Czy Spółka postępuje prawidłowo wyłączając z przychodów zablokowaną kwotę zwróconych odsetek do chwili ich uwolnienia (zwolnienia blokady konta).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lutego 2024  r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka postępuje prawidłowo wyłączając z przychodów zablokowaną kwotę zwróconych odsetek do chwili ich uwolnienia (zwolnienia blokady konta).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z zapisami ustawy z 29 września 1994 roku o rachunkowości. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obróbki wyrobów stalowych. W tym procesie są wykorzystywane wysokospecjalistyczne maszyny i urządzenia.

Spółka jest w procesie inwestycyjnym i w ramach tego procesu spółka zawarła umowy kredytowe na sfinansowanie części wydatków związanych z inwestycjami. Celem procesu jest wytworzenie środków trwałych oraz zakup środków trwałych związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Spółka wystąpiła z wnioskiem do Banku Gospodarstwa Krajowego o dopłatę do oprocentowania kredytów objętych linią gwarancyjną FG POIR. W efekcie złożonego wniosku Spółka otrzymała wnioskowaną dopłatę do oprocentowania kredytów w łącznej wysokości … zł. Dopłata wpłynęła na rachunek Spółki 30 października 2023 r. i obejmowała okres od daty udzielenia kredytu do 19 marca 2024 r., to jest do terminu ostatecznej spłaty kredytu wraz z odsetkami. Ponieważ część dopłaty obejmowała okres przyszły w stosunku do daty otrzymania dopłaty, część środków otrzymanych od BGK została zablokowana do dnia spłaty kredytu czyli 19 marca 2024 r. Wysokość zablokowanych środków to … zł.

Do chwili ostatecznej spłaty kredytu Spółka nie ma dostępu do zablokowanej części środków mimo, że znajdują się na rachunku bankowym Spółki. Zgodnie z harmonogramem Spółka ma spłacić kredyt do 19 marca 2024 r. i po tym dniu zablokowane środki zostaną uwolnione.

Spółka w żaden sposób nie może tymi środkami dysponować. W sytuacji, gdyby nie doszło do spłaty kredytu i odsetek, zablokowane na rachunku środki w całości lub w części zostałyby automatycznie zawrócone do BGK.

Z chwilą otrzymania środków z BKG Wnioskodawca rozpoznał przychód w wysokości … zł, co stanowi różnicę pomiędzy całkowitą sumą środków przekazanych przez BGK (… zł) i zablokowaną kwotą (… zł).

Pytanie

Czy Spółka postępuje prawidłowo wyłączając z przychodów zablokowaną kwotę zwróconych odsetek do chwili ich uwolnienia (zwolnienia blokady konta)?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, Spółka postępuje prawidłowo wyłączając z przychodów w rozumieniu ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawy CIT”) kwotę odsetek w części, w której są one zablokowane do dnia ich uwolnienia (zwolnienia blokady konta), kiedy to spółka zaliczy je do przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) do przychodów zalicza otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Ponadto do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont o czym przesądza treść art. 12 ust. 3 powołanej ustawy.

Co do zasady o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub zmniejsza jego zobowiązania w sposób trwały, a nie tymczasowy. Owa definitywność w zakresie środków pieniężnych definiowana powinna być przez pryzmat możliwości swobodnego nimi dysponowania. W ocenie organu przysporzenie w postaci otrzymania przez podatnika środków pieniężnych zostać może uznane za przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, o ile łącznie zostaną spełnione poniższe warunki:

- przysporzenie to ma charakter definitywny, powodujący w sposób trwały zwiększenie wartości aktywów podatnika lub też zmniejszenie wysokości jego zobowiązań oraz

- podatnik może rozporządzać otrzymanymi środkami jak własnymi.

Podobne stanowisko prezentuje interpretacja indywidualna z dnia 29 czerwca 2023 r., Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB2-1.4010.108.2023.2.BJ.

Ze zbieżną tezą spotkamy się też w piśmie z dnia 26 czerwca 2014 r. Izby Skarbowej w Warszawie, Znak: IPPB3/423-384/14-2/AG.

Również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 kwietnia 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-118/13/PP, w której organ stwierdził, iż: „(...) do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa”.

Identyczne stanowisko odnajdziemy też w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 stycznia 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-1418/10/MO, w której organ stwierdził, iż: „O zaliczeniu danego przysporzenie majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny (...)”.

Można uznać, że warunek definitywności, nieodwołalności i ostateczności przysporzenia jest warunkiem koniecznym i niezbędnym do uznania za przychód otrzymanych bądź należnych kwot. Skoro kwota … zł, na moment jej wpływu na konto Wnioskodawcy, nie miała charakteru ostatecznego, nie może zostać uznana za przychód. W przypadku, gdyby Spółka nie spłacała kredytu lub zaistniałyby inne okoliczności mające wpływ na wielkość dopłaty z BGK, zablokowane środki wróciłyby do BGK, co wskazuje, że w chwili uznania konta Spółki tą kwotą nie powstał w Spółce przychód w rozumieniu art. 12 ustawy CIT. Bez znaczenia przy tym jest fakt, iż zablokowane środki znajdowały się na rachunku stanowiącym własność Wnioskodawcy, gdyż Spółka nie miała do nich żadnego dostępu oraz nie mogła ich użyć w innym celu, chociażby jako zabezpieczenia zobowiązania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zauważyć należy, że stosownie do zadanego pytania wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie kwestia ustalenia, czy Spółka postępuje prawidłowo wyłączając z przychodów zablokowaną kwotę zwróconych odsetek do chwili ich uwolnienia (zwolnienia blokady konta). Zatem, inne kwestie wynikające z własnego stanowiska wnioskodawcy, nie objęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu. W art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, wskazane zostały jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do tej kategorii.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej.

Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle ww. przepisu, otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wnioskodawcy, co do zasady, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią przychód w rozumieniu omawianej ustawy. Zatem, otrzymana dopłata, o której mowa we wniosku, również – co do zasady – stanowi przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Katalog przysporzeń nie stanowiących przychodów podatkowych został określony w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Jest to katalog zamknięty, co oznacza, że jedynie w warunkach ściśle określonych w tym katalogu otrzymane przysporzenie przychodu podatkowego stanowić nie będzie.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy Spółka postępuje prawidłowo wyłączając z przychodów zablokowaną kwotę zwróconych odsetek do chwili ich uwolnienia (zwolnienia blokady konta).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że z wniosku wynika, że Spółka wystąpiła z wnioskiem do Banku Gospodarstwa Krajowego o dopłatę do oprocentowania kredytów objętych linią gwarancyjną FG POIR. W efekcie złożonego wniosku Spółka otrzymała wnioskowaną dopłatę do oprocentowania kredytów. Ponieważ część dopłaty obejmowała okres przyszły w stosunku do daty otrzymania dopłaty, cześć środków otrzymanych od BGK została zablokowana do dnia spłaty kredytu czyli 19 marca 2024 r. Do chwili ostatecznej spłaty kredytu Spółka nie ma dostępu do zablokowanej części środków mimo, że znajdują się na rachunku bankowym Spółki. Zgodnie z harmonogramem Spółka ma spłacić kredyt do 19 marca 2024 r. i po tym dniu zablokowane środki zostaną uwolnione.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika zatem, że zablokowana część środków mimo, iż wpłynęła na rachunek Spółki nie ma charakteru definitywnego, Spółka nie ma możliwości korzystania z tych środków, a w przypadku braku spłaty kredytu i odsetek, środki te podlegają zwrotowi do BGK. Zatem, otrzymanie przez Państwa zablokowanej części środków otrzymanych od BGK z tytułu dopłaty do oprocentowania kredytów, będzie przychodem w dacie ich faktycznego otrzymania.

Tym samym Państwa stanowisko, zgodnie z którym, Spółka postępuje prawidłowo wyłączając z przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwotę odsetek w części, w której są one zablokowane do dnia ich uwolnienia (zwolnienia blokady konta), kiedy to spółka zaliczy je do przychodów jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).