Ustalenie, czy otrzymana rekompensata stanowi przychód, a jeśli tak, to ustalenie momentu jego powstania.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych:

• w części dotyczącej ustalenia, czy rekompensata stanowi przychód podatkowy – jest prawidłowe;
• w części dotyczącej momentu powstania przychodu podatkowego – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opisana rekompensata stanowi dla Państwa przychód podatkowy i w jakim momencie on powstaje.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością ze 100% udziałem Gminy Miasto (…) (dalej: „Miasto”). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT).

Spółka została utworzona w celu wykonywania zadań o charakterze użyteczności publicznej powierzonych jej przez Miasto na warunkach określonych przepisami ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej, w szczególności zadań własnych gminy w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, służących bieżącemu i nieprzerwanemu zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Miasta.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody, odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, a także świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu w rozumieniu ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym. Uchwałą Nr (...) Rady Miasta (…) z dnia 31 sierpnia 2023 r. Miasto powierzyło Spółce świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.

W związku z powierzeniem Spółce usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego w dniu 11 stycznia 2024 r. Spółka zawarła z Miastem umowę w sprawie świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (dalej: „Umowa").

Podstawą zawarcia Umowy jest art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym. W myśl tego przepisu organizator (tu: Miasto) może bezpośrednio zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w przypadku gdy świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ma być wykonywane przez podmiot wewnętrzny, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. Urz. UE L 315 z 3.12.2007), powołany do świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Spółka posiada status takiego podmiotu.

Na mocy Umowy Spółka wykonuje / będzie wykonywać powierzone przez Miasto zadania o charakterze użyteczności publicznej, na warunkach określonych przepisami ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej, w szczególności zadań własnych gminy w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, służących bieżącemu i nieprzerwanemu zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Miasta, w zakresie publicznego transportu zbiorowego.

Spółka będzie świadczyła usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego (transport autobusowy) na terenie Miasta oraz Gminy (…), na liniach komunikacyjnych wyznaczonych przez Miasto.

W ramach zadań powierzonych Spółce na podstawie Umowy, Spółka będzie zobowiązana również m.in. do:

• dokonywania okresowych przeglądów kontroli technicznej autobusów oraz ich wyposażenia;
• ponoszenia kosztów bieżącej eksploatacji pojazdów;
• należytej dbałości o zewnętrzny i wewnętrzny wygląd autobusów oraz zapewnienia ich czystości i właściwego stanu technicznego;
• umożliwienia pracownikowi Miasta posiadającemu stosowne upoważnienie do przeprowadzenia kontroli realizacji powierzonego zadania będącego Przedmiotem Umowy;
• niezwłocznego powiadamiania Miasta o wszelkich zaistniałych przeszkodach w świadczeniu usługi, w szczególności o wszelkich zdarzeniach drogowych z udziałem autobusów;
• załatwiania we własnym zakresie wszelkich skarg i reklamacji pasażerów;
• zaspokajania we własnym zakresie uzasadnionych roszczeń zgłaszanych przez pasażerów i inne podmioty, które poniosły szkody z winy Spółki w związku w wykonywaniem przez Spółkę usług publicznego transportu zbiorowego;
• uzyskania i utrzymania w okresie wykonywania przedmiotu Umowy wszelkich wymaganych prawem licencji, zezwoleń oraz zgód niezbędnych do realizacji usług publicznego transportu zbiorowego;
• uzgadniania zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych, z ich właścicielami i/lub zarządcami;
• uiszczania opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych;
• zapewnienia wykonywania usług publicznego transportu zbiorowego przy udziale kierowców posiadających ważne uprawnienia do kierowania autobusami;
• podejmowania działań ułatwiających korzystanie ze środków transportu osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej zdolności ruchowej;
• zapewnienia w razie konieczności przewozu zastępczego;
• informowania Miasta o odwołaniu kursu lub wprowadzeniu okresowych zmian w kursowaniu autobusów, z uwagi na przyczyny techniczne związane z infrastrukturą lub wymuszone warunkami atmosferycznymi.

Spółka nie jest uprawniona do uzyskiwania przychodów z tytułu sprzedaży biletów.

Tabor autobusowy potrzebny do świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego został udostępniony Spółce nieodpłatnie przez Miasto.

W związku ze świadczeniem usług publicznego transportu zbiorowego Spółce przysługuje rekompensata częściowa z tytułu poniesionych kosztów ustalana na podstawie rzeczywistej liczby przejechanych wozokilometrów w miesiącu rozliczeniowym (tj. iloczyn zrealizowanych kilometrów w m-cu x szacunkowa stawka rekompensaty ustalona na podstawie kalkulacji przedstawionej przez Spółkę w przeliczeniu na 1 km przebiegu).

Wysokość całkowitej rekompensaty finansowej, za dany okres rozliczeniowy, obliczana jest zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. Urz. UEL 315 z 3.12.2007, str. 1).

Stosownie do ust. 2 przywołanego załącznika: „Wysokość rekompensaty nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto, który równoważny jest sumie wpływów, pozytywnych czy negatywnych, jakie wypełnianie zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych wywiera na koszty i przychody podmiotu świadczącego usługi publiczne. Wpływ ten oceniany jest przez porównanie stanu, w którym zobowiązanie z tytułu świadczenia usług publicznych jest wypełniane, ze stanem, jaki istniałby w przypadku niewypełniania zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych.

Aby obliczyć wynik finansowy netto, właściwy organ kieruje się następującym systemem obliczania: koszty poniesione w związku ze zobowiązaniem z tytułu świadczenia usług publicznych lub pakietem takich zobowiązań nałożonym przez właściwy organ/właściwe organy i zawartym w umowie o świadczenie usług publicznych lub w zasadzie ogólnej, minus wszystkie dodatnie wpływy finansowe wygenerowane na sieci obsługiwanej w ramach danego(-ych) zobowiązania (zobowiązań) z tytułu świadczenia usług publicznych, minus przychody taryfowe i jakiekolwiek inne przychody wygenerowane podczas wypełniania danego zobowiązania lub zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych, plus rozsądny zysk, równa się wynik finansowy netto”.

Wysokość całkowitej rekompensaty finansowej jest obliczana z uwzględnieniem wzoru:

RF = K‒W‒P + RZ

gdzie:

RF – całkowita rekompensata finansowa w danym okresie rozliczeniowym;

K – koszty, poniesione w danym okresie rozliczeniowym;

W – wszystkie dodatnie wpływy finansowe wygenerowane w związku ze świadczeniem usług stanowiących przedmiot umowy;

P – przychody wygenerowane w związku ze świadczeniem publicznych usług przewozu;

RZ – rozsądny zysk, o którym mowa w ust. § 5 ust. 6 Umowy. Rozsądny zysk stanowi iloczyn: (K-W- P) x 0,03.

Rekompensata całkowita przysługuje Spółce za czas obowiązywania Umowy.

Spółka jest uprawniona do złożenia Miastu wniosku o rekompensatę częściową za okresy miesięczne do 7. dnia następnego miesiąca. Podstawą wniosku jest ilość zrealizowanych wozokilometrów w danym miesiącu oraz stawka ustalona w Umowie. Po pozytywnej weryfikacji wniosku Miasto przekazuje środki objęte wnioskiem na rachunek bankowy Spółki.

Po zakończeniu okresu trwania Umowy następuje rozliczenie końcowe rekompensaty. Rozliczenie końcowe rozumiane jako ustalenie należnej całkowitej rekompensaty finansowej następuje według następujących zasad:

• Spółka przedkłada Miastu wniosek o ustalenie i rozliczenie całkowitej rekompensaty finansowej w terminie do 15 lipca 2024 r.
• Miasto dokonuje weryfikacji wniosku i dokumentów, pod względem uznania poniesionych kosztów jako zgodne ze stanem faktycznym oraz z zapisami Umowy w terminie 10 dni od dnia złożenia wniosku.
• w przypadku pozytywnej weryfikacji Miasto zatwierdza wniosek i w terminie do 31 lipca 2024 r. przekazuje środki do wysokości należnej całkowitej rekompensaty finansowej za cały okres rozliczeniowy.

W Umowie określone zostały również zasady zwrotu rekompensaty. Spółka jest zobowiązana do zwrotu rekompensaty, która została pobrana w wysokości wyższej niż wynik finansowy netto lub w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w naliczeniu rekompensaty.

Umowa na świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego została zawarta na okres od 1 lutego 2024 r. do 30 czerwca 2024 r. Jednakże Miasto oraz Spółka zamierzają w przyszłości zawierać kolejne umowy na warunkach opisanych powyżej dotyczące powierzenia Spółce świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego, przyznające Spółce prawo do rekompensaty częściowej z tytułu poniesionych kosztów świadczenia ww. usług. W związku z powyższym każde z pytań zawartych w niniejszym wniosku dotyczy zarówno stanu faktycznego, jak również zdarzenia przyszłego.

Pytania

1.Czy rekompensata z tytułu poniesionych kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego uzyskiwana przez Spółkę od Miasta stanowi / będzie stanowiła element podstawy opodatkowania, tj. zapłatę o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z tytułu świadczonych przez Spółkę usług i tym samym będzie podlegała opodatkowaniu?

2.W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, kiedy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w związku z otrzymaniem rekompensaty z tytułu poniesionych kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego?

3.W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy otrzymanie rekompensaty z tytułu poniesionych kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego powinno zostać udokumentowane przez Spółkę fakturą VAT?

4.W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 3, w jakim terminie Spółka powinna wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie rekompensaty z tytułu poniesionych kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego?

5.W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy Spółce przysługuje / będzie przysługiwało prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego od prawidłowo udokumentowanych zakupów towarów i usług służących świadczeniu usług publicznego transportu zbiorowego?

6.Czy rekompensata otrzymana przez Spółkę z tytułu poniesionych kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego stanowi / będzie stanowiła przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

7.W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 6, w jakiej dacie powstanie przychód podatkowy?

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 6 i 7 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytań oznaczonych jako nr 1-5 wydamy odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 6

W ocenie Spółki otrzymanie rekompensaty z tytułu poniesionych kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ad 7

W ocenie Spółki przychód z tytułu otrzymania rekompensaty na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych powstanie w dniu otrzymania rekompensaty zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: „ustawa o CIT”) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT można więc stwierdzić, że co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa. Przy czym, sformułowanie „otrzymane” oznacza, że pieniądze, wartości pieniężne i inne świadczenia muszą wpłynąć na rachunek bankowy podatnika, bądź faktycznie podatnik musi otrzymać je w inny sposób (np. zapłata gotówką, nabycie prawa). Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in.:

• przychodów z działalności gospodarczej (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT) – za przychód uważa się także należne przychody, nawet jeszcze faktycznie nieotrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont;
• przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 ustawy o CIT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Nie wszystkie przychody rozpoznawane przez podatnika wpływają na podstawę opodatkowania.

Zgodnie bowiem z przywołanym art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów.

Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zawarła z Gminą Miasto (…) (dalej: „Miasto”) umowę w sprawie świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego – transport autobusowy. Spółka nie jest uprawniona do uzyskiwania przychodów z tytułu sprzedaży biletów.

Spółce przysługuje rekompensata częściowa z tytułu poniesionych kosztów ustalana na podstawie rzeczywistej liczby przejechanych wozokilometrów w miesiącu rozliczeniowym.

Spółka jest uprawniona do złożenia Miastu wniosku o rekompensatę częściową za okresy miesięczne do 7. dnia następnego miesiąca. Po zakończeniu okresu trwania Umowy następuje rozliczenie końcowe rekompensaty.

Rozliczenie końcowe następuje według następujących zasad:

• Spółka przedkłada Miastu wniosek o ustalenie i rozliczenie całkowitej rekompensaty finansowej w terminie do 15 lipca 2024 r.
• Miasto dokonuje weryfikacji wniosku i dokumentów, pod względem uznania poniesionych kosztów jako zgodne ze stanem faktycznym oraz z zapisami Umowy w terminie 10 dni od dnia złożenia wniosku.
• w przypadku pozytywnej weryfikacji Miasto zatwierdza wniosek i w terminie do 31 lipca 2024 r. przekazuje środki do wysokości należnej całkowitej rekompensaty finansowej za cały okres rozliczeniowy.

W Umowie określono zasady zwrotu rekompensaty. Spółka jest zobowiązana do zwrotu rekompensaty, która została pobrana w wysokości wyższej niż wynik finansowy netto lub w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w naliczeniu rekompensaty.

Umowa na świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego została zawarta na okres od 1 lutego 2024 r. do 30 czerwca 2024 r. Jednakże Miasto oraz Spółka zamierzają w przyszłości zawierać kolejne umowy na opisanych warunkach.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy otrzymana rekompensata z tytułu poniesionych kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego stanowi i będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazali Państwo w opisie sprawy rekompensata częściowa z tytułu poniesionych kosztów ustalana jest na podstawie rzeczywistej liczby przejechanych wozokilometrów w miesiącu rozliczeniowym. Jej wysokość obliczana jest zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. Urz. UEL 315 z 3.12.2007, str. 1). Zgodnie z ust. 2 załącznika:

W miejscu tym, wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera pojęcia „rekompensata”, zatem zasadne jest posłużenie się wykładnią językową tego pojęcia.

Jak wskazuje Słownik Języka Polskiego (PWN) „rekompensata”, to m.in. „zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś”, „zlikwidowanie poniesionych przez kogoś strat lub doznanych krzywd”. Aby określone środki stanowiły „rekompensatę” musi zaistnieć zatem przyczyna (źródło) generująca stratę/niedobór/krzywdę. Niedostatki te następnie są „rekompensowane”.

Otrzymują więc Państwo dodatkowe środki pieniężne związane ze świadczeniem przez Państwa usług na rzecz Miasta, które mają zrekompensować rzeczywistą ilość przejechanych wozokilometrów.

W przypadku otrzymania rekompensaty bez znaczenia pozostaje na co przeznaczone zostaną otrzymane środki. Podmiot może przeznaczyć otrzymane środki na dowolny cel. Otrzymane środki stają się bowiem środkami prywatnymi tego podmiotu.

Podsumowując, rekompensata, którą Państwo otrzymają, będzie stanowiła przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 6 należało uznać za prawidłowe.

Art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT wskazuje, że co do zasady przysporzenie majątkowe uznaje się za przychód podatkowy w dacie jego faktycznego uzyskania, a więc na zasadzie kasowej.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ustawy CIT, który stanowi, że:

Aby dany przychód można było przyporządkować do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, musi być on związany z taką działalnością. Chodzi tu o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności. Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał w art. 12 ust. 3 ustawy CIT, że dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo-skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą o ile nie stanowią przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Przychody z działalności gospodarczej powstają na zasadzie kasowej albo memoriałowej, co zostało uregulowane w art. 12 ust. 3-3e ustawy o CIT, zawierającym zasady określające moment powstania tych przychodów.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ww. ustawy. Na mocy tego przepisu:

Przytoczony przepis w odniesieniu do podmiotów uzyskujących przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ustanawia generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Regułą jest więc, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń:

• wydania rzeczy,
• zbycia prawa majątkowego lub
• wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi,

nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności. Opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Kwestię tą reguluje art. 12 ust. 3e ustawy o CIT zgodnie z którym:

Stosownie do treści art. 12 ust. 3f ustawy CIT:

W przedstawionych we wniosku okolicznościach do przychodów z rekompensaty zastosowania nie będzie miał powołany przez Państwa art. 12 ust. 3e ustawy o CIT.

Powyższy przepis odnosi się do momentu powstania przychodów, o których mowa w ust. 3, tj. przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej, a także z pewnymi wyjątkami do przychodów z zysków kapitałowych. Zgodnie z jego brzmieniem za datę powstania przychodu uważa się zasadniczo dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi. Nie ulega wątpliwości, że otrzymanie rekompensaty nie stanowi żadnego z tych zdarzeń.

Podsumowując, w analizowanej sprawie w odniesieniu do przychodów z tytułu rekompensaty zastosowanie będzie miał art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zatem przychód rzeczywiście powstanie w momencie otrzymania środków pieniężnych przez Spółkę, jednak podstawą określenia momentu jego powstania nie będzie art. 12 ust. 3e ustawy o CIT.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 7 jest nieprawidłowe, ponieważ nie można zgodzić się z Państwem co do podstawy prawnej powołanej w stanowisku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...).. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).