym w walucie polskiej (przeliczonej na walutę obcą), którego raty spłacane są w walucie polskiej, lecz wartość tych rat uzależniona jest od kursu waluty obcej. Podobnie pożyczki denominowane są to takie pożyczki, które wypłacane są w walucie polskiej, lecz ich wartość jest waloryzowana kursem waluty obcej. Pożyczka denominowana jest rozliczana w walucie obcej: w tej walucie umowa pożyczki określa wysokość pożyczki, w tej walucie są wyrażane wysokości rat, według jej stóp procentowych ustalane jest oprocentowanie i w niej prowadzone są wszelkie obliczenia związane z pożyczką. Powyższe nie oznacza, że fizyczne rozliczenia między pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą prowadzone są w walucie obcej. Pożyczkodawca wypłaca transze pożyczki w złotówkach, także w złotówkach pożyczkobiorca spłaca pożyczkę. W obu wypadkach stosowany jest bieżący kurs danej waluty względem złotówki.
W opisie sprawy wskazano, że kwota otrzymanej pożyczki (kapitału) w umowie została wyrażona w EUR, kapitał pożyczki wpłynął na rachunek bankowy Spółki prowadzony w walucie EUR, walutę przelewu stanowiło EUR.
W ocenie organu, opisana powyżej pożyczka, nie jest pożyczką waloryzowaną kursem waluty obcej, ponieważ pożyczka została udzielona w walucie EUR i Spółka otrzymała pożyczkę w walucie EUR. Tymczasem typowe pożyczki waloryzowane kursem waluty obcej cechuje to, że są udzielane w walucie polskiej i ich spłata dokonywana jest w złotówkach.
Zatem Państwa stanowisko w powyższym zakresie również jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia
Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.
W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).