Czy nieodpłatne przeniesienie nakładów, poniesionych na gruncie Parafii i nieodłącznie do niego przynależące, stające się tym samym własnością Parafii, spowoduje przychód po stronie Parafii, konieczny do opodatkowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

28 czerwca 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek wspólny z 23 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nieodpłatne przeniesienie nakładów, poniesionych na gruncie Parafii i nieodłącznie do niego przynależące, stające się tym samym własnością Parafii, spowoduje przychód po stronie Parafii, konieczny do opodatkowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 sierpnia 2024 r., które wpłynęło tego samego dnia.

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

(...)

Opis zdarzenia przyszłego

Zainteresowanym będącym stroną postępowania jest Towarzystwo Szkolne (…) (dalej: „Towarzystwo", „Wnioskodawca”), z siedzibą w (…). Towarzystwo działa na podstawie ustawy o stowarzyszeniach z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o Stowarzyszeniach (t. j. Dz. U. z 2001 r. poz. 2261) oraz na podstawie statutu (…).

Terenem działalności Towarzystwa jest obszar Rzeczypospolitej Polskiej a siedzibą miasto (…). Towarzystwo prowadzi działalność gospodarczą, zgodnie z art. 34 ustawy Prawo o Stowarzyszeniach, polegającą na prowadzeniu szkół, placówek oświatowych i naukowych po uprzednim uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty i wpisu do ewidencji właściwej jednostki samorządu terytorialnego. Pozostałe cele szczegółowe oraz dopuszczalne formy działania Towarzystwa określa jego statut.

Aktualnie Towarzystwo prowadzi dwie szkoły podstawowe oraz jedną szkołę średnią, tj. (…). Szkoły podstawowe są placówkami publicznymi i bezpłatnymi. Liceum ogólnokształcące jest szkołą niepubliczną i działa w ramach obowiązującego ustawodawstwa.

Zainteresowanym będącym stroną postepowania (winno być: niebędącym stroną postępowania) jest Parafia (…) (dalej: „Parafia”) z siedzibą w (…), będąca parafią (…), należącą do diecezji (…).

Parafia, w ramach działalności duszpasterskiej, prowadzi (…) Dom Opieki (…), zlokalizowany w (…), przewidziany dla (…) mieszkańców.

Ponadto, mając w posiadaniu budynek zlokalizowany przy (…), Parafia wynajmuje część jego powierzchni z przeznaczeniem na działalność (…).

Wnioskodawca oraz Parafia zawarły w (…) 1999 r., w formie aktu notarialnego, umowę dzierżawy gruntu (dalej: „Umowa”). Na mocy Umowy Parafia oddała Wnioskodawcy w dzierżawę parcelę gruntową o numerze (…), objęta księgą wieczystą nr (…), o powierzchni (…) m². Umowa została zawarta na czas oznaczony do (…) 2029 r. W momencie przyjęcia nieruchomości w dzierżawę, była ona częściowo ogrodzona, nieuzbrojona, niezabudowana. Przez działkę przebiega ciepłociąg, umożliwiający zabudowę. Na rzecz Wnioskodawcy, na mocy Umowy, ustanowione zostało prawo pierwokupu przedmiotowej nieruchomości.

Ponadto w Umowie wskazano również na zawartą pomiędzy Stronami (…) 1990 r. umowę najmu. Przedmiot umowy najmu stanowi parcela gruntowa o numerze (…), objęta księgą wieczystą nr (…), o powierzchni (…) m². W momencie oddania działki w najem, była ona częściowo ogrodzona, zabudowana budynkiem o numerze porządkowym (…). Przez działkę przebiega ciepłociąg, umożliwiający rozbudowę. Na rzecz Towarzystwa, na mocy umowy najmu, zostało ustanowione prawo pierwokupu wziętej w najem nieruchomości.

Parafia, w ramach zawartych umów dzierżawy oraz najmu, na podstawie Decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z (…) 1998 r., wydanych przez Urząd Miejski w (…) (Wydział Gospodarki Przestrzennej, Referat Urbanistyki), wyraziła zgodę na zabudowę przedmiotowych nieruchomości gruntowych, poprzez rozbudowę istniejącego budynku szkolnego, zlokalizowanego na działce (…), o budowę auli, pomieszczeń lekcyjnych, biblioteki, szatni, niezależnej klatki schodowej, pomieszczeń socjalnych wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą, w tym m.in. z parkingiem.

Wszystkie dokonane przez Wnioskodawcę inwestycje, w ramach zawartych z Parafią umów, służyły i nadal służą realizacji celów statutowych Towarzystwa.

W związku z tym, że umowny trzydziestoletni okres dzierżawy upływa (…) 2029 r., Towarzystwo planuje przygotować się organizacyjnie oraz finansowo na tę okoliczność. Konieczne stało się więc przeanalizowanie skutków podatkowych zbycia na rzecz Parafii nakładów opisanych powyżej.

Z postanowień przedmiotowej Umowy wynika, że zbycie nakładów, zależnie od okoliczności, może nastąpić zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie. Ewentualne zobowiązania podatkowe, w wyniku podjętych czynności, mogą wystąpić na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

Towarzystwo przychyla się do możliwości skorzystania z postanowienia paragrafu 8 Umowy, na mocy którego Dzierżawcy (tj. Wnioskodawcy) przysługuje możliwość wcześniejszego rozwiązania Umowy. W takiej sytuacji Dzierżawca (Wnioskodawca) jednocześnie zrzeka się wszelkich roszczeń względem Wydzierżawiającego (Parafii) z tytułu poniesionych, w trakcie trwania Umowy, nakładów.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 7 sierpnia 2024 r. doprecyzowali Państwo przedstawiony we wniosku opis sprawy wskazując, że:

-   Zawarta między stronami umowa stanowi, że po zakończeniu okresu trwania dzierżawy wskazanego w umowie, jak też w przypadku rozwiązania zawartej umowy przed upływem okresu na wniosek wydzierżawiającego - dzierżawcy przysługuje roszczenie o zwrot nakładów na inwestycje w obrębie będącej przedmiotem dzierżawy parceli. Wartość nakładów ma zostać ustalona - zgodnie z umową - przed uprawnionego rzeczoznawcę.

Umowa nie zawiera innych postanowień dot. wzajemnych rozliczeń z tytułu dokonanych nakładów.

-   Wnioskodawca poniósł nakłady polegające na rozbudowie budynku szkolnego o budowę auli, pomieszczeń lekcyjnych, biblioteki, szatni, klatki schodowej oraz pomieszczeń socjalnych, o łącznej powierzchni ok. 1 tys. m².

-   Nieodpłatne przeniesienie nakładów polegać ma na zwrocie Parafii przedmiotu dzierżawy bez domagania się w zamian jakiegokolwiek ekwiwalentu np. w postaci wynagrodzenia za poczynione na przedmiocie dzierżawy nakłady. Podsumowując - przekazanie nastąpiłoby tytułem darmym. Strony zawarłyby dodatkowe porozumienie, w którym zmienią dotychczasową umowę w zakresie rozliczenia nakładów poprzez przyjęcie, iż nie będą one rozliczane.

-   Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

-   Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych nakładów inwestycyjnych na obcym gruncie.

-   Wykonane inwestycje służyły przede wszystkim działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług (związanej z edukacją). Wnioskodawca uzyskuje także nieznaczne przychody z tytułu działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług - wynajmie auli oraz pomieszczeń lekcyjnych podmiotom trzecim oraz szkole.

-   Wartość nakładów będących przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Parafii przekroczy 15.000,00 zł.

-   W odniesieniu do nakładów będących przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Parafii upłynie 5 letni okres pomiędzy datą oddania ich do użytkowania, a datą rozwiązania umów użytkowania.

-   Po nieodpłatnym przeniesieniu nakładów, Wnioskodawca nie będzie korzystać z wybudowanej infrastruktury.

Pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych

Czy nieodpłatne przeniesienie nakładów, poniesionych na gruncie Parafii i nieodłącznie do niego przynależące, stające się tym samym własnością Parafii, spowoduje przychód po stronie Parafii, konieczny do opodatkowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych

Przechodząc do przedstawienia stanowiska Wnioskodawców w zakresie odpowiedzi na pytanie Nr 3, należy gruntownie przeanalizować ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych pod względem rozpoznawania przychodu.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) nie zawiera definicji przychodu. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych rodzajów przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii

Jak stanowi art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Należy przy tym podkreślić, że z uwagi na otwarty charakter regulacji zawartej w art. 12 ust. 1 ustawie o CIT ocena, czy dokonanie określonej czynności bądź zaistnienie określonego zdarzenia powoduje powstanie przychodu, nie powinna ograniczać się do stwierdzenia, że analizowana czynność/zdarzenie nie zostało wymienione w żadnym z punktów tego przepisu jako skutkujące przychodem, ale wymaga również zbadania, czy jej dokonanie/zaistnienie wiąże się z uzyskaniem przysporzeń majątkowych przez podatnika.

Wśród rodzajów przychodów ustawodawca wyszczególnił m.in. przychód z tytułu tzw. nieodpłatnych świadczeń.

I tak, stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT do przychodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, zalicza się w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o CIT nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

Zgodnie z tym przepisem, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1.  jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2.  jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3.  jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu;

4.  w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z powyższym, analizując sytuację przyszłą, w której mogą znaleźć się Towarzystwo oraz Parafia, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne przeniesienie nakładów, poniesionych na gruncie Parafii i nieodłącznie do niego przynależące, stające się tym samym własnością Parafii, spowoduje przychód po stronie Parafii, konieczny do opodatkowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Wskazać zatem trzeba, że wydana interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie kwestii powstania przychodu podatkowego z nieodpłatnego świadczenia. Wydane rozstrzygnięcie nie odnosi się do kwestii, czy powstały ewentualnie przychód może być przedmiotem zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Zauważyć należy, że ww. ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do przykładowego wyliczenia w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przysporzeń majątkowych „w szczególności” zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do przychodów podatkowych należą wszelkie przysporzenia podatnika, mające charakter definitywny, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi, o ile nie zostały ujęte w art. 12 ust. 4 tej ustawy.

Ustawodawca nie precyzuje jednak co należy rozumieć przez „wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie”, ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 5 i 5a ww. ustawy podatkowej sposobu i kryteriów ustalania wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw.

Aby móc w pełni zdefiniować pojęcia „nieodpłatne czy częściowo odpłatne rzeczy, prawa lub świadczenia” zasadnym jest odwołanie się do wykładni gramatycznej, zgodnie z którą odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002).

Pojęcie to zostało sprecyzowane również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przyjmuje się, że na gruncie prawa podatkowego pojęcie to ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem „wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy” (zob. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 lub uchwała powiększonego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06).

Dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenia należy więc rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Oznacza to, że świadczenie uzyskane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskał albo ma uzyskać w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego, a tym samym świadczenie to należy uznać za częściowo odpłatne, bez względu na formę ekwiwalentności. Formą tą może być zatem również obniżenie ceny świadczenia wzajemnego pomiędzy podmiotami, np. w postaci obniżenia czynszu dzierżawnego – jak ma to miejsce w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Przy czym ekwiwalentność, oznacza w tym względzie sytuację, że żaden z podmiotów biorących udział w transakcji nie uzyska przysporzenia wyższego względem drugiego (korzyści wyższej).

Jak stanowi art. 12 ust. 5 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 12 ust. 5a ustawy o CIT:

Stosownie do art. 12 ust. 6 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 12 ust. 6a ustawy o CIT:

Podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest to, że otrzymujący przysporzenie nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby zatem dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne, konieczne jest, by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał (por. wyrok NSA z dnia 16 czerwca 2011 r., sygn. akt II FSK 1007/11).

Innymi słowy, aby uznać dane świadczenie za świadczenie nieodpłatne, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT, musi wystąpić jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu, uzyskującego świadczenie, przysporzenie musi mieć charakter majątkowy i jednocześnie nie może ono być powiązane z istnieniem żadnego zobowiązania o charakterze wzajemnym.

Analizując zatem przepisy ustawy o CIT oraz linię orzeczniczą sądów administracyjnych i Sądu Najwyższego, stwierdzić należy, iż przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT powstanie wówczas, gdy podatnik (beneficjent) uzyska korzyść (usługę, towar) od innego podmiotu, bez konieczności uiszczenia za nią zapłaty (brak ekwiwalentności).

Jednocześnie zauważyć należy, że w ustawie o CIT brak jest przepisów, które wprost regulowałyby kwestię nierozliczenia nakładów na zabudowanie cudzych nieruchomości gruntowych poczynionych przez dotychczasowego ich dzierżawcę, w sytuacji, gdy na rzecz właściciela nieruchomości zostanie dokonany zwrot tych nieruchomości.

W związku z powyższym, w celu ustalenia czy w analizowanej sytuacji powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń po stronie Spółki, koniecznym jest przeanalizowanie charakteru tych nakładów poprzez odwołanie się do uregulowań Kodeksu cywilnego oraz ekonomicznego wymiaru całej transakcji.

Zgodnie z art. 676 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061):

Na mocy art. 694 Kodeksu cywilnego:

W przypadku zatem zabudowania dzierżawionego przez Dzierżawcę gruntu (Wnioskodawcę) będącego własnością Parafii, strony zdecydować mogą, że albo grunt ten zostanie przywrócony do stanu poprzedniego albo dokonane zostanie rozliczenie poniesionych nakładów, poprzez ich zwrot Dzierżawcy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca poniósł nakłady polegające na rozbudowie budynku szkolnego o budowę auli, pomieszczeń lekcyjnych, biblioteki, szatni, klatki schodowej oraz pomieszczeń socjalnych, o łącznej powierzchni ok. 1 tys. m². Zawarta umowa dzierżawy gruntu (Umowa) między Wnioskodawcą a Parafią stanowi, że po zakończeniu okresu trwania dzierżawy wskazanego w Umowie, jak też w przypadku rozwiązania zawartej umowy przed upływem okresu na wniosek wydzierżawiającego – Dzierżawcy (Wnioskodawcy) przysługuje roszczenie o zwrot nakładów na inwestycję w obrębie będącej przedmiotem dzierżawy parceli. Wartość nakładów ma zostać ustalona - zgodnie z umową - przed uprawnionego rzeczoznawcę. Umowa nie zawiera innych postanowień dot. wzajemnych rozliczeń z tytułu dokonanych nakładów.

Z postanowień Umowy wynika, że zbycie nakładów, zależnie od okoliczności, może nastąpić zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie. Wnioskodawca przychyla się do możliwości skorzystania z postanowienia paragrafu 8 Umowy, na mocy którego Dzierżawcy (tj. Wnioskodawcy) przysługuje możliwość wcześniejszego rozwiązania Umowy. W takiej sytuacji Dzierżawca (Wnioskodawca) jednocześnie zrzeka się wszelkich roszczeń względem Wydzierżawiającego (Parafii) z tytułu poniesionych, w trakcie trwania Umowy, nakładów.

W związku z powyższym, powzięli Państwo w wątpliwość, czy nieodpłatne przeniesienie nakładów, poniesionych na gruncie Parafii i nieodłącznie do niego przynależące, stające się tym samym własnością Parafii, spowoduje przychód po stronie Parafii, konieczny do opodatkowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc zatem pod uwagę, że skoro Strony Umowy (Wnioskodawca i Parafia) zawrą dodatkowe porozumienie, w którym zmienią dotychczasową Umowę w zakresie rozliczenia nakładów poprzez przyjęcie, iż nie będą one rozliczane, tj. nieodpłatne przeniesienie nakładów polegać ma na zwrocie Parafii przedmiotu dzierżawy bez domagania się w zamian jakiegokolwiek ekwiwalentu, np. w postaci wynagrodzenia za poczynione na przedmiocie dzierżawy nakłady (przekazanie nastąpiłoby tytułem darmym) to stwierdzić należy, że Parafia uzyska przychód podatkowy z nieodpłatnego świadczenia w wysokości wartości rynkowej poczynionych nakładów, które zostaną przekazane Parafii nieodpłatnie, który to przychód co do zasady podlega opodatkowaniu.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Ocena prawna Państwa stanowiska w zakresie podatku od towarów i usług zostanie/została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

(...) (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).