Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym odsetki od Pożyczki wypłacane z rachunku bieżącego na rzecz Akcjonariusza stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c updop, pomimo wypłacenia dywidendy na rzecz Akcjonariusza?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym odsetki od Pożyczki wypłacane z rachunku bieżącego na rzecz Akcjonariusza stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c updop, pomimo wypłacenia dywidendy na rzecz Akcjonariusza.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 września 2024 r. (wpływ 30 września 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność na terytorium Polski od (…) roku i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest (…). Jedynym akcjonariuszem Spółki jest (…) (dalej: „Akcjonariusz”). Spółka jest pożyczkobiorcą w ramach umowy pożyczki (dalej odpowiednio: „Umowa”, „Pożyczka”) podpisanej z Akcjonariuszem dnia (…) 2020 r. i następnie dwukrotnie aneksowanej. W ramach Umowy Spółce udzielono finansowania na łączną kwotę (…) PLN. Termin spłaty Pożyczki ustalono na dzień (…) 2027 r. Pożyczka została udzielona Spółce na cele długoterminowego finansowania jej działań (działalności operacyjnej). Od momentu otrzymania Pożyczki, Spółka dokonuje regularnych spłat części odsetkowej należności wobec Akcjonariusza z tytułu Umowy. Korzystanie z finansowania zewnętrznego stanowi więc od lat stały i zwyczajny element funkcjonowania Spółki. Pozyskiwanie finansowania zewnętrznego podyktowane jest wyłącznie bieżącymi potrzebami finansowymi Spółki związanymi z jej działalnością operacyjną. Jednocześnie, Spółka dokonuje wypłat dywidend (udziałów w zyskach Spółki) na rzecz Akcjonariusza. Ostatnia wypłata dywidendy na rzecz Akcjonariusza została wypłacona z zysku bilansowego netto Spółki za okres od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Dywidendy wypłacane są z zysku bilansowego netto Spółki. Między zaciągniętą Pożyczką a wypłatą dywidendy nie zachodzi bezpośredni związek. Ponadto, korzystanie przez Spółkę z finansowania dłużnego ma miejsce również w okresach, w których nie jest wypłacana dywidenda.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że udzielone pożyczki nie zostały faktycznie przeznaczone na wypłatę dywidendy.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym odsetki od Pożyczki wypłacane z rachunku bieżącego na rzecz Akcjonariusza stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c updop, pomimo wypłacenia dywidendy na rzecz Akcjonariusza?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki od Pożyczki wypłacane na rzecz Akcjonariusza stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki: został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika, jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, został właściwie udokumentowany, nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Istotą zapytania Spółki jest zatem uzyskanie potwierdzenia, że w przedstawionym stanie faktycznym odsetki wypłacane na rzecz jedynego akcjonariusza spełniają warunki uznania je za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu Ustawy CIT.

W ocenie Spółki wątpliwości nie budzi spełnienie trzech pierwszych warunków, bowiem niewątpliwie koszt odsetek został poniesiony przez Spółkę i jest definitywny, ponieważ zobowiązanie umowne wynikające z umowy pożyczki nie jest obarczone żadnymi warunkami tzn. w momencie zapadalności odsetek są one wymagalne i wierzyciel ma prawo do dochodzenia swojej wierzytelności. Ponadto niewątpliwie pozostają w związku z prowadzoną działalnością, ponieważ pożyczka została zaciągnięta na potrzeby bieżącej działalności gospodarczej, a także sama umowa została zawarta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Przepisy Ustawy CIT nie przewidują również w analizowanym przypadku żadnych ograniczeń wymienionych expresis verbis, które wyłączałyby odsetki z kosztów uzyskania przychodu. Jak bowiem stanowi art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...). Dodatkowo, zgodnie z pkt 11 ww. regulacji, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Powyższe oznacza, że odsetki od pożyczek (kredytów), co do zasady, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem, że zostaną naliczone i zapłacone, ewentualnie skapitalizowane. Szerszego wyjaśnienia wymaga natomiast w ocenie Spółki kwestia poniesienia wydatków w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

W ocenie Spółki, skoro celem zaciągnięcia pożyczki od podmiotu powiązanego jest jej przeznaczenie na bieżącą działalność operacyjną to odsetki od niej niewątpliwie służą uzyskaniu, zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Bez znaczenia pozostaje tutaj fakt istniejących zobowiązań do wypłaty środków pieniężnych, które same w sobie nie stanowią przychodu, a tym samym koszty z nimi związane nie są podatkowymi kosztami uzyskania przychodów (dywidenda). Środki te są bowiem wypłacane z wypracowanego zysku, który już jednokrotnie został opodatkowany i bez znaczenia pozostaje tutaj fakt, że Spółka otrzymała również wcześniej środki finansowe w wyniku zawarcia umowy pożyczki z Akcjonariuszem. Nie była to bowiem w żadnej mierze czynność bezpośrednio związana z wypłatą dywidendy. Spółka nie planowała przy zawieraniu umowy pożyczki przeznaczać tych środków na wypłatę dywidendy. Nie taki był cel udzielonej pożyczki i środki z niej otrzymane nie służą takiemu celowi. Dywidenda jest bowiem wypłacana z zysku wypracowanego przez Spółkę, a nie ze środków pozyskanych z pożyczki.

Przepisy prawa podatkowego nie regulują tej kwestii wprost, natomiast pewne wskazówki jak traktować z podatkowego punktu widzenia podobne sytuacje można odnaleźć w orzecznictwie. Przykładowo w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2011 r. sygn. akt II FPS 2/11 (dalej: „Uchwała”) została przedstawiona teza, iż odsetki oraz inne wydatki związane z kredytem zaciągniętym przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na wypłatę dywidendy należnej jej udziałowcom, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie są kosztem uzyskania przychodów tej spółki.

Naczelny Sąd Administracyjny w treści Uchwały stwierdził wprost, że koszty poniesione przez spółkę z tytułu kredytu (pożyczki) zaciągniętego na wypłatę dywidendy nie przyczyniają się do osiągnięcia przychodu. Podkreślenia wymaga, że w powyższej uchwale Naczelny Sąd Administracyjny ograniczył swoje stanowisko jedynie do ściśle określonej sytuacji tj. odsetek od pożyczki zaciągniętej na wypłatę dywidendy. Jest to zatem sytuacja zupełnie odmienna od zaciągnięcia pożyczki na bieżącą działalność i wypłaty dywidendy z wypracowanego zysku. Przyjąć należy zatem a contrario, że koszty ponoszone z tytułu kredytu (pożyczki) zaciągniętego w innym celu, niż wypłata dywidendy mogą przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, a w konsekwencji mogą stanowić koszty podatkowe na gruncie art. 15 ust. 1 updop. Treść Uchwały potwierdza więc, że koszty odsetkowe ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów stanowią co do zasady koszty podatkowe na gruncie updop. Jednocześnie, jak wskazano w Uchwale, oceniając możliwość zaliczenia wydatku w postaci odsetek od kredytów czy pożyczek do kosztów uzyskania przychodów, należy jednak ustalić, na jaki cel zaciągnięty został kredyt (czy pożyczka). Tylko bowiem w odniesieniu do odsetek od kredytu (pożyczki) związanego z uzyskaniem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów można rozważać możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu i w ocenie Wnioskodawcy z taką sytuacją mamy do czynienia w przedstawionym stanie faktycznym ponieważ celem udzielonej pożyczki było wyposażenie Spółki w środki do prowadzenia bieżącej działalności operacyjnej. Co więc istotne, Naczelny Sąd Administracyjny nie ogranicza w żadnym stopniu możliwości zaliczania odsetek od pożyczek do kosztów podatkowych przy jednoczesnej wypłacie dywidendy udziałowcom/akcjonariuszom, jednakże wskazuje na każdorazową konieczność badania celu, jakiemu służy poniesienie kosztów finansowania dłużnego.

W ocenie Spółki, sam więc fakt jednoczesnego występowania w Spółce finansowania dłużnego oraz zysku, który podlega wypłacie do Akcjonariusza nie oznacza, że uiszczane przez Spółkę odsetki są bezpośrednio powiązane z wypłacaną dywidendą. Kluczowy jest bowiem cel ponoszenia kosztów, co wynika wprost z Uchwały.

Podsumowując powyższy wywód i przenosząc wnioski na grunt analizowanej sprawy, należy więc uznać, iż zgodnie z prezentowaną przez sądy administracyjne wykładnią przepisów updop, w przypadku zaciągania zobowiązań finansowych służących prowadzeniu działalności gospodarczej w bezpośredniej korelacji czasowej z dokonywaniem wypłaty dywidendy, kluczowe jest przyporządkowanie kosztów finansowania dłużnego (odsetek) do odpowiedniego strumienia działalności Spółki (działalność operacyjna Spółki oraz wypłata zysku Akcjonariuszowi). Sam fakt dzielenia przez Spółkę osiągniętego zysku, tj. jego wypłata do Akcjonariusza, w okresie ponoszenia przez Spółkę kosztów finansowania dłużnego, nie przekreśla możliwości zaliczania przez Spółkę do kosztów podatkowych wydatków na odsetki wypłacane z tytułu Pożyczki w związku z bieżącą działalnością operacyjną. Stanowiłoby to bowiem istotne naruszenie art. 15 ust. 1 updop poprzez ograniczenie Spółce możliwości zaliczania do kosztów podatkowych wydatków ponoszonych w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać również na wydane 3 sierpnia 2020 r. przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej pismo - informację o wydaniu opinii zabezpieczającej w zakresie wdrożenia procedury mającej na celu wypłatę dywidendy (sygn. DKP3.8011.8.2020, dalej: „Opinia zabezpieczająca”).

W Opinii zabezpieczającej Szef Krajowej Administracji Skarbowej potwierdził prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych odsetek od ewentualnej pożyczki, pod warunkiem, że środki te nie zostaną przeznaczone na wypłatę dywidendy, a zostaną pozyskane w toku zwyczajnej działalności wnioskodawcy i przeznaczone na jego działalność operacyjną. W ocenie Spółki Opinia zabezpieczająca stanowi istotny argument potwierdzający prawidłowość postępowania Spółki oraz ogólne prawo podatników do zaliczania do kosztów podatkowych odsetek od pożyczki w sytuacji jednoczesnej wypłaty dywidendy, pod warunkiem, że środki z pożyczki nie są przeznaczone na wypłatę dywidendy, a na działalność operacyjną. Mając na uwadze powyższą argumentację, zdaniem Wnioskodawcy, odsetki od Pożyczki wypłacane na rzecz Akcjonariusza stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c updop.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, jak wynika z regulacji zawartej w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowi koszt uzyskania przychodu. Ocena możliwości uzyskania przychodu ze względu na poniesienie danego wydatku winna być dokonywana w oparciu o kryteria obiektywne tzn. dla uznania kosztowego charakteru wydatku konieczne jest stwierdzenie, że w chwili jego dokonywania, obiektywnie oceniając sytuację, podatnik mógł się spodziewać osiągnięcia przychodu. Kosztem uzyskania przychodów są również wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozpatrywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku.

Należy również nadmienić, iż to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia, że określony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu.

Wskazać należy, iż w praktyce funkcjonowania podmiotów gospodarczych szeroko wykorzystywane jest tzw. finansowanie zewnętrzne, tj. za pomocą pożyczonego kapitału.

Podatnik zaciągając kredyt (lub pożyczkę) na bieżącą działalność albo cele inwestycyjne, może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki z tytułu odsetek, jednakże o kwalifikacji odsetek do kosztów uzyskania przychodów decydować będzie, zgodnie z definicją kosztów, związek kredytu (lub pożyczki) z przychodem lub zabezpieczeniem źródła przychodu.

W związku z powyższym, decydujące znaczenie ma cel, na jaki kredyt (lub pożyczka) został zaciągnięty i stwierdzenie, czy wydatki sfinansowane środkami pochodzącymi z kredytu (lub pożyczki) mogą mieć wpływ na osiągnięcie, zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów. W każdym przypadku odsetek od kredytu (lub pożyczki) oraz możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów należy zbadać, czy służą one celowi wskazanemu w art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto należy zwrócić uwagę na ograniczenia, które ustawodawca zawarł odnośnie możliwości rozpoznawania odsetek jako koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a powołanej ustawy:

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT:

Ponadto, w art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT ustawodawca zawarł ograniczenie w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu kosztów finansowania dłużnego uzyskanego od podmiotu powiązanego.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 13f lit. a ustawy o CIT:

Dodatkowo pamiętać należy, że zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT:

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy, zaciągnęli Państwo pożyczkę w celu długoterminowego finansowania działań Spółki (działalności operacyjnej). Zaciągnięta pożyczka nie została zaciągnięta ani faktycznie przeznaczona na wypłatę dywidendy.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, stwierdzić należy, że wydatki w postaci odsetek od pożyczki można uznać za koszt podatkowy w rozumieniu wskazanych przepisów. Jeżeli bowiem, jak Państwo wskazali pożyczka została zaciągnięta w celu finansowania działalności operacyjnej Spółki i nie została przeznaczona na wypłatę dywidendy, czyli świadczenie główne (pożyczka) zostało poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, to należy uznać, że świadczenie uboczne tj. odsetki od pożyczki, zostało poniesione w tym właśnie celu. Istotny jest bowiem związek pomiędzy kosztem poniesionym a celem (dążeniem) uzyskania przychodu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w przypadku zaciągnięcia kredytu (pożyczki) i przeznaczenia go (jej) na wypłatę dywidendy, nie ma możliwości zaliczenia odsetek od kredytu (pożyczki) do kosztów podatkowych, gdyż brak jest związku kredytu (pożyczki) z przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Dywidenda jest dochodem z udziału w zyskach osoby prawnej, należnym wspólnikom spółki. Na gruncie prawa podatkowego wypłata dywidendy nie jest wydatkiem umożliwiającym powstanie źródła przychodu i nie jest również związana z utrzymaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Pozyskanie środków i przeznaczenie ich na wypłatę dywidendy ma bezpośredni związek z czystym zyskiem, podlegającym podziałowi. Oznacza to, że dotyczy tej części osiągniętego dochodu, która pozostanie po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, również wydatki związane z kredytem (pożyczką) przeznaczonym na wypłatę dywidendy w postaci odsetek, jako związane z kategorią wydatków niebędących kosztami uzyskania przychodów, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę i przyjmując jako element opisu sprawy niepodlegający ocenie, że pożyczka została zaciągnięta w celu długoterminowego finansowania działalności operacyjnej Spółki i nie została przeznaczona na wypłatę dywidendy, należy uznać, że zapłacone odsetki od pożyczki mogą stanowić koszty uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).