W sytuacji dokonywania rozliczeń pomiędzy Koproducentem i Producentem, gdy nastąpi przekazanie przez jedną stronę Umowy (Producenta) należnych Koproducentowi kwot, po stronie Producenta nie można mówić o ponoszeniu kosztów uzyskania przychodów. Przekazanie środków tytułem wykonania postanowień Umowy będzie stanowiło czysto techniczną czynność rozliczania pomiędzy Państwem przychodów osiąganych w ramach Umowy Koprodukcji.

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych rozliczeń wynikających z zapisów Umowy Koprodukcji w części dotyczącej:

• obowiązku rozpoznania przychodów po stronie Koproducenta w związku z otrzymaniem kwot przekazywanych przez Producenta na skutek rozliczeń wynikających z Umowy - jest prawidłowe;
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. kwot przez Producenta - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 9 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych rozliczeń wynikających z zapisów Umowy Koprodukcji. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwania - pismem z 6 września 2024 r. (data wpływu 6 września 2024 r.) oraz 25 września 2024 r. (data wpływu 25 września 2024 r.).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

(…)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka (…) S.A. [dalej jako: „Koproducent” lub „A.”, lub „Wnioskodawca"], jest „koproducentem” w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii [Dz.U. z 2023 r., poz. 130, dalej: „Ustawa o kinematografii”] oraz ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej [Dz. U. z 2021 r., poz. 198, dalej: „Ustawa o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej”]. Koproducent jest spółką inwestycyjną, która została powołana do realizacji projektów koprodukcyjnych przez grupę inwestorów, pozyskującą środki finansowe niezbędne do sfinansowania produkcji filmów.

Z kolej Spółka (…) sp. z o.o. sp.k. [dalej jako: „Producent”], reprezentowana przez (…) sp. z o.o., jest uznanym na rynku audiowizualnym podmiotem profesjonalnie zajmującym się produkcją filmową i telewizyjną, będącym „producentem” w rozumieniu ustawy o kinematografii oraz ustawy o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej. 

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Producent rozwinął projekt filmowy pod roboczym tytułem (…) oraz (…) [dalej: „Film” lub „Projekt filmowy”]. Producent posiada odpowiednie doświadczenie w realizacji produkcji audiowizualnych we współpracy z czołowymi nadawcami telewizyjnymi w Polsce i międzynarodowymi platformami dystrybucyjnymi, umożliwiając tym samym zrealizowanie Filmu z uwzględnieniem najwyższych standardów branży audiowizualnej. Producent posiada również odpowiednie zezwolenia umożliwiające mu wyprodukowanie Filmu.

Producent oraz A. [dalej łącznie: „Strony”] są podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm.) [dalej: „Ustawa CIT”], podlegającymi obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Strony są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT oraz zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług [dalej: VAT].

W 2021 roku, tj. przed utworzeniem A. oraz zawarciem przez A. z Producentem umowy na koprodukcję Filmu [dalej: „Umowa Koprodukcji”], w celu pozyskania środków finansowych do realizacji Projektu filmowego Producent zawarł umowę licencyjną z (…) LLC [dalej: „Dystrybutor”], na podstawie której zobowiązał się on do udzielenia prawa oraz licencji na kopiowanie, powielanie, transmisję, emisję, dystrybucję Filmu, udzielanie sublicencji na Film oraz informowanie opinii publicznej o Filmie (oraz powiązanym materiale źródłowym) w językach objętych Licencją na zasadzie SVOD [Subskrypcji wideo na żądanie] (oraz przy pomocy wszelkich innych środków, określonych pomiędzy stronami) na terytorium uzgodnionym w umowie, we wszelkich formatach i wersjach [dalej: „Umowa z Dystrybutorem”]. Z tego tytułu Dystrybutor jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Producenta opłaty licencyjnej na warunkach określonych w Umowie z Dystrybutorem, z tytułu której Producent wystawi odpowiednią fakturę.

Ponadto, na początku 2022 roku Producent wystąpił do B. [dalej: „B.”] z wnioskiem o przyznanie wsparcia finansowego na pokrycie części polskich kosztów kwalifikowalnych związanych z koprodukcją krajową Filmu, w oparciu o Ustawę o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej, a w wyniku decyzji B. przyznane mu zostało wsparcie finansowe na warunkach określonych w zawartej później pomiędzy B. a Producentem umowie [dalej: „Umowa z B.”].

Następnie, w połowie 2022 roku pomiędzy Producentem a Koproducentem została zawarta Umowa Koprodukcji, która określa m.in. reguły przenoszenia praw autorskich, pokrewnych i zależnych do Filmu i jego elementów z Producenta na Koproducenta, szczegółowe zasady współpracy przy produkcji Filmu, w szczególności wkłady finansowe i rzeczowe obu Stron oraz podział wpływów z dystrybucji Filmu. Umowa Koprodukcji przyznaje Koproducentowi wyłączne prawo do zawierania umów licencyjnych lub dystrybucyjnych dotyczących Filmu lub jego elementów. Uzgodnienie takie wynikało z potrzeby zabezpieczenia interesów Koproducenta (oraz stojących za nim inwestorów), którzy jako warunek przystąpienia do umowy stawiali przeniesienie wszelkich strumieni przychodów kreowanych przez Film do A., co zapewniało kontrolę nad środkami pieniężnymi i zabezpieczało ryzyko braku prawidłowości rozliczeń stron transakcji.

Producent na gruncie Umowy Koprodukcji jest uprawniony i zobowiązany do dokonywania wszelkich bieżących czynności faktycznych i prawnych związanych z produkcją Filmu, zgodnie z warunkami Umowy Koprodukcji, jako producent wiodący i wykonawczy, w tym w szczególności do zawierania umów ze współtwórcami Filmu, autorami utworów nabytych do Filmu, artystami, wykonawcami, podwykonawcami i innymi uczestnikami procesu produkcji filmowej. Jednocześnie, Producent nie jest uprawniony do prowadzenia we własnym imieniu dystrybucji Filmu lub udzielenia licencji do Filmu lub jego elementów.

W celu uregulowania rozliczeń wynikających z zawartych/uzgodnionych przez Producenta do dnia podpisania Umowy Koprodukcji umów, tj. Umowy z Dystrybutorem i Umowy z B. postanowiono, iż:

• W zakresie Umowy z Dystrybutorem Producent (po premierze kinowej Filmu, jednakże przed wypłatą pierwszej raty opłaty licencyjnej) wystąpi o zgodę do Dystrybutora na przeniesienie na Koproducenta całości praw i obowiązków wynikających z Umowy z Dystrybutorem. W przypadku braku zgody Dystrybutora na przeniesienie na Koproducenta całości praw i obowiązków wynikających z ww. umowy, Strony na mocy zawartego aneksu do Umowy Koprodukcji ustaliły, że rozdział środków z tytułu przychodów osiąganych w związku z Umową z Dystrybutorem nastąpi zgodnie z mechanizmami określonymi w Umowie Koprodukcji z zachowaniem zasad określonych w Planie podziału przychodów (tzw. recoupmentu);
• W zakresie Umowy z B. w wypadku pozyskania środków tytułem zwrotu określonych kosztów produkcji Filmu w ramach powyższego systemu, wszelkie takie faktycznie uzyskane środki przekazane zostaną przez Producenta Koproducentowi. Dodatkowo w Procedurze recoupment'u wpływów Strony dodatkowym postanowieniem zastrzegły, że środki uzyskane ze wsparcia finansowego w świetle Ustawy o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej wypłacone będą na rzecz Producenta (jako podmiot składający wniosek) i przekazane zostaną w całości na rzecz A.

Z uwagi na fakt, iż w wyniku zawarcia Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z B. przez Producenta uniemożliwiona została centralizacja wpływów z tych umów z tytułu eksploatacji Filmu w A. zgodnie z pierwotnymi zapisami Umowy Koprodukcji, zaistniała konieczność przeniesienia przychodów (wpływów) wynikających z opisanych powyżej umów zawartych przez Producenta na rzecz Koproducenta, co umożliwi Koproducentowi zarządzanie tymi środkami i rozdział zysków zgodnie z mechanizmami określonymi w Umowie Koprodukcji (tj. zgodnie z Procedurą recoupmentu).

W związku z powyższym, Producent i Koproducent zawarli aneks do Umowy Koprodukcji, regulujący kwestię przeniesienia całości przychodów (wpływów) wynikających ze wskazanych wyżej umów, tj. Umowy z Dystrybutorem i Umowy z B. na rzecz A., co ma nastąpić natychmiast po faktycznym uzyskaniu przez Producenta wpływów z Umowy z B. lub Umowy z Dystrybutorem. W tym zakresie Strony uzgodniły, iż Producent będzie jedynie odbierał środki od Dystrybutora/B. i przekazywał je Koproducentowi, celem ich dalszego uwzględnienia w Procedurze recoupmentu.

Przychody (wpływy) z ww. umów zostaną podzielone przez A. zgodnie z Planem recoupmentu. W efekcie ta ich część, która zgodnie z ww. planem należna jest/przypada Producentowi, zostanie mu następnie przekazana/zwrócona przez A. jako udział Producenta w przychodach z Filmu (eksploatacji związanych z nim praw), tj. w sposób analogiczny, jaki został przyjęty w zakresie podziału innych przychodów z eksploatacji Filmu osiąganych bezpośrednio przez A. (m.in. przychodów z dystrybucji kinowej i merchandisingu).

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W złożonym Wniosku szczegółowo została omówiona (opisana) Umowa Koprodukcji, w tym działania/role obu stron, tj. Producenta i Koproducenta, wykonywane w jej ramach (vide str. 4 i nast.). W szczególności wskazano, że Umowa Koprodukcji „określa m.in. reguły przenoszenia praw autorskich, pokrewnych i zależnych do Filmu i jego elementów z Producenta na Koproducenta, szczegółowe zasady współpracy przy produkcji Filmu, w szczególności wkłady finansowe i rzeczowe obu Stron oraz podział wpływów z dystrybucji Filmu. Umowa Koprodukcji przyznaje Koproducentowi wyłączne prawo do zawierania umów licencyjnych lub dystrybucyjnych dotyczących Filmu lub jego elementów. Uzgodnienie takie wynikało z potrzeby zabezpieczenia interesów Koproducenta (oraz stojących za nim inwestorów), którzy jako warunek przystąpienia do umowy stawiali przeniesienie wszelkich strumieni przychodów kreowanych przez Film do A., co zapewniało kontrolę nad środkami pieniężnymi i zabezpieczało ryzyko braku prawidłowości rozliczeń stron transakcji”. Jak z powyższego wynika, Umowa Koprodukcji jest umową o współpracy, której przedmiotem (wyłącznym) jest wyprodukowanie, a następnie eksploatacja Filmu (związanych z nim praw) przez Strony oraz podział pomiędzy nie wpływów z tego tytułu.

Na podstawie/w wykonaniu Umowy Koprodukcji i aneksu do tej umowy Producent ani Koproducent nie są zobowiązani do żadnych świadczeń wzajemnych. Fakt przekazywania środków finansowych przez Producenta wynika z istoty umowy koprodukcyjnej, w ramach której koproducent (tu: Koproducent) jest tym podmiotem, którego rola w projekcie (przedsięwzięciu) sprowadza się do „dostarczenia” środków finansowych na produkcję filmu (tu: Filmu), i który - jako taki - jest następnie w pierwszej kolejności/głównie zaspokajany z przychodów z filmu, w związku z czym sprawuje nad nimi pieczę/kontrolę nad ich podziałem odpowiadającym uzgodnieniom biznesowym zawartym w ww. umowie (tj. zgodnie z którymi wszelkie przychody wynikające z eksploatacji praw do Filmu akumulowane są u Koproducenta, który następnie rozdziela te środki zgodnie z Procedurą recoupmentu). Producentowi/Koproducentowi nie przysługuje ani nie będzie przysługiwać żadne wynagrodzenie z tytułu czynności wykonywanych w ramach Umowy Koprodukcji.

Producent nie pobiera ani nie będzie pobierał żadnego wynagrodzenia z tytułu przekazywania środków pieniężnych Koproducentowi.

W uzupełnieniu sformułowali Państwo również ostatecznie pytania oraz stanowisko w sprawie.

Pytania

1.Czy środki pieniężne (ich kwota) uzyskiwane przez Producenta z tytułu Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z B., które następnie są lub będą przez niego przekazywane Koproducentowi w myśl aneksu do Umowy Koprodukcji, stanowią/będą stanowić (i) po stronie Producenta koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, (ii) po stronie Koproducenta przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy CIT?

2.Czy z przekazaniem przez Producenta - na podstawie aneksu do Umowy Koprodukcji - na rzecz Koproducenta środków pieniężnych, które uprzednio Producent otrzymał z tytułu Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z B., wiąże się/będzie wiązać się obowiązek wystawienia/udokumentowania przedmiotowej operacji gospodarczej fakturą, w szczególności przez Koproducenta?

Interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawców (tj. Spółki oraz Producenta) środki pieniężne (ich kwota) uzyskiwane przez Producenta z tytułu Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z B., które następnie są lub będą przez niego przekazywane Koproducentowi w myśl aneksu do Umowy Koprodukcji, stanowią i będą stanowić (i) po stronie Producenta koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, (ii) po stronie Koproducenta przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy CIT.

Odnosząc się do kwestii rozpoznania po stronie Producenta kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT należy zauważyć, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Zatem aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

1)został on poniesiony przez podatnika;

2)jest definitywny, a więc bezzwrotny;

3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

4)poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

5)został właściwie udokumentowany;

6)nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Odnosząc powyższe przesłanki do należności pieniężnych uzyskanych pierwotnie przez Producenta z tytułu Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z B., które zostały bądź zostaną przekazane Koproducentowi przez Producenta, należy zauważyć, iż każda z tych przesłanek została bądź zostanie spełniona. W szczególności:

1.Wydatek został poniesiony przez podatnika

W analizowanym przypadku należności pieniężne zostały bądź zostaną poniesione przez Producenta, tj. na mocy Umowy Koprodukcji (po zawarciu aneksu precyzującego sposób przekazania środków do Koproducenta) będzie on zobowiązany do wypłaty tych należności na rzecz Koproducenta, a tym samym Producent poniesie ciężar ekonomiczny wydatku (tj. jego majątek zostanie faktycznie uszczuplony o kwoty otrzymane od B. i Dystrybutora, a należne Koproducentowi).

2.Wydatek jest definitywny, a więc bezzwrotny

Przekazanie należności pieniężnych przez Producenta na rzecz Koproducenta ma charakter definitywny, gdyż przedmiotowe należności nie zostaną Producentowi zwrócone w jakiejkolwiek formie. Na mocy Umowy Koprodukcji są one przeznaczone dla Koproducenta w celu ich dalszego scentralizowanego zarządzania i podziału pomiędzy strony tej umowy. Co prawda Koproducent zgodnie z recoupmentem będzie dokonywał dalszego podziału środków pieniężnych pomiędzy Producenta, Koproducenta i innych uczestników Umowy Koprodukcji (w tym B.), jednak Producent będzie uprawniony do jedynie części z całości przychodów kumulowanych na poziomie Koproducenta, a podstawą do ich uzyskania jest fakt posiadania praw do Filmu i czerpania z nich pożytków (a nie zwrot środków przekazanych do Koproducenta zgodnie z Umową Koprodukcji i aneksem do niej).

3.Wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą

W kontekście Projektu Filmowego realizowanego przez Producenta we współpracy z Koproducentem, przekazanie środków finansowych Koproducentowi uwarunkowane jest Umową Koprodukcji (w tym aneksem do tej Umowy obligującym Producenta do takiego zachowania) i związane jest z prowadzoną przez Producenta działalnością gospodarczą, mającą na celu produkcję Filmu. Współpraca z Koproducentem wymagała zabezpieczenia ryzyka inwestycyjnego poprzez centralizację wpływów z tytułu eksploatacji Filmu u Koproducenta oraz stworzenia mechanizmów, w ramach których te przepływy, które nie trafiałyby bezpośrednio do Koproducenta (np. na skutek braku możliwości cesji praw i obowiązków wynikających z umów zawartych przed przystąpieniem Koproducenta do projektu) byłyby transferowe innymi środkami, tj. poprzez noty. W przypadku braku ustanowienia takich rozwiązań przystąpienie Koproducenta do projektu byłoby niemożliwe, a tym samym po stronie Producenta nie powstałyby żadne przychody. Można zatem stwierdzić, że istnieje związek pomiędzy kosztami poniesionymi przez Producenta wynikającymi z przekazania należności pieniężnych uzyskanych z Umowy z Dystrybutorem i Umowy z B. do Koproducenta, a potencjałem Producenta do generowania przychodów wynikających ze współpracy z Koproducentem.

4.Wydatek poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów

Ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

• „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb", „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
• „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
• „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Bliżej zasadę celowości opisuje wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

W kontekście produkcji Filmu, zawarcie Umowy Koprodukcji wraz z aneksami, która zobowiązuje Koproducenta do finansowego zaangażowania w Projekt Filmowy, umożliwiającej realizację Projektu Filmowego oraz zobowiązuje do przekazania należności pieniężnych na rzecz Koproducenta, stanowi bezpośrednią przyczynę poniesienia wydatku. Efektem (skutkiem) tego wydatku jest realizacja produkcji Filmu, co bez zaangażowania Koproducenta i przekazania mu środków pieniężnych wynikających z realizacji praw do Filmu mogłoby nie być możliwe. Tym samym, realizacja Filmu i wprowadzenie go na rynek, gdzie może generować przychody, jest bezpośrednio związana z przeniesieniem należności pieniężnych na Koproducenta zgodnie z postanowieniami Umowy Koprodukcji i aneksem do tej Umowy.

Jak wspomniano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania oznaczonego we wniosku nr 1, współpraca z Koproducentem oraz centralizacja wpływów z tytułu eksploatacji filmu u Koproducenta jest niezbędna do zrealizowania Filmu. Przekazanie należności pieniężnych Koproducentowi jest świadomym działaniem Producenta, mającym na celu nie tylko realizację Projektu Filmowego, ale również zabezpieczenie i zachowanie, jak i rozwój długoterminowych relacji z partnerami branżowymi (w szczególności z Koproducentem), co ma strategiczne znaczenie dla przyszłych przedsięwzięć i stabilności finansowej Producenta. Taka celowość wydatków (przeniesienie należności pieniężnych na Koproducenta zgodnie z Umową Koprodukcji) jest ukierunkowana na osiągnięcie konkretnego efektu gospodarczego, w tym przypadku - zakończenia produkcji Filmu i osiągnięcia przychodów ze sprzedaży praw do Filmu.

5.Wydatek został właściwie udokumentowany

Przekazanie środków pieniężnych Koproducentowi stanowi realizację zobowiązań wynikających z Umowy Koprodukcji oraz aneksu do tej Umowy, co jest nieodzowne dla zachowania ustalonych pomiędzy Stronami warunków współpracy. Ponadto, wysokość wynagrodzenia należnego Producentowi i przekazywanego Koproducentowi wynika z umów zawartych z podmiotami trzecimi, tj. Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z B.. Przekazanie należności pieniężnych od Producenta do Koproducenta będzie również udokumentowane notą księgową, w której wskazana zostanie wysokość należności pieniężnych podlegających przekazaniu na rzecz Koproducenta.

6.Nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki będące przedmiotem zapytania nie stanowią żadnego z kosztów wyspecyfikowanych w negatywnym katalogu wydatków niestanowionych kosztów podatkowych sformułowanym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, a w szczególności wydatki te nie stanowią:

• wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych - przekazanie należności pieniężnych na rzecz Koproducenta nie wiąże się z wydaniem udziałów (akcji) Koproducenta na rzecz Producenta, ale wynika z postanowień Umowy Koprodukcji;
• darowizny - przekazanie środków pieniężnych na rzecz Koproducenta nie stanowi po jego stronie nieodpłatnego przysporzenia, gdyż Koproducent na mocy Umowy Koprodukcji zobowiązany jest do dalszej dystrybucji uzyskanych w ten sposób środków (w tym m.in. również na rzecz Producenta).

Dodatkowo, biorąc pod uwagę definitywny i bezzwrotny charakter przysporzenia po stronie Koproducenta wiążący się z powstaniem po stronie tego podmiotu przychodu do opodatkowania, po stronie Producenta zdarzenie to powinno kreować prawo do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów.

Podsumowując należy stwierdzić, że współpraca między Producentem a Koproducentem jest niezbędna do zrealizowania Filmu. W związku z tym, przekazanie środków finansowych Koproducentowi w celu centralizacji przepływów wynikających z eksploatacji praw do Filmu, w sposób zgodny z ustaleniami stron Umowy Koprodukcji wraz z aneksem do tej Umowy, bezpośrednio przyczynia się do osiągnięcia przychodu ze sprzedaży praw do Filmu podmiotom trzecim, oraz zabezpieczenia i zachowania źródła tego przychodu poprzez rozwój długoterminowych relacji z partnerami branżowymi (w szczególności z Koproducentem), co ma strategiczne znaczenie dla przyszłych przedsięwzięć i stabilności finansowej Producenta, a tym samym również do uzyskiwania przychodów przez Producenta i Koproducenta, dlatego też zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione przez Producenta na ten cel w świetle przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT powinny stanowić koszt uzyskania przychodów po stronie Producenta.

Natomiast odnosząc się do kwestii rozpoznania przychodów w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy CIT po stronie Koproducenta należy zauważyć, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 1 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przychodem w rozumieniu powyższego przepisu może być tylko przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, innymi słowy przysporzenie majątkowe pewne, niepodlegające żadnym zmianom, bez roszczenia zwrotnego i ostateczne.

Do podobnych konkluzji doszedł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 marca 2014 r. (sygn. II FSK 929/12) w którym stwierdził, iż: „do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwale, definitywne i bezwarunkowe; do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje co do zasady definitywny charakter tego przysporzenia w tym rozumieniu, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie, którymi Spółka może rozporządzać jak właściciel”.

Podobnie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 18 kwietnia 2019 r. (sygn. I SA/Wr 1198/18) wskazał, że: „O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub zmniejsza jego zobowiązania w sposób trwały, a nie tymczasowy”.

Zdaniem Wnioskodawcy środki przyznane Koproducentowi w ramach realizacji Projektu Filmowego będą stanowić dla niego przychód w rozumieniu przywołanych powyżej przepisów, gdyż:

• Koproducent otrzymuje te środki w ramach swojego udziału w Projekcie Filmowym, co bezpośrednio przekłada się na wzrost jego zasobów finansowych (a więc otrzymanie środków stanowi przysporzenie majątkowe po stronie Spółki);
• przysporzenie po stronie Koproducenta z tytułu środków pieniężnych uzyskanych pierwotnie przez Producenta z tytułu Umowy z Dystrybutorem i Umowy z B. i przekazanych Spółce na mocy aneksu do Umowy Koprodukcji ma charakter trwały, bezzwrotny i definitywny, w szczególności Spółka może swobodnie dysponować pozyskanymi środkami zgodnie z mechanizmami określonymi w Umowie Koprodukcji (tj. zgodnie z Procedurą recoupmentu);
• ponadto konieczność przekazania środków finansowych Koproducentowi wynika ze zobowiązań umownych, tj. z zapisów aneksu do Umowy Koprodukcji, regulującego kwestię przeniesienia całości przychodów (wpływów) wynikających z Umowy z Dystrybutorem i Umowy z B. na rzecz A. W świetle ustaleń wynikających z Umowy Koprodukcji podmiotem uprawnionym do otrzymywania pożytków wynikających z umów licencyjnych lub dystrybucyjnych dotyczących Filmu lub jego elementów oraz do zarządzania tymi środkami i późniejszego rozdzielania zysków zgodnie z Procedurą recoupmentu jest wyłącznie Koproducent, stąd konieczność przekazania tych środków przez Producenta na rzecz Koproducenta.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej argumenty, zdaniem Wnioskodawcy przedstawione stanowisko znajduje uzasadnienie w świetle art. 12 ust. 1 Ustawy CIT, a więc środki pieniężne otrzymane od Producenta należy uznać za przychód do opodatkowania do rozpoznania po stronie Koproducenta w dacie ich otrzymania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w części dotyczącej:

• obowiązku rozpoznania przychodów po stronie Koproducenta w związku z otrzymaniem kwot przekazywanych przez Producenta na skutek rozliczeń wynikających z Umowy – jest prawidłowe;
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. kwot przez Producenta - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Z wniosku wynika, że pomiędzy Zainteresowanymi została zawarta Umowa Koprodukcji, która określa m.in. reguły przenoszenia praw autorskich, pokrewnych i zależnych do Filmu i jego elementów z Producenta na Koproducenta, szczegółowe zasady współpracy przy produkcji Filmu, w szczególności wkłady finansowe i rzeczowe obu Stron oraz podział wpływów z dystrybucji Filmu. Umowa Koprodukcji przyznaje Koproducentowi wyłączne prawo do zawierania umów licencyjnych lub dystrybucyjnych dotyczących Filmu lub jego elementów. Wskazują Państwo, że zaistniała konieczność przeniesienia przychodów (wpływów) wynikających z umów dystrybucji oraz umów z B., zawartych przez Producenta, na rzecz Koproducenta.

Państwa wątpliwości dotyczą:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot wynikających z przeniesienia wpływów wynikających z umów dystrybucji oraz umów z B. - po stronie Producenta;
• obowiązku rozpoznania przychodu w związku z otrzymaniem ww. kwot - po stronie Koproducenta.

Zgodnie z art. 5 pkt 6 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz.U. z 2023 r., poz. 130) przez producenta rozumie się:

Natomiast koproducent filmu - w myśl art. 5 pkt 5 ustawy o kinematografii, to:

Jak wynika z powyższego, cel umowy koprodukcji to realizacja wspólnego przedsięwzięcia w postaci produkcji filmu. Wniosek ten potwierdza sposób ukształtowania stosunku prawnego między Producentem i Koproducentem (Umowy), który dowodzi, że wkład Koproducenta ma służyć wsparciu realizacji filmu przez jego współfinansowanie (obok kosztów ponoszonych przez Producenta), czego konsekwencją jest nabywanie zarówno przez Koproducenta, jak i Producenta praw do filmu i zysku z tego tytułu, w częściach odpowiadających udziałom w przedsięwzięciu.

Kwestię rozliczania przychodów i kosztów podatkowych ze wspólnego przedsięwzięcia reguluje art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), zgodnie z którym:

Przepisy te ustalają nadrzędne zasady rozliczeń podatkowych dokonywanych między podmiotami biorącymi udział we wspólnym przedsięwzięciu. Wynika z nich, że przychody i koszty uczestników wspólnego przedsięwzięcia należy rozliczać zgodnie z proporcją i zasadami określonymi w umowie.

Należy przy tym mieć na względzie cywilistyczną zasadę swobody umów określoną w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), która brzmi następująco:

Zatem z podatkowego punktu widzenia konsekwencją wspólnego przedsięwzięcia, jest to, że przychody każdego z uczestników wspólnego przedsięwzięcia po pomniejszeniu o koszty uzyskania przychodów opodatkowane są odrębnie u każdego z nich, proporcjonalnie do posiadanego udziału w tym przedsięwzięciu.

W przepisach ustawy o CIT, nie ma definicji pojęcia „wspólne przedsięwzięcie”. Niewątpliwie z wykładni językowej przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że w przepisie tym mowa jest o takim wspólnym przedsięwzięciu, które nie stanowi ani podejmowania działalności w ramach spółki prawa cywilnego, czy też spółki osobowej prawa handlowego, ani nie jest związane ze współwłasnością, współposiadaniem i współużytkowaniem.

W doktrynie prawa podatkowego przyjęto, że przez wspólne przedsięwzięcie należy rozumieć wspólne zorganizowane działanie kilku podmiotów nakierowane na osiągnięcie zamierzonego celu (zobacz: Współpraca w ramach „wspólnego przedsięwzięcia”– wybrane problemy podatkowe, Agnieszka Sobiech, Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia nr 5/2016 (83), cz. 1, http://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.ekon-element-000171439874).

Jak wynika z wniosku, Umowa Koprodukcji jest umową zawartą pomiędzy Producentem i Koproducentem (dwoma odrębnymi podatnikami), w której określone są w szczególności wkłady finansowe i rzeczowe obu Stron oraz podział wpływów z dystrybucji Filmu. Oznacza to, że Umowa Koprodukcji spełnia warunki do uznania jej za „wspólne przedsięwzięcie”, a do rozliczeń z niej wynikających należy zastosować zasady przewidziane w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT. Podmioty działające w ramach wspólnego przedsięwzięcia powinny dokonywać podziału kosztów, czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami Umowy. Przepisy te ustalają nadrzędne zasady rozliczeń podatkowych dokonywanych między podmiotami biorącymi udział we wspólnym przedsięwzięciu, a więc wysokość kosztów uzyskania przychodów oraz przychodów podatkowych.

W odniesieniu do kwestii przychodów, należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 tej ustawy przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Wskazali Państwo we wniosku, że z uwagi na fakt, iż w wyniku zawarcia Umowy z Dystrybutorem oraz Umowy z B. przez Producenta uniemożliwiona została centralizacja wpływów z tych umów z tytułu eksploatacji Filmu w A. zgodnie z pierwotnymi zapisami Umowy Koprodukcji, zaistniała konieczność przeniesienia przychodów (wpływów) wynikających z opisanych powyżej umów zawartych przez Producenta na rzecz Koproducenta, co umożliwi Koproducentowi zarządzanie tymi środkami i rozdział zysków zgodnie z mechanizmami określonymi w Umowie Koprodukcji (tj. zgodnie z Procedurą recoupmentu).

W związku z powyższym, Producent i Koproducent zawarli aneks do Umowy Koprodukcji, regulujący kwestię przeniesienia całości przychodów (wpływów) wynikających ze wskazanych wyżej umów, tj. Umowy z Dystrybutorem i Umowy z B. na rzecz A., co ma nastąpić natychmiast po faktycznym uzyskaniu przez Producenta wpływów z Umowy z B. lub Umowy z Dystrybutorem. W tym zakresie Strony uzgodniły, iż Producent będzie jedynie odbierał środki od Dystrybutora/B. i przekazywał je Koproducentowi, celem ich dalszego uwzględnienia w Procedurze recoupmentu.

Przychody (wpływy) z ww. umów zostaną podzielone przez A. zgodnie z Planem recoupmentu. W efekcie ta ich część, która zgodnie z ww. planem należna jest/przypada Producentowi, zostanie mu następnie przekazana/zwrócona przez A. jako udział Producenta w przychodach z Filmu (eksploatacji związanych z nim praw), tj. w sposób analogiczny, jaki został przyjęty w zakresie podziału innych przychodów z eksploatacji Filmu osiąganych bezpośrednio przez A. (m.in. przychodów z dystrybucji kinowej i merchandisingu).

Jak wynika z powyższego, Strony zamierzają dokonywać stosownych rozliczeń w taki sposób, aby wpływy były rozdysponowane pomiędzy nimi zgodnie z zapisami Umowy Koprodukcji. Producent będzie więc przekazywał Koproducentowi środki otrzymane z tytułu umowy z Dystrybutorem oraz B.

Raz jeszcze należy wskazać, że z zasad rozliczania umów wspólnego przedsięwzięcia wynika (art. 5 ust. 1 ustawy o CIT) wynika, że przychody i koszty ich uzyskania powinny być rozpoznawane zgodnie z zasadami określonymi w umowie. Z Umowy Koprodukcji oraz z aneksu wynika, że:

• Umowa Koprodukcji przyznaje Koproducentowi wyłączne prawo do zawierania umów licencyjnych lub dystrybucyjnych dotyczących Filmu lub jego elementów;
• w przypadku pozyskania środków tytułem zwrotu określonych kosztów produkcji Filmu, wszelkie faktycznie uzyskane środki przekazane zostaną przez Producenta Koproducentowi.

Z powyższego wynika, że to Koproducent powinien rozpoznać przychody z tytułu otrzymania ww. środków, zgodnie z zasadą podziału przewidzianą w art. 5 ust. 1 ustawy o CIT.

Dla Koproducenta będzie to trwałe, definitywne i bezwarunkowe przysporzenie, należne mu na podstawie zapisów Umowy Koprodukcji.

Słusznie wskazują Państwo, że:

• Koproducent otrzymuje te środki w ramach swojego udziału w Projekcie Filmowym, co bezpośrednio przekłada się na wzrost jego zasobów finansowych (a więc otrzymanie środków stanowi przysporzenie majątkowe po stronie Spółki);
• przysporzenie po stronie Koproducenta z tytułu środków pieniężnych uzyskanych pierwotnie przez Producenta z tytułu Umowy z Dystrybutorem i Umowy z B. i przekazanych Spółce na mocy aneksu do Umowy Koprodukcji ma charakter trwały, bezzwrotny i definitywny, w szczególności Spółka może swobodnie dysponować pozyskanymi środkami zgodnie z mechanizmami określonymi w Umowie Koprodukcji (tj. zgodnie z Procedurą recoupmentu);
• ponadto konieczność przekazania środków finansowych Koproducentowi wynika ze zobowiązań umownych, tj. z zapisów aneksu do Umowy Koprodukcji, regulującego kwestię przeniesienia całości przychodów (wpływów) wynikających z Umowy z Dystrybutorem i Umowy z B. na rzecz A. W świetle ustaleń wynikających z Umowy Koprodukcji podmiotem uprawnionym do otrzymywania pożytków wynikających z umów licencyjnych lub dystrybucyjnych dotyczących Filmu lub jego elementów oraz do zarządzania tymi środkami i późniejszego rozdzielania zysków zgodnie z Procedurą recoupmentu jest wyłącznie Koproducent, stąd konieczność przekazania tych środków przez Producenta na rzecz Koproducenta.

Mają więc Państwo rację, że ww. środki stanowią dla Koproducenta przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT. Państwa stanowisko w zakresie obowiązku rozpoznania przychodu podatkowego u Koproducenta z tytułu otrzymania od Producenta środków wynikających z Umowy Koprodukcji oraz aneksu jest prawidłowe.

Przechodząc do rozpatrzenia skutków podatkowych po stronie Producenta jako przekazującego środki, należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wykładnia językowa zwrotu „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” prowadzi do wniosku, że istotne jest w tym wypadku ukierunkowanie przez podatnika działania polegającego na poniesieniu wydatku na osiągnięcie celu w postaci przychodu. W myśl słownikowej definicji słowo „cel” oznacza to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć. Zwrot użyty przez ustawodawcę zakłada zatem potencjalny charakter przychodu, kładąc wyraźnie nacisk na zamiar podatnika i celowość jego postępowania. Działanie, z którym wiąże się poniesienie wydatku nie musi przy tym, jak wskazuje się w literaturze i orzecznictwie, wpływać zawsze w sposób bezpośredni na fakt uzyskania przychodu. Może być tylko jednym z ogniw pośrednich prowadzących jako całość w efekcie do uzyskania przysporzenia (przychodu). O kosztowym charakterze danego wydatku decydować może ponadto także fakt ukierunkowania przez podatnika wydatku na „zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów”. Użyty przez ustawodawcę zwrot jeszcze wyraźniej wskazuje na możliwość zaliczania do kosztów także wydatków wiążących się z przychodami w sposób tylko pośredni, w tym wydatków o charakterze ogólnym. Wydatki te, choć nie da się z reguły wykazać ich wymiernego wpływu na konkretne przychody, jako związane z utrzymywaniem lub rozszerzaniem funkcjonowania i działalności podatnika (spółki), powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Jak już wskazaliśmy w niniejszej interpretacji, koszty wspólnego przedsięwzięcia powinny być rozliczane przez strony Umowy, stosownie do jej postanowień. Kosztem uzyskania przychodów dla Producenta oraz Koproducenta będą więc wszelkie wydatki, do ponoszenia których zobowiązani są oni zgodnie z postanowieniami Umowy. Przykładem mogą być wynagrodzenia dla pracowników, wynajem powierzchni czy koszty marketingowe. Ponoszenie takich kosztów jest związane z przychodami uzyskiwanymi z Filmu, tak jak np. z przychodem z tytułu opłaty dystrybucyjnej.

Nie zgadzamy się z Państwa stanowiskiem dotyczącym możliwości zaliczenia przekazywanych środków do kosztów uzyskania przychodów Producenta.

Jeszcze raz należy podkreślić, że przychody i koszty z tytułu Umowy Koprodukcji należy rozliczać zgodnie z postanowieniami Umowy, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy o CIT.

Z postanowień Umowy Koprodukcji oraz aneksu wynika, że środki pieniężne otrzymane od Dystrybutora i B. należne są Koproducentowi. Zatem Producent tylko przekazuje środki z góry należne Koproducentowi na podstawie Umowy Koprodukcji oraz aneksu.

Jak wynika z treści art. 5 ust. 1 ustawy o CIT, w przedstawionej we wniosku sytuacji, kosztem uzyskania przychodów Producenta będzie wyłącznie ta część kosztów, do której poniesienia Producent jest zobowiązany z uwagi na postanowienia Umowy Koprodukcji.

W sytuacji dokonywania rozliczeń pomiędzy Koproducentem i Producentem, gdy nastąpi przekazanie przez jedną stronę Umowy (Producenta) należnych Koproducentowi kwot, po stronie Producenta nie można mówić o ponoszeniu kosztów uzyskania przychodów. Przekazanie środków tytułem wykonania postanowień Umowy będzie stanowiło czysto techniczną czynność rozliczania pomiędzy Państwem przychodów osiąganych w ramach Umowy Koprodukcji.

Państwa stanowisko w zakresie możliwości zaliczenia przez Producenta do kosztów uzyskania przychodów kwot przekazywanych Koproducentowi tytułem wypełnienia warunków Umowy Koprodukcji, jest więc nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz
• zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

(…) S.A. (Zainteresowany będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).