Interpretacja indywidualna z dnia 18 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.88.2024.1.SJ
Temat interpretacji
Sposób odliczenia minimalnego podatku dochodowego w kolejnych trzech latach podatkowych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie sposobu odliczenia sposobu odliczenia minimalnego podatku dochodowego od „klasycznego” podatku CIT w kolejnych latach.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej Spółka) osiąga przychody z działalności związanej z PKD 4673.Z – sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego. Wspólnikami Spółki są inne osoby prawne. Spółka szacuje że w roku 2024 osiągnie przychód podatkowy ze swojej działalności gospodarczej na poziomie (…) , oraz ponosząc stratę podatkową na poziomie (…) zł. Oznacza to, że rentowność w roku 2024 wyniesie – 0,13 %. Dodatkowo Spółka za rok 2024 nie zapłaci podatku dochodowego. Spółka nie będzie korzystała z wyłączeń wykazanych w artykule 24ca ustawy o CIT, a tym samym będzie zobligowana do zapłaty podatku minimalnego wyliczonego zgodnie z ustawą, który będzie kształtował się następująco: (…).
Pytanie
Czy zapłacony podatek minimalny obliczony zgodnie z art. 24ca ustawy o CIT, będzie podlegał odliczeniu zgodnie z art. 24ca ust. 13 ustawy o CIT od podatku bieżącego w każdym roku podatkowym, przez kolejne 3 lata podatkowe (o ile wystąpi podatek bieżący wyższy niż zapłacony podatek minimalny) w wysokości zapłaconego podatku minimalnego? Czyli w roku następującym po roku zapłaty 2024+1 w wysokości zapłaconego podatku minimalnego oraz w roku 2024+2 w wysokości zapłaconego podatku minimalnego oraz w roku 2024+3 w wysokości zapłaconego podatku minimalnego? Czy podatek minimalny podlegający odliczeniu od podatku bieżącego w myśl art. 24ca ust. 13 w roku 2024+2 zostanie pomniejszony o podatek już odliczony w roku 2024+1, i analogicznie podatek minimalny podlegający odliczeniu od podatku bieżącego w myśl art. 24ca ust. 13 w roku 2024+3 zostanie pomniejszony o podatek już odliczony w roku 2024+1 i w roku 2024+2?
Państwa stanowisko w sprawie
Analizując literalnie art. 24ca ust. 13: „Kwotę zapłaconego za dany rok podatkowy minimalnego podatku dochodowego odlicza się od podatku obliczonego zgodnie z art. 19. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 24 ust. 1, za kolejne następujące po sobie 3 lata podatkowe następujące bezpośrednio po roku, za który podatnik wpłacił minimalny podatek dochodowy”, należy przyjąć, że w każdym z 3 kolejnych lat podatkowych następujących po roku, za który zapłacono podatek minimalny, można odliczyć cały zapłacony podatek minimalny (o ile wystąpi podatek bieżący). Czyli w roku 2024+1, 2024+2 oraz 2024+3 podatnik ma prawo odliczyć cały zapłacony podatek minimalny i nie musi go pomniejszać o podatek minimalny odliczony od podatku bieżącego w poprzednich okresach.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):
Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
Art. 7 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że:
dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Natomiast art. 7 ust. 5 ustawy o CIT stanowi, że:
o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:
1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50 % wysokości tej straty, albo
2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50 % wysokości tej straty.
Od 1 stycznia 2022 r. art. 2 pkt 48 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105; dalej: „ustawa zmieniająca”) do ustawy o CIT wprowadzono przepisy dotyczące minimalnego podatku dochodowego od osób prawnych, tj. art. 24ca.
Zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: ustawa o CIT):
Podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:
1)poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo
2)osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%
- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).
Zgodnie z cytowanym art. 24ca ust. 1 ustawy CIT, minimalny podatek dochodowy w wysokości 10% podstawy opodatkowania skierowany jest, co do zasady, do podatników będących spółkami oraz podatkowymi grupami kapitałowymi, mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, którzy w ramach działalności operacyjnej ponoszą stratę lub wykazują określony niski wskaźnik dochodowości (udział dochodów w przychodach w wysokości nieprzekraczającej 2% (2% lub niższej).
Odwołanie w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy CIT do dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, dotyczy określenia wskaźnika dochodowości. Chodzi bowiem o uwzględnienie w opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym nie tylko podatników, którzy ponieśli w roku podatkowym stratę, o której mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, ale również tych, którzy uzyskali nie większy niż 2% udział dochodów w przychodach innych niż z zysków kapitałowych (działalność operacyjna).
W myśl art. 24ca ust. 11 ustawy o CIT:
podatnicy obowiązani do zapłaty minimalnego podatku dochodowego są obowiązani w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, wykazać podstawę opodatkowania, pomniejszenia, o których mowa w ust. 10, i kwotę minimalnego podatku dochodowego.
Jak stanowi art. 24ca ust. 12 ww. ustawy:
podatnicy są obowiązani wpłacić na rachunek urzędu skarbowego należny minimalny podatek dochodowy w terminie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, przy czym kwotę minimalnego podatku dochodowego podlegającą wpłacie pomniejsza się o należny za ten sam rok podatkowy podatek obliczony zgodnie z art. 19.
Zgodnie natomiast z art. 24ca ust. 13 ustawy o CIT:
kwotę zapłaconego za dany rok podatkowy minimalnego podatku dochodowego odlicza się od podatku obliczonego zgodnie z art. 19. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, za kolejno następujące po sobie 3 lata podatkowe następujące bezpośrednio po roku, za który podatnik wpłacił minimalny podatek dochodowy.
Wymieniony art. 27 ust. 1 ustawy o CIT stanowi natomiast, że:
podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d i 1da, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przewidują Państwo, że w roku 2024 będą Państwo zobowiązani do zapłaty podatku minimalnego. Państwa wątpliwości dotyczą sposobu odliczenia podatku minimalnego w kolejnych latach podatkowych.
Z przywołanego wcześniej art. 24ca ust. 13 ustawy o CIT wynika, że kwota zapłaconego podatku minimalnego podlega odliczeniu od podatku. Odliczenia tego można dokonać w kolejnych trzech latach podatkowych. Przepis ten swoją konstrukcją przypomina art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, który stanowi o możliwości odliczenia straty, z tą różnicą, że strata jest odliczana od dochodu, natomiast podatek minimalny od podatku do zapłaty obliczonym zgodnie z art. 19 ustawy o CIT.
Ustawodawca jednoznacznie wskazał w art. 24ca ust. 13 ustawy o CIT okres, w jakim należy odliczyć zapłacony podatek minimalny – są to trzy lata podatkowe następujące po roku, za który podatnik wpłacił podatek minimalny. Przy czym, przez odliczanie danej kwoty podatku w ciągu trzech lat należy rozumieć podzielenie kwoty podatku na trzy części i odliczanie każdej z tych trzech części w trzech następujących po sobie latach podatkowych. Ustawodawca nie przewidział możliwości ani jednorazowego odliczenia podatku minimalnego (w jednym roku podatkowym), ani też wyboru długości okresu jego odliczania.
Nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym w kolejnych latach podatkowych można za każdym razem odliczyć od podatku cały podatek minimalny. Literalna wykładnia art. 24ca ust. 13 ustawy o CIT prowadzi do wniosku, że podatek minimalny za dany rok (a więc konkretną, zapłaconą kwotę podatku) należy odliczyć od podatku „klasycznego” CIT obliczonego za kolejne następujące po sobie 3 lata podatkowe. Zwrot „za kolejne następujące po sobie 3 lata podatkowe” należy rozumieć w ten sposób, że „klasyczny” podatek CIT będzie pomniejszany o zapłacony podatek minimalny w ciągu najbliższych 3 lat podatkowych. Mowa jest cały czas o możliwości odliczenia jednego, zapłaconego w konkretnym roku podatku minimalnego. Musi to jednak nastąpić w trakcie kolejnych trzech lat podatkowych.
Nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że ten sam podatek minimalny może być odliczony od podatku za kolejne lata podatkowe za każdym razem w pełnej wysokości. Przyjęcie takiego stanowiska spowodowałoby aż trzykrotne odliczenie tego samego podatku, co jest sprzeczne z celem przepisów.
Celem wprowadzenia regulacji dotyczących minimalnego podatku dochodowego jest ograniczenie stosowania przez podatników mechanizmów optymalizacji mogących skutkować zmniejszaniem zobowiązań podatkowych poprzez zaniżanie dochodu podatkowego.
Podstawową cechą podatku minimalnego jest możliwość odliczenia jego wysokości, tj. kwoty zapłaconego za dany rok podatkowy minimalnego podatku dochodowego, od podatku „klasycznego” CIT, w kolejnych latach. Odliczenia, zgodnie z art. 24ca ust. 13 ustawy o CIT, dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, za kolejno następujące po sobie 3 lata podatkowe, następujące bezpośrednio po roku, za który podatnik wpłacił minimalny podatek dochodowy.
Podatnicy, którzy permanentnie ponoszą stratę podatkową lub odnotowują niską rentowność, zgodnie z założeniami przepisów o podatku minimalnym, nie będą mogli tego podatku odliczyć. Zatem tylko w przypadku obliczenia „klasycznego” podatku CIT przez kolejne 3 lata możliwe jest odliczenie całego zapłaconego podatku minimalnego. Możliwość odliczenia podatku minimalnego stanowi pewnego rodzaju „premię” za osiągnięcie dochodu skutkującego obowiązkiem zapłaty podatku CIT w kolejnych trzech latach podatkowych. Nie ma przy tym możliwości, aby przez 3 lata odliczać zawsze pełną kwotę tego podatku.
Odliczanie podatku minimalnego przebiega w następujący sposób:
1)podatnik pomniejsza „klasyczny” podatek CIT o część kwoty podatku minimalnego w roku podatkowym następującym po roku, w którym został zapłacony podatek minimalny;
2)w kolejnym roku podatnik pomniejsza „klasyczny” podatek CIT o część kwoty podatku minimalnego, ale tylko w tej części, która nie została jeszcze odliczona;
3)w kolejnym (trzecim) roku podatkowym podatnik pomniejsza „klasyczny” podatek CIT o pozostałą część kwoty – taką, która nie została jeszcze odliczona.
Państwa stanowisko należy zatem uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (..). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).