1. Czy pobierana od klientów Opłata SUP stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych? 2. Czy Opłata SUP wnoszona przez Wnioskodawcę do urzędu marszałkowskiego jest kosztem uzyskania przychodu dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 kwietnia 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy:

- pobierana od klientów Opłata SUP stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych;

- Opłata SUP wnoszona przez Wnioskodawcę do urzędu marszałkowskiego jest kosztem uzyskania przychodu dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą gotowych do spożycia posiłków, takich jak m.in. (…).

W zależności od wyboru posiłku przez klienta dany produkt zostaje spakowany w odpowiedni pojemnik. Wnioskodawca posiada szeroki wariant opakowań jednorazowego użytku, w tym miski z przykrywką (głównie na sałatki), pojemniki z pokrywką (na zupy), kubki z wieczkiem (na soki i inne napoje.). Opakowania te są stosowane przez Wnioskodawcę niezależnie od tego czy klient zamawia posiłek lub napój na miejscu czy na wynos.

Nowelizacja ustawy z dnia 11 maja 2001 r., o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. 2023. 433, dalej jako „Ustawa SUP”), nałożyła na przedsiębiorców stosujących jednorazowe opakowania obowiązki w postaci pobierania opłaty od opakowań wykonanych z tworzyw sztucznych.

Zgodnie z art. 3b ust. 1 Ustawy SUP: „Przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 6 do ustawy będące opakowaniami lub napoje lub żywność pakowane przez tego przedsiębiorcę w te produkty, jest obowiązany do pobrania opłaty od użytkownika końcowego nabywającego te produkty lub napoje lub żywność w tych produktach”.

Jednocześnie zgodnie z art. 3d Ustawy o SUP, pobrana przez Wnioskodawcę Opłata SUP podlega przekazaniu na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania w terminie do dnia 15 marca kolejnego roku kalendarzowego, po którym została pobrana.

Wysokość opłaty regulowana jest przepisami Ustawy SUP i wynosi w zależności od rodzaju opakowania od 20 do 25 groszy za sztukę.

Z uwagi na konieczność używania opakowań jednorazowych, Wnioskodawca dokonał analizy przepisów Ustawy SUP oraz użytkowanych opakowań. Z analizy wynika, że niektóre ze stosowanych przez Wnioskodawcę opakowań podlegają Opłacie SUP. W efekcie Wnioskodawca od wybranych opakowań, pobiera od klientów Opłatę SUP, którą w ustawowym terminie jest zobowiązany przekazać do właściwego urzędu marszałkowskiego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawidłowego ujęcia Opłaty SUP dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Pytania

1. Pobierana od klientów Opłata SUP stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

2. Opłata SUP wnoszona przez Wnioskodawcę do urzędu marszałkowskiego jest kosztem uzyskania przychodu dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Opłata SUP nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1:

Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”), nie zawiera definicji legalnej przychodu, ale wyznacza zakres przychodów opodatkowanych tym podatkiem. Wymienia rodzaje przychodów, moment ich powstania, a także wyłączenia przedmiotowe z katalogu przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT, przychodem są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne i inne świadczenia wymienione w ustawie.

Jednocześnie, w doktrynie oraz orzecznictwie przyjmuje się, że przychodem w rozumieniu Ustawy o CIT są tylko trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe.

W ocenie Wnioskodawcy, Opłata SUP nie spełnia tego kryterium, bowiem zgodnie z art. 3d Ustawy SUP, Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania opłaty i przekazania jej do właściwego marszałka województwa we wskazanym terminie. W efekcie Opłata SUP nie stanowi definitywnego przysporzenia dla Wnioskodawcy, choć wpływa ona na jego konto. Z uwagi jednak na wskazaną regulację ustawową, Opłata SUP obowiązkowo podlega przekazaniu na rzecz innego podmiotu, który jest ostatecznym beneficjentem Opłaty SUP.

W ocenie Wnioskodawcy, dodatkowym argumentem przemawiającym za słusznością jego stanowiska, iż Opłata SUP nie stanowi przychodu podatkowego jest także i to, że Ustawa o CIT nie zawiera szczególnych regulacji w zakresie traktowania Opłaty SUP jako przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Okoliczność ta ma o tyle istotne znaczenie, że w odniesieniu do innych (podobnych) opłat, Ustawa o CIT zawiera takie szczególne regulacje.

Przykładowo, w odniesieniu do opłaty recyklingowej, której zasady pobierania i odprowadzania do właściwego urzędu reguluje art. 40c ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. 2023.1658 t. j.), Ustawa o CIT - w art. 12 ust. 1 pkt 11 - wprost określa, że opłata recyklingowa stanowi przychód podatkowy.

W przypadku Opłaty SUP, ustawodawca nie zdecydował się na taką regulację, która wprost odnosiłaby się do tej opłaty oraz zasad jej opodatkowania na gruncie Ustawy CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, mając zatem na względzie charakter Opłaty SUP, której z uwagi na obowiązek przekazania w całości do urzędu marszałkowskiego nie można uznać za definitywne przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy oraz uwzględniając fakt braku analogicznej regulacji w Ustawie CIT jaką ustawodawca zastosował w przypadku opłaty recyklingowej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Opłata SUP nie stanowi przychodu na gruncie Ustawy CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ponoszona opłata SUP nie stanowi dla Wnioskodawcy kosztu uzyskania przychodu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Dla kwalifikacji prawnej danego wydatku istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

-został poniesiony przez podatnika,

-jest definitywny, a więc bezzwrotny,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Jakkolwiek niewątpliwie Opłata SUP ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy to jednak na potrzeby oceny możliwości zaliczenia Opłaty do kosztów uzyskania przychodów, zdaniem Wnioskodawcy, ma kwestia uznania tej opłaty za przychód podatkowy.

Ze względów wskazanych w uzasadnieniu do pytania 1, w ocenie Wnioskodawcy, Opłata SUP nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w efekcie, zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowi także kosztów uzyskania przychodu.

Ponadto, nie bez znaczenia dla oceny przedmiotowego zagadnienia pozostaje też fakt, że „wydatkowanie” Opłaty SUP w postaci przekazania na konto wskazanego urzędu następuje po jej pobraniu od klienta. W takich okolicznościach, w ocenie Wnioskodawcy, nie jest spełniona podstawowa przesłanka uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów tj. wydatkowanie w celu poniesienia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponadto, analogicznie jak w przypadku argumentacji zaprezentowanej odnośnie pytania nr 1, także w odniesieniu do kwestii uznania Opłaty SUP za koszt uzyskania przychodów dodatkowym argumentem potwierdzającym zasadność stanowiska Wnioskodawcy jest także i to, iż Ustawa o CIT nie zawiera szczególnych regulacji w zakresie traktowania Opłaty SUP jako kosztu uzyskania przychodów.

Przykładowo, w odniesieniu do opłaty recyklingowej, Ustawa o CIT w art. 15 ust. 1aa wprost przewiduje, że: „Kosztem uzyskania przychodów jest wniesiona opłata recyklingowa, o której mowa w art. 40c ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi”.

Mając powyższe na względzie, w ocenie Wnioskodawcy, Opłata SUP przekazana do urzędu marszałkowskiego nie stanowi kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Końcowo, wskazać należy, iż analogiczne stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę odnośnie rozliczenia Opłaty SUP na gruncie podatku dochodowego tj. jako niestanowiącej przychodu oraz kosztu uzyskania przychodu wyraziło również Ministerstwo Finansów w opublikowanej na stronie rządowej sekcji pytań i odpowiedzi w sprawie Opłaty SUP, gdzie wskazano, iż:

„Ustawa o CIT oraz ustawa o PIT nie zawierają szczególnych regulacji w zakresie traktowania niniejszej daniny dla celów ustalenia przychodów oraz kosztów z tego tytułu dla celów CIT oraz PIT. Wskazać należy, że w odniesieniu do innych (podobnych) opłat, ustawy te zawierają szczególne regulacje, np. w kontekście opłaty recyklingowej ustawa o CIT oraz ustawa o PIT wprost określają, że stanowi ona, na skutek pobrania, przychód podatkowy, a następnie jest traktowana jako koszt uzyskania przychodu w konsekwencji wniesienia tej opłaty na odrębny rachunek bankowy, prowadzony przez marszałka województwa w ustawowym terminie (odpowiednio art. 12 ust. 1 pkt 11 i art. 15 ust. 1aa ustawy o CIT oraz art. 14 ust. 2 pkt 18 i art. 22 ust. 1aa ustawy o PIT).

Jednakże, mając na uwadze brak analogicznych przepisów w odniesieniu do opłaty za produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych będące opakowaniami oraz mechanizm przyjęty na potrzeby przekazywania analizowanej opłaty, w opinii Ministerstwa Finansów nie można przyjąć tożsamego podejścia w kwestii rozpoznania tej opłaty dla celów rozliczenia CIT oraz PIT z uwagi przede wszystkim na brak stosownych podstaw normatywnych. W ocenie Ministerstwa Finansów pobrana i odprowadzona przez przedsiębiorcę opłata, nie stanowi dla niego przychodu i kosztu uzyskania przychodu”.

Powyższy pogląd Ministerstwo Finansów zaprezentowało także w wydanym w dniu 28 marca 2024 r. komunikacie zatytułowanym: „Zasady rozliczenia opłat pobieranych z tytułu sprzedaży opakowań jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych na napoje lub żywność na gruncie VAT oraz podatków dochodowych”, gdzie wskazano, iż: „Pobrana opłata nie stanowi dla przedsiębiorcy przychodu ani kosztu uzyskania przychodów. Pobrana opłata jest przez przedsiębiorcę wnoszona na odrębny rachunek bankowy, prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania, w terminie do dnia 15 marca roku, następującego po roku kalendarzowym, w którym została pobrana. Przepisy ustawy PIT i ustawy CIT nie zawierają szczególnych regulacji, które dla celów podatku dochodowego uzasadniałyby traktowanie pobranej i odprowadzonej opłaty jako przychodu i kosztu uzyskania przychodów”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w  przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.