Czy uzyskanie decyzji APA spowoduje obowiązek korekty rozliczeń CIT w zakresie, w jakim koszty usług objętych decyzją APA dotyczące 2018 roku zostały rozliczone przez Spółkę na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy nowelizującej w ramach zeznania podatkowego składanego za rok 2022 i 2023

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

 19 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy uzyskanie decyzji APA spowoduje obowiązek korekty rozliczeń CIT w zakresie, w jakim koszty usług objętych decyzją APA dotyczące 2018 roku zostały rozliczone przez Spółkę na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy nowelizującej w ramach zeznania podatkowego składanego za rok 2022 i 2023.  

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X sp. z o.o. (dalej: Spółka, X) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie (…). Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej Z.

W związku z prowadzoną działalnością, Spółka ponosiła i dalej ponosi wydatki na nabycie usług niematerialnych na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), mieszczących się w katalogu z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT według stanu prawnego obowiązującego w latach 2018-2021.

Spółka jako uczestnik międzynarodowej grupy nabywa m.in. od swojego udziałowca W sp. z o.o. (dalej: „WW”) usługi polegające na:

1. udzieleniu franczyzy na korzystanie z Systemu (…) oraz związanych z tym usług franczyzowych;

2. świadczeniu usług dodatkowych wspierających prowadzenie (…) poza franczyzą.

Spółka powyżej wskazane usługi zakwalifikowała do świadczeń, o których mowa w art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach 2018-2021. Wartość tych usług nabywanych od WW w każdym roku podatkowym obowiązywania art. 15e ustawy o CIT przekraczała określony limit, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach 2018-2021. W konsekwencji Spółka wyłączała z kosztów podatkowych część kosztów przekraczających określony limit na zasadach określonych w art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach 2018-2021.

Z dniem 1 stycznia 2022 r. art. 15e ustawy o CIT został uchylony na podstawie art. 2 ust. 30 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (dalej: „Ustawa Nowelizująca”). W myśl art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

W konsekwencji Spółka nabyła prawo do rozliczenia wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach 2018-2021 kosztów w kolejnych latach podatkowych. Spółka z ostrożności, biorąc pod uwagę fakt, że wraz z końcem 2024 roku ulega przedawnieniu zobowiązanie podatkowe za 2018 rok, skorzystała z prawa i rozliczyła część nadwyżki kosztów, o których mowa w art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach 2018-2021 w podatkowych zeznaniach rocznych CIT-8 za lata 2022 i 2023.

Jednocześnie należy wskazać, że WW wystąpiło w dniu (…) 2019 do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej („Szef KAS”) z wnioskiem o zawarcie uprzedniego porozumienia cenowego („decyzja APA”) w zakresie usług świadczonych na rzecz Spółki o których mowa powyżej (które w ocenie Spółki podlegały ograniczeniom z art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach 2018-2021).

Na dzień złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, postępowanie o wydanie decyzji APA nie zostało jeszcze zakończone. Niemniej zgodnie z uzyskanymi informacjami Szef Krajowej Administracji Skarbowej wyda jednostronne uprzednie porozumienie cenowe dotyczące uznania porównywalności istotnych warunków ustalonych w transakcjach:

1) transakcji kontrolowanej obejmującej udzielenie przez WW franczyzy dla X sp. z o.o. na korzystanie z Systemu (…) oraz związanych z tym usług franczyzowych;

2) transakcji kontrolowanej polegających na świadczeniu usług dodatkowych do franczyzy przez WW na rzecz X sp. z o. o.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 124 ustawy z dnia 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych, do wniosków złożonych do 31 grudnia 2019 r., nie stosuje się ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT również do poprzedzającego roku podatkowego. W konsekwencji Uprzednie Porozumienie Cenowe, obejmujące okres od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2023 r., powoduje niestosowanie wskazanego ograniczenia, również do roku podatkowego obejmującego okres od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r.

Pytanie

Czy uzyskanie decyzji APA spowoduje obowiązek korekty rozliczeń CIT w zakresie, w jakim koszty usług objętych decyzją APA dotyczące 2018 roku zostały rozliczone przez Spółkę na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy nowelizującej w ramach zeznania podatkowego składanego za rok 2022 i 2023?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskanie APA nie spowoduje obowiązku korekty rozliczeń CIT w zakresie, w jakim koszty usług objętych APA zostały rozliczone przez Spółkę na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy nowelizującej w ramach rozliczenia podatkowego składanego za rok 2022 i 2023.

Zgodnie z art. 15e ust. 15 pkt 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach

2018-2021, limit nie ma zastosowania m.in. do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, w zakresie, w jakim uprzednie porozumienie cenowe (tj. decyzja APA), obejmuje prawidłowość kalkulacji wynagrodzenia za te usługi, opłaty i należności w okresie, którego to porozumienie dotyczy.

W sytuacji, gdy dana transakcja objęta jest decyzją APA, do powstałych kosztów nie stosuje się limitowania, o którym mowa w art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach 2018-2021.

Niemniej co istotne, uzyskanie decyzji APA jest poprzedzone długotrwałym procesem, zatem samo złożenie wniosku nie skutkuje możliwością zastosowania wyłączenia, o którym mowa w art. 15e ust. 15 ustawy o CIT.

Zatem co do zasady wydana decyzja APA skutkuje koniecznością złożenia korekty zeznania rocznego (poprzez włączenie do kosztów podatkowych kosztów uprzednio limitowanych w związku z art. 15e ustawy o CIT) za okres, którego dotyczy decyzja APA.

W przypadku Spółki, gdzie decyzja APA ma zostać wydana jeszcze w 2024 roku, w odniesieniu do limitowanych kosztów podatkowych roku 2018 dojdzie zatem do „zbiegu” przepisów umożliwiających wykazanie tych wydatków w kosztach podatkowych tj:

   - z ostrożności spółka rozliczyła na podstawie art. 60 Ustawy nowelizującej część nadwyżki w ramach zeznania podatkowego za rok 2022 i 2023;

   - po uzyskaniu decyzji APA Spółka będzie uprawniona do dokonania korekty pozostałych kosztów wyłączonych na podstawie art. 15 ust. 15 ustawy o CIT, a nie rozliczonych za lata 2022 i 2023.

W ocenie Spółki nie ma prawnych przeszkód, aby Spółka część wydatków z 2018 roku dotyczących art. 15e ustawy o CIT, które przekraczały limit rozliczyła na podstawie przepisów Ustawy nowelizującej tj. tak jak to jest obecnie rozliczone. Zaś pozostałą nadwyżkę kosztów limitowanych z 2018 roku po rozliczeniu w deklaracji składanej za rok 2022 i 2023, na podstawie uzyskanej decyzji APA rozliczyła poprzez złożenie korekty deklaracji za 2018 rok.

Przyjęcie innej interpretacji, tj. wprowadzenie konieczności korygowania całości kosztów objętych decyzją APA wyłącznie poprzez złożenie korekty deklaracji za dany okres rozliczeniowy objęty decyzją APA - w opisanym zdarzeniu przyszłym 2018 roku - mogłoby doprowadzić do skutków sprzecznych z celem analizowanych przepisów.

Wskazać należy, że w momencie, gdy Spółka skorzystała z prawa do rozliczenia części nadwyżki kosztów na podstawie art. 60 Ustawy Nowelizującej, nie była ona pewna, że przedmiotowe koszty zostaną objęte wydaną decyzją APA oraz kiedy ta decyzja zostanie wydana. W pesymistycznej wersji, gdyby decyzja APA nie została otrzymana przez Spółkę w 2024 roku, a dopiero w 2025 roku, Spółka nie korzystając z możliwości, którą dał art. 60 Ustawy nowelizującej utraciłaby możliwość rozliczenia kosztów roku 2018 w związku z przedawnieniem zobowiązania podatkowego i prawa do rozliczenia kosztów ponad limit zgodnie z przepisami art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach

2018-2021.

Postępując zatem jako racjonalny podatnik, Spółka w obliczu możliwości przedawnienia poniesionych kosztów za rok 2018 (a tym samym utraty możliwości efektywnego rozliczenia poniesionych faktycznie kosztów), zdecydowała się na skorzystanie z danego przez ustawodawcę prawa rozliczenia nadwyżki w kolejnych latach podatkowych tj. 2022 i 2023.

Obecnie, gdyby przyjąć, że po uzyskaniu decyzji APA należałoby wykazać całą nadwyżkę kosztów w rozliczeniu za 2018 rok, skutkowałoby to koniecznością skorygowania zeznania za lata 2022 i 2023 i w konsekwencji powstaniem zaległości podatkowej za ww. okresy. Tym samym, mimo działania zgodnie z przepisami ustawy o CIT, Spółka zobowiązana będzie do uiszczenia odsetek za zwłokę.

Mając na uwadze powyższe, uzyskanie decyzji APA w 2024 roku, która będzie obejmowała limitowane w 2018 koszty, nie spowoduje obowiązku korekty rozliczeń CIT złożonych za rok 2022 i 2023 (w których została na podstawie art. 60 ustawy nowelizującej rozliczona część nadwyżki kosztów z art. 15e ustawy o CIT) i ujęcia całej kwoty nadwyżki w korekcie deklaracji składanej za rok 2018 (czyli rok poniesienia wydatków objętych APA i pierwotnie wyłączonych z kosztów na podstawie art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach 2018-2021).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W myśl art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

Podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

 1) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

 2) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

 3) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

   - poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT stanowią regulację odnośnie definicji podmiotów powiązanych.

Na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm., dalej: „ustawa nowelizująca”), zgodnie z art. 2 pkt 30 ww. ustawy z 1 stycznia 2022 r. uchylony został przepis art. 15e.

Oznacza to, że art. 15e ustawy o CIT, limitujący wysokość kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika na nabycie określonych usług lub praw niematerialnych z 1 stycznia 2022 r. został uchylony.

W myśl art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej:

Z powyższego wynika, że podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9, zachowują uprawnienie do odliczenia w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (tj. w kolejnych 5 latach podatkowych w ramach obowiązujących w danym roku limitów).

Podatnik, ustalając w latach 2022-2026 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia, przypadający na dany rok, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany.

Dotyczy to jednakże wyłącznie zasad ustalania limitu odliczeń dla tych podatników, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT. W ramach tak ustalonego limitu podatnik może odliczyć kwoty kosztów limitowanych nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy uzyskanie decyzji APA spowoduje obowiązek korekty rozliczeń CIT w zakresie, w jakim koszty usług objętych decyzją APA dotyczące 2018 r. zostały rozliczone przez Spółkę na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w ramach zeznania podatkowego składanego za rok 2022 i 2023.

Zgodnie z art. 15e ust. 15 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, w zakresie, w jakim:

 1) uprzednie porozumienie cenowe, o którym mowa w art. 11a ust. 1 pkt 7, obejmuje prawidłowość kalkulacji wynagrodzenia za te usługi, opłaty i należności w okresie, którego to porozumienie dotyczy, lub

 2) porozumienie podatkowe, o którym mowa w art. 20zb pkt 2 Ordynacji podatkowej, obejmuje prawidłowość kalkulacji wynagrodzenia za te usługi, opłaty i należności w okresie, którego to porozumienie dotyczy.

Z treści przytoczonego wyżej przepisu wynika, że ograniczenie to nie ma zastosowania do wszelkich kosztów usług, opłat i należności wskazanych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, poniesionych przez podatnika na rzecz podmiotów powiązanych, pod warunkiem objęcie tych należności decyzją o porozumieniu APA, tj. decyzji, o której mowa w art. 20a Ordynacji podatkowej, jeżeli ta decyzja obejmuje prawidłowość kalkulacji wynagrodzenia za te usługi, opłaty i należności w okresie, którego ta decyzja dotyczy.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że należności za transakcje objęte porozumieniem APA, nie podlegają ograniczeniu, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Z tego też względu limitowane dotychczas koszty w tej części, w której dotyczyły transakcji z podmiotem powiązanym dla którego została wydana decyzja APA, nie podlegają limitowaniu za okres objęty porozumieniem.

Zatem, w przypadku uzyskania przez Państwa decyzji APA, nie dojdzie do „zbiegu” przepisów umożliwiających wykazanie w kosztach podatkowych wydatków na podstawie art. 60 ustawy nowelizującej części nadwyżki w ramach zeznania podatkowego za rok 2022 i 2023 oraz korekty pozostałych kosztów wyłączonych na podstawie art. 15 ust. 15 ustawy o CIT, a nie rozliczonych za lata 2022 i 2023.

Biorąc pod uwagę cytowany art. 15 ust. 15 ustawy o CIT oraz art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Spółka rozpoznała w kosztach uzyskania przychodów wydatki ponad limit na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, a następnie uzyskają Państwo decyzję APA w zakresie usług świadczonych na rzecz Spółki, to wówczas:

   - będzie Państwo mieli prawo do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów części wydatków na usługi niematerialne, również w tej części, która w latach podatkowych 2018-22 stanowiła dla Spółki wydatki ponad limit - poprzez korektę deklaracji CIT za okres, którego dotyczy decyzja APA;

   - oraz jednocześnie będziecie Państwo zobowiązani usunąć z kosztów uzyskania przychodów wydatki ponad limit w tej części, w której rozpoznała je jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej - poprzez korektę deklaracji CIT za rok podatkowy 2022, 2023, w których Spółka dokonała odliczenia.

Skoro poniesione koszty zostaną objęte decyzją APA, to powinni Państwo rozpoznać w kosztach uzyskania przychodów całość wydatków na koszty usługi, opłat i należności określonych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, również w tej części, która stanowiła dla Państwa wydatki ponad Limit – poprzez korektę deklaracji CIT za okres, którego dotyczy decyzja APA oraz za rok podatkowy poprzedzający ten okres.

W związku z tym, że wniosek udziałowca Spółki w wyniku którego wydane zostało porozumienie został złożony (…) 2019 r., to zgodnie z art. 124 ustawy z dnia 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 948) korekta zeznania CIT będzie obejmowała również rok 2018.

Zatem Państwa stanowisko, że uzyskanie decyzji APA nie spowoduje obowiązku korekty rozliczeń CIT w zakresie, w jakim koszty usług objętych APA zostały rozliczone przez Spółkę na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w ramach rozliczenia podatkowego składanego za rok 2022 i 2023 – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).