W zakresie ulgi na innowacyjnych pracowników.

Interpretacja indywidualna – stanowisko jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ulgi na innowacyjnych pracowników.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. z siedzibą w X (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) została założona lipcu 2021 r. i należy do (…) grupy kapitałowej (…) specjalizującej się w produkcji zaawansowanych układów elektronicznych - w tym m.in. (…).

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Rok podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym.

Spółka specjalizuje się w tworzeniu i dostarczaniu zaawansowanych rozwiązań, w szczególności rozwoju pakietów oprogramowania, tworzeniu sterowników do oprogramowania oraz tworzeniu aplikacji z nowoczesnym interfejsem użytkownika. W związku z realizacją celu swojej działalności, Spółka zatrudnia (w szczególności na podstawie umowy o pracę) oraz planuje (również w przyszłości) zatrudniać wysoce wyspecjalizowanych pracowników (w tym programistów i inżynierów), których celem jest realizacja głównego przedmiotu działalności Spółki (dalej: „Specjaliści”).

Specjaliści przynależą do zespołów realizujących poszczególne projekty, w ramach których tworzone i rozwijane są zaawansowane technologie. Każdy zespół ma za zadanie realizacje innych projektów. Wnioskodawca wobec zatrudnionych Specjalistów odprowadza i w przyszłości będzie odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm., dalej: „ustawa o PIT”).

Spółka rozpoczęła prowadzenie działalności innowacyjnej związanej z tworzeniem i rozwojem zaawansowanych technologii w zakresie oprogramowania w 2022 r. W związku z prowadzoną działalnością, Spółka skorzystała z ulgi na działalność badawczo-rozwojową (dalej: „ulga B+R”), o której mowa w art. 18d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), w 2022 i 2023 roku.

Spółka w swoich planach ma zamiar skorzystać z ulgi B+R w kolejnych latach (pod warunkiem spełnienia wszystkich wymaganych przepisami wymagań). W ramach ulgi B+R, Spółka rozliczyła koszty kwalifikowane z tytułu wydatków poniesionych na wynagrodzenia Specjalistów oraz wydatków związanych z amortyzacją środków trwałych (sprzętu) wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R. Ze względu na niewystarczającą kwotę dochodu, Spółka posiada nieodliczoną w zeznaniu podatkowym za rok 2023 część kosztów kwalifikowanych ulgi B+R. Nie wykluczone jest, że taka sytuacja również może wystąpić w latach kolejnych.

Praca Specjalistów w poszczególnych zespołach skupia się na tworzeniu i rozwoju oprogramowania oferowanego przez Spółkę. Każdy projekt ma jasno zdefiniowany cel (przykładowo może to być rozwój algorytmu w celu zwiększenia wydajności urządzenia i poprawienia wrażeń z użytkowania). Na potrzeby projektu Specjaliści tworzą również odpowiednią dokumentację (jeżeli projekt tego wymaga), która to definiuje sposób implementacji i walidacji funkcjonalności rozwiązań. Efektem pracy Specjalistów jest powstanie m.in. kodów źródłowych do programów i aplikacji oraz powstanie nowych programów i aplikacji.

Obecnie jak i w przyszłości, Wnioskodawca zamierza wyodrębniać koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności wyodrębnia projekty B+R. Specjaliści zatrudnieni przez Spółkę są dedykowani do prac o charakterze B+R i są przypisani do poszczególnych projektów. Z założenia, skupiają się na tzw. pracy kreatywnej. W odniesieniu do każdego Specjalisty ustalany jest jego czas zaangażowania w prace B+R oraz pozostałe prace niezwiązane z B+R.

Współczynnik zaangażowania dla każdego z pracowników jest korygowany o liczbę dni nieobecności w ciągu roku - w proporcji do dni pracujących przewidzianych zgodnie z art. 129 § 1 i art. 130 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465, dalej: „Kodeks pracy”) - na podstawie ewidencji nieobecności Specjalistów prowadzonych przez Spółkę.

Tak prowadzona ewidencja pozwala Wnioskodawcy określić, czy czas pracy przeznaczony przez każdego ze Specjalistów na działalność B+R spełnia limit 50% przewidziany w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT (tj. czy czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50%).

Wnioskodawca nadmienia, że w związku z prowadzoną ewidencją, jest on w stanie określić zaangażowanie poszczególnych Specjalistów w prace badawczo-rozwojowe.

Tym samym, Wnioskodawca zaznacza, że jest w stanie określić, na podstawie prowadzonej ewidencji:

   - czy czas pracy Specjalistów przeznaczony na realizację działalności B+R pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

   - czy czas pracy Specjalistów przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Wnioskodawca jest tym samym w stanie określić, które osoby osiągną lub przekroczą (w danym miesiącu) próg 50%, a które osiągną współczynnik zaangażowania w prace B+R poniżej tego progu.

W związku z powyższym, Spółka rozważa skorzystanie z odliczenia, o którym mowa w art. 18db ustawy o CIT (dalej: „ulga na innowacyjnych pracowników”) w 2024 r. i w latach kolejnych przy uwzględnieniu nieodliczonych kosztów kwalifikowanych ulgi B+R za rok 2023 lub następnych, jeżeli taka sytuacja będzie miała miejsce w przyszłości.

Ulga B+R rozliczana jest i będzie, zgodnie z przepisami jedynie w ramach dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów niż zyski kapitałowe. Spółka zamierza skorzystać z tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników na zasadach określonych w art. 18db ustawy o CIT (tj. poprzez pomniejszenie kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego przekazywanych jako płatnik od wynagrodzeń Specjalistów).

Spółka obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1604), ani nie korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie decyzji o wsparciu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Jednocześnie, Spółka nie jest zakładem pracy chronionej, zatrudniającej osoby niepełnosprawne, nie utraciła statusu zakładu pracy chronionej w okresie ostatnich 5 lat oraz nie przysługuje jej zwrot gotówkowy z tytułu poniesienia straty lub osiągnięcia dochodu niższego niż kwota przysługującego jej odliczenia w pierwszym roku prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z art. 18da ustawy o CIT.

Pytania

 1. Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, w sytuacji gdy poniesie za dany rok podatkowy stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT, a więc w konsekwencji Spółka będzie posiadała kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT?

 2. Czy w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1, Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, z wykorzystaniem kwoty przysługującego dodatkowego odliczenia w ramach ulgi B+R, z tytułu kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, czyli kumulatywnie na podstawie łącznej przysługującej kwoty pozostającej do odliczenia z lat poprzednich?

 3. Czy w kontekście ulgi na innowacyjnych pracowników, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy?

 4. Czy z odliczenia w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników można skorzystać począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 („zeznanie CIT”), a zatem w konsekwencji, czy w przypadku złożenia w danym miesiącu zeznania CIT za rok podatkowy, podatnik może skorzystać z ulgi na innowacyjnych pracowników po raz pierwszy w zakresie zaliczek (na podatek dochodowy oraz zryczałtowany podatek dochodowy, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o PIT) uiszczanych w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania (nawet jeśli dotyczą one wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono zeznanie CIT)?

 5. Czy w przypadku skorzystania z odliczenia w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie CIT, warunek, o którym mowa w art. 18db ust. 3 należy odnieść do miesiąca kalendarzowego, w którym złożone zostało to zeznanie CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w sytuacji, gdy poniesie on stratę w roku podatkowym lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT (ulga B+R), Spółka będzie posiadała kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, jak również będzie uprawniona do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, z wykorzystaniem kwoty przysługującego dodatkowego odliczenia w ramach ulgi B+R, z tytułu kumulacji kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, czyli kumulatywnie na podstawie łącznej przysługującej kwoty pozostającej do odliczenia z lat poprzednich.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w kontekście ulgi na innowacyjnych pracowników, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, z ulgi na innowacyjnych pracowników można skorzystać począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie CIT, a zatem w konsekwencji, w przypadku złożenia w danym miesiącu zeznania CIT za rok podatkowy, podatnik może skorzystać z ulgi na innowacyjnych pracowników po raz pierwszy w zakresie zaliczek (na podatek dochodowy oraz zryczałtowany podatek dochodowy, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o PIT) uiszczanych w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania (nawet jeśli dotyczą one wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono zeznanie).

Ad. 5

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku skorzystania z odliczenia w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie CIT, warunek, o którym mowa w art. 18db ust. 3 należy odnieść do miesiąca kalendarzowego, w którym złożone zostało to zeznanie CIT.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy poniesie on stratę w roku podatkowym lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT (ulga B+R), Spółka będzie posiadała kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT i będzie uprawniona do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT.

Instytucja ulgi na innowacyjnych pracowników jest w ocenie Wnioskodawcy akcesoryjna względem ulgi B+R i stanowi sposób jej wcześniejszego wykorzystania, w przypadku, gdy dochód osiągnięty przez podatnika (lub poniesiona w danym roku podatkowym strata) nie pozwalają podatnikowi na pełne wykorzystanie ulgi B+R (przed nowelizacją jedyną możliwością było wykorzystanie kwoty przysługujących odliczeń w latach kolejnych zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT).

W ocenie Wnioskodawcy, warunki do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników są następujące:

   - podatnik uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych,

   - podatnikowi przysługuje w roku podatkowym odliczenie na podstawie art. 18d ustawy o CIT,

   - podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT,

   - podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego (na zasadach innych niż wskazane w art. 38 ust. 2- 2c ustawy o PIT) od wynagrodzeń osób fizycznych bezpośrednio zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

   - pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

   - przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%,

   - podatnik przekazuje na rachunek urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o PIT, pobrane od dochodów (przychodów) ww. osób fizycznych z tytułu:

   - stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego,

   - wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

   - praw autorskich,

   - podatnikowi nie przysługuje kwota określona w art. 18da ustawy o CIT (podatnik nie skorzystał z instytucji tzw. „bezpośredniego zwrotu” gotówkowego przysługującego określonej grupie podatników rozpoczynających działalność gospodarczą).

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, w art. 18db nie przewidziano wprost innych warunków, które ograniczałyby potencjalne grono beneficjentów nowej ulgi na innowacyjnych pracowników. W szczególności nie wskazano, w jaki sposób podatnik powinien sprawdzać kryterium „innowacyjności” zatrudnianych Specjalistów. Stąd, w ocenie Wnioskodawcy, innowacyjnym pracownikiem będzie każdy Specjalista spełniający kryterium czasu pracy (art. 18db ust. 3 ustawy o CIT) oraz formy zatrudnienia/współpracy (art. 18db ust. 2 ustawy o CIT).

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Spółka może skorzystać z ulgi na innowacyjnych pracowników, w sytuacji, gdy poniesie za dany rok podatkowy stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT (tj. Spółka będzie posiadała kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT), ponieważ w szczególności zatrudnia i w przyszłości również zamierza zatrudniać Specjalistów do celów prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej i w konsekwencji pełni/będzie pełnić funkcję płatnika zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych im wynagrodzeń.

Wyżej opisane stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, z 11 stycznia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.126.2022.2.MR.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, z wykorzystaniem kwoty przysługującego dodatkowego odliczenia w ramach ulgi B+R, z tytułu kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, czyli kumulatywnie na podstawie łącznej przysługującej kwoty pozostającej do odliczenia z lat poprzednich.

Zgodnie z art. 18db ust. 1 ustawy o CIT: „podatnik (...) może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy (...) o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.”

Z kolei, brzmienie wybranych przepisów przejściowych zawartych w ustawie z dnia 29 października 2021 r. (Dz.U.2021.2105) o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (dalej: „ustawa nowelizująca”) jest następujące:

Art. 67 ust. 2: „Pomniejszenie, o którym mowa w art. 26eb ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 18db ustawy zmienianej w art. 2, stosuje się po raz pierwszy w 2023 r.”

Art. 67 ust. 3: „W przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r., pomniejszenie, o którym mowa w art. 18db ustawy zmienianej w art. 2, stosuje się po raz pierwszy w roku podatkowym rozpoczynającym się bezpośrednio po tym roku.”

W ocenie Wnioskodawcy, przywołane przepisy przejściowe ustawy nowelizującej, a dokładnie art. 67 ust. 2-3 odnoszą się jedynie do momentu technicznej możliwości dokonania pomniejszenia, o którym mowa w art. 18db, a nie do wysokości „kwoty nieodliczonej”, o której mowa w art. 18db. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, w przyszłych latach podatkowych dla celów ulgi na innowacyjnych pracowników, będzie on mógł akumulować nieodliczone koszty kwalifikowane dla celów ulgi na innowacyjnych pracowników na identycznych zasadach jakie pozwalają akumulować nieodliczoną część kosztów kwalifikowanych na poczet kolejnych zeznań podatkowych ulgi B+R.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m. in.:

- z 11 stycznia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.126.2022.2.MR,

- z 5 maja 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.23.2023.2.MR.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, z wykorzystaniem kwoty przysługującego dodatkowego odliczenia w ramach ulgi B+R, z tytułu kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, jeżeli takie będzie posiadał.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w kontekście ulgi na innowacyjnych pracowników, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

W ocenie Wnioskodawcy, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

Pojęcie „ogólnego czasu pracy”, o którym mowa w art. 18db ustawy o CIT oraz art. 26eb ustawy o PIT, nie zostało zdefiniowane ani w ustawie o CIT, ani w ustawie o PIT.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, aby prawidłowo ocenić, czy Specjaliści kwalifikują się do ulgi na innowacyjnych pracowników zgodnie z art. 18db ust. 3 ustawy CIT, należy odwołać się do art. 128 § 1 Kodeksu pracy zgodnie z którym: „czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.”

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, czas, w którym pracownik przebywa na urlopie lub zwolnieniu lekarskim a także okres innej usprawiedliwionej nieobecności, stanowi czas, w którym pracownik nie pozostaje do dyspozycji pracodawcy (w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy) i nie wykonuje pracy. Tym samym - urlopy, zwolnienia lekarskie i inne usprawiedliwione nieobecności nie stanowią czasu pracy w rozumieniu Kodeksu pracy i nie powinny być uwzględniane w kalkulacji „ogólnego czasu pracy” w rozumieniu art. 18db ustawy o CIT.

W konsekwencji, w celu obliczenia proporcji czasu pracy w kontekście ulgi na innowacyjnych pracowników, tj. ustalenia czy:

   - czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

   - czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%,

   - należy uwzględniać jedynie czas, w którym Specjalista pozostawał do dyspozycji Wnioskodawcy (jako pracodawcy) w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Podsumowując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m. in. następujących interpretacjach indywidualnych:

- z 1 czerwca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.172.2023.2.MBD;

- z 3 kwietnia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.107.2023.2.MR;

- z 2 lutego 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.717.2022.2.AN;

- z 12 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.702.2022.1.AN;

- z 11 stycznia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.126.2022.2.MR;

- z 5 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.533.2022.1.IZ.

Ad. 4

Zgodnie z art. 18db ust. 4: „uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.”

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku złożenia zeznania CIT za rok podatkowy w miesiącu X, będzie on miał prawo do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników już w miesiącu X+1, tj. w zakresie zaliczek (na podatek dochodowy oraz zryczałtowany podatek dochodowy, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o PIT) uiszczanych w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania tj. X+1 (nawet jeśli dotyczą one wynagrodzenia należnego za miesiąc X, w którym złożono zeznanie CIT).

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe rozumienie przepisów wynika wprost z literalnej wykładni art. 18db ust. 4 ustawy o CIT.

Ad. 5

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku skorzystania z odliczenia w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie CIT, warunek, o którym mowa w art. 18db ust. 3 należy odnieść do miesiąca kalendarzowego, w którym złożone zostało to zeznanie CIT.

Tym samym, Wnioskodawca przyjmuje, że w sytuacji złożenia zeznania CIT za rok podatkowy w miesiącu X, pierwszym miesiącem, w którym będzie on mógł skorzystać z ulgi na innowacyjnych pracowników jest miesiąc X+1, a do oceny, czy spełnione jest kryterium, o którym mowa w art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, należy przyjąć zaangażowanie Specjalistów w działalność B+R z miesiąca X.

Zgodnie z art. 18db ust. 1: „Podatnik będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, który poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.”

Zgodnie z art. 18db ust. 2: „Przepis ust. 1 ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:

1) stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

2) wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

3) praw autorskich.”

Natomiast, zgodnie z art. 18db ust. 3:

„Przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

 1) pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

 2) przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.”

W ocenie Wnioskodawcy, literalne brzmienie ww. przepisów nie precyzuje, względem, którego dokładnie miesiąca podatnik powinien oceniać zaangażowanie Specjalistów w prace B+R. W szczególności, z literalnego brzmienia powyższych przepisów nie wynika wprost, czy warunek, o którym mowa w art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, ma być odnoszony do miesiąca, w którym wypłacane jest wynagrodzenie zasadnicze czy za miesiąc, za który jest naliczane wynagrodzenie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec braku konkretnych wytycznych dotyczących okresu za jaki należy kalkulować proporcje czasu pracy poświęconej na działalność badawczo-rozwojową w stosunku do ogólnego czasu pracy w danym miesiącu, należy posłużyć się przyjętymi zasadami stosowanymi w uldze B+R (tj. kalkulować powyższą proporcję za okres, za który naliczane jest wynagrodzenie). Gdyby przyjąć odmienne podejście, tj. kalkulować wymagany limit 50% czasu pracy poświęconej na prace B+R w stosunku do czasu pracy w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy za miesiąc, w którym wypłacane jest wynagrodzenie, rodziłoby to problem co do dokładnej kalkulacji proporcji, o której mowa powyżej. W sytuacji, gdy Specjalista otrzymuje swoje wynagrodzenie w formie wypłat z góry (tj. na początku miesiąca, za który będzie otrzymywał wynagrodzenie), nie jest możliwe dokładne określenie czy w konkretnym miesiącu Specjalista spełni próg 50%, o którym mowa w art. 18db ust. 3 ustawy o CIT. W takiej sytuacji, ulga na innowacyjnych pracowników również byłaby rozliczana z góry - na zaliczkach na podatek dochodowy pracowników, rozpoczynających w danym miesiącu prace innowacyjne.

W konsekwencji, część pracowników mogłaby utracić w trakcie miesiąca możliwość kwalifikacji ich wynagrodzenia do rozliczenia ulgi na innowacyjnych pracowników, wobec tego Spółka byłaby zobligowana do doliczenia kwoty uprzednio odliczonej w ramach ulgi na innowacyjnych Pracowników.

W związku z powyższym, mając na uwadze użycie sformułowania „miesiąc” w art. 18db ust. 3 ustawy o CIT, a także mechanizm działania ulgi na innowacyjnych pracowników (tj. ulga rozliczana na poziomie zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego przekazywanych jako płatnik od wynagrodzeń Specjalistów), w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku skorzystania z odliczenia w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie CIT, warunek o którym mowa w art. 18db ust. 3 należy odnieść do miesiąca kalendarzowego, w którym złożone zostało to zeznanie CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”):

Natomiast, stosownie do treści art. 18d ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 18d ust. 8 updop:

Zgodnie z art. 18d ust. 9 updop:

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.; dalej: „Ustawa Nowelizująca”), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Należy do nich m.in. tzw. „ulga na innowacyjnych pracowników”.

Regulacje dotyczącą tej ulgi zawiera dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 18db, który w ust. 1 stanowi, że

Zgodnie z art. 18db ust. 2 updop:

przepis ust. 1 ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 32 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:

1) stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

2) wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

3) praw autorskich.

Zgodnie z art. 18db ust. 3 updop:

przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

 1) pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

 2) przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Stosownie do treści art. 18db ust. 4 updop:

uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

W myśl art. 18db ust. 5 updop:

przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania do:

1) zaliczek przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2) podatnika, któremu przysługuje kwota określona w art. 18da.

Zgodnie z art. 18db ust. 6 updop:

Ad. 1

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest uprawnienie do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, w sytuacji gdy Wnioskodawca poniesie za dany rok podatkowy stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT, a więc w konsekwencji Spółka będzie posiadała kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo rezydentem podatkowym, podlegającym obowiązkowi w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Rok podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka rozpoczęła prowadzenie działalności innowacyjnej związanej z tworzeniem i rozwojem zaawansowanych technologii w zakresie oprogramowania w 2022 r. W związku z prowadzoną działalnością, Spółka skorzystała z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT, w 2022 i 2023 roku. Spółka w swoich planach ma zamiar skorzystać z ulgi B+R w kolejnych latach (pod warunkiem spełnienia wszystkich wymaganych przepisami wymagań). W ramach ulgi B+R, Spółka rozliczyła koszty kwalifikowane z tytułu wydatków poniesionych na wynagrodzenia Specjalistów oraz wydatków związanych z amortyzacją środków trwałych (sprzętu) wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R. Ze względu na niewystarczającą kwotę dochodu, Spółka posiada nieodliczoną w zeznaniu podatkowym za rok 2023 część kosztów kwalifikowanych ulgi B+R. Nie wykluczone jest, że taka sytuacja również może wystąpić w latach kolejnych. Obecnie jak i w przyszłości, Wnioskodawca zamierza wyodrębniać koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust 1b ustawy o CIT.

Wnioskodawca jest w stanie określić, na podstawie prowadzonej ewidencji:

   - czy czas pracy Specjalistów przeznaczony na realizację działalności B+R pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

   - czy czas pracy Specjalistów przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo- rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Ponadto, spełniają Państwo warunki określone w art. 18db ustawy o CIT do skorzystania z tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników.

Tym samym, będą Państwo uprawnieni do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, w sytuacji gdy poniosą Państwo za dany rok podatkowy stratę lub osiągną dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d Ustawy o CIT, a więc będą Państwo posiadali kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT  przy spełnieniu warunku, że dany Specjalista poświęci w ujęciu miesięcznym co najmniej 50% czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową.

Zatem, Państwa stanowisko w tym zakresie uznałem za prawidłowe.

Ad. 2

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2 dotyczą ustalenia, czy będą Państwo uprawnieni do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, z wykorzystaniem kwoty przysługującego dodatkowego odliczenia w ramach ulgi B+R, z tytułu kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, czyli kumulatywnie na podstawie łącznej przysługującej kwoty pozostającej do odliczenia z lat poprzednich.

W myśl art. 18d ust. 8 updop:

Tym samym, kwota przysługującego podatnikowi odliczenia w roku podatkowym na podstawie art. 18d ustawy o CIT, uwzględnia koszty kwalifikowane poniesione w danym roku podatkowym jak i koszty nieodliczone z poprzednich lat, przysługujące do odliczenia w okresie kolejnych sześciu lat podatkowych.

Z tego wynika, że nieodliczona kwota kosztów kwalifikowanych B+R w danym roku podatkowym, będąca podstawą do ustalenia ulgi na innowacyjnych pracowników może obejmować koszty kwalifikowane z lat poprzedzających 2022 r.

Z kolei art. 18d ust. 9 updop, wskazuje, że:

Z powyższych przepisów wynika, że ulga określona w art. 18db updop, jest adresowana do podatników podatku dochodowego (będących płatnikami), którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową i ze względu na stratę lub niski dochód nie mogli w całości lub w części odliczyć w ramach ulgi B+R wydatków kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2-3 updop, poniesionych w danym roku.

Ulga umożliwia płatnikowi zmniejszenie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych od wynagrodzeń pracowników wskazanych w art. 18db ust. 3 updop, o kwotę nieodliczonych wydatków kwalifikowanych. Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn nieodliczonych wydatków kwalifikowanych i obowiązującej danego podatnika stawki podatku dochodowego.

Należy powołać również treść art. 67 ust. 2 i 3 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którymi:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują kwestii kolejności dokonywania odliczeń kosztów kwalifikowanych, które nie zostały odliczone w roku ich poniesienia z uwagi na wystąpienie straty albo nieosiągnięcie przez podatnika dochodów w wystarczającej wysokości. Zatem, ustawodawca pozostawił podatnikowi dowolność w powyższej kwestii, z zachowaniem warunku, że odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Zasadnym zatem jest przyjęcie, że jeżeli w danym roku podatkowym podatnikowi przysługuje na podstawie art. 18d ust. 8 updop, prawo do odliczeń kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych zarówno w danym roku jak i latach poprzednich to może on podjąć decyzję o  kolejności dokonywania tych odliczeń, przy spełnieniu  wymagań, o  których mowa  w tym przepisie, w szczególności 6-letniego limitu czasowego, zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 8 updop. 

Należy jednak pamiętać, że nieskorzystanie z prawa do odliczenia ulgi B+R w ciągu sześciu kolejnych lat podatkowych następujących po roku, w którym prawo to zostało nabyte, będzie oznaczało utratę prawa do ulgi B+R. Będzie to miało miejsce np. w sytuacji, gdy podatnik będzie ponosił stratę podatkową przez cały okres posiadania prawa do ulgi B+R lub gdy osiągnie dochody jedynie z zysków kapitałowych, w przypadku których odliczenie ulgi B+R nie przysługuje.

Zatem, będą Państwo uprawnieni do skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, z wykorzystaniem kwoty przysługującego dodatkowego odliczenia w ramach ulgi B+R, z tytułu kumulacji kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, czyli kumulatywnie na podstawie łącznej przysługującej kwoty pozostającej do odliczenia z lat poprzednich.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2, uznałem za prawidłowe.

Ad. 3

Zgodnie z powołanym wyżej art. 18db ust. 3 ustawy o CIT:

przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

 1) pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

 2) przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

W tym miejscu zauważyć należy, że termin „ogólny czas pracy” nie został zdefiniowany ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku wskazali Państwo m.in., że (…) przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

Odnosząc się do powyższego, wskazać należy, że w kwestii „ogólnego czasu pracy” należy odnieść do zawierającego ogólne przepisy prawa pracy, Kodeksu pracy, w którym to art. 128 § 1 stanowi, że czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Zatem, „zasadniczym elementem definicji czasu pracy jest pozostawanie w dyspozycji pracodawcy. Oznacza to, że czas pracy nie jest tym samym co czas efektywnego (rzeczywistego) wykonywania pracy określonej w umowie, ale obejmuje również okresy nieświadczenia pracy, w których pracownik „pozostaje w dyspozycji” pracodawcy (por. post. SN z 28 marca 2019 r. sygn. I PK 89/19 oraz wyr. SN z 24 września 2020 r. sygn. III PK 38/19)”.

Zgodnie z treścią art. 80 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.), wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Należy podkreślić, że „zarówno doktryna, jak i orzecznictwo konsekwentnie wiążą prawo do urlopu z istnieniem stosunku pracy”. Prawo do urlopu polega na uprawnieniu do okresowego zwolnienia od obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Co za tym idzie tzw. ogólny czas pracy pracownika uwzględnia również okres urlopu wypoczynkowego (wymiar urlopu określają przepisy prawa pracy) i analogicznie m.in. urlop okolicznościowy, czy okres zwolnienia przysługującego na mocy art. 188 Kodeksu pracy oraz okres przestoju niezawiniony przez pracownika zgodnie z art. 81 Kodeksu pracy. Dodatkowo, na mocy art. 92 Kodeksu pracy, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Zatem do ogólnego czasu pracy zaliczyć należy również okres pozostawania pracownika na zwolnieniu lekarskim.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy w kontekście ulgi na innowacyjnych pracowników, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, uznałem za nieprawidłowe.

Ad. 4

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 jest ustalenie, czy z odliczenia w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników można skorzystać począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 („zeznanie CIT”), a zatem w konsekwencji, czy w przypadku złożenia w danym miesiącu zeznania CIT za rok podatkowy, podatnik może skorzystać z ulgi na innowacyjnych pracowników po raz pierwszy w zakresie zaliczek (na podatek dochodowy oraz zryczałtowany podatek dochodowy, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o PIT) uiszczanych w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania (nawet jeśli dotyczą one wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono zeznanie CIT).

Zgodnie z powołanym wyżej art. 18db ust. 4 updop:

Dzięki uldze na innowacyjnych pracowników podatnicy, jako płatnicy, mogą zmniejszyć kwotę zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń osób zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową (na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia bądź praw autorskich). Warunkiem jest to, aby zatrudnieni poświęcali takiej aktywności co najmniej 50 proc. swojego czasu pracy. Tym samym, niewykorzystaną za poprzedni rok kwotę ulgi B+R odlicza się od bieżących zaliczek na PIT od wynagrodzeń innowacyjnych pracowników.

Uprawnienie do pomniejszenia kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego przysługuje podatnikowi (płatnikowi) począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym został złożony CIT-8.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że jeżeli złożą Państwo zeznanie CIT-8 np. w miesiącu X, to uprawnienie do pomniejszenia zaliczek, o którym mowa w art. 18db ust. 1 updop, będzie Państwa Spółce przysługiwało od miesiąca X+1 (tj. od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym Spółka złożyła CIT-8).

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy  z odliczenia w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników można skorzystać począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 („zeznanie CIT”), a zatem w konsekwencji, czy w przypadku złożenia w danym miesiącu zeznania CIT za rok podatkowy, podatnik może skorzystać z ulgi na innowacyjnych pracowników po raz pierwszy w zakresie zaliczek (na podatek dochodowy oraz zryczałtowany podatek dochodowy, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o PIT) uiszczanych w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania (nawet jeśli dotyczą one wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono zeznanie CIT), uznałem za prawidłowe.

Ad. 5

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 5 jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w  przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art.  47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.