Ustalenie czy nakłady na prace wykończeniowe stanowią inwestycję w obcym środku trwałym oraz w części której obciążają Wynajmującego stanowią KUP. - Interpretacja - 0114-KDIP2-1.4010.135.2024.2.MR1

shutterstock

Interpretacja indywidualna z dnia 14 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.135.2024.2.MR1

Temat interpretacji

Ustalenie czy nakłady na prace wykończeniowe stanowią inwestycję w obcym środku trwałym oraz w części której obciążają Wynajmującego stanowią KUP.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

  • nakłady poczynione na Prace Wykończeniowe stanowią dla Wnioskodawcy "inwestycję w obcym środku trwałym" o której mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT – jest prawidłowe;
  • Wnioskodawca powinien wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów część odpisów amortyzacyjnych naliczonych od tej części wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Wykończeniowych), odpowiadającej Kontrybucji Wynajmującego – jest prawidłowe;
  • otrzymanie Kontrybucji Wynajmującego, składającej się na wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym, od której odpisy amortyzacyjne Wnioskodawca będzie zobowiązany wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatków poniesionych na Prace Wykończeniowe.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismami z dnia 21 lutego 2024 r (data wpływu 25 kwietnia 2024 r.) oraz z dnia 26 kwietnia 2024 r. (data wpływu 26 kwietnia 2024 r.)

Treść wniosku jest następująca :

Opis stanu faktycznego

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka"), należy do międzynarodowej grupy kapitałowej B. (dalej: "B."). Podmiotem dominującym w grupie jest Spółka C. z siedzibą w (…).

D. jest spółką publiczną notowaną na giełdzie papierów wartościowych w (…).

D. jest właścicielem 100% udziałów w spółce E. z siedzibą w (…), która z kolei posiada 100% udziałów F. z siedzibą w (…). F. jest jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy.

Głównym przedmiotem działalności Grupy B. jest świadczenie usług utrzymania nieruchomości (m.in. utrzymanie czystości, obsługa techniczna, ochrona). Grupa B. jest liczącym się dostawcą tego rodzaju usług na (…), operując w (…).

Działalność gospodarcza Spółki koncentruje się na świadczeniu usług wsparcia biznesowego w ramach Grupy B.. Podstawą świadczenia usług przez Spółkę jest Umowa z dnia (…) r. o Świadczenie usług zawarta z E.. Zgodnie z złącznikiem A do powyższej umowy Spółka zobowiązana jest świadczyć usługi wsparcia biznesowego, w zależności od bieżących potrzeb usługobiorcy, w następujących obszarach:

1.Finanse i kontroling: w ramach których świadczone są usługi wsparcia w zakresie:

i. Księgowość i kontrola finansowa Grupy;

ii. Systemy finansowe Grupy;

iii. Audyt wewnętrzny Grupy;

iv. Zarządzanie ryzykiem Grupy;

v. Kontroling biznesowy;

2.Zakupy i Sprzedaż: w ramach których świadczone są usługi wsparcia w zakresie:

i. Zarządzanie kategoriami sprzedażowymi,

ii. Zamówienia i Zarządzanie Projektami,

iii. Łańcuch dostaw i zaopatrzenie Grupy;

3.IT: w ramach których świadczone są usługi wsparcia w zakresie:

i. Usługi operacyjne,

ii. Dział Informatyczny GSS,

iii. Centrum Operacji Bezpieczeństwa (SOC);

4.Zasoby Ludzkie (HR): w ramach których świadczone są usługi wsparcia w zakresie:

i. Nauka, rozwój i pozyskiwanie talentów w Grupie,

ii. Ludzie i kultura, Operacje,

iii. Programy nagradzania i uznawania w Grupie.

Z punktu widzenia Polskiej Klasyfikacji Działalności Spółka świadczy następujące usługi: (…).

Wynagrodzenie Spółki za wykonywane usługi oparte jest o metodę "koszt plus" zgodnie z metodologią przewidzianą w art. 11f ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych t.j. Dz.U.2022.2587 ze zm.

Spółka prowadzi działalność na terytorium Polski w dwóch lokalizacjach: po pierwsze w swej siedzibie w (…) (gdzie koncentrują się funkcje wspierające odpowiedzialne za: kontroling finansowy, audyt wewnętrzny, sprzedaż, logistykę, IT oraz zasoby ludzkie), po drugie w swoim oddziale w (…) gdzie skoncentrowana jest pozostała obsługa w zakresie finansów w tym w szczególności działalność rachunkowo - księgowa.

Działalność w oddziale w (…) rozpoczęto w roku (…). W celu świadczenia usług Spółka wynajęła m in. łącznie (…) m kwadratowych powierzchnię biurowej w budynku przy ul. (…) w (…) (dalej: "Powierzchnia Biurowa"), zawierając (…) r. Umowę najmu (dalej: "Umowa Najmu") z G. (dalej: "Wynajmujący"). Wynajmujący jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej położonej przy ul. (…)w (…) oraz właścicielem posadowionych na niej budynków składających się na centrum biurowo-usługowe "(…)".

Powierzchnia Biurowa został przekazana Spółce w standardzie określonym w załączniku do umowy najmu "Specyfikacji Standardu Budynku". Rzeczona Specyfikacja Standardu Budynku przewiduje, że Powierzchnia Biurowa oraz niezbędne instalacje (elektryczne, klimatyzacyjne, grzewcze etc) wykonane są w stanie podstawowym, pozwalającym na uzyskanie dla danego budynku pozwolenia na użytkowanie (zgodnie z przepisami prawa budowalnego), nie obejmuje jednak tzw. wykończenia wnętrza, tj. m.in. ścianek działowych, wykładzin podłogowych, oświetlenia etc., niezbędnych do faktycznego użytkowania powierzchni na cele biurowe zgodnie z indywidulnymi potrzebami Spółki.

Zgodnie z Umową Najmu Powierzchnia Biurowa została przekazana Spółce w celu przeprowadzenia na niej "Prac Wykończeniowych". Spółka zobowiązała się przeprowadzić Prace Wykończeniowe zgodnie z zatwierdzonym przez Wynajmującego projektem wykonawczym (opracowanym na zlecenie Spółki według jej własnych potrzeb) i harmonogramem, na własny koszt i ryzyko.

Zgodnie z Umowną Najmu Spółka była odpowiedzialna, o ile było to wymagane przez przepisy prawa, za uzyskanie od odpowiednich organów władzy publicznej stosownych zatwierdzeń, zgód i pozwoleń na przeprowadzenie Prac Wykończeniowych (w tym w szczególności pozwolenia na budowę) i dostarczenie Wynajmującemu, przed rozpoczęciem Prac Wykończeniowych, kopii takich zatwierdzeń, zgód i pozwoleń.

Prace Wykończeniowe były przeprowadzone przez Spółkę zgodnie z m.in. Planami Powierzchni oraz Zasadami Prac Wykończeniowych stanowiącymi załączniki do Umowy Najmu. W praktyce Prace Wykończeniowe wykonane przez Spółkę obejmowały w szczególności: zabudowę wewnętrzną powierzchni (ścianki działowe), montaż drzwi wewnętrznych, wykonanie nawierzchni podłogowej, montaż oświetlenia, malowanie i tym podobne prace konieczne do wykończenia powierzchni w sposób zgodny z oczekiwaniami mi i potrzebami Spółki.

Wnioskodawca powierzył wykonanie całości Prac Wykończeniowych podmiotowi powiązanemu spółce (H. Sp. z o.o.). Łączna kwota wynagrodzenia uiszczonego przez Spółkę w imieniu własnym na rzecz H. Sp. z o.o. z tytułu wykonania Prac Wykończeniowych wyniosła (…)PLN. Faktury były wystawiane przez H. Sp. z o.o. w okresach miesięcznych zgodnie z postępem prac.

Po zakończeniu całości Prac Wykończeniowych, Wynajmujący przy udziale Spółki dokonał inspekcji Prac Wykończeniowych, celem potwierdzenia zgodności ich wykonania z zaakceptowaną dokumentacją projektową.

Zgodnie z Umową Najmu, Wynajmujący zobowiązał się pokryć koszty Prac Wykończeniowych wykonywanych przez Spółkę do kwoty (…) EUR plus VAT za 1 metr kwadratowy Powierzchni Biurowej, tj. do kwoty nieprzekraczającej (…) EUR netto plus VAT ("Kontrybucja Wynajmującego"). Ponadto Wynajmujący zgodnie z Umową Najmu zobowiązał się zapłacić Najemcy dodatkową kontrybucję finansową w wysokości (…) EUR plus VAT ("Dodatkowa Kontrybucja"). Spółka (najemca) zgodnie z Umowną Najmu zobowiązana była pokryć koszty Prac Wykończeniowych przekraczające Kontrybucję Wynajmującego oraz Dodatkową Kontrybucję. Zgodnie z Umową Najmu Dodatkowa Kontrybucja mogła zostać wykorzystana przez Najemcę na: pokrycie kosztów umeblowania powierzchni, pokrycie kosztów elementów wykończeniowych wnętrz lub elementów prac fit-out lub pokrycie kosztów logotypu na fasadzie Budynku. W praktyce Dodatkowa Kontrybucja została wykorzystana na pokrycie kosztów wykończenia wnętrz.

Zgodnie z Umową Najmu Wypłata Kontrybucji Wynajmującego dokonywana powinna być sukcesywnie w zależności od postępu Prac Wykończeniowych nie częściej jednak niż raz w miesiącu. W praktyce, na skutek dodatkowych negocjacji (próśb Spółki) Kontrybucja Wynajmującego została wypłacona jednorazowo na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę ((…) r.) jeszcze w trakcie trwania Prac Wykończeniowych.

Dodatkowa Kontrybucja była płatna jednorazowo . Wypłata Dodatkowej Kontrybucji dokonana była na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę ((…)r.) po zakończeniu Prac Wykończeniowych i podpisaniu przez Strony Protokołu Rozpoczęcia Działalności Najemcy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego

Pismem z dnia 26 kwietnia 2024 r. doprecyzowali Państwo wniosek w następującym zakresie.

Prace aranżacyjne nie będą powiększały wartości początkowej nieruchomości Wynajmującego.

Wynajmujący jest spółką deweloperską, której celem gospodarczym jest realizacja dwuetapowego projektu inwestycyjnego w (…) (dalej: „Inwestycja”). Inwestycja obejmuje wybudowanie budynków biurowo-usługowych, ich komercjalizację (tj. wyszukanie najemców oraz oddanie powierzchni budynków w najem), a następnie doprowadzenie do sprzedaży poszczególnych budynków wraz z odpowiadającymi im gruntami oraz infrastrukturą towarzyszącą oraz osiągnięcie dochodów z tej sprzedaży. Inwestycja prowadzona jest w etapach zasadniczo obejmujących jeden budynek biurowousługowy. Realizacja tej Inwestycji jest jedynym celem działalności Spółki.

Kontrybucja wypłacona najemcy będzie stanowiła dla Wynajmującego koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przyszłą sprzedażą Inwestycji. Odpowiedni stopień komercjalizacji budynku umożliwia przyszłą sprzedaż Inwestycji inwestorowi zewnętrznemu. Pozyskanie najemcy (Wnioskodawcy) było możliwe dzięki zapłacie mu Kontrybucji.

Z perspektywy Wynajmującego, Kontrybucja stanowi jego wydatek na realizację Inwestycji, jednak wydatek ten nie zwiększa z perspektywy Wynajmującego wartości początkowej budynku biurowego. Wydatki poniesione na realizację Inwestycji są prezentowane w bilansie Wynajmującego jako zapasy, ponieważ model biznesowy Wynajmującego nie zakłada długoterminowego posiadania aktywów wchodzących w skład zrealizowanej Inwestycji, lecz ich jak najszybszą sprzedaż inwestorowi zewnętrznemu.

W księgach rachunkowych Wynajmującego, wydatki na Kontrybucję nie są ujęte jako aktywa trwałe, a w szczególności jako środki trwałe, ani inwestycje długoterminowe. Spółka nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w przepisach o rachunkowości oraz w przepisach podatkowych i jeszcze nie rozpoznała kosztów Kontrybucji w swoim wyniku podatkowym, ponieważ Inwestycja jeszcze nie została sprzedana.

Wydatki poniesione na prace aranżacyjne powodują wzrost wartości użytkowej wynajmowanej przez A. powierzchni biurowej, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą i kosztami jej eksploatacji, tym niemniej nie stanowią zwiększenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki na prace aranżacyjne niewątpliwie powodują wzrost wartości użytkowanego budynku biurowego niemniej nie powiększają jego wartości początkowej z przyczyn wskazanych w odpowiedzi na pytanie 1 (sformułowane przez Tutejszy Organ).

Po drugie, że „środki trwałe” o które pyta Tutejszy Organ to inwestycja w obcym środku trwałym w rozumieniu art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, sama w sobie stanowiąca „środek trwały” Wnioskodawcy (Kwestia tego czy, wydatki na prace aranżacyjne winny być traktowane jako „inwestycja w obcym środku trwałym” jest przedmiotem niniejszego wniosku interpretację). W tym sensie wydatki na prace aranżacyjne nie tyle stanowią modernizację / ulepszenie „środka trwałego” o których mowa w art. 16g ust. 13, ale stanowią „koszt wytworzenia” o którym mowa w art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka potwierdziła, iż suma wydatków na prace aranżacyjne przekroczyła w roku podatkowym 10 000 zł.

Pytania

1.Czy nakłady poczynione na Prace Wykończeniowe stanowią dla Wnioskodawcy "inwestycję w obcym środku trwałym" o której mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT.

2.Jeśli odpowiedz na pytanie pierwsze uznana zostanie za prawidłową, to czy w związku z faktem, że część kosztów Prac Wykończeniowych, składających się na wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym jest pokrywana (zwracana Spółce) przez Wynajmującego, Wnioskodawca powinien wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów część odpisów amortyzacyjnych naliczonych od tej części wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Wykończeniowych), odpowiadającej Kontrybucji Wynajmującego?

3.Czy w przypadku udzielania twierdzącej odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2, otrzymanie Kontrybucji Wynajmującego, składającej się na wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym, od której odpisy amortyzacyjne Wnioskodawca będzie zobowiązany wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. Pytanie 1

W opinii Wnioskodawcy, nakłady poczynione na Prace Wykończeniowe stanowią dla Wnioskodawcy "inwestycję w obcym środku trwałym" o której mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”, „updop”).

Stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT amortyzacji podlegają niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych". Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcym środku trwałym", przez które, zgodnie z aktualnym orzecznictwem rozumie się m.in. nakłady poniesione w wykorzystywanym na potrzeby własnej działalności w obiekcie (budynek/lokal), którego dany podatnik nie jest właścicielem, ale użytkuje go na podstawie stosownego tytułu prawnego. Nakłady te to z reguły ogół kosztów, jakie podatnik ponosi na przystosowanie użytkowanego obiektu do stanu zdatnego do używania (wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. Akt III SA/ Wa 12/05).

Dodatkowo wśród innych elementów definiujących inwestycję w obcym środku trwałym wymienia się również:

  • poniesienie nakładów wiążących się z ulepszeniem obiektu, który nie jest własnością podatnika poprzez jego przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację;
  • oniesienie nakładów, które powodują wzrost wartości użytkowej obiektu w stosunku do jego wartości z dnia przyjęcia do używania;(por. W. Dmoch (w:) Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck 2003, s. 375, A. Gomułowicz (w:) A. Gomułowicz, J. Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC 2003, s. 334).
  • W literaturze przedmiotu podnosi się również, że inwestycją w obcym środku trwałym może być jedynie taki nakład, który czyniony jest w obiekcie, który w momencie dokonywania tychże nakładów jest środkiem trwałym, czyli zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT przedmiotem stanowiącym czyjąś własność lub współwłasność, nabytym lub wytworzonym w jego zakresie, kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania (por. M. Zieliński, Wykładnia prawa. Zasady. Reguły. Wskazówki, Warszawa 2002, s. 203-205).

Wskazane definicje pojęcia inwestycji w obcym środku trwałym pozwalają na określenie go jako nakładów, przede wszystkim w sensie materialnym, czynionych w obiekcie będącym kompletnym i zdatnym do użytku środkiem trwałym innego podmiotu, które to nakłady mają na celu przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację obiektu.

Przenosząc powyższe na stan faktyczny, należy zauważyć, że nakłady (koszty Prac Wykończeniowych), które dotychczas poczyniła Spółka spełniają warunki dla uznania Prac Wykończeniowych za inwestycję w obcym środku trwałym.

Przede wszystkim przedmiot najmu (Powierzchnia Biurowa) w momencie, kiedy Spółka dokonała wydatków na wskazane w opisie stanu faktycznego usługi była środkiem trwałym Wynajmującego, który był kompletny i zdatny do użytku. Po drugie, Spółka poniosła nakłady w postaci Prac Wykończeniowych na adaptację Powierzchni Biurowej według własnych potrzeb oraz we własnym imieniu i na własne ryzyko.

Ad Pytanie 2

W opinii Wnioskodawcy, powinien on wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów część odpisów amortyzacyjnych naliczonych od tej części wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Wykończeniowych), która odpowiada Kontrybucji Wynajmującego wraz z Dodatkową Kontrybucją.

Ogólną zasadę rozpoznawania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów wyraża art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

Jednocześnie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT amortyzacji podlegają niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" - zwane także środkami trwałymi.

Wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych stanowią zatem specyficzną kategorię kosztów uzyskania przychodów, pomniejszającą (dla celów ustalenia podstawy opodatkowania - dochodu podatkowego lub straty podatkowej) przychody podlegające opodatkowaniu poprzez tzw. Odpisy amortyzacyjne, naliczane od wartości początkowej środków trwałych ustalonej zgodnie z odpowiednimi regulacjami ustawy o CIT i z zastosowaniem określonych w niej metod amortyzacji i stawek amortyzacyjnych.

Jednocześnie aby odpis amortyzacyjny mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, powinien zostać spełniony ogólny warunek nabycia/wytworzenia środka trwałego w celu wykorzystywania go do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie może on podlegać wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie postanowień art. 16 ustawy o CIT.

Artykuł 16 ustawy o CIT wymienia kategorie wydatków, które co prawda można co do zasady uznać za poniesione w celu osiągnięcia przychodów, ale które decyzją ustawodawcy nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Wśród tego rodzaju wydatków niemogących stanowić kosztów uzyskania przychodów wskazano m.in. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie (vide art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT).

Z kosztów podatkowych wyłączone zostały zatem wydatki na nabycie/wytworzenie środka trwałego (a ściślej odpisy amortyzacyjne od ustalonej w oparciu o te wydatki wartości początkowej środków trwałych), które zostały podatnikowi zwrócone przez inny podmiot (a więc w ostatecznym rozrachunku nie zostały poniesione przez podatnika/pokryte z zasobów majątkowych podatnika). Otrzymanie przez podatnika zwrotu wydatków poniesionych na nabycie lub wytworzenie środka trwałego (w jakiejkolwiek formie), powoduje więc, że podatnik jest zobowiązany do wyłączenia części odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego z kosztów podatkowych (naliczonych od tej części wydatków zwiększających wartość początkową środka trwałego, która została mu zwrócona).

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Spółka poniosła wydatki na Prace Wykończeniowe stanowiące "inwestycję w obcym środku trwałym w rozumieniu art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. W konsekwencji suma wydatków na Pracy Wykończeniowe w momencie ich oddania do użytkowania stanowi podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Biorąc zaś pod uwagę, że zgodnie z postanowieniami Umowy Najmu zawartej z Wynajmującym, część kosztów Prac Wykończeniowych ma zostać pokryta przez Wynajmującego jako "Kontrybucja Wynajmującego" oraz "Dodatkowa Kontrybucja", to w ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie znaleźć powinien tym przypadku art. 16 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT.

W analizowanej sytuacji dochodzi bowiem w rzeczywistości do zwrotu przez Wynajmującego na rzecz Spółki części kosztów Prac Wykończeniowych na zasadach określonych w Umowie Najmu. W konsekwencji, Wnioskodawca, powinien wyłączyć z kosztów podatkowych część odpisów amortyzacyjnych naliczonych od tej części wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (Prac Wykończeniowych), odpowiadającej Kontrybucji Wynajmującego i Dodatkowej Kontrybucji stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT.

Ad Pytanie 3

W opinii Wnioskodawcy otrzymaną "Kontrybucję Wynajmującego" oraz " Dodatkową Kontrybucję" Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu.

Ustawa o CIT nie definiuje odrębnie pojęcia przychodów podlegających opodatkowaniu, wymieniając jedynie w art. 12 ust. 1 przykładowe kategorie przysporzeń majątkowych, które powinny być traktowane jako przychody podatkowe, w tym otrzymane pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Art. 12 ust. 3 ustawy o CIT precyzuje przy tym, że za przychód związane z działalnością gospodarczą uważa się kwoty należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie powyższego można zatem stwierdzić, że co do zasady przychodem związanym z działalnością gospodarczą, podlegającym opodatkowaniu podatkiem CIT, jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa (ewentualnie zmniejszająca jego zobowiązania), mająca definitywny charakter - przy czym dla powstania przychodu podatkowego nie jest konieczne faktyczne otrzymanie przysporzenia, ale wystarczające jest aby przysporzenie to miało charakter należny.

Jednocześnie ustawa o CIT wymienia rodzaje przychodów, które podlegają wyłączeniu z przychodów opodatkowanych podatkiem CIT (art. 12 ust. 4 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem CIT nie zalicza się m.in. zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Z treści tego przepisu wynika zatem, że powinien on mieć zastosowanie w sytuacji gdy:

  • podatnik ponosi dany wydatek i zalicza go do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • podatnik otrzymuje zwrot tego wydatku.

Wystąpienie obu tych okoliczności przesądza o wyłączeniu z przychodów podatkowych środków pieniężnych otrzymanych przez podatnika tytułem zwrotu/pokrycia wydatku niezaliczonego do kosztów podatkowych.

W praktyce interpretacyjnej organów podatkowych, odnoszącej się do art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy o CIT, podnosi się często, że "z powyższych regulacji można więc wywieść, że skutki podatkowe związane ze zwrotem kosztów są generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które są zwracane podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy zwrot poniesionych wydatków dotyczy kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 Ustawy o CIT, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

W ocenie Wnioskodawcy, art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT powinien znaleźć zastosowanie w stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku. Jak przedstawiono bowiem powyżej:

1.Spółka zawarła umowę z H. Sp. z o.o., których przedmiotem jest wykonanie Prac Wykończeniowych Powierzchni Biurowej.

2.Spółka poniosła koszty Prac Wykończeniowych na podstawie faktur wystawianych przez H. Sp. z o.o.

3.Ponoszone przez Spółkę koszty Prac Wykończeniowych stanowią inwestycję w obcym środku trwałym,

4.Spółka zawarła Umowę Najmu, w której Wynajmujący zobowiązał się do pokrycia części kosztów Prac Wykończeniowych, w kwocie ustalonej w Umowie Najmu,

5.Na podstawie powyższego, Spółka obciążyła Wynajmującego częścią kosztów Prac Wykończeniowych, wystawiając stosowną fakturę na Wynajmującego (Kontrybucja Wynajmującego, Dodatkowa Kontrybucja)

6.W związku z tym, że w ten sposób część kosztów Prac Wykończeniowych (Kontrybucja Wynajmującego, Dodatkowa Kontrybucja) ujętych w wartość początkowej inwestycji w obcym środku trwałym jest zwracana Spółce przez Wynajmującego, część odpisów amortyzacyjnych (naliczonych od zwróconej Spółce części wartości początkowej) podlega wyłączeniu z kosztów podatkowych (vide punkt 2 niniejszego wniosku).

W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że w opisanej powyżej sytuacji zwrot części kosztów Prac Wykończeniowych / Kontrybucji Wynajmującego, Dodatkowej Kontrybucji, składających się na wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym, od której odpisy amortyzacyjne Wnioskodawca będzie zobowiązany wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów (vide punkt 2 powyżej), Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód niepodlegający opodatkowaniu stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

Końcowo, wskazać należy, że prawidłowość stanowiska przedstawionego w niniejszym wniosku przez Wnioskodawcę (punkt 2 i 3) znajduje potwierdzenie przykładowo w wydanej w bardzo zbliżonym stanie faktycznym interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 lipca 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.166.2020.2.SP oraz interpretacji z dnia 31 grudnia 2020 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.462.2020.1.SG.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

  • Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy     rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j.  Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.