W zakresie ulgi na innowacyjnych pracowników.

Interpretacja indywidualna – stanowisko jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie ulgi na innowacyjnych pracowników.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka należy do globalnej Grupy (dalej: „Grupa”), będącej wiodącym na świecie producentem i dostawcą urządzeń (…). X posiada ponad (...) lat doświadczenia w opracowywaniu produktów (…) oraz rynków związanych z technologią.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka realizowała, realizuje i będzie realizować również w przyszłości działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT (dalej: „Działalność B+R”). W związku z tym, Spółka rozliczyła ulgę badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d-e Ustawy o CIT (dalej: „Ulga B+R”), za lata podatkowe 2016-2023 zamierza również dokonać wspomnianego rozliczenia za 2024 r. oraz w przyszłych latach podatkowych.

W celu realizacji Działalności B+R Spółka zatrudnia(ła) i będzie zatrudniać w przyszłości specjalistów na podstawie umów o pracę, umowy o dzieło i/lub umowy zlecenie (dalej: „Specjaliści B+R”). W związku z tym, Spółka odprowadza(ła) i będzie odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych dla tych specjalistów zgodnie z art. 31a-31c, art. 32, art. 38 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2024 r. poz. 226, ze zm., dalej: „Ustawa o PIT”) i w konsekwencji była, jest oraz będzie zobowiązana do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz zryczałtowanego podatku, wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT, na zasadach wynikających z przepisów Ustawy o PIT (dalej: „Zaliczki PIT”). Spółka składa(ła) i zamierza składać deklarację PIT-4R, a rok podatkowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym.

W związku z tym, że Ulga B+R przysługująca do odliczenia za rok podatkowy 2023 przewyższyła kwotę uzyskanego dochodu, Spółka dysponuje wysokością kosztów kwalifikowanych do Ulgi B+R pozostających do odliczenia w latach kolejnych, zgodnie z art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT (dalej: „Aktywo B+R”). Ponadto, Spółka zakłada, że może generować Aktywo B+R również w przyszłych latach podatkowych. Z tego względu, Spółka zamierza korzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18db Ustawy o CIT (dalej: „Ulga na Innowacyjnych Pracowników”, „Ulga IP”).

Wynagrodzenia Specjalistów B+R należne za dany miesiąc są wypłacane do końca miesiąca, za który są należne (w tym terminie pobierane są również Zaliczki PIT). Wyjątkiem od powyższego są specjaliści zatrudnieni na podstawie umów zlecenie oraz umów o dzieło, dla których wypłata wynagrodzenia następuje maksymalnie do 10 dnia miesiąca kalendarzowego następującego po przepracowanym miesiącu. Zaliczki PIT transferowane są na rachunek właściwego urzędu skarbowego zgodnie z obowiązującymi przepisami, tj. aktualnie w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym je pobrano.

Spółka złożyła w marcu 2024 r. zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT (dalej: „Zeznanie’’) za rok podatkowy 2023. Od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Spółka złożyła wspomniane Zeznanie za rok „n-1”, Wnioskodawca planuje uwzględniać Zaliczki PIT Specjalistów B+R w comiesięcznym korzystaniu z Ulgi IP - do końca roku podatkowego „n”, w którym zostało złożone Zeznanie za poprzedni rok (np. Zeznanie za 2023 r. w ramach rozliczenia Ulgi IP za 2024 r.). Przykładowo, Spółka rozważa, by dla 2024 r. - rozliczenie Ulgi IP odnosiło się do wynagrodzeń należnych od marca 2024 r. włącznie w związku z koniecznością wpłaty Zaliczek PIT do 20 kwietnia 2024 r. na rachunek bankowy organu podatkowego. W latach kolejnych Spółka również zamierza składać Zeznanie terminowo i w przypadku posiadania Aktywa B+R planuje korzystać analogicznie z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników w danym roku podatkowym. Innymi słowy, gdyby Zeznanie zostało złożone w miesiącu „y”, to Spółka (na zasadach określonych w art. 18db Ustawy o CIT) zamierza dokonać pomniejszenia Zaliczek PIT Specjalistów B+R również w odniesieniu do Zaliczek PIT za miesiąc „y” wpłacanych do urzędu skarbowego do 20 dnia kolejnego miesiąca, tj. „y+1”. Tym samym, w wyniku złożenia Zeznania w marcu danego roku, Wnioskodawca - z perspektywy pierwszego miesiąca objętego rozliczeniem Ulgi na Innowacyjnych Pracowników - planuje w rozliczeniu Ulgi IP uwzględniać Zaliczki PIT wpłacane do urzędu skarbowego do 20-ego kwietnia tego roku. Analogiczne podejście Wnioskodawca zamierza stosować, gdyby złożenie Zeznania nastąpiło w innym miesiącu, niż wskazano. Jednocześnie, Spółka zamierza pomniejszać w następnych miesiącach roku podatkowego kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego Zaliczek PIT o dostępne Aktywo B+R. Ponadto, Wnioskodawca nie może wykluczyć, że dokona rozliczenia Zaliczek PIT z określonych miesięcy w ramach Ulgi IP w kolejnych (czyli nie bezpośrednio po nich przypadających) miesiącach (nawet gdyby dotyczyły kolejnego roku podatkowego, przy czym zakładając spełnienie warunków odnośnie rozliczenia Ulgi IP za okres zgodny z art. art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT).

Spółka prowadzi dokumentację czasu pracy, w której gromadzi informację o miesięcznym, faktycznym zaangażowaniu czasowym (wyrażonym w godzinach) poszczególnych Specjalistów B+R w realizację projektów, w tym wpisujących się w Działalność B+R. Z ewidencji czasu pracy prowadzonej przez Spółkę może wynikać, że dany Specjalista B+R poświęca mniej niż 100% czasu pracy na Działalność B+R, jednak wybrani Specjaliści B+R zachowują oraz będą zachowywać warunek wskazany w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT (tj. co najmniej 50% zaangażowania w Działalność B+R). W odniesieniu do Zaliczek PIT dotyczących Specjalistów B+R, których zaangażowanie miesięczne w realizację Działalności B+R wynosi co najmniej 50%, lecz jest niższe niż 100% „ogólnego czasu pracy”, Spółka dokonuje i zamierza dokonywać odliczenia Ulgi IP w pełnej wysokości miesięcznej Zaliczki PIT danego Specjalisty B+R (pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków rozliczenia Ulgi IP).

Przez „ogólny czas pracy” w danym miesiącu Spółka rozumie czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do faktycznej dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy. Przykładowo, gdyby dany pracownik w lipcu 2024 r. przebywał przez 5 dni roboczych (tj. 40 roboczogodzin) na urlopie wypoczynkowym, a przez pozostałe dni robocze wykonywał swoje obowiązki pracownicze w zakładzie pracy, Spółka zamierza ustalić „ogólny czas pracy” tego pracownika na poziomie 128 godzin ze względu na pomniejszenie nominalnej normy miesięcznej przypadającej za wspomniany miesiąc (wyrażonej w godzinach - w tym przypadku 168 godzin) o przedmiotowe 40 godzin spędzone przez tego pracownika na urlopie wypoczynkowym w związku z niepozostawaniem do dyspozycji Spółki w miejscu pracy lub miejscu przez niego wyznaczonym.

Co do zasady, w związku z wypłatą wynagrodzeń Specjalistów B+R za ostatni miesiąc danego roku podatkowego, tj. grudzień, transfer z tego tytułu Zaliczek PIT będzie miał miejsce do 20 stycznia kolejnego roku (np. Spółka zakłada, że ewentualne Zaliczki PIT związane z wynagrodzeniem za grudzień 2024 r. zostaną przetransferowane przez Spółkę na rachunek właściwego urzędu skarbowego najpóźniej do 20 stycznia 2025 r.). W ramach rozliczenia Ulgi IP w odniesieniu do ostatniego miesiąca danego roku podatkowego, Wnioskodawca zamierza uwzględniać w Uldze IP Zaliczki PIT pobierane we wspomnianym miesiącu (bez względu na ewentualny transfer ich do 20-ego dnia kolejnego miesiąca, przypadającego w kolejnym roku - uiszczenie Zaliczek PIT na konto urzędu skarbowego w przypadku korzystania z Ulgi IP będzie wtedy realizowane w ograniczonym zakresie lub nie będzie realizowane z uwagi na Ulgę IP).

Wnioskodawca również wskazuje, że zamierza dokonać rozliczenia Ulgi IP (jeśli nie dokona(ł) rozliczeń z tego tytułu na bieżąco) w dowolnym miesiącu (niekoniecznie przypadającym bezpośrednio po miesiącu złożenia Zeznania). Tym samym, Spółka zamierza skorzystać z możliwości rozliczenia Ulgi IP za dany miesiąc w kolejnych, dowolnych miesiącach, w przypadku, gdy Ulga IP nie została skonsumowana na bieżąco. Wnioskodawca zamierza również rozliczać Ulgę IP z poprzedniego okresu w kolejnym roku (tj. dokonując rozliczenia - odnośnie Zaliczek PIT pobranych we wspomnianych miesiącach następujących po miesiącu złożenia Zeznania - w wybranym roku podatkowym), jeżeli Wnioskodawca uzyska prawo do rozliczenia Ulgi IP w tym wybranym roku podatkowym.

Spółka wskazuje ponadto, że:

 1. spełnia oraz będzie spełniać wszystkie warunki do korzystania z Ulgi B+R wskazane w art. 18d-e Ustawy o CIT i dokonuje (oraz zamierza dokonać w przyszłości) odliczenia tej ulgi spełniając wszystkie ustawowe wymogi związane z rozliczeniem przedmiotowego mechanizmu;

 2. spełni(a) warunki określone w art. 18db Ustawy o CIT, do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, z zastrzeżeniem kwestii będących przedmiotem niniejszego wniosku;

 3. Zaliczki PIT pobrane od dochodu (przychodu) osób fizycznych będących Specjalistami B+R pochodzą z tytułu:

  a. stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

  b. wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

  c. praw autorskich;

 4. przez osoby fizyczne rozumie osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w Działalność B+R, których czas:

 a. pracy przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% (w rozumieniu przepisów prawa pracy); lub

 b. przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie Działalności B+R na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%;

 5. nie jest i nie zamierza być zakładem pracy chronionej, zatrudniającym osoby niepełnosprawne;

 6. nie utraciła statusu zakładu pracy chronionej w okresie ostatnich 5 lat;

 7. nie przysługuje jej zwrot podatkowy z tytułu poniesienia straty lub osiągnięcia dochodu niższego niż kwota przysługującego jej odliczenia w pierwszym roku prowadzenia działalności gospodarczej;

 8. Spółka nie uzyskuje oraz nie planuje uzyskiwać przychodów z zysków kapitałowych, a w razie ich potencjalnego uzyskania nie zamierza korzystać z odliczenia w ramach Ulgi IP w stosunku do tych przychodów.

Wniosek ma na celu potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy wskazanego w zaprezentowanych pytaniach odnoszących się do opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego na gruncie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2024 r.

Pytania

 1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, „ogólny czas pracy”, o którym mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT oznacza czas pracy, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a zatem usprawiedliwione nieobecności nie stanowią „ogólnego czasu pracy”?

 2. Czy na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka na gruncie art. 18db Ustawy o CIT, będzie uprawniona do pomniejszania kwoty Zaliczek PIT - wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT (podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego) - w całości, tzn. bez proporcjonalnego przełożenia stopnia zaangażowania w Działalność B+R na kwotę, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT?

  3. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie którym Spółka ma i będzie miała prawo do odliczenia w Uldze IP Zaliczki PIT transferowane do urzędu skarbowego w miesiącach przypadających po miesiącu złożenia Zeznania (nawet jeśli dotyczyłyby wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono Zeznanie), na zasadach określonych w art. 18db Ustawy o CIT?

  4. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie którym Spółka na zasadach określonych w art. 18db Ustawy o CIT, ma i będzie miała prawo pomniejszenia Zaliczek PIT Specjalistów B+R również w odniesieniu do wynagrodzenia z ostatniego miesiąca roku podatkowego „n”, w odniesieniu do którego transfer Zaliczek PIT do urzędu skarbowego dokonywany byłby do 20 stycznia roku „n+1” (dotyczy Zaliczek PIT należnych i pobranych najpóźniej w grudniu roku „n”), zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego?

  5. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie którym Spółka jest i będzie uprawniona na podstawie art. 18db Ustawy o CIT, do rozliczania Ulgi IP (jeśli nie dokona(ła) rozliczeń z tego tytułu na bieżąco) w dowolnym miesiącu (niekoniecznie przypadającym bezpośrednio po miesiącu złożenia Zeznania), zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego?

Państwa stanowisko w sprawie

 1. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, „ogólny czas pracy”, o  którym mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, oznacza czas pracy, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a zatem usprawiedliwione nieobecności nie stanowią „ogólnego czasu pracy”.

 2. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka na gruncie art. 18db Ustawy o CIT, będzie uprawniona do pomniejszania kwoty Zaliczek PIT - wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT (podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego) - w całości, tzn. bez proporcjonalnego przełożenia stopnia zaangażowania w Działalność B+R na kwotę, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT.

  3. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie którym Spółka ma i będzie miała prawo do odliczenia w Uldze IP Zaliczki PIT transferowane do urzędu skarbowego w miesiącach przypadających po miesiącu złożenia Zeznania (nawet jeśli dotyczyłyby wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono Zeznanie), na zasadach określonych w art. 18db Ustawy o CIT.

 4. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie którym Spółka na zasadach określonych w art. 18db Ustawy o CIT, ma i będzie miała prawo pomniejszenia Zaliczek PIT Specjalistów B+R również w odniesieniu do wynagrodzenia z ostatniego miesiąca roku podatkowego „n”, w odniesieniu do którego transfer Zaliczek PIT do urzędu skarbowego dokonywany byłby do 20 stycznia roku „n+1” (dotyczy Zaliczek PIT należnych i pobranych najpóźniej w grudniu roku „n”), zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

 5. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie którym Spółka jest i będzie uprawniona na podstawie art. 18db Ustawy o CIT, do rozliczania Ulgi IP (jeśli nie dokona(ła) rozliczeń z tego tytułu na bieżąco) w dowolnym miesiącu (niekoniecznie przypadającym bezpośrednio po miesiącu złożenia Zeznania), zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań

Przepisy dotyczące Ulgi na Innowacyjnych Pracowników

Zgodnie z art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (dalej:   „koszty kwalifikowane”). Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z art. 18d ust. 8 i 9 Ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT. Przepisu art. 18d ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da Ustawy o CIT.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (dalej: „Ustawa Zmieniająca”) wprowadzono do Ustawy o CIT art. 18db, zgodnie z którym podatnicy posiadający nierozliczoną w roku poprzednim Ulgę B+R mogą odliczyć Zaliczki PIT Specjalistów B+R, z tytułu:

- stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy,

- wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło,

- praw autorskich.

Zgodnie z art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, osobami fizycznymi, od których Zaliczek PIT można dokonać ww. odliczenia są osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

   - pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50%; lub

   - przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Stosownie do art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT, przedmiotowe pomniejszenie kwot wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

Na gruncie art. 18db ust. 5 Ustawy o CIT, przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania do:

  - zaliczek przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

  - podatnika, któremu przysługuje kwota określona w art. 18da.

Z kolei w świetle art. 18db ust 6 Ustawy o CIT, jeżeli podatnik utracił prawo do odliczenia, o którym mowa w ust. 1, dolicza kwoty poprzednio odliczone w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym utracił to prawo.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Spółki, „ogólny czas pracy”, o którym mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, oznacza czas pracy, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a zatem usprawiedliwione nieobecności nie stanowią „ogólnego czasu pracy”.

Pojęcie „ogólnego czasu pracy” nie zostało zdefiniowane w Ustawie o CIT bądź też w Ustawie o PIT. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, dla potrzeb prawidłowego zakwalifikowania Specjalistów B+R na potrzeby rozliczenia Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, w związku z art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, należy odwołać się do art. 128 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1465). W myśl przywołanego artykułu, czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Jak wynika z powyższego przepisu, czasem pracy jest czas, w jakim pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy. Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z 24 września 2020 r., (sygn. III PK 38/19) pozostawanie pracownika w dyspozycji pracodawcy oznacza: „pełną jego zdolność psychofizyczną i gotowość do wykonywania pracy oraz poleceń kierownictwa pracy, zgodnie z zasadą podporządkowania”.

W związku z powyższym, urlop, bądź inna usprawiedliwiona nieobecność nie mogą stanowić czasu, w którym pracownik jest do dyspozycji pracodawcy, ponieważ w tym czasie, pracownik nie pozostaje w gotowości do wykonywania pracy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Spółki, art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, należy rozumieć jako przepis uprawniający Spółkę do zakwalifikowania danego Specjalisty B+R do Ulgi na Innowacyjnych Pracowników w odniesieniu do tych Specjalistów B+R, których zaangażowanie w realizację Działalności B+R wynosi co najmniej 50% czasu pozostawania danego pracownika w dyspozycji Spółki w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Wnioskodawca wskazuje, że powyższe potwierdzone zostało przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”), m.in. w interpretacji indywidualnej z 21 sierpnia 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.324.2023.2.MR1), w której DKIS wskazał, że: „zdaniem tut. Organu, art. 18db ust. 3 u.p.d.o.p., powinien być rozumiany jako przepis uprawniający Spółkę do rozliczenia Ulgi na innowacyjnych pracowników w odniesieniu do tych pracowników, których zaangażowanie w realizację Działalności B+R wynosi co najmniej 50% czasu pozostawania danego pracownika w dyspozycji Spółki w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. ”

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, czas w którym pracownik przebywa na urlopie lub zwolnieniu lekarskim a także okres innej usprawiedliwionej nieobecności, stanowi czas, w którym pracownik nie pozostaje do dyspozycji pracodawcy (w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy) i nie wykonuje pracy. Tym samym - urlopy, zwolnienia lekarskie i inne usprawiedliwione nieobecności nie stanowią czasu pracy w rozumieniu Kodeksu pracy i nie powinny być uwzględniane w kalkulacji „ogólnego czasu pracy” w rozumieniu art. 18db Ustawy o CIT.

Na gruncie powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do potrącenia Zaliczek PIT (dotyczących wspomnianych specjalistów) w danym miesiącu zgodnie z art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT. Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w treści art. 18db ust. 3 pkt 1 Ustawy o CIT, odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację Działalności B+R, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.

Oznacza to, zdaniem Spółki, że licząc proporcję zaangażowania danego Specjalisty B+R w Działalność B+R względem „ogółu czasu pracy”, należy zestawić:

   - liczbę godzin spędzonych przez danego Specjalistę B+R na Działalność B+R w danym miesiącu (tj. licznik proporcji);

   - z liczbą godzin, w ramach których dany Specjalista B+R pozostaje do dyspozycji pracodawcy w tym miesiącu (tj. mianownik proporcji stanowiący wartość czasu, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy, tj. bez uwzględniania urlopu oraz innych usprawiedliwionych nieobecności).

Spółka akcentuje także, że prawidłowość powyższego stanowiska została już potwierdzona przez DKIS, m.in. w:

   - interpretacji indywidualnej z 3 lipca 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.234.2023.2.AN) - organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe: „zgodnie z którym przez „ogólny czas pracy w danym miesiącu” o którym mowa w art. 18d ust. 3 pkt 1 UPDOP (winno być: art. 18db ust. 3 pkt 1 UPDOP), należy rozumieć czas pracy w ramach miesiąca, kiedy pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, tj. czas faktycznie przepracowany, w tym w ramach godzin nadliczbowych, bez uwzględnienia czasu usprawiedliwionej nieobecności z powodu m.in. urlopów wypoczynkowych, chorobowych oraz innych dni wolnych od pracy.”

   - interpretacji indywidualnej z 12 stycznia 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.702.2022.1.AN);

   - interpretacji indywidualnej z 2 lutego 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.717.2022.2.AN);

   - interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.107.2023.2.MR);

   - interpretacji indywidualnej z 8 września 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.357.2023.2.JKU) oraz

   - interpretacji indywidualnej z 20 września 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.443.2023.1.MR1).

Wnioskodawca zauważa ponadto, że zaproponowane podejście jest także zgodne ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), prezentowanym w wybranych wyrokach dot. Ulgi B+R, m.in. w wyroku z 29 września 2023 r. (sygn. II FSK 272/21), wydanym na gruncie przepisów dot. Ulgi B+R również odnoszących się do „ogólnego czasu pracy”. W przywołanym orzeczeniu wskazano: „Słusznie zatem odwołano się w zaskarżonym wyroku do pojęcia czasu pracy określonego w art. 128 § 1 k.p. Pojęcie to odpowiada pojęciu ogólnego czasu pracy, użytego w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. W tym przypadku nieobecność z powodu choroby czy urlopu pracownika lub sprawowania opieki nad dzieckiem ma znaczenie dla wyliczenia tej wartości dla potrzeb obliczenia wysokości kosztów kwalifikowanych i proporcji, w jakiej należy uwzględnić należności wypłacone z tytułu stosunku pracy w wyliczeniu kosztów kwalifikowanych. (...) Jeśli zatem strony ustalą, że w ramach tego wynagrodzenia wypłacane będzie wynagrodzenie za urlop czy chorobę, to także te kwoty wchodzić będą w skład kosztów kwalifikowanych, oczywiście w proporcji czasu wykonywania pracy do faktycznego czasu wykonywania pracy w zakresie działalności badawczo-rozwojowej.”.

Analogiczne stanowisko NSA zostało przedstawione w wyroku z 21 marca 2023 r. (sygn. II FSK 2275/20) oraz w wyroku NSA z 29 czerwca 2022 r. (II FSK 2921/19).

Dodatkowo, podkreślić należy, że zasadniczym elementem definicji czasu pracy jest pozostawanie w dyspozycji pracodawcy, na co - zdaniem Wnioskodawcy - bez wątpienia nie wskazuje pozostawanie przez danego pracownika na urlopie, zwolnieniu lekarskim, opiece nad dzieckiem, itd. Zdaniem Spółki, usprawiedliwione nieobecności stanowią okres, w którym dany pracownik nie pozostaje do dyspozycji Spółki. Dla zilustrowania, co do zasady, gdyby w trakcie urlopu pracodawca poprosił pracownika o zrealizowanie danego zadania, pracownik nie byłby w stanie go zrealizować (mógłby w tym czasie przebywać np. za granicą i nie mógłby stawić się w zakładzie pracy lub miejscu wyznaczonym przez pracodawcę) i analogicznie - podczas pobytu w szpitalu pracownik nie jest w stanie podejmować pracy. Odmienna interpretacja powyższego prowadziłaby do absurdu. Zdaniem Spółki, powyższego nie zmienia fakt, że zgodnie z treścią art. 80 Kodeksu pracy, „wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.” Za słuszne, w ocenie Wnioskodawcy, należy zatem uznać, że „ogólny czas pracy” w kontekście art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, wiąże się z czasem efektywnego (rzeczywistego) wykonywania pracy określonej w umowie i nie obejmuje okresów nieświadczenia pracy (nawet w odniesieniu do których pracownik może zachować prawo do wynagrodzenia). W konsekwencji w celu prawidłowego wyliczenia „ogólnego czasu pracy” tj. stosunku, w którym dany Specjalista B+R pozostaje do dyspozycji pracodawcy w konkretnym miesiącu słuszne wydaje się być podejście, zgodnie z którym uwzględnia się czas efektywnego (rzeczywistego) wykonywania pracy a nie uwzględnia się obecności usprawiedliwionych.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, „ogólny czas pracy”, o którym mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, oznacza czas pracy, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a zatem usprawiedliwione nieobecności nie stanowią „ogólnego czasu pracy”.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka, na gruncie art. 18db Ustawy o CIT, będzie uprawniona do pomniejszania kwoty Zaliczek PIT - wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT (podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego) - w całości, tzn. bez proporcjonalnego przełożenia stopnia zaangażowania w Działalność B+R na kwotę, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT.

Na gruncie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Spółka zatrudnia(ła) i będzie zatrudniać w przyszłości specjalistów na podstawie umów o pracę, umowy o dzieło i/lub umowy zlecenie. W przypadku Specjalistów B+R, których czas pracy przeznaczony na bezpośrednią realizację Działalności B+R będzie wynosił co najmniej 50% „ogólnego czasu pracy”, Spółka zamierza skorzystać z przysługującego jej uprawnienia do pomniejszania Zaliczek PIT na podstawie z art. 18db Ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT: „Podatnik (...), może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym”.

W myśl przytoczonego przepisu odliczeniu z tytułu Ulgi IP podlega kwota stanowiąca iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej podatnika w danym roku podatkowym. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, regulacja art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT, nie ogranicza przysługującego podatnikom prawa do pomniejszenia Zaliczek PIT z tytułu Ulgi IP jedynie do proporcjonalnej części Zaliczki PIT odpowiadającej ilości czasu poświęconego przez poszczególnych Specjalistów B+R na Działalność B+R w danym miesiącu.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, należy zauważyć, że przepisy dotyczące Ulgi IP nie wskazują wprost zależności pomiędzy czasem pracy poświęconym na Działalność B+R a wysokością pomniejszenia przekazywanych na rachunek urzędu skarbowego Zaliczek PIT. Ustawodawca w art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT wskazał wzór, zgodnie z którym kwotę odliczenia stanowi iloczyn Aktywa B+R oraz stawki podatku. W ocenie Wnioskodawcy, intencją ustawodawcy było wprowadzenie dodatkowej (obok rozliczenia Ulgi B+R w kolejnych latach) możliwości rozliczenia Aktywa B+R, tj. poprzez skorzystanie z Ulgi IP. W tym zakresie Ustawodawca w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, wprowadził ograniczenie w zakresie prawa do skorzystania z niniejszej ulgi. W ocenie Wnioskodawcy, z treści wskazanego przepisu wynika, że warunek przeznaczenia co najmniej 50% czasu pracy danego Specjalisty B+R na Działalność B+R należy rozpatrywać wyłącznie w kontekście kwalifikacji poszczególnych Specjalistów B+R do Ulgi na Innowacyjnych Pracowników. W ocenie Spółki, regulacja art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, nie nakłada na podatników obowiązku rozliczenia w ramach Ulgi IP Zaliczki PIT w proporcjonalnej części odpowiadającej zaangażowaniu poszczególnych Specjalistów B+R w Działalność B+R. W konsekwencji, jeśli poszczególny Specjalista B+R spełnił/spełnia w danym miesiącu warunek zaangażowania w Działalność B+R na poziomie co najmniej 50% (o których mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT), to - zdaniem Wnioskodawcy - Spółka będzie uprawniona do pomniejszenia całej kwoty jego Zaliczek PIT (pobranej w miesiącu, w którym nastąpiło spełnienie przedmiotowego warunku) podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego.

Zdaniem Spółki, gdyby zamiarem ustawodawcy było wprowadzenia dodatkowego warunku dla dokonania odliczenia z tytułu Ulgi IP, w tym ograniczenie jego wysokości w danym miesiącu, to tego typu wymóg byłby wskazany w przepisach regulujących Ulgę IP. Podkreślić należy, że zarówno w art. 18db Ustawy o CIT, jak i innych przepisach związanych z Ulgą IP nie wskazano wspomnianego kryterium.

Na gruncie powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w przepisy dotyczące Ulgi IP nie wskazują na korelację czasu pracy przeznaczonego na Działalność B+R z wysokością Zaliczek PIT podlegających odliczeniu w ramach Ulgi IP. Tym samym, w ocenie Spółki, uprawnienie do pomniejszenia kwoty Zaliczek PIT podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego może być stosowane do pełnej kwoty Zaliczki PIT danego Specjalisty B+R uwzględnianego w rozliczeniu Ulgi IP, tj. nieproporcjonalnie do przeznaczonego czasu pracy na Działalność B+R - z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT.

Prawidłowość prezentowanego przez Spółkę stanowiska została potwierdzona przez DKIS w interpretacji indywidualnej z 1 marca 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.29.2023.1.PP), w której organ stwierdził: „Zdaniem tut. Organu kryterium 50% czasu pracy wskazane w art. 18db ust. 3 odnosi się wyłącznie do uwzględnienia danego pracownika w uldze. Czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej nie wpływa na wysokość potrącanej zaliczki w podatku dochodowym.”

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że tożsame stanowisko zostało potwierdzone przez DKIS wielokrotnie, co wskazuje na ugruntowaną linię interpretacyjną w zakresie omawianego zagadnienia. Spółka przywołuje poniższe interpretacje indywidualne DKIS, w których pozytywnie oceniono stanowiska podatników ws. omawianej kwestii, tj. por. m.in. w:

  - interpretacji indywidualnej z 16 maja 2022 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.89.2022.2.AN);

  - interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.106.2023.2.MR);

  - interpretacji indywidualnej z 13 lutego 2024 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.786.2023.1.AN).

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka na gruncie art. 18db Ustawy o CIT, będzie uprawniona do pomniejszania kwoty Zaliczek PIT - wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT (podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego) - w całości, tzn. bez proporcjonalnego przełożenia stopnia zaangażowania w Działalność B+R na kwotę, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie którym Spółka ma i będzie miała prawo do odliczenia w Uldze IP Zaliczki PIT transferowane do urzędu skarbowego w miesiącach przypadających po miesiącu złożenia Zeznania (nawet jeśli dotyczyłyby wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono Zeznanie), na zasadach określonych w art. 18db Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT: „Uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.”

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Spółka złożyła wspomniane Zeznanie za rok „n-1”, Wnioskodawca planuje uwzględniać Zaliczki PIT Specjalistów B+R w comiesięcznym korzystaniu z Ulgi IP - do końca roku podatkowego „n”, w którym zostało złożone Zeznanie za poprzedni rok (np. Zeznanie za 2023 r. w ramach rozliczenia Ulgi IP za 2024 r.). Spółka na zasadach określonych w art. 18db Ustawy o CIT, zamierza dokonać pomniejszenia Zaliczek PIT Specjalistów B+R również w odniesieniu do Zaliczek PIT za miesiąc „y” wpłacanych do 20 dnia kolejnego miesiąca, tj. “y+1” (gdyby Zeznanie zostało złożone w miesiącu „y”). W wyniku złożenia Zeznania w marcu danego roku, Wnioskodawca - z perspektywy pierwszego miesiąca objętego rozliczeniem Ulgi na Innowacyjnych Pracowników - planuje w rozliczeniu Ulgi IP uwzględniać Zaliczki PIT wpłacane do urzędu skarbowego do 20-ego kwietnia tego roku. Tożsame podejście Wnioskodawca zamierza stosować, gdyby złożenie Zeznania nastąpiło w innym miesiącu, niż wskazano. Jednocześnie, Spółka zamierza pomniejszać w następnych miesiącach roku podatkowego kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego Zaliczek PIT o dostępne Aktywo B+R. Ponadto, Wnioskodawca nie może wykluczyć, że dokona rozliczenia Zaliczek PIT z określonych miesięcy w ramach Ulgi IP w kolejnych (czyli nie bezpośrednio po nich przypadających) miesiącach (nawet gdyby dotyczyły kolejnego roku podatkowego, przy czym zakładając spełnienie warunki odnośnie rozliczenia Ulgi IP za okres zgodny z art. art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT).

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku złożenia Zeznania CIT za rok podatkowy w miesiącu „x”, będzie on miał prawo do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników już w miesiącu „x+1”, tj. w zakresie zaliczek (na podatek dochodowy oraz zryczałtowany podatek dochodowy, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 Ustawy o PIT) przekazanych na rachunek urzędu skarbowego w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia Zeznania tj. x+1 (nawet jeśli dotyczą one wynagrodzenia należnego za miesiąc „x”, tj. ten, w którym złożono Zeznanie CIT). Powyższe jest zgodne ze stanowiskiem wyrażonym przez DKIS w interpretacji indywidualnej z 23 września 2022 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.473.2022.1.MBD), w której organ w zakresie uprawnienia do skorzystania z preferencji stwierdził: „Wskazać należy, że jeżeli Spółka złoży zeznanie CIT-8 w marcu 2023 r., to uprawnienie do pomniejszenia zaliczek, o którym mowa w art. 18db ust. 1 u.p.d.o.p., będzie jej przysługiwało od miesiąca kwietnia 2023 r. (tj. od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym Spółka złożyła CIT-8). Oznacza to, że Spółka jest uprawniona do pomniejszenia zaliczek na PIT od wynagrodzeń dotyczących miesiąca marca 2023 r., lecz wypłacanych do 10 kwietnia 2023 r.”

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy uprawnienie do pomniejszenia Zaliczek PIT z tytułu Ulgi IP przysługuje Spółce w stosunku do Zaliczek PIT od wynagrodzeń dotyczących marca, odprowadzanych przez Spółkę na rachunek urzędu skarbowego do 20-ego kwietnia (pod warunkiem złożenia Zeznania w marcu) i w analogicznych miesiącach, gdyby Zeznanie było złożone w innym okresie. Zatem, pomniejszenie z tytułu Ulgi IP przysługuje podatnikom w stosunku do Zaliczek PIT podlegających transferowi na rachunek urzędu skarbowego w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia Zeznania (niezależnie od faktu, że przedmiotowe Zaliczki PIT dotyczą wynagrodzeń należnych za miesiąc złożenia Zeznania).

W ocenie Spółki, powyższe rozumienie przepisów wynika z wykładni literalnej art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT. Za przedstawionym rozumieniem wskazanego przepisu stoi również, zdaniem Wnioskodawcy, wykładnia systemowa. Ulga IP, obok innych ulg podatkowych rozliczanych w deklaracji rocznej składanych przez podatników, stanowi rozszerzenie możliwości wykorzystania Aktywa B+R (przysługującego z tytułu rozliczenia Ulgi B+R za przeszłość, w tym za ostatnio zakończony rok podatkowy), a co za tym idzie - rozliczenie Ulgi B+R za miniony okres stanowić może warunek niezbędny do wygenerowania Aktywa B+R. Bazując na tym, że po złożeniu Zeznania podatnik może spełnić wspomniany warunek, przyjęcie, że w kolejnym miesiącu możliwym byłoby skorzystanie z Ulgi IP, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi do zachowania logiki (przejawiającej się porządkiem następujących po sobie działań) w obrębie procesu rozliczania wspomnianych preferencji, a tym samym spełnienia celu wprowadzenia Ulgi na Innowacyjnych Pracowników.

A contrario, zdaniem Wnioskodawcy, odrębna ocena przedmiotowego zagadnienia prowadziłaby do zawężenia preferencji. W przypadku, gdyby zamiarem ustawodawcy było nałożenie (na podatnika zamierzającego rozliczać Ulgę IP) obowiązku rozliczenia Zaliczek PIT za kolejny miesiąc (niż wg interpretacji Spółki), taki zamiar byłby wskazany wprost w przepisach dot. Ulgi IP. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, ustawodawca wskazał wprost termin uprawniający do skorzystania z Ulgi IP, a nie materię dotyczącą konkretnych kwot Zaliczek PIT. W efekcie, z racji, że przepisy podatkowe należy interpretować ściśle, zdaniem Spółki, pogląd zaprezentowany przez Wnioskodawcę należy uznać za zasadny.

Powyższe założenia znajdują swoje odzwierciedlenie w indywidualnej interpretacji DKIS z 20 września 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.443.2023.1.MR1), w której organ wskazał: „Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy z odliczenia w ramach Ulgi na Innowacyjnych Pracowników można skorzystać począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, a zatem w konsekwencji, czy w przypadku złożenia w danym miesiącu Zeznania CIT za rok podatkowy, podatnik może skorzystać z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników po raz pierwszy w zakresie zaliczek (na podatek dochodowy oraz zryczałtowany podatek dochodowy, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 Ustawy o PIT) uiszczanych w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania (nawet jeśli dotyczą one wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono zeznanie), należy uznać za prawidłowe.”

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że uprawnienie do skorzystania z Ulgi IP w stosunku do Zaliczek PIT od wynagrodzeń Specjalistów B+R należnych za miesiąc, w którym zostało złożone Zeznanie zostało również potwierdzone przez DKIS w interpretacji indywidualnej z 3 lipca 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.234.2023.2.AN), w ramach której organ zgodził się ze stanowiskiem podatnika i odstąpił od uzasadnienia prawnego oceny: „Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika, że w sytuacji kiedy Spółka złoży zeznanie CIT-8 w marcu 2023 r., to uprawnienie do pomniejszenia zaliczek, o którym mowa w art. 18db ust. 1 UPDOP, będzie jej przysługiwało od kwietnia 2023 r. (tj. od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym Spółka złożyła CIT-8).

Powyższe oznacza, biorąc pod uwagę fakt, że Spółka wypłaca wynagrodzenia swym pracownikom i zleceniobiorcom ostatniego dnia miesiąca (np. wynagrodzenia za marzec 2023 r. Spółka wypłaciła do 31 marca 2023 r.), a zeznanie CIT-8 Spółka złożyła w marcu 2023 r., Spółka będzie uprawniona do skorzystania z art. 18db ust. 1 UPDOP, i pomniejszenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych dotyczących wynagrodzeń wypłaconych pracownikom i zleceniobiorcom do 31 marca 2023 r., które są należne za marzec 2023 r.”

W związku z powyższymi, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółka będzie uprawniona do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18db UPDOP, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu złożenia Zeznania za poprzedni rok podatkowy, tj. w stosunku do Zaliczek PIT od wynagrodzenia Specjalistów B+R należnego za miesiąc, w którym zostało złożone takie Zeznanie.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie którym Spółka ma i będzie miała prawo do odliczenia w Uldze IP Zaliczki PIT transferowane do urzędu skarbowego w miesiącach przypadających po miesiącu złożenia Zeznania (nawet jeśli dotyczyłyby wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono Zeznanie), na zasadach określonych w art. 18db Ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka na zasadach określonych w art. 18db Ustawy o CIT, ma i będzie miała prawo pomniejszenia Zaliczek PIT Specjalistów B+R również w odniesieniu do wynagrodzenia z ostatniego miesiąca roku podatkowego „n”, w odniesieniu do którego transfer Zaliczek PIT do urzędu skarbowego dokonywany byłby do 20 stycznia roku „n+1” (dotyczy Zaliczek PIT należnych i pobranych najpóźniej w grudniu roku „n”), zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 Ustawy o PIT, płatnicy (w tym Spółka) mają obowiązek przekazania pobranych Zaliczek PIT w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego. Zatem, zdaniem Spółki, płatnicy mają dowolność co do wyboru terminu transferu Zaliczek PIT, pod warunkiem zachowania terminu końcowego, tj. do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu pobrania wspomnianej zaliczki. Tym samym, zgodnie z Ustawą o PIT, istnieje możliwość przekazania pobranych Zaliczek PIT nawet jeszcze w miesiącu ich pobrania, tj. w miesiącu wcześniejszym niż ten, który określony w Ustawie o PIT jako termin końcowy. Biorąc pod uwagę kwestie formalne co do obowiązków płatników, określone w Ustawie o PIT, należy wskazać, że hipotetycznie Zaliczki PIT mogą zostać pobrane przez płatnika oraz przekazane na rachunek urzędu skarbowego przed końcem roku podatkowego, w którym podatnik uzyskał prawo rozliczania Ulgi B+R, tj. warunki mogłyby zostać spełnione we wspomnianym okresie.

Na gruncie art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT, uprawnienie do pomniejszenia z tytułu Ulgi IP przysługuje podatnikowi do końca roku podatkowego. Literalna wykładnia przywołanej normy wskazuje, że pomniejszenie, o którym mowa w art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT, powinno przysługiwać w odniesieniu do Zaliczek PIT pobranych do końca roku podatkowego, nawet w sytuacji, gdy rzeczywisty transfer na rachunek urzędu skarbowego następowałby w kolejnym roku podatkowym.

Wnioskodawca wskazuje, że przepis art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT, nie nakłada na podatników obowiązku rzeczywistego przekazania Zaliczek PIT na rachunek urzędu skarbowego. Zatem, ustawodawca dopuszcza sytuację (biorąc pod uwagę art. 18db Ustawy o CIT oraz przepisy regulujące obowiązki pracodawcy jako płatnika w Ustawie o PIT), w której dla określenia okresu, za które pobrane zostały Zaliczki PIT istotny jest sam moment ich pobrania, nie zaś moment przekazania ich na rachunek urzędu skarbowego. Powyższe wynika z uwagi na fakt, że do przekazania kwoty na rachunek organu w tym zakresie faktycznie nie dojdzie (w związku z zastosowaniem Ulgi na Innowacyjnych Pracowników).

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, przyjęty w Spółce rok podatkowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. W ocenie Spółki, istnieje możliwość przekazania na rachunek urzędu skarbowego pobranych w grudniu Zaliczek PIT nawet w sytuacji, gdy techniczne przekazanie Zaliczek PIT na rachunek urzędu skarbowego miałoby miejsce w styczniu kolejnego roku podatkowego. Co więcej, zdaniem Spółki, z uwagi na korzystanie z Ulgi IP, Wnioskodawca ma możliwość pomniejszenia Zaliczek PIT należnych i pobranych w grudniu roku „n” (płatnych do 20 stycznia roku „n+1”) w związku z art. 18db Ustawy o CIT. W tym kontekście, zdaniem Spółki, kluczowy dla możliwości zastosowania Ulgi IP (po spełnieniu pozostałych warunków formalnych), zdaje się być miesiąc pobrania Zaliczek PIT. W ocenie Wnioskodawcy, odnosząc się do Zaliczek PIT dot. wynagrodzenia za grudzień danego roku, celem rozliczenia Ulgi IP za ten rok, niezbędnym byłoby pobranie owych zaliczek we wspomnianym miesiącu (bez względu na obowiązek transferu ich do 20- ego stycznia kolejnego roku, gdyby Wnioskodawca nie rozliczał Ulgi IP). W kontekście powyższego Wnioskodawca podkreśla, że w odniesieniu do przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, co do zasady, wynagrodzenia Specjalistów B+R należne za dany miesiąc są wypłacane do końca miesiąca, za który są należne (w tym terminie pobierane są również Zaliczki PIT). Końcowo, Spółka podkreśla, że przepisy dotyczące Ulgi na Innowacyjnych Pracowników nie regulują wprost, za ile lub za które miesiące podatnik ma prawo do pomniejszenia Zaliczek PIT.

Wnioskodawca wskazuje, że prawidłowość prezentowanego powyżej stanowiska została potwierdzona przez DKIS m.in. w interpretacji indywidualnej z 26 października 2023 r., w której organ stwierdził: „Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 5 odnośnie ustalenia, czy treść przepisu art. 18db ust. 4 u.p.d.o.p., należy rozumieć w ten sposób, że Wnioskodawca może pomniejszyć kwoty pobranych w ostatnim miesiącu roku podatkowego podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego w ramach realizacji obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych nałożonych na Spółkę przepisami u.p.d.o.f w stosunku do wynagrodzeń wypłacanych pracownikom, w miesiącu następującym bezpośrednio po zakończeniu roku podatkowego, w którym Wnioskodawca złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p., jest prawidłowe.”

Tożsame stanowisko przedstawione zostało także m.in. w interpretacji indywidualnej z 13 lipca 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.297.2023.2.MR1) oraz interpretacji indywidualnej z 13 lutego 2024 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.786.2023.1.AN).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie którym Spółka na zasadach określonych w art. 18db Ustawy o CIT, ma i będzie miała prawo pomniejszenia Zaliczek PIT Specjalistów B+R również w odniesieniu do wynagrodzenia z ostatniego miesiąca roku podatkowego „n”, w odniesieniu do którego transfer Zaliczek PIT do urzędu skarbowego dokonywany byłby do 20 stycznia roku „n+1” (dotyczy Zaliczek PIT należnych i pobranych najpóźniej w grudniu roku „n”), zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka jest i będzie uprawniona na podstawie art. 18db Ustawy o CIT, do rozliczania Ulgi IP (jeśli nie dokona(ła) rozliczeń z tego tytułu na bieżąco) w dowolnym miesiącu (niekoniecznie przypadającym bezpośrednio po miesiącu złożenia Zeznania), zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Na gruncie art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT, uprawnienie do pomniejszenia, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to Zeznanie. Wskazać należy, że przywołany przepis wskazuje najwcześniejszy moment, w którym podatnikowi przysługuje uprawnienie do dokonania pomniejszenia, równocześnie nie ograniczając podatnikowi możliwości skorzystania z pomniejszenie w okresie późniejszym (jednak nie później niż do końca roku podatkowego, w którym złożono Zeznanie). W ocenie Wnioskodawcy, przepisy dotyczące Ulgi na Innowacyjnych Pracowników nie nakładają na podatników obowiązku korzystania z pomniejszenia na bieżąco, a jedynie wskazują okres, w którym podatnikowi przysługiwać będzie uprawnienie do stosowania preferencji.

Ulga na Innowacyjnych Pracowników stanowi preferencję dla podatników prowadzących działalność innowacyjną, umożliwiającą przyspieszoną konsumpcję Aktywa B+R powstałego na skutek prowadzenia Działalności B+R. Zatem, biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisów art. 18db Ustawy o CIT, a także celowość analizowanej normy, należy uznać, że dodatkowe ograniczenia w korzystaniu z preferencji (związane w szczególności z częstotliwością dokonywania rozliczeń) nie tylko nie wynikają z regulacji Ustawy o CIT, ale także są/byłyby sprzeczne z celem wprowadzenia preferencji.

W ocenie Wnioskodawcy, skoro przepisy art. 18db Ustawy o CIT, nie narzucają podatnikom konkretnego miesiąca (wskazują jedynie najwcześniejszy miesiąc), w którym należy pomniejszyć Zaliczki PIT należne od wynagrodzeń Specjalistów B+R, spełniających warunek o którym mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, to podatnik może wybrać, w którym miesiącu skorzysta z pomniejszenia z tytułu Ulgi na Innowacyjnych Pracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy, ograniczenie możliwości obniżenia Zaliczek PIT o pomniejszanie z tytułu Ulgi IP tylko w miesiącu, za który Spółka nabyła prawo do ulgi, mimo że faktycznie z niej nie skorzystała, stanowiłoby bezpodstawne ograniczenie stosowania w praktyce Ulgi IP, równocześnie takie ograniczenie nie znajduje uzasadnienia z perspektywy ograniczenia nadużyć. W tym kontekście wskazać należy, że

Końcowo, Spółka wskazuje, że prawidłowość prezentowanego stanowiska została potwierdzone przez DKIS, m.in. w interpretacji indywidualnej z 13 lutego 2024 r., (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.786.2023.1.AN), w której organ potwierdził prawidłowość poniższego stanowiska wnioskodawcy: „Spółka ma i będzie miała prawo na podstawie art. 18db Ustawy o CIT, do pomniejszenia Zaliczek PIT w dowolnym miesiącu przypadającym po złożeniu Zeznania (jednak nie później niż w ostatnim miesiącu tego roku podatkowego) o kwotę Ulgi na innowacyjnych pracowników należną za miesiąc przypadający po złożeniu Zeznania, która nie została odliczona bezpośrednio w miesiącu, za który Spółka uzyska prawo do skorzystania z niej, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.”

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie omawianej kwestii jest również spójne m.in. z interpretacją indywidualną z 13 lipca 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.297.2023.2.MR1).

W kontekście powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie którym Spółka jest i będzie uprawniona na podstawie art. 18db Ustawy o CIT, do rozliczania Ulgi IP (jeśli nie dokona(ła) rozliczeń z tego tytułu na bieżąco) w dowolnym miesiącu (niekoniecznie przypadającym bezpośrednio po miesiącu złożenia Zeznania), zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”):

Natomiast, stosownie do treści art. 18d ust. 1 updop:

Katalog kosztów uznawanych za koszty kwalifikowane został przedstawiony w art. 18d ust. 2- 3a updop.

W myśl art. 18d ust. 8 updop:

Zgodnie z art. 18d ust. 9 updop:

Stosownie do art. 18db ust. 1 updop:

Zgodnie z art. 18db ust. 2 updop:

przepis ust. 1 ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:

 1) stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

 2) wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

 3) praw autorskich.

Zgodnie z art. 18db ust. 3 updop:

przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

1) pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

2) przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Stosownie do treści art. 18db ust. 4 updop:

W myśl art. 18db ust. 5 updop:

przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania do:

1) zaliczek przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2) podatnika, któremu przysługuje kwota określona w art. 18da.

Zgodnie z art. 18db ust. 6 updop:

Z powyższych przepisów wynika, że ulga określona w art. 18db updop, jest adresowana do podatników podatku dochodowego (będących płatnikami), którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową i ze względu na stratę lub niski dochód nie mogli w całości lub w części odliczyć w ramach ulgi B+R wydatków kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2-3 updop, poniesionych w danym roku.

Ulga umożliwia płatnikowi zmniejszenie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych od wynagrodzeń pracowników wskazanych w art. 18db ust. 3 updop, o kwotę nieodliczonych wydatków kwalifikowanych. Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn nieodliczonych wydatków kwalifikowanych i obowiązującej danego podatnika stawki podatku dochodowego.

Ad. 1

We wniosku wskazali Państwo, że „czasem pracy jest czas, w jakim pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy. (…) W związku z powyższym, urlop, bądź inna usprawiedliwiona nieobecność nie mogą stanowić czasu, w którym pracownik jest do dyspozycji pracodawcy, ponieważ w tym czasie, pracownik nie pozostaje w gotowości do wykonywania pracy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.”

Zgodnie z powołanym wyżej art. 18db ust. 3 updop:

przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

 1) pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

 2) przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

W tym miejscu zauważyć należy, że termin „ogólny czas pracy” nie został zdefiniowany ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powyższego, wskazać należy, że w kwestii „ogólnego czasu pracy” należy odnieść do zawierającego ogólne przepisy prawa pracy, Kodeksu pracy, w którym to art. 128 § 1 stanowi, że czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Zatem, „zasadniczym elementem definicji czasu pracy jest pozostawanie w dyspozycji pracodawcy. Oznacza to, że czas pracy nie jest tym samym co czas efektywnego (rzeczywistego) wykonywania pracy określonej w umowie, ale obejmuje również okresy nieświadczenia pracy, w których pracownik „pozostaje w dyspozycji” pracodawcy (por. post. SN z 28 marca 2019 r. sygn. I PK 89/19 oraz wyr. SN z 24 września 2020 r. sygn. III PK 38/19)”.

Zgodnie z treścią art. 80 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.), wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Należy podkreślić, że „zarówno doktryna, jak i orzecznictwo konsekwentnie wiążą prawo do urlopu z istnieniem stosunku pracy”. Prawo do urlopu polega na uprawnieniu do okresowego zwolnienia od obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Co za tym idzie tzw. ogólny czas pracy pracownika uwzględnia również okres urlopu wypoczynkowego (wymiar urlopu określają przepisy prawa pracy) i analogicznie m.in. urlop okolicznościowy, czy okres zwolnienia przysługującego na mocy art. 188 Kodeksu pracy oraz okres przestoju niezawiniony przez pracownika zgodnie z art. 81 Kodeksu pracy. Dodatkowo, na mocy art. 92 Kodeksu pracy, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Zatem do ogólnego czasu pracy zaliczyć należy również okres pozostawania pracownika na zwolnieniu lekarskim.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, „ogólny czas pracy”, o którym mowa w art. 18db ust. 3 updop oznacza czas pracy, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a zatem usprawiedliwione nieobecności nie stanowią „ogólnego czasu pracy”, uznałem za nieprawidłowe.

Ad. 2

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 2 odnośnie ustalenia, czy na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka na gruncie art. 18db updop, będzie uprawniona do pomniejszania kwoty Zaliczek PIT - wskazanych w art. 18db ust. 2 updop (podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego) - w całości, tzn. bez proporcjonalnego przełożenia stopnia zaangażowania w Działalność B+R na kwotę, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 updop, uznałem za prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Ad. 3

Zgodnie z powołanym wyżej art. 18db ust. 4 updop:

Dzięki uldze na innowacyjnych pracowników podatnicy, jako płatnicy, mogą zmniejszyć kwotę zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń osób zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową (na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia bądź praw autorskich). Warunkiem jest to, aby zatrudnieni poświęcali takiej aktywności co najmniej 50 proc. swojego czasu pracy.

Tym samym, niewykorzystaną za poprzedni rok kwotę ulgi B+R odlicza się od bieżących zaliczek na PIT od wynagrodzeń innowacyjnych pracowników. Zwrócić bowiem należy uwagę na fakt, że tzw. ulga na innowacyjnych pracowników prowadzi wyłącznie do zwolnienia podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (pełniącego rolę płatnika zaliczek oraz zryczałtowanego podatku) z obowiązku wpłaty pobranych środków z wynagrodzeń/świadczeń pracowników do urzędu skarbowego. Tym samym, podmiot korzystający z ulgi na innowacyjnych pracowników, nie jest zwolniony z obowiązku poboru zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, lecz wyłącznie z obowiązku ich odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Wskazuję, że uprawnienie do pomniejszenia kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego przysługuje podatnikowi (płatnikowi) począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym został złożony CIT-8. Z ulgi na innowacyjnych pracowników wynika również, że ww. ulga uprawnia wyłącznie do zwolnienia podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (pełniącego rolę płatnika zaliczek oraz zryczałtowanego podatku) z obowiązku wpłaty pobranych środków z wynagrodzeń świadczeń pracowników. Tym samym, odwołuje się ona do konkretnej zaliczki (pobranej w miesiącu przypadającym bezpośrednio po złożeniu zeznania), ustanawiając wyraźną granicę, które zaliczki mogą podlegać pomniejszeniu, a które nie mogą być pomniejszone w ramach wskazanej ulgi.

W mojej ocenie, w związku z powyższymi przepisami, mając również na uwadze treść art. 18db ust. 4 ustawy CIT, na tle przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w przypadku złożenia zeznania CIT-8 w marcu 2024 roku, będą Państwo mogli po raz pierwszy pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek PIT, pobranych z wynagrodzenia za kwiecień wypłacanego w kwietniu 2024, od którego pobór zaliczki następuje również w kwietniu, a terminem jej przekazania do urzędu skarbowego jest 20 maja 2024.

W przedstawionym przypadku kwiecień jest miesiącem następującym bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, zatem zaliczka pobrana w tym miesiącu jest pierwszą zaliczką pobraną i podlegającą przekazaniu do urzędu skarbowego od wypłacanych wynagrodzeń.

W tym przypadku termin jej faktycznego przekazania do urzędu skarbowego pozostawałby bez znaczenia, gdyż jako zaliczka pobrana podlega co do zasady przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego. Przy czym spółka korzystając z ulgi na innowacyjnych pracowników i tak nie dokonuje jej wpłaty w całości lub w części.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka ma i będzie miała prawo do odliczenia w Uldze IP Zaliczki PIT transferowane do urzędu skarbowego w miesiącach przypadających po miesiącu złożenia Zeznania (nawet jeśli dotyczyłyby wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono Zeznanie), na zasadach określonych w art. 18db updop, uznałem za nieprawidłowe.

Ad. 4

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 4 odnośnie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie którym Spółka na zasadach określonych w art. 18db updop, ma i będzie miała prawo pomniejszenia Zaliczek PIT Specjalistów B+R również w odniesieniu do wynagrodzenia z ostatniego miesiąca roku podatkowego „n”, w odniesieniu do którego transfer Zaliczek PIT do urzędu skarbowego dokonywany byłby do 20 stycznia roku „n+1” (dotyczy Zaliczek PIT należnych i pobranych najpóźniej w grudniu roku „n”), zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, uznałem za prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Ad. 5

Zgodnie z art. 18db ust. 4 updop:

Wskazać należy, że ulga na innowacyjnych pracowników dotyczy tych, którzy nie mogli w poprzednim roku w pełni skorzystać z ulgi B+R, bo np. ponieśli stratę lub wysokość ich dochodu z działalności gospodarczej była niższa od kwoty przysługujących im odliczeń z tytułu B+R. Odliczenia dokonuje się po zeznaniu za poprzedni rok – ten, w którym powstała nieodliczona część ulgi B+R.

Biorąc pod uwagę powyższe, prawo do odliczenia przysługuje, począwszy od następnego miesiąca po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie podatkowe, w którym rozliczył dochody z działalności gospodarczej, do końca roku podatkowego. Zatem, koszty nieodliczone w danym roku w ramach ulgi B+R (koszty kwalifikowane) odlicza się w zeznaniach za kolejne sześć lat podatkowych (art. 18d ust. 8 updop, mając również na uwadze brzmienie tego artykułu obowiązujące w poszczególnych latach).

W konsekwencji odnosząc się do pytania oznaczonego nr 5 zgodzić się należy z Państwem, że w praktyce po złożeniu Zeznania, podatnik może wybrać dowolny miesiąc, w którym faktycznie skorzysta z uprawnienia nabytego za dany miesiąc.

Zatem, Spółka jest i będzie uprawniona na podstawie art. 18db updop, do rozliczania Ulgi IP jeśli nie dokona(ła) rozliczeń z tego tytułu na bieżąco, tj. ma prawo dokonać rozliczenia w dowolnym miesiącu (niekoniecznie przypadającym bezpośrednio po miesiącu złożenia Zeznania).

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

   - prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, „ogólny czas pracy”, o którym mowa w art. 18db ust. 3 updop oznacza czas pracy, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a zatem usprawiedliwione nieobecności nie stanowią „ogólnego czasu pracy”, uznałem za nieprawidłowe,

   - na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka na gruncie art. 18db updop, będzie uprawniona do pomniejszania kwoty Zaliczek PIT - wskazanych w art. 18db ust. 2 updop (podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego) - w całości, tzn. bez proporcjonalnego przełożenia stopnia zaangażowania w Działalność B+R na kwotę, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 updop, uznałem za prawidłowe,

   - prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie którym Spółka ma i będzie miała prawo do odliczenia w Uldze IP Zaliczki PIT transferowane do urzędu skarbowego w miesiącach przypadających po miesiącu złożenia Zeznania (nawet jeśli dotyczyłyby wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono Zeznanie), na zasadach określonych w art. 18db updop, uznałem za nieprawidłowe,

   - prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie którym Spółka na zasadach określonych w art. 18db updop, ma i będzie miała prawo pomniejszenia Zaliczek PIT Specjalistów B+R również w odniesieniu do wynagrodzenia z ostatniego miesiąca roku podatkowego „n”, w odniesieniu do którego transfer Zaliczek PIT do urzędu skarbowego dokonywany byłby do 20 stycznia roku „n+1” (dotyczy Zaliczek PIT należnych i pobranych najpóźniej w grudniu roku „n”), zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, uznałem za prawidłowe,

   - prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie którym Spółka jest i będzie uprawniona na podstawie art. 18db updop, do rozliczania Ulgi IP (jeśli nie dokona(ła) rozliczeń z tego tytułu na bieżąco) w dowolnym miesiącu (niekoniecznie przypadającym bezpośrednio po miesiącu złożenia Zeznania), zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Podkreślić jednocześnie należy, że odmienne rozstrzygnięcia dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

Jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować.

Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ interpretacyjny skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska we wszystkich innych sprawach bez względu na to, czy stanowisko to byłoby słuszne, czy też nie.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów,  to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w  przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).