Ustalenie czy na gruncie przepisów ustawy o CIT, wypłata odsetek z tytułu Umowy Cash Poolingu przez Spółkę jako płatnika będzie skutkować obowiązkiem ... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 24 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.106.2024.2.PP

Temat interpretacji

Ustalenie czy na gruncie przepisów ustawy o CIT, wypłata odsetek z tytułu Umowy Cash Poolingu przez Spółkę jako płatnika będzie skutkować obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2024 roku wpłynął Państwa wniosek z 8 stycznia 2024 roku o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy na gruncie przepisów ustawy o CIT, wypłata odsetek z tytułu Umowy Cash Poolingu przez Spółkę jako płatnika będzie skutkować obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 11 kwietnia 2024 r. (data wpływu 11 kwietnia 2024 r.) oraz pismem z 11 kwietnia 2024 r. (data wpływu 18 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą (…) Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, będącym polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W ramach swojej działalności, Grupa Kapitałowa, której częścią jest Wnioskodawca (dalej: „Grupa Kapitałowa”), wypracowała szereg rozwiązań w postaci (...) (dalej: „Technologia (…)”). Ponadto w skład Grupy Kapitałowej wchodzą spółki, skupiające się na (…)

Spółka pełni w Grupie Kapitałowej centrum usług wspólnych. Główną działalnością Spółki jest świadczenie usług wsparcia m.in. administracyjnych, technicznych i innych dla spółek z Grupy Kapitałowej.

Spółka wraz z innymi podmiotami z Grupy Kapitałowej (zarówno podmiotami krajowymi jak i spółkami posiadającymi siedzibę oraz rezydencję podatkową w innych państwach) zamierza przystąpić do umowy o wspólnym zarządzaniu płynnością finansową - centralizacji środków pieniężnych (na koniec dnia zawsze pozostaje ustalony poziom salda minimalnego „target balancing”) (dalej: „Umowa Cash Poolingu”, „Umowa”). Na dzień składania wniosku o wydanie niniejszej interpretacji indywidualnej planowane jest uczestnictwo w Umowie Cash Poolingu kilkunastu podmiotów z Grupy Kapitałowej, licząc także Spółkę. Podmioty uczestniczące to podmioty mające swoją siedzibę jak i rezydencję podatkową w szczególności, w takich krajach jak: Polska, Holandia, Niemcy, Hiszpania, Francja, Wielka Brytania, Singapur oraz w Japonii i Cyprze.

Docelowo do Umowy Cash Poolingu mają w przyszłości przystąpić także inne podmioty z Grupy Kapitałowej (w tym z innych krajów niż wymieniono powyżej), przy czym (zgodnie z postanowieniami Umowy Cash Poolingu) włączenie nowego podmiotu do struktury cash poolingu wymagałoby jedynie zgody banku, ale nie wymagałoby zmiany Umowy Cash Poolingu poprzez jej aneksowanie. Włączenie nowego uczestnika następowałoby na podstawie Zlecenia Włączenia Uczestnika dostarczonego bankowi a podpisanego przez Głównego Agenta czyli Cash - Pool Leadera. Cechą charakterystyczną Umowy Cash Poolingu, która może wyróżniać ją w porównaniu z innymi umowami tego typu jest będąca jej efektem struktura składająca się z:

1)Agenta - jest to podmiot mający siedzibę w Polsce,

2)trzech Sub-Agentów - są to podmioty mające swoją siedzibę w Holandii, Singapurze i na Cyprze,

3)pozostałych uczestników niepełniących funkcji Agenta bądź Sub-Agentów - są to inne spółki z Grupy Kapitałowej, w tym Wnioskodawca (dalej pojedynczo określane jako: „Uczestnik”, „Pozostały Uczestnik”).

W rezultacie struktura będzie miała charakter dwupoziomowy: tj. Agent dokonuje transakcji wyłącznie bezpośrednio z konkretnym Sub-Agentem struktury. Innymi słowy, Agent nie dokonuje transakcji z pozostałymi uczestnikami struktury, w tym Wnioskodawcą, gdyż pomiędzy tymi podmiotami pojawia się podmiot pośredni określony jako Sub-Agent, który w stosunku do Pozostałych Uczestników pełni klasyczną rolę agenta w strukturze Cash Poolingu.

Usługa objęta Umową Cash Poolingu świadczona będzie przez bank mający siedzibę w Polsce. Niniejszym bankiem będzie Y. z siedzibą w (…), zarejestrowany w rejestrze przedsiębiorców (…) posiadający NIP (…) oraz kapitał zakładowy w wysokości (…) zł w całości wpłacony (dalej: „Y.” lub „Bank”).

Umowa Cash Poolingu, do której przystąpić zamierza Spółka, jest umową cash poolingu typu rzeczywistego. Co istotne umowa cash poolingu w polskim systemie prawnym nie została ujęta w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm. (dalej: „Kodeks cywilny”)), dlatego też należy uznać ją za tzw. umową nienazwaną, której celem jest polepszenie płynności finansowej spółek wchodzących w skład Grupy Kapitałowej w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej. Dodatkowo taki typ umowy nie jest także umową pożyczki, o której mowa w art. 720 Kodeksu cywilnego, a tym bardziej nie można jej uznać za umowę depozytu nieprawidłowego, o którym mowa w art. 845 Kodeksu cywilnego. W ramach przedmiotowej Umowy Cash Poolingu nie dochodzi także do zawarcia umowy pożyczek pomiędzy uczestnikami systemu zarządzania płynnością finansową na żadnym jej poziomie.

Głównym celem wdrożenia struktury opartej o rozliczenia typu cash-pooling zarówno Agenta, Sub-Agentów jak i Pozostałych Uczestników (w tym, również Spółki), jest możliwość implementacji procesu zarządzania posiadanymi na rachunkach bankowych środkami pieniężnymi oraz zadłużeniem spółek tworzących Grupę Kapitałową. Tak zorganizowane zarządzanie zgromadzonymi środkami w znaczny sposób poprawiłoby dostępność do środków pieniężnych oraz umożliwiłoby łatwiejsze zarządzanie bieżącymi przepływami pieniężnymi zarówno pomiędzy członkami Grupy Kapitałowej, jak i jej dostawcami. Powyższy cel zostanie osiągnięty dzięki koncentracji środków pieniężnych wszystkich spółek Grupy Kapitałowej (uczestniczących w Umowie Cash Poolingu) na konkretnych rachunkach rozliczeniowych dla każdej waluty, w której będą prowadzone rachunki jak wskazano poniżej.

W przedstawionym systemie zarządzania płynnością finansową, Bank pełni rolę podmiotu zarządzającego saldami na poszczególnych kontach wchodzących w skład struktury, dokonuje przelewów środków, ustala salda poszczególnych Pozostałych Uczestników, Sub-Agentów oraz Agenta. Zgodnie z założeniami Umowy Cash Poolingu, Bank może dokonywać transferu środków w przypadku, gdy saldo jednego z Pozostałych Uczestników ma wartość ujemną (tj. gdy saldo takie spada poniżej poziomu ustalonego w Umowie Cash Poolingu), z rachunku Sub-Agenta na rachunek tego konkretnie określonego Pozostałego Uczestnika, zaś gdy dodatnią (tj. gdy wartość salda jest wyższa niż poziom ustalony w Umowie Cash Poolingu) z rachunku tego konkretnego Pozostałego Uczestnika na rachunek Sub-Agenta. Przelewy środków pomiędzy Agentem a Sub-Agentami odbywać się będą zgodnie z częstotliwością ustaloną dla każdego Sub-Agenta i może być ona zmieniana w przyszłości. Dodatkowo Bank uprawniony jest do kalkulowania odsetek należnych między Agentem bądź Sub-Agentem, a poszczególnymi Pozostałymi Uczestnikami z tytułu wzajemnych zobowiązań i raportowania tych informacji. W celu realizacji powyższych założeń wykorzystane zostaną rachunki otwarte już przez Bank i będące na moment składania niniejszego wniosku w posiadaniu Spółki, Sub-Agentów jak i Pozostałych Uczestników, lub rachunki, które na dzień składania niniejszego wniosku są (lub będą) otwierane przez Agenta w Y, bądź w innych bankach. Rachunek posiadany przez Agenta będzie uznany za Rachunek Główny, zaś inne rachunki będą rachunkami pozostałych podmiotów uczestniczących w strukturze, zarówno Sub-Agentów jak i Pozostałych Uczestników. Przedmiotowe rachunki mogą być prowadzone w walucie polskiej - PLN, w walucie Euro, jak również w USD - dolarze amerykańskim oraz w GBP - funcie brytyjskim. Agent będzie posiadał rachunki w każdej z powyższych walut (PLN, EUR, USD, GBP), natomiast pozostali uczestnicy (w tym Sub-Agenci oraz Pozostali Uczestnicy) mogą posiadać rachunki prowadzone we wszystkich bądź tylko części z tych walut. Umowa dopuszcza również otwarcie rachunków w innych walutach. Wnioskodawca, w momencie przystąpienia do Umowy Cash Poolingu może posiadać rachunki w części bądź wszystkich wskazanych wyżej walutach. Jednocześnie nie wyklucza otwarcia w przyszłości rachunków w innych walutach obcych niż będzie posiadał na dzień przystąpienia.

Operacje w ramach niniejszej Umowy Cash Poolingu nie będą odbiegać od typowych rozliczeń cash-poolingowych. Niemniej, struktura wynikająca z Umowy Cash-Poolingu w ramach której pojawią się podmioty o charakterze tzw. Sub-Agentów przyjmie formę dwupoziomową. Oznacza to, że wypłaty pieniężne dokonywane będą z dwóch poziomów.

Niezależnie od powyższego podziału, wpłaty dokonywane na rachunki Pozostałych Uczestników będą zwiększały saldo środków pieniężnych na rachunku jednego z Sub-Agentów (relacja Sub-Agent - Pozostali Uczestnicy), bądź na Rachunku Głównym Agenta (relacja Agent - Sub-Agent). W odniesieniu do relacji Sub-Agent - Pozostali Uczestnicy oraz Agent - Sub-Agent z siedzibą na Cyprze, Bank na koniec dnia będzie przenosił saldo dodatnie znajdujące się na rachunkach poszczególnych uczestników na rachunek odpowiedniego Sub-Agenta (od Pozostałego Uczestnika) bądź Rachunek Główny (od Sub-Agenta z siedzibą na Cyprze). Przenoszenie dodatnich sald od Sub-Agentów z Holandii oraz Singapuru na Rachunek Główny Agenta będzie dokonywane dwa razy w miesiącu. Wnioskodawca wskazuje, że opisana wyżej częstotliwość przelewów środków może ulec zmianie w przyszłości. Każdorazowe wypłaty z rachunków Pozostałych Uczestników powodujące przekroczenie ustalonego progu będą zmniejszały saldo środków pieniężnych po stronie Sub-Agentów, natomiast obniżenie salda Sub-Agenta (poniżej ustalonego progu) skutkuje koniecznością zasilenia go przez Agenta. Przy czym, to na Agencie ciąży obowiązek zabezpieczenia środków na funkcjonowanie całej struktury. Saldo na koniec każdego dnia, w którym będą realizowane rozliczenia będzie zawsze odzwierciedleniem salda pomiędzy Bankiem a posiadaczem tego rachunku, natomiast salda na rachunkach szczegółowych będą odzwierciedleniem salda pomiędzy Agentem a Bankiem i zawsze będą pozostawały na ustalonym poziomie salda minimalnego tzw. "target balancing". Powyższe rozliczenia obwarowane będą odpowiednimi limitami dziennymi ustalonymi zarówno dla rachunków poszczególnych uczestników (w tym Wnioskodawcy) oraz rachunku Sub-Agentów. Co istotne, będą one procesowane zgodnie z kolejnością składania dyspozycji przez poszczególnych uczestników. Każdy uczestnik (np. Spółka) zobowiązuje się spłacić saldo ujemne występujące na jego rachunku w terminie do końca dnia roboczego w którym takie saldo powstało.

Na podstawie ustaleń pomiędzy stronami Umowy Cash Poolingu, Y. będzie wyliczało w pierwszej kolejności saldo odsetek należnych/naliczonych na Rachunku Głównym wobec Agenta, a następnie saldo odsetek należnych a obliczonych na podstawie salda wewnątrzgrupowego pomiędzy Rachunkiem Głównym a każdym z rachunków szczegółowych według pionów walutowych. Na podstawie raportu dostarczonego przez Y., Agent będzie dokonywał stosownych dyspozycji związanych z pobraniem lub wypłacaniem odsetek na rzecz poszczególnych uczestników (tj. Pozostałych Uczestników, w tym Wnioskodawcy, oraz Sub-Agentów), czyli poszczególny Pozostały Uczestnik, będzie wypłacał odsetki do odpowiedniego Sub-Agenta, który następnie będzie je przekazywał (wypłacał) do poszczególnego Pozostałego Uczestnika. W takim wypadku Pozostały Uczestnik będzie płatnikiem podatku u źródła (WHT), mimo że odsetki w sensie technicznym będzie wypłacał Sub- Agent. Natomiast, w przypadku wypłaty odsetek przez Pozostałych Uczestników do Agenta, Wnioskodawca pragnie wskazać, że będzie to pośrednia transakcja pomiędzy Poszczególnym uczestnikiem, a Agentem (dokonywana za pośrednictwem Sub-Agenta).

Co istotne z uwagi na sposób przekazywania odsetek pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w strukturze cash - poolingu oraz z uwagi na samą konstrukcję Umowy Cash Poolingu, Wnioskodawca będzie proporcjonalnie ustalał odbiorców odsetek, w sposób następujący:

1)Wnioskodawca jako Pozostały Uczestnik w okresie rozliczeniowym będzie wypłacał określoną wartość salda odsetek należnych, obliczoną na podstawie salda wewnątrzgrupowego pomiędzy Rachunkiem Głównym a każdym z rachunków szczegółowych według pionów walutowych do odpowiedniego Sub-Agenta (tj. wartość odsetek wypłaconych przez Wnioskodawcę będzie wynosiła wartość stanowiącą „A”% z puli łącznie wypłaconych odsetek w okresie rozliczeniowym przez wszystkich Pozostałych Uczestników Umowy - wartość „C”);

2)Sub-Agent będzie zobowiązany do przekazania (wypłaty) całości lub części odsetek (w zależności od tego, czy w danym okresie Sub-Agent udostępniał własne środki finansowe, czy nie) otrzymanych od Wnioskodawcy, jak również Pozostałych Uczestników do Agenta lub poszczególnego Pozostałego Uczestnika zgodnie z dyspozycją Agenta (opisana powyżej);

3)Pozostały Uczestnik lub Sub-Agent udostępniający środki finansowe otrzyma odsetki w wysokości ustalonej w dyspozycji Agenta (tj. łączna wartość odsetek jaką otrzyma Pozostały Uczestnik lub Sub-Agent, udostępniający środki finansowe w okresie rozliczeniowym, wyniesie „D”% z puli łącznie wypłaconych odsetek w okresie rozliczeniowym przez wszystkich Pozostałych Uczestników Umowy - „C”;

4)Wartość odsetek Pozostałego Uczestnika (o którym mowa w punkcie 3 powyżej), które otrzyma od Wnioskodawcy w okresie rozliczeniowym będzie stanowiła część łącznych otrzymanych odsetek przez tego Pozostałego Uczestnika - „D” zgodnie ze wzorem:

„B”= „A”% x („D”% x „C”), gdzie:

„A”% - udział odsetek wypłaconych przez Wnioskodawcę w całkowitej wartości odsetek wypłaconych w okresie rozliczeniowym;

„B” - wartość odsetek otrzymanych przez Pozostałego Uczestnika od Wnioskodawcy w okresie rozliczeniowym;

„C” - łączna wartość wypłaconych odsetek w okresie rozliczeniowym przez wszystkich Pozostałych Uczestników, Sub-Agenta;

„D”% - udział wartości otrzymanych odsetek przez Pozostałego Uczestnika w całkowitej wartości odsetek wypłaconych w okresie rozliczeniowym.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, że na moment dokonywania przelewów, w tym przelewów o charakterze odsetkowym na rzecz Agenta, bądź Pozostałych Uczestników, Wnioskodawca będzie posiadać certyfikat rezydencji każdego z Pozostałych Uczestników potwierdzający ich rezydencję podatkową.

Za czynności wykonywane w ramach usługi zarządzania płynnością finansową Bank będzie pobierał wynagrodzenie.

Powyższe będzie wynikało z Umowy Cash Poolingu zawartej pomiędzy Agentem a Bankiem, której kluczowe zapisy będą miały następującą treść: (…).

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

W pismach z 11 kwietnia 2024 r. stanowiących odpowiedź na wezwanie wskazali Państwo, że:

Biorąc pod uwagę treść definicji ustawowej pojęcia „rzeczywisty właściciel”, w świetle art. 4a pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”) należy uznać, że w stosunku do odsetek wypłacanych przez Spółkę, rzeczywistymi właścicielami będą wszystkie podmioty, którym w danym okresie rozliczeniowym będą przysługiwały odsetki wypłacane przez Spółkę, zgodnie z przedstawioną we Wniosku proporcją.
Wnioskodawca wyjaśnia, że w zadanym we Wniosku pytaniu nr 2, Spółka nie pyta o rzeczywistego właściciela w świetle art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, ale o możliwość ustalenia odbiorcy odsetek wypłacanych przez Spółkę z tytułu Umowy cash-pooling (gdzie odbiorca odsetek nie musi oznaczać, że jest on jednocześnie rzeczywistym właścicielem w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Pytanie ma również na celu potwierdzenie, że część odsetek wypłacana w ramach systemu cash poolingowego, które zgodnie z proporcją będą przysługiwały uczestnikom będącym polskimi rezydentami podatkowymi nie będzie podlegała pod art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Jednocześnie możliwość zastosowania koncepcji „look through” będzie dla Spółki kluczowa do ustalenia ciążących na niej obowiązków jako płatniku podatku u źródła (art. 26 ust. 1 ustawy o CIT). Tym samym, zadane przez Wnioskodawcę pytanie nie odnosi się do potwierdzenia jaki podmiot będzie rzeczywistym właścicielem odsetek wypłacanych przez Spółkę, bo nie jest to pojęcie tożsame do odbiorcy należności.

Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że koncepcja „look through” została zaprezentowana w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD. Wskazano tam, że klauzula ta powinna być właściwa do stosowania w umowach z państwami, w których nie pobiera się podatków lub są one bardzo niskie, a działalność wielkich przedsiębiorstw ma niewielki zakres. Ponadto, Ministerstwo Finansów w opublikowanych projekcie objaśnień podatkowych dotyczących zasad poboru podatku u źródła (Projekt objaśnień podatkowych z 19.06.2019 r. – Zasady poboru podatku u źródła, dalej: „Projekt objaśnień”, https://www.gov.pl/attachment/df50fb31-a79e-434a-99af-ae0503053acd), wskazało na możliwość zastosowania koncepcji „look through approach”. Wprowadzenie tej koncepcji miałoby jednocześnie złagodzić nowe wymagania co do określania rzeczywistego właściciela danej należności.

Założeniem koncepcji „look through approach”, zgodnie z Projektem objaśnień, jest w szczególności potwierdzenie posiadania statusu rzeczywistego właściciela przez podatnika, na rzecz którego pośrednik (przedstawiciel czy inny podmiot), przekazuje daną płatność, dzięki czemu polski płatnik należności będzie miał możliwość skorzystania z preferencyjnych zasad opodatkowania podatkiem u źródła (Projekt objaśnień, s. 22). Jest to zatem koncepcja, zgodnie z którą wiąże się możliwość zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania państwa siedziby rzeczywistego właściciela danej należności, a nie jej bezpośredniego odbiorcy. Jednocześnie koncepcja ta pozwala na zastosowanie w konfiguracji, gdy odbiorcą należności jest podmiot mający siedzibę w Polsce. Taki podmiot nie musi posiadać charakteru rzeczywistego odbiorcy (który odnosi się do podmiotu zagranicznego).

Wnioskodawca ponownie wskazuje, że zadane przez Spółkę pytanie nie wymaga określenia przez Organ podatkowy kto jest rzeczywistym właścicielem w świetle art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, a jedynie potwierdzenia, czy Spółka ma prawo do zastosowania rozwiązania „look through approach”, w celu ustalenia rzeczywistego odbiorcy należności (tj. to Wnioskodawca będzie samodzielnie oceniał, czy podmiot, który otrzyma odsetki od Spółki w ramach Umowy cash-poolingu, będzie rzeczywistym właścicielem na podstawie art. 4a pkt 29 ustawy o CIT).

Wnioskodawca jest świadomy treści art. 14b § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.; dalej: „Ordynacja”), który uniemożliwia uzyskanie odpowiedzi od Organu w zakresie charakteru rzeczywistego właściciela wynikającego z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT i z tego powodu, celem pytania jest jedynie uzyskanie odpowiedzi, czy Spółka może zastosować narzędzie w postaci koncepcji „look through approach”. Upraszczając, Wnioskodawca nie pyta czy efekt procesu weryfikacyjnego jest prawidłowy, tylko czy sam proces w postaci zastosowania koncepcji „look through approach” jest zgodny z zasadami wynikającymi z ustawy o CIT, w tym art. 26 ust. 1, który określa obowiązki płatnika (tu: Spółki).

Na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z treści art. 14b § 1 Ordynacji wynika też, że przedmiotem wykładni dokonywanej przez organ w tym trybie, mogą być jedynie przepisy prawa podatkowego. Termin „przepisy prawa podatkowego” - zdefiniowany w art. 3 pkt 2 Ordynacji Podatkowej obejmuje przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez (...) umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez (...) innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast, zgodnie z definicją terminu „ustawy podatkowe” zawartą w art. 3 pkt 1 Ordynacji, ustawy podatkowe, to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określających podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujących prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. Chociaż w przywołanych przepisach zawarto definicje legalne terminów „przepisy prawa podatkowego” i „ustawy podatkowe”, to jednak w art. 14b § 1 Ordynacji ustawodawca nie rozstrzygnął w sposób jednoznaczny, czy organ udzielający indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego może także dokonać urzędowej interpretacji przepisów regulujących postępowanie w sprawach podatkowych.

Spółka nie ma wątpliwości, że interpretacji podlegają wyłącznie przepisy materialnoprawne, nie zaś przepisy postępowania podatkowego. Wnioskodawca zgadza się również z przyjętym poglądem, że Organ interpretacyjny nie może badać w nim okoliczności, które mogą być rozstrzygnięte na etapie postępowania podatkowego lub kontrolnego, tj. zastrzeżonych dla innego trybu rozstrzygania. Ponieważ organ interpretacyjny takiego postępowania dowodowego nie prowadzi, to wydana spółce interpretacja miałaby charakter warunkowy (por. Wyrok NSA z 13 lutego 2020 r., sygn. akt I FSK 1842/17). Niemniej, w ocenie Wnioskodawcy, zadane we Wniosku pytanie nr 3, nie ma charakteru warunkowego, ponieważ jego rozstrzygnięcie dotyczy stricte opisanego we Wniosku zdarzenia przyszłego, zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji. Innymi słowy, jedynym warunkiem jest pierwotne udzielenie przez organ podatkowy negatywnej odpowiedzi na jedno z dwóch wcześniej zadanych pytań. W innym przypadku odpowiedź na pytanie nr 3 byłaby bezprzedmiotowa.

Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę, iż zgodnie z przywołanym już uprzednio art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, który określa obowiązki płatnika w zakresie poboru podatku od należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT (dalej: „podatku u źródła”), a w sytuacji przedmiotowej Umowy cash-polingu, żeby Wnioskodawca mógł prawidłowo ustalić ciążące na Spółce jako płatniku obowiązki, konieczne jest ustalenie w jaki sposób Spółka powinna określać podstawę opodatkowania, jak również odbiorców płatności, w szczególności z uwagi na ciążące na niej obowiązki informacyjne (konieczność wystawienia informacji IFT-2/1FT-2R).

Pytania

1)Czy na gruncie przepisów ustawy o CIT, wypłata odsetek z tytułu Umowy Cash Poolingu przez Spółkę jako płatnika będzie skutkować obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego?

2)Czy Spółka będzie postępować prawidłowo stosując koncepcję look through approach w odniesieniu do płatności odsetkowych i ustalać odbiorcę należności zgodnie z kluczem opisanym w opisie zdarzenia przyszłego?

3)W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1 lub 2 uznania stanowiska Spółki za nieprawidłowe, Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie, w jaki sposób powinien on kalkulować wysokość podatku u źródła od wypłacanych odsetek z tytułu Umowy Cash Poolingu przez Spółkę jako płatnika?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. W zakresie pytania nr 2 i 3 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1 - Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, na gruncie przepisów ustawy o CIT, wypłata odsetek z tytułu Umowy Cash Poolingu przez Spółkę jako płatnika, w odniesieniu do odsetek wypłacanych na rzecz Sub-Agentów oraz Pozostałych Uczestników, może skutkować obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Natomiast wypłata odsetek na rzecz Agenta dla potrzeb podatkowych, będzie traktowana tak jak transakcja pomiędzy podmiotami krajowymi, nie skutkująca poborem zryczałtowanego podatku dochodowego.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm.) [dalej: „ustawa o CIT”], podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie poprzez dochody osiągnięte na terytorium Polski rozumie się w szczególności przychody z „tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia” (art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT). Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, czyli przepisem doprecyzowującym katalog przychodów z art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4. W katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT mieszczą się w szczególności przychody z odsetek.

W powyższym przepisie, wyrażona została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1-2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (tzw. nierezydentów podatkowych), przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Ponadto, należy zauważyć, że zdecydowana większość zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w odniesieniu do przychodów z odsetek, przewiduje klauzulę rzeczywistego właściciela (klauzula beneficial owner), zgodnie z którą zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienia z podatku należności z tytułu odsetek wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem, że odbiorca należności jest ich rzeczywistym właścicielem (osobą uprawnioną).

Jak przyjmuje się w orzecznictwie w odniesieniu do definicji rzeczywistego właściciela w kontekście umowy cash poolingu: „W oparciu o te wskazówki interpretacyjne za właściciela odsetek w rozumieniu art. 11 ust. 2 konwencji należy uznać podmiot mający prawo dysponowania nimi (beneficjal owner). Kluczowym elementem pojęcia beneficial owner powinien być zakres uprawnień odbiorcy dochodów z dywidend, odsetek i należności licencyjnych względem uzyskiwanych świadczeń z tego tytułu. Chodzi tu przede wszystkim o prawo do rozporządzania dochodem, tj. o rzeczywiste dysponowanie według własnego uznania, a nie dysponowanie jedynie w znaczeniu formalnym. Ograniczony umową cash-poolingu zakres prawa do swobodnego dysponowania uzyskanymi środkami przez lidera (wynikający ze związania odbiorcy zobowiązaniem do jego przekazania tylko konkretnym podmiotom i na ustalonych zasadach), eliminuje możliwość traktowania go jako rzeczywistego beneficjenta otrzymanych kwot w rozumieniu art. 11 ust. 2 konwencji” (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2017 r. sygn. II FSK 3188/15).

Podobnie w Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 2018 r. sygn. II FSK 1370/16, w którym czytamy: „Stwierdzić zatem należy, że Agent może być rzeczywistym właścicielem odsetek tylko wówczas, gdy będzie mu przysługiwało właścicielskie prawo do nich, natomiast statusu tego nie posiada, gdy jest jedynie faktycznym odbiorcą odsetek w ramach zarządzania płynnością finansową pomiędzy uczestnikami”.

Ponadto, zgodnie z projektem objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r. "Zasady Poboru Podatku U Źródła" [dalej: "Objaśnienia WHT"], Ministerstwo Finansów wskazuje, że zastosowanie się do korzyści wynikających z danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe wyłącznie w sytuacji, w której odbiorcą wypłacanych należności jest podatnik, tj. podmiot będący rzeczywistym właścicielem należności (beneficial owner). W Objaśnieniach WHT wskazano w ,il szczególności, że:

odwołując się do zaprezentowanego wyżej celu zawierania UPO, a także
mając na uwadze, że zgodnie z art. 31 ust. 1 Konwencji Wiedeńskiej o Prawie Traktatów, „traktat należy interpretować w dobrej wierze, zgodnie ze zwykłym znaczeniem, jakie należy przypisywać użytym w nim wyrazom w ich kontekście, oraz w świetle jego przedmiotu i celu”, zasadne jest uznać, że podmioty pośredniczące, a więc te, które co do zasady nie spełniają definicji rzeczywistego właściciela, nie powinny korzystać z uprawnień przyznawanych przez poszczególne UPO. Niemniej jednak z przewidzianych w UPO i prawie Unii Europejskiej (tzn. Dyrektywy PS i IR) mogą korzystać inwestorzy (udziałowcy) z kraju objętego tymi postanowieniami, jeżeli są oni podatnikami w stosunku do otrzymanej należności i spełniają inne warunki przewidziane dla tych uprawnień (np. w określonych sytuacjach posiadają status rzeczywistego właściciela). Rozwiązanie to odpowiada koncepcji znanej pod nazwą „look through approach”.

Założeniem koncepcji „look-through approach", jest ustalenie statusu rzeczywistego właściciela, na rzecz którego bezpośredni odbiorca, np. udziałowiec uprawniony do pozyskania finansowania, przekazuje daną płatność. Jest to zatem koncepcja, zgodnie z którą wiąże się możliwość zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania państwa siedziby rzeczywistego właściciela danej, a nie jej bezpośredniego odbiorcy.

Odnosząc się do zakresu zastosowania koncepcji look through approach, w projekcie objaśnień wskazano, że odbiorca należności, po spełnieniu wymaganych warunków (np. przedstawienia certyfikatu rezydencji), byłby uprawniony do skorzystania z preferencji wskazanych w danej UPO. Dalej w Objaśnieniach WHT wskazano, że: „należy dodatkowo podkreślić, że uprawnienia do skorzystania z korzyści przewidzianych w danej UPO przysługują jedynie podatnikom, a więc podmiotom uzyskującym w Polsce dochody (przychody). Dopiero względem takiego dochodu (przychodu) możliwe jest zastosowanie korzyści przewidzianych w UPO. Podmiot pośredniczący, którego jedyną funkcją w odniesieniu do płatności lub jej części jest jej przekazanie dalej, nie spełni więc tego kryterium z uwagi na brak powstania po jego stronie przychodu (trwałego i definitywnego przysporzenia majątkowego). W konsekwencji nie będzie on uprawniony do korzystania z korzyści na gruncie UPO łączącej Polskę z państwem siedziby takiego podmiotu”.

Dodatkowo, w projekcie objaśnień podatkowych z dnia 25 września 2023 r. dotyczących poboru podatku u źródła [dalej: „Nowy projekt objaśnień WHT], Ministerstwo Finansów wskazało, że: „[...] stosowanie koncepcji look-through approach (czyli ustalania przez organ podatkowy, kto jest rzeczywistym właścicielem należności w sytuacji, gdy podmiot uzyskujący taką należność nie jest jej rzeczywistym właścicielem) nie znajduje uzasadnienia ani w przepisach ustawy o CIT bądź ustawy o PIT, ani w przepisach Ordynacji podatkowej. W świetle opisanego wcześniej wyroku TSUE w sprawie N Luxembourg 1 oraz po wyroku NSA z 26.07.2022 r. (sygn. akt II FSK 1230/21), można i należy uznać, że organy podatkowe nie są - co do zasady - zobowiązane do stosowania tej koncepcji. Możliwość zastosowania tej koncepcji jest w zasadzie ograniczona tylko do przypadków, gdy łącznie spełnione są następujące przesłanki:

wykorzystanie spółki pośredniczącej pomiędzy państwem płatnika a państwem odbiorcy należności będącego rzeczywistym beneficjentem nie skutkuje obniżeniem podatku u źródła pobieranym w państwie płatnika;
występuje tożsamość płatności co do rodzaju w relacji płatnik - zagraniczna spółka pośrednicząca - zagraniczny odbiorca płatności będący rzeczywistym beneficjentem;
całość struktury lub dana płatność nie jest sztuczna w rozumieniu art. 22c ustawy o CIT”.

Koncepcja look-through approach w rozumieniu zbliżonym do Objaśnień WHT była także stosowana wcześniej przez wojewódzkie sądy administracyjne, choć nie była określana tym mianem. Należy mieć na uwadze, że zgodnie z wyrokiem WSA w Łodzi z dnia 18 czerwca 2015 r. (sygn. I SA/Łd 551/15): „w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo, w którym powstaje dana płatność, nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Nie wyłącza to jednak możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest «osobą uprawnioną do odsetek», mającą prawo do czerpania z nich korzyści i nie musi być w tej sytuacji odbiorcą bezpośrednim, ale może otrzymać odsetki za pośrednictwem Agenta (jak w analizowanym przypadku)".

W związku z powyższym, Sub-Agenci mogą być uznani za rzeczywistego odbiorcę należności jedynie w stosunku do części odsetek przypadających ostatecznie na ich rzecz (otrzymywanych dla własnych korzyści, co do których dysponują prawem rozporządzania jak właściciel), bez obowiązku ich dalszego przekazania Pozostałym Uczestnikom Umowy, bądź Agentowi.

W przypadku wypłacanych odsetek na rzecz Pozostałych Uczestników, zdaniem Wnioskodawcy, Sub-Agenci nie będą rzeczywistymi właścicielami odsetek, gdyż będą oni zobowiązani do przekazania otrzymanych odsetek od Pozostałych Uczestników (w tym Wnioskodawcy), innym Pozostałym Uczestnikom. Tym samym, rzeczywistymi właścicielami odsetek w tym przypadku będą Pozostali Uczestnicy Umowy Cash Poolingu.

Co więcej, tak jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Agent jest polskim rezydentem podatkowym. W tej sytuacji, Wnioskodawca wypłacając odsetki, które trafią do Agenta, nie będzie zobowiązany do poboru podatku u źródła, gdyż będzie to transakcja dla potrzeb podatkowych traktowana tak jak transakcja pomiędzy podmiotami krajowymi.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, na gruncie przepisów ustawy o CIT, wypłata odsetek z tytułu Umowy Cash Poolingu przez Spółkę jako płatnika, w odniesieniu do odsetek wypłacanych na rzecz Sub-Agentów oraz Pozostałych Uczestników, może skutkować obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

W przypadku wypłaty odsetek z tytułu Umowy Cash Poolingu przez Spółkę na rzecz Agenta, taka wypłata nie będzie skutkować poborem podatku zryczałtowanego podatku dochodowego.

Podsumowując, w ocenie Spółki, opisany model ustalania odbiorcy wypłacanych przez nią należności jest prawidłowy i umożliwia jej zastosowania koncepcji look through approach skutkującej prawem Wnioskodawcy do przyjęcia, że dokonywane przez nią płatności są w rzeczywistości kierowane do poszczególnych podmiotów (Uczestników, Sub-Agenta lub Agenta). Inne stanowisko, w szczególności odmowa możliwości zastosowania look through approach i modelu skutkujące koniecznością zastosowania stawki podstawowej podatku u źródła (w wysokości 20%) byłoby nieprawidłowe.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku dotyczące ustalenia czy na gruncie przepisów ustawy o CIT, wypłata odsetek z tytułu Umowy Cash Poolingu przez Spółkę jako płatnika będzie skutkować obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego - jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie nr 1 przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem nr 1, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. Przede wszystkim, Organ nie dokonał oceny dot. rzeczywistego odbiorcy odsetek w niniejszej sprawie. Informacja ta została podana przez Państwa jako element opisu zdarzenia przyszłego i nie podlegała ocenie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”,„updop”):

podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Określając podmiotowy zakres obowiązywania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca polski przyjął dwie zasady: nieograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce (zasada rezydencji - art. 3 ust. 1 ustawy o CIT) i ograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego tych osób prawnych, które nie mają siedziby lub zarządu w Polsce (zasada źródła - wyrażona w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma siedzibę lub zarząd.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Katalog takich przychodów został określony w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

Stąd, co do zasady, przychody wymienione w art. 21 ust. 1 updop podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła).

Regulacja art. 21 ust. 2 updop stanowi:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 22a updop:

Przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 22b ustawy o CIT:

zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Obowiązki płatnika, w przypadku, gdy wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, nie przekraczają w roku podatkowym na rzecz tego samego podatnika łącznie kwoty 2 000 000 zł uregulowane są w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, z kolei w przypadku przekroczenia kwoty 2 000 000 zł – w przepisie art. 26 ust. 2e ww. ustawy.

W art. 26 ust. 1 updop wskazano:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 2e updop:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł:

1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Weryfikacja warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 updop, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna się odbywać z należytą starannością. Obowiązek dochowania należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 updop spoczywa na płatniku, który dokonując wypłaty nie pobiera podatku u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę.

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 7 updop:

Wypłata, o której mowa w ust. 1, 1af, 1c, 1d, 1m, 2c i 2e, oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

Z wniosku wynika, że Spółka wraz z innymi podmiotami z Grupy Kapitałowej zamierza przystąpić do umowy cash poolingu.

Analizując istnienie cash poolingu w Polsce, należy wskazać przede wszystkim na brak regulacji prawnych w tym zakresie. Prawo cywilne - w części zobowiązaniowej - nie zawiera przepisów odnoszących się do tego typu umowy, stąd umowa cash poolingu pozostaje na gruncie polskiego prawa umową nienazwaną.

Umowa cash poolingu jest formą efektywnego zarządzania środkami finansowymi, stosowaną przez podmioty należące do jednej grupy kapitałowej, lub podmioty powiązane ekonomicznie w jakikolwiek inny sposób. Należy zaznaczyć, że sposób konstrukcji umowy cash poolingu jest jednocześnie wyborem odpowiedniego typu instrumentu.

Cash pooling w najszerzej stosowanym modelu (również w niniejszej sprawie) sprowadza się do koncentrowania środków pieniężnych z jednostkowych rachunków poszczególnych podmiotów na wspólnym rachunku grupy (konto główne) i zarządzaniu zgromadzoną w ten sposób kwotą, przy wykorzystaniu korzyści skali. Powyższy model może się różnić w kwestiach technicznych w zależności od preferencji uczestników wyrażonych w zawartej przez nich umowie.

Do niezmiennej istoty cash poolingu zalicza się możliwość kompensowania przejściowych nadwyżek, wykazywanych przez niektóre z podmiotów, z przejściowymi niedoborami zaistniałymi u innych podmiotów. Dzięki temu dochodzi do minimalizowania kosztów kredytowania działalności podmiotów z grupy przez kredytowanie się przy wykorzystaniu środków własnych grupy. W ramach porozumienia cash poolingu uczestnicy wskazują podmiot organizujący cash pooling i zarządzający systemem, którym może być jednostka z grupy.

Należy jednoznacznie podkreślić, że cechą charakterystyczną systemu cash pooling jest konsolidowanie środków finansowych wszystkich uczestników, a nie dokonywanie „darowizn” na rzecz Pool Leadera przez pozostałych uczestników. To uczestnicy biorący udział w tym systemie mogą rzeczywiście korzystać z przywilejów wynikających z prawa własności środków pieniężnych. Status osoby uprawnionej przysługuje ekonomicznemu właścicielowi udostępnionego kapitału (a nie ekonomicznemu dysponentowi samych odsetek). Uprawnionym właścicielem może być zatem podmiot posiadający prawo do kapitału, z tytułu którego udostępnienia należne będą odsetki, jak i prawo do zagospodarowania tych odsetek jako ich właściciel, a nie podmiot posiadający prawo tylko do ich otrzymania. Należy mieć na uwadze, że odsetki są ściśle związane z kapitałem, którego dotyczą (z którym związane jest ich powstanie), jeżeli zatem właścicielami środków pieniężnych są poszczególne spółki - uczestnicy cash poolingu, to oni są ostatecznymi odbiorcami powstałych w związku z tymi kwotami odsetek.

Tytuł prawny do odsetek posiadają zatem poszczególne spółki biorące udział w systemie cash poolingu, co oznacza, że to one uzyskują przychód podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w postaci należnych im odsetek (w przypadającej na nie części, która jest im wypłacana za pośrednictwem Pool Leadera/Agenta).

Państwa wątpliwości odnośnie pytania nr 1 dotyczą ustalenia czy na gruncie przepisów ustawy o CIT, wypłata odsetek z tytułu Umowy Cash Poolingu przez Spółkę jako płatnika będzie skutkować obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Jak wynika z opisu sprawy Państwo wraz z innymi podmiotami z Grupy Kapitałowej (zarówno podmiotami krajowymi jak i spółkami posiadającymi siedzibę oraz rezydencję podatkową w innych państwach) zamierzają przystąpić do umowy cash poolingu. Cechą charakterystyczną tej umowy będzie jej struktura składająca się z:

Agenta - podmiotu mającego siedzibę w Polsce,
trzech Sub-Agentów - podmiotów mających swoją siedzibę w Holandii, Singapurze i na Cyprze,
pozostałych uczestników niepełniących funkcji Agenta ani Sub-Agentów - innych spółek z Grupy Kapitałowej, w tym Państwa.

Struktura będzie miała charakter dwupoziomowy: Agent dokonuje transakcji wyłącznie bezpośrednio z konkretnym Sub-Agentem struktury, tj. Państwo nie będą dokonywać transakcji z pozostałymi uczestnikami struktury. W transakcjach pomiędzy Agentem a Pozostałymi Uczestnikami (w tym Państwem) pojawia się podmiot pośredni określony jako Sub-Agent, który w stosunku do Pozostałych Uczestników (w tym wobec Państwa) pełni klasyczną rolę agenta w strukturze cash poolingu.

W przedstawionym systemie zarządzania płynnością finansową, Bank będzie pełnić rolę podmiotu zarządzającego saldami na poszczególnych kontach wchodzących w skład struktury, dokonuje przelewów środków, ustala salda poszczególnych pozostałych uczestników, Sub-Agentów oraz Agenta. Zgodnie z założeniami umowy cash poolingu, Bank może dokonywać transferu środków w przypadku, gdy saldo jednego z Pozostałych Uczestników ma wartość ujemną (tj. gdy saldo takie spada poniżej poziomu ustalonego w umowie cash poolingu), z rachunku Sub-Agenta na rachunek tego konkretnie określonego Pozostałego Uczestnika, zaś gdy dodatnią (tj. gdy wartość salda jest wyższa niż poziom ustalony w umowie cash poolingu) z rachunku tego konkretnego Pozostałego Uczestnika na rachunek Sub-Agenta. Przelewy środków pomiędzy Agentem a Sub-Agentami odbywać się będą zgodnie z częstotliwością ustaloną dla każdego Sub-Agenta i może być ona zmieniana w przyszłości. Dodatkowo Bank uprawniony jest do kalkulowania odsetek należnych między Agentem a Sub-Agentem, bądź Sub-Agentem, a poszczególnymi Pozostałymi Uczestnikami z tytułu wzajemnych zobowiązań i raportowania tych informacji. W celu realizacji powyższych założeń wykorzystane zostaną rachunki otwarte już przez Bank i będące na moment składania niniejszego wniosku w posiadaniu Spółki, Sub-Agentów jak i pozostałych uczestników, lub rachunki, które na dzień składania niniejszego wniosku są (lub będą) otwierane przez Agenta w Y, bądź w innych bankach. Rachunek posiadany przez Agenta będzie uznany za Rachunek Główny, zaś inne rachunki będą rachunkami pozostałych podmiotów uczestniczących w strukturze, zarówno Sub-Agentów jak i pozostałych uczestników.

Wpłaty dokonywane na rachunki pozostałych uczestników będą zwiększały saldo środków pieniężnych na rachunku jednego z Sub-Agentów (relacja Sub-Agent – pozostali uczestnicy), bądź na Rachunku Głównym Agenta (relacja Agent - Sub-Agent). W odniesieniu do relacji Sub-Agent - pozostali uczestnicy oraz Agent - Sub-Agent z siedzibą na Cyprze, Bank na koniec dnia będzie przenosił saldo dodatnie znajdujące się na rachunkach poszczególnych uczestników na rachunek odpowiedniego Sub-Agenta (od pozostałego uczestnika) bądź Rachunek Główny (od Sub-Agenta z siedzibą na Cyprze). Przenoszenie dodatnich sald od Sub-Agentów z Holandii oraz Singapuru na Rachunek Główny Agenta będzie dokonywane dwa razy w miesiącu. Wskazujecie, Państwo również, że opisana wyżej częstotliwość przelewu środków może ulec zmianie w przyszłości. Każdorazowe wypłaty z rachunków pozostałych uczestników powodujące przekroczenie ustalonego progu będą zmniejszały saldo środków pieniężnych po stronie Sub-Agentów, natomiast obniżenie salda Sub-Agenta (poniżej ustalonego progu) skutkuje koniecznością zasilenia go przez Agenta. To na Agencie będzie ciążył obowiązek zabezpieczenia środków na funkcjonowanie całej struktury. Saldo na koniec każdego dnia, w którym będą realizowane rozliczenia będzie zawsze odzwierciedleniem salda pomiędzy Bankiem a posiadaczem tego rachunku, natomiast salda na rachunkach szczegółowych będą odzwierciedleniem salda pomiędzy Agentem a Bankiem i zawsze będą pozostawały na ustalonym poziomie salda minimalnego tzw. "target balancing".

Na podstawie ustaleń pomiędzy stronami Umowy Cash Poolingu, Bank będzie wyliczał w pierwszej kolejności saldo odsetek należnych/naliczonych na Rachunku Głównym wobec Agenta, a następnie saldo odsetek należnych a obliczonych na podstawie salda wewnątrzgrupowego pomiędzy Rachunkiem Głównym a każdym z rachunków szczegółowych według pionów walutowych. Na podstawie raportu dostarczonego przez Bank, będą Państwo dokonywać stosownych dyspozycji związanych z pobraniem lub wypłacaniem odsetek na rzecz poszczególnych uczestników (tj. Pozostałych Uczestników, w tym Wnioskodawcy oraz Sub-Agentów), czyli poszczególny Pozostały Uczestnik, będzie wypłacał odsetki do odpowiedniego Sub-Agenta, który następnie będzie je przekazywał (wypłacał) do poszczególnego Pozostałego Uczestnika. W takim wypadku Pozostały Uczestnik będzie płatnikiem podatku u źródła (WHT), mimo że odsetki w sensie technicznym będzie wypłacał Sub-Agent. W przypadku wypłaty odsetek przez Pozostałych Uczestników do Agenta, podkreślają Państwo, że będzie to pośrednia transakcja pomiędzy Poszczególnym uczestnikiem, a Agentem (dokonywana za pośrednictwem Sub-Agenta).

Wskazują Państwo również, że będą proporcjonalnie ustalali odbiorców odsetek, w sposób następujący:

„B”= „A”% x („D”% x „C”), gdzie:

„A”% - udział odsetek wypłaconych przez Wnioskodawcę w całkowitej wartości odsetek wypłaconych w okresie rozliczeniowym;

„B” - wartość odsetek otrzymanych przez Pozostałego Uczestnika od Wnioskodawcy w okresie rozliczeniowym;

„C” - łączna wartość wypłaconych odsetek w okresie rozliczeniowym przez wszystkich Pozostałych Uczestników, Sub-Agenta;

„D”% - udział wartości otrzymanych odsetek przez Pozostałego Uczestnika w całkowitej wartości odsetek wypłaconych w okresie rozliczeniowym.

Ponadto, podkreślają Państwo, że na moment dokonywania przelewów, w tym przelewów o charakterze odsetkowym na rzecz Agenta, bądź Pozostałych Uczestników, będą Państwo posiadać certyfikat rezydencji każdego z Pozostałych Uczestników potwierdzający ich rezydencję podatkową.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo również, że w stosunku do odsetek wypłacanych przez Państwa, rzeczywistymi właścicielami będą wszystkie podmioty, którym w danym okresie rozliczeniowym będą przysługiwały odsetki wypłacane przez Państwa, zgodnie z przedstawioną we wniosku proporcją.

Z przywołanego wcześniej art. 26 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

Należy przy tym podkreślić, że w przypadku podmiotów powiązanych należy oczekiwać wyższych standardów działania, także z uwagi na łatwiejszy dostęp do wszelkiego rodzaju informacji o innych podmiotach z grupy.

Należy także zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika, że postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy („beneficial owner”), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. W związku z powyższym, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Treść Komentarza do Konwencji Modelowej OECD podlegała pewnym modyfikacjom od momentu wprowadzenia do ust. 2 art. 11 Konwencji Modelowej OECD kryterium „osoby uprawnionej”. Jednak żadna z wersji Komentarza nie podważa powyższych reguł. Sam bowiem fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Oznacza to, że postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek.

Zatem przyjmując za Państwem, że rzeczywistym właścicielem odsetek wypłacanych przez Państwa będą wszystkie podmioty, którym w danym okresie rozliczeniowym będą przysługiwały odsetki wypłacane przez Państwa, zastosowanie znajdą przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy płatnikiem a ostatecznym beneficjentem odsetek.

W świetle powyższego, odsetki wypłacane przez Państwa w ramach struktury cash-poolingu, których rzeczywistym odbiorcą (beneficial owner) będą Sub-Agenci jedynie w stosunku do części odsetek przypadających ostatecznie na ich rzecz oraz Pozostali Uczestnicy niebędący polskimi rezydentami podatkowymi będą podlegać opodatkowaniu podatkiem „u źródła” w Polsce z zastosowaniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z państwem, w którym siedzibę ma rzeczywisty odbiorca (beneficial owner), tj. Sub-Agent lub Pozostały Uczestnicy, pod warunkiem spełnienia określonych warunków do zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Odnosząc się natomiast do sytuacji, w której rzeczywistym właścicielem wypłacanych przez Państwa odsetek będą podmioty będące polskimi rezydentami podatkowymi nie będą Państwo zobowiązani do poboru podatku u źródła, gdyż będzie to transakcja dla potrzeb podatkowych traktowana tak, jak transakcja pomiędzy podmiotami krajowym.

Tym samym Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do koncepcji „look-through approach” wskazać należy, że Ministerstwo Finansów koncepcję „look-through approach” poruszyło w aktualnym projekcie Objaśnień podatkowych z 25 września 2023 roku dotyczącym poboru podatku u źródła. Z pkt 2.3. powyższego projektu wynika, że stosowanie koncepcji „look-through approach” (czyli ustalania przez organ podatkowy, kto jest rzeczywistym właścicielem należności w sytuacji, gdy podmiot uzyskujący taką należność nie jest jej rzeczywistym właścicielem) nie znajduje uzasadnienia ani w przepisach ustawy o CIT, ani w przepisach Ordynacji podatkowej. Ministerstwo Finansów powołując się na orzecznictwo TSUE oraz NSA stwierdziło, że można i należy uznać, że organy podatkowe nie są - co do zasady - zobowiązane do stosowania tej koncepcji.

Należy zatem zauważyć, że stanowisko Ministerstwa Finansów w odniesieniu do koncepcji look through approach zmieniło się w porównaniu do poglądów przedstawionych w projekcie Objaśnień podatkowych z 19 czerwca 2019 roku dotyczącym zasad poboru podatku u źródła, z których wynikało, że w niektórych sytuacjach ostateczni odbiorcy należności (m. in. z tytułu dywidendy) mają status rzeczywistego właściciela i w związku z tym to oni, z pominięciem podmiotu pośredniczącego mogą korzystać ze zwolnienia z podatku u źródła.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że powyższa interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem pytań w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych postawionych przez Państwa we wniosku. Treść pytań wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis sprawy przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie