Skutki podatkowe połączenia spółek.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 8 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy w związku z planowanym Połączeniem:

• powstanie po stronie Wnioskodawcy dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce;
• B. będzie działała w charakterze płatnika zobowiązanego do pobrania i zapłaty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo pismem z 26 kwietnia 2024 r. (wpływ do organu 26 kwietnia 2024 r.).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

A. GmbH

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

B. Sp. z o.o. 

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. GmbH (dalej: „Wnioskodawca”, „A.”, „Spółka Przejmowana”) jest osobą prawną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Republice Federalnej Niemiec, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z siedzibą w tym kraju. A. jest jedynym udziałowcem B. sp. z o.o. (dalej: „B.”, „Spółka”). Natomiast właścicielem (100% udziałowcem) A. jest C. (dalej: „C.”, „Spółka Przejmująca”), będący osobą prawną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Republice Federalnej Niemiec, z siedzibą w (…).

Forma prawna, w jakiej działają Spółka Przejmująca oraz Spółka Przejmowana (tj. Gesellschaft mit beschrankter Haftung ), została wymieniona w Załączniku nr 3 do ustawy o CIT, jako podmioty, do których zastosowanie mają przepisy art. 12 ust. 11 i 16, art. 15 ust. 8, art. 16 ust. 9 oraz art. 25a ust. 2 ustawy o CIT, w którym wskazano spółki utworzone według prawa niemieckiego określane jako: „Aktiengesellschaft”, „Kommanditgesellschaft auf Aktien”, „Gesellschaft mit beschränkter Haftung”, „Versicherungsverein auf Gegenseitigkeit”, „Erwerbs- und Wirtschaftsgenossenschaft”, „Betriebe gewerblicher Art von juristischen Personen des öffentlichen Rechts” i inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa niemieckiego podlegające opodatkowaniu niemieckim podatkiem dochodowym od osób prawnych.

B. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. B. jest spółką handlową prawa polskiego, utworzoną w dniu (…) r., z siedzibą w (…). Przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest transport drogowy towarów (PKD 49, 41, Z). Spółka B. prowadzi także działalność gospodarczą w zakresie magazynowania i przechowywania pozostałych towarów. Obecnie B. prowadzi inwestycję budowy (...) kompleksu magazynowo- logistycznego w (…).

A., B. oraz C. należą do międzynarodowej Grupy D. (dalej: „Grupa”), która działa głównie w obszarze sprzedaży wysyłkowej (e- commerce). Funkcję spółki dominującej w Grupie pełni E. z siedzibą w (…) w Republice Federalnej Niemiec.

Obecnie rozważane jest przeprowadzenie reorganizacji w Grupie, w ramach której, dojdzie do połączenia A. oraz C. (dalej: „Połączenie”). W wyniku Połączenia wszystkie aktywa oraz zobowiązania Spółki Przejmowanej zostaną w całości przeniesione do Spółki Przejmującej. Połączenie będzie podlegać właściwym przepisom prawa niemieckiego (zgodnie z niemiecką tzw. ustawą o przekształceniu, „Umwandlungsgesetz”). W wyniku przejęcia, A.  połączy się ze swoim jedynym udziałowcem – C., w wyniku czego Spółka Przejmująca stanie się jedynym udziałowcem B.. Połączenie nastąpi na gruncie prawa niemieckiego.

Wartości przeniesionych, w ramach planowanego Połączenia, aktywów i zobowiązań, zostaną ujęte w bilansie zamknięcia A. na dzień podpisania umowy o połączenie oraz będą kontynuowane w bilansie C.. Ponadto Połączenie nastąpi według wartości księgowej i nie będzie miało skutków podatkowych na gruncie prawa niemieckiego.

Konsekwencją Połączenia będzie sukcesja uniwersalna, co oznacza, że Spółka Przejmująca, wejdzie we wszelkie prawa i obowiązki A.. Ponadto, w wyniku połączenia, wszystkie aktywa oraz zobowiązania zostaną w całości przeniesione do Spółki Przejmującej, w wyniku czego C. stanie się jedynym właścicielem udziałów w B.

Planowane Połączenie nastąpi z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, a jego głównym, bądź jednym z głównych celów, nie będzie uniknięcie ani uchylenie się od opodatkowania. Planowana transakcja Połączenia, polegająca na połączeniu się Wnioskodawcy (jako Spółki Przejmowanej) oraz C. (jako Spółki Przejmującej), poprzez przeniesienie całego majątku Spółki Przejmowanej, doprowadzi do istotnego uproszczenia (zintegrowania) oraz uzyskania wewnętrznej spójności Grupy.

W rezultacie w ocenie Wnioskodawcy, w zakresie przedmiotowego Wniosku do Organu nie znajdzie zastosowania przesłanka z art. 14b § 5b pkt 1 Ordynacji podatkowej, to jest przesłanka do odmowy wydania interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, co do których istnieje uzasadnione przypuszczenie, że stanowią czynność lub element czynności skutkującej unikaniem opodatkowania.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że istnienie uzasadnienia ekonomicznego Połączenia nie jest przedmiotem zapytania Wnioskodawcy i należy je traktować jako element przedstawionego zdarzenia przyszłego, że takie uzasadnienie istnieje i w sprawie nie zachodzą przesłanki do zastosowania klauzul antyabuzywnych. Z perspektywy B., nie zostaną osiągnięte żadne korzyści podatkowe na skutek Połączenia względem obecnie istniejącej struktury. Analogicznie, Spółka Przejmująca i Spółka Przejmowana nie osiągną żadnej korzyści podatkowej na skutek Połączenia względem obecnie funkcjonującego rozwiązania, a jedynie będą miały możliwość skonsolidowania działalności Spółki Przejmowanej w Spółce Przejmującej w zakresie kontynuowania działalności Spółki Przejmowanej.

Należy wskazać, że B. posiada nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości, które ze wstępnych kalkulacji stanowią bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 50% wartości sumy jej wszystkich aktywów.

Zarówno przed Połączeniem, jak i po planowanym Połączeniu, Spółka Przejmująca nie będzie prowadziła działalności na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej za pośrednictwem zagranicznego zakładu, o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, poprzez potwierdzenie prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Pismem z 26 kwietnia 2024 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek wspólny oraz zadał dodatkowe pytanie nr 2 a także przedstawił własne stanowisko do dodatkowego pytania.

Pytania

1.Czy w związku z planowanym Połączeniem powstanie po stronie Wnioskodawcy dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce?

2.Czy w związku z planowanym Połączeniem B. będzie działała w charakterze płatnika zobowiązanego do pobrania i zapłaty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym: W wyniku realizacji opisanego powyżej Połączenia nie powstanie po stronie Wnioskodawcy jakikolwiek dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, w szczególności z tytułu przeniesienia własności udziałów w polskiej spółce nieruchomościowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego (uregulowana w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT) wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma siedzibę lub zarząd.

Analizując powyżej przytoczone regulacje należy uznać, że tylko osiągnięcie dochodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami art. 3 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, mogłoby skutkować powstaniem dla Wnioskodawcy obowiązku podatkowego, na gruncie przepisów ustawy o CIT, w Polsce.

Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 4 i 4a ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

• tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
• tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej.

Z uwagi na powyższe, zbycie przez podmiot zagraniczny udziałów polskiej spółki nieruchomościowej rodzi dla tego podmiotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle przepisów ustawy o CIT, tzw. spółkę nieruchomościową zdefiniowano w art. 4a pkt 35 ustawy o CIT.

Zgodnie z ww. przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce nieruchomościowej - oznacza to podmiot inny niż osoba fizyczna, obowiązany do sporządzania bilansu na podstawie przepisów o rachunkowości, w którym:

a)na pierwszy dzień roku podatkowego, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - na pierwszy dzień roku obrotowego, co najmniej 50% wartości rynkowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość rynkowa nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw do takich nieruchomości oraz wartość rynkowa tych nieruchomości przekraczała 10 000 000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego pierwszy dzień roku podatkowego - w przypadku podmiotów rozpoczynających działalność,

b)na ostatni dzień roku poprzedzającego rok podatkowy, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - na ostatni dzień roku poprzedzającego rok obrotowy, co najmniej 50% wartości bilansowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość bilansowa nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw do takich nieruchomości i wartość bilansowa tych nieruchomości przekraczała 10 000 000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy oraz w roku poprzedzającym odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy przychody podatkowe, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - przychody ujęte w wyniku finansowym netto, z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze lub z przeniesienia własności, których przedmiotem są nieruchomości lub prawa do nieruchomości, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4, oraz z tytułu udziałów w innych spółkach nieruchomościowych, stanowiły co najmniej 60% ogółu odpowiednio przychodów podatkowych albo przychodów ujętych w wyniku finansowym netto - w przypadku podmiotów innych niż określone w lit. a.

Uznanie spółki za spółkę nieruchomościową, o której mowa w powyższym przepisie rodzi po jej stronie określone obowiązki płatnika.

Zgodnie z art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT, spółka nieruchomościowa, której udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze są zbywane, jest obowiązana wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego, jako płatnik, zaliczkę na podatek od dochodu z tego tytułu w wysokości 19%, w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, jeżeli:

1)stroną dokonującą zbycia jest podmiot niemający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz

2)przedmiotem transakcji zbycia są udziały (akcje) dające co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w spółce nieruchomościowej.

Z powyższych przepisów wywieść zatem należy, że mimo, że w przypadku zbycia udziałów w spółce nieruchomościowej, jest ona jedynie przedmiotem (nie zaś stroną) transakcji zbycia, to w pewnych okolicznościach to właśnie na niej, a nie na podmiocie osiągającym dochód ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku. Stanie się tak wówczas, gdy zbywcą udziałów będzie nierezydent oraz jednocześnie dojdzie do zbycia udziałów (akcji) dających co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogółu praw i obowiązków dających co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, pod pojęciem „przeniesienie własności udziałów (akcji)”, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 i 4a ustawy o CIT, należy rozumieć wszelkie formy przeniesienia własności udziałów, które dokonywane są w drodze dwustronnej czynności prawnej pomiędzy dotychczasowym właścicielem udziałów a nabywcą, której przedmiotem są udziały w spółce. Chodzi tu w szczególności o jakąkolwiek formę zbycia udziałów w zamian za wynagrodzenie. W zakresie pojęcia „zbycia” nie mieści się natomiast przejście udziałów na Spółkę Przejmującą z mocy prawa w drodze sukcesji uniwersalnej na skutek połączenia, co zostało również potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji z dnia 17 października 2023 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.410.2023.1.AK) oraz w interpretacji z dnia 24 maja 2018 r. (0114-KDIP2-2.4010.137.2018.1.AM).

Brzmienie art. 3 ust. 4 ustawy o CIT, wynika, między innymi, z tytułu wejścia w życie ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizycznych (Dz. U. z dnia 27 listopada 2017 r., poz. 2175, dalej: „Ustawa nowelizująca”). W uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej (dalej: „Uzasadnienie”) podkreśla się, że celem Ustawodawcy było objęcie opodatkowaniem w Polsce tylko tych zdarzeń, które wywołują ekonomiczny skutek analogiczny do odpłatnego zbycia udziałów (akcji) spółki nieruchomościowej, tj. spółki, której co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone w Polsce. Zgodnie z Uzasadnieniem: „Chodzi o zdarzenia takie jak umorzenie udziałów, wystąpienia ze spółki osobowej będącej podatnikiem, zmniejszenie udziału kapitałowego w takiej spółce lub likwidację osoby prawnej. Ekonomiczny skutek tych zdarzeń jest bowiem analogiczny do zbycia udziałów/akcji spółki nieruchomościowej”.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że w wyniku przejęcia A. przez C., Spółka Przejmowana w istocie nie dokona odpłatnego zbycia swojego majątku (w tym udziałów w B.). W tej sytuacji nastąpi przeniesienie majątku do C. na podstawie niemieckiego prawa korporacyjnego. Po dokonanym Połączeniu, A. połączy się ze swoim jedynym udziałowcem (posiadającym 100% udziałów w kapitale Spółki Przejmowanej) – C., w wyniku czego Spółka Przejmująca stanie się jedynym udziałowcem B.

Konsekwencją Połączenia będzie sukcesja uniwersalna, co oznacza, że Spółka Przejmująca, wejdzie we wszelkie prawa i obowiązki A., w tym, w szczególności, stanie się właścicielem udziałów w B..

W rezultacie, z punktu widzenia ustawy o CIT, planowane Połączenie nie powinno wiązać się, po stronie Wnioskodawcy, z powstaniem w Polsce jakiegokolwiek dochodu do opodatkowania, w szczególności z tytułu przeniesienia własności udziałów w polskiej spółce nieruchomościowej. Tezę taką potwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 24 maja 2018 r. (nr 0114-KDIP2-2.4010.137.2018.1.AM), w której organ zgodził się z wnioskodawcą, że wyżej opisane przeniesienie udziałów nie podlega opodatkowaniu CIT w Polsce.

Brak opodatkowania połączenia spółek, w tym spółek nieruchomościowych, wynika również z Dyrektywy Rady 2009/133/WE z 19 października 2009 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, podziałów przez wydzielenie, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów dotyczących spółek różnych państw członkowskich oraz przeniesienia statutowej siedziby SE lub SCE z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego (dalej: „Dyrektywa”).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Dyrektywy połączenie nie stanowi podstawy opodatkowania zysków kapitałowych obliczonych poprzez odniesienie do różnicy między wartością rzeczywistą przekazanych aktywów i pasywów a ich wartością do celów podatkowych. Zatem połączenie nie powinno wiązać się z powiększeniem podstawy opodatkowania dla spółek biorących udział w połączeniu. Przepisy Dyrektywy, w istocie nie przewidują wyjątku od powyższej reguły przy połączeniu z podmiotem, który jest jedynym właścicielem spółki, której aktywa głównie składają się z nieruchomości.

Zdarzeniem rodzącym powstanie dochodu (zysku) do opodatkowania w Polsce jest odpłatne zbycie udziałów. Wskazówki, co do treści i zakresu pojęcia zysku, zawiera Komentarz do Modelowej Konwencji OECD o unikaniu podwójnego opodatkowania. Według Komentarza do art. 13 Modelowej Konwencji OECD (uwaga nr 12 do art. 13) zysk oblicza się odejmując koszty od ceny sprzedaży.

Takie podejście w ocenie Wnioskodawcy oznacza, że zysk pojawi się wówczas, gdy spółka, która przestaje być właścicielem udziałów w spółce nieruchomościowej otrzyma za to ekwiwalent.

Zgodnie z Komentarzem do art. 13 Modelowej Konwencji OECD (uwaga nr 5 do art. 13), wyrazy „przeniesienie własności majątku” są użyte w celu objęcia nimi zysków z majątku pochodzących ze sprzedaży, zamiany, a również z częściowej sprzedaży, wywłaszczenia, przekazania spółce w zamian za akcje, sprzedaży praw, czy darowizny majątku”. Dlatego pojęcie to należy interpretować jako wszelkie formy przeniesienia własności majątku, które dokonywane są w drodze dwustronnej czynności prawnej pomiędzy dotychczasowym a nowym właścicielem udziałów, przy czym przedmiotem tej czynności prawnej powinny być składniki majątkowe (udziały), które są przenoszone.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie dochodzi do zbycia udziałów, lecz połączenia dwóch spółek zagranicznych. Należy zaznaczyć, że w wyniku Połączenia Wnioskodawca nie dokonuje odpłatnego zbycia swojego majątku, lecz następuje jego przeniesienie do Spółki Przejmującej. W wyniku Połączenia Spółka Przejmująca - z mocy prawa zgodnie z zasadą sukcesji uniwersalnej (jako sukcesor uniwersalny) wejdzie we wszelkie prawa i obowiązki Wnioskodawcy, w tym w szczególności stanie się właścicielem udziałów w spółce nieruchomościowej, której przed Połączeniem, jedynym właścicielem był Wnioskodawca.

Należy również zauważyć, że przepisy ustawy o CIT nie przewidują powstania opodatkowania połączenia dwóch zagranicznych podmiotów. W ustawie o CIT brak jakiegokolwiek przepisu, który określałby dochód wynikający z połączenia zagranicznych spółek, który podlegałby opodatkowaniu w Polsce. Połączenie dwóch zagranicznych podmiotów nie ma bowiem źródła opodatkowania w Polsce.

W konsekwencji, planowane Połącznie nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, w szczególności z tytułu przeniesienia własności udziałów w B.

Ad 2

Zdaniem Zainteresowanych w opisanym zdarzeniu przyszłym: W wyniku realizacji planowanego Połączenia, B. nie będzie działała w charakterze płatnika zobowiązanego do pobrania i zapłaty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W myśl art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT, spółka nieruchomościowa, której udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze są zbywane, jest obowiązana wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego, jako płatnik, zaliczkę na podatek od dochodu z tego tytułu w wysokości 19%, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, jeżeli:

1.stroną dokonującą zbycia jest podmiot niemający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz

2.przedmiotem transakcji zbycia są udziały (akcje) dające co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w spółce nieruchomościowej.

Natomiast zgodnie z art. 26aa ust. 4 ustawy o CIT, podatnik jest obowiązany przed terminem, o którym mowa w ust. 1 i ust. 2 zdaniu drugim, przekazać płatnikowi kwotę zaliczki na podatek. W terminie wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek płatnik jest obowiązany przesłać podatnikowi informację o wpłaconej zaliczce na podatek sporządzoną według ustalonego wzoru.

Z powyżej przywołanych regulacji wynika, że mimo, że w przypadku zbycia udziałów w spółce nieruchomościowej, jest ona jedynie przedmiotem (nie zaś stroną) transakcji zbycia, to w pewnych okolicznościach to właśnie na niej, a nie na podmiocie osiągającym dochód ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku. Stanie się tak wówczas, gdy zbywcą udziałów będzie nierezydent oraz jednocześnie dojdzie do zbycia udziałów (akcji) dających co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogółu praw i obowiązków dających co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1 Wniosku, na skutek Połączenia nie dojdzie do zbycia udziałów, lecz połączenia dwóch spółek zagranicznych. W wyniku Połączenia Wnioskodawca nie dokonuje odpłatnego zbycia swojego majątku, lecz następuje jego przeniesienie do Spółki Przejmującej.

W konsekwencji czego, nie można uznać, że na skutek opisywanego Połączenia dojdzie do „zbycia” udziałów B., zgodnie z art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT, a co za tym idzie na B. nie będzie ciążył obowiązek pełnienia roli płatnika na podstawie art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT, a na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek przekazania B. kwoty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 4 ustawy o CIT.

Powyżej przedstawione stanowisko zostało również potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 29 marca 2024 r. (nr  0111-KDIB1- 1.4010.55.2024.1.AW), w której organ zgodził się z wnioskodawcą, że w związku z planowanym połączeniem spółka nie będzie działała w charakterze płatnika zobowiązanego do pobrania i zapłaty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji, w wyniku realizacji planowanego Połączenia, B. nie będzie działała w charakterze płatnika zobowiązanego do pobrania i zapłaty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu natomiast do powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2838 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A.  (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.