W zakresie ustalenia: 1. czy w zakresie dokonanych przez Spółkę wypłat Należności licencyjnych w przeszłości, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. (oraz obecnie, w zakresie płatności nieprzekraczających łącznie w danym roku kwoty 2 mln zł), w okolicznościach wskazanych w stanie faktycznym Wnioskodawca spełniał warunek udokumentowania siedziby Podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy przy spełnieniu pozostałych warunków był uprawniony do zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO, 2. czy w aktualnym stanie prawnym oraz przy uwzględnieniu wszelkich okoliczności wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca spełnia warunek z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o CIT, tzn. warunek posiadania dokumentów wymaganych dla zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO w zakresie udokumentowania miejsca rezydencji podatkowej Podatnika Certyfikatem, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji spełnienia pozostałych warunków będzie uprawniony do złożenia w sposób skuteczny oświadczenia WH-OSC.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

  1. czy w zakresie dokonanych przez Spółkę wypłat Należności licencyjnych w przeszłości, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. (oraz obecnie, w zakresie płatności nieprzekraczających łącznie w danym roku kwoty 2 mln zł), w okolicznościach wskazanych w stanie faktycznym Wnioskodawca spełniał warunek udokumentowania siedziby Podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy przy spełnieniu pozostałych warunków był uprawniony do zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO,

  2. czy w aktualnym stanie prawnym oraz przy uwzględnieniu wszelkich okoliczności wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca spełnia warunek z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o CIT, tzn. warunek posiadania dokumentów wymaganych dla zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO w zakresie udokumentowania miejsca rezydencji podatkowej Podatnika Certyfikatem, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji spełnienia pozostałych warunków będzie uprawniony do złożenia w sposób skuteczny oświadczenia WH-OSC.

Treść  wniosku jest  następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej również: Spółka, Płatnik, Wnioskodawca) jest spółką polskiego prawa handlowego oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT). Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. W ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się odlewnictwem i obróbką metali oraz specjalizuje się w produkcji odlewów bloków silnika, obudów skrzyń biegów i sprzęgła, głowic cylindrów oraz komponentów strukturalnych.

Grupa (dalej: Grupa) jest dostawcą innowacyjnych rozwiązań lekkich dla światowego przemysłu motoryzacyjnego, specjalizującym się w opracowywaniu i produkcji elementów aluminiowych do zastosowań w układach napędowych i nadwoziach. Na czele Grupy stoi spółka X. de C.V (dalej również: Podatnik), która jest spółką kapitałową utworzoną i działającą zgodnie z prawem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych (Meksyku). Jest ona spółką giełdową notowaną na meksykańskiej giełdzie papierów wartościowych.

Podatnik posiada pośrednio 100% udziałów w kapitale Spółki.

Podatnik pełniący rolę centrali Grupy, zarządzając poszczególnymi obszarami jej działalności konsekwentnie przyczynia się do wysokiej jakości i solidności jej produktów z perspektywy odbiorców. Podatnik jest jednocześnie właścicielem znaku towarowego stanowiącego przedmiot umowy licencyjnej zawartej ze Spółką. Znak ten wiąże się z wyrobami Grupy. Dzięki pozycji zdobytej na światowych rynkach znak „Y” stał się rozpoznawalny, a odbiorcy wiążą go z wysoką jakością produktów Grupy. Podatnik odpowiada także za ochronę praw będących przedmiotem transakcji i ponosi związane z tym koszty.

Umowa licencji

Spółka i Podatnik zawarli umowę licencji znaku towarowego „Y”, na mocy której Podatnik udziela Spółce niewyłącznej, nieprzenoszalnej licencji na stosowanie licencjonowanych znaków towarowych w związku z produkowanymi i sprzedawanymi wyrobami na całym świecie, z wyjątkiem terytorium Meksyku, a od zawarcia aneksu bez tego ograniczenia.

Wypłata należności licencyjnych przy zastosowaniu stawki podatku wynikającej z UPO

W wykonaniu umowy Spółka dokonywała wypłat opłat licencyjnych za znak towarowy (dalej: Należności licencyjne) w minionych latach oraz będzie dokonywać wypłaty Należności licencyjnych w przyszłości.

Zgodnie z treścią przekazywanych przez Podatnika certyfikatów rezydencji (dalej: Certyfikat) jest on od wielu lat meksykańskim rezydentem podatkowym, a co za tym idzie podatnikiem meksykańskiego podatku dochodowego bez względu na miejsce osiągania dochodu.

Spółka wystosowała zapytanie do Podatnika, w którym zapytała czy istnieje możliwość uzyskania od meksykańskich organów podatkowych Certyfikatu, który obejmuje również okresy przyszłe (np. cały rok podatkowy lub kalendarzowy) lub chociaż dzień lub miesiąc wydania Certyfikatu. Innymi słowy, Spółka chciała uzyskać Certyfikat Podatnika, z którego będzie wynikać przykładowo, że jest on meksykańskim rezydentem podatkowym w momencie wydania Certyfikatu i że Certyfikat też jest ważny, np. do końca danego roku lub chociaż miesiąca.

Jak wskazano w odpowiedzi na zapytanie Spółki, meksykańskie organy podatkowe wydają certyfikaty rezydencji obejmujące jedynie okresy przeszłe, tzn. meksykański organ podatkowy wydaje jedynie certyfikat potwierdzający rezydencję podatkową za okres co najwyżej do dnia złożenia wniosku o wydanie Certyfikatu. Z uzyskanych przez Spółkę informacji wynika także, że możliwe jest wnioskowanie o wydanie certyfikatu rezydencji za dowolny okres historyczny.

W związku z powyższym, z uwagi na zasady wydawania certyfikatów rezydencji w Meksyku, nie jest możliwe posiadanie w momencie wypłaty Należności licencyjnych Certyfikatu, który potwierdza rezydencję Podatnika w Meksyku.

W związku z tym, dokonując wypłat Należności licencyjnych, Spółka każdorazowo weryfikowała miejsce rezydencji Podatnika, m.in. na podstawie jego pisemnego oświadczenia. Spółka była także w posiadaniu Certyfikatu pozyskanego w związku z wcześniejszą wypłatą Należności licencyjnych a po dokonaniu wypłaty Spółka pozyskiwała również Certyfikat Podatnika potwierdzający jego rezydencję podatkową na moment dokonywania wypłaty.

W efekcie powyższych działań Spółka posiada Certyfikaty, które każdorazowo pokrywają okresy, w których Spółka dokonywała wypłat Należności licencyjnych.

Zdarzenie przyszłe

Uwzględniając opisany wyżej stan faktyczny, Wnioskodawca poniżej uzupełnia go o okoliczności kreujące zdarzenie przyszłe, do którego odnosi się pytanie nr 2.

Spółka bierze pod uwagę konieczność dokonania w aktualnym stanie prawnym wypłaty należności licencyjnych w kwocie przekraczającej 2 mln zł w ciągu roku podatkowego. W związku z czym Spółka planuje uzyskać opinię o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o VAT.

Jeżeli natomiast Spółka będzie musiała dokonać wypłaty Należności licencyjnych przed uzyskaniem opinii o stosowaniu preferencji, Spółka zamierza postępować według następującego schematu:

  1) zweryfikować miejsce rezydencji Podatnika, w tym poprzez pozyskanie Certyfikatu za okres poprzedzający wypłatę należności licencyjnych oraz uzyskanie od Podatnika oświadczenia m.in. o byciu meksykańskim rezydentem podatkowym,

  2) dokonać wypłaty należności licencyjnych,

  3) pozyskać Certyfikat potwierdzający rezydencję podatkową Podatnika w okresie w którym dokonano wypłaty,

  4) złożyć oświadczenie WH-OSC pod warunkiem uzyskania Certyfikatu, o którym mowa w pkt 3 oraz spełnienia pozostałych warunków przewidzianych art. 26 ust. 7a ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę, że oświadczenie WH-OSC byłoby składane przez Spółkę w terminie do końca drugiego miesiąca, w którym dokonano wypłaty przekraczającej kwotę 2 mln zł (tj. zgodnie z art. 26 ust. 7c ustawy o CIT), w momencie składania oświadczenia Spółka byłaby już w posiadaniu Certyfikatu potwierdzającego rezydencję podatkową Podatnika w okresie w którym dokonano wypłaty.

Pytania

  1. Czy w zakresie dokonanych przez Spółkę wypłat Należności licencyjnych w przeszłości, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. (oraz obecnie, w zakresie płatności nieprzekraczających łącznie w danym roku kwoty 2 mln zł), w okolicznościach wskazanych w stanie faktycznym Wnioskodawca spełniał warunek udokumentowania siedziby Podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy przy spełnieniu pozostałych warunków był uprawniony do zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO?

  2. Czy w aktualnym stanie prawnym oraz przy uwzględnieniu wszelkich okoliczności wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca spełnia warunek z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o CIT, tzn. warunek posiadania dokumentów wymaganych dla zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO w zakresie udokumentowania miejsca rezydencji podatkowej Podatnika Certyfikatem, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencjispełnienia pozostałych warunków będzie uprawniony do złożenia w sposób skuteczny oświadczenia WH-OSC?

Państwa stanowisko w sprawie

  1. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w zakresie dokonanych przez Spółkę wypłat Należności licencyjnych w przeszłości, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. (oraz obecnie, w zakresie płatności nieprzekraczających łącznie w danym roku kwoty 2 mln zł), w okolicznościach wskazanych w stanie faktycznym Wnioskodawca spełniał warunek udokumentowania siedziby Podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji po spełnieniu pozostałych warunków był uprawniony do zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO.

  2. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w aktualnym stanie prawnym oraz przy uwzględnieniu wszelkich okoliczności wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca spełnia warunek z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o CIT, tzn. warunek posiadania dokumentów wymaganych dla zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO w zakresie udokumentowania miejsca rezydencji podatkowej Podatnika Certyfikatem, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji po spełnieniu pozostałych warunków będzie uprawniony do złożenia w sposób skuteczny oświadczenia WH-OSC.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w sprawie

Ad. 1.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm.; dalej „ustaw o CIT”), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

W art. 21 ust. 2 ustawy o CIT wskazano, iż przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Podobnie, art. 22a ustawy o CIT wskazuje, iż przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Wskazać w tym miejscu należy, że to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Na mocy art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 były obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową było możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W obecnym stanie prawnym analogiczne zasady dotyczą płatności ww. tytułów, które nie przekraczają w roku podatkowym 2 000 000 zł dokonanych na rzecz tego samego podatnika. Ponadto, w obecnym stanie prawnym przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Przede wszystkim należy podkreślić, że zgodnie z przytoczonym powyżej art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla zastosowania korzystniejszych dla podatnika stawek wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie jest wystarczający sam fakt posiadania przez niego rezydencji podatkowej w kraju, z którym Polskę łączy taka umowa, ale dodatkowo musi to zostać potwierdzone wydaniem specjalnego dokumentu, jakim jest certyfikat rezydencji. Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Zatem, warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zauważyć należy również, że nie ma ujednoliconej formy certyfikatów rezydencji. Nie rozstrzyga o tym także definicja certyfikatu rezydencji określona w art. 4a pkt 12 ustawy o CIT. Każde państwo stosuje własny wzór takiego zaświadczenia i ma własne wymogi formalne związane z jego wydaniem.

Z punktu widzenia właściwej kwalifikacji dokumentu przedłożonego przez podatnika płatnikowi, który ma stanowić podstawę uwzględnienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, istotne będą zatem pewne istotne składniki tego dokumentu.

Uwzględniając treść art. 4a pkt 12 oraz wynikające z art. 26 ustawy o CIT uwarunkowania, certyfikat rezydencji to dokument:

- wystawiony przez właściwe dla podatnika organy administracji podatkowej,

- wskazujący dane identyfikujące podatnika, w tym jego nazwę i siedzibę, datę wystawienia oraz ewentualnie okres ważności dokumentu,

- zawierający stwierdzenie, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w państwie jego siedziby.

Jednocześnie, certyfikat rezydencji stanowi dokument, w oparciu o który możliwe jest ustalenie, czy od należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany przez płatnika podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku (tj. wynikająca z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) powinna zostać zastosowana.

Zatem, prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego od podatnika certyfikatu rezydencji aktualnego na moment dokonywania wypłat na rzecz podatnika. Certyfikat rezydencji musi potwierdzać fakt rezydencji podatkowej w dacie uzyskania dochodu.

I tak, zgodnie z art. 26 ust. 1i ustawy o CIT, jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu jego ważności, płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.

Oznacza to, że „okresem ważności” certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1i ustawy o CIT, jest wskazany w certyfikacie rezydencji „okres posiadania rezydencji podatkowej”/„okres jego ważności” przez podatnika. Jeżeli certyfikat rezydencji taki okres ważności zawiera, to jest on uwzględniany wyłącznie w odniesieniu do wypłat ze wskazanego okresu, niezależnie od momentu jego wydania. Jeżeli natomiast w certyfikacie rezydencji nie jest wskazany okres, którego dotyczy, a jedynie wskazana jest data jego wystawienia, to certyfikat ten jest uwzględniany wyłącznie do wypłat na rzecz zagranicznego podatnika mających miejsce przez okres 12 miesięcy od dnia jego wydania.

Należy przy tym podkreślić, że zdaniem Wnioskodawcy ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego siedzibę podatnika w dniu wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 tej ustawy w momencie dokonywania tej wypłaty. Natomiast, jeżeli w certyfikacie wskazano okres jego ważności, dla płatnika istotne jest, czy w dacie wypłaty świadczenia okres ten nie upłynął.

Udokumentowanie rezydencji podatkowej może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jednakże w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową za okres, w którym została dokonana płatność. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego siedzibę podatnika w momencie dokonywania wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem możliwe jest zastosowanie przez płatnika regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym jeżeli jest to przewidziane - zaniechanie poboru podatku), jeżeli uzyska on od podatnika certyfikat rezydencji potwierdzający jego rezydencję podatkową w danym kraju w momencie dokonywania wypłat przez polskiego płatnika. Zasada ta ma także zastosowanie, jeżeli data wydania i uzyskania tego certyfikatu przez polskiego płatnika jest późniejsza niż data dokonania płatności, pod warunkiem, że certyfikat potwierdza rezydencję podatnika w momencie dokonywania wypłat przez polskiego podatnika.

Przenosząc powyższą argumentację na grunt przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego, należy uznać, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. (a w zakresie płatności nieprzekraczających 2 000 000 zł, także w obecnym stanie prawnym) oraz przy uwzględnieniu wszelkich okoliczności wskazanych w stanie faktycznym, Wnioskodawca spełniał warunek udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od Podatnika Certyfikatem, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji przy spełnieniu pozostałych warunków był uprawniony do zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że przyjęcie odmiennej interpretacji wskazującej, że Spółka powinna posiadać dokument Certyfikatu potwierdzający rezydencję podatkową Płatnika w momencie dokonywania płatności, skutkowałoby ustaleniem warunku niewynikającego z przepisów ustawy o CIT, który byłby dla Spółki niemożliwy do spełnienia. Z uzyskanych przez Spółkę informacji wynika, że meksykańskie władze skarbowe wydają certyfikat rezydencji jedynie za okresy przeszłe. Nie ma więc technicznej możliwości aby zawnioskować o wydanie certyfikatu potwierdzającego, że dany podmiot jest/będzie rezydentem np. od dnia wydania certyfikatu do jakiegokolwiek momentu w przyszłości, np. do końca danego roku. Ponadto, nie ma także możliwości uzyskania certyfikatu rezydencji, który nie zawierałby żadnego „okresu ważności”, tj. takiego certyfikatu, o którym mowa w art. 26 ust. 1i ustawy o CIT i który polski płatnik mógłby stosować przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.

Jak wskazano w stanie faktycznym, jedyną możliwością uzyskania Certyfikatu jest wydanie przez meksykańskie organy podatkowe certyfikatu, który potwierdza rezydencję za okres przeszły, co najwyżej do dnia złożenia wniosku o wydanie Certyfikatu. Przykładowo, możliwe jest więc uzyskanie w styczniu 2024 r. Certyfikatu potwierdzającego rezydencje Podatnika za okres 1 stycznia - 31 grudnia2023 r. Gdyby Spółka zawnioskowała o wydanie certyfikatu np. 15 marca 2024 r. dotyczącego 2024 r. mogłaby uzyskać certyfikat potwierdzający rezydencję Podatnik w okresie 1 stycznia - 15 marca 2024 r., który byłby wystawiony np. 20 marca 2024 r. Przy dokonaniu płatności nawet w dniu wystawienia tego certyfikatu i tak jego „okres ważności” nie obejmowałby dnia dokonania płatności.

W związku z powyższym należy uznać, że ze względu na wewnętrzne regulacje meksykańskie Spółka nie ma żadnej możliwości posiadania w momencie dokonywania wypłaty Należności licencyjnych Certyfikatu Podatnika, którego „okres ważności” obejmowałby dzień dokonywania przez Spółę wypłaty. Jedyną możliwością jest uzyskanie Certyfikatu już po dokonaniu wypłaty Należności licencyjnych, którego „okres ważności” będzie obejmował dzień dokonania przez Spółkę płatności.

Tym samym, w ocenie Spółki, dla celów skutecznego zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO dla dokonywanych wypłat Należności licencyjnych jest posiadanie przez Spółkę

- Certyfikatu pozyskanego przed dokonaniem wypłaty, z „okresem ważności” poprzedzającym dzień wypłaty,

- Oświadczenia Podatnika potwierdzającego m.in. jego rezydencje podatkową, oraz

- Certyfikatu pozyskanego po dniu dokonania wypłaty Należności licencyjnych, ale którego „okres ważności” obejmuje dzień wypłaty Należności licencyjnych.

Przyjęcie odmiennego stanowiska, skutkowałoby w praktyce tym, że żaden podmiot polski dokonujący wypłaty na rzecz meksykańskiego nigdy nie mógłby zastosować stawki podatku wynikające z UPO, ponieważ nie byłby w stanie w dniu wypłaty posiadać certyfikatu rezydencji, którego „okres ważności” obejmowałby dzień wypłaty. Prowadziłoby to w oczywisty sposób do naruszenia fundamentalnych zasad, na jakich opiera się idea funkcjonowania umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w:

¾ interpretacji indywidualnej z 9 grudnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.543.2021.2.BD, w której wskazano:

Zatem, możliwe jest zastosowanie przez płatnika regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym jeżeli jest to przewidziane - zaniechanie poboru podatku), jeżeli uzyska on od podatnika certyfikat rezydencji odnoszący się do danego roku lub wskazanego okresu, nawet jeśli data wydania i uzyskania tego certyfikatu jest późniejsza niż wynikający z certyfikatu okres obowiązywania.

¾ interpretacji indywidualnej z 19 czerwca 2021 r., Znak: 0112-KDIL3-1.4011.129.2019.1.AMN, w której wskazano:

Warunek udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika na Ukrainie za pomocą certyfikatu rezydencji w celu zastosowania art. 14 ust. 1 polsko-ukraińskiej konwencji nie przesądza jednak o tym, że Wnioskodawca, jako płatnik, w dniu dokonania wypłaty jest zobowiązany posiadać aktualny certyfikat rezydencji. Płatnik może, w dniu dokonania wypłaty, zastosować stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zastosować zwolnienie zgodnie z taką umową. Udokumentowanie rezydencji podatkowej może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jednakże w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową za okres, w którym została dokonana płatność. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego siedzibę podatnika w momencie dokonywania wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca, jako płatnik może - mając jednak na względzie ryzyko odpowiedzialności na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej - zastosować zwolnienie od podatku bądź stawkę podatku wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w oparciu o informacje uzyskane od podatnika bądź na podstawie uzyskanego wcześniej certyfikatu rezydencji i potwierdzenia przez podatnika, że dane w nim zawarte nie uległy zmianie. Nie zwalnia to jednak płatnika z obowiązku późniejszego uzyskania certyfikatu rezydencji dotyczącego okresu, w którym dokonana została ta wypłata.

¾ interpretacji indywidualnej z 26 kwietnia 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.11.2021.3.JC, w której wskazano:

Podsumowując, stanowisko zgodnie z którym, Wnioskodawca działając jako płatnik może zastosować zwolnienie z PDOPrU albo postanowienia UPO i zaniechać poboru podatku u źródła, bądź zastosować preferencyjną stawkę podatku również w sytuacji gdy certyfikat rezydencji - obejmujący swoim okresem ważności datę płatności - otrzyma od odbiorcy płatności po dokonaniu płatności, niezależnie od zmiany treści art. 26 ust. 1 PDOPrU, obowiązującej od 1 stycznia 2019 r., należało uznać za prawidłowe.

¾ interpretacji indywidualnej z 5 grudnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.571.2022.1.ES, w której wskazano:

Warunek udokumentowania miejsca siedziby podatnika za pomocą certyfikatu rezydencji nie przesądza jednak o tym, że Wnioskodawca, jako płatnik, w dniu dokonania wypłaty jest zobowiązany posiadać aktualny certyfikat rezydencji. Płatnik może, w dniu dokonania wypłaty, zastosować stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zastosować zwolnienie zgodnie z taką umową. Udokumentowanie rezydencji podatkowej może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności.

¾ interpretacji indywidualnej z 28 marca 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.52.2023.2.PC, w której wskazano:

Warunek udokumentowania miejsca siedziby podatnika za pomocą certyfikatu rezydencji nie przesądza jednak o tym, że Wnioskodawca, jako płatnik, w dniu dokonania wypłaty jest zobowiązany posiadać aktualny certyfikat rezydencji. Płatnik może, w dniu dokonania wypłaty, zastosować stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zastosować zwolnienie zgodnie z taką umową. Udokumentowanie rezydencji podatkowej może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności (...). Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Spółka może zastosować zwolnienie przewidziane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych albo w postanowieniach właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku u źródła lub też zastosować preferencyjną stawkę podatku u źródła w sytuacji, jeżeli uzyska on od kontrahentów certyfikaty rezydencji podatkowej obejmujące swoim okresem ważności datę płatności na rzecz kontrahentów nawet, jeżeli certyfikaty te zostałyby przekazane Wnioskodawcy już po dokonaniu danej płatności na rzecz kontrahentów, jest prawidłowe.

¾ interpretacji indywidualna z 3 kwietnia 2023 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.116.2023.2.JC, w której wskazano:

Państwa wątpliwości wiążą się z ustaleniem, czy możecie Państwo zastosować postanowienia Umowy PL-US i zaniechać poboru Podatku u źródła bądź zastosować preferencyjną stawkę Podatku u źródła do płatności na rzecz Kontrahenta w sytuacji, gdy w momencie realizacji danej płatności nie będziecie Państwo posiadać Certyfikatu rezydencji Kontrahenta, niemniej po dokonaniu płatności na rzecz Kontrahenta uzyskacie Państwo Certyfikat rezydencji Kontrahenta (obejmujący swoim okresem ważności datę płatności).

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że możecie Państwo zastosować postanowienia Umowy PL-US i zaniechać poboru podatku u źródła bądź zastosować preferencyjną stawkę podatku u źródła od płatności na rzecz Kontrahenta (spółki amerykańskiej) w sytuacji, gdy w momencie realizacji danej płatności nie będzie Państwo posiadać Certyfikatu rezydencji Kontrahenta, niemniej po dokonaniu płatności na rzecz Kontrahenta uzyskacie Państwo Certyfikat rezydencji Kontrahenta (obejmujący swoim okresem ważności datę płatności).

Reasumując, Wnioskodawca mógł w przedstawionym stanie faktycznym zastosować preferencyjne zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wynikające z postanowień właściwych UPO, jeżeli uzyska on od kontrahenta certyfikat rezydencji, którego okres ważności obejmuje datę płatności, nawet jeśli data faktycznego wydania lub otrzymania przez płatnika tego certyfikatu jest późniejsza niż data płatności na rzecz kontrahenta (tzn. gdy w momencie realizacji danej płatności nie będzie posiadać ważnego Certyfikatu).

Ad. 2.

Zgodnie z art. 26a ust. 2e ustawy o CIT jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

  1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

  2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Na podstawie art. 26 ust. 7g (winno być: art. 26 ust. 2g) ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym przekracza kwotę, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami mogą nie pobrać podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosować stawkę wynikającą z takiej umowy bądź zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, na podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b.

Natomiast, jak stanowi art. 26 ust. 7a przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

  1) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

  2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Oświadczenie to składane jest do właściwego organu podatkowego, nie później niż ostatniego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do przekroczenia kwoty określonej w ust. 2e, przez kierownika jednostki w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, a w przypadku gdy jednostką kieruje organ wieloosobowy - przez wyznaczoną osobę wchodząca w skład tego organu, przy czym nie jest dopuszczalne złożenie tego oświadczenia przez pełnomocnika. Ponadto wykonanie tego obowiązku po dokonaniu wypłaty nie zwalnia płatnika z obowiązku dochowania należytej staranności przed jej dokonaniem.

Podsumowując, w aktualnym stanie prawnym oraz przy uwzględnieniu wszelkich okoliczności wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca spełnia warunek z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o CIT, tzn. warunek posiadania dokumentów wymaganych dla zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO, w zakresie udokumentowania miejsca rezydencji podatkowej Podatnika Certyfikatem o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Wynika to bezpośrednio z faktu uzyskania przed dniem złożenia oświadczenia WH-OSC Certyfikatu ważnego na dzień dokonania płatności. W konsekwencji po spełnieniu pozostałych warunków będzie uprawniony do złożenia oświadczenia WH-OSC względem wypłacanych należności.

W tym zakresie Wnioskodawca podtrzymuje całość argumentacji przedstawionej w odpowiedzi na pytanie nr 1, z której wynika, w szczególności, że:

    - żaden przepis ustawy o CIT nie nakłada obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji w momencie dokonywania wypłat opodatkowanych podatkiem u źródła;

    - w przypadku Meksyku, nie ma technicznej i praktycznej możliwości aby pozyskać certyfikat rezydencji meksykańskiego podatnika z „okresem ważności” pokrywającym przyszłe okresy, w których byłyby dokonywane wypłaty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.