W zakresie ustalenia: - czy koszty reprezentacji powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, - czy wydatki na imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym oraz prezenty dla pracowników powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, - czy w związku z powstaniem dochodu z ukrytych zysków oraz z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wskutek wykorzystywania do celów mieszanych przez Udziałowca oraz Pracowników samochodów osobowych, leasingowanych przez Spółkę na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), podstawą opodatkowania Estońskim CIT będzie 50% wartości rat leasingowych czy odpisów amortyzacyjnych, - czy podstawa opodatkowania Estońskim CIT w zakresie dochodu z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w związku z wykorzystywaniem przez Udziałowca oraz Pracowników na cele mieszane samochodów osobowych leasingowanych przez Spółkę, obejmuje także część odsetkową raty leasingowej, - w którym momencie Wnioskodawca winien rozpoznawać ukryty zysk/wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w przypadku polis ubezpieczeniowych dotyczących opisanych w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) samochodów osobowych, tj. czy powinno odbywać się to w momencie zapłaty kwoty wynikającej z polisy czy też proporcjonalnie, co miesiąc, - czy podstawa opodatkowania dochodu z tytułu ukrytych zysków/wydatków niezwiązanych z działalnością w odniesieniu do samochodów osobowych wykorzystywanych przez spółkę na podstawie umowy leasingu, a przez Udziałowca lub Pracowników do celów mieszanych obejmuje 50% podatku naliczonego, który spółka odlicza na gruncie VAT, - czy płatności wykonywane przez Spółkę na mandaty oraz opłaty naliczane przez firmy leasingowe za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, - czy gdyby zapłata przez Wnioskodawcę mandatu i dodatkowej opłaty naliczanej przez firmę leasingową za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie została uznana za powstanie u kierowcy (sprawcy wykroczenia) przychodu podlegającego opodatkowaniu jako forma dodatkowego wynagrodzenia za pracę (premii), to premia ta podlegałaby opodatkowaniu ryczałtem jako wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, - czy koszty kar umownych, które będzie ponosić Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością przewozową, które są związane z nienależytym wykonaniem umowy niezawinionym przez usługodawcę będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki, - czy koszty remontów powypadkowych samochodów, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki, - czy darowizny, które będą dokonywane przez Spółkę, służące budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych, będą wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą, - czy koszty obowiązkowych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) stanowią wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, - czy koszty opłat skarbowych wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, - czy odpisy należności wątpliwych oraz wierzytelności przedawnionych podlegają opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 16 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

-czy koszty reprezentacji powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

-czy wydatki na imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym oraz prezenty dla pracowników powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

-czy w związku z powstaniem dochodu z ukrytych zysków oraz z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wskutek wykorzystywania do celów mieszanych przez Udziałowca oraz Pracowników samochodów osobowych, leasingowanych przez Spółkę na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), podstawą opodatkowania Estońskim CIT będzie 50% wartości rat leasingowych czy odpisów amortyzacyjnych,

-czy podstawa opodatkowania Estońskim CIT w zakresie dochodu z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w związku z wykorzystywaniem przez Udziałowca oraz Pracowników na cele mieszane samochodów osobowych leasingowanych przez Spółkę, obejmuje także część odsetkową raty leasingowej,

-w którym momencie Wnioskodawca winien rozpoznawać ukryty zysk/wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w przypadku polis ubezpieczeniowych dotyczących opisanych w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) samochodów osobowych, tj. czy powinno odbywać się to w momencie zapłaty kwoty wynikającej z polisy czy też proporcjonalnie, co miesiąc,

-czy podstawa opodatkowania dochodu z tytułu ukrytych zysków/wydatków niezwiązanych z działalnością w odniesieniu do samochodów osobowych wykorzystywanych przez spółkę na podstawie umowy leasingu, a przez Udziałowca lub Pracowników do celów mieszanych obejmuje 50% podatku naliczonego, który spółka odlicza na gruncie VAT,

-czy płatności wykonywane przez Spółkę na mandaty oraz opłaty naliczane przez firmy leasingowe za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

-czy gdyby zapłata przez Wnioskodawcę mandatu i dodatkowej opłaty naliczanej przez firmę leasingową za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie została uznana za powstanie u kierowcy (sprawcy wykroczenia) przychodu podlegającego opodatkowaniu jako forma dodatkowego wynagrodzenia za pracę (premii), to premia ta podlegałaby opodatkowaniu ryczałtem jako wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

-czy koszty kar umownych, które będzie ponosić Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością przewozową, które są związane z nienależytym wykonaniem umowy niezawinionym przez usługodawcę będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki,

-czy koszty remontów powypadkowych samochodów, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki,

-czy darowizny, które będą dokonywane przez Spółkę, służące budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych, będą wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą,

-czy koszty obowiązkowych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) stanowią wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

-czy koszty opłat skarbowych wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

-czy odpisy należności wątpliwych oraz wierzytelności przedawnionych podlegają opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 marca 2024 r. (data wpływu tego samego dnia) oraz pismem z 20 marca 2024 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pani X (dalej: „Wnioskodawca” lub „Udziałowiec”) prowadzi Y, czyli prowadzi działalność gospodarczą w obszarze transportu, spedycji i logistyki. Wnioskodawca planuje przekształcić swoją działalność w jednoosobową spółkę z o.o. (dalej: „Spółka”), a następnie rozpocząć korzystanie z rozliczenia podatku dochodowego w mechanizmie ryczałtu od dochodów spółek (dalej: „estoński CIT”). W momencie przejścia na estoński CIT, Spółka będzie spełniała warunki skorzystania z rozliczenia estońskim CIT, określone w art. 28j ustawy o CIT.

Ponadto, do Spółki nie znajdą zastosowania wyłączenia wskazane w art. 28k ustawy o CIT. Spółka będzie ponosiła następujące koszty:

a)koszty reprezentacji

W toku prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje ponosić koszty związane ze świadczeniami na rzecz kontrahentów (np. koszty prezentów, wydatki na spotkania biznesowe; dalej jako: „Koszty reprezentacji”) oraz pracowników (np. koszty prezentów, wydatki na imprezy integracyjne). Wnioskodawca planuje przekazywać klientom nieodpłatnie prezenty o różnej wartości, w tym alkohol i okolicznościowe upominki (np. świąteczne zestawy prezentów). Tego rodzaju gesty będą miały na celu wykreowanie pozytywnej opinii o Wnioskodawcy, a także przedstawienie jego wizerunku jako godnego zaufania partnera gospodarczego. Dodatkowo, Spółka w przyszłości będzie organizować spotkania biznesowe z klientami, które odbywać się będą w siedzibie Wnioskodawcy lub w innym wyznaczonym miejscu (np. restauracji). Podczas tych spotkań będą ponoszone wydatki (np. zapłata za kolację, nocleg), które będzie pokrywała Spółka. Spotkania z klientami będą miały na celu podtrzymanie kontaktów biznesowych, budowę długotrwałych relacji, pozyskiwanie nowych klientów oraz tworzenie pozytywnego wizerunku firmy. Wnioskodawca może też w przyszłości organizować imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym dla pracowników, np. spotkania wigilijne. Tego rodzaju wyjazdy lub spotkania pozytywnie przełożyłyby się na wyniki finansowe osiągane przez Wnioskodawcę. Dobrze zmotywowany pracownik wykonuje bowiem swoje obowiązki bardziej efektywnie i sumiennie. Imprezy takie będą wiązały się z takimi wydatkami, jak np.: koszty transportu, wynajęcie sali lub restauracji, opłacenie cateringu i ewentualnie noclegów. Spółka może także w przyszłości ponosić wydatki na prezenty dla pracowników (np. zestawy świąteczne, alkohol). Podobnie jak w przypadku imprez motywacyjno-integracyjnych wydatki te będą pośrednio oddziaływały na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy. Poprawiają bowiem atmosferę w zespole i zmotywują pracowników do dalszego rozwoju i efektywniejszej pracy na rzecz firmy.

b)koszty samochodów osobowych użytkowanych przez Udziałowca, koszty samochodów osobowych użytkowanych przez pracowników Spółki (dalej: „Pracownicy”) do celów mieszanych, tj. zarówno do celów służbowych, jak i częściowo do celów prywatnych.

Wnioskodawca posiada zawarte umowy leasingu samochodów osobowych, które wykorzystywane są na cele prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Po przekształceniu w Spółkę z o.o. każdy z pojazdów, przypisany będzie do określonego podmiotu, w tym dwa samochody do Udziałowca, kilka samochodów do Pracowników Spółki - w tym podmiotów powiązanych rodzinnie z Udziałowcem, którzy nie będą jednocześnie udziałowcami Spółki. Jak już wyżej wskazano, każdy z wymienionych samochodów użytkowany będzie do wykonywania czynności stanowiących przedmiot działalności Spółki, jednakże nie będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów. Zaznaczyć należy, że wyżej opisane leasingi, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych są leasingami operacyjnymi. Na gruncie rachunkowości są to leasingi finansowe, co oznacza, że Spółka będzie bilansowo amortyzowała samochody. Wartością, która zgodnie z przepisami o rachunkowości, będzie obciążać wynik finansowy netto Spółki będą odpisy amortyzacyjne. Część odsetkowa raty leasingowej będzie obciążać wynik finansowy Spółki, jednakże będzie ona księgowana na innym koncie księgowym niż część kapitałowa raty leasingowej. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że w odniesieniu do ww. leasingów samochodów osobowych posiada on polisy ubezpieczeniowe. Koszty polis ubezpieczeniowych będą obciążać wynik finansowy netto Spółki w każdym miesiącu, w następujący sposób:

-w przypadku ubezpieczenia GAP zawartego w kwocie raty leasingowej - w wysokości określonej w ramach comiesięcznej faktury leasingowej, w której wyodrębniona jest kwota przypadająca na koszt ubezpieczenia,

-w odniesieniu do polis zawartych poza stosunkiem leasingu tj. ubezpieczenia OC, AC iNNW - proporcjonalnie, w wysokości 1/12 kwoty zapłaconej jednorazowo polisy ubezpieczeniowej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwości odnośnie tego, w którym momencie oraz w jakiej wysokości winien on przyjmować jako podstawę opodatkowania powstałą w związku z użytkowaniem opisanych powyżej samochodów przez Udziałowca oraz Pracowników będących osobami powiązanymi rodzinnie z Udziałowcem, na mocy zasad wynikających z regulacji dotyczących estońskiego CIT.

c)mandaty karne za przekroczenie czasu pracy oraz mandaty drogowe, kary administracyjne opłacane przez Wnioskodawcę, opłaty naliczane przez leasingodawców w związku z udzieleniem organom ścigania danych posiadacza pojazdu

Wnioskodawca w ramach działalności transportowej zatrudnia ponad trzystu kierowców samochodów ciężarowych. Kierowcy wykonują transporty towarów w kraju i zagranicą. Organy ścigania kierują wszelkie mandaty za wykroczenia drogowe i przekroczenia czasu pracy kierowcy oraz kary administracyjne wynikające z naruszenia przepisów o transporcie drogowym do Wnioskodawcy. Niezwykle istotne jest, aby mandat został opłacony jak najszybciej, bo im później dochodzi do jego uregulowania, tym wyższą kwotę należy uiścić. Natomiast, Wnioskodawca posiada wewnętrzną procedurę prowadzącą do potrącenia z wynagrodzenia kierowcy (sprawcy wykroczenia) kwoty otrzymanego przez Wnioskodawcę mandatu karnego. Ponadto, w sytuacji, gdy pojazd ciężarowy, który prowadził kierowca (sprawca wykroczenia) nie jest własnością Wnioskodawcy lecz należy do firmy leasingowej, to firma ta nalicza Wnioskodawcy opłatę za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie drogowe (udzielenie informacji policji) tj. danych Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawca w stosunku do tych opłat także posiada wewnętrzną procedurę prowadzącą do obciążenia tą dodatkową opłatą kierowcy (sprawcy wykroczenia).

d)kwoty wynikające z not za nienależyte wykonanie umowy niezawinione przez usługodawcę (koszty anulowania zlecenia, uszkodzenia palet, przestój rozładunku samochodu, nie przesłanie dokumentów elektronicznie, brak statusu zlecenia, z tytułu uszkodzenia transportowanego towaru, opóźnień terminu dostawy, podstawienia samochodu, uszkodzeń rampy, bram)

Kary umowne są ponoszone przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług przewozowych oraz logistycznych i są związane z niezawinionymi przez Spółkę opóźnieniami w przewozie lub uszkodzeniami magazynowanych i przewożonych towarów, jak również rozliczenia umowne dotyczące jakości i wydajności obsługiwanego w magazynie towaru. Konieczność ponoszenia tych kar wynika z pragmatycznego podejścia do wykonywanych usług i ma na celu utrzymanie relacji biznesowej ze zlecającym przewóz i zagwarantowanie zleceń na kolejne usługi. Tym samym ponoszenie tych kosztów ma na celu zabezpieczenie na przyszłość źródła przychodów Spółki. Ponadto, wszystkie występujące zdarzenia są analizowane, opisane i właściwie udokumentowane.

e)koszty remontów powypadkowych samochodów, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

f)darowizny służące budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki, udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych.

g)koszty wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

h)koszty opłat skarbowych za wydanie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, opłaty za wydanie karty pobytu, złożenie oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy przez cudzoziemca, opłaty za wydanie świadectwa kierowcy Wnioskodawca zatrudnia dużą liczbę cudzoziemców, którzy są w trakcie procedury uzyskanie zezwoleń na pobyt czasowy i pracę. Dział kadr Wnioskodawcy koordynuje te procedury i dokonuje w imieniu kierowców płatności opłat administracyjnych, które następnie potrącane są z wynagrodzenia kierowcy w imieniu którego została dokonana płatność.

i)Spółka będzie dokonywała odpisów, tzw. należności wątpliwych oraz wierzytelności przedawnionych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Wątpliwości Spółki wzbudziła kwalifikacja wyżej wymienionych kosztów w kontekście potraktowania ich jako tzw. ukryte zyski albo wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Pytania

1.Czy koszty reprezentacji powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.?

2.Czy wydatki na imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym oraz prezenty dla pracowników powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.?

3.Czy w związku z powstaniem dochodu z ukrytych zysków oraz z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wskutek wykorzystywania do celów mieszanych przez Udziałowca oraz Pracowników samochodów osobowych, leasingowanych przez Spółkę na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), podstawą opodatkowania Estońskim CIT będzie 50% wartości rat leasingowych czy odpisów amortyzacyjnych?

4.Czy podstawa opodatkowania Estońskim CIT w zakresie dochodu z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w związku z wykorzystywaniem przez Udziałowca oraz Pracowników na cele mieszane samochodów osobowych leasingowanych przez Spółkę, obejmuje także część odsetkową raty leasingowej?

5.W którym momencie Wnioskodawca winien rozpoznawać ukryty zysk/wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w przypadku polis ubezpieczeniowych dotyczących opisanych w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) samochodów osobowych, tj. czy powinno odbywać się to w momencie zapłaty kwoty wynikającej z polisy czy też proporcjonalnie, co miesiąc?

6.Czy podstawa opodatkowania dochodu z tytułu ukrytych zysków/wydatków niezwiązanych z działalnością w odniesieniu do samochodów osobowych wykorzystywanych przez spółkę na podstawie umowy leasingu, a przez Udziałowca lub Pracowników do celów mieszanych obejmuje 50% podatku naliczonego, który spółka odlicza na gruncie VAT?

7.Czy płatności wykonywane przez Spółkę na mandaty oraz opłaty naliczane przez firmy leasingowe za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.?

7a. Czy gdyby zapłata przez Wnioskodawcę mandatu i dodatkowej opłaty naliczanej przez firmę leasingową za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie została uznana za powstanie u kierowcy (sprawcy wykroczenia) przychodu podlegającego opodatkowaniu jako forma dodatkowego wynagrodzenia za pracę (premii), to premia ta podlegałaby opodatkowaniu ryczałtem jako wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.?

8.Czy koszty kar umownych, które będzie ponosić Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością przewozową, które są związane z nienależytym wykonaniem umowy niezawinionym przez usługodawcę będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki?

9.Czy koszty remontów powypadkowych samochodów, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki?

10.Czy darowizny, które będą dokonywane przez Spółkę, służące budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych, będą wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą?

11.Czy koszty obowiązkowych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) stanowią wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT?

12.Czy koszty opłat skarbowych wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.?

13.Czy odpisy należności wątpliwych oraz wierzytelności przedawnionych podlegają opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, poniesione Koszty reprezentacji nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie podlegają opodatkowaniu Ryczałtem.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, poniesione wydatki na imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnych oraz prezenty dla pracowników nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie podlegają opodatkowaniu Ryczałtem.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z powstaniem dochodu z ukrytych zysków oraz z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wskutek wykorzystywania do celów mieszanych przez Udziałowca oraz Pracowników samochodów osobowych, leasingowanych przez Spółkę na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), podstawą opodatkowania Estońskim CIT będzie 50% wartości odpisów amortyzacyjnych.

Ad. 4

W ocenie Wnioskodawcy, podstawa opodatkowania Estońskim CIT w zakresie dochodu z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w związku z wykorzystywaniem przez Udziałowca oraz Pracowników na cele mieszane samochodów osobowych leasingowanych przez Spółkę, nie obejmuje części odsetkowej raty leasingowej.

Ad. 5

W ocenie Wnioskodawcy, winien on rozpoznawać ukryty zysk/wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w przypadku wydatków z tytułu polis ubezpieczeniowych dotyczących opisanych w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) samochodów osobowych proporcjonalnie, co miesiąc.

Ad. 6

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku, w którym ma prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego, podstawa opodatkowania dochodu tytułu ukrytych zysków i wydatków niezwiązanych z działalnością nie obejmuje kwoty VAT podlegającej odliczeniu.

Ad. 7

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że płatności wykonywane przez Spółkę na mandaty i za opłaty naliczane przez firmy leasingowe za wskazanie danych osoby popełniającej wykroczenie wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Ad. 7a

Gdyby zapłata przez Wnioskodawcę mandatu i dodatkowej opłaty naliczanej przez firmę leasingową za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie została uznana za powstanie u kierowcy (sprawcy wykroczenia) przychodu podlegającego opodatkowaniu jako forma dodatkowego wynagrodzenia za pracę (premii), to premia ta w żadnym razie nie podlegałaby opodatkowaniu ryczałtem jako wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Ad. 8

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty kar umownych, które będzie ponosić Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością przewozową, które są związane z nienależytym wykonaniem umowy niezawinionym przez usługodawcę nie będą stanowić wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Ad. 9

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty remontów powypadkowych samochodów, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym, nie będą stanowić wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Ad. 10

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że darowizny, które będą dokonywane przez Spółkę, służące budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych, nie będą wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Ad. 11

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ponoszone przez Spółkę koszty obowiązkowych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON), nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Ad. 12

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty opłat skarbowych wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) nie będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.

Ad. 13

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odpisy należności wątpliwych oraz wierzytelności przedawnionych, nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.

Uzasadnienie do pytania 1 i pytania 2

Rozdział 6b ustawy o CIT, reguluje zasady alternatywnego systemu opodatkowania, jakim jest ryczałt od dochodów spółek. Zgodnie z Rozdziałem 6b ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania Ryczałtem są między innymi wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą. Ustawodawca nie wskazał, jakie wydatki mieszczą się w tej kategorii. Pomocny w tym zakresie jest Przewodnik do Ryczałtu od dochodów spółek z dnia 23 grudnia 2021 r. (dalej jako: „Przewodnik”), stanowiący objaśnienia podatkowe, o których mowa w art. 14a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540). Zgodnie z zapisami Przewodnika przy kwalifikacji wydatków do tej kategorii można się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Oba rodzaje wydatków są bowiem podobne ze względu na cel ich poniesienia - zarówno koszty uzyskania przychodu, jak i wydatki związane z działalnością gospodarczą są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Podatników opodatkowanych Ryczałtem nie obowiązuje natomiast art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w którym z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca wyłączył określone rodzaje wydatków. Zdaniem Spółki, część wydatków zawartych w tym katalogu, jak np. Koszty Reprezentacji stanowią wydatki związane z działalnością gospodarczą. Dlatego też warto odnieść się do Przewodnika, w którym ustawodawca wskazał, że pojęcie „wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą” nie jest równoznaczne z pojęciem „wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów”. Katalog wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie jest bowiem tożsamy z wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą i nie powinien być stosowany w przypadku kwalifikacji kosztów jako podlegających opodatkowaniu Ryczałtem.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, Koszty reprezentacji nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie podlegają opodatkowaniu Ryczałtem.

Wydatki ponoszone na rzecz klientów Wnioskodawcy, w tym prezenty w postaci alkoholu bądź spotkania w restauracji będą miały na celu kształtowanie dobrego wizerunku Spółki, utrzymanie dobrych relacji z klientami, nawiązanie współpracy z nowymi kontrahentami oraz podziękowanie za dotychczasową współpracę. Takie świadczenia na rzecz klientów bez wątpienia wpłyną na wzrost przychodów osiąganych przez Spółkę.

Na gruncie przepisów o Ryczałcie nie funkcjonują takie pojęcia, jak „koszty uzyskania przychodów”, a regulacja art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie znajduje zastosowania. Tym bardziej podatników opodatkowanych Ryczałtem nie obowiązuje art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się Kosztów Reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Nie oznacza to jednak, że są to wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą. Sam fakt, że określona kategoria kosztów została dodana przez ustawodawcę do katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, nie oznacza, że wydatki te nie są związane z działalnością gospodarczą. Większość wydatków wymienionych w art. 16 ustawy o CIT (w tym Koszty reprezentacji), jest związanych z działalnością gospodarczą. Wydatki, które planuje ponieść Wnioskodawca są związane z prowadzoną przez niego w sposób ciągły zorganizowaną działalnością o charakterze zarobkowym. Z całą pewnością poniesienie Kosztów Reprezentacji wpłynie na wzrost osiąganych przychodów przez Spółkę. Gdyby bowiem nie były one ponoszone w tym celu, to w ogóle nie byłoby konieczności umieszczania ich w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 16 u.p.d.o.p.), gdyż nie stanowiłyby one kosztów podatkowych z mocy prawa, na podstawie ogólnej definicji zawartej w art. 15 u.p.d.o.p.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym oraz prezenty dla pracowników nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie podlegają opodatkowaniu Ryczałtem. Spółka uważa, że tego rodzaju wyjazdy, spotkania lub prezenty (w tym alkohol) będą przekładały się pozytywnie na osiągane przez nią wyniki finansowe. W interesie Wnioskodawcy jest bowiem, aby pracownicy byli zmotywowani, ponieważ wówczas wykonują oni swoje obowiązki bardziej efektywnie i sumiennie. Docenianie w ten sposób zespołu, wpływa także na zmniejszenie ilość nieobecności w pracy oraz rotację pracowników. Organizowanie imprez bądź wręczanie upominków kreuje pozytywną atmosferę na linii Spółka - pracownik, co skutkować będzie motywacją pracowników do dalszego rozwoju oraz ich zaangażowaniem w pracę. Należy więc uznać, że będzie to przekładało się w sposób pośredni na osiągnięcie przez Wnioskodawcę przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 ze zm.), przez działalność gospodarczą rozumie się zorganizowaną działalność zarobkową, wykonywaną we własnym imieniu i w sposób ciągły. Zatem, wydatki na wspomniane powyżej spotkania, wydarzenia i prezenty będą związane z realizacją celów Wnioskodawcy, który dzięki swoim pracownikom osiąga przychody z działalności gospodarczej (cel zarobkowy). Należy więc uznać, że te wydatki spełniają warunki do zakwalifikowania ich do związanych z działalnością gospodarczą, ponieważ będą ponoszone w związku ze zorganizowaną działalnością zarobkową Spółki, która jest wykonywana w sposób ciągły i we własnym imieniu.

Uzasadnienie do pytań nr 3-6

Podstawę opodatkowania Estońskim CIT określa art. 28m ust. 1 ustawy o CIT.

W myśl pkt 2 wskazanego przepisu, opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek podlega dochód odpowiadający wysokości ukrytych zysków (dochód z tytułu ukrytych zysków), zaś według pkt 3 ww. przepisu, takiemu opodatkowaniu podlega także wysokość wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą).

Jak stanowi art. 28m ust. 3 ustawy o CIT, przez ukryte zyski, rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikom lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem.

W ust. 4 pkt 2 ww. przepisu, zawarte zostało wyłączenie z ukrytych zysków dotyczące m.in. samochodów osobowych, w myśl którego, do ukrytych zysków nie zalicza się wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości takich samochodów:

a)w pełnej wysokości - w przypadku składników majątku wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności gospodarczej,

b)w wysokości 50% - w przypadku składników majątku, które nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej.

Dochody niezwiązane z działalnością gospodarczą na które wskazuje art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, w myśl zarówno stanowiska organów podatkowych jak i opublikowanego przez Ministerstwo Finansów Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek, mogą częściowo pokrywać się z dochodami stanowiącymi ukryte zyski. W przypadku jednak wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest konieczne wymagane badanie powiązań z podmiotem na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji.

Ponadto, zaznaczyć należy, że w ramach nowelizacji ustawy o CIT, która weszła w życie od 1 stycznia 2023 r., w art. 28m ust. 4a zostało sformułowane wyłączenie tożsame jak przytoczone wyżej dotyczące ukrytych zysków. Wobec powyższego, wskazać należy, że w sytuacji użytkowania składnika majątku w postaci samochodu osobowego, należącego do podatnika opodatkowanego Estońskim CIT, korzysta wspólnik, podmiot z nim powiązany czy też osoba trzecia będąca np. pracownikiem podatnika, jeżeli samochód taki wykorzystywany będzie do celów mieszanych, wówczas 50% wydatków, odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości tego składnika majątku stanowi:

-ukryte zyski - w przypadku gdy korzystającym z takiego samochodu będzie wspólnik lub podmiot z nim powiązany,

-wydatki niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą - w przypadku gdy korzystającym z takiego samochodu będzie podmiot trzeci, np. pracownik podatnika.

Wnioskując z powyższych przepisów, dla ustalenia podstawy opodatkowania Estońskim CIT, przeważające znaczenie ma sposób wykorzystania poszczególnych składników majątku oraz status podmiotu wykorzystującego. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) niniejszej sprawy, dwa z leasingowanych przez Spółkę samochodów wykorzystywane będą przez Udziałowca na cele działalności gospodarczej, jednakże nie będzie prowadzona ewidencja ich przebiegu. W myśl art. 15 ust. 5f ustawy o CIT, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. W związku z tym, ww. pojazdy mimo generalnego ich przeznaczenia na potrzeby działalność Wnioskodawcy uznać należy za wykorzystywane w celach mieszanych.

Ponadto, wypełnione zostały przesłanki uregulowane w art. 28m ust. 3 ustawy o CIT, tj. występuje świadczenie (możliwość korzystania z samochodu), wykonywane jest ono w związku z udziałem w zysku - statusem korzystającego, a nie żadnym innym stosunkiem prawnym, zaś ich beneficjentem będzie Wspólnik, nie ulega zatem wątpliwości, że dojdzie tu do sytuacji powstania ukrytych zysków. Co do samochodów wykorzystywanych przez Pracowników Spółki, będącymi jednocześnie podmiotami powiązanymi rodzinnie z Udziałowcem, wskazać należy, że użytkowanie to ma miejsce w związku z istniejącym między Spółką a Pracownikiem stosunkiem pracy. Wobec powyższego, w odniesieniu do ww. samochodu, w związku z użytkowaniem go przez Pracowników powiązanych rodzinnie ze Wspólnikiem, powstanie dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o którym stanowi art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy przedmiotem opodatkowania Estońskim CIT jest wydatek poniesiony na zapłatę faktur z tytułu rat leasingu operacyjnego czy też koszt amortyzacji. Wnioskodawca, jak już zostało wyjaśnione w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), leasing przedmiotowych samochodów osobowych, kwalifikuje pod kątem podatkowym jako operacyjny, zaś bilansowo jako leasing finansowy. Zaliczeniu do ukrytych zysków lub wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podlega każdy wydatek/koszt, który obciąża (wpływa na) wynik finansowy netto ustalony zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości w trakcie stosowania przepisów dotyczących ryczałtu od dochodów spółek. W przypadku leasingu finansowego, kosztem są odpisy amortyzacyjne, które obciążają wynik finansowy Spółki, wobec czego, to właśnie one stanowić będą podstawę opodatkowania Estońskim CIT. Za powyższym przemawia także sama treść przepisów ustawy o CIT. Art. 28m ust. 4 pkt 2a także art. 28m ust. 4a wyróżniają: wydatki, odpisy amortyzacyjne oraz odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. W przypadku leasingu finansowego, korzystający dokonuje wydatku na zapłatę raty leasingowej oraz dokonuje odpisu amortyzacyjnego. W ramach takiego leasingu występują zatem dwie odrębne kategorie: wydatków oraz odpisów amortyzacyjnych. W związku z powyższym, nieuzasadnionym byłoby przyjęcie, że w przypadku takiego leasingu podstawą opodatkowania byłby zarówno odpis amortyzacyjny jak i wydatek. Potwierdzenie powyższego stanowiska odnaleźć można także m.in. w interpretacji indywidualnej z 22 grudnia 2022 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.669 2022.2.AND.

Końcowo, zaznaczyć należy także treść wyżej przytaczanych art. 28m ust. 4 pkt 2 oraz art. 28m ust. 4a ustawy o CIT, w myśl których, w sytuacji gdy ze składnika majątku w postaci samochodu osobowego, należącego do podatnika opodatkowanego Estońskim CIT korzysta wspólnik, podmiot z nim powiązany czy też osoba trzecia będąca np. pracownikiem podatnika, jeżeli samochód taki wykorzystywany będzie do celów mieszanych, wówczas 50% odpisów amortyzacyjnych stanowi ukryty zysk/wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą, zatem w związku z uznaniem za ww. rodzaje świadczeń opodatkowanych Estońskim CIT jedynie połowy odpisu amortyzacyjnego - jedynie jego 50% stanowić będzie podstawę opodatkowania, gdyż pozostała część nie stanowi w myśl ww. przepisu ukrytego zysku/wydatku niezwiązanego z działalnością gospodarczą, zaś opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek podlegają jedynie świadczenia enumeratywne wymienione w przepisach. Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, że w związku z powstaniem dochodu z ukrytych zysków oraz z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wskutek wykorzystywania do celów mieszanych przez Wspólnika oraz Pracowników samochodów osobowych, leasingowanych przez Spółkę na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), podstawą opodatkowania Estońskim CIT będzie 50% wartości odpisów amortyzacyjnych.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 4

W ocenie Wnioskodawcy, podstawa opodatkowania Estońskim CIT w zakresie dochodu z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w związku z wykorzystywaniem przez Wspólnika oraz Pracowników na cele mieszane samochodów osobowych leasingowanych przez Spółkę, nie obejmuje części odsetkowej raty leasingowej.

Na wstępie, wskazać należy, że wartość rat leasingowych oraz odpisów amortyzacyjnych są od siebie niezależne. Jak już wyżej wskazano, za podstawę opodatkowania Estońskim CIT w zakresie dochodu z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w związku z wykorzystywaniem przez Wspólników oraz Pracownika na cele mieszane samochodów osobowych leasingowanych przez Spółkę, przyjąć należy 50% wartości odpisów amortyzacyjnych. Wysokość a także ilość takich odpisów, zależna jest przede wszystkim od wartości danego środka trwałego oraz od przyjętej metody amortyzacji a nie kwoty na którą opiewa faktura wystawiana przez finansującego na poczet należności za użytkowanie przedmiotu leasingu. Faktem jest, że rata leasingowa składa się z dwóch części: kapitałowej oraz odsetkowej, jednakże nie ma to bezpośredniego wpływu na odpisy amortyzacyjne. Co prawda, w przypadku opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych, wysokość rat leasingowych a także wyodrębnienie jej części kapitałowej oraz odsetkowej ma wpływ oraz przełożenie na wysokość ewentualnych kosztów uzyskania przychodu, jednakże jak wskazuje wprost Ministerstwo Finansów w Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek: „Przepis art. 28h ustawy o CIT wskazuje, że dla ustalenia podstawy opodatkowania w ryczałcie nie stosuje się innych przepisów ustawy o CIT regulujących analogiczne kwestie, tj. w zakresie ustalenia dochodu, podstawy opodatkowania, stawki podatkowej, a także podatku od przychodów z budynków czy podatku minimalnego, których rozliczenie jest bezpośrednio związane z podstawowymi (klasycznymi) zasadami rozliczania podatku CIT”. Nie istnieją więc podstawy faktyczne ani prawne do uznawania części odsetkowej raty leasingowej za element podstawy opodatkowania. Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, że podstawa opodatkowania Estońskim CIT w zakresie dochodu z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w związku z wykorzystywaniem przez Wspólników oraz Pracownika na cele mieszane samochodów osobowych leasingowanych przez Spółkę, nie obejmuje części odsetkowej raty leasingowej.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 5

W ocenie Wnioskodawcy, winien on rozpoznawać ukryty zysk/wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w przypadku wydatków z tytułu polis ubezpieczeniowych dotyczących opisanych w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) samochodów osobowych proporcjonalnie, co miesiąc. Według wyjaśnień Ministerstwa Finansów, zawartych w Objaśnieniach do Ryczałtu od dochodów spółek, o terminie powstania dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą/ukrytych zysków przesądzać będzie przede wszystkim indywidualny stan faktyczny oraz cechy określonego świadczenia a także zachowania podatnika. Jak już wyżej wskazano, fakt powstania oraz poniesienia wydatku z tytułu zawartej polisy ubezpieczeniowej, Wnioskodawca ponosi z uwagi na zawarte umowy leasingu. Gdyby nie istniał ww. stosunek, nie zostałyby zawarte także polisy ubezpieczeniowe. W związku z faktem, że ukryte zyski/wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą wynikające z udostępniania na rzecz Wspólników/Pracownika leasingowanych samochodów osobowych rozpoznawane są co miesiąc, także i ww. wydatki na ubezpieczenie powinny być rozpoznawane w tożsamym okresie, z uwagi na ich ścisłe oraz nieodłączne powiązanie. Analizując sytuację ubezpieczenia zawartego w racie leasingowej nie ma wątpliwości co do momentu rozpoznania ukrytego zysku/wydatku niezwiązanego z działalnością gospodarczą, gdyż jak już wskazano w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) sprawy - uiszczane jest ono co miesiąc, na podstawie faktury otrzymywanej przez Spółkę tytułem raty leasingowej. W odniesieniu do polis zawartych poza stosunkiem leasingu wskazać należy, że co prawda kwoty uiszczane na ich poczet płatne są jednorazowo, jednakże z uwagi na ww. okoliczności, zasadne jest ich proporcjonalne rozpoznawanie jako ukrytego zysku/wydatku niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą w stosunku miesięcznym - w wysokości 50% obliczonej proporcjonalnie kwoty wydatku.

Wobec powyższego, nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca winien rozpoznawać ukryty zysk/wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w przypadku wydatków z tytułu polis ubezpieczeniowych dotyczących opisanych w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) samochodów osobowych proporcjonalnie, co miesiąc.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 6

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku, w którym ma prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego, podstawa opodatkowania dochodu tytułu ukrytych zysków nie obejmuje kwoty VAT podlegającej odliczeniu.

W ocenie Wnioskodawcy, uzasadnieniem takiej tezy jest to, że zasadniczo „podstawą opodatkowania”, od której naliczany jest ryczałt od dochodów spółek jest wynik finansowy w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości. Na wynik ten co do zasady wpływają wszystkie zdarzenia gospodarcze, w tym o charakterze kosztowym niezależnie czy mają związek z przedmiotem działalności gospodarczej jednostki czy nie. Innymi słowy, wydatki, które nie mają związku z działalnością gospodarczą, a zostały poniesione przez jednostkę także obniżą wynik finansowy. Tym samym podatnik, który ponosi wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą zapłaci niższy ryczałt od dochodów spółek z tytułu dochodu z podzielonego zysku. Taka sytuacja nie miałaby miejsca w klasycznym modelu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdzie występuje instytucja dochodu skonstruowanego jako suma przychodów podatkowych pomniejszona o sumę kosztów uzyskania przychodów. Przepisy dotyczące ryczałtu od dochodów spółek nie przewidują analogicznego sposobu obliczania dochodu (podstawy opodatkowania), tylko podstawę opodatkowania opierają na przepisach ustawy o rachunkowości. Przepisy dotyczące ryczałtu od dochodów spółek nie modyfikują jednak zasad ustalania wyniku finansowego. Dlatego w celu zneutralizowania ryzyka, w którym wynik finansowy i w konsekwencji podatek jest obniżany wskutek zdarzeń, ogólnie mówiąc, niezwiązanych z działalnością gospodarczą ustawodawca wprowadza instytucję ukrytych zysków. W przypadku odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych mechanizm ten polega na tym, że naliczany jest ryczałt od dochodów spółek od 50% kwoty odpisu amortyzacyjnego, czyli od 50% kwoty, która obciąża wynik finansowy.

W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że zamiarem ustawodawcy nie jest opodatkowanie tego, co pozostaje neutralne z punktu widzenia opisanego wyżej ryzyka, tj. tego, co pozostaje neutralne z punktu widzenia podstawy opodatkowania ryczałtem od dochodów z tytułu podzielonego zysku.

W ocenie Wnioskodawcy, zamiarem ustawodawcy jest opodatkowanie wydatków, które niezasadnie obniżają podstawę opodatkowania i podatek. Z tej perspektywy, w ocenie Wnioskodawcy, kwota 50% wydatków jaka stanowi ukryty zysk również nie powinna obejmować podatku od towarów i usług, który podlega odliczeniu. Podlegający odliczeniu podatek od towarów i usług nie obniża wyniku finansowego. Ta kwota zatem nie może wywołać negatywnego wpływu na podstawę opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek (zysku netto). Niezasadne jest twierdzenie, że skoro ustawodawca posłużył się słowem „wydatek” to oznacza to kwotę, która została przez podatnika wydatkowana, tj. kwotę obejmującą podlegający odliczeniu podatek od towarów i usług.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych istnieje kilka przykładów, które na to wskazują. Ustawodawca posługuje się zwrotem „wydatek” przykładowo także w art. 16 ust. 1 pkt 51 CIT.

Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 5a CIT, poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Jak wynika z treści art. 16 ust. 1 pkt 51 CIT, ustawodawca nie zalicza automatycznie do wydatków podatku od towarów i usług. Dopiero art. 16 ust. 5a CIT, pozwala uznać, że wydatki obejmują kwotę podatku od towarów i usług, która nie podlega odliczeniu na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie do pytania nr 7, 7a i nr 8

Zgodnie z ustawą o CIT opodatkowaniu ryczałtem (tzw. estońskim CIT) podlega m.in. dochód odpowiadający wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą). Podstawę opodatkowania stanowi wówczas dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą ustalony w miesiącu, w którym wykonano świadczenie lub dokonano wypłaty lub wydatku.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 7

Księgi rachunkowe podatnika ryczałtu od dochodów spółek, prowadzone zgodnie z ustawą o rachunkowości, stanowią jednocześnie podstawę ewidencji podatkowej. W przepisach ustawy CIT regulujących ryczałt od dochodów spółek występują pojęcia wyniku finansowego netto, podziału lub pokrycia wyniku finansowego netto, zysku (straty) netto, którym nadano znaczenie ustalone w przepisach ustawy o rachunkowości. W związku z tym u podatnika ryczałtu od dochodów spółek przychody i koszty ustalane dla celów rachunkowych stają się przychodami i kosztami podatkowymi i nie mają zastosowania przewidziane w ustawie CIT wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów. W myśl tej zasady należy uznać, że każda płatność za mandat, karę administracyjną, opłatę doliczona przez leasingodawcę w związku z udzieleniem informacji organom ściągania zgodnie z zasadami rachunkowości jest płatnością dokonywaną w imieniu pracowników i jest potrącana z ich wynagrodzenia, więc nie występuje dochód, który mógłby podlegać opodatkowaniu.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy dokonywane przez niego płatności tytułem mandatów karnych i kar administracyjnych nie można uznać za wydatki niezwiązane z działalnością także z tego powodu, że nie są to ani wykonane świadczenia, ani dokonane wypłaty, ani wydatki, a tylko płatności w imieniu osoby trzeciej.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 7a

Premia pracownika nie może być w żadnych okolicznościach uznana za wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 8

W celu ustalenia znaczenia pojęcia „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą” można posłużyć się odwołaniem do definicji kosztów uzyskania przychodów z art. 15 ust. 1. Nie należałoby jednak utożsamiać obu pojęć - chociażby z tego względu, że ustawodawca wykorzystał w tym zakresie różne określenia w obrębie tego samego aktu prawnego. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy zasadne jest również powołanie się na stanowisko organów podatkowych znajdujące się w piśmie (Ministra Rozwoju i Finansów nr PT3.054.13 2017.LPJ.183 z 12 października 2017 r.).

Oznaczałoby to, że w celu uznania danych wydatków za niemieszczących się w zakresie pojęcia „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą” jest konieczne, by dany wydatek wpisywał się w cel działalności gospodarczej prowadzonej przez dany podmiot. Odnosząc powyższe do stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) przedstawionego we wniosku, w opinii Wnioskodawcy, należy najpierw rozpatrzyć czy dany wydatek „wpisywał się” w cel działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty ponoszone przez podatników w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy o CIT stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Przepis ten z katalogu możliwych kosztów uzyskania przychodów wyłącza te kary umowne i odszkodowania, których podstawą są:

-wady dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług;

-zwłoka w dostarczeniu towaru wolnego od wad;

-zwloką w usunięciu wad towarów albo wykonanych usług.

W związku z powyższym należy zauważyć, że kary umowne dochodzone na podstawie innego tytułu niż wymieniony w art. 16 ust. 1 pkt. 22 ustawy o CIT, mogą być rozpoznawane jako koszt uzyskania przychodu tylko w sytuacji, gdy spełniony zostanie ogólny warunek z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Decydującym kryterium przy ich kwalifikacji prawnej jako kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu tego przepisu, pozostaje kryterium celu poniesienia kosztu. Niezbędne jest istnienie bezpośredniego lub pośredniego związku pomiędzy kosztem a realizacją wymienionych w tym przepisie celów. Zatem, biorąc pod uwagę powyższe:

1)w przypadku kary niewyszczególnionej w art. 16 ust. 1 pkt. 22 ustawy o CIT, spełniającej przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zapłata w takim przypadku noty obciążeniowej jest kosztem uzyskania przychodów;

2)w przypadku kary niewyszczególnionej w art. 16 ust.1 pkt. 22 ustawy o CIT, niespełniającej przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT zapłata w takim przypadku noty obciążeniowej nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe regulacje do stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego)  występującego u Wnioskodawcy, słusznym jest uznanie, że koszty anulowania zlecenia, uszkodzenia palet, przestój rozładunku samochodu, nie przesłanie dokumentów elektronicznie, brak statusu zlecenia, z tytułu uszkodzenia transportowanego towaru, opóźnień terminu dostawy, podstawienia samochodu, uszkodzeń rampy, bram, nie powinny stanowić wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, ponieważ wydatki te często występują w działalności firm transportowych i stąd należałoby je uznać za związane z działalnością podmiotów działających w tej branży. Zapłata noty obciążeniowej w tych okolicznościach faktycznych jest działaniem służącym zabezpieczeniu źródła przychodów. W przyszłości bowiem nadawca zlecenia może dalej kontynuować współpracę z przewoźnikiem po uregulowaniu przez niego noty. Nota dokumentuje szkodę, lecz szkoda nie jest spowodowana wadliwym wykonaniem usługi przez Wnioskodawcę. Dlatego nie jest objęta wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów wykazanym w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, nie są to też publicznoprawne wydatki o charakterze sankcyjnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, cel poniesienia takich kosztów jest decydujący dla określenia przyporządkowania tych wydatków do pojęcia „wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą”.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 9

Zbiór wyłączeń z kosztów podatkowych nie jest tożsamy ze zbiorem wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Już same konsekwencje zaliczenia wydatku do katalogów art. 16 ust. 1 i art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, wskazują na brak możliwości ich utożsamiania, albowiem konsekwencją nieuznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest brak możliwości jego odliczenia od dochodu do opodatkowania, natomiast uznanie wydatku za niezwiązanych z działalnością gospodarczą powoduje przekształcenie wydatku w dochód do opodatkowania ryczałtem.

Absolutnie nieuzasadnionym byłoby uznanie kosztów naprawy powypadkowej samochodu, który nie był objęty ubezpieczeniem AC jako wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą. Naprawa samochodu przez przedsiębiorcę ma służyć dalszemu wykorzystywaniu go w działalności gospodarczej, zabezpieczeniu źródła przychodów, w związku z tym jest wydatkiem niezbędnym do kontynuowania działalności.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 10

Jak Spółka wskazała w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), dokonuje darowizn służących budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki, które są udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych ze Spółką.

W ocenie Spółki, wydatki z tego tytułu nie stanowią ukrytych zysków, a ponadto nie mogą zostać uznane za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki.

Zdaniem Spółki, ukrytym zyskiem w rozumieniu tego przepisu są wyłącznie te darowizny dokonywane przez Spółkę, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest Wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio ze Spółką lub ze Wspólnikiem. Na powyższe jednoznacznie wskazuje brzmienie art. 28m ust. 3 pkt 7 ustawy o CIT, zgodnie z którym przez ukryte zyski, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem, w szczególności darowizny, w tym prezenty i ofiary wszelkiego rodzaju.

W ocenie Wnioskodawcy zatem, traktowane jako ukryty zysk mogą być wyłącznie te darowizny, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest Wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio ze Spółką lub ze Wspólnikiem.

Tym samym, w przypadku Spółki, darowizn realizowanych w celu budowania pozytywnego wizerunku Spółki, które są udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych ze Wspólnikami lub Spółką nie można traktować ich jako ukrytych zysków.

Równocześnie, w ocenie Spółki, wydatków na darowizny, służące budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki, które są udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych, nie można traktować jako wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki - jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), ich poniesienie służy zbudowaniu pozytywnego wizerunku firmy, która dzieli się niewielką częścią wypracowanych zysków z potrzebującymi.

Dodatkowo, darowizny takie mogą być ponoszone w celu wypełnienia strategii społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, darowizny dokonywane przez Spółkę, służące budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych, nie są wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 11

Spółka, na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (dalej: „ustawa o PFRON”), jest zobowiązana do wnoszenia wpłat Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON). Wysokość oraz zasady płatności wpłat na PFRON zostały ściśle określone w ustawie o PFRON. Wpłaty są świadczeniem obowiązkowym, do dokonywania których Spółka jest zobowiązana na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o PFRON.

Zgodnie z treścią tej regulacji, pracodawca zatrudniający co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 2-5 i art. 22, dokonywać miesięcznych wpłat na Fundusz, w wysokości kwoty stanowiącej iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych.

W ocenie Spółki, obowiązek ponoszenia wpłat na PFRON wynika z faktu prowadzenia działalności gospodarczej i zatrudniania określonej liczby pracowników.

Z uwagi na powyższe oraz fakt, że wpłaty na PFRON są świadczeniami przymusowymi i bezzwrotnymi, nie może budzić wątpliwości, że dokonywanie wpłat z tego tytułu jest związane z działalnością gospodarczą Spółki.

Mając na uwadze powyższe, ponoszone przez Spółkę koszty obowiązkowych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON), nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 12

Księgi rachunkowe podatnika ryczałtu od dochodów spółek, prowadzone zgodnie z ustawą o rachunkowości, stanowią jednocześnie podstawę ewidencji podatkowej. W przepisach ustawy CIT regulujących ryczałt od dochodów spółek występują pojęcia wyniku finansowego netto, podziału lub pokrycia wyniku finansowego netto, zysku (straty) netto, którym nadano znaczenie ustalone w przepisach ustawy o rachunkowości.

W związku z tym, u podatnika ryczałtu od dochodów spółek przychody i koszty ustalane dla celów rachunkowych stają się przychodami i kosztami podatkowymi i nie mają zastosowania przewidziane w ustawie CIT wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów.

W myśl tej zasady należy uznać, że opłata administracyjna jest ponoszona w imieniu pracowników, więc nie występuje dochód, który mógłby podlegać opodatkowaniu.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, dokonywane przez niego płatności tytułem opłat administracyjnych za wydanie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, opłaty za wydanie karty pobytu, złożenie oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy przez cudzoziemca, opłaty za wydanie świadectwa kierowcy nie można uznać za wydatki niezwiązane z działalnością także z tego powodu, że nie są to ani wykonane świadczenia, ani dokonane wypłaty, ani wydatki, a tylko płatności w imieniu osoby trzeciej.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 13

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.

Z powyższego przepisu wynika, że Ustawodawca co do zasady wyłącza z kosztów uzyskania przychodu odpisy aktualizujące z wyjątkiem odpisów, które łącznie spełniają następujące warunki:

-są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie o rachunkowości;

-dotyczą należności bądź jej części uprzednio zaliczonej do przychodów należnych, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT;

-nieściągalność należności została uprawdopodobniona zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei, przepis art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT stanowi, że nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:

-dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo

-zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo

-wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo

-wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Należy dodać, że prawidłowe ujęcie odpisów aktualizujących wartość należności w księgach rachunkowych jest niezbędne w celu zaliczenia ich w momencie uprawdopodobnienia do kosztów uzyskania przychodów. Koszt podatkowy nie wystąpi bowiem w sytuacji uprawdopodobnienia nieściągalności należności, jeżeli nie został dokonany odpis aktualizujący tę należność, bowiem kosztem tym jest odpis aktualizujący, a nie wierzytelność czy należność, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 35b ust. 1 ustawy o rachunkowości, wartość należności aktualizuje się uwzględniając stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty poprzez dokonanie odpisu aktualizującego, w odniesieniu do:

-należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub w stan upadłości oraz w stosunku do których zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub sędziemu-komisarzowi w postępowaniu upadłościowym lub umieszczonej w spisie wierzytelności w postępowaniu restrukturyzacyjnym;

-należności od dłużników w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek dłużnika nie wystarcza lub jedynie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego w pełnej wysokości należności;

-należności kwestionowanych przez dłużników oraz z których zapłatą dłużnik zalega, a według oceny sytuacji majątkowej i finansowej dłużnika spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna do wysokości niepokrytej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności;

-należności stanowiących równowartość kwot podwyższających należności, w stosunku do których uprzednio dokonano odpisu aktualizującego w wysokości tych kwot, do czasu ich otrzymania lub odpisania;

-należności przeterminowanych lub nieprzeterminowanych o znacznym stopniu prawdopodobieństwa nieściągalności, w przypadkach uzasadnionych rodzajem prowadzonej działalności lub strukturą odbiorców w wysokości wiarygodnie oszacowanej kwoty odpisu, w tym także ogólnego, na nieściągalne należności.

Ponadto, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawie o CIT, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione. Odpisy należności wątpliwych oraz wierzytelności przedawnionych nie stanowią wydatków w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawie o CIT, lecz kategorie bilansowe i tym samym nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawie o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Od 2021 r. podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mają możliwość wyboru formy opodatkowania jaką jest ryczałt od dochodów spółek. Ten sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek” (dodano artykuły od 28c do 28t), a także w przepisach ogólnych ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

Opodatkowanie ryczałtem oznacza dla podatnika zmianę zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza w zakresie ryczałtu nowe kategorie dochodów (przedmiotu opodatkowania) nie podlegających reżimowi dotychczasowych przepisów ustawy. Dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi według ogólnych zasad CIT (art. 7 ustawy) dla celów ustalenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do zdania wstępnego art. 28m ust. 3 ustawy o CIT:

W myśl art. 28m ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT:

W świetle art. 28m ust. 4a ustawy o CIT:

Z kolei art. 28m ust. 5 ustawy o CIT, stanowi, że:

W myśl art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 28t ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:

Stosownie do postanowień art. 28o ust. 1 ustawy o CIT:

Przedmiotem opodatkowania w systemie ryczałtu jest zatem co do zasady efektywna dystrybucja zysku ze spółki kapitałowej do jej udziałowca/akcjonariusza, przy czym przepisy nie ograniczają się wyłącznie do opodatkowania dywidend, ale uwzględniają również inne formy dystrybucji.

Istotą przyjętego modelu jest odroczenie opodatkowania dystrybuowanego zysku do dnia podjęcia uchwały o przeznaczeniu tego zysku i wypłat równoważnych takiej dystrybucji. Intencją ustawodawcy jest zatem uwzględnienie w katalogu dochodów do opodatkowaniem także innych, alternatywnych niż dywidenda, świadczeń dokonanych na rzecz udziałowców/akcjonariuszy lub podmiotów powiązanych bezpośrednio lub pośrednio z  podatnikiem lub z tymi udziałowcami/akcjonariuszami, (tzw. ukryte zyski). Wypłata ukrytych zysków oznacza powstanie dla spółki odpowiadającego im dochodu, podlegającego opodatkowaniu ryczałtem.

Ukryte zyski stanowić zatem będą dla podatnika wszelkie świadczenia spółki:

-wykonane w związku z prawem do udziału w zysku,

-inne niż podzielony zysk o charakterze pieniężnym, niepieniężnym, odpłatnym, nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym (wartość nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń określa się zgodnie z art. 12 ust. 5-6a ustawy o CIT),

-wykonane bezpośrednio lub pośrednio na rzecz udziałowca/akcjonariusza lub podmiotu powiązanego,

-wykonane bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem/akcjonariuszem.

Stosownie do art. 28c pkt 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 11a ust. 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 11c ust. 1 ustawy o CIT:

W katalogu dochodów do opodatkowania w systemie ryczałtu ustawodawca w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT wymienił również dochód z  tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków.

Dochody niezwiązane z działalnością gospodarczą mogą częściowo pokrywać się z dochodami stanowiącymi ukryte zyski. W przypadku jednak wydatków niezwiązanych z  działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z podmiotem na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji.

Z przepisów ustawy o CIT nie wynika wprost jakiego rodzaju wydatki mogą być uznane za dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ustawodawca jedynie w art. 28m ust. 4a ustawy o CIT doprecyzował, że wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą są wydatki i odpisy amortyzacyjne oraz odpisy z tytułu trwałej utraty wartości m.in. od samochodów osobowych, które są wykorzystywane w celach mieszanych.

Przepisy Rozdziału 6b ustawy o CIT nie zawierają definicji legalnej wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, aby ustalić jakie kategorie wydatków oraz kosztów mieszczą się w zakresie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, należy odwołać się do znaczenia, jakie posiada niniejsze pojęcie w języku powszechnym. W tym aspekcie warto odnotować, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter. Zatem za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą można uznać m.in. takie wydatki i koszty, które nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia, „wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą.” Tutaj, jednakże, w pewnym stopniu pomocny może być wydany przez Ministerstwo Finansów „Przewodnik do Ryczałtu od dochodów spółek” z dnia 23 grudnia 2021 r., w którym zaznaczono, iż „Sposób kwalifikacji tego dochodu uzależniony jest od indywidualnego stanu faktycznego, w jakim pozostaje spółka. W ocenie wydatków kwalifikujących się do tego rodzaju dochodów można się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1, wynikającą z praktyki podmiotu jak również bogatego orzecznictwa sądowo-administracyjnego. Wprawdzie pojęcie „wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą” nie jest tożsame z pojęciem „wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów”, jednak należy zwrócić uwagę na podobieństwo, jakie może je cechować. Podobieństwa pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą a wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu, należy upatrywać przede wszystkim w celu ich poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Te same cele powinny realizować wydatki związane z działalnością gospodarczą Należy bowiem zwrócić uwagę, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter.”

Jak wskazuje ww. Przewodnik do ryczałtu: „Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą rozpoznawany jest dla celów opodatkowania ryczałtem niezależnie od tego czy podatnik dokona już zapłaty za usługę czy towar. Wszystkie dochody wymienione w art. 28m ust. 1 pkt 2, 3 i 6 ustawy CIT związane są bezpośrednio z zasadami sporządzania wyniku finansowego. W związku z  powyższym, nawet jeśli podatnik nie dokona zapłaty za towar czy usługę, ale zaksięguje daną operację gospodarczą obciążającą wynik finansowy netto (m.in. zapisy księgowe na kontach zespołu 4, 5 i 7), to w takiej sytuacji dojdzie do powstania dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Dochód z tego tytułu, zgodnie z art. 28n ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT ustala się w miesiącu wykonania danego świadczenia lub dokonania wypłaty lub wydatku. Indywidualny stan faktyczny i cechy określonego świadczenia i zachowania podatnika przesądzać będą o terminie powstania dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.”

Biorąc powyższe pod uwagę, przy ocenie wydatków kwalifikujących się do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, jak wskazano powyżej, należy się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wynikającą z praktyki podmiotu jak również orzecznictwa sądowo-administracyjnego.

Ad. 1

Przedmiotem Pani wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest ustalenie, czy koszty reprezentacji powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z organizacją spotkań z kontrahentami organizowanymi w siedzibie Spółki lub poza nią. Wnioskodawca planuje ponosić koszty związane ze świadczeniami na rzecz kontrahentów (np. koszty prezentów, wydatki na spotkania biznesowe). Wnioskodawca planuje przekazywać klientom nieodpłatnie prezenty o różnej wartości, w tym alkohol i okolicznościowe upominki (np. świąteczne zestawy prezentów). Tego rodzaju gesty będą miały na celu wykreowanie pozytywnej opinii o Wnioskodawcy, a także przedstawienie jego wizerunku jako godnego zaufania partnera gospodarczego. Dodatkowo, Spółka będzie organizować spotkania biznesowe z klientami. Podczas tych spotkań będą ponoszone wydatki (np. zapłata za kolację, nocleg), które będzie pokrywała Spółka. Spotkania z klientami będą miały na celu podtrzymanie kontaktów biznesowych, budowę długotrwałych relacji, pozyskiwanie nowych klientów oraz tworzenie pozytywnego wizerunku firmy.

Wskazać należy, że poniesione przez Panią wydatki na spotkania z kontrahentami, w tym wydatki na nabycie zwyczajowych prezentów (np. koszty prezentów, wydatki na spotkania biznesowe), kwalifikowane są do kosztów reprezentacji. Nie mniej jednak koszty reprezentacji mają co do zasady związek z działalnością gospodarczą. Ponoszone w celu podtrzymania i umocnienia kontaktów z kontrahentami mają związek z uzyskiwaniem przychodów.

Mogą być zatem uznane za związane z działalnością gospodarczą wydatki poniesione na spotkania z kontrahentami, w tym wydatki na upominki przekazywane kontrahentom (także w postaci alkoholu), jeżeli ich przekazanie miało na celu stworzenie dobrych relacji z kontrahentem. Jak bowiem wskazała Pani w opisie sprawy, wydatki te przyczyniają się do podtrzymania kontaktów biznesowych, budowy długotrwałych relacji, pozyskiwania nowych klientów oraz tworzenia pozytywnego wizerunku firmy, co wpływa na zwiększenie przychodu lub zabezpieczenie jego źródła.

Zatem, ponoszone przez Spółkę wydatki na koszty reprezentacji nie powodują powstania dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Tym samym, nie będą podlegały opodatkowaniu ryczałtem od dochodów w myśl art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, Pani stanowisko w zakresie ustalenia, czy koszty reprezentacji powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Przedmiotem Pani wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest ustalenie, czy wydatki na imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym oraz prezenty dla pracowników powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Wydatki poniesione przez Panią na imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym (np. spotkania wigilijne) dla pracowników oraz wydatki na prezenty dla pracowników, np. zestawy świąteczne, alkohol, nie będą stanowić Pani wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Jak wynika z opisu, wydatki te będą ponoszone w związku z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą. Wydatki te będą wpływać na zaangażowanie, poprawę atmosfery oraz zwiększenie motywacji do pracy, dzięki czemu poprawi się wydajność i efektywność organizacji pracy. Tego rodzaju wyjazdy lub spotkania pozytywnie przełożą się na wyniki finansowe osiągane przez Wnioskodawcę. Dobrze zmotywowany pracownik wykonuje bowiem swoje obowiązki bardziej efektywnie i sumiennie. Wydatki te będą pośrednio oddziaływały na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy. Poprawiają bowiem atmosferę w zespole i zmotywują pracowników do dalszego rozwoju i efektywniejszej pracy na rzecz firmy.

Należy więc uznać, że ponoszone przez Panią wydatki na imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnych oraz prezenty dla pracowników będą przekładały się w sposób pośredni na osiągnięcie przez Panią przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła.

Podsumowując, ponoszone przez Panią wydatki na imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym oraz prezenty dla pracowników (np. zestawy świąteczne, alkohol) nie powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek. Zatem, nie będą podlegały opodatkowaniu ryczałtem od dochodów w myśl art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, Pani stanowisko w zakresie ustalenia, czy wydatki na imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym oraz prezenty dla pracowników powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3, 4, 5, 6

Przedmiotem Pani wątpliwości w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 3-6 jest ustalenie:

-czy w związku z powstaniem dochodu z ukrytych zysków oraz z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wskutek wykorzystywania do celów mieszanych przez Udziałowca oraz Pracowników samochodów osobowych, leasingowanych przez Spółkę na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), podstawą opodatkowania Estońskim CIT będzie 50% wartości rat leasingowych czy odpisów amortyzacyjnych,

-czy podstawa opodatkowania Estońskim CIT w zakresie dochodu z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w związku z wykorzystywaniem przez Udziałowca oraz Pracowników na cele mieszane samochodów osobowych leasingowanych przez Spółkę, obejmuje także część odsetkową raty leasingowej,

-w którym momencie Wnioskodawca winien rozpoznawać ukryty zysk/wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w przypadku polis ubezpieczeniowych dotyczących opisanych w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) samochodów osobowych, tj. czy powinno odbywać się to w momencie zapłaty kwoty wynikającej z polisy czy też proporcjonalnie, co miesiąc,

-czy podstawa opodatkowania dochodu z tytułu ukrytych zysków/wydatków niezwiązanych z działalnością w odniesieniu do samochodów osobowych wykorzystywanych przez spółkę na podstawie umowy leasingu, a przez Udziałowca lub Pracowników do celów mieszanych obejmuje 50% podatku naliczonego, który spółka odlicza na gruncie VAT.

W przypadku wykorzystywania samochodu lub innego składnika majątku również do celów innych niż związanych z działalnością gospodarczą (np. do celów prywatnych):

a)przez wspólnika, podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym wspólnikiem – to w takim przypadki powstaje ukryty zysk,

b)przez podmiot niebędący wspólnikiem, podmiotem powiązanym bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym wspólnikiem – to w takim przypadku powstaje wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na art. 16 ust. 5f ustawy o CIT, z którego wynika, że:

Należy jednak wskazać, że w przypadku gdy podatnik opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek wykorzystuje samochody osobowe wyłącznie dla celów działalności gospodarczej, wówczas nie jest on zobowiązany do zapłaty podatku od dochodu z tytułu ukrytych zysków ani dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Jednakże, zgodnie z art. 28m ust. 5 ustawy o CIT ciężar dowodu, że składniki majątku są wykorzystywane na cele działalności gospodarczej, spoczywa na podatniku. Podatnik ma pełną dowolność co do formy i wyboru środków dowodowych.

Jeśli zatem podatnik opodatkowany ryczałtem nie posiada środków dowodowych świadczących o wykorzystywaniu składników majątku wyłącznie na cele działalności gospodarczej, wtedy jest on zobowiązany zaliczyć odpowiednio do dochodu z tytułu ukrytych zysków albo wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem składników majątku, w wysokości 50%.

Należy zaznaczyć, iż nieprowadzenie przez podatnika opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek ewidencji określonej w art. 16 ust. 5f ustawy o CIT nie oznacza automatycznie, że jest on obowiązany rozpoznać dochód z tytułu ukrytych zysków lub wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Jeżeli, pomimo nie prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, podatnik będzie w stanie udowodnić zgodnie z art. 28m ust. 5 ustawy o CIT, że samochody osobowe są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej to w takiej sytuacji wydatki z tego tytułu nie będą opodatkowane jako ukryty zysk, ani wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą.

Natomiast jeżeli podatnik nie będzie w stanie udowodnić, że samochody osobowe są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej to w takim przypadku 50% wydatków z tego tytułu będzie stanowić:

a)ukryty zysk – w przypadku wykorzystywanie samochodu przez wspólnika, podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym wspólnikiem;

b)wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą – w przypadku wykorzystywania samochodu przez podmiot niebędący wspólnikiem, podmiotem powiązanym bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym wspólnikiem.

Odnosząc się do ustalenia, czy przedmiotem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek jest wydatek poniesiony z tytułu zapłaty raty leasingu operacyjnego, czy koszt amortyzacji w sytuacji, gdy w Spółce przedmiot leasingu dla celów bilansowych podlega prezentacji w aktywach Spółki i jest amortyzowany wskazać należy, że kwalifikacji pod kątem ukrytych zysków lub wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podlega każdy wydatek/koszt, który obciąża (wpływa na) wynik finansowy netto ustalony zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości w trakcie stosowania przepisów dotyczących ryczałtu od dochodów spółek.

Skoro zatem, Spółka będzie bilansowo amortyzowała samochody, wartością, która zgodnie z przepisami o rachunkowości, będzie obciążać wynik finansowy netto Spółki będą odpisy amortyzacyjne, to oznacza że dla celów bilansowych odpisy amortyzacyjne obciążają wynik finansowy netto w okresie opodatkowania ryczałtem. Powyższe oznacza, że przedmiotem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek jako dochód z tytułu ukrytych zysków lub wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest koszt odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od ww. samochodów w wysokości 50%, a nie raty leasingowe w części kapitałowej.

Tym samym, Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3, dotyczącego ustalenia, czy w związku z powstaniem dochodu z ukrytych zysków oraz z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wskutek wykorzystywania do celów mieszanych przez Udziałowca oraz Pracowników samochodów osobowych, leasingowanych przez Spółkę na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), podstawą opodatkowania Estońskim CIT będzie 50% wartości rat leasingowych czy odpisów amortyzacyjnych należy uznać za prawidłowe.

Opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na ww. zasadach będą również część odsetkowa ww. rat leasingowych, ponieważ jak wskazano w opisie sprawy część odsetkowa raty leasingowej obciąża wynik finansowy Spółki. Powyższe oznacza, że wydatki te obciążają (wpływają na) wynik finansowy netto ustalony zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości w trakcie stosowania przepisów dotyczących ryczałtu od dochodów spółek, a więc będą podlegać opodatkowaniu CIT Estońskim, w wysokości 50% tych wydatków.

Bez znaczenie pozostaje kwestia, że część odsetkowa raty leasingu księgowana jest na innym koncie księgowym niż część kapitałowa raty leasingowej, bowiem i tak obciąża ona wynik finansowy Spółki, a jak wcześniej wskazano każdy wydatek/koszt, który wpływa na wynik finansowy netto Spółki podlega kwalifikacji pod kątek ukrytych zysków/wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 dotyczącego ustalenia, czy podstawa opodatkowania Estońskim CIT w zakresie dochodu z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w związku z wykorzystywaniem przez Udziałowca oraz Pracowników na cele mieszane samochodów osobowych leasingowanych przez Spółkę, obejmuje także część odsetkową raty leasingowej, należy uznać za nieprawidłowe.

Przypomnieć należy, że stosownie do art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania ryczałtem stanowi suma dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą ustalona w miesiącu, w którym wykonano świadczenie lub dokonano wypłaty lub wydatku, natomiast zgodnie z art. 28t ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, zapłatę ryczałtu z ww. tytułów należy dokonać do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypłaty, wydatku lub wykonania świadczenia.

Dochody z tytułu ukrytych zysków, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT oraz dochody z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, związane są bezpośrednio z zasadami sporządzania wyniku finansowego. 

W związku z powyższym, nawet jeśli podatnik nie dokona zapłaty za towar czy usługę, ale zaksięguje daną operację gospodarczą obciążającą wynik finansowy netto (m.in. zapisy księgowe na kontach zespołu 4,5 i 7), to już w tym momencie dojdzie do powstania dochodu z tytułu ukrytych zysków lub wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W konsekwencji dochód z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą rozpoznawany jest dla celów opodatkowania ryczałtem niezależnie od tego czy podatnik dokona już zapłaty za usługę czy towar.

Zatem, stosowny podatek z tego tytułu należy zapłacić do 20-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik zaksięguje daną operację gospodarczą obciążającą wynik finansowy netto.  Wynik finansowy netto oznacza tu wynik finansowy ustalany na podstawie przepisów o rachunkowości (wynika to z art. 28c pkt 3 ustawy o CIT).

Jak wskazano powyżej kategorie dochodów jakimi są ukryte zyski oraz wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą związane są z bezpośrednio z zasadami sporządzania wyniku finansowego i istotny jest moment obciążenia wyniku finansowy netto ustalanego na podstawie przepisów o rachunkowości, w konsekwencji moment dokonania zapłaty pozostaje bez znaczenia.

Przenosząc powyższe wyjaśnienia na grunt przedmiotowej spawy stwierdzić należy, że:

-w przypadku ubezpieczenia GAP zawartego w kwocie raty leasingowej momentem powstania dochodu będzie miesiąc obciążenia wyniku finansowego netto, co jak wynika z przedstawionego opisu sprawy ma miejsce w każdym miesiącu, bowiem faktury zawierające koszt ubezpieczenia GAP (ujęte w kwocie raty leasingowej) są wystawiane przez kontrahenta co miesiąc; 

-w przypadku polis zawartych poza stosunkiem leasingu również właściwym momentem powstania dochodu jest każdy miesiąc, bowiem Wnioskodawca co miesiąc obciąża wynik finansowy netto proporcjonalnie, w wysokości 1/12 kwoty zapłaconej jednorazowo polisy ubezpieczeniowej.

Podsumowując dochód z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w związku z polisami ubezpieczeniowymi samochodów osobowych wykorzystywanych do celów mieszanych powstaje w momencie obciążenia  wyniku finansowego netto tymi kosztami w związku z czym ryczałt z tego tytułu należy zapłacić do 20-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik zaksięguje daną operację gospodarczą obciążającą wynik finansowy netto. 

Zatem, Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 w zakresie ustalenia, w którym momencie Wnioskodawca winien rozpoznawać ukryty zysk/wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w przypadku polis ubezpieczeniowych dotyczących opisanych w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) samochodów osobowych, tj. czy powinno odbywać się to w momencie zapłaty kwoty wynikającej z polisy czy też proporcjonalnie, co miesiąc, należy uznać za prawidłowe.

Ustalając wartość ukrytych zysków w rozumieniu wyżej powołanego art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT oraz wartość wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w rozumieniu wyżej powołanego art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych na cele mieszane, należy brać pod uwagę wartość wydatków w kwocie brutto (tj. wraz naliczonym podatkiem VAT).

Podatnik opodatkowany ryczałtem jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz sporządzania sprawozdań finansowych na podstawie przepisów o rachunkowości w sposób, który zapewni prawidłowe określenie wysokości zysku (straty) netto, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 31 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości:

Natomiast wydatek stanowi wypływ środków pieniężnych z jednostki.

W związku z powyższym w świetle ustawy o rachunkowości pojęcie kosztu czy ceny nabycia nie jest tożsame z pojęciem wydatku. Dla przykładu:

-odpisy amortyzacyjne są kosztem jednostki ale nie wydatkiem,

-nabycie paliwa do samochodu jest kosztem zużycia materiałów (co do zasady cena nabycia jest w kwocie netto, tj. bez podatku VAT jeżeli podatek ten podlega odliczeniu na podstawie odrębnych przepisów). Jednocześnie, uregulowanie płatności z tytułu jego zakupu jest wydatkiem jednostki - rozchód środków pieniężnych następuje np. z rachunku bankowego w kwocie brutto tj. łącznie z VAT.

A zatem, ustawa o rachunkowości wskazuje, że cena nabycia czy też koszt są pomniejszane o VAT w przypadku gdy podlega on odliczeniu na podstawie odrębnych przepisów. Natomiast, wydatek jest ujmowany w księgach rachunkowych w kwocie brutto.

Przechodząc natomiast do przepisów ustawy o CIT, należy zwrócić uwagę, że art. 28m ust. 4 pkt 2 czy też art. 28m ust. 4a ustawy o CIT, wskazują na wydatki i odpisy amortyzacyjne oraz odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, które związane są z używaniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku.

Zgodnie z art. 28m ust. 4 pkt 2 lit. b/art. 28m ust. 4a pkt b ustawy o CIT, 50% wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości związanych z tzw. użytkiem mieszanym składników majątku podatnika, należy zaliczyć do dochodu z tytułu ukrytych zysków/wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, jeśli beneficjentem takiego świadczenia (tj. prawa do korzystania ze składnika majątku podatnika również do celów prywatnych) jest bezpośrednio lub pośrednio wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z tym podatnikiem lub wspólnikiem bądź pracownik podatnika.

Mając powyższe na względzie należy uznać, że w powyższym przypadku podstawę opodatkowania stanowi 50% wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, w wysokości ustalonej na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości.

Zatem, podstawą opodatkowania z tytułu ukrytych zysków związanych z używaniem samochodów osobowych przez udziałowca do celów mieszanych będzie 50% tych wydatków w wartości brutto (tj. wraz naliczonym podatkiem VAT).

Z kolei, podstawą opodatkowania z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w związku z używaniem samochodów osobowych przez pracowników do celów mieszanych będzie 50% tych wydatków w wartości brutto (tj. wraz naliczonym podatkiem VAT).

Zauważyć bowiem należy, że zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi z 23 grudnia 2021 r. opracowanymi przez Ministerstwo Finansów w formie Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek – dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków (pkt 63 objaśnień).

W konsekwencji, podstawą opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek w zakresie dochodu z tytułu ukrytych zysków lub wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą będą wydatki w wartości brutto.

Tym samym, Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 6, dotyczącego ustalenia, czy podstawa opodatkowania dochodu z tytułu ukrytych zysków/wydatków niezwiązanych z działalnością w odniesieniu do samochodów osobowych wykorzystywanych przez spółkę na podstawie umowy leasingu, a przez Udziałowca lub Pracowników do celów mieszanych obejmuje 50% podatku naliczonego, który spółka odlicza na gruncie VAT, należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 7 i 7a

Przedmiotem Pani wątpliwości w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 7 i 7a jest ustalenie, czy:

-płatności wykonywane przez Spółkę na mandaty oraz opłaty naliczane przez firmy leasingowe za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

-gdyby zapłata przez Wnioskodawcę mandatu i dodatkowej opłaty naliczanej przez firmę leasingową za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie została uznana za powstanie u kierowcy (sprawcy wykroczenia) przychodu podlegającego opodatkowaniu jako forma dodatkowego wynagrodzenia za pracę (premii), to premia ta podlegałaby opodatkowaniu ryczałtem jako wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz dokonaną wykładnię przepisów stwierdzić należy, że ww. wydatki należy uznać za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Wskazać należy, że prowadzenie działalności wiąże się z ponoszeniem wydatków, ale nie każdy z tych wydatków jest związany z działalnością gospodarczą, która jest ukierunkowana na osiągnięcie przychodu. Zatem, nie każdy wydatek ma na celu osiągnięcie przychodów, a cześć ponoszonych wydatków wynika z „negatywnych” działań podatnika i takie wydatki powinny być uznane za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w myśl art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Taki właśnie sposób rozumienia „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą” potwierdza Przewodnik do ryczałtu od dochodów spółek, gdzie w przykładzie 29 wskazano:

Stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez spółkę na mandaty oraz opłaty naliczane przez firmy leasingowe za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie, będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, ponieważ są to niewątpliwie wydatki o charakterze sankcyjnym i nie są to wydatkami, które są ponoszone w toku prawidłowo i zgodnie z przepisami prawa prowadzoną działalnością. Wydatki, o których mowa powyżej wynikają z zaniedbań bądź naruszeń obowiązujących przepisów prawa, zatem takie wydatki nie są ukierunkowane na osiągnięcie przychodu przez Spółkę.

Wskazane wydatki wiążą się z zaniedbaniami, bądź naruszeniem obowiązujących przepisów prawa i co do zasady wydatki takie nie są pożądane w prowadzonej działalności, a z pewnością ich celem nie jest osiągnięcie przychodu, tym samym należy je uznać za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Tym samym, wydatki ponoszone przez Spółkę na mandaty oraz opłaty naliczane przez firmy leasingowe za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie, będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, niezależnie od tego czy ich zapłata zostanie potraktowana przez Wnioskodawcę jako forma dodatkowego wynagrodzenia za pracę (premii) kierowcy (sprawcy wykroczenia). W tym przypadku, istotny jest bowiem powód poniesienia ww. wydatków jakim jest naruszenie obowiązujących przepisów.

Wobec powyższego, Pani stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

-płatności wykonywane przez Spółkę na mandaty oraz opłaty naliczane przez firmy leasingowe za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za nieprawidłowe,

-gdyby zapłata przez Wnioskodawcę mandatu i dodatkowej opłaty naliczanej przez firmę leasingową za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie została uznana za powstanie u kierowcy (sprawcy wykroczenia) przychodu podlegającego opodatkowaniu jako forma dodatkowego wynagrodzenia za pracę (premii), to premia ta podlegałaby opodatkowaniu ryczałtem jako wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 8

Przedmiotem Pani wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 8 jest ustalenie, czy koszty kar umownych, które będzie ponosić Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością przewozową, które są związane z nienależytym wykonaniem umowy niezawinionym przez usługodawcę będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz dokonaną wykładnię przepisów stwierdzić należy, że ww. wydatki nie będą stanowić wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

W analizowanej sprawie koszty kar umownych, które będzie ponosić Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością przewozową, które są związane z nienależytym wykonaniem umowy niezawinionym przez usługodawcę, są wydatkami ponoszonymi w toku podstawowej działalności gospodarczej spółki, polegającej na świadczeniu usług transportowych i spedycyjnych. Wykazują zatem związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i tym samym, nie będą stanowić wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Tym samym, Pani stanowisko w zakresie ustalenia, czy koszty kar umownych, które będzie ponosić Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością przewozową, które są związane z nienależytym wykonaniem umowy niezawinionym przez usługodawcę będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 9

Przedmiotem Pani wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 9 jest ustalenie, czy koszty remontów powypadkowych samochodów, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki.

Organ nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wydatki na remonty powypadkowych samochodów wykorzystywanych do celów działalności gospodarczej Spółki oraz dla prywatnych celów nie należy traktować jako wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Kluczowym będzie przesądzenie, czy w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie art. 28m ust. 4a ustawy o CIT.

Przypomnieć należy, że z art. 28m ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT wynika, że 50% wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości związanych z tzw. użytkowaniem mieszanym składników majątku podatnika, należy zaliczyć do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, jeśli beneficjentem takiego świadczenia (tj. prawa do korzystania ze składnika majątku podatnika również do celów prywatnych) nie jest bezpośrednio lub pośrednio wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z tym podatnikiem lub wspólnikiem.

Wskazać należy, że przepis art. 28m ust. 4a ustawy o CIT, potwierdza w analizowanej sprawie ocenę kwalifikacji wydatków związanych z remontami powypadkowych samochodów, które nie są wyłącznie wykorzystywane na cele działalności gospodarczej Spółki, do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Poprzez wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą należy rozumieć wszelkie wydatki, które są ponoszone przez Spółkę w celu dokonania naprawy samochodu, który nie jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej Spółki.

Tym samym, wydatki związane z remontami powypadkowych samochodów, które nie są wyłącznie wykorzystywane na cele działalności gospodarczej Spółki, będą stanowiły wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w myśl art. 28m ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 28m ust. 4a ustawy o CIT.

Reasumując, Pani stanowisko, w zakresie ustalenia, czy koszty remontów powypadkowych samochodów, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki, należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 10

Przedmiotem Pani wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 10 jest ustalenie, czy darowizny, które będą dokonywane przez Spółkę, służące budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych, będą wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą.

Z opisu sprawy wynika, że będzie Pani również ponosić koszty darowizny, służące budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki, udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych.

Zauważyć należy, że nie istnieje uniwersalna definicja zjawiska społecznej odpowiedzialności biznesu, dlatego można odwołać się do działań wskazanych w Komunikacie Komisji Europejskiej z 25 października 2011 r. skierowanej do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – „Odnowiona strategia UE na lata 2011-2014 dotycząca społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw”.

We wskazanym dokumencie zostało wprost stwierdzone, że: „Strategiczne podejście do CSR ma coraz większe znaczenie dla konkurencyjności przedsiębiorstw. Może przynieść korzyści w zakresie zarządzania ryzykiem, oszczędności kosztów, dostępu do kapitału, relacji z klientami, zarządzania zasobami ludzkimi i potencjału innowacyjnego. Ponieważ CSR wymaga zaangażowania zainteresowanych stron wewnątrz przedsiębiorstwa i poza nim, umożliwia to przedsiębiorstwom lepsze prognozowanie i wykorzystanie szybko zmieniających się oczekiwań ze strony społeczeństwa i warunków prowadzenia działalności, CSR może zatem stymulować rozwój nowych rynków i sprzyja tworzeniu nowych możliwości wzrostu gospodarczego. Zajmując się kwestiami odpowiedzialności społecznej, przedsiębiorstwa mogą budować długoterminowe zaufanie pracowników, konsumentów i obywateli, tworząc podstawę pod zrównoważone modele biznesowe. Większe zaufanie z kolei przyczynia się do tworzenia otoczenia, w którym przedsiębiorstwa mogą podejmować inicjatywy innowacyjne i rozwijać się”.

Aktualną definicją społecznej odpowiedzialności biznesu (ang. Corporate Social Responsibility CSR) jest wskazana przez Panią definicja zawarta w normie PN-ISO 26 000 odpowiedzialność organizacji za wpływ jej decyzji i działań (produkty, serwis, procesy) na społeczeństwo i środowisko, poprzez przejrzyste i etyczne zachowanie, które:

-przyczynia się do zrównoważonego rozwoju, zdrowia i dobrobytu społeczeństwa;

-bierze pod uwagę oczekiwania interesariuszy;

-jest zgodne z obowiązującym prawem i spójne z międzynarodowymi normami zachowania;

-jest spójne z organizacją i praktykowane w jej relacjach.

Społeczna odpowiedzialność biznesu to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Należy zwrócić uwagę na aspekt świadomości działań podatnika oraz przyjętą przez niego strategię ich realizacji. CSR ma na celu budowanie pozytywnego odbioru danego podmiotu w społeczeństwie. Zaufanie konsumentów, obywateli ma w przyszłości przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych, a więc powiększenie przychodów.

Realizacja celów CSR nie następuje zatem przez sam wydatek ale przez zbudowanie wizerunku podmiotu, który przełoży się na skutki finansowe. Świadome inwestowanie w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu wymaga informowania o tych działaniach. Takie działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, na które podatnik może powołać się w przypadku wątpliwości kategoryzacji wydatku.

Zatem, uznać należy, że czynniki te przemawiają za tym, że ponoszone wydatki na realizację tego procesu mogą służyć realizacji podstawowego celu prowadzonej działalności gospodarczej jakim jest osiąganie zysków.

Tym samym, stwierdzić należy, że ponoszone przez Spółkę wydatki na darowizny opisane we wniosku, będą wydatkami związanymi z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Zatem, Pani stanowisko w zakresie ustalenia, czy darowizny, które będą dokonywane przez Spółkę, służące budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych, będą wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 11

Przedmiotem Pani wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 11 jest ustalenie, czy koszty obowiązkowych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) stanowią wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Z opisu sprawy wynika, że ponosi Pani koszty wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Jak już wcześniej wskazano, za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą można uznać m.in. takie wydatki i koszty, które nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków. Sposób kwalifikacji tego dochodu uzależniony jest od indywidualnego stanu faktycznego, w jakim pozostaje spółka. Jak już wcześniej wspomniano, w ocenie wydatków kwalifikujących się do tego rodzaju dochodów można się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT, wynikającą z praktyki podmiotu.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 36 ustawy o CIT:

Niemniej jednak wydatek ten spełnia definicję kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W związku z powyższym, wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, nie są wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Tym samym, Pani stanowisko w zakresie ustalenia, czy koszty obowiązkowych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) stanowią wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 12

Przedmiotem Pani wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 12 jest ustalenie, czy koszty opłat skarbowych wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z  działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Wydatki poniesione przez Panią z tytułu opłat skarbowych za wydanie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, opłaty za wydanie karty pobytu, złożenie oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy przez cudzoziemca, opłaty za wydanie świadectwa kierowcy, nie będą stanowić Pani wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Jak wynika z opisu, koszty opłat skarbowych, są płatnościami w imieniu osoby trzeciej, które następnie będą potrącone z wynagrodzenia, czyli będą ponoszone w związku z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą. Wydatki te będą pośrednio oddziaływały na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy.

Należy więc uznać, że ponoszone przez Panią wydatki na opłaty skarbowe będą przekładały się w sposób pośredni na osiągnięcie przez Panią przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła.

Wskazać również należy, że takie wydatki nie mają charakteru sankcji, czy też kar za niewłaściwe postepowanie Spółki. Wydatki poniesione przez Panią z tytułu opłat skarbowych, wynikają z procedur uzyskania zezwoleń na pobyt czasowy i pracę pracowników Spółki.

Podsumowując, ponoszone przez Panią wydatki na opłaty skarbowe nie powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek.

W świetle powyższego, Pani stanowisko w zakresie ustalenia, czy koszty opłat skarbowych wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 13

Przedmiotem Pani wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 13 jest ustalenie, czy odpisy należności wątpliwych oraz wierzytelności przedawnionych podlegają opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka będzie dokonywała odpisów, tzw. należności wątpliwych oraz wierzytelności przedawnionych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Przypomnieć należy, że zgodnie z art. 28d ust. 1 ustawy o CIT:

W przypadku, gdy odpisy należności wątpliwych oraz wierzytelności przedawnionych są dokonywane zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości oraz nie wynikają z zawinionych działań Spółki to takie odpisy nie będą stanowić wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Zatem, Pani stanowisko w zakresie ustalenia, czy odpisy należności wątpliwych oraz wierzytelności przedawnionych podlegają opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe.

Reasumując, Pani stanowisko w zakresie ustalania:

-czy koszty reprezentacji powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe,

-czy wydatki na imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym oraz prezenty dla pracowników powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i opodatkowane ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe,

-czy w związku z powstaniem dochodu z ukrytych zysków oraz z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wskutek wykorzystywania do celów mieszanych przez Udziałowca oraz Pracowników samochodów osobowych, leasingowanych przez Spółkę na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), podstawą opodatkowania Estońskim CIT będzie 50% wartości rat leasingowych czy odpisów amortyzacyjnych, należy uznać za prawidłowe,

-czy podstawa opodatkowania Estońskim CIT w zakresie dochodu z tytułu ukrytych zysków oraz wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w związku z wykorzystywaniem przez Udziałowca oraz Pracowników na cele mieszane samochodów osobowych leasingowanych przez Spółkę, obejmuje także część odsetkową raty leasingowej, należy uznać za nieprawidłowe,

-w którym momencie Wnioskodawca winien rozpoznawać ukryty zysk/wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w przypadku polis ubezpieczeniowych dotyczących opisanych w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) samochodów osobowych, tj. czy powinno odbywać się to w momencie zapłaty kwoty wynikającej z polisy czy też proporcjonalnie, co miesiąc, należy uznać za prawidłowe,

-czy podstawa opodatkowania dochodu z tytułu ukrytych zysków/wydatków niezwiązanych z działalnością w odniesieniu do samochodów osobowych wykorzystywanych przez spółkę na podstawie umowy leasingu, a przez Udziałowca lub Pracowników do celów mieszanych obejmuje 50% podatku naliczonego, który spółka odlicza na gruncie VAT, należy uznać za nieprawidłowe,

-czy płatności wykonywane przez Spółkę na mandaty oraz opłaty naliczane przez firmy leasingowe za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za nieprawidłowe,

-czy gdyby zapłata przez Wnioskodawcę mandatu i dodatkowej opłaty naliczanej przez firmę leasingową za udostępnienie danych osoby popełniającej wykroczenie została uznana za powstanie u kierowcy (sprawcy wykroczenia) przychodu podlegającego opodatkowaniu jako forma dodatkowego wynagrodzenia za pracę (premii), to premia ta podlegałaby opodatkowaniu ryczałtem jako wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za nieprawidłowe,

-czy koszty kar umownych, które będzie ponosić Spółka na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku z wykonywaną działalnością przewozową, które są związane z nienależytym wykonaniem umowy niezawinionym przez usługodawcę będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki, należy uznać za prawidłowe,

-czy koszty remontów powypadkowych samochodów, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym będą stanowić wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki, należy uznać za nieprawidłowe,

-czy darowizny, które będą dokonywane przez Spółkę, służące budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki udzielane na rzecz podmiotów niepowiązanych, będą wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą, należy uznać za prawidłowe,

-czy koszty obowiązkowych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) stanowią wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe,

-czy koszty opłat skarbowych wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe,

-czy odpisy należności wątpliwych oraz wierzytelności przedawnionych podlegają opodatkowaniu ryczałtem jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy uznać z prawidłowe.

Podkreślić jednakże w tym miejscu należy, że pełna weryfikacja okoliczności ponoszenia, zasadności i związku z prowadzoną działalnością wymienionych we wniosku wydatków możliwa będzie w postępowaniu dowodowym, które zastrzeżone jest dla innych trybów postępowania. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest bowiem uprawniony do przeprowadzania postępowania dowodnego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytań Wnioskodawcy, gdyż to pytania wyznaczają zakres interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze. zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art.  47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).