Ustalenie, czy Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym wydatki na Prace Adaptacyjne oraz czy Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup mebli i innych elementów wyposażenia lokali, wykorzystywanych do świadczenia usług najmu krótkoterminowego.

Interpretacja indywidualna 

– stanowisko w części prawidłowe a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym - wydatki na Prace Adaptacyjne prowadzone w nieruchomościach wynajmowanych od innych podmiotów, które zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne – jest nieprawidłowe
• Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym - wydatki na Prace Adaptacyjne prowadzone w nieruchomościach wynajmowanych od innych podmiotów, które nie zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne – jest prawidłowe
• Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – w miesiącu oddania ich do używania - wydatki na zakup mebli i innych elementów wyposażenia lokali, wykorzystywanych do świadczenia usług najmu krótkoterminowego, których wartość nie przekracza kwoty 10 tys. PLN i których przewidywalny okres używania jest dłuższy niż 1 rok - jest prawidłowe

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym wydatki na Prace Adaptacyjne oraz czy Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup mebli i innych elementów wyposażenia lokali, wykorzystywanych do świadczenia usług najmu krótkoterminowego.

Treść wniosku jest następująca :

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę działalności w Polsce i podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości dochodów. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Rokiem obrotowym Spółki jest rok kalendarzowy.

Zgodnie z wpisem w Krajowym Rejestrze Sądowym, przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Spółki jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Spółka zajmuje się krótkoterminowym wynajmem nieruchomości. W ramach prowadzonej działalności,

Spółka:

1.wynajmuje nieruchomości od innych podmiotów (m.in. od innych firm i stowarzyszeń);

2.w zależności od potrzeb przeprowadza w tych nieruchomościach prace remontowe i/lub adaptacyjne, w celu dostosowania ich do standardów oczekiwanych przez klientów korzystających z usług najmu krótkoterminowego; a następnie

3.wynajmuje zaadaptowane lokale na rzecz najemców w ramach najmu krótkoterminowego.

W przypadku prac adaptacyjnych Spółka dokonuje modernizacji i/lub modyfikacji wynajmowanych nieruchomości, aby dostosować je do standardów oczekiwanych przez nabywców usług najmu krótkoterminowego (dalej: „Prace Adaptacyjne”). W niektórych przypadkach Prace Adaptacyjne obejmują wprowadzenie istotnych zmian i modyfikacji do wynajmowanych nieruchomości (np. utworzenie dwóch apartamentów z jednego lokalu mieszkalnego). We wszystkich przypadkach Prace Adaptacyjne nie skutkują jedynie odtworzenie pierwotnego stanu nieruchomości. Wydatki na Prace Adaptacyjne w każdym przypadku przekraczają kwotę 10 tys. PLN.

Oprócz prowadzonych prac remontowych i adaptacyjnych, Spółka dokonuje również zakupu mebli i innych elementów wyposażenia lokali przeznaczonych do najmu krótkoterminowego. Spółka powzięła wątpliwość, czy wydatki na Prace Adaptacyjne powinny podlegać amortyzacji podatkowej, jako inwestycja w obcym środku trwałym.

Pytanie

1.Czy Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym - wydatki na Prace Adaptacyjne prowadzone w nieruchomościach wynajmowanych od innych podmiotów, które zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne?

2.Czy Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym - wydatki na Prace Adaptacyjne prowadzone w nieruchomościach wynajmowanych od innych podmiotów, które nie zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne?

3.Czy Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – w miesiącu oddania ich do używania - wydatki na zakup mebli i innych elementów wyposażenia lokali, wykorzystywanych do świadczenia usług najmu krótkoterminowego, których wartość nie przekracza kwoty 10 tys. PLN i których przewidywalny okres używania jest dłuższy niż 1 rok?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym - wydatki na Prace Adaptacyjne prowadzone w nieruchomościach wynajmowanych od innych podmiotów, które zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym - wydatki na Prace Adaptacyjne prowadzone w nieruchomościach wynajmowanych od innych podmiotów, które nie zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – w miesiącu oddania ich do używania - wydatki na zakup mebli i innych elementów wyposażenia lokali, wykorzystywanych do świadczenia usług najmu krótkoterminowego, których wartość nie przekracza kwoty 10 tys. PLN i których przewidywalny okres używania jest dłuższy niż 1 rok.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1 i 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów, sformułowana przez ustawodawcę, ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

W art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet mimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy CIT, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania: 1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Stosownie do art. 16c pkt 2a ustawy CIT, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.

W związku z przywołanymi wyżej przepisami należy wskazać na sytuację Wnioskodawcy: Spółka świadczy usługi najmu krótkoterminowego. W tym celu przeprowadza Prace Adaptacyjne w wynajmowanych nieruchomościach (należących do innych podmiotów), a zatem inwestuje w obce środki trwałe. Po przeprowadzeniu tych inwestycji, wynajmowane przez nią nieruchomości przeznaczone są do świadczenia usług najmu krótkoterminowego. Niezależnie od ich wpisu do ewidencji gruntów i budynków, nie pełnią one funkcji obiektów mieszkalnych i stają się de facto nieruchomościami użytkowymi. Poniesione przez Spółkę koszty na Prace Adaptacyjne wykazują ewidentny związek z generowanymi przez nią przychodami z najmu krótkoterminowego – bez przeprowadzenia tych prac niemożliwe byłoby świadczenie usług najmu krótkoterminowego.

Prowadzone przez Spółkę Prace Adaptacyjne stanowią zatem inwestycję w obcym środku trwałym, który – po przeprowadzeniu Prac Adaptacyjnych – wykorzystywany jest dla potrzeb najmu krótkoterminowego i nie pełni już dłużej funkcji obiektu mieszkalnego.

Należy wskazać, iż amortyzacja inwestycji w obcym środku trwałym jest instytucją odrębną od amortyzacji samego środka trwałego. W przypadku budynków, podstawą prawną do amortyzacji podatkowej jest art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, natomiast w przypadku inwestycji w obcym środku trwałym (tj. w budynku należącym do innego właściciela) podstawą prawną jest art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Ograniczenie z art. 16c pkt 2a ustawy o CIT wyłącza możliwość amortyzacji budynków mieszkalnych, lokale mieszkalnych stanowiących odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. W konsekwencji, przedmiotowy przepis art. 16c pkt 2a ustawy o CIT ogranicza m.in. możliwość amortyzacji budynków, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (wyłącza możliwość amortyzacji budynków zakwalifikowanych jako budynki mieszkalne). Nie wyłącza natomiast możliwości amortyzacji inwestycji w obcych środkach trwałych stanowiących budynki mieszkalne. Art. 16c pkt 2a ustawy o CIT nie wspomina bowiem o „inwestycjach w obcych środkach trwałych”. W ustawie o CIT nie zostało również wskazane, że w przypadku inwestycji w obcych środkach trwałych, art. 16c pkt 2a ustawy o CIT powinien być stosowany „odpowiednio”.

W konsekwencji, z literalnego brzmienia powołanych wyżej przepisów ustawy o CIT wynika, że wyłączenie amortyzacji podatkowej budynków mieszkalnych nie obejmuje swoim zakresem inwestycji w obcych środkach trwałych stanowiących budynki mieszkalne. Za prawidłowością tej konkluzji przemawia wykładnia językowa analizowanych przepisów, która – zgodnie z dominującym stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie – w przypadku przepisów podatkowych ma pierwszeństwo przed innymi rodzajami wykładni.

Za prawidłowością powyższej konkluzji przemawia również wykładnia celowościowa. Gdyby intencją ustawodawcy było wyłączenie możliwości amortyzowania inwestycji w obcych środkach trwałych stanowiących budynki mieszkalne, ustawodawca wskazałaby takie ograniczenie w art. 16c pkt 2a ustawy o CIT, albo wprowadziłby przepis, zgodnie z którym art. 16c pkt 2a ustawy o CIT stosuje się „odpowiednio” do inwestycji w obcych środkach trwałych stanowiących budynki mieszkalne.

Ustawodawca nie zdecydował się jednak na taki zabieg i pozostawił inwestycje w obcych budynkach mieszkalnych poza zakresem ograniczenia wynikającego z art. 16c pkt 2a ustawy o CIT. Przemawiać za tym mogły względy natury ekonomicznej – odpisy amortyzacyjne w przypadku amortyzacji całego budynku czy odrębnego lokalu mieszkalnego stanowią znacznie wyższe kwoty niż odpisy amortyzacyjne dokonywane od inwestycji w obcym środku trwałym, na którą składa się sam koszt przeprowadzenia prac adaptacyjnych. Odpisy amortyzacyjne budynku albo lokalu kalkulowane są bowiem od znacznie wyższej podstawy. To powoduje, że w przypadku nieruchomości zakupionych na rynku wtórnym, wysokość odpisów amortyzacyjnych może być równa, a nawet wyższa od przychodów generowanych z najmu nieruchomości. Konsekwencją takiego stanu rzeczy była możliwość prowadzenia działalności w zakresie najmu nieruchomości mieszkalnych bez istotnych bieżących obciążeń podatkowych (tj. bez konieczności płacenia podatku CIT albo PIT przez cały okres amortyzacji). To z kolei przekładało się na wysoką opłacalność inwestycji w nieruchomości mieszkalne pod wynajem i powodowało wzrost cen mieszkań na rynku. Aby walczyć z tym zjawiskiem ustawodawca wprowadził ograniczenie, o którym mowa w art. 16c pkt 2a ustawy o CIT. Przytoczone argumenty wykładni celowościowej jednoznacznie świadczą jednak o tym, iż przedmiotowe ograniczenie miało objąć swoim zakresem wyłącznie amortyzację budynków i lokali mieszkalnych, a nie inwestycji w obcych środkach trwałych stanowiących budynki i lokale mieszkalne.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym - wydatki na Prace Adaptacyjne prowadzone w nieruchomościach wynajmowanych od innych podmiotów, zarówno w przypadku, gdy przedmiotowe nieruchomości nie zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne, jak również w przypadku, gdy przedmiotowe nieruchomości zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż w przypadku wydatków na zakup mebli lub innych elementów wyposażenia lokali wykorzystywanych do świadczenia usług najmu krótkoterminowego, moment rozpoznania kosztu uzyskania przychodu będzie uzależniony od przewidywanego okresu używania tych obiektów i ich wartości początkowej. W przypadku obiektów, których przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok, istnieje możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w miesiącu, w którym zostały oddane do używania, jeżeli ich wartość nie przekracza 10 tys. PLN.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – w miesiącu oddania ich do używania - wydatki na zakup mebli i innych elementów wyposażenia lokali, wykorzystywanych do świadczenia usług najmu krótkoterminowego, których wartość nie przekracza kwoty 10 tys. PLN i których przewidywalny okres używania jest dłuższy niż 1 rok.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad. 1 i Ad. 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o CIT:

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Przy czym, amortyzacji podatkowej podlegają nie tylko budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością stanowiące własność bądź współwłasność podatnika, lecz także te budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, które są użytkowane przez podatnika na podstawie zawartych umów, bądź wybudowane na cudzym gruncie.

Jak stanowi bowiem art. 16a ust. 2 pkt 1-3 ustawy o CIT,

Treść powyższych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Inwestycje w obcym środku trwałym to z kolei nakłady poniesione na obcy środek trwały, który nie jest własnością podatnika, ale jest użytkowany na podstawie zawartej umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze.

Amortyzacji w obcym środku trwałym dokonuje się na takich samych zasadach, jakie obowiązują właściciela tego środka trwałego. Czyli co do zasady, zgodnie z art. 16i ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wprawdzie art. 16j ust. 4 ustawy o CIT pozwala podatnikom indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, jednak zapis ten należy traktować jako wyjątek od ogólnej zasady, czyli stosowania stawek określonych w Wykazie.

Zgodnie z art. 16c ustawy o CIT:

Wskazany powyżej pkt 2a do art. 16c ustawy o CIT został dodany do ustawy o CIT na mocy art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: „ustawa Polski Ład”) i co do zasady ma zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez podatników wynajmujących podmiotom trzecim nieruchomości mieszkalne od 1 stycznia 2022 r.

Jednakże w celu zniwelowania negatywnych skutków powyższego przepisu ustawodawca wprowadził przepisy przejściowe umożliwiające dokonywanie ww. odpisów do 31 grudnia 2022 r.

Jak wynika bowiem z art. 71 ust. 2 ustawy Polski Ład:

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa Polski Ład wprowadziła zmiany w zakresie amortyzacji podatkowej, które polegają na wyłączeniu z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych. Wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie budynków i lokali mieszkalnych począwszy od 1 stycznia 2022 r., nie będą zatem stanowiły kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, zgodnie z treścią art. 16c pkt 2a ustawy o CIT.

Jednocześnie, na podstawie przepisu art. 71 ust. 2 ustawy Polski Ład podatnicy mogli do końca 2022 r., zaliczać do kosztów podatkowych odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.

Przepis ten pozwalał na amortyzację budynków i lokali mieszkalnych jeszcze przez rok. Mogli skorzystać z tej możliwości podatnicy, którzy byli w trakcie takiej amortyzacji, oraz tacy, którzy przed 2022 r. byli właścicielami takich nieruchomości lub praw majątkowych i zaczną je amortyzować w 2022 r.

Zatem na podstawie przepisu przejściowego, który jest przepisem szczególnym, podatnicy jeszcze przez rok mogli stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., w odniesieniu do budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r.

Ponadto jak wskazano w uzasadnieniu do ustawy Polski Ład (Druk sejmowy nr 1532), w części określonej jako Zmiany w zakresie amortyzowania budynków i lokali mieszkalnych:

Mając na uwadze powyższe, w związku z literalnym brzmieniem art. 16c pkt 2a ustawy o CIT wprowadzonym od 1 stycznia 2022 roku, z prawa do amortyzacji nie może skorzystać podatnik będący właścicielem budynku/lokalu mieszkalnego. W przypadku amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym (będącym budynkiem mieszkalnym), zasadne jest w tym względzie odwołanie się do wykładni systemowej i funkcjonalnej wskazanego powyżej przepisu. Z wykładni tej można wywieść, że skoro z prawa do amortyzacji nie może skorzystać podatnik będący właścicielem budynku/lokalu mieszkalnego, a amortyzacji w obcym środku trwałym dokonuje się na takich samych zasadach jak właściciel tego środka trwałego, to zasadnym jest przyjęcie, że amortyzacji nie podlegają również nakłady inwestycyjne poniesione przez podatnika niebędącego właścicielem takiego budynku/lokalu mieszkalnego.

Wskazać przy tym należy, że w uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 marca 2011 r., II FPS 8/10 podkreślono, że w procesie wykładni prawa interpretatorowi nie wolno całkowicie ignorować wykładni systemowej lub funkcjonalnej poprzez ograniczenie się wyłącznie do wykładni językowej pojedynczego przepisu. Może się bowiem okazać, że sens przepisu, który wydaje się językowo jasny, okaże się wątpliwy, gdy go skonfrontujemy z innymi przepisami lub weźmiemy pod uwagę cel regulacji prawnej. Wykładając dany przepis prawa, należy brać pod uwagę m.in. jego relacje do innych przepisów danego aktu normatywnego (wykładnia systemowa wewnętrzna).

Tym samym w świetle art. 71 ust. 2 ustawy nowelizującej przysługujące podatnikowi prawo do amortyzowania do końca 2022 roku, uwarunkowane jest nie tylko faktem nabycia lub wytworzenia danego środka trwałego (odpowiednio dokonania inwestycji w obcym środku trwałym), ale także terminem zajścia takich czynności – tj. przed 1 stycznia 2022 roku – to poczynienie inwestycji w obcym środku trwałym w 2022 roku przesądza o braku takiego prawa.

W związku z powyższym podatnik nie będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości inwestycji oddanej do używania w 2022 roku w wynajmowanym budynku mieszkalnym.

Z Państwa wniosku wynika, że Spółka zajmuje się krótkoterminowym wynajmem nieruchomości. W przypadku prac adaptacyjnych Spółka dokonuje modernizacji i/lub modyfikacji wynajmowanych nieruchomości, aby dostosować je do standardów oczekiwanych przez nabywców usług najmu. W niektórych przypadkach Prace Adaptacyjne obejmują wprowadzenie istotnych zmian i modyfikacji do wynajmowanych nieruchomości (np. utworzenie dwóch apartamentów z jednego lokalu mieszkalnego). We wszystkich przypadkach Prace Adaptacyjne nie skutkują jedynie odtworzenie pierwotnego stanu nieruchomości. Wydatki na Prace Adaptacyjne w każdym przypadku przekraczają kwotę 10 tys. PLN.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu:

• jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym - wydatki na Prace Adaptacyjne prowadzone w nieruchomościach wynajmowanych od innych podmiotów, które zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne
• jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym - wydatki na Prace Adaptacyjne prowadzone w nieruchomościach wynajmowanych od innych podmiotów, które nie zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne

Mając na uwadze powołane regulacje oraz wyjaśnienia należy jeszcze raz podkreślić, że skoro z prawa do amortyzacji nie może skorzystać podatnik będący właścicielem budynku/lokalu mieszkalnego, a amortyzacji w obcym środku trwałym dokonuje się na takich samych zasadach jak właściciel tego środka trwałego, to zasadnym jest przyjęcie, że co do zasady zgodnie z art. 16c pkt 2a ustawy o CIT od 1 stycznia 2022 r. amortyzacji nie podlegają również nakłady inwestycyjne poniesione przez podatnika niebędącego właścicielem takiego budynku/lokalu mieszkalnego.

Tylko w przypadku poczynienia inwestycji w obcych środkach trwałych będących budynkiem/ lokalem mieszkalnym do 1 stycznia 2022 r. mogli Państwo dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ww. inwestycji w obcym środku trwałym i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów do końca 2022 r.

W związku z powyższym Spółka nie może i nie będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w obcych środkach trwałych, które zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne począwszy od 2023 r.

W przypadku pozostałych inwestycji w obcym środku trwałym Spółka może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od ww. inwestycji w obcym środku trwałym od wynajmowanych nieruchomości, które nie są budynkami mieszkalnymi.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, przyjmujące że Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym - wydatki na Prace Adaptacyjne prowadzone w nieruchomościach wynajmowanych od innych podmiotów, które zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w zakresie pytania nr 2, prawidłowo wskazała, że Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – jako odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym - wydatki na Prace Adaptacyjne prowadzone w nieruchomościach wynajmowanych od innych podmiotów, które nie zostały oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako budynki mieszkalne należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Stanowisko Spółki w zakresie ustalenia czy Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodu – w miesiącu oddania ich do używania - wydatki na zakup mebli i innych elementów wyposażenia lokali, wykorzystywanych do świadczenia usług najmu krótkoterminowego, których wartość nie przekracza kwoty 10 tys. PLN i których przewidywalny okres używania jest dłuższy niż 1 rok jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

• Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
• Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.