1. Czy kwota wynagrodzenia zapłaconego przez Inwestora bezpośrednio na rzecz podwykonawcy będzie kosztem uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych u Wykonawcy/Wnioskodawcy? 2. Czy dzień zapłaty wynagrodzenia bezpośrednio wypłaconego przez Inwestora na rzecz podwykonawcy będzie dniem poniesienia kosztu podatkowego przez Wykonawcę/Wnioskodawcę?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 grudnia 2023 r., za pośrednictwem Poczty, wpłynął Państwa wniosek z 12 grudnia 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie ustalenia, czy:

- kwota wynagrodzenia zapłaconego przez Inwestora bezpośrednio na rzecz podwykonawcy będzie kosztem uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych u Wykonawcy/Wnioskodawcy;

- dzień zapłaty wynagrodzenia bezpośrednio wypłaconego przez Inwestora na rzecz podwykonawcy będzie dniem poniesienia kosztu podatkowego przez Wykonawcę/Wnioskodawcę.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie pismem z 17 marca 2024 r. (data wpływu do Organu 22 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka sprzedaje i będzie sprzedawać między innymi usługi budowlane wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług. Ta sprzedaż jest/będzie opodatkowana i odbywa się/będzie się odbywać w ramach umów o wykonanie przedmiotu zamówienia publicznego podpisywanych w ramach w postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, gdzie Zamawiającym/lnwestorem jest podmiot będący jednostką finansów publicznych.

Postępowania te są prowadzone na podstawie Prawa zamówień publicznych. Wnioskodawca w procesie inwestycyjnym/budowlanym pełni rolę Wykonawcy.

Jednocześnie Wnioskodawca w toku procesu budowlanego posługuje się i będzie się posługiwał podwykonawcami w celu wykonania całości lub części prac będących przedmiotem zamówienia publicznego i wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług. Podwykonawcy również są czynnymi podatnikami podatku VAT nie stosującymi metody kasowej, a wartość ich usług przekracza i będzie przekraczać 15 tys. zł brutto.

Podwykonawcy wystawiają i będą wystawiać na rzecz Wykonawcy faktury z oznaczeniem mechanizmu podzielonej płatności, a kwota należności ogółem z otrzymanych od podwykonawcy faktur (wysokość wynagrodzenia należnego podwykonawcy) będzie przekraczać kwotę 15.000 zł.

Podwykonawcy oraz wysokość ich wynagrodzenia są zgłaszani Inwestorowi z zachowaniem trybu ustawy Prawo zamówień publicznych, w związku z czym Inwestor staje się solidarnie odpowiedzialny z Wykonawcą z tytułu zapłaty wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy z tytułu wykonanych przez niego robót budowlanych.

W przyszłości może wystąpić sytuacja, która dotychczas w trakcie działalności Wnioskodawcy nie wystąpiła, polegająca na tym, że Wykonawca, pomimo wykonania czynności przez podwykonawcę i wystawienia z tego tytułu faktury na Wykonawcę/Wnioskodawcę, nie zapłaci podwykonawcom należnego im wynagrodzenia, w szczególności np. z powodu braku płynności finansowej. Fakt taki może nastąpić przed zapłatą wynagrodzenia przez Inwestora na rzecz Wykonawcy lub też po zapłacie przez Inwestora na rzecz Wykonawcy.

W takiej sytuacji podwykonawcom przysługuje roszczenie do Inwestora o zapłatę należnego im wynagrodzenia na podstawie faktury z oznaczeniem mechanizmu podzielonej płatności wystawionej na rzecz Wykonawcy. Przy czym Zamawiający nie działa jako przedstawiciel Wykonawcy.

Zgodnie z przyjętą linią interpretacyjną Inwestor dokona zapłaty na rzecz podwykonawcy z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (Pismo z dnia 16 kwietnia 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP1-1.4012.59.2021.2.MM; Stosowanie mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do płatności na rzecz podwykonawcy).

Po dokonaniu zapłaty wynagrodzenia należnego podwykonawcy Inwestor z mocy przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych będzie uprawniony do potrącenia kwoty wypłaconego wynagrodzenia z wynagrodzenia należnego Wykonawcy o ile wynagrodzenie na rzecz podwykonawcy zostało zapłacone przez Inwestora przed zapłatą wynagrodzenia na rzecz Wykonawcy lub też Inwestor nabędzie wobec Wykonawcy roszczenie regresowe do wysokości zapłaconego na rzecz podwykonawcy wynagrodzenia, o ile zapłata wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy nastąpi po zapłacie wynagrodzenia na rzecz Wykonawcy.

W piśmie z 17 marca 2024 r., Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że:

1.Inwestora z podwykonawcą nie będzie łączyła umowa o roboty budowlane;

2.Inwestor dokonuje zapłaty wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy w imieniu Wnioskodawcy/Wykonawcy i spłaca w ten sposób dług Wnioskodawcy/Wykonawcy wobec podwykonawcy;

3.zawarte przez Wnioskodawcę umowy o podwykonawstwo będą akceptowane przez Inwestora;

4.nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Pytania (dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych)

1.Czy kwota wynagrodzenia zapłaconego przez Inwestora bezpośrednio na rzecz podwykonawcy będzie kosztem uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych u Wykonawcy/Wnioskodawcy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

2.Czy dzień zapłaty wynagrodzenia bezpośrednio wypłaconego przez Inwestora na rzecz podwykonawcy będzie dniem poniesienia kosztu podatkowego przez Wykonawcę/Wnioskodawcę? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Państwa stanowisko w sprawie

Dla rozstrzygnięcia kwestii wskazanych w pytaniach należy odwołać się do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 oraz do art. 15 ust. 4e ustawy zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Biorąc pod uwagę wskazane wyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zaliczenia danego kosztu do kosztów uzyskania przychodu konieczne jest kumulatywne spełnienie następujących przesłanek:

- koszt ma zostać poniesiony przez podatnika, pozostawać w związku z działalnością gospodarczą i nie być wskazany w art. 16 ust. 1 ustawy

- ponadto koszt musi być poniesiony przez podatnika w celach wprost wskazanych w przepisie, a więc w celu uzyskania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu lub mieć inny wpływ na wielkość osiąganego przez podatnika przychodu.

- koszt musi być również definitywny (nie zwrócony przez inny podmiot) oraz właściwie udokumentowany.

Dopiero łączne spełnienie wszystkich wskazanych warunków umożliwia zaliczenie danego kosztu do podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym stanie faktycznym (winno być: „zdarzeniu przyszłym”) zapłata wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy przez Inwestora jest działaniem Inwestora polegającym na spłaceniu cudzego długu, to jest długu Wykonawcy wobec podwykonawcy. W tym zakresie Inwestor wobec podwykonawców działa w imieniu Wykonawcy, gdyż po dokonaniu zapłaty wynagrodzenia przez Inwestora na rzecz podwykonawcy wygasa zobowiązanie Wykonawcy wobec podwykonawcy w wysokości zapłaconego przez Inwestora wynagrodzenia. Działanie Inwestora polegające na zapłacie wynagrodzenia bezpośrednio podwykonawcy ma zatem bezpośredni wpływ na węzeł prawny łączący Wykonawcę z podwykonawcą, gdyż powoduje zmniejszenie wartości zobowiązania Wykonawcy wobec podwykonawcy oraz zmniejszenie wynagrodzenia należnego Wykonawcy od Inwestora.

Ciężar ekonomiczny działania Inwestora wobec podwykonawcy ponosi bowiem Wykonawca w formie zmniejszenia należnego mu od Inwestora wynagrodzenia o kwotę wypłaconą przez Inwestora na rzecz podwykonawcy. Pod względem formalnoprawnym zmniejszenie wynagrodzenia Wykonawcy o kwotę wynagrodzenia zapłaconego przez Inwestora na rzecz podwykonawcy nie różni się od innych kosztów ponoszonych przez Wykonawcę w związku z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej. Zmniejszenie wynagrodzenia Wykonawcy ma rzeczywisty, realny wpływ na wielkość środków pieniężnych jakie Wykonawca otrzyma od Inwestora za sprzedane usługi budowlane. Jest ono jednym z elementów ekonomiczno-finansowego wyniku Wykonawcy/Wnioskodawcy i w sposób ścisły jest związane z działaniami Wykonawcy jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych polegającym na osiąganiu przychodów podatkowych.

Zmniejszenie wynagrodzenia Wykonawcy jest również konkretną kwotą, równą wysokości wynagrodzenia zapłaconego przez Inwestora na rzecz podwykonawcy zmniejszającą zasoby majątkowe/pieniężne Wykonawcy, a ponadto stwierdzone jest odpowiednim dokumentem w postaci faktury wystawionej przez podwykonawcę na rzecz Wykonawcy oraz umową Wykonawcy z podwykonawcą oraz zgodą Inwestora na podwykonawstwo.

Nadto zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy, ten koszt polegający na wygaśnięciu zobowiązań Wykonawcy wobec podwykonawcy poprzez zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy przez Inwestora jest ujęty w księgach rachunkowych Wykonawcy na podstawie faktury wystawionej przez podwykonawcę na rzecz Wykonawcy.

Okolicznościami wyłączającymi dany koszt z podatkowych kosztów uzyskania przychodu, nawet przy spełnieniu wszystkich wskazanych dotychczas przesłanek są wskazania w treści art. 15d, zgodnie z którymi o ile płatność została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub została dokonana na rachunek inny niż zawarty w wykazie podmiotów lub też płatność została dokonana z pominięciem obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności, wydatek taki nie może być zaliczony do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie Inwestor dokonujący zapłaty na rzecz podwykonawcy realizuje ten obowiązek przy użyciu rachunku płatniczego z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności oraz na rachunek bankowy wykazany w wykazie podmiotów. Spełnione są zatem wszystkie przesłanki aby zapłata wynagrodzenia przez Inwestora na rzecz podwykonawcy była zakwalifikowana, tj. skutkowała uznaniem, iż dla celów podatkowych jest to zapłata dokonana przez Wykonawcę w dacie zapłaty wynagrodzenia przez Inwestora i wygaśnięcia z tego tytułu zobowiązania Wykonawcy wobec podwykonawcy do wysokości zapłaconego przez Inwestora wynagrodzenia.

W związku z takim stanem rzeczy w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 18f ust. 1 pkt 2 ustawy, nakazujący podatnikowi zwiększenie wysokości podstawy opodatkowania w związku z nieuregulowanymi wierzytelnościami o zapłatę przez podatnika świadczenia pieniężnego z tytułu transakcji handlowej, gdyż wierzytelność podwykonawcy o zapłatę wynagrodzenia z tytułu umowy o podwykonawstwo wygasła w dniu zapłaty tego wynagrodzenia przez Inwestora bezpośrednio na rzecz podwykonawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Z przytoczonej definicji wynika, że kosztem uzyskania przychodów może być jedynie koszt poniesiony przez podatnika i to w zakresie obowiązków ciążących na tym podatniku względem własnych kontrahentów. Należy zauważyć, że sformułowana przez ustawodawcę definicja nie odwołuje się do pojęć takich jak: „wydatek”, „zapłata”, „płatność”. Oznacza to, że w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jako zasadę, przyjmuje tzw. „memoriałową” (a nie „kasową”) metodę rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że koszt winien odnosić się do konkretnej operacji gospodarczej i być zarachowany w księgach rachunkowych na podstawie faktury lub innego dowodu. Taki wniosek wypływa również z brzmienia art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, który dotyczy momentu rozpoznania kosztów podatkowych. Przepis ten stanowi, że:

A zatem, co do zasady, nie ma znaczenia faktyczna zapłata, ale „poniesienie kosztu”, czyli wystawienie na rzecz podatnika faktury (innego dokumentu) i ujęcie jej w księgach podatnika. Koszt to zaciągnięte zobowiązanie (otrzymanie rachunku lub faktury poświadczające np. zakup usługi lub towaru). Czym innym jest natomiast wydatek polegający na uregulowaniu, finansowym „wywiązaniu się” ze zobowiązania potwierdzonego wymaganym dokumentem.

Ponieważ ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów, cel ten musi być widoczny, zaś poniesione wydatki winny go bezpośrednio lub pośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny. Określenie „w celu” oznacza pozostawanie kosztu w takim związku z przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła, że poniesienie go ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródeł. Przyjmuje się, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów określony wydatek wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania. „Wydatki będą miały charakter racjonalny wówczas, gdy w momencie podejmowania decyzji o ich poniesieniu, podatnik może w sposób przekonujący uzasadnić swoje przekonanie o związku wydatku z przyszłym przychodem, lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów” (B. Gruszczyński: Cel osiągnięcia przychodów, Glosa 2003, Nr 2, str. 9 i nast.). Na powyższy aspekt rozumienia kosztów uzyskania przychodów wielokrotnie zwracał uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w swoich orzeczeniach, których przedmiotem była wykładnia art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (np. wyroki: z 8 sierpnia 2008 r. sygn. akt. II FSK 744/07; z 23 maja 2007 r. sygn. akt II FSK 717/06; z 24 listopada 2006 r. sygn. akt II FSK 1447/05; z 25 listopada 2004 r. sygn. akt FSK 671/04) wskazując, że przy ocenie wydatku jako kosztu potrącalnego niezbędne jest uwzględnienie wszystkich towarzyszących temu okoliczności, w tym racjonalności działania z punktu widzenia związków przyczynowo-skutkowych.

Jednym z podstawowych warunków uznania konkretnego wydatku za koszt podatkowy jest również definitywność wydatku, co oznacza, że wartość poniesionego wydatku nie zostanie podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona. Nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów wydatki, które z założenia mogą zostać zwrócone, a także koszty pozostające w związku, o jakim mowa w art. 15 ust. 1 updop, ale wymienione w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Jedną z podstawowych zasad podatku dochodowego jest założenie, że ten sam wydatek nie może być uwzględniony więcej niż jeden raz jako koszt uzyskania przychodu. Te same wydatki nie mogą być dwukrotnie zaliczane przy określaniu podstawy opodatkowania. Możliwość kilkukrotnego wykorzystywania tego samego wydatku pozostaje w sprzeczności z rozumieniem podstawowych elementów konstrukcyjnych podatku dochodowego, tj. przychodu, kosztu uzyskania i dochodu.

Reasumując, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

I tak, zgodnie z art. 15d ust. 1 ustawy o CIT:

W art. 15d ust. 2 ustawy o CIT wskazano, że:

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo Przedsiębiorców (Dz.U z 2023 r., poz. 221),

W myśl art. 15d ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT,

Zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1.zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;

2.zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Zgodnie z art. 464 ust. 1 ustawy z 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1605 ze zm.):

W myśl art. 465 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych:

Według art. 465 ust. 6 ustawy Prawo zamówień publicznych:

Stosownie do art. 465 ust. 8 ustawy Prawo zamówień publicznych:

Jak stanowi 647¹ § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

W interpretacji wydanej dla Państwa w zakresie podatku od towarów i usług z 8 kwietnia 2024 r. znak: 0113-KDIPT1-2.898.2023.4.PRP wskazano, że:

„Analiza powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że na mocy przepisu art. 108a ust. 1a ustawy obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności obejmuje płatności na rzecz podwykonawcy z tytułu wykonania robót budowlanych lub towarów wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy. Nie ma znaczenia, że inwestor nie jest bezpośrednim nabywcą usług (przy tym należy wskazać, że inwestor będzie finalnym odbiorcą usługi wykonanej przez podwykonawców), gdyż na mocy zawartych umów o podwykonawstwo zaakceptowanych przez inwestora, inwestor zobowiązuje się dokonywać spłaty zobowiązań wykonawcy wobec podwykonawców za wykonane usługi i wraz z wykonawcą odpowiada solidarnie za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcom. Płatność regulowana przez inwestora bezpośrednio na rachunek podwykonawców stanowi bowiem zapłatę za usługi, gdyż inwestor reguluje zobowiązania w imieniu wykonawcy i spłaca ze zobowiązań na nim ciążących wobec podwykonawców, płacąc za cudzy dług. (…) W konsekwencji, zapłata wynagrodzenia przez Inwestora bezpośrednio na rzecz podwykonawcy z zachowaniem mechanizmu podzielonej płatności będzie uznana jako wykonanie płatności przez Państwa (Wykonawcę) i wypełnienie obowiązków wynikających z art. 108a ust. 1a ustawy”.

Państwa wątpliwości w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczą m.in. kwestii ustalenia, czy kwota wynagrodzenia zapłaconego przez Inwestora bezpośrednio na rzecz podwykonawcy będzie kosztem uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych u Wykonawcy/Wnioskodawcy.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego Organ zauważa, że ciężar ekonomiczny działania Inwestora wobec podwykonawcy ponosi bowiem Wykonawca w formie zmniejszenia należnego mu od Inwestora wynagrodzenia o kwotę wypłaconą przez Inwestora na rzecz podwykonawcy.  Zmniejszenie wynagrodzenia Wykonawcy jest również konkretną kwotą, równą wysokości wynagrodzenia zapłaconego przez Inwestora na rzecz podwykonawcy zmniejszającą zasoby majątkowe/pieniężne Wykonawcy, a ponadto stwierdzone jest odpowiednim dokumentem w postaci faktury wystawionej przez podwykonawcę na rzecz Wykonawcy oraz umową Wykonawcy z podwykonawcą oraz zgodą Inwestora na podwykonawstwo.

W świetle wyżej wymienionych przepisów prawa oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że kwota wynagrodzenia zapłaconego przez Inwestora bezpośrednio na rzecz podwykonawcy może stanowić koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych u Wykonawcy/Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości w zakresie ustalenia, czy dzień zapłaty wynagrodzenia bezpośrednio wypłaconego przez Inwestora na rzecz podwykonawcy będzie dniem poniesienia kosztu podatkowego przez Wykonawcę/Wnioskodawcę, wskazać należy, że w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że dniem poniesienia kosztu z tytułu wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy uregulowanego przez Inwestora a następnie potrąconego z wynagrodzenia Wnioskodawcy będzie dzień na który koszt ten zostanie ujęty w księgach.

W świetle powyższych wyjaśnień należy więc stwierdzić, że stanowisko Państwa w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 3 i 4, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

W zakresie podatku od towarów i usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).