Do części trwale związanych z gruntem Wnioskodawca powinien stosować stawkę amortyzacji w wysokości 4,5%, a do części nietrwale związanych z gruntem W... - Interpretacja - null
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Do części trwale związanych z gruntem Wnioskodawca powinien stosować stawkę amortyzacji w wysokości 4,5%, a do części nietrwale związanych z gruntem Wnioskodawca powinien stosować stawkę amortyzacji w wysokości 10%.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 sierpnia 2024 roku wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia jaką stawkę powinni Państwo stosować w stosunku do części trwale związanych z gruntem (fundamenty, przyłącza) oraz części nietrwale związanych z gruntem (część biurowa, ściany części biurowej, konstrukcja nośna hal, ścienne płyty warstwowe, ciągi instalacyjne).
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 października 2024 r. (wpływ w tym samym dniu).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
U. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w następującym zakresie:
1)(…),
2)(…),
3)(…),
4)(…),
5)(…),
6)(…),
7)(…),
8)(…),
9)(…),
10)(…).
Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, buduje (…) hal magazynowych (o łącznej powierzchni ok. (…)) z zapleczem socjalno-biurowym w (…) przy (…) na działkach nr (…) ks wieczysta nr (…). Obiekty będą służyły do prowadzenia działalności gospodarczej. Teren, na którym prowadzona jest inwestycja, jest własnością klienta.
Powierzchnie budynków prezentują się następująco:
(…)
·(…)
·(…)
(…)
·(…)
·(…)
(…)
·(…)
·(…)
(…)
·(…)
·(…)
(…)
·(…)
·(…).
Realizacja inwestycji jeszcze się nie rozpoczęła. Rozpoczęła się budowa pierwszej z (…) hal (hali (…)). Na pozostałe hale Inwestor planuje złożyć wniosek o pozwolenie na budowę do końca (…) 2024 r.
Charakterystyczne dane techniczne przedstawiają się w następujący sposób:
1)Części trwale związane z gruntem:
a.przygotowane fundamenty pod hale oraz część biurową, wykonane z betonowych, żelbetonowych pali oraz żelbetowych oczepów;
b.przyłącza wodne, kanalizacyjno-sanitarne, deszczowe, prąd.
2)Części nietrwale związane z gruntem:
a. część biurowa posadowiona na betonowych, żelbetonowych palach, wykonana ze słupów żelbetonowych prefabrykowanych. Belki będą wykonane z podciągów żelbetonowych prefabrykowanych. Zamontowane zostaną klatki schodowe żelbetonowe prefabrykowane. Stopy budynku będą żelbetonowe prefabrykowane. Połączenie skręcane tych elementów ze sobą za pomocą śrub stworzy konstrukcję nośną („szkielet”) części biurowej oraz umożliwi demontaż niewpływający na wymienione elementy skręcane konstrukcji nośnej, dając jednocześnie możliwość przeniesienia elementów w inne miejsce bez utraty ich właściwości. Elementy nośne są na placu budowy skręcane ze sobą po dostarczeniu ich przez wytwórcę, tworząc konstrukcję nośną części biurowej;
b. ściany części biurowej zostaną wykonane z płyt warstwowych z rdzeniem PIR lub wełny mineralnej. Zamontowane zostaną również aluminiowe pasma okienne. Połączenia zostaną wykonane za pomocą wkrętów, co umożliwia szybki demontaż płyt;
c. konstrukcja nośna hal zostanie umiejscowiona na fundamentach, słupy żelbetowe będą przykręcane do fundamentów za pomocą łączników śrubowych. Konstrukcja nośna hal wykonana będzie ze słupów żelbetowych prefabrykowanych. Konstrukcja nośna dachu wykonana będzie elementów stalowych skręcanych ze sobą oraz połączonych poprzez śruby z żelbetonowymi prefabrykowanymi słupami. Konstrukcja nośna dachu nadaje się do demontażu i przeniesienia w inne miejsce. Pokrycie dachu z blachy trapezowej, wełny mineralnej oraz membrany. Taki system nie za bardzo nadaje się do rozebrania i ponownego montażu. Elementy nośne są na placu budowy skręcane ze sobą po dostarczeniu ich przez wytwórcę tworząc konstrukcję nośną hal. Na dachach hal zostanie zamontowana instalacja fotowoltaiczna, której montaż oraz demontaż nie wpływa na właściwości konstrukcyjno-nośne elementów hal;
d. do konstrukcji nośnej hal zostaną przykręcone ścienne płyty warstwowe z rdzeniem PIR lub wełny mineralnej tworząc ściany hal. Pod ścianami zewnętrznymi znajdą się prefabrykowane belki podwalinowe żelbetowe. Połączenia płyta/słupy zostaną dokonane za pomocą wkrętów. Tego typu połączenie umożliwia szybki demontaż elementów,
e. do konstrukcji nośnej hal i pokrycia dachu zostaną przykręcone niezbędne ciągi instalacyjne, takie jak instalacje prądowe wewnętrzne, oświetleniowe i inne techniczne. Będą także zamontowane: świetliki, bramy wjazdowe i drzwi.
Konstrukcja hal i części biurowych nie będzie trwale związana z gruntem. Ich elementy można będzie w razie potrzeby rozebrać, bez utraty właściwości i zamontować na nowo w innym miejscu, na przykład w celu przeniesienia konstrukcji do innej lokalizacji albo ją odsprzedać.
W ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostaną ujęte odrębne obiekty: budynek biurowo-socjalny i hale magazynowe. Amortyzacja rozpocznie się po zakończeniu inwestycji w miesiącu następnym po przekazaniu do użytkowania. Okres użytkowania hal będzie dłuższy niż 1 rok. Grunt, na którym realizowana będzie inwestycja jest własnością Przedsiębiorcy. Hale zostaną zaklasyfikowane według Klasyfikacji Środków Trwałych Grupa 8 podgrupa 80 rodzaj 806.
W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 9 października 2024 r., doprecyzowując opis zdarzenia przyszłego i odpowiadając na zadane pytania, wskazali Państwo, że:
1. Hale magazynowe z zapleczem socjalno-biurowym (części nietrwale związane z gruntem) oraz fundamenty pod hale i część biurowa oraz przyłącza (części trwale związane z gruntem) będą stanowiły własność Wnioskodawcy.
2. Tak, w dniu przyjęcia do używania ww. składników majątku będą one kompletne i zdatne do użytku.
3. Tak, okres użytkowania wymienionych we wniosku składników majątku, tj. hali magazynowych z zapleczem socjalno-biurowym oraz fundamentów i przyłączy będzie dłuższy niż rok.
4. W ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych części trwale związane z gruntem (fundamenty, przyłącza) i części nietrwale związane z gruntem (część biurowa, ściany części biurowej, konstrukcja nośna hal, ścienne płyty warstwowe, ciągi instalacyjne) zostaną ujęte jako odrębne środki trwałe.
5. Klasyfikacja:
- części trwale związane z gruntem: grupa 2 „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” podgrupa 9 „Pozostałe Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” rodzaj 291 KŚT – „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane”. Stawka amortyzacji dla tych budowli wynosi 4,5%.
- części nietrwale związane z gruntem: Grupa 8 „Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane”, podgrupa 80, rodzaj 806 KŚT –„Kioski, budki, baraki, domki campingowe itp.”.
Pytania
1. Jaką stawkę amortyzacji powinien stosować Wnioskodawca w stosunku do części trwale związanych z gruntem (fundamenty, przyłącza)?
2. Jaką stawkę amortyzacji powinien stosować Wnioskodawca w stosunku do części nietrwale związanych z gruntem (część biurowa, ściany części biurowej, konstrukcja nośna hal, ścienne płyty warstwowe, ciągi instalacyjne)?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Ad 1)
Do części trwale związanych z gruntem Wnioskodawca powinien stosować stawkę amortyzacji w wysokości 4,5%.
Ad 2)
Do części nietrwale związanych z gruntem Wnioskodawca powinien stosować stawkę amortyzacji w wysokości 10%.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikacji wskazanych we wniosku środków trwałych do odpowiedniej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych. Kwestia ta została przyjęta jako niepodlegający ocenie element opisu stanu faktycznego.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…).
Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.
Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,
kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.
Jak wynika zatem z powyższego, kosztem uzyskania przychodów mogą być również odpisy amortyzacyjne.
Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy,
amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT,
podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.
Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o CIT,
odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.
W myśl art. 16d ww. ustawy:
1. Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
2. Składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.
Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,
odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Stosownie do treści art. 16i ust. 1 ww. ustawy,
odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dany składnik majątku mógł zostać zaliczony do środków trwałych, musi stanowić własność lub współwłasność podatnika.
Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, buduje (…) nowych obiektów hal magazynowych z zapleczem socjalno-biurowym. Obiekty będą służyły do prowadzenia działalności gospodarczej. Teren, na którym prowadzona jest inwestycja, jest własnością klienta. Hale magazynowe z zapleczem socjalno-biurowym (części nietrwale związane z gruntem) oraz fundamenty pod hale i część biurowa oraz przyłącza (części trwale związane z gruntem) będą stanowiły własność Spółki. W dniu przyjęcia do używania ww. składników majątku będą one kompletne i zdatne do użytku. Okres użytkowania wymienionych we wniosku składników majątku, tj. hali magazynowych z zapleczem socjalno-biurowym oraz fundamentów i przyłączy będzie dłuższy niż rok. W ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych części trwale związane z gruntem (fundamenty, przyłącza) i części nietrwale związane z gruntem (część biurowa, ściany części biurowej, konstrukcja nośna hal, ścienne płyty warstwowe, ciągi instalacyjne) zostaną ujęte jako odrębne środki trwałe wg następującej klasyfikacji:
- części trwale związane z gruntem: grupa 2 „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” podgrupa 9 „Pozostałe Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” rodzaj 291 KŚT – „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane”.
- części nietrwale związane z gruntem: Grupa 8 „Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane”, podgrupa 80, rodzaj 806 KŚT –„Kioski, budki, baraki, domki campingowe itp.”.
Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, jaką stawkę amortyzacyjną powinna zastosować Spółka przy ustaleniu odpisów amortyzacyjnych w stosunku do części trwale związanych z gruntem (fundamenty, przyłącza) oraz w stosunku do części nietrwale związanych z gruntem (cześć biurowa, ściany części biurowej, konstrukcja nośna hal, ścienne płyty warstwowe, ciągi instalacyjne).
Odnosząc się do Państwa wątpliwości, w pierwszej kolejności wskazać należy, że stawki amortyzacyjne przyporządkowane są do środków trwałych oznaczonych symbolami. Ich rozwinięcie znajduje się w Klasyfikacji Środków Trwałych, którą określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864) będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 773).
Zgodnie z definicją przedstawioną w ww. rozporządzeniu, Klasyfikacja Środków Trwałych (dalej: „KŚT”) jest usystematyzowanym wykazem środków trwałych (obiektów) służących do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego, spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt – obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.
Należy jednak zauważyć, że zarówno przepisy ww. ustawy o statystyce publicznej, jak i wydanego w celu jej wykonania rozporządzenia, nie są przepisami prawa podatkowego, a w konsekwencji, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383), nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji. Obowiązek odpowiedniej klasyfikacji środka trwałego spoczywa na podmiocie gospodarczym. Wynika to z komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11). W przypadku trudności w ustaleniu właściwej klasyfikacji, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do odpowiedniego Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.
Biorąc pod uwagę powyższe, skoro, jak wynika z opisu sprawy, hale magazynowe z zapleczem socjalno-biurowym (części nietrwale związane z gruntem) oraz fundamenty pod hale i część biurowa oraz przyłącza (części trwale związane z gruntem) będą stanowić dwa odrębne środki trwałe w rozumieniu art. 16a ustawy o CIT, to w konsekwencji, będą mieli Państwo prawo do odrębnej amortyzacji ww. środków trwałych (tj. hale magazynowe z zapleczem socjalno-biurowym i odrębnie fundamenty pod hale i część biurowa oraz przyłącza) z zastosowaniem odpowiednich stawek amortyzacyjnych, zawartych w Załączniku 1 do ustawy o CIT i właściwych dla każdego z tych obiektów z osobna.
W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że części trwale związane z gruntem zaklasyfikowali Państwo do KŚT 291 – Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane, a fundamenty pod hale i część biurową oraz przyłącza – jako osobny środek trwały – do KŚT 806, jako kioski, budki, baraki, domki campingowe itp.
Stawka amortyzacyjna z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla środków trwałych zakwalifikowanych do grupy 2 Klasyfikacji Środków Trwałych – Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, wynosi 4,5%, natomiast dla środków trwałych zakwalifikowanych do grupy 806 - Klasyfikacji Środków Trwałych – kioski, budki, baraki, domki campingowe itp., wynosi 10%.
Reasumując, jeżeli w istocie, jak wskazano we wniosku, hale magazynowe z zapleczem socjalno-biurowym oraz fundamenty pod hale i część biurowa oraz przyłącza stanowią odrębne środki trwałe Spółki i zostały prawidłowo zakwalifikowane przez Państwa Spółkę do odpowiednich grup Klasyfikacji Środków Trwałych (co nie podlega ocenie w niniejszej interpretacji i stanowi element stanu faktycznego), to właściwą stawką amortyzacyjną dla części trwale związanej z gruntem zakwalifikowanej do grupy 291 KŚT będzie 4,5%, natomiast dla części nietrwale związanej z gruntem zakwalifikowanej do grupy 806 KŚT będzie 10%.
Zatem, prezentowane we wniosku stanowisko Spółki jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, będących przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).