Napiwki przekazywane trenerom z konta Spółki nie stanowią przychodu.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy napiwki dobrowolne uiszczane przez klientów bezgotówkowo na rzecz poszczególnych trenerów współpracujących z Wnioskodawcą, czy będą stanowiły przychód Spółki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) posiada siedzibę na terytorium Polski oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu ustawy o CIT. Wnioskodawca jest również zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi klub fitness. Na podstawie umów zleceń oraz umów B2B ze Spółką współpracują trenerzy, którzy prowadzą w klubie zajęcia fitness. Wnioskodawca w przyszłości nie wyklucza również zatrudniania trenerów na podstawie umów o pracę. Klienci klubu fitness wpłacają dobrowolne napiwki na rzecz poszczególnych trenerów.

Wszystkie napiwki są wpłacane przez klientów bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki, a dzięki aplikacji i systemowi wewnętrznemu Spółki są identyfikowane i przypisywane do trenera, którego klient wynagradza napiwkiem. Następnie Wnioskodawca przekazuje przelewem całą kwotę napiwków bezpośrednio dla trenera, dla którego są przeznaczone.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym w niniejszym Wniosku stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, kwoty napiwków dobrowolnych, uiszczane przez klientów w sposób bezgotówkowy na rachunek bankowy Spółki na rzecz poszczególnych trenerów współpracujących z Wnioskodawcą, zarówno w oparciu o umowy zlecenia jak i o umowy B2B, nie stanowią (nie będą stanowiły) na gruncie ustawy o CIT przychodu Spółki?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym w niniejszym Wniosku zdarzeniu przyszłym, kwoty napiwków dobrowolnych, uiszczane przez klientów w sposób bezgotówkowy na rachunek bankowy Spółki na rzecz poszczególnych trenerów, którzy ewentualnie będą zatrudnieni u Wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę, nie będą stanowiły na gruncie ustawy o CIT przychodu Spółki?

3.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym w niniejszym Wniosku stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w odniesieniu do kwot napiwków dobrowolnych uiszczanych przez klientów w sposób bezgotówkowy na rachunek bankowy Spółki na rzecz poszczególnych trenerów współpracujących z Wnioskodawcą w oparciu o umowy zlecenia jak i o umowy B2B, Spółka nie będzie występowała w charakterze płatnika podatku PIT?

4.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym w niniejszym Wniosku zdarzeniu przyszłym, w odniesieniu do kwot napiwków dobrowolnych uiszczanych przez klientów w sposób bezgotówkowy na rachunek bankowy Spółki na rzecz poszczególnych trenerów którzy ewentualnie będą zatrudnieni u Wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę, Spółka nie będzie występowała w charakterze płatnika podatku PIT?

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 1 i nr 2 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytania oznaczonego jako nr 3 i nr 4 wydamy odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, że w przedstawionym w niniejszym Wnioski stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, kwoty napiwków dobrowolnych uiszczane przez klientów w sposób bezgotówkowy na rachunek bankowy Spółki na rzecz poszczególnych trenerów współpracujących z Wnioskodawcą zarówno w oparciu o umowy zlecenia jak i umowy B2B nie stanowią (nie będą stanowiły) na gruncie ustawy o CIT przychodu Spółki.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

„przychodami, (...), są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe”.

Art. 12 ust. 3 ustawy o CIT stanowi, iż:

„za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont”.

Ustawa o podatku CIT nie definiuje ściśle pojęcia przychodu, jednakże na podstawie treści art. 12 powołanej ustawy można określić przychód jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe w postaci środków pieniężnych, dóbr majątkowych oraz świadczeń w naturze, niezależnie od tytułu prawnego ich uzyskania przez podatnika. W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą, przychodem są również kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane, pod warunkiem, że kwoty te spełniają warunki wymienione powyżej (trwały, bezzwrotny i definitywny charakter).

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa. Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Wskazać przy tym należy, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w związku z tym, że stosowana przez Spółkę aplikacja i system wewnętrzny pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym trenerom, a Spółka nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków, które w całość zostaną przekazane trenerom, to nie sposób uznać, że przekazywane przez Klientów napiwki stanowią trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe Spółki.

W związku z powyższym, kwoty napiwków dobrowolnych, uiszczanych przez klientów w sposób bezgotówkowy na rachunek bankowy Spółki na rzecz poszczególnych trenerów, które następnie przekazywane są przelewem bankowym przez Spółkę trenerom, nie stanowią (nie będą stanowić) dla Spółki przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT.

Tożsame stanowisko zostało zaprezentowane np. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 listopada 2022 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.608.2022.1.MKU oraz z dnia 25 maja 2023 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.106.2023.2.KW.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, że w przedstawionym w niniejszym Wniosku zdarzeniu przyszłym, kwoty napiwków dobrowolnych uiszczane przez klientów w sposób bezgotówkowy na rachunek bankowy Spółki na rzecz poszczególnych trenerów, którzy ewentualnie będą zatrudnieni u Wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę, nie będą stanowiły na gruncie ustawy o CIT przychodu Spółki.

Odpowiednie zastosowanie znajdzie tutaj uzasadnienie do pytania nr 1.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje ściśle pojęcia przychodu, jednak na podstawie treści art. 12 powołanej ustawy można określić przychód jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe w postaci środków pieniężnych, dóbr majątkowych oraz świadczeń w naturze, niezależnie od tytułu prawnego ich uzyskania przez podatnika. W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą, przychodem są również kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane, pod warunkiem że kwoty te spełniają warunki wymienione powyżej (trwały, bezzwrotny i definitywny charakter).

Literalna wykładnia powołanych przepisów wskazuje, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Tak więc do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia - w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub pomniejsza jego pasywa. Od tej zasady, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i został zawarty w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Wskazać przy tym należy, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca prowadzi klub fitness, z którym, na podstawie umów zlecenie lub umów B2B, współpracują trenerzy. W przyszłości Spółka może również zatrudniać trenerów na podstawie umowy o pracę. Klienci klubu fitness wpłacają dobrowolne napiwki na rzecz poszczególnych trenerów.

Wszystkie napiwki są wpłacane przez klientów na rachunek bankowy Spółki. Dzięki aplikacji i systemowi wewnętrznemu są identyfikowane i przypisywane do trenera, którego klient wynagradza napiwkiem. Następnie Spółka przekazuje przelewem całą kwotę napiwków bezpośrednio dla trenera, dla którego są przeznaczone.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest to, czy przekazanie trenerom środków pieniężnych w postaci dobrowolnych napiwków od klientów stanowi przychód dla Spółki w świetle ustawy o CIT. Sprawa ta dotyczy zarówno trenerów współpracujących na podstawie umów zlecenie lub B2B oraz zatrudnionych na podstawie umów o pracę.

Mając na względzie opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że - jak wynika z wniosku - stosowane przez Spółkę systemy pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych napiwków konkretnym trenerom, a Spółka, w ramach rozliczenia, przekazuje te napiwki trenerom i nie pobiera na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków. Nie sposób więc uznać, że pozostawiane przez Klientów napiwki stanowią trwałe i definitywne Państwa przysporzenie majątkowe. Bez znaczenia pozostaje rodzaj umowy, która wiąże Spółkę z trenerem.

W Państwa sprawie kluczową kwestią jest to, że Spółka:

• nie pobiera żadnych kwot z wpłaconych napiwków oraz
• jest w stanie bezbłędnie przypisać daną wpłatę do konkretnego trenera.

W związku z powyższym, kwoty napiwków dobrowolnych, uiszczane przez klientów w sposób bezgotówkowy na rachunek bankowy Spółki na rzecz poszczególnych trenerów współpracujących z Wnioskodawcą, zarówno w oparciu o umowy zlecenia, umowy B2B oraz umowy o pracę, nie stanowią i nie będą stanowiły na gruncie ustawy o CIT przychodu Spółki.

Państwa stanowisko należało uznać w całości za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. Wydana interpretacja dotyczy więc tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).