Zaliczenie do kosztów pośrednich wydatków na Management Fee oraz Partnership Expenses oraz zaliczenie wydatków związanych z procesem inwestycyjnym do kosztów powiązanych z uzyskaniem przychodów z zysków kapitałowych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1)wydatki Management Fee oraz Partnership Expenses stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

2)wydatki Management Fee oraz Partnership Expenses są potrącane w dacie ich poniesienia, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

3)ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z opisanym procesem inwestycyjnym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z zysków kapitałowych.

Uzupełnili Państwo wniosek pismem z 25 sierpnia 2024 r. (data nadania i wpływu 25 sierpnia 2024 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie nr 0114-KDIP2-2.4010.327.2024.1.SP z dnia 9 sierpnia 2024 r. (data wysyłki 9 sierpnia 2024 r., data doręczenia 19 sierpnia 2024 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o. [dalej: Spółka lub Wnioskodawca] jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2023 poz. 1570 ze zm.) [dalej: Ustawa o VAT]. Spółka posiada swoją siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej – w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2023 poz. 2805 ze zm.) [dalej: Ustawa o CIT] jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka została powołana jako spółka specjalnego przeznaczenia w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przez B Fundusz Inwestycyjny Zamknięty, prawa polskiego, którego celem jest inwestowanie w fundusze aktywów niepublicznych, z siedzibą w C, ul. (…), wpisanego do rejestru funduszy inwestycyjnych prowadzonego przez Sąd Okręgowy w C., (…), pod numerem (…) [dalej^: Fundusz B.]. Przedmiotem działalności Spółki jest dokonywanie inwestycji w instytucje wspólnego inwestowania z siedzibą poza granicami Polski - Spółka została powołana w celu inwestycji w D., będącą luksemburską specjalną spółką komandytową, zarejestrowaną pod numerem (…) [dalej: Fundusz lub D.],

D. jest funduszem inwestycyjnym utworzonym przez szereg spółek: spółkę E. - spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (Fr. societe a responsabilite limitee) prawa luksemburskiego, spółki F. oraz G. - spółki komandytowe z siedzibą w H., a także przez wspólników określanych jako Limited Partners (w tym: komandytariusze przystępujący do D. na podstawie umowy subskrypcyjnej - umowy inwestycyjnej, fundusze zasilające). D. kwalifikuje się jako alternatywny fundusz inwestycyjny (tzw. AIF) w rozumieniu przepisów luksemburskich.

Spółka zawarła umowę inwestycyjną i przystąpiła jako inwestor o statusie limited partner do funduszu D. Zgodnie z zawartą umową inwestycyjną, Spółka zobowiązana jest do wpłat do Funduszu do wysokości zaangażowania kapitałowego, którego maksymalna wysokość została określona w umowie inwestycyjnej na 20 mln EUR.

D. inwestuje pozyskane od inwestorów środki w cztery główne sektory: nowoczesne technologie i telekomunikację, usługi, ochronę zdrowia oraz dobra konsumenckie. W świetle luksemburskiego prawa podatkowego D. traktowany jest jako podmiot przejrzysty podatkowo, tzn. nie podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych od całości swoich dochodów oraz nie jest uznany za jednostkę posiadającą osobowość prawną. Z punktu widzenia luksemburskiego prawa podatkowego, wszelkie dochody zrealizowane przez D. z jego udziałów w spółkach portfelowych uznawane są za zrealizowane bezpośrednio przez inwestorów (w tym: Wnioskodawcę). W konsekwencji, podlegają one opodatkowaniu przez każdego inwestora, zgodnie z obowiązującymi go przepisami podatkowymi.

Jednocześnie, jako podmiot transparentny podatkowo D. nie podlega także opodatkowaniu CIT w Polsce. Dochód uzyskany przez Fundusz podlega natomiast w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na poziomie Wnioskodawcy, proporcjonalnie do jego udziału w zyskach Funduszu.

Wpłaty bądź wypłaty środków pieniężnych z Funduszu dokonywane są w oparciu o otrzymywane przez Wnioskodawcę dokumenty - wezwania [tzw. Capital Call Notice, oraz Distribution Notice, dalej: Zawiadomienia], z których wynikają szczegółowe informacje nt. realizowanych inwestycji, ponoszonych wydatków, a także zwrotów z inwestycji w określone spółki portfelowe. Informacje o przychodach i kosztach D. Wnioskodawca pozyskuje także z udostępnianych mu raportów okresowych.

Fundusz działa poprzez swojego komplementariusza, tzn. spółkę pod firmą E., [dalej: Komplementariusz],

Komplementariuszowi przysługuje od Funduszu wynagrodzenie za zarządzanie. Wynagrodzenie za zarządzanie stanowi stały procent liczony od wartości środków wniesionych lub zadeklarowanych wobec Funduszu (w tzw. okresie inwestowania) oraz tzw. kosztów nabycia pozostałych inwestycji (po okresie inwestowania). Wynagrodzenie to wypłacane jest ze środków pieniężnych Funduszu - w tym tych wpłacanych przez Spółkę. W konsekwencji, Spółka ponosi ekonomiczny koszt ww. wynagrodzenia za zarządzanie, w części wynikającej m.in. z wartości jej zaangażowania kapitałowego w Funduszu [dalej: Management Fee]. Koszty Management Fee ujmowane są w przekazywanych Wnioskodawcy Zawiadomieniach.

Koszty Management Fee to koszty wynagrodzenia za działania podejmowane w celu pomnożenia kapitału. Koszty Management Fee stanowią największe obciążenie dla inwestora spośród wszystkich możliwych opłat z tytułu inwestycji. W przypadku Management Fee opłata ta nie ma elementów składowych, opłata stanowi wynagrodzenie (kompensatę) za zarządzanie portfelem inwestycyjnym D. Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż koszty Management Fee są niezbędne do inwestycji w fundusze inwestycyjne i stanowią nieodłączny element tej strategii inwestycyjnej. Co więcej, charakter działania funduszy inwestycyjnych zakłada, że bez ponoszenia opłat Management Fee rozpoczęcie inwestowania w tej formie nie byłoby możliwe.

Działalność inwestycyjna Funduszu pociąga za sobą również obowiązek ponoszenia przez Spółkę kosztów związanych z tą działalnością [dalej: Partnership Expenses], które to koszty ostatecznie obciążają Wnioskodawcę. Koszty te wykazywane są w Zawiadomieniach. Praktyka obciążania inwestora tego typu kosztami jest powszechnie obowiązująca. Co więcej, koszty Partnership Expenses nie stanowią kosztu o charakterze fakultatywnym ani z perspektywy Funduszu ani Spółki. Wydatki Partnership Expenses ponoszone są w związku z działaniami Funduszu w celu wypracowania zysku i obejmują co do zasady wydatki związane z ustanowieniem (powstaniem) funduszu inwestycyjnego i oferowaniem udziałów w tymże, oraz wydatki związane z samym uczestnictwem w Funduszu. W konsekwencji, na prawidłowe funkcjonowanie Funduszu składają się różne obciążenia związane między innymi z usługami czy też doradztwem specjalistów z innych branż.

W związku z powyższym Wnioskodawca ponosi wydatki Partnership Expenses. Partnership Expenses były kalkulowane w oparciu o ponoszone wydatki, obejmujące w szczególności

1.Opłaty, koszty, wydatki, podatki pozostające w związku z założeniem i oferowaniem udziałów w Funduszu, w tym opłaty za usługi prawne i księgowe oraz wszelkie opłaty, koszty i wydatki poniesione w związku z rejestracją do celów marketingowych w jakiejkolwiek jurysdykcji (z pewnymi wyłączeniami),

2.Opłaty, koszty, wydatki, podatki pozostające w związku z udziałem w Funduszu, w tym w zakresie jego działalności inwestycyjnej - w tym badanie, negocjowanie, nabywanie, posiadanie, raportowanie w odniesieniu do lub zbywanie rzeczywistych lub potencjalnych inwestycji, niezależnie od tego, czy takie inwestycje zostaną zakończone (z zastrzeżeniami), administrowanie inwestycjami, raportowanie, likwidacja, w tym koszty podróży, wydatki i opłaty ponoszone m.in.

a)na rzecz prawników, księgowych, rzeczoznawców, konsultantów, wykonawców, pośredników, kredytodawców, banki, audytorów, delegatów i innych doradców zawodowych i dostawców usług, w tym pośredników i maklerów,

b)w związku z zadłużeniem lub związane z hedgingiem,

c)w odniesieniu do depozytariusza, subdepozytariusza w związku z zabezpieczaniem, administrowaniem i/lub przechowywaniem aktywów i/lub wykonywaniem tej funkcji),

d)w związku z utrzymaniem ubezpieczenia odpowiedzialności zawodowej i ubezpieczenia dyrektorów, a także w związku z jakimikolwiek postępowaniami sądowymi, arbitrażowymi lub innymi postępowaniami, dochodzeniami lub audytami dotyczącymi Funduszu,

e)w związku z przygotowaniem i dystrybucją sprawozdań i raportów dla inwestorów (włączając w to koszty systemów używanych do raportowania), oraz wszelkich innych wycen lub certyfikatów wymaganych prawem,

f)w związku z przestrzeganiem obowiązujących regulacji prawnych.

Spółka podkreśla, że bez poniesienia niniejszych kosztów jej inwestycja nie miałaby miejsca, bowiem są one nieodłącznym wydatkiem związanym z działalnością funduszy inwestycyjnych.

Pismem z 25 sierpnia 2024 r. uzupełnili Państwo opis sprawy w następujący sposób:

Zgodnie z umową D. [dalej: D.] inwestować może otrzymane od inwestorów (w tym od Spółki) środki bezpośrednio lub pośrednio w udziały (akcje), obligacje, zamienne obligacje, opcje, swapy, kontrakty terminowe, inne kontrakty pochodne, gwarancje, warranty lub inne papiery wartościowe, nieruchomości, pozwolenia, licencje, roszczenia, instrumenty finansowe lub dłużne i/lub pożyczki. Wszystkie wymienione instrumenty finansowe dotyczą wskazanych we Wniosku sektorów, tj. nowoczesne technologie i telekomunikacja, usługi, ochrona zdrowia oraz dobra konsumenckie.

W tym miejscu Spółka podkreśla, że ww. umowa dopuszcza wyżej wymieniony katalog inwestycji, jednakże do tej pory (co jest zakresem pytań Spółki zawartych we Wniosku) miały miejsce inwestycje wyłącznie w spółki polegające na nabyciu udziałów (akcji) w tychże podmiotach.

W pierwszej kolejności Spółka wyjaśnia, że cytat „poniesienie ekonomicznego kosztu wynagrodzenia za zarządzanie” na stronie 4 Wniosku, jak i cały akapit, w którym tenże cytat został umiejscowiony, dotyczy kosztu Management Fee, jako kosztu związanego z zarządzaniem Funduszem i jego portfelem inwestycyjnym.

Komplementariuszowi przysługuje od Funduszu wynagrodzenie za zarządzanie – Spółka nie wypłaca jednakże przypadającej na nią jako udziałowcowi Funduszu części ww. wynagrodzenia bezpośrednio Komplementariuszowi. Spółka, na podstawie otrzymywanych Zawiadomień, dokonuje wpłat do Funduszu wynikających z Zawiadomień kwot, na które to kwoty składają się m.in. tzw. koszty Management Fee, mające na celu pokrycie przysługującego Komplementariuszowi wynagrodzenia. Fundusz przekazuje Komplementariuszowi jego wynagrodzenie ze środków pieniężnych Funduszu pochodzących z wpłat dokonywanych przez inwestorów Funduszu, w tym Spółkę, na podstawie Zawiadomień, w których wprost wskazane są koszty Management Fee. Tym samym Spółka ponosi ekonomiczny koszt ww. wynagrodzenia za zarządzanie Funduszem w ramach tzw. Management Fee. Powyższy sposób rozliczeń wynika z umowy D.

Uzupełniająco wskazać należy, że drugim rodzajem kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę są wskazane we Wniosku Partnership Expenses. Koszty te związane są z różnego rodzaju działaniami inwestycyjnymi D., bez których nie można byłoby podjąć decyzji inwestycyjnych oraz kosztami funkcjonowania Funduszu, na które składają się między innymi: koszty usług księgowych, koszty audytu, koszty prawne, opłaty bankowe itp., szczegółowo wskazane w treści Wniosku. W praktyce tego typu koszty zawsze przenoszone są na inwestorów (w tej sytuacji również na Wnioskodawcę) proporcjonalnie do udziału inwestora w Funduszu i stanowią nieodzowny element inwestowania za pośrednictwem funduszy.

Podsumowując wpłaty wnoszone do Funduszu przez wszystkich inwestorów, w tym Spółkę są przeznaczane na: (i) dokonywanie inwestycji zgodnie ze strategią Funduszu (tu: akcje spółek portfelowych), (ii) wynagrodzenie wypłacane przez Fundusz Komplementariuszowi, (iii) koszty działalności Funduszu, ponoszone z aktywów Funduszu, w tym związane z działalnością inwestycyjną i administrowaniem Funduszem.

Spółka podkreśla, że nie ponosi innych wydatków związanych z inwestycją w D. (za wyjątkiem wskazanych powyżej), a także że Management Fee oraz Partnership Expenses są dla Spółki obligatoryjne i zostały uregulowane w zawartych umowach.

Obowiązek ponoszenia ww. kosztów – tj. Management Fee, jak i Partnership Expenses – wynika z umowy konstytuującej D. Spółka na mocy zawartej umowy inwestycyjnej (tzw. umowy subskrypcyjnej) została inwestorem o statusie tzw. limited partner oraz stroną ww. umowy D. Tym samym objęta została wynikającymi z umowy D. obowiązkami.

Umowa D. określa skutki braku uiszczenia przez inwestora – a więc i Spółkę – kwot wynikających z Zawiadomień. Zwłoka we wpłacie skutkuje w pierwszej mierze wystawieniem zawiadomienia o niewywiązaniu się z obowiązku wpłaty wraz ze wskazaniem nowego terminu wpłaty i konsekwencji braku wpłaty. Zgodnie z umową, zalegający we wpłacie inwestor może m.in. być zobowiązany do wpłaty odsetek karnych oraz zostać pozbawiony prawa głosu czy też udziału w zgromadzeniach inwestorów. Zaległa kwota może zostać potrącana z przysługujących inwestorowi wypłat wynikających ze zwrotów z inwestycji w spółki portfelowe. Inwestor może być także wezwany do wpłaty całej kwoty swojego zaangażowania kapitałowego na konto depozytowe, z którego pobierane będą kolejne wpłaty. W ostateczności, posiadane przez takiego naruszającego umowę inwestora udziały w Funduszu mogą zostać odsprzedane innemu podmiotowi lub podmiotom (za cenę, na którą inwestor nie ma wpływu), bądź przymusowo wykupione za symboliczną kwotę 1 EUR.

W konsekwencji uznać należy, że brak uiszczenia kosztów Management Fee, jak i Partnership Expenses w najgorszym ze scenariuszy wyłączy jednoznacznie możliwość inwestowania we wskazany we Wniosku Fundusz poprzez pozbawienie Spółki statusu inwestora – na skutek odsprzedaży posiadanych przez nią udziałów czy też przymusowego ich wykupienia. Ponoszenie wyżej wymienionych wydatków jest dla Spółki obowiązkowe i brak uiszczenia któregokolwiek z nich skutkowałby zakończeniem udziału w inwestycji.

Pytanie

1.Czy wydatki Management Fee oraz Partnership Expenses stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT?

2.Czy wydatki Management Fee oraz Partnership Expenses są potrącane w dacie ich poniesienia, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT?

3.Czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z opisanym procesem inwestycyjnym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z zysków kapitałowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko dot. pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT koszty Management Fee oraz Partnership Expenses stanowią koszty uzyskania przychodów. Spółka jest uprawniona do rozpoznania przedmiotowych kosztów w momencie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Wyżej wskazana definicja kosztów uzyskania przychodów ma charakter ogólny i wiąże się z pewną nieokreślonością tego pojęcia. Wobec tego, każdy koszt poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej i podatkowej. Wyjątek stanowi jedynie sytuacja, w której ustawodawca wyraźnie wskazuje przynależność danego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Powyższe oznacza, że wszelkie wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przez pojęcie związku przyczynowo-skutkowego wydatku z przychodem należy rozumieć taką zależność, że poniesienie takiego wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź zabezpieczenie źródła przychodu podatnika. Kluczowa jest zatem intencja podatnika, co do danego wydatku, tak aby podatnik ponosił dany koszt z zamiarem osiągnięcia przychodu w przyszłości.

Istnieją natomiast pewne kryteria oceny, które pozwalają stwierdzić, czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu. Katalog ten został wskazany m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 listopada 2022 r. nr 0114- KDIP2-2.4010.166.2022.2.KW. W związku z tym, aby wydatek uznać za koszt uzyskania przychodu wymagane jest łączne spełnienie następujących warunków:

1)został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

2)był definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3)pozostawał w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4)poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

5)został właściwie udokumentowany,

6)nie znajdował się w grupie wydatków, które zostały wymienione w art. 16 Ustawy o CIT.

Ad 1

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca jest zobowiązany do ponoszenia opłat typu Management Fee oraz Partnership Expenses.

W tym miejscu należy wskazać, że w Ustawie o CIT nie zdefiniowano terminu „poniesienie kosztu”. W konsekwencji, posiłkując się definicją zawartą w słowniku języka polskiego PWN, przez poniesienie należy rozumieć jako „zostać obarczonym, obciążonym czymś”. Innymi słowy poniesienie kosztu oznacza pokrycie danego wydatku ze środków majątkowych podatnika, niezależnie od tytułu prawnego do dysponowania przez podatnika środkami przeznaczonymi na pokrycie tego wydatku.

Wydatki Management Fee oraz Partnership Expenses były ponoszone w całości ze środków Wnioskodawcy i obciążały jego majątek. Ostatecznie to właśnie na Wnioskodawcy spoczywał ekonomiczny ciężar przedmiotowych kosztów i to jego majątek realnie uszczuplały. W związku z tym, należy uznać, że koszty te ponoszone były przez Spółkę.

Ad 2

Definitywny charakter danego kosztu przejawia się w tym, iż obciążenie majątku podatnika jest trwałe, a więc poniesiony koszt w żaden sposób nie zostanie zwrócony podatnikowi. W tym zakresie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 marca 1996 r. o sygn. akt SA/Ka 332/95 oraz Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 9 lutego 2024 r. o sygn. 0114-KDIP2- 1.4010.704.2023.1.AZ - „Nie zostaną one zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie, wobec czego należy uznać, że spełniona jest również druga z przesłanek uznania ich za koszty uzyskania przychodu”.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, koszty Management Fee i Partnership Expenses w całości pokrywane były przez Spółkę oraz w żaden sposób nie były jej zwracane. W związku z tym, należy uznać, że niniejsze koszty zostały poniesione przez Spółkę w sposób definitywny.

Ad 3 i 4

Związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zatem kosztami uzyskania przychodów będą koszty, które zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodu, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Należy więc przyjąć, że koszty związane z zachowaniem źródła przychodów to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej mogło istnieć.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, aby realizować przyjętą strategię inwestycyjną, Wnioskodawca był zobligowany do ponoszenia kosztów Management Fee i Partnership Expenses. Koszty te stanowią wydatki, bez których Wnioskodawca nie mógłby uzyskiwać zysków z inwestycji. Należy bowiem podkreślić, że przedmiotowe koszty stanowią standardowe wydatki ponoszone przez inwestora funduszy inwestycyjnych i są nieodłącznym elementem tego typu działalności. Wobec tego, gdyby Wnioskodawca nie ponosił przedmiotowych kosztów, to nie mógłby w ogóle przystąpić do Funduszu a tym samym osiągnąć jakiegokolwiek przychodu.

Wnioskodawca wskazuje, że koszty Management Fee oraz Partnership Expenses ponoszone były w celu uzyskania przychodów i pozostawały w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (działalnością inwestycyjną).

Ad 5

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy jest on prawidłowo i rzetelnie udokumentowany.

Wnioskodawca podkreśla, że koszty Management Fee oraz Partnership Expenses były pokrywane na skutek realizacji postanowień Umowy, której zapisy stanowią podstawę do obowiązku uiszczania niniejszych opłat.

Co więcej, wydatki te zostały odpowiednio udokumentowane Zawiadomieniami. Oprócz Zawiadomień Wnioskodawca otrzymywał także inne dokumenty dotyczące wydatków:

1)Zestawienia danych bankowych,

2)Potwierdzenia realizacji przelewów.

Wnioskodawca jest w posiadaniu wszystkich potrzebnych dokumentów na potwierdzenie poniesionych wydatków, w związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sposób prawidłowy i wystarczający udokumentował ponoszone koszty.

Ad 6

W celu uznania danego kosztu za koszt uzyskania przychodów, koszt ten musi spełniać szereg warunków, a także nie może być on wykluczony przez ustawodawcę z kosztów uzyskania przychodów. W związku z tym, Wnioskodawca wskazuje, iż poniesione przez niego koszty Management Fee oraz Partnership Expenses nie zostały wymienione w katalogu kosztów w art. 16 Ustawy o CIT, jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż koszty Management Fee i Partnership Expenses stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Stanowisko dot. pytania nr 2

W art. 15 Ustawy o CIT ustawodawca wskazał, że istnieją dwie kategorie kosztów uzyskania przychodów, mianowicie są to bowiem koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT) oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, inaczej tzw. koszty pośrednie (art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT).

Na podstawie powyższego, koszty bezpośrednie to takie wydatki, które wprost można przypisać do osiągniętego przychodu (np. koszty niezbędne do wytworzenia danego produktu lub wykonania usługi). Koszty pośrednie to wszystkie wydatki, które wiążą się z osiąganiem przychodów, ale nie wykazują bezpośredniego związku z określoną kategorią przychodów i nie mogą być są zaliczane do kosztów bezpośrednich.

Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 13 lutego 2024 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.662.2023.1.ASK „Koszty bezpośrednie to (...) koszty, które są ściśle związane z uzyskiwanymi przychodami, jakie osiąga dany podmiot gospodarczy (podatnik) w związku z charakterem prowadzonej przez niego działalności. To ścisłe powiązanie oznacza, iż można ustalić, jakie konkretnie przychody zostały uzyskane w wyniku poniesienia konkretnych kosztów. Charakter prowadzonej działalności przez danego podatnika ma podstawowe znaczenie dla ustalenia, czy dany wydatek ma charakter kosztu bezpośredniego. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane”.

W niniejszej kwestii wypowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 31 marca 2016 r. o sygn. IBPB-1-3/4510-182/16/WLK. Zdaniem Dyrektora „Regulacje u.p.d.o.p. przewidują dwie kategorie kosztów: koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Jednocześnie pośród przepisów u.p.d.o.p. brak jest legalnych definicji pojęć bezpośrednie i pośrednie koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów”.

Z powyższych interpretacji wynika, że pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika (brak jest możliwości ustalenia, w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) - w przeciwieństwie do kosztów bezpośrednich w stosunku, do których można konkretnie określić uzyskane przychody. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

W kwestii momentu potrącenia ponoszonych kosztów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 22 lipca 2015 r. sygn. ILPB1/4511-1-554/15-2/TW wskazał, że „(...) zasady potrącalności kosztów zostały zróżnicowane przez ustawodawcę w oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć -wyróżniono koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszy uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, zwane kosztami pośrednimi”.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki Management Fee oraz Partnership Expenses powinny być potrącane w dacie ich poniesienia, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT. W opinii Wnioskodawcy jako dzień poniesienia powinien być w tej sytuacji postrzegany dzień, na który ujęto w księgach kwoty Management Fee oraz Partnership Expenses na podstawie otrzymywanych Zawiadomień.

Stanowisko dot. pytania nr 3

Na podstawie art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT „Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów”.

Ustawodawca w art. 7b ust. 1 Ustawy o CIT wymienił katalog przychodów, które stanowią przychody z zysków kapitałowych. Są nimi m.in.:

• przychody z udziału w zyskach osób prawnych, w tym dywidendy, otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych;
• odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę;
• odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca uzyskiwać może w szczególności dochody wynikające ze zbycia przez Fundusz udziałów w spółkach, w które inwestowane są pozyskiwane od udziałowców Funduszu środki pieniężne (zbycie spółek portfelowych), dywidend uzyskanych od spółek portfelowych, czy też odsetek.

Ponieważ ponoszone przez Wnioskodawcę koszty Management Fee oraz Partnership Expenses warunkują uzyskiwanie przychodów z zysków kapitałowych za pośrednictwem Funduszu, zdaniem Wnioskodawcy ww. koszty Management Fee oraz Expenses Fee należy zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów ze źródła zysków kapitałowych.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż koszty Management Fee oraz Partnership Expenses stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. Koszty Management Fee oraz Partnership Expenses w ostatecznym rozrachunku obciążały Wnioskodawcę i nie zostały mu zwrócone w żaden sposób. Koszty te związane był z prowadzoną działalnością gospodarczą i zostały poniesione w celu uzyskania przychodów. Ponadto, koszty te zostały właściwie udokumentowane i nie znajdowały się w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 Ustawy o CIT.

Przedmiotowe koszty, w świetle wcześniej przywołanych przepisów, stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Koszty te wykazują związek z uzyskiwanymi przychodami, jednakże nie można ustalić jakie konkretnie przychody zostały uzyskane w wyniku poniesienia danego kosztu. Ponoszenie kosztów Management Fee oraz Partnership Expenses jest niezbędne na potrzeby prowadzonej działalności inwestycyjnej, w związku z tym istnieje związek ponoszonych kosztów z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że osiągane przez niego przychody w stosunku do których Wnioskodawca poniósł koszty Management Fee i Partnership Expenses powinny zostać przypisane do źródła przychodów z zysków kapitałowych, o którym mowa w art. 7b ust. 1 ustawy o CIT. Mając na uwadze całokształt działalności Wnioskodawcy, w jego ocenie, za zasadne należy uznać stwierdzenie, że wskazane w niniejszym wniosku koszty zostały poniesione w związku z perspektywą uzyskania wyłącznie przychodów z zysków kapitałowych, a nie w celu osiągnięcia innych przychodów. Zawierając umowę inwestycyjną z Funduszem, Wnioskodawca racjonalnie spodziewał się osiągnięcia przychodów z tytułu np. dywidendy, czy też zrealizowanych zysków na transakcjach kapitałowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że zadane we wniosku pytania wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem pytań. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy lub własnego stanowiska, których nie objęto pytaniami, nie podlegaja rozpatrzeniu w niniejszej interpretacji.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT” lub „updop”):

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Należy także zauważyć, że w ustawie o CIT przychody podatników tego podatku zostały rozdzielone na źródła:

• z zysków kapitałowych, oraz
• z innych źródeł.

Wydzielając źródło przychodów z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o CIT, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów alokowanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ust. 1 updop. Na podstawie powyższego przepisu:

Wyodrębnienie źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy również kosztów uzyskania przychodów. Dlatego też takie koszty będą mogły podlegać zaliczeniu do źródła zyski kapitałowe, o ile dotyczą kategorii przychodu wskazanej w art. 7b ustawy o CIT.

Natomiast w myśl art. 7b ust. 2 updop:

Zatem odmienna kwalifikacja przychodów w określonych w art. 7b ust. 1 zarezerwowana jest wyłącznie dla podmiotów wymienionych w art. 7b ust. 2 ustawy CIT.

Tym samym, powyższy przepis oznacza, iż zawarta w nim grupa podmiotów osiągając przychody wymienione w art. 7b ust. 1 Ustawy CIT winna kwalifikować je jako przychody z innych źródeł (za wyjątkiem przychodów wskazanych w pkt 1 lit. a i f tego przepisu).

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami ze źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Dlatego też do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty – zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami – o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów lub wydatków, których wysokość zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych została ustawowo ograniczona.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. W związku z powyższym, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, powinien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zatem dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT).

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie i doktrynie poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Koszty pośrednie stanowić zatem będą wydatki, których nie da się wprost przypisać do konkretnych przychodów, są one jednak gospodarczo uzasadnione i prowadzą do osiągnięcia przychodów.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast, do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy:

1.wydatki Management Fee oraz Partnership Expenses stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

2.wydatki Management Fee oraz Partnership Expenses są potrącane w dacie ich poniesienia, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o CIT

3.ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z opisanym procesem inwestycyjnym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z zysków kapitałowych.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego od opisu stan faktycznego stwierdzam, że koszty Management Fee oraz Partnership Expenses stanowią koszty uzyskania przychodów ponieważ są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Jak wynika z opisu sprawy Koszty Management Fee to koszty wynagrodzenia za zarządzanie sprawami Funduszu, które ponosicie Państwo w związku z przystąpieniem do inwestycji. Koszty Management Fee są niezbędne do inwestycji w fundusze inwestycyjne i stanowią nieodłączny element strategii inwestycyjnej. Bez ponoszenia opłat Management Fee rozpoczęcie inwestowania w tej formie nie byłoby możliwe.

Natomiast wydatki Partnership Expenses ponoszone są w związku z działaniami Funduszu w celu wypracowania zysku i obejmują co do zasady wydatki związane z działalnością, inwestycjami i biznesem Funduszu. Partnership Expenses kalkulowane są w oparciu o ponoszone przez Fundusz wydatki na które składają się różne obciążenia związane między innymi z usługami czy też doradztwem specjalistów z innych branż.

Bez poniesienia kosztów Management Fee oraz Partnership Expenses inwestycja nie miałaby miejsca, bowiem są one nieodłącznym wydatkiem związanym z działalnością funduszy inwestycyjnych. Obligatoryjność powyższych opłat została uregulowana w umowach zawartych z Funduszem.

Powyższe okoliczności świadczą, że na gruncie przedstawionego opisu sprawy ponoszone przez Państwa koszty Management Fee oraz Partnership Expenses spełniają przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wydatki Management Fee oraz Partnership Expenses stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami potrącane w dacie ich poniesienia. Wydatków tych nie da się powiązać z konkretnym przychodem Spółki. Dotyczą one całokształtu działalności Spółki w związku z zawarciem umowy inwestycyjnej i przystąpienia Spółki jako inwestor o statusie limited partner do Funduszu. Wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na dzień w którym ujęto w księgach rachunkowych kwoty Management Fee oraz Partnership Expenses na podstawie otrzymywanych zawiadomień.

Z opisu sprawy wynika, że uzyskiwać możecie Państwo w szczególności dochody z dywidend oraz odsetek z aktywów posiadanych przez Fundusz, oraz dochody wynikające ze zbycia określonych aktywów (np. obligacji), oraz w związku z udziałem Funduszu w funduszu głównym i osiąganych przez niego, określonych zyskach.

Ponieważ ponoszone przez Państwa koszty Management Fee oraz Partnership Expenses warunkują uzyskiwanie przychodów z zysków kapitałowych za pośrednictwem Funduszu koszty Management Fee oraz Partnership Expenses należy zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów ze źródła ‘zyski kapitałowe’.

W świetle powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 1, 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego, podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).