Skutki podatkowe unieważnienia transakcji CIRS.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

   - przychodem do opodatkowania w związku z łączną zasądzoną kwotą będzie dla Wnioskodawcy jedynie wynikająca z wyroku kwota odsetek od kwoty głównej (przed potrąceniem) w wysokości ok. 41,2 miliona zł.

   - przychód, o którym mowa w pytaniu nr 1 powinien zostać rozpoznany przez Wnioskodawcę jako przychód z innych źródeł z uwagi na fakt, że zasadniczym celem unieważnionych przez Sąd transakcji CIRS było obniżenie kosztu finansowania związanego z działalnością operacyjną Wnioskodawcy.

   - w związku z dokonanym w dacie przelewu potrąceniem zobowiązań z tytułu odsetek od kapitału wymagalnego oraz niewymagalnego od innych umów kredytowych, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania tych odsetek jako kosztu uzyskania przychodu z innych źródeł.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie pismem z 6 września 2024 r. oraz 10 września 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. S.A. w upadłości likwidacyjnej (dalej: „Wnioskodawca”), na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 21 września 2023 r. (…) wygrała proces przeciwko B. S.A. (dalej: „bank”) w związku z zawarciem w 2008 r. transakcji CIRS (currency intrest rate swap). Celem zawarcia transakcji CIRS było obniżenie kosztu finansowania wynikającego z zawartych przez Wnioskodawcę umów finansowania (kredyty). Sąd rozstrzygnął o nieważności zawartych umów z mocy prawa, a sprawa nie toczyła się w związku z postępowaniem upadłościowym Wnioskodawcy. W szczególności w wyniku wyroku nie doszło do umorzenia zobowiązań w związku z postępowaniem upadłościowym. Zawarte umowy finansowania (kredyty), do których przypisano transakcje CIRS zostały udzielone na finansowanie działalności operacyjnej Wnioskodawcy. Żadna z transzy omawianych kredytów nie finansowała transakcji, które mogłyby przynieść Wnioskodawcy przychód z zysków kapitałowych, o którym mowa w obecnym brzmieniu art. 7b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „u.p.d.o.p.”).

Mechanizm transakcji CIRS polegał na wykorzystaniu różnicy pomiędzy oprocentowaniem w jenach japońskich (waluta niskooprocentowana) a oprocentowaniem w złotych polskich, w przypadku korzystnego dla niego kursu jena japońskiego do polskiego złotego. Przyjmując założenie o korzystnym parytecie kursu JPY/PLN, rozliczenie transakcji CIRS zgodnie z zamierzeniem doprowadziłoby do obniżenia kosztów finansowania wynikających z zawartych umów finansowania działalności operacyjnej.

Wnioskodawca nie prowadził rozliczeń w jenie japońskim w ramach swojej działalności operacyjnej. W wyniku gwałtownych zmian na rynkach finansowych (kryzys finansowy roku 2008) Wnioskodawca poniósł bardzo wysokie straty na zawartych transakcjach CIRS. Bank, będący stroną transakcji CIRS udzielił Wnioskodawcy kredytu na spłatę zobowiązań związanych z transakcjami CIRS. Koszt odsetek od kredytu na spłatę tych zobowiązań nie stanowił kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy obniżającego podstawę opodatkowania w podatku dochodowym.

W następstwie wskazanego wcześniej wyroku, SA w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy jako Powoda, unieważnił zawarte transakcje CIRS oraz przesądził o nieistnieniu roszczenia banku o spłatę kredytu udzielonego na pokrycie straty na transakcjach CIRS i zasądził na jego rzecz:

1. Zwrot kwoty głównej stanowiącej sumę:

   - kwoty pobranej od Wnioskodawcy przez bank w celu rozliczenia transakcji CIRS (16,2 miliona zł),

   - kwoty kredytu na pokrycie straty na transakcjach CIRS spłaconej przez Wnioskodawcę na rzecz banku ( kapitał: 16,3 miliona zł, odsetki: 4,2 miliona zł, razem ok. 20,5 miliona zł),

   - kwoty odsetek ustawowych za opóźnienie ustalonych przez bank i wypłaconych przez Wnioskodawcę (4,2 miliona zł) tj. razem ok. 40,8 miliona zł.

2. Odsetki ustalone na rzecz Wnioskodawcy od kwoty głównej w wysokości ok. 41,2 miliona zł.

Łączna kwota zasądzona od banku na rzecz Spółki to ok. 82 miliony zł. Wnioskodawcę oraz bank, poza omawianymi umowami łączyły również dwie inne umowy finansowania (kredytowe). Wnioskodawca nie regulował swoich zobowiązań wynikających z tych dwóch innych umów. Wierzytelności z tytułu innych umów kredytowych wchodziły w skład masy upadłości Wnioskodawcy. W efekcie, bank złożył Wnioskodawcy oświadczenie o potrąceniu, a zasądzona do wypłaty kwota uległa potrąceniu ze zobowiązaniami Wnioskodawcy w taki sposób, że część kwoty zasądzonej zarówno w części dotyczącej odsetek jak i zwrotu kwoty głównej została o te zobowiązania obniżona.

Zobowiązania z tytułu dwóch innych umów kredytowych obejmowały:

- zwrot kapitału kredytów: ok. 10 milionów zł,

- odsetki od kapitału niewymagalnego, ok 0,4 miliona zł,

- odsetki od kapitału wymagalnego, ok. 0,2 miliona zł,

- odsetki ustawowe za opóźnienie, ok. 0,04 miliona zł.

Łączna kwota dokonanego przez bank potrącenia to ok. 10,7 miliona zł. W rezultacie, Wnioskodawca w czerwcu 2024 r. otrzymał przelew od banku na kwotę ok. 71 milionów zł (82 miliony – 10,7 miliona zł). Te dwie inne umowy kredytowe służyły wyłącznie finansowaniu działalności operacyjnej Wnioskodawcy.

Potrącenie zostało dokonane w taki sposób, że:

- zasądzona na rzecz Wnioskodawcy kwota główna została potrącona o ok. 10,4 miliona zł, (z 40,8 miliona zł do 30,4 miliona zł),

- zasądzone na rzecz Wnioskodawcy odsetki od kwoty głównej zostały potrącone o ok. 0,2 miliona zł (z 41,2 miliona zł na 41,0 miliona zł).

W związku z powyższym zdarzeniem, Wnioskodawca powziął wątpliwość co do skutków podatkowych sądowego rozstrzygnięcia sporu, o którym mowa powyżej.

Pytania

 1. Czy przychodem do opodatkowania w związku z łączną zasądzoną kwotą będzie dla Wnioskodawcy jedynie wynikająca z wyroku kwota odsetek od kwoty głównej (przed potrąceniem) w wysokości ok. 41,2 miliona zł?

 2. Czy przychód, o którym mowa w pytaniu nr 1 powinien zostać rozpoznany przez Wnioskodawcę jako przychód z innych źródeł z uwagi na fakt, że zasadniczym celem unieważnionych przez Sąd transakcji CIRS było obniżenie kosztu finansowania związanego z działalnością operacyjną Wnioskodawcy?

 3. Czy w związku z dokonanym w dacie przelewu potrąceniem zobowiązań z tytułu odsetek od kapitału wymagalnego oraz niewymagalnego od innych umów kredytowych, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania tych odsetek jako kosztu uzyskania przychodu z innych źródeł?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z uzyskaniem zasądzonej kwoty powstanie u niego przychód do opodatkowania w wysokości kwoty odpowiadającej odsetkom ustalonym od kwoty głównej przed potrąceniem (ok. 41,2 miliona zł).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód o którym mowa w pytaniu 1 powinien zostać przez niego rozpoznany w ramach jego działalności operacyjnej tj. jako przychód z innych źródeł.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z dokonanym potrąceniem będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości uregulowanych odsetek od kapitału wymagalnego i niewymagalnego z tytułu innych umów kredytowych, łączących go z bankiem.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przedmiot opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych został zaprojektowany w sposób celowy, aby objąć wszelkie zdarzenia przynoszące podatnikowi wymierne korzyści finansowe, które skutkują wzrostem aktywów lub spadkiem pasywów. Każde zdarzenie przynoszące taką korzyść nakłada obowiązek opodatkowania uzyskanej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania. Źródło tych korzyści nie ma znaczenia, liczy się każda sytuacja powodująca wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia przychód podatkowy. Wskazuje jednak w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. otwarty katalog przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W myśl natomiast art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Należy podkreślić, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter, co oznacza, że rzeczywiście i ostatecznie zwiększa ono aktywa tej osoby prawnej. Dzieje się tak również wtedy, gdy wystawienie faktury za wykonaną usługę lub dostarczony towar powoduje powstanie roszczenia wobec kontrahenta o zapłatę uzgodnionej ceny. Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W okolicznościach sprawy, dokonany przez Bank zwrot zasądzonej kwoty na rzecz Wnioskodawcy oznacza:

a) uzyskanie przez Wnioskodawcę zasądzonej kwoty głównej,

b) uzyskanie przez Wnioskodawcę zasądzonych odsetek od kwoty głównej.

Zasadne jest zatem przeanalizowanie czy uzyskanie przez Wnioskodawcę któregokolwiek z komponentów zasądzonej kwoty spowoduje u niego powstanie przychodu do opodatkowania.

Ad. a) Uzyskanie przez Wnioskodawcę zasądzonej kwoty głównej Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawionej sprawy Wnioskodawca wskazuje, że kwota główna zasądzona na jego rzecz przez bank nie będzie stanowić dla niego przychodu podatkowego. W szczególności, zwrot środków zapłaconych przez Wnioskodawcę w ogóle nie jest należnością związaną z wykonywaną przez Wnioskodawcę na rzecz banku umową. Jest wręcz przeciwnie. Jest to zwrot niezasadnej należności banku wobec Wnioskodawcy. To bank wykonywał świadczenie na rzecz Wnioskodawcy. To bankowi przysługiwała należność w związku z zawartą umową. Wnioskodawca tę należność częściowo uregulował. W wyniku sporu zawisłego przed sądem powszechnym okazało się, że zawarta umowa była nieważna z mocy prawa. W konsekwencji unieważnieniu uległa również umowa kredytu na pokrycie straty na transakcji CIRS.

Właśnie te środki, zapłacone wcześniej przez Wnioskodawcę jako należność na rzecz banku, na mocy prawomocnego wyroku powróciły do Wnioskodawcy jako zasądzona kwota główna. Kwota główna de facto wyraża tę wartość pieniężną, którą Wnioskodawca zapłacił na rzecz banku i jej zwrot nie może stanowić dla niego przysporzenia gdyż są to pieniądze własne Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. który stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Jest bowiem tak, że w przypadku stwierdzenia nieważności umowy przez sąd skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że zawarta transakcja CIRS jak i umowa kredytu jako nieważna już od chwili jej zawarcia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją jakby w ogóle nie doszło do jej zawarcia.

Ad b) Uzyskanie przez Wnioskodawcę odsetek od kwoty głównej Druga składowa kwoty zasądzonej od banku na rzecz Wnioskodawcy to odsetki za opóźnienie liczone zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie.

Odsetki te nie mają charakteru zwrotu nienależnie wpłaconych do banku środków. Stanowią należność Wnioskodawcy z tytułu opóźnienia w zapłacie przez bank podniesionych przez Wnioskodawcę roszczeń. Ich uzyskanie stanowi dla Wnioskodawcy przysporzenie majątkowe. Zostały zasądzone na podstawie odpowiednich przepisów prawa cywilnego, a ich wysokość jest związana z długością okresu dochodzenia przez Wnioskodawcę podniesionego roszczenia w trybie postępowania sądowego. Poza wątpliwością jest, że kwota jest Wnioskodawcy należna na podstawie wyroku i stanowi zwiększenie jego aktywów. Jest zatem tak, że całość zasądzonych odsetek od kwoty głównej stanowi dla Wnioskodawcy przychód podatkowy.

Okoliczność dokonania przez bank potrącenia tych odsetek nie posiada skutków podatkowych i stanowi jedynie techniczną czynność zrównaną z rozliczeniem wzajemnych należności i zobowiązań banku i Wnioskodawcy. Potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia przez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności) następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie, mimo że dotyczy zobowiązań do świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), to prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania. Oznacza to, że potrącenie (kompensata) wzajemnych wierzytelności i zobowiązań stanowi jedną z form zapłaty.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w okolicznościach sprawy Wnioskodawca uzyska przychód podatkowy w kwocie uzyskanych odsetek od kwoty głównej w wysokości przed potrąceniem – 41,2 miliona zł (tj. z uwzględnieniem w przychodzie kwoty potrąconej przez bank na poczet zobowiązań z innych umów kredytowych).

Podobne wnioski w odniesieniu do zbliżonego stanu faktycznego sprawy można odnaleźć m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 maja 2023 r. (0114-KDIP2-2.4010.146.2023.1.ASK).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2.

Wnioskodawca uważa, że przychód od odsetek od kwoty głównej powinien stanowić przychód z innych źródeł.

Jest tak, gdyż zarówno:

a) odsetki od kredytów udzielanych na prowadzenie działalności operacyjnej stanowiły koszt uzyskania przychodu dla przychodów z działalności operacyjnej Wnioskodawcy,

b) przychody z dodatniego rozliczenia CIRS stanowiły przychód z działalności operacyjnej Wnioskodawcy.

Ad. a) Odsetki od kredytów zabezpieczanych jako koszt uzyskania przychodu przypisany do innych źródeł przychodu. Unieważnione transakcje CIRS zostały zawarte w celu obniżenia kosztu finansowania związanego z umowami kredytowymi finansującymi działalność podstawową Wnioskodawcy. Odsetki od tych kredytów stanowiących finansowanie działalności podstawowej powinny być przypisane do przychodów z innych źródeł. (Por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 stycznia 2022 r. (0111-KDIB2-1.4010.449.2021.2.BJ). Odnosząc się natomiast do części kredytu, która została wydatkowana na bieżącą działalność operacyjną, głównie związaną z produkcją sklejki (środki z tej części kredytu zabezpieczyły płynność Spółki), stwierdzić należy, że koszty (odsetki) od tej części kredytu winny zostać zaliczone wyłącznie w ramach tzw. innego źródła przychodów. W tym też zakresie przepis art. 15 ust. 2b ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania. Powinny być, a nie były z uwagi na fakt, że w okresie w jakim Wnioskodawca rozliczał podatkowo koszt finansowania w systematyce u.p.d.o.p. nie istniał podział na źródła przychodu wyodrębniający przychód z zysków kapitałowych.

Ad. b) Rozliczenie CIRS jako przychód z działalności operacyjnej. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są finansowe kontrakty terminowe oraz inne równoważne instrumenty finansowe rozliczane pieniężnie, umowy forward dotyczące stóp procentowych, swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe.

Definicję pochodnych instrumentów finansowych dla celów podatkowych zawiera art. 16 ust. 1b u.p.d.o.p. Przepis ten stanowi, iż za pochodne instrumenty finansowe uważa się prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Podkreślić przy tym trzeba, iż w przypadku transakcji terminowych wyróżniamy transakcje nierzeczywiste, w których nie następuje fizyczna dostawa instrumentu bazowego, natomiast realizacja transakcji jest dokonywana poprzez rozliczenie między stronami różnicy cen oraz transakcje rzeczywiste, w których następuje faktyczne przeniesienie prawa własności ze sprzedającego na kupującego w drodze fizycznego dostarczenia instrumentu bazowego kupującemu przez sprzedającego, w określonym terminie i miejscu w zamian za ekwiwalent pieniężny. W przypadku transakcji terminowej rzeczywistej, tj. rozliczanej poprzez dostawę instrumentu bazowego, w celu jej podatkowego rozliczenia, należy odpowiednio uwzględnić po stronie przychodów i kosztów uzyskania przychodów wszelkie przepływy środków pomiędzy stronami.

Kontrakty CIRS stanowią kontrakty o symetrycznych terminach rozliczeń, a więc stanowią kontrakt SWAP jednostrumieniowy - jego rozliczenie następuje poprzez przekazanie wyniku finansowego netto z kontraktu przez podmiot osiągający stratę na rzecz podmiotu osiągającego zysk. Wynik z kontraktu CIRS jest określany jako różnica pomiędzy wartością kwoty bazowej określonej na dzień zawarcia kontraktu a wartością kwoty bazowej na dzień rozliczenia. Transakcje CIRS zawarte przez Spółkę polegały na kalkulacji strumieni płatności opartych na stawce procentowej od kwoty wyrażonej w walucie polskiej PLN, podczas gdy strumienie płatności banku były oparte na stawce procentowej od kwoty wyrażonej w jenach japońskich JPY - wypłacie podlegała jedynie kwota różnicy pomiędzy potencjalnymi strumieniami stanowiąca wynik na transakcji CIRS.

Transakcje CIRS dla celów podatku dochodowego są rozliczane wynikowo jako koszt lub przychód podatkowy (por. np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2010 r., (IPPB3/423-335/10-4/AG)). W interpretacji z dnia 7 grudnia 2018 r. (0111-KDIB1-3.4010.498.2018.1.BM), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał - Nie można jednak zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że w przypadku wyniku dodatniego na instrumentach, osiąganych w związku z zabezpieczeniem kredytu na rachunku bieżącym, z uwagi na fakt, że taki wynik koryguje koszt odsetek od kredytu, jakimi obciążana będzie Spółka, taki wynik powinien być alokowany do dochodów z działalności operacyjnej oraz dochodów z zysków kapitałowych na zasadach analogicznych jak koszty. Nie można bowiem klucza przychodowego przewidzianego dla kosztów uzyskania przychodów, zastosować dla przychodów wspólnych. Ustawodawca jednocześnie nie przewidział odpowiedniej regulacji dla przychodów wspólnych. Nie pozwolił również na odpowiednie stosowanie powołanej regulacji dla rozliczenia przychodów. Tym samym jeśli nie jest możliwe ustalenie, którego źródła dotyczy dany przychód tj. czy pochodzi z zysków kapitałowych, czy z działalności operacyjnej podatnik powinien całość przychodów zaliczyć do przychodów z zysków kapitałowych. Zatem, skoro jak wynika z wniosku koszty zabezpieczenia kredytów (a także koszty odsetek od tych kredytów) stanowią koszty obu rodzajów działalności i z obiektywnych powodów Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać ich do poszczególnych źródeł przychodów, to w tym przypadku przychody powstałe z tytułu zabezpieczenia kredytu winny zostać przyporządkowane do przychodów z zysków kapitałowych.

Wnioskodawca podkreśla, że w sprawie nie istnieją wątpliwości co do źródła przychodów, w ramach którego rozliczenie CIRS zostałoby dokonane.

Nie ma również wątpliwości, że koszty finansowania wynikające z umów kredytowych powinny stanowić koszty uzyskania przychodu w ramach innych źródeł przychodu.

Fakt, że w momencie w którym dokonywano podatkowego rozliczenia transakcji CIRS i kosztu kredytów nie istniał podział na źródła przychodu w u.p.d.o.p. nie jest tożsamy z wątpliwościami co do ich klasyfikacji. Ustawodawca bowiem, w art. 9 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wskazuje, że przypisanie kosztów uzyskania przychodów do źródła przychodów, o których mowa w przepisach ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, dotyczy również kosztów poniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, niezaliczonych do tego dnia do kosztów uzyskania przychodów. Nie jest zatem tak, że nie istnieje procedura rozstrzygania o przypisywaniu przychodów do odpowiednich źródeł w odniesieniu do zdarzeń przeszłych posiadających skutki podatkowe w okresach, w których istnieje w ramach przepisów u.p.d.o.p. podział na źródła przychodu.

Stąd Wnioskodawca ocenia, że zasadnie przeprowadził powyższą analizę w celu wykazania, że jakikolwiek przychód powstały w związku z analizowaną sprawą nigdy nie powstał i nie mógł powstać w źródle z zysków kapitałowych. Stąd również odsetki ustawowe, stanowiące jego przychód podatkowy powinny zostać konsekwentnie rozpoznane w ramach przychodów z innych źródeł gdyż historycznie zarówno wynikowe ujęcie transakcji CIRS jak i kosztu odsetek od zabezpieczonych tymi transakcjami kredytów powinno zostać dokonane w ramach innych źródeł przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 3.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

   - wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

   - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

   - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

   - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

   - został właściwie udokumentowany,

   - nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Jak zaś wskazuje NSA w wyroku z dnia 18 grudnia 2009 r. (II FSK 1183/08), Ustawa podatkowa nie zawiera jakichkolwiek ograniczeń co do formy zapłaty. Ograniczenia te nie wynikają zarówno z wykładni gramatycznej, historycznej czy też celowościowej. Określenia „zapłata” należy interpretować w kategoriach cywilnoprawnych. Oznacza to, że jedną z form zapłaty jest potrącenie określone w art. 498 k.c., zgodnie z którym, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym.

W konsekwencji Wnioskodawca wskazuje, że kwota potrącenia odsetek od kapitału niewykorzystanego i wykorzystanego ustalonych w odniesieniu dwóch innych umów kredytowych będzie stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania w ramach innych źródeł przychodu poniesiony w dacie potrącenia dokonanego przez bank.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów i świadczeń wskazanych w jej art. 2 ust. 1.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

Zakresem zastosowania tego przepisu są objęte sytuacje, w których spełnione są łącznie następujące warunki:

   - podatnik uzyskał przychód, a więc przysporzenie majątkowe i jednocześnie

   - przychód ten „wynika z czynności, które nie mogą być przedmiotem skutecznej prawnie umowy”, czyli wykazuje związek przyczynowo-skutkowy z taką czynnością, ma swoje źródło w takiej czynności.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT,

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia „przychód podatkowy”. Wskazuje jednak w art. 12 ust. 1 otwarty katalog przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT,

W myśl natomiast art. 12 ust. 3 ustawy o CIT,

Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej. Ma to miejsce również w sytuacji, gdy skutkiem wystawienia faktury za wykonaną usługę, czy dostarczony towar powstaje roszczenie osoby prawnej wobec kontrahenta o zapłatę uzgodnionej ceny.

Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle ww. przepisu należne lub otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Objęte powyższą regulacją przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko uznając tym samym, iż przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ustawy o CIT przysporzenia, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w Rozdziale 2 ustawy o CIT, winny być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę przysporzeń - stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu - które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

Z treści cytowanego art. 12 ust. 3 ustawy o CIT wynika więc, iż przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia.

Przychody należne odnoszą się do przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Jako takie przychody nie powinny być więc traktowane wyłącznie przychody ściśle wynikające z tej działalności, przykładowo z tytułu sprzedaży towarów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Za przychody związane z działalnością gospodarczą należy uznać nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale również przychody z każdej innej działalności z nią związanej. Jako przychody należne powinny być zatem traktowane te przysporzenia, które nie powstałyby gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej.

Przedmiotem Państwa wątpliwości przedstawionych w pytaniu nr 1 jest kwestia ustalenia, czy przychodem do opodatkowania w związku z łączną zasądzoną kwotą będzie dla Wnioskodawcy jedynie wynikająca z wyroku kwota odsetek od kwoty głównej (przed potrąceniem) w wysokości ok. 41,2 miliona zł.

W świetle wyżej wymienionych przepisów prawa oraz przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że zwrot kwoty głównej nie będzie stanowił dla Państwa przychodu podatkowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT. Na zwróconą kwotę składają się bowiem środki, które nienależnie wpłacili Państwo wcześniej do banku w związku z unieważnieniem przez Sąd transakcji CIRS i w konsekwencji brakiem roszczenia banku o spłatę kredytu udzielonego na pokrycie straty na transakcjach CIRS. Tym samym, nie będą Państwo mieli obowiązku rozliczenia tych środków dla celów podatkowych. W rozpatrywanej sprawie nie ma zastosowania art. 2 ust.  1 pkt 3 ustawy o CIT.

W przypadku stwierdzenia nieważności umowy przez sąd skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że transakcje CIRS oraz umowa kredytu jako nieważne już od chwili ich zawarcia nie wywołują skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją jakby w ogóle nie doszło do ich zawarcia. Skutkiem tego jest uznanie, że po Państwa stronie nie może wystąpić przychód z tytułu otrzymania od banku zwrotu kwoty głównej.

Natomiast, Państwa przychód stanowią odsetki ustalone od kwoty głównej (przed potrąceniem). Odsetki te związane są z długością okresu dochodzenia przez Państwa roszczenia w trybie postępowania sądowego i nie mają charakteru zwrotu nienależnie wpłaconych do banku świadczeń.

Zatem, stanowisko Państwa w zakresie ustalenia, czy przychodem do opodatkowania w związku z łączną zasądzoną kwotą będzie dla Państwa jedynie wynikająca z wyroku kwota odsetek od kwoty głównej (przed potrąceniem) w wysokości ok. 41,2 miliona zł, jest prawidłowe.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości zawartych w pytaniu nr 2 wskazać należy, że wydzielając źródło przychodów z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów alokowanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ust. 1 ustawy o CIT. Na podstawie powyższego przepisu:

za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

1) przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

 a) dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,

 b) przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,

 c) przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

 d) przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

 e) wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,

  f) równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,

 g) dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału podmiotów lub

 h) przychody wspólnika spółki dzielonej, z wyjątkiem podziału przez wyodrębnienie, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

  i) zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,

  j) wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,

 k) odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,

  l) odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),

m) przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:

   - przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,

   - przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,

   - przychody spółki dzielonej,

 n) przychód ze zmniejszenia kapitału akcyjnego w prostej spółce akcyjnej;

1a) przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziału podmiotów;

1b) przychody uzyskane w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną, wystąpienia wspólnika z takiej spółki lub zmniejszenia udziału kapitałowego w takiej spółce, jeżeli Rzeczpospolita Polska traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia otrzymanych składników majątku;

2) przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;

3) inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:

a) przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,

b) przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;

4) przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;

5) przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;

6) przychody:

 a) z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,

 b) z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,

 c) z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,

 d) z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,

 e) ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,

  f) z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Podkreślić należy, że art. 7b ust. 1 ustawy o CIT, zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych, co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

W świetle powyższego, odsetki od kwoty głównej ustalone na Państwa rzecz nie są objęte tym katalogiem i w konsekwencji przychód, o którym mowa w pytaniu nr 1, powinien zostać rozpoznany przez Państwa jako przychód z innych źródeł.

Stanowisko Państwa w zakresie pytania numer 2, należy również uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do ostatniej kwestii, tj. czy w związku z dokonanym w dacie przelewu potrąceniem zobowiązań z tytułu odsetek od kapitału wymagalnego oraz niewymagalnego od innych umów kredytowych, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania tych odsetek jako kosztu uzyskania przychodu z innych źródeł, zauważyć należy, że jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT,

Mając na uwadze powyższy przepis, stwierdzić należy, że dla celów podatkowych za koszty uzyskania przychodów uznawane są wyłącznie zapłacone przez podatnika odsetki od zobowiązań (w tym kredytów), pod warunkiem, że wiążą się one z jego przychodami.

Obciążenie finansowe  z tytułu odsetek musi być zatem faktycznie poniesione przez podatnika. W związku z tym, nie stanowią kosztów podatkowych spełniające warunek związku z przychodami odsetki naliczone, lecz niezapłacone lub umorzone.

Pojęcie wydatków jest szerokie, a ustawa o CIT nie ogranicza wskazanego pojęcia tylko i wyłącznie do wydatków pieniężnych podmiotu regulującego ciążące na nim zobowiązanie, np. z tytułu kredytu.

Poniesienie kosztu w rozumieniu omawianej ustawy jest świadomym, celowym działaniem podatnika. Polega na faktycznym i definitywnym przesunięciu określonej wartości z jego majątku do majątku innego podmiotu. W szczególności, może mieć postać wydatkowania środków pieniężnych bądź przekazania innych wartości majątkowych, a także potrącenia (kompensaty).

Tak więc sformułowanie „poniesione wydatki” będzie odnosiło się do wydatków zarówno pieniężnych, jak i niepieniężnych, bezpośrednio poniesionych na wypełnienie istniejącego zobowiązania podatnika.

W rozpatrywanej sprawie, kwota potrącenia odsetek od kapitału wymagalnego i niewymagalnego ustalonych w odniesieniu do dwóch innych umów kredytowych może stanowić dla Państwa koszt uzyskania przychodów w ramach innych źródeł przychodu, poniesiony w dacie potrącenia dokonanego przez bank. Potrącenie stanowi faktyczną zapłatę odsetek od zobowiązań w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT.

W konsekwencji, stanowisko Pańśtwa w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Państwa w zakresie ustalenia, czy:

   - przychodem do opodatkowania w związku z łączną zasądzoną kwotą będzie dla Wnioskodawcy jedynie wynikająca z wyroku kwota odsetek od kwoty głównej (przed potrąceniem) w wysokości ok. 41,2 miliona zł,

   - przychód, o którym mowa w pytaniu nr 1 powinien zostać rozpoznany przez Wnioskodawcę jako przychód z innych źródeł z uwagi na fakt, że zasadniczym celem unieważnionych przez Sąd transakcji CIRS było obniżenie kosztu finansowania związanego z działalnością operacyjną Wnioskodawcy,

   - w związku z dokonanym w dacie przelewu potrąceniem zobowiązań z tytułu odsetek od kapitału wymagalnego oraz niewymagalnego od innych umów kredytowych, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania tych odsetek jako kosztu uzyskania przychodu z innych źródeł,

jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

 - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).