Ustalenie czy od wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług ubezpieczeniowych uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez X. Wnioskodawca powinien pobrać podatek w formie ryczałtu (art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Jeżeli, Wnioskodawca powinien pobrać podatek w formie ryczałtu (art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), a X. przedstawił certyfikat rezydencji podatkowej z Chińskiej Republiki Ludowej, to czy na podstawie art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Pekinie 7 czerwca 1988 r. może nie pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zmiana interpretacji indywidualnej

Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 29 października 2020 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.353.2020.2.SG wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu^[1] wymienioną interpretację uznając, że stanowisko przedstawione we wniosku z 1 września 2020 r. (data wpływu 2 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

1.czy od wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług ubezpieczeniowych uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez X. Wnioskodawca powinien pobrać podatek w formie ryczałtu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

2.jeżeli, Wnioskodawca powinien pobrać podatek w formie ryczałtu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), a X. przedstawił certyfikat rezydencji podatkowej z Chińskiej Republiki Ludowej, to czy na podstawie art. 7 umowy o unikaniu Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania podwójnego opodatkowania pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Pekinie 7 czerwca 1988 r. może nie pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego

–jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 2 września 2020 r. wpłynął do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku poboru podatku od wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług ubezpieczeniowych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podmiot będący rezydentem podatkowym Chińskiej Republiki Ludowej.

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca") jest polską spółką prawa handlowego z siedzibą w (...).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca realizuje dostawy wytwarzanych przez siebie towarów (świece dekoracyjne). Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest X., z głównym miejscem prowadzenia działalności w (...) i jest rezydentem podatkowym Chińskiej Republiki Ludowej. X. nie posiada w Polsce zakładu. X. jako agent ubezpieczeniowy ubezpieczy Wnioskodawcę jako ubezpieczonego od ryzyka niewypłacalności kontrahenta i innych ryzyk związanych z brakiem zapłaty za sprzedany towar. Ubezpieczenie obejmie również ryzyko rezygnacji kontrahenta z zamówionego towaru, jeżeli towar nie został jeszcze wysłany do kontrahenta. Ubezpieczycielem należności handlowych będzie Y. (...). Ochrona ubezpieczeniowa obowiązuje przez rok od 1 marca 2020 r. do 28 lutego 2021 r. Suma ubezpieczenia wynikająca z polisy 55.000.000,00 USD. Limit sumy ubezpieczenia dla Wnioskodawcy 22.000.000,00 USD. Szczegółowe warunki ubezpieczenia zawarte są w polisie nr (...). Wnioskodawca jest zobowiązany na warunkach określonych w polisie do wypełnienia zobowiązań wynikających z zawartej przez X. umowy ubezpieczenia. Za pośrednictwem X., Wnioskodawca będzie zwracać się do ubezpieczyciela z zapytaniami dotyczącymi limitów ubezpieczeniowych dla konkretnych kontrahentów oraz będzie prowadził korespondencję z ubezpieczycielem w zakresie likwidacji szkody. X. przysługuje wynagrodzenie za świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. Wynagrodzenie X. z tytułu pośrednictwa wynosi 0,3% sumy ubezpieczenia ubezpieczonych należności handlowych Wnioskodawcy, tj. 66.000 USD Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, płatne jest jednorazowo. Na rachunek bankowy X. Co. Ltd. Kwota będzie płatna w USD lub RMB, a strony przyjmują jako kurs wymiary kurs wymiany obowiązujący w dniu 1 marca 2020 r. Opublikowany przez Bank Ludowy z Chin (PBC) dla pary USD/RMB. W sprawach nieuregulowanych niniejszą umową mają zastosowanie przepisy prawa chińskiego. Wnioskodawca nie będzie już ponosił żadnych dodatkowych kosztów związanych z zawarciem umowy tego ubezpieczenia. X. dostarczył certyfikat rezydencji podatkowej z Chińskiej Republiki Ludowej.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 27 października 2020 r. Wnioskodawca wskazał dane agenta ubezpieczeniowego X., będącego nierezydentem, z którym Wnioskodawca zawarł/zawrze umowę ubezpieczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.Czy od wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług ubezpieczeniowych uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez X. Wnioskodawca powinien pobrać podatek w formie ryczałtu (art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)?

2.Jeżeli, Wnioskodawca powinien pobrać podatek w formie ryczałtu (art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), a X. przedstawił certyfikat rezydencji podatkowej z Chińskiej Republiki Ludowej, to czy na podstawie art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Pekinie 7 czerwca 1988 r. może nie pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego?

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 27 października 2020 r.), w określonych przepisami przypadkach podatek z tytułu przychodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników objętych ograniczonym obowiązkiem podatkowym (w uproszczeniu - nierezydentów) pobierany jestw formie ryczałtu (zob. art. 21 ust. 1 ustawy z 15 lutego1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., winno być: t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, dalej: u.p.d.o.p.). W przypadkach takich do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego obowiązani są, jako płatnicy, polskie osoby prawne. Zdaniem organów podatkowych do przychodów, których to dotyczy, należą, między innymi, przychody z tytułu świadczenia usług ubezpieczeniowych jako usług o podobnym charakterze do gwarancji (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 września 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.286.2019.2.MBD). Kwestia ta nie jest jednak oczywista, gdyż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w nieprawomocnym jak na razie wyroku z 22 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Bd 655/19 orzekł, że „usługi ubezpieczeniowe nie są usługami podobnymi do gwarancji, a zatem nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p.". Wnioskodawca, przedstawiając swoje stanowisko w sprawie stwierdza, iż w przypadku uznania przez organ podatkowy, że opisane we wniosku usługi mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.d.o.p. Wnioskodawca będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku w formie ryczałtu.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 27 października 2020 r.), w sytuacji, kiedy organ podatkowy stwierdzi, iż opisane usługi są usługami, o których mowa w art. 21 u.p.d.o.p. - należy, zdaniem Wnioskodawcy, zastosować przepis art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., zgodnie z którym podmioty dokonujące wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz art. 22 u.p.d.o.p., są obowiązane, jako płatnicy pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podmiotu zagranicznego do celów podatkowych, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej. Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, niepobieranie podatku zgodnie z właściwą umową międzynarodową w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu możliwe jest pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji wydanego dla kontrahenta chińskiego. Usługi ubezpieczenia są wykonywane w Chinach kontynentalnych (CHRL). Zastosowanie znajdzie tu zatem umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Pekinie 7 czerwca 1988 r. - dalej: u.u.p.o.Ch. Usługi ubezpieczeniowe w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa należy przypisać do źródła określanego w u.u.p.o.Ch. jako zyski przedsiębiorstw (art. 7 u.u.p.o.Ch.). Zyski te mogą wszak być opodatkowane w miejscu siedziby przedsiębiorcy. Konkludując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przedmiotowej sprawie nie ma obowiązku pobierania i wpłacania zryczałtowanego podatku od wypłacanego X. z siedzibą w Chinach wynagrodzenia.

Ocena stanowiska dokonana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 29 października 2020 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.353.2020.2.SG uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie dwóch pytań za prawidłowe.

Uzasadnienie zmiany interpretacji indywidualnej

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef KAS stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana 29 października 2020 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.353.2020.2.SG przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w części dotyczącej pytania nr 1 jest nieprawidłowa, poprzez uznanie, że w świetle art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT usługa ubezpieczenia może być uznana za podobną do usługi gwarancji a w konsekwencji podlega opodatkowaniu w sposób zryczałtowany, w oparciu o art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Stanowisko Szefa KAS

Istotą sprawy jest ustalenie, czy wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT^[2], wynagrodzenie z tytułu usług ubezpieczeniowych, stanowi przychód, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT i czy w związku z tym jest on zobowiązany jako płatnik do poboru podatku na zasadach wynikających z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT .

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów: z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Usługi ubezpieczenia nie zostały wprost wskazane w treści powyższego przepisu. Kluczowym zatem dla możliwości zakwalifikowania ich do katalogu świadczeń zawartych w tym przepisie jest stwierdzenie, czy stanowią one „świadczenia o podobnym charakterze” do świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy.

Ustawodawca nie sformułował ustawowej definicji „świadczeń o podobnym charakterze” a więc w celu ustalenia, czy dane świadczenie może zostać uznane za podobne do wskazanych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, należy ustalić cechy charakterystyczne określonego świadczenia/usługi i stwierdzić, czy w przeważającej mierze posiada cechy charakterystyczne dla usług w nim wymienionych^[3].

Z treści wniosku wynika, że szczególne wątpliwości Spółki budzi kwestia, czy usługi ubezpieczenia stanowią usługi podobne do wskazanych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy usług gwarancji.

Punktem wyjścia dla wykładni cech charakterystycznych usług gwarancji i ubezpieczenia powinna być warstwa języka naturalnego.

Gwarancja na gruncie języka potocznego rozumiana jest zarówno jako zapewnienie, że coś nastąpi, bądź jest prawdziwe, jak również odnosi się do zobowiązania producenta do naprawy lub wymiany nabytego towaru w przypadku ujawnienia się jego wad. Przez ubezpieczenie natomiast należy rozumieć umowę zawartą z wyspecjalizowanym podmiotem, której celem jest otrzymanie odszkodowania tytułem szkody powstałej na skutek określonego rodzaju zdarzeń^[4].

Jednocześnie, w ramach wykładni systemowej zewnętrznej należy zauważyć, że ustawodawca na gruncie języka prawnego zdefiniował pojęcia gwarancji i umowy ubezpieczenia.

Zgodnie z treścią art. 577 § 1 i 2 KC^[5]:

Udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu.

Obowiązki gwaranta mogą w szczególności polegać na zwrocie zapłaconej ceny, wymianie rzeczy bądź jej naprawie oraz zapewnieniu innych usług.

Szczególny rodzaj gwarancji - gwarancja bankowa jest regulowana na gruncie art. 81 ust. 1 Prawa bankowego^[6], stosownie do którego:

Gwarancją bankową jest jednostronne zobowiązanie banku-gwaranta, że po spełnieniu przez podmiot uprawniony (beneficjenta gwarancji) określonych warunków zapłaty, które mogą być stwierdzone określonymi w tym zapewnieniu dokumentami, jakie beneficjent załączy do sporządzonego we wskazanej formie żądania zapłaty, bank ten wykona świadczenie pieniężne na rzecz beneficjenta gwarancji - bezpośrednio albo za pośrednictwem innego banku.

Essentialia negotii umowy ubezpieczenia wskazane są w art. 805 § 1 KC, wedle którego:

Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Wykładnia językowa i systemowa zewnętrzna wskazują na odrębny charakter usług gwarancji i ubezpieczenia na gruncie regulacji krajowych ze względu na wynikający z ich treści odmienny cel regulacji oraz przedmiot świadczeń. Pojęcie ubezpieczenia wyraźnie powiązane jest z zawarciem określonego rodzaju umowy, której istotą jest wypłata odszkodowania w przypadku wystąpienia szkody wyrządzonej na skutek wskazanych w niej zdarzeń. Ponadto umowa ta zawierana jest z wyspecjalizowanym podmiotem. Cech tych nie odnajdujemy w przypadku gwarancji, która zarówno na gruncie prawnym, jak i języka naturalnego, jest oświadczeniem jednostronnym podmiotu, który nie musi być podmiotem wyspecjalizowanym.

Jednakże ze względu na autonomiczność prawa podatkowego w stosunku do innych dziedzin prawa konieczne jest odwołanie się do reguł wykładni systemowej wewnętrznej.

Zgodnie z art. 24aa ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

Do kosztów, o których mowa w ust. 2, zalicza się koszty: usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz usług o podobnym charakterze;

W katalogu świadczeń wskazanych w treści ww. przepisu, obok gwarancji, ustawodawca umieścił usługi ubezpieczenia, czego nie uczynił w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Oba przepisy umiejscowione zostały w rozdziale 5 ustawy o CIT, mają na celu zapobiegać wykorzystywaniu międzynarodowych struktur do unikania opodatkowania i posiadają analogiczny zakres normowania, jednakże w jednym katalogu świadczeń ustawodawca zdecydował się umieścić usługi ubezpieczenia (art. 24aa ust. 1 pkt 3 ustawy), a w drugim tego nie uczynił (art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy)^[7].

Jednocześnie, w obu przepisach ustawodawca posłużył się zwrotem "świadczeń o podobnym charakterze" mającym na celu uelastycznienie zakresu przedmiotowego wykładanych norm z uwagi na międzynarodowy charakter świadczeń, których mogą dotyczyć oraz wykorzystywanie trudnych do zdefiniowania usług w celu unikania opodatkowania.

Ugruntowany zaś normatywnie charakter usługi ubezpieczenia, która zarówno na poziomie języka potocznego jak i prawnego posiada zbliżone znaczenie, wskazanie wprost w treści art. 24 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT zarówno usługi ubezpieczenia jak i gwarancji oraz różny cel obu świadczeń prowadzi do wniosku, że usługa ubezpieczenia nie może być uznana za podobną do usługi gwarancji na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy.

W świetle opisanych okoliczności należy stwierdzić, że usługi ubezpieczenia nie stanowią "świadczeń o podobnym charakterze" do gwarancji w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT – a co za tym idzie Spółka nie ma obowiązku pobierać jako płatnik – na zasadach wynikających z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT – podatku u źródła od przychodów uzyskiwanych przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy, z tytułu świadczenia tych usług.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych, przykładowo w wyroku NSA z 12.05.2023 r. sygn. akt. II FSK 1295/20, z 18.04.2023 r. sygn. akt. II FSK 2526/20, z 14.02.2023 r. sygn. akt. II FSK 972/22, z 17.12.2021 r. sygn. akt. II FSK 1155/21, z 14.10.2021 r. sygn. akt. II FSK 834/21, z 17.08.2021 r. sygn. akt II FSK 587/21, z 19.07.2023 r. sygn. akt. II FSK 130/21, z 1.09.2023 r. sygn. akt. II FSK 2510/20, z 16.05.2023 r. sygn. akt. II FSK 2757/20, z 27.09.2023 r. sygn. akt II FSK 244/21.

W związku z potwierdzeniem przez Szefa KAS stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego, odpowiedź na pytanie drugie stała się bezprzedmiotowa.

W konsekwencji Szef KAS dokonał z urzędu zmiany interpretacji indywidualnejwydanej 29 października 2020 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.353.2020.2.SG przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ze względu na jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, które przedstawionowe wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na zmianę interpretacji indywidualnej

Stronie przysługujeprawo do zaskarżenia tej zmiany interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi^[8]).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

•w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00‑916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)

lub

•w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Skarga na pisemnąinterpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

^[1] art. 13 § 2 pkt 4 oraz art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023r. poz. 2383), dalej Ordynacja podatkowa.

^[2] Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zmienianej interpretacji indywidualnej), dalej ustawa o CIT.

^[3] Por. wyrok NSA z 5.07.2016 r. sygn. akt II FSK 2369/15.

^[4] Por. Słownik języka polskiego PWN.

^[5] Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.) dalej KC.

^[6] Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2022 r., poz. 2324 ze zm.) dalej Prawo bankowe.

^[7] Por. wyrok NSA z 14.02.2023 r. sygn. akt II FSK 972/22.

^[8] Dz. U. z 2023 r. poz. 259