Czy wydatki poniesione na poszczególne elementy składowe (…) mogą być przez Spółkę zaliczane jednorazowo do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania tych elementów do używania?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 maja 2024 r. za pomocą platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 20 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na poszczególne elementy składowe(…) mogą być przez Państwa zaliczane jednorazowo do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania tych elementów do używania.

Z uwagi na braki formalne wniosku wezwaliśmy Państwa pismem z 24 czerwca 2024 r. o ich uzupełnienie. Uzupełnienia do ww. wniosku wpłynęło 12 lipca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Spółka akcyjna z siedzibą w (…) (dalej też jako: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką prawa handlowego, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 96.09.Z). Spółka jest m.in. producentem (…). (…) wykorzystywane są m.in. w (…). (…) są przez Wnioskodawcę wypożyczane do ww. obiektów, stanowią własność Spółki.

(…) stanowi zestaw urządzeń, za pomocą których wykonywane są (…), z możliwością ich wydruku. Składa się z komponentów, jakimi są:

- (…) z wbudowanym na stałe osprzętem (…) oraz oprogramowaniem,

- drukarka,

dalej zwane: „Elementami”.

(…) są wytwarzane przez Spółkę z zakupionych materiałów, z kolei drukarki są zakupywane zbiorczo.

Powyżej wymienione Elementy są konfigurowane w różny sposób - podstawowe różnice dotyczą rodzaju i liczby drukarek dołączonych do (…) lub obsługujących kilka (…). Urządzenia mogą ze sobą współpracować w różnych konfiguracjach. Konfiguracje te są modyfikowane w zależności od potrzeb danego klienta Spółki.

Wartość każdego Elementu (…) nie przekracza kwoty 10 000 zł, z kolei wartość zestawu składającego się z różnej ilości (…) i drukarek może być poniżej i powyżej tej kwoty, w zależności od ilości Elementów. Wynika to z faktu, że rekonfiguracja zestawu powoduje zmianę jego łącznej wartości. Zmian i rekonfiguracji tych samych zestawów może być wiele w trakcie eksploatacji (…). Elementy będą wykorzystywane w Spółce dłużej niż rok.

Należy zaznaczyć, że Elementy nie są ze sobą trwale połączone. Mogą być rozłączone w każdej chwili, a każdy z Elementów jest możliwy do użytkowania po rozłączeniu – (…) ma określoną zawartość sprzętową w zależności od wymagań klienta i jej przeznaczenia.

Każdy z Elementów może być użytkowany samodzielnie – (…) oraz drukarka funkcjonują w zestawie, jak i poza nim:

- sama (…) bez modułu drukującego umożliwia zrobienie (…), które następnie mogą zostać przesyłane (…), z której mogą być pobrane,

- drukarka może być użytkowana w połączeniu z (…) lub bez niej.

Jedna drukarka może być podłączona do kilku (…) oraz jedna (…) może być podłączona do kilku drukarek.

W przypadku samej (…) bez modułu drukującego, oferowane są (…) nie wymagają druku, ponieważ są przedkładane w formie (…). (…) Rozwiązanie, w którym (…) nie są drukowane, jest opłacalne dla Spółki również z uwagi na walor ekologiczny, który ma znaczenie dla użytkowników (…).

Dodanie modułu drukującego również jest rozwiązaniem uzasadnionym ekonomicznie. W wielu sytuacjach opłacalne jest dla Spółki wykorzystanie jednej drukarki w dwóch (…), gdyż (…) średnio trwa około 5 minut, a wydruk - 30 sekund. Zatem konfiguracja Elementów zależna jest od potrzeb danego klienta.

Ponadto Elementy mogą być wymieniane, odłączane lub dołączane do (…). Po wymianie, dodaniu lub usunięciu, Elementy mogą być ponownie instalowane jako kompletne i zdatne do użytku.

Poszczególne Elementy nie są przypisane do konkretnych (…) na stałe. Spółka zbiorczo nabywa Elementy, nie są one dzielone na gotowe komplety z uwagi na to, że (…) muszą spełniać określone wymagania konkretnego klienta.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że Elementy:

   - zostały nabyte (drukarka) oraz wytworzone (…) we własnym zakresie,

   - stanowią jego własność,

   - są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania,

   - przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

   - są wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

   - nie są wyłączone spod amortyzacji na podstawie art. 16c ustawy o CIT.

Uzupełnienie wniosku

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 12 lipca 2024 r., wskazali Państwo ponadto, że:

 1. W pierwszej kolejności wskazać należy, że (…) składa się z (…) oraz ze znajdującej się w niej drukarki (zwane we wniosku: „Elementami”).

Każdy z Elementów stanowi funkcjonalnie wydzielone urządzenie, w tym rozumieniu, że (…) może działać bez drukarki oraz drukarka może działać bez (…). Występują jednak takie sytuacje, gdy do (…) podłączona zostanie drukarka, celem wydruku (…) sporządzonych w (…).

Mając na uwadze powyższe, są to oddzielne urządzenia.

Należy przy tym wskazać, że określenie, czy dla celów podatkowych (…) i drukarka stanowią oddzielne środki trwałe stanowi przedmiot niniejszego wniosku oraz ocena Wnioskodawcy stanowi element uzasadnienia prawnego wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, poszczególne Elementy – tj. (…) oraz drukarka – stanowią odrębne środki trwałe, zgodnie z argumentacją zawartą we wniosku o wydanie interpretacji.

Tym samym:

- (…) – stanowi odrębny środek trwały,

- drukarka – stanowi odrębny środek trwały,

- (…) – nie stanowi odrębnego środka trwałego podlegającego amortyzacji.

 2. Przypisanie poszczególnych urządzeń do Klasyfikacji Środków Trwałych stanowi element oceny prawnej pytania przedstawionego we wniosku.

W ślad za uznaniem, że Elementy stanowią oddzielne środki trwałe, Wnioskodawca zamierza:

- zakwalifikować (…) do KŚT do grupy 4, podgrupy 49, symbolu 491 KŚT (zespoły komputerowe),

- zakwalifikować drukarkę do KŚT do grupy 4, podgrupy 49, symbolu 491 KŚT (zespoły komputerowe).

 3. Wartość poszczególnych Elementów z osobna, tj. (…) oraz drukarki nie przekracza 10.000 zł.

Łączna wartość (…) i drukarki może przekroczyć kwotę 10 000 zł.

Pytanie

Czy wydatki poniesione na poszczególne elementy składowe (…) mogą być przez Spółkę zaliczane jednorazowo do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania tych elementów do używania?

Państwa stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na poszczególne elementy składowe (…) (tj. (…) oraz drukarki) mogą być przez Spółkę zaliczane jednorazowo do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania tych elementów do używania.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy stwierdzić, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok - środków trwałych.

Środki trwałe będą podlegały amortyzacji, jeśli spełniają wszystkie następujące warunki:

   - zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

   - stanowią własność lub współwłasność podatnika,

   - są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

   - przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - przy czym to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

   - są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

   - nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

Zgodnie zatem z art. 16g ustawy o CIT, podatnik nabywając lub wytwarzając składnik majątku o cechach środka trwałego, którego wartość początkowa nie przekracza 10 000 zł (jest równa lub niższa), dla celów podatkowych jest uprawniony do odniesienia wartości danego składnika majątku w koszty podatkowe w miesiącu oddania danego składnika majątku do używania.

Natomiast, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10.000 zł, podatnik jest obowiązany dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (z wyjątkiem środków trwałych wymienionych w art. 16c tej ustawy).

W celu oceny, czy dany składnik majątku stanowi środek trwały podlegający amortyzacji, należy najpierw poddać analizie, czy spełnia warunki z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT. Z kolei aby określić możliwość niezaliczenia go do podlegających amortyzacji środków trwałych i jednocześnie odniesienia jego wartości w miesiącu oddania go do używania bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, należy zbadać, czy jego wartość początkowa jest równa bądź niższa 10 000 zł.

Analizując, czy dany składnik stanowi środek trwały, należy wskazać, że pierwszy warunek statuuje, że przedmiot powinien zostać nabyty bądź wytworzony przez podatnika we własnym zakresie.

Kolejno, amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności - dopóki podatnik nie stanie się właścicielem bądź współwłaścicielem danej rzeczy, nie może być ona zaliczona do jego środków trwałych i nie może być przez niego amortyzowana. Własność jest prawem majątkowym, którego przedmiotem są rzeczy ruchome i nieruchomości. Współwłasność występuje wtedy, gdy dana rzecz przysługuje kilku osobom. Współwłasność może być współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną.

Następną cechą środka trwałego jest to, że musi on być kompletny i zdatny do użytku. Stan ten musi istnieć w momencie oddania środka trwałego do używania.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „kompletny i zdatny do użytkowania”. Należy więc odwołać się do wykładni językowej oraz przywołać poglądy doktryny oraz orzecznictwa.

W internetowym Słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN pojęcie „kompletny” oznacza „taki, w którym nie brakuje żadnego z elementów”. Składnik majątku spełnia zatem kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego samodzielne funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem.

Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania - po uzyskaniu stosownych pozwoleń i koncesji. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W doktrynie prawa podatkowego podnosi się, że: „Językowa wykładnia tych pojęć prowadzi do wniosku, że dany środek, aby spełniać powyższe przesłanki, powinien być „zupełny" („całkowity”), „pozbawiony braków”, a przy tym „nadający się do gospodarczego wykorzystania” (M. Wilk (w:) A. Krajewska, A. Mariański, A. Nowak-Piechota, J. Żurawiński, M. Wilk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wyd. IV, Warszawa 2016, art. 16a). Wskazuje się, że na ocenę spełnienia przesłanki kompletności i zdatności do użytku środka trwałego wpływ ma przede wszystkim przeznaczenie danego środka trwałego dla prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Ponadto, przedstawiciele doktryny prawa podatkowego zaznaczają, że: „Przez kompletność należy rozumieć, iż dany składnik majątkowy jest funkcjonalną całością, która nie wymaga dodawania dalszych elementów” (J. Godyń, M. Szkorupa (w:) K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wyd. 3, Warszawa 2019).

Kryteria kompletności i zdatności do użytku spełniają - zgodnie z doktryną prawa podatkowego - takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających, które ponadto posiadają stosowne atesty i homologacje oraz dopuszczone są do używania przez właściwe organy administracji państwowej (J. Marciniuk, Podatek do-chodowy od osób prawnych, Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2009, s. 518-519).

Zakres znaczeniowy pojęcia „kompletności i zdatności to używania” jest podobnie przedstawiany w orzecznictwie sądów administracyjnych. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 listopada 2020 r. (sygn. II FSK 2222/18) wskazał: „Zarówno w piśmiennictwie, jak i w judykaturze podkreśla się, że pojęcie „kompletny i zdatny do użytku” ma charakter subiektywny, zależny od wielu czynników, w tym prowadzonej przez podatnika działalności, charakteru środka trwałego, jego technicznych parametrów i możliwości uzyskiwania przychodów, jako elementu niezbędnego dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy. Nie można przy odkodowywaniu znaczenia „kompletny i zdatny do użytku” pomijać, że ustawodawca wiąże to pojęcie z wykorzystywaniem środka trwałego w działalności gospodarczej. Zdatność do użytku i kompletność należy zatem oceniać z punktu widzenia przydatności danego środka do prowadzonej działalności gospodarcze”. Ponadto w wyroku z 24 kwietnia 2000 r. (sygn. I SA/Wr 671/98) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że jeżeli z okoliczności faktycznych wynika, że dane urządzenie może współpracować z różnymi urządzeniami danego rodzaju (w tym przypadku chodziło o drukarkę i komputer), to należy uznać, iż jest ono obiektem kompletnym i zdatnym do użytku niezależnie od podłączenia do danego urządzenia.

Podsumowując, składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast, sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako „możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania”.

Kolejną cechą środków trwałych jest konieczność używania ich dłużej niż rok. W konsekwencji składniki majątku używane krócej niż rok nie stanowią środków trwałych.

Aby rzecz stanowiła środek trwały, musi być ponadto używana w działalności gospodarczej podatnika. Decydujące jest ustalenie występowania związku używanych środków trwałych z prowadzoną działalnością gospodarczą, a nie to, czy są one fizycznie wykorzystywane przez podatnika. Alternatywnie, dla spełnienia tego warunku możliwe jest oddanie rzeczy do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Biorąc pod uwagę powyższą wykładnię przepisów prawa, na gruncie przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, należy uznać, że:

   - (…) oraz drukarka posiadają wszystkie niezbędne cechy, aby zakwalifikować je jako środki trwałe,

   - skoro koszty zarówno (…) oraz drukarki (z osobna) nie przekraczają 10 000 zł, wydatki na ich wytworzenie lub odpowiednio nabycie stanowią koszty uzyskania przychodu dla Spółki.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Elementy zostały wytworzone (…) i nabyte (drukarka) przez Wnioskodawcę we własnym zakresie oraz stanowią jego własność.

Elementy są kompletne i zdatne do użytku, z uwagi na to, że osobno są zdolne do samodzielnej pracy. (…) może funkcjonować bez drukarki. Wówczas spełnia ona swoją główną funkcję, jaką jest (…). Nie jest konieczne podłączenie modułu drukującego, by (…) spełniała swoje zadanie.

Drukarka z kolei stanowi dodatkowy element, tworząc razem z (…) zestaw - wówczas możliwe jest natychmiastowe wydrukowanie (…), co stanowi dodatkową, nieobowiązkową dla poprawnego działania (…) funkcję. Zaznaczyć należy, że drukarka może również funkcjonować samodzielnie. Może być podłączona zarówno do jednej, jak i większej ilości (…), ale także do innych sprzętów (jak np. komputer).

Elementy są zarówno razem, jak i z osobna sprawne technicznie i funkcjonalne, realizują przypisane im cele. Przyporządkowanie drukarki do (…) ma charakter nietrwały, drukarka w każdej chwili może być wymieniana, dołączana lub odłączana.

W dalszej kolejności wskazać należy, że przewidywany okres używania Elementów jest dłuższy niż rok oraz są wykorzystywane przez Spółkę w jej działalności gospodarczej, polegającej m.in. na (…) (i tym samym Elementy) są przedmiotem najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, co spełnia wymóg ich kwalifikacji do środka trwałego. Ponadto Elementy nie są wyłączone spod amortyzacji w myśl art. 16c ustawy o CIT.

Tym samym, biorąc pod uwagę powyższe, Elementy należy zakwalifikować jako środki trwałe.

Rozstrzygając, czy wydatki na Elementy mogą stanowić koszty uzyskania przychodu rozliczane w miesiącu oddania ich do używania., należy w dalszej kolejności przeanalizować ich wartość początkową. Jak wskazano w stanie faktycznym, poniesione przez Spółkę nakłady na poszczególne Elementy nie przekraczają kwoty 10 000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, (…) nie należy traktować jako odrębnego środka trwałego podlegającego amortyzacji, jako że zgodnie przywołaną wcześniej argumentacją, Elementy stanowią oddzielne środki trwałe. W ocenie Spółki nie sposób również uznać podłączenia drukarki do (…), jako ulepszenie, jako że podłączenie nie ma charakteru trwałego i drukarka nie staje się częścią składową (…).

Tym samym zakup poszczególnych Elementów należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają liczne interpretacje indywidualne wydawane w podobnych stanach faktycznych. Dla przykładu, w interpretacji indywidualnej z 17 czerwca 2022 r. (znak: 0111-KDIB1-1.4010.150.2022.2.SH) Dyrektor Krajowej Informacji skarbowej wskazał: „Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnienia, a także powołanych przepisów należy stwierdzić, że wydatki ponoszone na komputer, kamery, router (do połączenia z Internetem), okablowanie, składające się na zestawy sprzętowe, z jednej strony pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, z drugiej nie spełniają kryteriów ulepszenia. Poniesione przez Spółkę nakłady na poszczególne elementy nie przewyższają kwoty 10 000 zł. Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, każdego z opisanych powyżej zestawów sprzętowych nie należy traktować jako odrębnego środka trwałego podlegającego amortyzacji, a zakupy poszczególnych jego elementów można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów należy uznać za prawidłowe”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej z 2 lutego 2016 r. Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził, że drukarka może stanowić osobny środek trwały: „poszczególne urządzenia, w szczególności zaś drukarki biurowe, drukarki produkcyjne oraz monitory mogą być uznane za odrębne środki trwałe w rozumieniu ustawy CIT, jeżeli są one samodzielne i współpracują z innymi urządzeniami. Przewidywany czas używania urządzeń jest dłuższy niż rok, są one wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą spółki oraz są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania”.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na poszczególne elementy składowe (…) (tj. (…) oraz drukarki) mogą być przez Spółkę zaliczane jednorazowo do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania tych elementów do używania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z  osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że koszt:

- musi być poniesiony przez podatnika,

- musi być definitywny,

- musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- musi pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT lub służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

- nie może być wymieniony w katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

- musi być właściwie udokumentowany.

W zależności od stopnia powiązania kosztu z osiąganym przychodem, koszty uzyskania przychodów dzielimy na bezpośrednio i pośrednio (inne niż bezpośrednio) związane z  przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

   1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

   2.maszyny, urządzenia i środki transportu,

   3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

   - zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

   - stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

   - są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

   - przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

   - są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

   - nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy  o CIT.

Jak wskazano powyżej, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.  Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy o CIT,

W myśl art. 16d ust. 2 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT,

Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o CIT,

Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Stosownie do treści art. 16i ust. 1 ustawy o CIT,

Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dany składnik majątku mógł zostać zaliczony do środków trwałych, musi stanowić własność lub współwłasność podatnika.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że podstawowym kryterium stanowiącym o klasyfikacji danego urządzenia (nabytego lub wytworzonego przez podatnika) jako odrębnego środka trwałego jest kwestia jego kompletności i zdatności do używania.

Przepisy prawa podatkowego nie wyjaśniają co należy rozumieć pod pojęciem „kompletny i zdatny do użytkowania”. Zgodnie z regułą wykładni językowej, w myśl której w sytuacji, gdy ustawodawca nie nadał danemu terminowi szczególnego znaczenia, stosując definicję ustawową, należy przyjąć takie jego znaczenie, jakie funkcjonuje w języku powszechnym.

W języku powszechnym – jak wynika z definicji zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (www.sjp.pwn.pl) – pojęcie „używać” jest synonimem pojęcia „użyć” i oznacza, m.in. „zastosować coś jako środek, narzędzie” oraz „zrobić z czegoś użytek”. Z powyższego należy wywieść, że oddanie środka trwałego „do używania” jest ściśle związane z włączeniem go do wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej, po uprzednim stwierdzeniu, że jest on kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania – po uzyskaniu stosownych pozwoleń i koncesji. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W świetle powyższego należy podkreślić, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast, sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako „możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania”. Zatem „kompletne i zdatne do użytku” nie oznacza jednocześnie, że składniki majątku mają być zdolne do samodzielnej pracy.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy wydatki poniesione na poszczególne elementy składowe (…) mogą być przez Państwa zaliczane jednorazowo do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania tych elementów do używania.

Z opisu sprawy wynika iż, są Państwo producentem (…) są wykorzystywane m.in. w (…), stanowią własność Spółki i są wypożyczane do ww. obiektów.

(…) stanowi zestaw urządzeń, za pomocą których wykonywane są (…), z możliwością ich wydruku, składa się z oddzielnych elementów, tj.:

- (…) z wbudowanym na stałe osprzętem (…) oraz oprogramowaniem,

- drukarki.

(…) są wytwarzane przez Spółkę z zakupionych materiałów, z kolei drukarki są zakupywane zbiorczo. Powyżej wymienione Elementy są konfigurowane w różny sposób - podstawowe różnice dotyczą rodzaju i liczby drukarek dołączonych do (…) lub obsługujących kilka (…). Urządzenia mogą ze sobą współpracować w różnych konfiguracjach. Konfiguracje te są modyfikowane w zależności od potrzeb danego klienta Spółki. Wartość każdego Elementu (…) nie przekracza kwoty 10 000 zł. Elementy będą wykorzystywane w Spółce dłużej niż rok, nie są ze sobą trwale połączone. Mogą być rozłączone w każdej chwili, a każdy z Elementów jest możliwy do użytkowania po rozłączeniu oraz może być użytkowany samodzielnie – (…) oraz drukarka funkcjonują w zestawie, jak i poza nim. Jedna drukarka może być podłączona do kilku (…) oraz jedna (…) może być podłączona do kilku drukarek. Ponadto Elementy mogą być wymieniane, odłączane lub dołączane do (…). Po wymianie, dodaniu lub usunięciu, Elementy mogą być ponownie instalowane jako kompletne i zdatne do użytku. Poszczególne Elementy nie są przypisane do konkretnych (…) na stałe.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wskazane we wniosku Elementy (…), spełniają wszystkie ustawowe kryteria pozwalające uznać je za podlegające amortyzacji podatkowej środki trwałe. Zważywszy, że ich wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł, wydatki na ich nabycie mogą zostać jednorazowo zaliczone do kosztów podatkowych, w miesiącu oddania ich do użytkowania.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji stwierdzić należy, że zostały ona wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie są wiążące dla Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U  z 2024 r., poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

    - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

    - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co  do  zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).