Czy w odniesieniu do zapłaconych odsetek w kwocie nieprzekraczającej 2.000.000 zł, Spółka była uprawniona do zastosowania w stosunku do odsetek postan... - Interpretacja - 0111-KDIB2-1.4010.428.2024.2.DD
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Czy w odniesieniu do zapłaconych odsetek w kwocie nieprzekraczającej 2.000.000 zł, Spółka była uprawniona do zastosowania w stosunku do odsetek postanowień UPO PL - FR, czego konsekwencją był brak obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 11 ust. 1 UPO PL - FR w przypadku, gdy Spółka ustaliła, że warunki niepobrania podatku, wynikające z przepisów UPO PL - FR zostały spełnione. Czy w odniesieniu do odsetek w kwocie nieprzekraczającej 2.000.000 zł, które będą płatne w przyszłości Spółka będzie uprawniona do zastosowania w stosunku do odsetek postanowień UPO PL - FR, czego konsekwencją będzie brak obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 11 ust. 1 UPO PL - FR w przypadku, gdy Spółka ustali w przyszłości, że warunki niepobrania podatku, wynikające z przepisów UPO PL - FR zostaną spełnione.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 8 sierpnia 2024 r., który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:
- czy w odniesieniu do zapłaconych odsetek w kwocie nieprzekraczającej 2.000.000 zł, Spółka była uprawniona do zastosowania w stosunku do odsetek postanowień UPO PL - FR, czego konsekwencją był brak obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 11 ust. 1 UPO PL - FR w przypadku, gdy Spółka ustaliła, że warunki niepobrania podatku, wynikające z przepisów UPO PL - FR zostały spełnione,
- czy w odniesieniu do odsetek w kwocie nieprzekraczającej 2.000.000 zł, które będą płatne w przyszłości Spółka będzie uprawniona do zastosowania w stosunku do odsetek postanowień UPO PL - FR, czego konsekwencją będzie brak obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 11 ust. 1 UPO PL - FR w przypadku, gdy Spółka ustali w przyszłości, że warunki niepobrania podatku, wynikające z przepisów UPO PL - FR zostaną spełnione.
Z uwagi na braki formalne wniosku, wezwaliśmy Państwa, pismem z 13 września 2024 r., o ich uzupełnienie. Wezwanie zostało odebrane 13 września 2024 r., uzupełnienie do ww. wniosku wpłynęło 20 września 2024 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (zmodyfikowany w uzupełnieniu wniosku z 20 września 2024 r.)
X Spółka Akcyjna (dalej (…), „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką akcyjną posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (polskim rezydentem podatkowym). Spółka nie posiada i nie będzie posiadać na terytorium Republiki Francuskiej zakładu ani stałej placówki, w ramach których prowadziłaby działalność gospodarczą.
Spółka należy do Grupy (…), do której należy także spółka prawa francuskiego (…) zwana dalej „Spółką francuską”. Spółka francuska jest podmiotem powiązanym ze Spółką. Grupa (…) to globalny lider dystrybucji, obecny w ponad (...) krajach, dostarczający zaawansowane rozwiązania i technologie w zakresie (…). Spółka francuska posiadała i posiada i będzie posiadać siedzibę dla celów podatkowych we Francji. Spółka francuska nie posiadała, nie posiada i nie będzie posiadać na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zakładu ani stałej placówki, w ramach której prowadziłaby działalność gospodarczą. Spółka jest w posiadaniu ważnego certyfikatu rezydencji Spółki francuskiej. Także w przyszłości Spółka będzie w posiadaniu ważnego na moment płatności odsetek certyfikatu rezydencji Spółki francuskiej.
Spółka i Spółka francuska są stronami umowy Cash Management Agreement zawartej przez Strony 2 listopada 2021 r. (dalej „Umowa”), z mocą obowiązującą od 20 października 2021 r.
Umowa została poddana prawu francuskiemu. Warunki umowy zostały ustalone 20 października 2021 r. stąd nadanie umowie mocy wstecznej. Pierwsze środki pieniężne zostały przekazane Spółce 5 listopada 2021 r. Rozpoczęcie wykonania Umowy rozpoczęło się więc po jej podpisaniu 2 listopada 2021 r.
Zgodnie z Umową Spółka wyraziła zgodę, aby jej transakcje zarządzania środkami pieniężnymi były zarządzane przez Spółkę francuską. Celem zawartej Umowy jest optymalizacja zarządzania środkami pieniężnymi poprzez organizację krajowych i transgranicznych krótkoterminowych przepływów pieniężnych pomiędzy spółkami Grupy związanymi Umową.
Zgodnie z Umową, Spółka upoważniła Spółkę francuską do:
i.zarządzania środkami pieniężnymi zgodnie z Umową, w najlepszym wspólnym interesie Stron, poprzez udostępnianie i przyjmowanie środków pieniężnych na rzecz/od Spółki,
ii.negocjowania i wdrażania wszelkich zautomatyzowanych systemów zarządzania przepływami pieniężnymi oraz wszelkich systemów informatycznych pomiędzy Spółką, Spółka francuską oraz ich bankami,
iii.negocjowania krótkoterminowych kredytów bankowych oraz, ogólnie, warunków bankowych i umów kredytowych,
iv.dokonywania wszelkich inwestycji zgodnie z polityką Grupy.
Pomimo zawarcia Umowy:
i.Spółka nie udostępniła żadnych środków pieniężnych Spółce francuskiej,
ii.Spółka francuska nie negocjowała i nie negocjuje wdrożenia żadnego zautomatyzowanego systemu zarządzania przepływami ani żadnego systemu informatycznego pomiędzy Spółką, Spółka francuską oraz ich bankami,
iii.Spółka francuska nie negocjowała i nie negocjuje w imieniu Spółki żadnych krótkoterminowych kredytów bankowych, warunków bankowych i umów kredytowych,
iv.Spółka francuska nie dokonywała i nie dokonuje w imieniu Spółki żadnych inwestycji zgodnie z polityką Grupy.
W wykonaniu Umowy, Spółka francuska przekazała jedynie Spółce środki pieniężne do korzystania przez Spółkę.
Środki pieniężne zostały udostępnione Spółce tytułem Umowy i na podstawie Umowy. Pierwsze środki zostały Spółce udostępnione jak wyżej wskazano w listopadzie 2021 r. (kwota 23.000.000 zł), a kolejne odpowiednio: w grudniu 2021 r. (kwota 7.000.000 zł), w kwietniu 2022 r. (kwota 10.000.000 zł), w lipcu 2022 r. (kwota 15.000.000 zł), w listopadzie 2022 r. (kwota 10.000.000 zł), w grudniu 2022 r. (kwota 51.590.000 zł), w czerwcu 2023 r. (kwota 26.000.000 zł).
Spółka zwraca udostępnione jej środki pieniężne (kwoty kapitału). Na dzień 20 września 2024 r. Spółka nie posiada jakiegokolwiek zadłużenia wobec Spółki francuskiej. Jak wskazano wyżej Spółka nie udostępniła żadnych środków pieniężnych Spółce francuskiej. Celem pozyskiwania środków pieniężnych przez Spółkę jest zapewnienie finansowania działalności gospodarczej, w szczególności zakupów towarów i usług. W związku z udostępnieniem środków pieniężnych Spółce, Spółka francuska uprawniona jest do odsetek. Odsetki ustalane są według zasad jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane. Warunki na jakich udostępniane są Spółce środki pieniężne są następujące: odsetki są kalkulowane według zmiennej stopy procentowej, w oparciu o wskaźnik WIBOR ON powiększony o marżę 0,15% z zastrzeżeniem, że w przypadku, gdy WIBOR ON jest mniejszy niż 0%, wtedy WIBOR ON przyjmuje się na poziomie 0%.
Środki pieniężne zostały przekazane w polskich złotych i w takiej też walucie są przez Spółkę zwracane. Środki pieniężne przekazane Spółce stanowiły majątek Spółki francuskiej. Zwracane środki pieniężne stanowią także majątek Spółki francuskiej. W odniesieniu do wszystkich środków pieniężnych przekazanych Spółce przez Spółkę francuską, Spółka francuska działała we własnym imieniu i nie działała jako agent lub pośrednik jakichkolwiek innych osób, podmiotów lub organów.
W związku z udostępnieniem środków pieniężnych Spółce, Spółka francuska uprawniona jest do odsetek.
Pierwsze odsetki zostały zapłacone w roku 2022.
Weryfikując warunki opodatkowania odsetek zgodnie z UPO PL - FR, Spółka ustaliła, że otrzymane odsetki stanowią przychód podatkowy Spółki francuskiej. Odsetki otrzymuje Spółka francuska. Odsetki są płacone na rachunek bankowy Spółki francuskiej. Odsetki są wykazywane na rachunku zysków i strat Spółki francuskiej.
Spółka jest świadoma istnienia regulacji w UPO PL - FR implementowanej z art. 7 ust. 1 Konwencji Wielostronnej z dnia 24 listopada 2016 r. implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu (tzw. Konwencja MLI) zgodnie z którą: Bez względu na postanowienia [Umowy], korzyść w niej przewidziana nie zostanie przyznana w odniesieniu do części dochodu lub majątku, jeżeli można racjonalnie przyjąć, mając na względzie wszelkie mające znaczenie fakty i okoliczności, że uzyskanie tej korzyści było jednym z głównych celów utworzenia jakiekolwiek struktury lub zawarcia jakiekolwiek transakcji, które spowodowały bezpośrednio lub pośrednio powstanie tej korzyści, chyba że ustalono, że przyznanie tej korzyści w danych okolicznościach byłoby zgodne z przedmiotem oraz celem odpowiednich postanowień [Umowy].
Okoliczności transakcji (udostępnienie środków pieniężnych przez Spółkę francuską, zwrot środków pieniężnych wraz z odsetkami na rzecz Spółki francuskiej, brak działania przez Spółkę francuską przy udostępnianiu środków pieniężnych jako agent lub pośrednik innych podmiotów) nie dają podstaw do odmowy przyznania korzyści przewidzianych UPO PL - FR na podstawie tej regulacji.
Rzeczywistym właścicielem odsetek jest Spółka francuska. Spółka uzyskała od Spółki francuskiej informację, że Spółka francuska jest rzeczywistym właścicielem odsetek, tzn.:
a)otrzymuje odsetki dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o przeznaczeniu odsetek i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą odsetek lub ich części,
b)nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części odsetek innemu podmiotowi,
c)prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, tzn. we Francji, a odsetki są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Spółka uzyskała od Spółki francuskiej informację, że Spółka francuska prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w państwie swojej siedziby tj. we Francji, z którą wiąże się uzyskany przez Spółkę przychód z tytułu odsetek, tj.:
a)Spółka francuska posiada lokal, wykwalifikowany personel oraz wyposażenie wykorzystywane w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej,
b)Spółka francuska nie tworzy struktury funkcjonującej w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych,
c)istnieje współmierność między zakresem działalności prowadzonej przez Spółkę francuską, a faktycznie posiadanym przez tę spółkę lokalem, personelem lub wyposażeniem,
d)zawierane przez Spółkę francuską porozumienia są zgodne z rzeczywistością gospodarczą, mają uzasadnienie gospodarcze i nie są w sposób oczywisty sprzeczne z ogólnymi interesami gospodarczymi Spółki francuskiej,
e)Spółka francuska samodzielnie wykonuje swoje podstawowe funkcje gospodarcze przy wykorzystaniu zasobów własnych, w tym obecnych na miejscu osób zarządzających.
Pytania
1. Czy w odniesieniu do zapłaconych odsetek w kwocie nieprzekraczającej 2.000.000 zł, Spółka była uprawniona do zastosowania w stosunku do odsetek postanowień UPO PL - FR, czego konsekwencją był brak obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 11 ust. 1 UPO PL - FR w przypadku, gdy Spółka ustaliła, że warunki niepobrania podatku, wynikające z przepisów UPO PL - FR zostały spełnione?
2. Czy w odniesieniu do odsetek w kwocie nieprzekraczającej 2.000.000 zł, które będą płatne w przyszłości Spółka będzie uprawniona do zastosowania w stosunku do odsetek postanowień UPO PL - FR, czego konsekwencją będzie brak obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 11 ust. 1 UPO PL - FR w przypadku, gdy Spółka ustali w przyszłości, że warunki niepobrania podatku, wynikające z przepisów UPO PL - FR zostaną spełnione?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad 1
Państwa zdaniem, w odniesieniu do zapłaconych odsetek w kwocie nieprzekraczającej 2.000.000 zł, Spółka była uprawniona do zastosowania w stosunku do odsetek postanowień UPO PL - FR, czego konsekwencją był brak obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 11 ust. 1 UPO PL - FR w przypadku, gdy Spółka ustaliła, że warunki niepobrania podatku, wynikające z przepisów UPO PL - FR zostały spełnione.
Ad 2
W Państwa ocenie, w odniesieniu do odsetek w kwocie nieprzekraczającej 2.000.000 zł, które będą płatne w przyszłości Spółka będzie uprawniona do zastosowania w stosunku do odsetek postanowień UPO PL - FR, czego konsekwencją będzie brak obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 11 ust. 1 UPO PL - FR w przypadku, gdy Spółka ustali w przyszłości, że warunki niepobrania podatku, wynikające z przepisów UPO PL - FR zostaną spełnione.
Uzasadniając własne stanowisko wskazali Państwo, że zgodnie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT wskazuje, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby prawne mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia. Przepis ten doprecyzowywany jest przez art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, zgodnie z którym za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów m.in. z odsetek – ustala się w wysokości 20% przychodów.
Istotne jest jednak, że, jak stanowi art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy art. 21 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Zgodnie zaś z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, m.in. osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona m.in. w art. 21 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.
W myśl natomiast art. 26 ust. 1c ustawy o CIT: Jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat z tych tytułów, w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 albo w art. 22 ust. 4 pkt 2, mającą siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego:
1)jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji, lub
2)istnienia zagranicznego zakładu – zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.
Zgodnie zaś z art. 26 ust. 1f ustawy o CIT: W przypadku należności z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, jeżeli łączna kwota należności, wypłacona z tych tytułów temu podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym, nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania od tej spółki lub jej zagranicznego zakładu sporządzonego na piśmie oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4. W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, sporządzone na piśmie oświadczenie powinno wskazywać, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności.
Art. 26 ust. 2e ustawy o CIT stanowi, że: Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:
1)z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;
2)bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Art. 26 ust. 2ea ustawy o CIT wskazuje, że: Przez podmioty powiązane, o których mowa w ust. 2e, rozumie się podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4.
Art. 11 ust. 1 UPO PL - FR stanowi, że: Odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.
Art. 11 ust. 2 UPO PL - FR wskazuje, jakiego rodzaju dochody należy uznać za odsetki. Zgodnie z tym przepisem: Użyty w niniejszym artykule wyraz „odsetki” oznacza dochody z wierzytelności wszelkiego rodzaju, tak zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub klauzulą udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych i skryptów dłużnych, w tym również premie i udziały związane z powyższymi tytułami. Kary za zwłokę w wypłacie odsetek nie są traktowane jako odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.
Zgodnie z art. 11 ust. 3 UPO PL - FR: Postanowień ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą odsetki, bądź działalność handlową lub przemysłową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie, bądź to wolny zawód w oparciu o stałą placówkę położoną w tym Państwie i jeżeli wierzytelności, na których zaspokojenie są płacone odsetki faktycznie należą do tego zakładu lub związane są z wykonywaniem wolnego zawodu. W tym przypadku mają zastosowanie odpowiednio postanowienia artykułów 7 lub 14.
Art. 11 ust. 4 UPO PL - FR wskazuje natomiast, w jakich przypadkach odsetki uważa się za pochodzące z Umawiającego się Państwa. Zgodnie z tym przepisem: Uważa się, że odsetki pochodzą z Umawiającego się Państwa, jeżeli dłużnikiem jest samo Państwo, jednostka samorządu lokalnego, osoba prawna prawa publicznego lub osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jednakże, jeżeli płatnik odsetek posiadający lub nie posiadający miejsca zamieszkania lub siedziby w Umawiającym się Państwie, ma w Umawiającym się Państwie zakład, na rzecz którego została zaciągnięta pożyczka powodująca płatność odsetek i który ponosi ich koszty, uważa się, że powyższe odsetki pochodzą z tego Umawiającego się Państwa, w którym położony jest zakład.
Wskazuję, że zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona m.in. w art. 21 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.
Art. 11 ust. 1 UPO PL - FR stanowi, że: Odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.
Z przepisu tego wynika, że odsetki, które pochodzą z Polski podlegają opodatkowaniu tylko we Francji, o ile są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę we Francji. Przy tak sformułowanym przepisie art. 11 ust. 1 UPO PL - FR należy ustalić osobę podatnika w stosunku do wypłacanych przez Spółkę odsetek. Jeżeli podatnikiem tym jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę we Francji to należy zastosować postanowienia UPO PL - FR. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 czerwca 2018 r., sygn. akt II FSK 1674/16 z treści przepisu art. 11 ust. 1 umowy polsko-francuskiej wynika jednoznacznie brak opodatkowania odsetek w "państwie źródła", jeżeli odsetki wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie. Ponadto, przepis ten nie uzależnia braku opodatkowania odsetek od faktu, aby osoba mająca siedzibę we Francji, na której rzecz są wypłacane odsetki, była ich "rzeczywistym odbiorcą". Skoro zatem w polsko-francuskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania brak jest odwołania do przesłanki tożsamości odbiorcy odsetek i podmiotu uprawnionego, czyli klauzuli "beneficial owner", to dla skorzystania z art. 11 ust. 1 polsko-francuskiej umowy wystarczy, aby odsetki były wypłacone osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie. NSA jednocześnie wskazał, że odstąpienie od opodatkowania dochodów z tytułu odsetek, na podstawie art. 11 ust. 1 umowy polsko-francuskiej w związku z art. 21 ust. 1 i 2 u.p.d.o.p., nastąpi o tyle, o ile podmiot mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, będzie mógł być uznany za podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p.
Spółka, przy dochowaniu należytej staranności ustaliła, że odsetki otrzymuje Spółka francuska, a także, że otrzymane odsetki stanowią przychód podatkowy Spółki francuskiej, wierzytelność o zwrot udostępnionych Spółce środków pieniężnych jest wierzytelnością Spółki francuskiej, odsetki są płacone na rachunek bankowy Spółki francuskiej, odsetki są wykazywane w rachunku zysków i strat Spółki francuskiej, a także, że udostępniając środki pieniężne Spółce Spółka francuska działała we własnym imieniu i nie działała jako agent jakichkolwiek innych osób, podmiotów lub organów oraz, że środki pieniężne przekazane Spółce stanowiły majątek Spółki francuskiej. To wszystko powoduje, że podatnikiem w stosunku od otrzymanych odsetek jest Spółka francuska. Na podstawie okoliczności transakcji (udostępnienie środków pieniężnych przez Spółkę francuską, środki pieniężne przekazane Spółce stanowiły majątek Spółki francuskiej, zwrot środków pieniężnych wraz z odsetkami na rzecz Spółki francuskiej, brak działania przez Spółkę francuską przy udostępnianiu środków pieniężnych jako agent lub pośrednik innych podmiotów) Spółka ustaliła także, że nie ma podstaw do odmowy przyznania Spółce korzyści przewidzianych UPO PL - FR w związku z klauzulą ograniczenia korzyści wynikającą z art. 7 ust.1 Konwencji MLI. Spółka dokonała więc weryfikacji spełnienia warunków wynikających z UPO PL- FR.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie zauważyć należy, że we wniosku jednoznacznie wskazali Państwo, iż:
- w wykonaniu wskazanej we wniosku Umowy, doszło jedynie do przekazania Państwu środków pieniężnych do korzystania, celem zapewnienia Państwu finansowania działalności gospodarczej i z tytułu tego udostępnienia Spółka francuska uprawniona była do odsetek,
- rzeczywistym właścicielem odsetek jest Spółka francuska.
Powyższe okoliczności przyjęto za Państwem i stanowią one element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),
podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT,
za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1)wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
2)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
3)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
4)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
5)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.
W świetle art. 3 ust. 5 ww. ustawy,
za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.
W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.
Zgodnie z art. 4a pkt 29 cyt. ustawy,
ilekroć w ustawie jest mowa o rzeczywistym właścicielu – oznacza to podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:
a)otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,
b)nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,
c)prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.
W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,
podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – ustala się w wysokości 20% przychodów.
Regulacja art. 21 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że
przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT,
osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.
Należy mieć także na uwadze postanowienia art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, który stanowi, że
jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:
1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;
2)bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Z kolei art. 26 ust. 7a ww. ustawy wskazuje, że
przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:
1)posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
2)po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Jednocześnie szczegółowe reguły składnia tego rodzaju oświadczenia określają przepisy art. 26 ust. 7b-7j ustawy o CIT.
W myśl art. 26 ust. 9 cyt. ustawy,
minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności.
W art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym (w tym m.in. z odsetek), w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.
Mając jednak na uwadze fakt, że zgodnie z art. 21 ust. 2 ww. ustawy, przepisy art. 21 ust. 1 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska zasadne jest odwołanie się do przepisów Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 1 poz. 5, dalej: „Konwencja”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną w Paryżu przez Polskę oraz przez Francję dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369; „Konwencja MLI”).
Zgodnie z art. 11 ust. 1 Konwencji,
odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.
Stosownie do art. 11 ust. 2 Konwencji,
użyty w niniejszym artykule wyraz „odsetki” oznacza dochody z wierzytelności wszelkiego rodzaju, tak zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub klauzulą udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych i skryptów dłużnych, w tym również premie i udziały związane z powyższymi tytułami. Kary za zwłokę w wypłacie odsetek nie są traktowane jako odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.
W myśl art. 11 ust. 3 Konwencji,
postanowień ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą odsetki, bądź działalność handlową lub przemysłową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie, bądź to wolny zawód w oparciu o stałą placówkę położoną w tym Państwie i jeżeli wierzytelności, na których zaspokojenie są płacone odsetki faktycznie należą do tego zakładu lub związane są z wykonywaniem wolnego zawodu. W tym przypadku mają zastosowanie odpowiednio postanowienia artykułów 7 lub 14.
Zgodnie z art. 11 ust. 4 Konwencji,
uważa się, że odsetki pochodzą z Umawiającego się Państwa, jeżeli dłużnikiem jest samo Państwo, jednostka samorządu lokalnego, osoba prawna prawa publicznego lub osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jednakże, jeżeli płatnik odsetek posiadający lub nie posiadający miejsca zamieszkania lub siedziby w Umawiającym się Państwie, ma w Umawiającym się Państwie zakład, na rzecz którego została zaciągnięta pożyczka powodująca płatność odsetek i który ponosi ich koszty, uważa się, że powyższe odsetki pochodzą z tego Umawiającego się Państwa, w którym położony jest zakład.
Art. 11 ust. 5 Konwencji stanowi, że
jeżeli między dłużnikiem i wierzycielem lub między każdym z nich a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone odsetki, biorąc pod uwagę wierzytelność, przekraczają kwotę, którą dłużnik i wierzyciel umówiliby bez tych stosunków, wówczas postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatnio wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego się Państwa i przy uwzględnieniu innych postanowień niniejszej umowy.
Dokonując interpretacji ww. przepisów należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.
Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.
Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika, że postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy („beneficial owner”), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. W związku z powyższym, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że zawarli Państwo ze Spółką francuską umowę Cash Management Agreement, na podstawie której doszło jedynie do udostępnia Państwu przez Spółkę francuską środków pieniężnych z przeznaczeniem na zapewnienie finansowania Państwa działalności gospodarczej, w szczególności zakupów towarów i usług.
Z tytułu udostępnienia wskazanych we wniosku środków pieniężnych, Spółce francuskiej należały się/należą się odsetki.
Przekazane środki pieniężne stanowiły majątek Spółki francuskiej. Zwracane środki pieniężne stanowią także majątek Spółki francuskiej. W odniesieniu do wszystkich środków pieniężnych przekazanych Państwu przez Spółkę francuską Spółka francuska działała we własnym imieniu i nie działała jako agent lub pośrednik jakichkolwiek innych osób, podmiotów lub organów. W związku z udostępnieniem Państwu środków pieniężnych, Spółka francuska uprawniona jest do odsetek. Pierwsze odsetki zostały zapłacone w 2022 r.
Wskazali Państwo we wniosku, że nie posiadają i nie będą posiadać Państwo na terytorium Republiki Francuskiej zakładu ani stałej placówki, w ramach których prowadziliby Państwo działalność gospodarczą. Spółka francuska posiadała i posiada i będzie posiadać siedzibę dla celów podatkowych w Francji. Spółka francuska nie posiadała, nie posiada i nie będzie posiadać na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zakładu ani stałej placówki, w ramach której prowadziłaby działalność gospodarczą.
Z wniosku wynika, że rzeczywistym właścicielem odsetek jest Spółka francuska. Uzyskaliście Państwo od Spółki francuskiej informację, że Spółka francuska jest rzeczywistym właścicielem odsetek, tzn.:
a)otrzymuje odsetki dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o przeznaczeniu odsetek i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą odsetek lub ich części,
b)nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części odsetek innemu podmiotowi,
c)prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, tzn. we Francji, a odsetki są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Uzyskaliście Państwo od Spółki francuskiej informację, że Spółka francuska prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w państwie swojej siedziby tj. we Francji, z którą wiąże się uzyskany przez Spółkę francuską przychód z tytułu odsetek, tj.:
a)Spółka francuska posiada lokal, wykwalifikowany personel oraz wyposażenie wykorzystywane w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej,
b)Spółka francuska nie tworzy struktury funkcjonującej w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych,
c)istnieje współmierność między zakresem działalności prowadzonej przez Spółkę francuską, a faktycznie posiadanym przez tę spółkę lokalem, personelem lub wyposażeniem,
d)zawierane przez Spółkę francuską porozumienia są zgodne z rzeczywistością gospodarczą, mają uzasadnienie gospodarcze i nie są w sposób oczywisty sprzeczne z ogólnymi interesami gospodarczymi Spółki francuskiej,
e)Spółka francuska samodzielnie wykonuje swoje podstawowe funkcje gospodarcze przy wykorzystaniu zasobów własnych, w tym obecnych na miejscu osób zarządzających.
Odnosząc powołane powyżej przepisy prawa podatkowego do opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w przypadku wypłaty należności z tytułu odsetek wypłacanych na rzecz Spółki francuskiej z siedzibą we Francji będącej rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności, przy spełnieniu warunków przewidzianych w art. 26 ustawy o CIT, nie są/nie będą Państwo obowiązani do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (tzw. podatku u źródła), bowiem w świetle UPO, odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa (Polski) i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (Francji), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (Francji).
Tym samym Państwa stanowisko zgodnie z którym:
- w odniesieniu do zapłaconych odsetek w kwocie nieprzekraczającej 2.000.000 zł, byli Państwo uprawnieni do zastosowania w stosunku do odsetek postanowień UPO PL - FR, czego konsekwencją był brak obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 11 ust. 1 UPO PL - FR w przypadku, gdy ustalili Państwo, że warunki niepobrania podatku, wynikające z przepisów UPO PL - FR zostały spełnione,
- w odniesieniu do odsetek w kwocie nieprzekraczającej 2.000.000 zł, które będą płatne w przyszłości będą Państwo uprawnieni do zastosowania w stosunku do odsetek postanowień UPO PL - FR, czego konsekwencją będzie brak obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 11 ust. 1 UPO PL - FR w przypadku, gdy ustalą Państwo w przyszłości, że warunki niepobrania podatku, wynikające z przepisów UPO PL - FR zostaną spełnione,
należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawili Państwo i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które przedstawili Państwo i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Odnosząc się do przywołanego przez Państwa wyroku należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.