Brak zastosowania ograniczeń, o których mowa w 15e ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 22 listopada 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 6 października 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 626/20 (wpływ prawomocnego orzeczenia WSA 18 marca 2024 r.); i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 listopada 2019 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku zastosowania ograniczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do kosztu opłaty licencyjnej ponoszonego przez Spółkę na rzecz podmiotu powiązanego, w związku z zastosowaniem  art. 15e ust. 11 pkt 1 ww. ustawy.

Uzupełnili go Państwo  – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 grudnia 2019 r. (wpływ 5 grudnia 2019 r.).

Opis zdarzenia przyszłego

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług naprawy i likwidacji szkód przenośnego sprzętu elektronicznego oraz administrowania programami ubezpieczeniowymi i serwisowymi takiego sprzętu. Spółka posiada kilkanaście umów ze swoimi klientami na świadczenie tego typu usług.

Spółka zawarła umowę licencyjną (Umowa) z B. Limited (B.), spółką z siedzibą w Irlandii. B. jest wspólnikiem Wnioskodawcy posiadającym całość jego udziałów.

Przedmiotem Umowy jest udzielenie Wnioskodawcy licencji na użytkowanie opisanych w  niej  praw własności intelektualnej (w tym oprogramowania). W zamian za prawo do ich użytkowania Wnioskodawca będzie co roku ponosił opłaty w wysokości odsetka swoich przychodów osiągniętych przy pomocy nabytych licencji. Pierwsza opłata, za rok 2019, po ostatecznym uzgodnieniu jej wysokości zafakturowana zostanie przez B. na Wnioskodawcę w styczniu 2020 roku.

Licencjonowane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy oprogramowanie obejmuje między innymi:

• system informatyczny (...) z rozszerzeniami i aktualizacjami - oprogramowanie do rejestracji i zarządzania polisami i kontraktami klientów Wnioskodawcy, przechowywania i przetwarzania informacji oraz przeprowadzania obliczeń szkodowości i zyskowności programów ubezpieczeniowych klientów Wnioskodawcy,
• system informatyczny (...) z rozszerzeniami i aktualizacjami - system do rejestracji i zarządzania roszczeniami związanymi z programami ubezpieczeniowymi i serwisowymi Klientów dotyczącymi telefonów komórkowych, przechowywania i przetwarzania informacji związanymi z likwidacją szkód w ramach programów ubezpieczeniowych klientów Wnioskodawcy,
• system informatyczny (...) z rozszerzeniami i aktualizacjami - system do zarządzania i śledzenia stanu zgłoszeń dotyczących uszkodzeń telefonów komórkowych oraz statusu ich naprawy (likwidacji szkód) w ramach programów ubezpieczeniowych klientów Wnioskodawcy; system (...) zastąpi docelowo system (...),
• aplikacja (...) z rozszerzeniami i aktualizacjami - oprogramowanie diagnostyczne dla urządzeń przenośnych oceniające stan sprawności (...), służące do sprzedaży usługi „(...)” klientom Wnioskodawcy,
• aplikacja diagnostyczna (...) i (...) z rozszerzeniami i aktualizacjami - oprogramowanie sprofilowane dla sieci (...) oraz (...) będących klientami Wnioskodawcy, służące analizie stanu urządzeń (....) abonentów tych sieci, jakości ich dźwięku, akcelerometra i (...) i dedykowane wyłącznie tym klientom Wnioskodawcy, oraz
• aplikacja diagnostyczna (...) z rozszerzeniami i aktualizacjami - oprogramowanie sprofilowane dla sieci (...) będącej klientem Wnioskodawcy, służące analizie stanu urządzeń (...) abonentów tej sieci, między innymi jakości ich dźwięku, akcelerometra i (...) i dedykowane wyłącznie temu klientowi Wnioskodawcy.

Wymienione oprogramowanie określane jest w dalszej części wniosku jako „oprogramowanie klienckie”.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Pismem z 5 grudnia 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe o dane identyfikujące zagranicznego usługodawcę, będącego stroną opisanej we wniosku transakcji: Licencjodawcą jest B. Limited z siedzibą pod adresem (...). Numer rejestracji VAT: (...). Numer w rejestrze spółek: (...).

Pytanie

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia opłat licencyjnych za prawo do użytkowania oprogramowania klienckiego do kosztów uzyskania przychodów dla celów PDOP w całości w roku 2019?  W szczególności, czy opłaty te stanowią u Wnioskodawcy koszty usług, opłat i należności, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi (art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o PDOP), których nie obejmuje ograniczenie z art. 15e ust. 1 Ustawy o PDOP?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zaliczenia opłat licencyjnych za prawo do użytkowania oprogramowania klienckiego do kosztów uzyskania przychodów dla celów PDOP w całości w roku 2019. Stanowią one bowiem u Wnioskodawcy koszty usług, opłat i należności, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych ze świadczeniem usług, których nie obejmuje ograniczenie z art. 15e ust. 1 Ustawy o PDOP.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Koszty opłat licencyjnych przedstawionych powyżej spełniają ogólne warunki zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 15 ust. 1 Ustawy o PDOP. Będą ponoszone przez Spółkę, będą miały charakter definitywny, będą ponoszone w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i będą ponoszone w celu generowania przychodów lub utrzymania lub zabezpieczenia źródła jej dochodu. Wydatki te nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy o PDOP, tj. w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodu. Wydatki te będą odpowiednio udokumentowane, w tym fakturami zakupu.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy o PDOP, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, świadczeń o podobnym charakterze oraz wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wskazanych wartości niematerialnych i prawnych (w tym licencji na oprogramowanie) poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2. Wyłączenie następuje w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Przepis ten został wprowadzony ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Ustawy o PDOP oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2175) i wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2018 r.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu wspomnianej ustawy nowelizującej (Sejm RP VIII kadencji Nr druku 1878 - http://www.sejm.gov.pl) wprowadzenie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów związanych z umowami o usługi niematerialne (np. umowy licencyjne, usługi doradcze, zarządzania i kontroli) oraz związanych z korzystaniem z wartości niematerialnych i prawnych, a także przepisów precyzujących pojęcie „nabycia” wartości niematerialnej i prawnej, wynikała z faktu, że przedmiotem większości działań związanych z tzw. agresywną optymalizacją podatkową są prawa i wartości o charakterze niematerialnym (np. znaki towarowe). Ich brak powiązania z realnie istniejącą substancją, a także zindywidualizowany charakter powoduje, iż są one idealnym narzędziem do kreowania „tarczy podatkowej” (sztucznego, nieuzasadnionego ekonomicznie, generowania kosztów uzyskania przychodów). Z jednej bowiem strony ich przenoszenie do innych podmiotów ma aspekt czysto formalny, z drugiej istnieją obiektywne trudności z ustaleniem rynkowej wartości takiego prawa. Możliwość taka odnosi się również do określonych rodzajów świadczeń niematerialnych, w tym m.in. usług doradczych, zarządzania i kontroli oraz praw do korzystania z wartości niematerialnych i prawnych. Usługi i prawa te charakteryzują się brakiem faktycznej możliwości powiązania ich ceny z „produktem”, który w zamian za tę cenę jest otrzymywany. Usługi  takie są często  świadczone  przez  podmioty  zagraniczne  na  rzecz  ich  polskich spółek-córek, przy czym sposób wynagradzania zagranicznych centrali za ich świadczenia ustalany jest  jako procent  zaangażowanego  w  polską  spółkę  kapitału  (określany  w  odniesieniu do wysokości przychodów spółki-córki). Innym sposobem wykorzystywania usług niematerialnych (np. reklamowych) do pomniejszania bazy podatkowej w PDOP jest przenoszenie na polskie spółki, wchodzące w skład grupy o charakterze międzynarodowym, części ponoszonych przez grupę wydatków na takie usługi, w nieadekwatnej, zawyżonej wysokości.

Prawa do korzystania z oprogramowania nabywane przez Wnioskodawcę mają zaś zupełnie inny charakter. Pozwalają one Wnioskodawcy wejść w posiadanie narzędzi bezpośrednio wykorzystywanych w świadczeniu usług na rzecz jego klientów, istnieje realny związek ponoszonych opłat z otrzymywanymi w zamian „produktami”.

Systemy, z których - dzięki ponoszonym opłatom - korzystać może Wnioskodawca, stanowią o jego rynkowej przewadze konkurencyjnej i są niezbędne dla efektywnego zarządzania olbrzymim portfelem polisowo/szkodowym. Przykładowo system (...) zarządza obecnie ok. 3,7 mln aktywnych polis, systemy (...) i (...) obsługują i zarządzają ok. 25 tys. zgłoszeniami szkodowymi i roszczeniowymi. Bez dostępu do tego oprogramowania Wnioskodawca nie byłby w stanie rozwinąć działalności w obecnej skali. Gdyby zdecydował się na obsługę Klientów bez udziału tych systemów, jego usługi byłyby dużo droższe (a przez to niesprzedawalne) ze względu na koszty procesów manualnych.

Celem dodanego art. 15e Ustawy o PDOP było ograniczenie wysokości zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów kwot związanych z określonymi usługami i wartościami o charakterze niematerialnym i prawnym. Należy mieć na uwadze, że analizowany przepis wprowadzający ograniczenie możliwości zaliczenia pewnych poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest wyjątkiem od ogólnej zasady określonej w art. 15 ust. 1 Ustawy o PDOP, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

A zatem wykładnia analizowanego przepisu, powinna być wykładnią ścisłą.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył w niektórych przypadkach stosowanie ograniczenia kosztów uzyskania przychodów wynikającego z art. 15e ust. 1, bowiem m.in. zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ograniczenie to nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Zdaniem Wnioskodawcy koszty opłat za prawo do używania oprogramowania klienckiego są właśnie kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z wytworzeniem przez niego „produktów” czyli świadczonych przez niego usług na rzecz klientów.

Przepis art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP odnosi się do związku kosztu z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi, nie zaś do relacji pomiędzy poniesieniem kosztu a osiągnięciem przychodu. Pojęcie „bezpośredniego związku” w tym przepisie nie jest zatem tożsame z pojęciem kosztów bezpośrednio związanych z osiągnięciem przychodu użytym w art. 15 ust. 4b Ustawy o PDOP (wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 czerwca 2019 r., SA/Łd 120/19).

W art. 15e ust. 11 pkt 1 chodzi zatem o bezpośredni związek kosztu poniesienia usług wymienionych w ust. 1 pkt 1 z wytworzeniem lub nabyciem konkretnie oznaczonych towarów lub świadczeniem konkretnie oznaczonych usług (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 30 stycznia 2019 r., I SA/Po 919/18).

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 kwietnia 2019 r., I SA/GI 24/19 „koszt ten powinien być zatem możliwy do zidentyfikowania jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego produktu/usługi. O bezpośrednim związku kosztu z wytworzeniem lub nabyciem towaru bądź świadczeniem usługi można mówić jedynie w sytuacji, gdy koszt ten wprost oraz w dostrzegalny, możliwy do precyzyjnego określenia sposób przekłada się na cenę wytwarzanych lub nabywanych przez podatnika towarów bądź realizowanych przez niego usług”.

Taka sytuacja ma miejsce w odniesieniu do oprogramowania klienckiego wykorzystywanego przez Wnioskodawcę przy świadczeniu usług na rzecz jego klientów.

Licencjonowane od B. będącego jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy (a zatem podmiotem z nim powiązanym) oprogramowanie klienckie wykorzystywane jest przez Wnioskodawcę wyłącznie w celu świadczenia usług na rzecz jego klientów. Ze względu na swą specyfikę, nie jest możliwe wykorzystanie tego oprogramowania na potrzeby wewnętrzne (administracyjne) Wnioskodawcy, dla celów jego zarządzania, finansów, rekrutacji, reklamy itp. Posiadanie przez Wnioskodawcę prawa do użytkowania oprogramowania klienckiego przekłada się bezpośrednio na możliwość świadczenia przez niego usług naprawy i likwidacji szkód przenośnego sprzętu elektronicznego oraz administrowania programami ubezpieczeniowymi i serwisowymi takiego sprzętu na rzecz klientów i ma bezpośredni związek ze świadczeniem tych usług. Koszty ponoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz B. opłat za korzystanie z oprogramowania klienckiego mają zatem bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem przez Wnioskodawcę towaru lub świadczeniem usługi, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o PDOP.

Zgodnie z uzasadnieniem wspomnianego wyroku WSA w Gliwicach w sytuacji, gdy koszt o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o PDOP wprost, w dostrzegalny oraz możliwy do precyzyjnego określenia sposób znajduje odzwierciedlenie w cenie wytwarzanych lub nabywanych przez podatnika towarów bądź realizowanych przez niego usług, wyłączone zostaje ryzyko generowania kosztów celem pomniejszenia podstawy opodatkowania i przerzucania zysków do podmiotów powiązanych. Wszelkiego rodzaju opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości niematerialnych i prawnych, jeśli wprost dotyczą wyprodukowania lub nabycia towaru lub świadczenia usługi nie podlegają ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy o PDOP (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 stycznia 2019 r., I SA/Wr 1097/18).

Zatem również w przypadku Wnioskodawcy opłaty licencyjne za prawo do użytkowania oprogramowania klienckiego stanowią koszty usług, opłat i należności, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług. Na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o PDOP nie obejmuje ich ograniczenie z art. 15e ust. 1 Ustawy o PDOP.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy będzie on uprawniony do zaliczenia opłat licencyjnych za prawo do użytkowania oprogramowania klienckiego do kosztów uzyskania przychodów dla celów PDOP w całości w roku 2019.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 22 stycznia 2020 r., wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP2-2.4010.495.2019.2.RK, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie braku zastosowania ograniczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do kosztu opłaty licencyjnej ponoszonego przez Spółkę na rzecz podmiotu powiązanego, w związku z zastosowaniem  art. 15e ust. 11 pkt 1 ww. ustawy za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 22 stycznia 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 21 lutego 2020 r. (wpływ 24 kwietnia 2020 r.) wnieśli Państwo skargę na powyższą interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił skarżoną interpretację wyrokiem z 6 października 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 626/20.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 15 grudnia 2023 r. sygn. akt II FSK 379/21 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok z 6 października 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 626/20, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 15 grudnia 2023 r.  Akta sprawy wpłynęły 18 marca 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;
• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej  - stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie braku zastosowania ograniczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do kosztu opłaty licencyjnej ponoszonego przez Spółkę na rzecz podmiotu powiązanego, w  związku z zastosowaniem  art. 15e ust. 11 pkt 1 ww. ustawy jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa wyroków sądów administracyjnych należy stwierdzić, że zostały wydane bądź zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Powołane wyroki nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk sądów nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Jakkolwiek orzecznictwo sądowe jest pomocne przy interpretacji przepisów prawa podatkowego, ale nie ma ono jednak charakteru wykładni powszechnie obowiązującej. Każdą sprawę organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.