Zastosowanie art. 12 ust. 4i oraz art. 15d ust. 1 i 2 ustawy o CIT w sytuacji dokonania przez Wnioskodawcę przelewu środków na rachunek nieznajdujący się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 12 grudnia 20219 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej - uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 grudnia 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 974/20 (wpływ prawomocnego orzeczenia WSA w Warszawie - 8 lipca 2024 r.); i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 grudnia 2019 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 grudnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie zastosowania art. 12 ust. 4i oraz art. 15d ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w sytuacji dokonania przez Wnioskodawcę przelewu środków na rachunek nieznajdujący się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług.

Opis zdarzenia przyszłego

(...) Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Bank”) jest osobą prawną, polską spółką kapitałową, zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca jest bankiem prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 2187 z późn. zm; dalej: „Prawo bankowe”). Działalność Banku podlega nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego.

Bank działa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Przedmiotem działalności Banku jest m.in. prowadzenie rachunków bankowych, udzielanie kredytów, udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych, emitowanie bankowych papierów wartościowych, przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych, udzielanie pożyczek pieniężnych.

W przypadku zawarcia z klientem (dalej: „Kredytobiorca”) umowy kredytu bankowego, umowy pożyczki lub innej formy udzielenia finansowania (dalej razem jako: „udzielenie finansowania”), Bank dokonuje przelewu środków na uzgodniony z Kredytobiorcą rachunek. Mogą zdarzyć się sytuacje, kiedy rachunek ten będzie należał do innego podmiotu niż Kredytobiorca (dalej: „właściciel rachunku”), a wypłata środków stanowić będzie jednocześnie zapłatę z tytułu transakcji realizowanej pomiędzy Kredytobiorcą a właścicielem rachunku (dostawcą/usługodawcą). Tym samym Kredytobiorca, jako strona zobowiązana do zapłaty z tytułu umowy zawartej z właścicielem rachunku, po przelaniu środków przez Bank na wskazany rachunek bankowy, nie będzie zobligowany do wykonania kolejnego przelewu w celu uiszczenia opłaty za dostawę towarów/świadczenie usług.

W opisanych sytuacjach właściciel rachunku, na który zostanie dokonany przelew środków, co do zasady, będzie podmiotem zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług, jako podatnik VAT czynny.

Bank nie może wykluczyć przypadków, gdy podany przez Kredytobiorcę rachunek bankowy nie będzie zgłoszony do wykazu, o którym jest mowa w art. 96b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 2174 z późn. zm.; dalej: „ustawa o VAT”).

Pomiędzy Bankiem a właścicielem rachunku nie będzie zawartej żadnej umowy, która obligowałaby Bank do pobrania od Kredytobiorcy środków w celu dokonania zapłaty za towary lub usługi dostarczone przez właściciela rachunku.

Umowa o udzielenie finansowania zawarta pomiędzy Bankiem a Kredytobiorcą nie będzie obejmowała obowiązku pobrania od Kredytobiorcy środków w celu dokonania zapłaty za towary lub usługi dostarczone przez właściciela rachunku. Tym samym Bank pełni wyłącznie rolę płatnika z tytułu dyspozycji złożonej przez Kredytobiorcę co do zapłaty na rachunek właściciela rachunku wskazanego, przez Kredytobiorcę.

Pytanie

Czy w sytuacji dokonania przez Wnioskodawcę, w ramach wykonania udzielenia finansowania, przelewu środków na wskazany przez Kredytobiorcę rachunek, nieznajdujący się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT, w stosunku do Wnioskodawcy zastosowanie znajdą przepisy art. 12 ust. 4i, art. 15d ust. 1 i 2 ustawy o CIT oraz art. 117 ba ustawy Ordynacja podatkowa?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji dokonania przez niego, w ramach wykonania udzielenia finansowania, przelewu środków na wskazany przez Kredytobiorcę rachunek, nieznajdujący się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT, w stosunku do Wnioskodawcy nie znajdą zastosowania przepisy art. 12 ust. 4i, art. 15d ust. 1 i 2 ustawy o CIT oraz art. 117ba ustawy Ordynacja podatkowa.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Stosownie do art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r., Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów (dalej także „biała lista”):

1)w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;

2)zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

W ust. 3 tego artykułu wskazany został zakres danych, które podlegają zgłoszeniu do wykazu. Wśród wymienionych tam informacji znajdują się między innymi numery rozliczeniowych rachunków bankowych prowadzonych dla danego podmiotu.

Podstawowym celem wprowadzenia powyższej regulacji jest uszczelnienie systemu podatku od towarów i usług oraz zminimalizowanie ryzyka nieświadomego udziału podatników w karuzelach VAT. Aby jeszcze lepiej osiągnąć określony cel, ustawodawca zdecydował również o wprowadzeniu zmian do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 poz. 865 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 poz. 1387 z późn. zm.; dalej: „ustawa o PIT”) oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.; dalej: „Ordynacja podatkowa”).

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2020 roku art. 15d ustawy o CIT, podatnicy nie będą mogli zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1)została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub

2)została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 9ób ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

Analogiczna regulacja wprowadzona została do ustawy o PIT w art. 22p ust. 1 i 2.

Zgodnie natomiast z obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. art. 12 ust. 4i ustawy o CIT, „w przypadku gdy podatnik, który na podstawie umowy zawartej z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny albo nabywcą towarów lub usługobiorcą jest obowiązany do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, dokona zapłaty tej należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, u podatnika ustala się przychód w dniu zlecenia przelewu. Przychód ten ustala się w takiej wysokości, w jakiej płatność została dokonana na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Analogiczna regulacja wprowadzona została do ustawy o PIT w art. 14 ust. 2h.

Jak natomiast stanowi obowiązujący od 1 stycznia 2020 r. art. 117ba § 1. Ordynacji podatkowej, podatnik VAT, na rzecz którego dokonano dostawy towarów lub świadczenia usług, odpowiada solidarnie całym swoim majątkiem wraz z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, za jego zaległości podatkowe w części podatku od towarów i usług proporcjonalnie przypadającej na tę dostawę towarów lub to świadczenie usług, jeżeli zapłata należności za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, zostanie dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, a z odrębnych przepisów wynika obowiązek dokonania zapłaty za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Wskazane powyżej konsekwencje, przewidziane w ustawie o CIT, ustawie o PIT oraz Ordynacji podatkowej, nie mają zastosowania do podmiotów, które po dokonaniu zapłaty należności przelewem na rachunek inny wskazany na białej liście, złożą zawiadomienie o takim przelewie do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Dodatkowo warto wskazać, że ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.; dalej: „Prawo przedsiębiorców”) w art. 19 stanowi, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1)stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2)jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

W celu określenia, czy w odniesieniu do Banku znajdą zastosowanie wskazane wyżej regulacje, należy przede wszystkim poddać analizie charakter stosunków prawnych łączących Bank i Kredytobiorcę oraz Kredytobiorcę i właściciela rachunku.

W pierwszej kolejności w ocenie Wnioskodawcy należy wskazać, że wypłata środków finansowych w ramach udzielenia finansowania nie powinna podlegać przepisom dotyczącym białej listy. Wynika to z faktu, iż wypłata takich środków, co do zasady, nie stanowi zapłaty za transakcję. Jest to wyłącznie udostępnienie Kredytobiorcy środków finansowych przez Bank. Co do zasady, środki te mogą być dopiero w kolejnym etapie wykorzystane przez Kredytobiorcę do zapłaty za nabyte towaru lub usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, natura relacji pomiędzy Bankiem a Kredytobiorcą nie ulega zmianie również w sytuacji, w której Bank wypłaca środki bezpośrednio na rachunek właściciela rachunku. W relacji pomiędzy Bankiem a Kredytobiorcą, jest to nadal wypłata środków w ramach udzielonego finansowania. Pomiędzy Bankiem a Kredytobiorcą nie dochodzi do transakcji, w ramach której Bank nabywa od Kredytobiorcy jakikolwiek towar lub usługę.

Odmiennie natomiast należy rozpatrywać transakcję dostawy towarów lub świadczenia usług zawartą pomiędzy Kredytobiorcą a właścicielem rachunku. W takim bowiem przypadku, jeśli spełnione są przesłanki wynikające z powołanego wyżej art. 19 Prawa przedsiębiorców, analizowane regulacje dotyczące białej listy powinny być stosowane do wskazanej transakcji. Oznacza to jednak, iż podmiotem zobowiązanym do przestrzegania przepisów w zakresie białej listy powinien być Kredytobiorca, tj. ten podmiot, który jest faktyczną stroną transakcji i który nabywa towar lub usługę. Bank w tej relacji jest wyłącznie finansującym. Bank nie jest stroną transakcji pomiędzy Kredytobiorcą (nabywcą) a właścicielem rachunku (dostawcą).

Tym samym, podmiotem zobowiązanym do zapłaty za dostawę towarów lub świadczenie usług jest wyłącznie Kredytobiorca (jako nabywca). W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, to również Kredytobiorca zobowiązany będzie zadbać o to, aby zapłata za transakcję została dokonana na rachunek wskazany na białej liście. Konsekwentnie, jeżeli płatność zostanie dokonana na rachunek spoza białej listy, to również Kredytobiorca powinien złożyć ewentualne zawiadomienie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o dokonaniu płatności na rachunek spoza białej listy. W przypadku braku takiego zawiadomienia, to w stosunku do Kredytobiorcy zastosowanie znajdą regulacje wynikające z art. 15d ustawy o CIT, art. 22p ustawy o PIT oraz art. 117ba ustawy Ordynacja podatkowa.

Na powyższą konkluzję nie powinien wpływać fakt, że środki przewidziane w umowie udzielania finansowanie (której celem jest sfinansowanie nabycia przez Kredytobiorcę określonych towarów lub usług) przelewane są przez Bank bezpośrednio na rachunek przedsiębiorcy, który dokonuje dostawy na rzecz Kredytobiorcy. W takiej sytuacji bowiem Bank dokonuje jedynie technicznej czynności przekazania środków (przelewu), które zgodnie z umową, zostały oddane do dyspozycji Kredytobiorcy.

W tym miejscu warto dodatkowo przywołać przepis art. 12 ust. 4i ustawy o CIT oraz art. 117ba § 2 Ordynacji podatkowej, w których zostało wskazane, że analogiczne obowiązki, jak w przypadku podmiotów będących stronami transakcji, ciążą również na podatniku, który na podstawie umowy zawartej z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny albo nabywcą towarów lub usługobiorcą jest obowiązany do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe regulacje także nie powinny mieć zastosowania w odniesieniu do Banku. W analizowanym zdarzeniu przyszłym brak będzie bowiem umowy zobowiązującej Bank do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług potwierdzone fakturą i przekazania jej w całości albo w części dostawcy towarów.

Bank wskazuje, iż pomiędzy Bankiem a właścicielem rachunku nie będzie żadnej umowy, która obligowałaby Bank do pobrania od Kredytobiorcy środków w celu dokonania zapłaty za towary lub usługi właściciela rachunku.

Taka umowa nie będzie również funkcjonowała pomiędzy Kredytobiorcą a Bankiem. W opisanej sytuacji Kredytobiorca nie dysponuje środkami, które Bank mógłby pobrać i przekazać dalej. Co więcej, przywołane brzmienie przepisu implikuje istnienie dwóch niezależnych od siebie transakcji, polegających na:

1)pobraniu środków przez Bank od kredytobiorcy oraz

2)przekazaniu tych środków właścicielowi rachunku.

Bezsprzecznie taka sytuacja nie wystąpi w rozpatrywanej sprawie, gdyż dojdzie tylko do jednego przelewu - z rachunku Banku na wskazany przez Kredytobiorcę rachunek (tj. rachunek właściciela rachunku). W tej sytuacji nie dochodzi do pobrania i przekazania środków (dwóch niezależnych od siebie transakcji). Wypłata środków następuje w wykonaniu umowy udzielenia finansowania i nie ma charakteru pobrania oraz przekazania. Rolą Banku w tym przypadku jest bowiem udzielenie finansowania, a nie byciem pośrednikiem w przekazywaniu płatności.

Podsumowując, biorąc pod uwagę całość przedstawionych rozważań, w ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji wypłaty środków w ramach udzielenia finansowania Kredytobiorcy, do Banku nie powinny znaleźć zastosowanie przepisy art. 12 ust. 4i, art. 15d ust. 1 i 2 ustawy o CIT oraz art. 117ba ustawy Ordynacja podatkowa.

Bank nie jest stroną transakcji dostawy towarów / świadczenia usług pomiędzy Kredytobiorcą a właścicielem rachunku. Bank nie jest również zobligowany do pobrania i przekazania środków w ramach transakcji pomiędzy Kredytobiorcą a właścicielem rachunku. Jeżeli do transakcji pomiędzy Kredytobiorcą a właścicielem rachunku będą miały zastosowanie regulacje w zakresie białej listy, to Kredytobiorca (nabywca), jako dokonujący zapłaty z wykorzystaniem finansowania otrzymanego od Banku, powinien podjąć stosowane działania w celu uwzględnienia wymogów związanych z białą listą.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek - 27 lutego 2020 r., wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP2-2.4010.535.2019.3.AG, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 5 marca 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 3 kwietnia 2020 r. (wpływ 7 kwietnia 2020 r.) wnieśli Państwo skargę na powyższą interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wnieśli Państwo o:

1)uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości, zgodnie z art. 146 § 1 Ppsa;

2)zasądzenie zwrotu kosztów postępowania na rzecz Skarżącej na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 Ppsa.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną wyrokiem z 12 grudnia 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 974/20.

Wyrok ten stał się prawomocny od 7 marca 2024 r. Doręczenie prawomocnego orzeczenia nastąpiło 8 lipca 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;
• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albow formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.