Dotyczy ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość dofinansowania d... - Interpretacja - null

shutterstock

Dotyczy ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość dofinansowania d... - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Dotyczy ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość dofinansowania do posiłków przyznanego Pracownikom.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość dofinansowania do posiłków przyznanego Pracownikom.

Uzupełnili go Państwo, pismem z 11 września 2024 r. (wpływ tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

P. sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym posiadającym w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, a także czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka zatrudnia pracowników. Spółka nawiązała współpracę z niepowiązanym podmiotem gospodarczym (dalej: „Dostawca”), który w miejscu siedziby Spółki prowadzi tzw. stołówkę pracowniczą. Spółka zawarła z dostawcą umowę na mocy której pracownicy uprawnieni są do nabycia u Dostawcy posiłków. Dostawca codziennie przygotowuje kilka rodzajów kanapek, sałatek i dań głównych (dofinansowaniem nie będą objęte napoje alkoholowe; posiłki dostępne w stołówce pracowniczej nie należą do wystawnych lub luksusowych), a pracownicy mogą sobie w ramach przyznanego przez Spółkę limitu w wysokości (…) zł miesięcznie zakupić u Dostawcy owe posiłki (dalej: „Dofinansowanie”). Dofinansowanie posiłków pracowników pokrywane jest ze środków obrotowych Spółki. Spółka raz w miesiącu otrzymuje fakturę na kwotę wykorzystanych środków.

Dofinansowanie przysługuje wszystkim pracownikom zatrudnionym w Spółce.

Posiłki otrzymywane przez Pracowników nie są posiłkami profilaktycznymi w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów wydanego na podstawie art. 232 Kodeksu pracy.

Dofinansowanie posiłków dla Pracowników jest działaniem Spółki, mającym na celu poprawę warunków pracy (regularne spożywanie posiłków przez pracowników przyczynia się do zachowania dobrego stanu zdrowia pracowników), zapewnienie dobrej atmosfery (zachęca do spożywania posiłków w stołówce pracowniczej, wspólnie przez Pracowników, co sprzyja integracji), a w konsekwencji zapewnienie jak najlepszej efektywności wykonywanej pracy. Dodatkowo Dofinansowanie, Spółka traktuje jako dodatkowy benefit pozapłacowy dla pracowników, dzięki któremu Spółka może być postrzegana jako lepszy pracodawca (co może przyciągnąć lepszych kandydatów do pracy, czy też w ogóle kandydatów w przypadku stanowisk na które obecnie trudno zrekrutować pracowników), zwiększa lojalność pracowników (pracownicy będą mniej skorzy do zmiany pracy, dzięki czemu Spółka nie będzie musiała ponosić kosztów kosztownych i długotrwałych procesów rekrutacji i wdrażania nowych pracowników, lub takie koszty ograniczy).

W aspekcie prowadzonej przez Spółkę działalności jest to zatem wydatek celowy, ponoszony w celu uzyskania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Dofinansowanie posiłków w kwocie faktycznie wykorzystanej (po zweryfikowaniu wykorzystanej kwoty) dla pracowników jest elementem należnego im wynagrodzenia za pracę i jest traktowane przez Spółkę jako ich przychód ze stosunku pracy, od którego będą naliczane zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pracownik, który nie skorzysta z dofinansowania nie otrzymuje z tego tytułu ekwiwalentu pieniężnego.

Miesięczna kwota dofinansowania wynosi w 2024 r. (…) zł. Kwota dofinansowania może zostać zmieniona w kolejnych latach. Dofinansowanie nie będzie zróżnicowane, każdy pracownik będzie je otrzymywał w tej samej wysokości.

Powyższy model obowiązywał w przeszłości, jak również będzie obowiązywał w przyszłości.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość dofinansowania do posiłków przyznanego Pracownikom?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki może ona zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wartość dofinansowania do posiłków przyznawanych pracownikom.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z treści przepisów art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4d Ustawy CIT wynika podział kosztów na bezpośrednio oraz pośrednio związane z uzyskaniem przychodu.

Za koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu należy uznać te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika. Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Do pośrednich kosztów uzyskania przychodu zaliczane są wszystkie racjonalne wydatki, które ukierunkowane są na osiągnięcie potencjalnego, hipotetycznego ale obiektywnie możliwego do osiągnięcia przychodu lub mające służyć zachowaniu jego źródła. W związku z tym do kosztów podatkowych zalicza się również wydatki o charakterze ogólnym, niepowiązane z konkretnym przychodem, ale ponoszone w ramach i na potrzeby przedsiębiorstwa.

Kosztami podatkowymi mogą być co do zasady tzw. koszty pracownicze, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować inne pozapłacowe wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu np. ich integracji, czy zapewnienia im wyżywienia, czy też utrzymania ich w zdrowiu. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, zwiększenie ich lojalności i motywacji, utrzymanie ich w dobrej kondycji fizycznej i psychicznej, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy, zmniejszenie absencji, a tym samym wpłynie pozytywnie na przychody, czy też zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Dzięki takim benefitom Spółka może być postrzegana jako lepszy pracodawca (co może przyciągnąć lepszych kandydatów do pracy, czy też w ogóle kandydatów w przypadku stanowisk na które obecnie trudno zrekrutować pracowników).

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W Ustawie CIT ustawodawca nie zawarł definicji legalnej pojęcia reprezentacji. W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 stwierdzono, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami).

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy rozpatrywać zasadność ich poniesienia przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie wizerunku podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Koszty dofinansowania nie są zatem wydatkami wyłączonymi z kosztów podatkowych na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 28 i 45 Ustawy CIT, gdyż, wydatki te będą finansowane ze środków obrotowych (pkt 45), a także nie można ich uznać za koszty reprezentacji (pkt 28), gdyż przy ocenie wydatków pod kątem ich reprezentacyjnego charakteru należy mieć na względzie ich cel, który musi polegać na wykreowaniu pozytywnego obrazu podatnika jako celu wyłącznego bądź dominującego, co w omawianej sytuacji nie ma miejsca.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki na dofinansowane posiłków dla Pracowników będą stanowić koszty uzyskania przychodów w świetle Ustawy CIT.

Powyższe stanowisko zostało także potwierdzone w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, w tym interpretacji indywidulanej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

  • z dnia 21 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.262.2019.1.AW;
  • z dnia 29 grudnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.276.2017.3.JP;
  • z dnia 2 grudnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.426.2019.1.DP;
  • z dnia 23 czerwca 2023 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.116.2023.2.BJ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.