Czy podstawa opodatkowania podatkiem minimalnym ustalona zgodnie z art. 24ca ust. 3 lub art. 24ca ust. 3a ustawy o CIT, będzie podlegać pomniejszeniu zgodnie z art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT o przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, również w roku podatkowym, w którym suma przychodów podatkowych Spółki uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego będzie niższa od sumy kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 lutego 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie, ustalenia, czy podstawa opodatkowania podatkiem minimalnym ustalona zgodnie z art. 24ca ust 3 lub art. 24ca ust. 3a ustawy o CIT będzie podlegać pomniejszeniu zgodnie z art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT o przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, również w roku podatkowym, w którym suma przychodów podatkowych Spółki uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego będzie niższa od sumy kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – T. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w X (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, tj. podlega na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia. Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja urządzeń dźwigowych i chwytaków oraz instalacja, naprawa, konserwacja i sprzedaż hurtowa maszyn przemysłowych oraz związanego z nimi sprzętu i wyposażenia.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie zezwolenia z dnia 30 października 2013 r. (dalej: „zezwolenie”), z której Spółka uzyskuje zarówno dochody zwolnione od opodatkowania podatkiem CIT na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) - (dalej: „działalność zwolniona”), jak i dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych (dochody z działalności nieobjętej zezwoleniem).

Spółka spełniała i nadal spełnia wymagania, które uprawniają Spółkę do korzystania ze zwolnienia z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, zgodnie z wydanym zezwoleniem.

W toku prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej korzystającej ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust 1 pkt 34 ustawy o CIT, może wystąpić sytuacja, w której suma przychodów podatkowych uwzględnianych przy obliczaniu dochodu zwolnionego z CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT (dalej: „dochód zwolniony”) będzie mniejsza od sumy kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego za dany rok.

W kolejnych latach podatkowych Spółka może spełniać jeden z warunków wskazanych w art. 24ca ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy o CIT, tj. poniesienia straty ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo osiągnięcia udziału dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1 Ustawy, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%.

W takiej sytuacji, Spółka będzie zobowiązana do obliczenia minimalnego podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek minimalny”) w wysokości 10% podstawy opodatkowania określonej zgodnie z art. 24ca ust. 3 ustawy o CIT lub ust. 3a ustawy o CIT (dalej: „podstawa opodatkowania”).

Pytanie

Czy podstawa opodatkowania podatkiem minimalnym ustalona zgodnie z art. 24ca ust. 3 lub art. 24ca ust. 3a ustawy o CIT, będzie podlegać pomniejszeniu zgodnie z art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT o przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, również w roku podatkowym, w którym suma przychodów podatkowych Spółki uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego będzie niższa od sumy kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podstawa opodatkowania podatkiem minimalnym ustalona zgodnie z art. 24ca ust 3 lub art. 24ca ust. 3a ustawy o CIT, będzie podlegać pomniejszeniu zgodnie z art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT o przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, również w roku podatkowym, w którym suma przychodów podatkowych Spółki uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego będzie niższa od sumy kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT, podstawa opodatkowania podatkiem minimalnym ustalona na podstawie art. 24ca ust. 3 lub art. 24ca ust. 3a ustawy o CIT podlega pomniejszeniu o przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, u podatnika, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych określonych w tych przepisach.

Z kolei, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1670 oraz z 2021 r. poz. 2105), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W konsekwencji, z treści art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT, wynika, że podstawa opodatkowania podatkiem minimalnym podlega pomniejszeniu o wartość przychodów, które uwzględniane są przy obliczaniu dochodu zwolnionego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34, niezależnie od tego czy suma przychodów podatkowych Spółki uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego będzie niższa lub wyższa od sumy kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego.

Należy zwrócić uwagę, że art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT, odnosi się wprost do przychodów, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego, a nie przychodów, które są uwzględnione w dochodzie zwolnionym.

Zdaniem Wnioskodawcy, taka konstrukcja przepisu oznacza, że pomniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym dotyczy zarówno sytuacji, w której suma przychodów podatkowych Spółki uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego będzie większą od sumy kosztów uzyskania przychodów, jak również sytuacji, kiedy suma przychodów podatkowych będzie niższa od sumy kosztów uzyskania przychodów. W pierwszej sytuacji wystąpi dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniach, natomiast w drugiej wystąpi strata z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniach (dalej: „strata z działalności zwolnionej”).

Ustawodawca nie umieścił w art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT, żadnego ograniczenia odnoszącego się do konieczności osiągnięcia odpowiedniej wysokości dochodu zwolnionego czy poniesienia straty z działalności zwolnionej. Gdyby intencją ustawodawcy było pomniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym jedynie w przypadku osiągnięcia dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniach, wskazałby to wprost w przytoczonym przepisie poprzez inne jego sformułowanie lub zastrzegł w osobnym przepisie. Wspomniane zastrzeżenie nie występuje w żadnym z przepisów ustawy o CIT w obowiązującym brzmieniu.

Z literalnej wykładni art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT jednoznacznie wynika zatem, że podstawa opodatkowania podatkiem minimalnym podlega pomniejszeniu o przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego, a nie uwzględniane w dochodzie zwolnionym. Przyjęcie innego stanowiska – sprzecznego z literalnym brzmieniem przepisu – prowadziłoby do tego, że art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT, mógłby zostać stosowany jedynie w przypadku, w którym podatnicy osiągają dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniach, co w praktyce prowadziłoby do całkowitego braku możliwości zastosowania tego przepisu przez podatników, którzy osiągają stratę z działalności zwolnionej. W ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie tak daleko idącej wykładni rozszerzającej stanowiłoby naruszenie przepisów prawa podatkowego oraz reguł wykładni.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, nawet w przypadku poniesienia straty w działalności zwolnionej, będzie on uprawniony do pomniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym o przychody z działalności zwolnionej.

Należy również podkreślić, że z dniem 1 stycznia 2023 r. art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT został zmieniony przez art. 1 pkt 20 lit. e tiret pierwszy ustawy z dnia 7 października 2022 r. (Dz. U. 2022 poz. 2180). Zgodnie bowiem z przepisami obowiązującymi do 31 grudnia 2022 r. art. 24 ca ust. 10 pkt brzmiał następująco: „podstawa opodatkowania podlega pomniejszeniu o wartość dochodów, które są uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, u podatnika, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w tych przepisach”.

Z brzmienia przepisu przed nowelizacją wynikało, że podatnik może pomniejszyć podstawę opodatkowania podatkiem minimalnym o wartość dochodów uwzględnianych w kalkulacji dochodu zwolnionego. W związku z tym, podatnik mógł dokonać pomniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym tylko jeśli osiągnął dochód w działalności zwolnionej, a w przypadku osiągnięcia straty z działalności zwolnionej pomniejszenie podstawy opodatkowania podatnikowi nie przysługiwało.

W obecnym brzmieniu przepisu dokonano następujących zmian – po pierwsze wyraz „dochód” został zastąpiony wyrazem „przychód”, a po drugie wyrażenie „w kalkulacji dochodu zwolnionego” zostało zastąpione wyrażaniem „przy obliczaniu dochodu zwolnionego”. Zdaniem Wnioskodawcy, obecnie podatnicy pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem minimalnym o przychód (przychód stanowi większą wartość niż dochód, który jest pomniejszony o koszty), i dokonują tego pomniejszenia uwzględniając te przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego, niezależnie od tego, czy w wyniku dokonanych obliczeń podatnik osiągnie dochód lub stratę z działalności zwolnionej. Zatem, należy zauważyć, iż brzmienie art. 24ca ust. 10 pkt 2 zmieniło się w dwóch istotnych kwestiach.

W konsekwencji, przyjmując że zmiana brzmienia przepisów powinna prowadzić do faktycznej zmiany w zakresie ich stosowania, należy uznać, że aktualnie możliwe jest pomniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym w sytuacji osiągnięcia straty z działalności zwolnionej. W poprzednim brzmieniu przepisów w przypadku poniesienia straty z działalności zwolnionej, podatnik nie byłby w stanie dokonać takiego odliczenia.

Konkludując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obecne brzmienie art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT, istotnie różni się od tego obowiązującego do 31 grudnia 2022 r., a wprowadzone zmiany przez ustawodawcę umożliwiły pomniejszenie podstawy podatkiem minimalnym również w sytuacji w której suma przychodów podatkowych Spółki uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego będzie mniejsza od sumy kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego.

W ocenie Spółki, przy wykładni powyższego przepisu należy mieć również na względzie cel, w jakim wprowadzono zmiany w art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT między 2022 a 2023 r. Zdaniem Spółki, racjonalny ustawodawca dostrzegł fakt, iż w poprzednim brzmieniu przepisów możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym dotyczyła tylko przedsiębiorców prowadzących działalność w SSE osiągających dochód z działalności zwolnionej, pomijając zupełnie przedsiębiorców, którzy osiągnęli stratę z działalności zwolnionej. W związku z tym, Spółka twierdzi, iż celem ustawodawcy było umożliwienie podatnikom pomniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym o przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego zarówno w sytuacji osiągnięcia dochodu zwolnionego i straty z działalności zwolnionej.

Należy zauważyć, iż możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym wyłącznie w sytuacji osiągnięcia dochodu z działalności zwolnionej doprowadziłaby do sytuacji, w której dwaj podobni pod względem rentowności oraz sytuacji ekonomicznej podatnicy prowadzący zbliżoną lub taką samą działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”) byliby traktowani w zupełnie różny sposób.

Zakładając, że jeden z podatników wykazałby w danym roku podatkowym dochód zwolniony w minimalnej wysokości, a drugi z podatników minimalną stratę z działalności zwolnionej, to tacy podatnicy zostaliby skrajnie różnie potraktowani przez organy podatkowe. Pierwszy z podatników miałby możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym o całość przychodów uwzględnionych przy kalkulacji dochodu zwolnionego, w związku z czym możliwe, że nie zapłaciłby minimalnego podatku dochodowego, a drugi podatnik zostałby tego prawa pozbawiony, co skutkowałoby koniecznością zapłaty – potencjalnie bardzo wysokiego – podatku minimalnego.

Uwzględniając powyższe, nieznaczna różnica w dochodzie z działalności zwolnionej (rzędu zaledwie kilku złotych) mogłaby zadecydować, czy podatnik będzie zobowiązany do zapłaty podatku minimalnego lub nie. W przedstawionej sytuacji mogłoby dojść do skrajności, w której podatnicy prowadzący działalność zwolnioną, których dochód z działalności zwolnionej byłby równy zeru lub minimalnie niższy niż zero (strata), intencjonalnie nie rozpoznawaliby części kosztów jako kosztów uzyskania przychodów, aby osiągnąć choćby minimalny dochód z działalności zwolnionej.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, nie można przyjąć takiej wykładni przepisów, która prowadziłaby do skrajnie niesprawiedliwego traktowania przedsiębiorców będących w podobnej (zbliżonej sytuacji), a do tego wiązałaby się z absurdalnymi, niemającymi żadnego uzasadnienia skutkami. Nie taki można przyjąć, że celem ustawodawcy w było zupełnie różne traktowanie przedsiębiorców, których wynik podatkowy różniłby się w skrajnym przypadku nawet o 2 złote.

W tym miejscu należy również odnieść się do samej istoty założenia SSE oraz obecnie Polskiej Strefy Inwestycji (dalej: „PSI”), które miały i mają służyć rozwojowi gospodarczemu kraju w określonych dziedzinach działalności gospodarczej, zwiększeniu konkurencyjności polskich przedsiębiorstw, a co najważniejsze tworzenia nowych miejsc pracy.

Należy zauważyć, że w wyniku uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE lub decyzji o wsparciu w ramach PSI, podatnicy zobowiązali się do realizacji inwestycji oraz poniesienia określonej wartości wydatków i stworzenia miejsc pracy, za co w zamian powinni otrzymać zwolnienie z podatku CIT w określonej wysokości. Niniejszej stanowiło i stanowi swoistą umowę między podatnikami a organem podatkowym, którą obie strony są zobowiązane dotrzymać.

Doprowadzenie zatem do sytuacji, w której podatnik wystąpił o zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie SSE lub decyzję o wsparciu w przeszłości i zrealizował inwestycję oraz poniósł określoną wartość wydatków i stworzył miejsca pracy – dotrzymując swojej części umowy, jest przez wprowadzenie nowych przepisów pokrzywdzony, ponieważ kwota podatku CIT, którą de facto powinna podlegać zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a (np. w sytuacji osiągnięcia niskiego poziomu rentowności lub straty) będzie musiała zostać uiszczona jako zobowiązanie z tytułu podatku minimalnego.

Zdaniem Spółki, koncepcja taka naruszałaby sens wprowadzenia SSE oraz PSI, co z całą pewnością nie było intencją ustawodawcy. Należy podkreślić, iż przywilejem i swoistą zachętą dla przedsiębiorców zamierzających prowadzić działalność w SSE oraz PSI był fakt, że podatek CIT miał być dla nich neutralny, ponieważ przedsiębiorca zobowiązując się do wypełnienia określonych warunków otrzymywał gwarancję od Państwa braku zapłaty podatku CIT w określonej wysokości. Jednocześnie, przedsiębiorca nie może być karany za to, że – po spełnieniu określonych warunków – zmieniła się sytuacja ekonomiczna i inwestycja, która miała być dochodowa, przynosi mniejsze zyski (lub straty) niż oczekiwane.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, podstawa opodatkowania podatkiem minimalnym ustalona zgodnie z art. 24ca ust. 3 lub art. 24ca ust. 3a ustawy o CIT będzie podlegać pomniejszeniu zgodnie z art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT o przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, również w roku podatkowym, w którym suma przychodów podatkowych Spółki uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego będzie niższa od sumy kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”)

Art. 7 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że:

Taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

Od 1 stycznia 2022 r. art. 2 pkt 48 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105) do ustawy o CIT wprowadzono przepisy dotyczące minimalnego podatku dochodowego od osób prawnych, tj. art. 24ca.

Celem wprowadzenia tego przepisu było ograniczenie stosowania przez podatników mechanizmów optymalizacji mogących skutkować zmniejszeniem zobowiązań podatkowych poprzez zaniżanie dochodu podatkowego.

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT,

podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

 1) poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

 2) osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Stosownie do art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT,

Natomiast, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT,

W świetle powyższego, na tle przepisu art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT, w przypadku kiedy wnioskodawca poniesie stratę na działalności zwolnionej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, uznać należy, że korzysta ze zwolnienia podatkowego określonego w ww. przepisie. W takich okolicznościach mimo poniesienia straty na działalności zwolnionej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z pomniejszenia określonego w przepisie art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT, tj. prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem minimalnym o przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT (w przypadku Wnioskodawcy, o przychody, które są uwzględniane przy obliczeniu straty z działalności zwolnionej).

Reasumując, Państwa stanowisko zgodnie z którym podstawa opodatkowania podatkiem minimalnym ustalona zgodnie z art. 24ca ust 3 lub art. 24ca ust. 3a ustawy o CIT, będzie podlegać pomniejszeniu zgodnie z art. 24ca ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT o przychody, które są uwzględniane przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, również w roku podatkowym, w którym suma przychodów podatkowych Spółki uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego będzie niższa od sumy kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych przy obliczaniu dochodu zwolnionego należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).